Mijn steeds meer gelezen blog kent succes.  Ik ga naar meer dan 1300 lezers en daarenboven beginnen een aantal ideeën een nationaal effect te krijgen.  Zelf een reactie door een lezer kwam in De Standaard terecht!

http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=FG2PPM79&word=feremans

Marc Vandamme reageerde op deze blog op een voorstel van mij om de opcentiemen te verhogen.

http://www.bloggen.be/derodevoorzittervanmenen/archief.php?startdatum=1268607600&stopdatum=1269212400

Immers: 60 euro elke maand zouden de oudjes van het rusthuis moeten bijpassen om de megalomanie van de Bossuytisten te bevredigen, of om de "rust in de partij" (welke rust?) te bevorderen.
Dat laatste is mijn mening: het gaat niet om rust, die is er niet: het gaat om ongelofelijk cynisme binnen de bobo's van onze partij tegenovert de daadwerkelijk nood aan zorg van de zwaksten, de oudsten en de kwetsbaarsten. 
Die zouden moeten "wennen aan meer betalen" (Volgens Claude Vancoillie op de vorige OCMW raad).

Men gaat dus preventief nog meer geld vragen voor een slechte huisvesting, om de mensen "aan te passen" aan hogere ligdagprijzen????? Men zou een "Choc" willen vermijden bij een te plotse stijging binnen enkele jaren?
Zot zeker?

Deze reactie op mijn schrijven werd dan weer door een reactie van de voorzitter van het OCMW van nu opgevolgd.  Een kettingreactie.

Maar de reactie van Claude is niet zo echt socialistisch:

"We hebben aan het ministerie van Economische Zaken de toelating gevraagd om de dagprijs met tweeeuro te verhogen. We kregen de goedkeuring zonder de minste opmerking." (CVC in De Standaard)

Want, beste lieve Claude... Wie is die Minister van Economische Zaken?  JUIST! QUICKEY!

Dat een Open-VLD clown, pardon: DE  VLD-clown het eens is met het uitbuiten van ouderlingen, kijk, dat geloven wij zonder dat Claude het herhaalt.

Maar dat maakt het plan om oudjes in een te kleine kamer van ouderwetse rusthuizen, met de kakpot op de kamer zonder toilet en met het vooruitzicht op jaren timmer en bouwwerf lawaai niet gelukkiger in hun rusthuis.
Oudjes die, volgens Marc Vandamme, in vele gevallen de vele jaren dat ze MEER moeten betalen voor deze miserabele situatie niet eens er ooit van zouden genieten omdat ze tegen dat ze in het nieuwe rusthuis zouden kunnen wonen al overleden zijn...
Natuurlijk: het kan allemaal maar loos alarm zijn, en het is te hopen dat met een voltalligheid van stemmen (De open-VLD afdeling in de OCMW-raad vondt dat men niet op mensen moest bezuinigen!) dit barbaars voorstel naar de prullenmand gaat!
Dat men eindelijk eens zorgt voor een goede financiering van de gemeente door mijn voorstel, het verhogen van de opcentiemen onverwijld door te zetten.

Mijn vraag is echter: Wie fluisterde de directie van de rusthuizen in om die aanvraag te richten om de dagligprijzen te verhogen?
Was het:
- de entourage van Schavuit Bossuyt?
- de entourage van Johan Vandelanotte (Roosen?)?

Want pas op: al duurt het een paar jaar: vroeg of laat brengen de kraaien het uit.  En dan zal degene die vindt dat men bejaarden pijn mag doen, zelf een beetje pijn, beste Johan, de pek en pluimen toegedeeld krijgen die deze verdient.

