|
Ik liep een trailrun. Samen met Jonas. Wat is eigenlijk een trailrun? Een run die hoofdzakelijk leidt langs paden, velden, weiden en eventueel, zoals vandaag, ook een bos. Vandaar dat men in Aalter spreekt van een bostrail. Meer dan 85% van de af te leggen afstand moet uit dergelijke niet verharde wegen bestaan. Is het minder dan spreekt men van een natuurrun. Een ander kenmerk van een trail is dat het parcours niet mag bestaan uit verschillende ronden die telkens moeten afgelegd worden. Een laatste belangrijk kenmerk is de afstand. In Aalter was de kortste afstand 10 km, de langste 45 km. Daarmee onderscheidt een trail zich dus ook van een veldloop waar de afstanden korter zijn.
Op het parcours dat nu moest afgelegd worden kon dat tellen. Heel wat stukken waren immers herschapen in een ware modderpoel. Vanzelfsprekend had de vele regen van de voorbije dagen daar veel mee te maken. En we kregen ook vandaag nog voldoende verfrissend water over onze hoofden.
Mijn medeleven ging vandaag vooral naar de atleten die hadden ingeschreven voor de marathon+ afstand. Chapeau. Gelukkig had Jonas al veel eerder ingeschreven voor de 10 km en ik was maar wat blij dat ik vandaag ook voor deze afstand had gekozen. En toch, de meeste deelnemers waren present voor de 45 km afstand (misschien raar, maar waar) en de middenafstand deed het ook nog goed.
De eerste start werd gegeven om 10 uur, de tweede om 10.20 uur. Wij kwamen aan de beurt om 10.40 uur. Ik ben vooraan het pak gestart. Nu is dat, zelfs voor een relatief korte afstand, bij een trail niet zo heel belangrijk. Als je meer achteraan van start ging kon je wel even opgehouden worden in het begin van de wedstrijd op de Finse piste. Maar verder op het parcours had je genoeg mogelijkheden om je krachten te tonen. Kracht is een belangrijk aspect in een zware trail zoals deze. Uit houding vanzelfsprekend ook maar dat is bij elke run het geval.
Dus gestart rond de 20e positie denk ik. Voor Jonas die ik dan ook de rest van de run niet meer heb gezien. Hij beëindigde de wedstrijd in een tijd van 0:53:19. Achterom kijken kan ook bijna niet. Je moet voortdurend erg geconcentreerd zijn om overeind te blijven. Takken, wortels, boomstronken, paaltjes, beken en wat weet ik al niet meer waren op het parcours aanwezig. De zwaarste strook was toch een weide waar we een paar honderd meters moesten doorploeteren en waar je, en ik overdrijf niet, toch zeker een twintigtal centimeters in de bodem zakte. Vlug de voetjes omhoog en niet lang blijven kleven was de boodschap. Of het kon gebeuren dat je een schoen mocht gaan zoeken die in de modder was blijven steken. Dat overkwam trouwens een paar runners. Hilarisch als je het ziet. Minder plezant als je het zelf meemaakt. Maar mijn conditie was goed vandaag en ik kwam de moeilijke stroken goed door. Als het even wat minder zwaar was kon ik vrij vlug mijn tweede adem terugvinden en opnieuw mijn tempo zoeken.
Dus degelijk gelopen, dat zeker!
Nog een woordje over de organisatie. Wat mij betreft, nagenoeg perfect. Eigenlijk met voorsprong het beste wat ik reeds heb meegemaakt. Gefeliciteerd voor deze organisatie. Aankomst en start op dezelfde locatie, voldoende parkeergelegenheid, vlotte inschrijving, mooie kleedruimtes en douches in de sporthal annex zwembad. Ook goede bevoorrading na de run. Een vlotte podiumceremonie en dito tombola. Jonas had trouwens geluk en mocht met een fles cava huiswaarts keren. Dat zal allicht zijn pijn wat doen verzachten. Want dergelijk parcours had hij niet verwacht. En ik eerlijk gezegd ook niet. Want het was zwaar. Echt zwaar, echt waar!
|
