Ik had de ganse week naar deze wedstrijd toe geleefd. Dit wil voornamelijk zeggen dat ik weinig gelopen heb. Rusten voor een wedstrijd is de boodschap zeggen ze. Dat hebben we dan ook maar gedaan. En dit zal in principe ook wel de beste strategie wezen... op voorwaarde dat je daarvoor de nodige kilometers doet en de nodige intensiteit in de trainingen kunt leggen. Dat was helaas niet het geval en dat deed zich vandaag goed voelen. Het gevoel van, dit tempo hou ik tot het einde vol, was er niet. Van in den beginne niet. Natuurlijk zijn er verzachtende omstandigheden. Zoals bijvoorbeeld de toch wel onverwachte warmte met een temperatuur van om en bij de 26 graden (eind augustus kan dit tellen). En vanzelfsprekend was er ook het parcours. Maar dat laatste weten we. De Vlaamse Ardennen, echt vlak is het daar nergens. En dat doet zich toch wel gevoelen. Het valse plat, een paar hellingen, ja het deed allemaal pijn. Het was ook een algemene bedenking achteraf. Lastig parcours dus, verraderlijk ook. En daar kan ik mij zeker bij aansluiten. Ben je dan niet tevreden zal je misschien terecht opmerken. Jawel hoor. Zeker wel. Alle omstandigheden in acht genomen. En voorwaar, uitvluchten zoek ik zeker niet. Vroeg of laat botst eenieder op zijn limieten. Dat moet en kan ik best aanvaarden. Want ik was best vermoeid aan het einde. Maar dat gevoel heb ik steeds na een middellange tot lange wedstrijd. Wat mij dan wel weer verheugd is de toch weer vrij vlotte recuperatie. En duidt dit dan ook niet op een nog goede conditie. Ja toch. Ach ja, mijn tijd zoals ik die ter plaatse in het mooie Erwetegem heb kunnen noteren 1:37:34. Maar het wordt dus uitkijken met welke tijd ik in de uitslag zal worden opgenomen.
|