Het is de moment om alle FATSOENLIJKE mensen op te roepen om deze schurkenstreek een halt toe te roepen. 
Ik zal vooreerst dus ook preventief handelen: zolang Johan, of één van zijn aanhangers niet formeel tonen dat ze TEGEN dit soort schurkenstreek zijn (dat enkel dient om projecten rondd de jachthaven, het cultureel centrum van Lauwe en de ping-pongers te steunen) dan zal ik NIET op één van de "verdachten" stemmen. Op hen die de minsten onder ons in de steek laten. Op hen die aan jachthavensocialisme doen in plaats van aan fatsoensgebonden humanisme! Maar ook niet op hen die zwijgen en lijdzaam toekijken of zich laten doen door manipulators en dictators.
Ik roep iedereen op om hetzelfde te doen!

Ook stem ik  niet op Karel, of wie dan ook die niet zich FORS zich schrap stelt tegen deze bandietenstreek. En ik hoop dat ze van deze fratsen niet op de hoogte zijn, of er niet van op de hoogte zijn gebracht.  Dat ze niet kozen voor een laffe daad.
Zwijgen is instemmen.

Ik hoop dat mensen die het hart op de juiste plaats hebben van andere partijen dat ook doen! Dat zij in hun partij ook dreigen om niet op kopstukken maar op progressieven te stemmen indien het zo voortgaat en de ouderlingen worden geofferd op het altaar van de jachthaven aanbidders!

Ik wil namelijk op twee oren kunnen slapen.  En de stank die uit de rusthuizen en de affaires errond, houdt me wakker!

Punt 8 op de agenda de OCMW-raad van 10 mei luidt: Indexering van de ligdagprijzen in de woonzorgcentra:  ALLEN DAARHEEN !

mkg,

Eric Feremans

05-05-2010 om 16:26 geschreven door Eric Feremans  

Toneel- en filmvoorstelling op 3 mei te Menen in het CC de Steiger. Een goed initiatief maar met nog minder volk dan op de 1 mei betoging in Menen L

De avond ingericht door Koepel Armoedebestrijding Menen, ABVV, ACV, Animo, Attac Vlaanderen, COMAC, KAM, Linx+, Oxfam-Wereldwinkel en SROS (Stedelijke Raad Ontw.sam.) kende (onterecht!) een matige belangstelling. Buiten Berenice Bogaert (CD&V) en Rudy Nuytten geen mandatarissen bespeurd, ook niet van de toch zich als sociaal definiërende Sp.a. Weerom grote schande. En dat was een gemiste kans.

Menen, links Menen, zit in een diep dal. De kloof die burgemeester Bossuyt en een paar verloren gelopen would-be socialisten in de partij aanrichtten, hierbij gesteund door de wereldvreemde Johan Vande Lanotte, liet zich al voelen tijdens de 1 mei stoet. Die was dit jaar regionaal, en vanuit verre hoeken van de omliggende partij-afdelingen kwam een beetje volk aangewaaid. Eidoch niet uit Menen zelf… Zodat deze “grote” en regionale optocht even veel of even weinig volk trok dan vorig jaar, toen het nog koek een ei was in Menen.  Opvallend hierbij was de aanwezigheid van de flink-linkse socialisten van de PVDA, die blijkbaar in Menen en omstreken beginnen te worden aangezien door de jeugd als een waardig alternatief voor de beunhazen van de grote broeder (Big Brother).  We zullen zien wat dit belooft bij de verkiezingen…

Er was weinig gemobiliseerd, en de inrichters zelf hadden maar weinig volk bijeen gekregen.  De PVDA wel, maar zowel Kam (waar Bernice, Claire en ik blijkbaar de enige vertegenwoordigers van waren) als de vakbonden en de Sp.a hadden niet echt hun volk kunnen warm maken, en dat is dus zeer spijtig.

Het eerste deel, een voorproefje van een toneelstuk, was een meesterwerkje.  De acteur die de monoloog bracht was onwaarschijnlijk duidelijk, levendig en geloofwaardig. En dat gebracht met een tekst die naast intelligent ook nog geestig was.  Ik kan niet genoeg geduld opbrengen om de volledige voorstelling te gaan bekijken, en hoop dat men ook die in het CC programmeert.  Het toeval wil dat ik juist gisteren op deze website een youtube-filmpje van mijzelf publiceerde waarop ook ik met cijfers en met een analyse uitlegde waar het in ons land verkeerd loopt met de sociaal/economische politiek.  Maar wat ik in “Leve de fiscus” hoorde was duizend keer beter en interessanter.  Alles kan duidelijk beter!

