|
Gisteren heb ik niet gelopen. Ik heb mezelf een rustdag opgelegd. Neen, gemakkelijk is dat niet. Maar nood breekt wet. De planning vermelde een wedstrijd op zondag. In Brakel. Daar stond de 'raploperkesjogging' geprogrammeerd. Het is een jogging waar ik al verscheidene keren heb aan deelgenomen. Op die dag is het daar meestal goed (eigenlijk te goed) weer. Zo ook vandaag. Warm, zeg maar heet, was het. Frank De Boosere, een van onze nationale weermannen, had het voorspeld. En zijn voorspelling klopte volledig.
Ik arriveerde redelijk vroeg aan de sporthal. Daar dan ook nog een parkeerplaats gevonden. Dat is dan een van de voordelen van een vroege aankomst. De accomodatie daar is zonder meer voortreffelijk. Kleedkamers, douches, enzovoort, alles is er dichtbij. Wat wil een mens nog meer. Wat minder zon zeg je, een beetje wind, ja misschien zelfs een spatje regen. Maar van dat alles was er niks. Helaas!
Veel opwarmen hoefde dus eigenlijk niet. Voor een wedstrijd van 12 km is een opwarming zo al niet super belangrijk. Voor kortere afstanden, zoals de 5 en de 8 km, is dat wel belangrijker.
Omwille van de hitte besluit ik niet te vlug te starten. De vlugge starters mochten zich netjes voor mij aan de startlijn posteren. En natuurlijk waren er ook de heertjes en dametjes die denken dat de eindmeet slechts een paar honderd meter verder ligt. Die vertrekken dan als een pijl (nou, ongeveer toch) en liggen enkele honderden meters verder reeds in de lappenmand. Een beetje zielig toch. Neen, dat zeker niet met mij. Geef mij maar een trage(re) start en dan zien we verder wel hoe het loopt.
De eerste ronde ging al bij al degelijk. Je had helaas geen tussentijden omdat je na elke ronde net niet terug aan de finish kwam. Even ervoor sloeg je rechtsaf om de volgende ronde aan te vatten. Maar het gevoel was goed. Maar het was droog. Daarom toch maar wat water aangenomen. Iets wat ik maar zelden doe. De tweede ronde behield ik nagenoeg hetzelfde tempo. Een iemand kwam me voorbij. Die ging te vlug. Maar nadien, niemand meer. Dat geeft altijd een fijn gevoel. Ook bij het begin van de laatste ronde heb ik nog een slok water aangenomen. En ook die ronde ging nog goed. Dus de conditie mag er best zijn. Ik ben geëindigd in 51:17 en op het uitslagenblad dat daarna in de feesttent werd uitgehangen stond ik als 14e vermeld. Geen podium natuurlijk maar wel, en dat sinds heel lang, nog eens een prijsje met de tombola.
Conclusie: de raploperkesjogging blijft een mooie en goede organisatie, al was het maar omdat je daar ook steeds vader en zoon DE CROO aantreft. Maar dat kan voor sommigen natuurlijk ook een reden zijn om net niet te komen. ALEXANDER liep zelfs mee. Niet meer dan vijf kilometer. maar toch, chapeau.
Deze jogging doet mij het rustige Brakel steeds met een goed gevoel verlaten.
|