De film van Michael Moore over het kapitalisme was dan wel voor de ongeschoolde brave borst sensationeel, ik heb bij die man altijd al bedenkingen gehad. Ik geloof de man niet. Het is een Hollywood-style entertainer die grapjes maakt over de politiek, die soms juist zijn, maar ook vaak niet erg betrouwbaar.  Het is een linkse populist-millionair die vooral de sensatie en het “entertainment” zoekt, de populariteit en het gewin en die dat nu eens doet met linkse thema’s. Griezelig kereltje dat door zijn belhamelgedrag ooit Bush aan de macht heeft gebracht bij gebrek aan enig tactisch inzicht…of juist wel. 

En dit brengt me op de enige fout van deze avond: Het gebrek aan duiding, aan debat, aan inspelen op deze twee goede bronnen om eens over te discussiëren en de plaatselijke, nationale politiek eens te bespreken. Dit debat was er niet.  Wel standjes met boekskes. Zoals vroeger aan de uniefs.  Met stilzwijgende “activisten” erbij, die dus niet actief maar passief waren. 

Ik weet wel dat rechtse politici hun populariteit halen uit hun aanwezigheid en de organisatie van voetbal, wielrennen en andere populaire bezigheden.  Maar socialisten moeten niet daar hun gezag uit halen, hun bekendheid en vertrouwen van het volk bij winnen. Ook moeten ze dat niet overlaten aan (buitenlandse!) cineasten van verdacht allooi noch enkel aan prima schrijvers van toneelstukken met acteurs die vertolken wat moet vertolkt worden.  Ze moeten zelf het woord nemen, de discussie aangaan.  Decennia van zwijgzaamheid, van volgzaamheid tegenover een steeds verrechtsende top heeft onze sossen stom gemaakt. 

Gelukkig blijkt er goede wil te zijn, maar enkel door t-shirts en boekskes te verkopen, rond te lopen met vlagjes en op facebook de wielrennerij, de voetbal en de volleybal te bespreken kan het socialisme niet groeien, maar door inhoud en door overtuigingskracht van de politici zelf. Populariteit van links moet je niet verwerven door rechts te immiteren en door pollekes schudden, schouderklopjes geven de mensen gerust te stellen. Links dient de ongerustheid te vertolken, en de weg om er uit te geraken steeds weer uit te leggen.

Toch is dit een eerste zeer goede stap. Ik wacht op meer, en vooral op meer met meer engagement van de politici zelf.  De samenwerking tussen al deze organisaties is voorbeeldig. Dit is wat links altijd had moeten zijn: een samenwerking tussen allen die de maatschappij op één of andere manier willen veranderen. Volksontwikkeling is een oud woord.  Maar zonder water kan men niet overleven, en drinken is ook iets ouderwets…
mkg,

Eric Feremans

V, ACV, Animo, Attac Vlaanderen, COMAC, KAM, Linx+, Oxfam-Wereldwinkel en SROS (Stedelijke Raad Ontw.sam.)

19u30: Paul Schrijvers - fragment uit de voorstelling Leve de fiscus(rond belastingsparadijs België)

 20u15: film Capitalism: A Love Story van Michael Moore, rond het ontstaan van de financiële crisis

04-05-2010 om 11:50 geschreven door Eric Feremans  

Waarom bezuinigen en activeren door (rechtse?) politici wordt verdedigd.

Het wordt bijna als vanzelfsprekend voorgesteld in de media:

-          om uit de crisis te geraken moet de overheid bezuinigen

-          tevens moet de pensioenleeftijd verhoogd, de mensen moeten langer en meer werken, ze dienen “flexibeler” te zijn enz…

Tevens wordt daar door sommigen ook aan vastgeknoopt dat de belastingen dienen te verminderen (men zegt niet welke belastingen, en voor wie).

Maar waarom is dat nu rechts?

Rechts is alles wat zich neerlegt bij het huidige sociaal-economisch systeem.  Die het goed, of onvermijdelijk vinden dat rijken rijk zijn door het feit dat zij nu eenmaal bezitten en dat de anderen arm zijn, of een beetje minder arm, omdat ze moeten werken voor de kost.  Met dan de mythe van “de middenklasse” die het zogezegd goed genoeg heeft, ’t is te zeggen “geen reden van klagen heeft”.

Indien men vindt dat alles, inclusief de toenemende armoede,
-de schandalige armoede in ontwikkelingslanden (die dan naar hier komen om hun gezin wat zekerheid te geven…)
 - of in minder economisch ontwikkelde landen (die hier ook voor de deur staan omdat het hier nog altijd beter is)
ok is, en er niets moet of kan veranderen… dan is men RECHTS.

Socialisten zijn hervormers. 
-Die geloven niet in het fabeltje dat het niet vooruit kan, enkel achteruit.
-Die geloven niet dat je nu eenmaal moet accepteren dat er een kaste is die alles beslist, alles bezit en die gemiddelde zoveel rijker is. Een kleine groep die geen cent van zijn schandalige overdaad wil laten vallen, maar om de ongelijkheid in stand te houden alles over heeft...zolang het anderen maar pijn doet en henzelf niet.

Socialisten leggen zich niet neer bij de praatjes
-dat “kapitaal gaat lopen” als je het belast.
-ze vinden niet dat investeringen door zakkenvullers in bedrijven met winst (voor de zakkenvullers) beter zijn dan investeringen door de overheid.
-Zij weten dat overheidsinvesteringen alleen maar dienen voor het algemeen belang.
Zij weten ook dat investeringen op winst gericht werkgelegenheid zo stabiel maken als drijfzand.

Hoe werkt dat nu: investeringen door de overheid?

In ons land is het zo dat  43 procent van alle goederen en diensten  worden geproduceerd door de overheid. 
De “investeerdeers” zien dat met lede ogen aan.  Alles wat niet in hun handen is brengt (voor hen!) niet op. 
Daarenboven dienen ze om overheidsdiensten te laten draaien soms bij te dragen aan deze investeringen, terwijl ze liever oppotten in crisistijd en verder “investeren” in hoogconjunctuurk. Zij strefven er steeds naar  om hun pot, om hun deel van de koek, om de ganse bakkerijk in eigen handen te houden.

Indien we nog niet zodanig afzien door de crisis, “we” zijnde degenen die werken of die van een leefloon leven, dan is dit juist door het feit dat we een stevige overheid hebben, die niet over kop kan gaan.
En als socialisten weten we dat dit een garantie is voor welvaart: dat we niet afhangen van de grillen van “de markten”, lees van de anarchistische (gebrek aan) organisatie van de privé producenten en dienstenverleners.

Bezuinigen is achteruitgaan

Het zijn niet de communisten of de flink-linkse partijen die zeggen dat je in crisis tijd niet mag gaan bezuinigen op de overheidsuitgaven: Het is een liberaal econoom, John M. Keynes die dit reeds eer dan een halve eeuw geleden heeft aangetoond.  Maar waarom doen de “investeerders” en hun vertegenwoordigers in de politiek (de meerderheden in Europa) dat dan toch?

De investeerders willen “rap geld”.  En dat kan door meer te verdienen of minder belast te worden.

Zij redeneren op korte termijn, voor de eigen winkel en niet voor de welvaart van hun streek, hun land, hun continent, de wereld.  Zij zijn vaak ook de mening toegedaan dat overheidsinvesteringen, investeringen die met belastingsgelden gebeuren “overbodig” en “oneconomisch” zijn.  Alhoewel ze steen en been klagen indien de overheid de wegen niet onderhoudt, de research aan de universiteiten onvoldoende steunt, en niet bijspringt als hun banken failliet gaan… Zij verwarren kosten met investeringen, en doen alsof investeren in leraars, postbodes, kwaliteitsdiensten bij de overheid die de veiligheid, de communicatie, de gezondheid verbeteren overbodige luxe is, terwijl juist hun eigen economische groei te danken is aan een heel aparaat, een heel land met al zijn investeringen …door de overheid gedaan.

Maar eigenlijk denken ze niet aan degenen die voor hen werken: zolang die maar niet staken is alles in orde. En die vanalles wijsmaken, hun werkvee bezig houden met godsdienstconflicten of BHV is ok, als die maar niet inzien dat ze van voor en vanachter worden geneukt.

Overheidsinvesteringen zijn prima: de winst die ze maken, de diensten die ze goedkoop verlenen (zonder winst, dus goedkoper) gaat immers naar iedereen, niet naar sommigen. Daarom moeten ze worden uitgebouwd, zeker daar waar de privé tekort schiet: in het betalen van goede lonen, in het verzorgen en onderhouden van zieken, kinderen, gepensioneerden, in het verschaffen van cultuur, ontspanning en zekerheid. En nogmaals: zelf liberale economisten weten dat men een vrijemarkt systeem in crisistijd enkel kan laten heropleven door MEER uitgaven te doen, en dat de overheid hiervoor de aangewezen macht is!

Daarom moeten vooral in crisitijd de gelden die werden opgepot worden gemobiliseerd.  Crisissen worden namelijk niet veroorzaakt door de werklozen!  Crisissen worden veroorzaakt omdat de kaste van de “investeerders” plots…niet meer voldoende investeerde. 

Juist door het opgepotte geld te mobiliseren via belastingen, maar ook door leningen aan te gaan en die dan af te betalen met belastingen geïnd op het moment dat de rijken terug poen beginnen te scheppen kan de overheid doen wet de privé sector nalaat: investeren wanneer het nodig is, en niet wanneer het voor een minderheid meer opbrengt.

Besparen, bezuinigen in crisistijd is dus catastrofaal. Het zorgt voor een hollende inzakking van de werkgelegenheid, van de productie, van de economie in haar geheel. 
Degenen die dus in crisistijd roepen “we moeten bezuinigen” zijn dus geen goede economen.  Het zijn rechtsen met oogkleppen. 
Socialisten zijn het NIET.
Daarenboven zorgen ze dat na de crisis de zogenaamde “ontvette” staat een kwetsbare staat is: een staat waar heel wat overheidsdiensten zijn geschrapt of minder goed werken. En duurt het jaren voor een vorig peil van welvaart voor de gewone mens wordt bereikt. 
Bezuinigen in crisistijd is de tak afzagen waarop de gewone man en vrouw zitten.

Waarom zijn er dan “linkse” politici die bezuiniging preken?

Dit is in feite ongehoord.  De argumenten die ze hiervoor gebruiken zijn meestal dezelfde als die van de rechtse politici:
 -“evenwicht van de overheidsbudgetten is noodzakelijk”, en we hebben hierboven gezien dat het omgekeerde waar is in crisistijden!
-“te zware belastingsdruk zorgt voor kapitaalvlucht”. 

Het volstaat niet om vast te stellen welke politici dit soort nonsens verkondigen: juristen zonder economische scholing. Pol&soccers die door een hyperliberale prof een vervalst economisch beeld kregen ingepompt op de unief.  Het is zielig maar het is waar.

In een land als België is er maar weinig kapitaalvlucht mogelijk, omdat het leeuwendeel van onze economie uit diensten bestaat en men moeilijk de hier gevestigde activiteiten naar ergens anders kan verplaatsen (je coiffeur in China vestigen, je gsm mast in India opstellen werkt niet zo goed ;) )

Daarenboven, als je ziet hoeveel kapitaal er in zakken van rijken terecht komt om er onnuttige luxe uitgaven mee te doen zou het welhaast verhopen dat zij die geen belastingen betalen maar ophoepelen.  Of hebben we zo’n grote behoefte aan vol luxeboten liggende jachthavens (die nooit uitvaren, te zien als je in Nieuwpoort gaat kijken)? Zijn kasten van villa’s een bijdrage aan onze welvaart?  Zijn allerlei luxe-activiteiten een bijdrage tot het welzijn van eenieder maar vooral: moeten deze mensen door belastingsontduiking (pardon: vermijding) blijven zorgen dat meer dan de helft van het geld naar nonsens gaat terwijl er nu eenmaal nog allerlei sociale noden zijn bij miljoenen mensen?

Indien de belastingen verhogen, in de VS heeft men in de jaren dertig deze opgetrokken tot NEGENTIG procent, zal er een deel gaan lopen.  Maar de meeropbrengst bij degenen die blijven (het brengt hen nog altijd meer dan genoeg op…) zouden maken dat er hogere lonen mogelijk zijn in allerlei sectoren, betere sociale voorzieningen, een comfortabeler leven voor de werkende mensen, die MINDER zouden moeten werken. 
De besparing zou zitten in het minder bouwen van paleizen, jachten en golfcourts.  De rusthuizen zouden verfraaien, de pensioenen omhoog gaan en men zou minder tijd besteden aan nutteloos werk.

Maar vele politici, ook van links geloven niet dat men degenen die door oppotten de crisis hebben veroorzaakt kan raken. 
Dat dit hopeloos is. 
Dat de werkende mensen maar moeten zorgen voor meer inkomsten door meer, langer, flexibeler te werken. 
Dat de kaste van de “investeerders” even heilig is als de franse koningen en de adel voor de Franse revolutie. 

Ze hebben zich neergelegd bij de bestaande wanorde. Zij zijn rechts geworden: zij zijn bestuurders geworden in plaats van veranderaars. Zij denken als de adel: “Arbeid adelt, maar de adel arbeidt niet!”. En zij houden vol dat de crisis niet volgt uit een tekort aan investeringen maar door de “luiheid” van degenen die werkloos zijn.  Een fabeltje, het zoveelste.

En dat is nu precies de reden waarom ik niet zal stemmen op mensen zoals Johan Vande Lanotte, Frank VDB of Gilbert Bossuyt. En zoek naar iemand op de lijsten die zegt dat het systeem moet veranderen. Ik zoek op de lijsten naar mensen die, zonder een broek af te doen en met de kont te staan in de richting van het geld en de macht, duidelijk stellen dat ze de maatschappij willen veranderen in de richting van meer belasting voor de rijken, minder armoede voor de gewone mensen. 

Ik stem dus wel, Stijn Meuris, maar op de goede, linkse, syndicalistisch geörienteerde sossen.

Hopelijk staan er op de lijst van de Sp.a, want anders….

Mkg,

Eric Feremans

 Wie een filmpje wil bekijken waarin ik de economische situatie rond overheidsdiensten nader toelicht is er een link hieronder.

Bijlagen:
http://www.youtube.com/watch?v=48LnM5Mh-7E   

01-05-2010 om 00:00 geschreven door Eric Feremans  

1 mei in Menen:

Rozen verwelken,

Burgemeester en schepenen vergaan

Maar sossen in Menen?

Die gaan naar de maan L

Twee partijen de grootste in één Menen zijn:

De Sp.a, (dat is raar)

Op het één mei festijn

Vechten zij met mekaar

BHV is in Menen:

Bossuyt Houdt het VOL

Hij schopte tegen de schenen

Dat eist nu dus zijn tol

Wie in Menen wil stemmen

Voor een echte sos

Moet nu stoppen met memmen

En te bussen voor een sloddervos

Makkers, ten laatste male

Tot de strijd ons geschaard
Stem niet voor een schrale

Maar voor een sos van linkse aard!

Bossuyt blijft schavuit: OCMW moet blijven besparen?

http://www.clubfmmenen.be/articles.php?article_id=603

Na de gemeenteraadszitting van maandag, waarop het debat over het OCMW-budget niet aan bod kwam, gaf de burgemeester van Menen een interview op de lokale radio. Hier bleef hij de nadruk leggen op zijn eis dat het OCMW in de komende jaren bezuinigingen moet doorvoeren.

Als een volleerd Pontius Pilatus (zijn coalitie met de tjeven heeft hem duidelijk aangetast) zegt hij niet te weten hoe het OCMW dat dan wel moet doen. 

Hij zegt eigenlijk wel waarom het OCMW moet besparen: Het stadsbudget moet kloppen, er moet verder gewerkt worden aan het verfraaien van de gemeente.

De burgemeester kent zijn prioriteiten niet, hij kent de principes van onze overlegeconomie niet, hij is geen socialist?

Het politieke compromis dat ons land na de tweede wereldoorlog kenmerkt bestaat er in dat de ondernemers, de “investeerders”, mogen poen scheppen. Maar dat zij een deel moeten teruggeven, in de vorm van belastingen, zodat er geen armoede meer bestaat in ons land. Dit principe, gebaseerd op opgelegde solidariteit, is het pact dat er voor moest zorgen dat er geen getto’s ontstonden, ook niet in de Barakken van Menen (“Menen eindigt bij de brug over de Leie”) en geen ouderlingen die in armenhuizen werden onderhouden door hun kinderen of juist niet.

De OCMW’s krijgen dus toelagen van de federale overheid, maar ook van de gemeente waarin zij gevestigd zijn.  Dit om aanpassing aan de lokale omstandigheden mogelijk te maken.  Zij beschikken over een grote autonomie, zodat geen spelletjes zouden gespeeld worden zoals dit nu aan de gang is, en hebben dus een apart beslissingsorgaan. Daarenboven is dit orgaan verantwoordelijk voor het bepalen van de lokale noden, en dient de gemeente uiteindelijk alle kosten te dragen die deze raad nodig acht om het gepaste sociale beleid te voeren. 

Ons land kent dus geen mensen die met hele bevolkingsgroepen in dozen wonen, het kent niet de bedelaars die, zoals in Rijssel, met uitgestoken hand, trachten te overleven.  Daarenboven blijkt dit systeem als een buffer te werken bij economische crisissen: per honderd verarmde mensen sluit in landen waar geen OCMW’s zijn een kleine onderneming. Bij ons dus niet.  Sociaal bekeken is ons systeem een garantie tegen verpaupering, tegen criminaliteit en in de ogen van verlichte “investeerders” een buffer tegen hollende economische depressies. Het is een goed systeem.

De burgemeester stelt het voor alsof de gemeente een soort van geldbak heeft, die ze aan de ene kant vult, en waar ze aan de andere kant uitgaven moet doen.  Hij vergeet hierbij dat deze kassa ook een financiering kan aangaan (op dit moment goedkoop) en dat hij ook fiscale middelen heeft om wie het goed heeft te laten solidair zijn met wie in de stront zit (letterlijk: de rusthuizen hebben chronisch personeelstekort, de oudjes kakken nog op potten in hun kamertjes die iets meer dan de helft groot zijn van wat volgens hedendaagse normen nodig is en dus hangt er een geurtje boven Menen).  Hij laat het ook voorkomen alsof de stad (hij dus) beslist wat er naar de verfraaiing gaat (sportclubs, culturele centra, zwembaden, jachthavens) en wat er naar de “minsten van ons” gaat.

De wil om Menen tot een groen, toeristisch attractief, qua mobiliteit exquis modelstadje te maken is natuurlijk schitterend.  Maar in een economisch achteruitgaand en achterlijk gebied is dit onmogelijk tenzij men affreuze besparingen doet waar het niet kan, en Menen wil voorzien van getto wijken zoals dit gebeurt in New York, Parijs en Lissabon.  In streken waar ongebreideld liberalisme borg staat voor verpaupering, ellende en criminaliteit.

Natuurlijk is dit een overdrijving! Bossuyt , via de mond van Johan Vande Lanotte, formuleerde het als volgt op een algemene leden vergadering van de Sp.a: “Het zal EEN BEETJE PIJN DOEN”.  Dit deed oorverdovend pijn aan mijn oren.  Welke pijn? Bij wie?  Hoeveel pijn?  Maar vooral: waarom?

De burgemeester wacht niet op een budgetbespreking, die hij zelf manu militari tegenhield op de OCMW raad, misbruik makend van zijn prerogatief als burgemeester en zich verschuilend achter een schepencollege waar hij zelf in eigen rangen niet onverdeeld werd gevolgd.  Hij stelt zijn “visie” voorop, en stelt dat anderen die maar moeten volgen en doet dit zonder dat hij, volgens zijn eigen zeggen, over de nodige informatie beschikte!

Om zich met zijn onbezonnen plan, het opofferen van een deel van de mogelijkheden van onze allerarmsten ten voordele van wat luxe uitgaven, te kunnen politiek schragen, onderhield het Gilbertisme een oud stammenconflict, daterende uit de tijd van de fusies: “Die van Lauwe, tegen Die van Menen”, schoffeerde hij de helft van zijn partijmandatarissen, liet hij zonder debat en nadat zij juist door de partijleden het vertrouwen kregen een maand voordien, op een algemene ledenvergadering zonder debat, de voorzitter en secretaris van zijn partij ontslaan.

Dat de burgemeester Lauwe een warm hart toedraagt is een mythe, overigens.  Hij, met zijn vele contacten op het federale niveau, slaagde er nooit in om een regelmatige busdienst tussen Lauwe en Menen te organiseren.  Het is alsof er een permanente aswolk hangt tussen de deelgemeenten van onze stad die enkel optrekt wanneer de burgemeester in zijn partij moet anderen laten wegstemmen van hun functie binnen de partij: dan zijn er plots bussen.

De burgemeester weigerde een petitie in ontvangst te nemen, ondertekend door één derde van de gezinnen van Lauwe, om te vragen een poging te doen het postkantoor van Lauwe te behouden bij de eigen (sociaistische) beheerders van de Post!  Dit gecombineerd met het ontbreken van busdiensten maakt dat het doen van bepaalde postverrichtingen een dagreis betekenen: ’s morgens vertrekken met de schoolbussen, ’s avonds terugkeren. 

Een meester in het verdelen van de bevolking is Gilbert ooit er in geslaagd om zijn eigen falend speelterreinen beleid te gaan contesteren. In een stoet met duizenden mensen, Anciaux Bert aan de arm stapte hij doodleuk mee in een proteststoet tegen zijn eigen gebrek aan beleid!

Wat de financiën betreft van Menen liet de burgemeester een enorme kans liggen, op een, volgens sommigen, niet correcte manier negeerde hij de convenanten die de toen niet legale casino’s konden afsluiten met de stad.  Deze casino’s waren bereid om een forse bijdrage voor de rusthuizen te betalen. Ik kan daar persoonlijk van getuigen vermits ik toen partijvoorzitter van Spirit was.  Nu zou volgens sommigen een bedrag van rond de zevenhonderd Euro per Menenaar als schadevergoeding in de lucht hangen.

Bossuyt gedraagt zich als een dromer, niet als een man met een visie.  Hij wil in een stad waar één derde van de kinderen in een kansarm gezin wordt geboren, waar ook eenzelfde derde van de bevolking aanklopt bij het OCMW doen alsof hij in een villa stad woont, waar men aan cultuur doet, jachthavens bouwt met overvloedige gelden geput uit de grote inkomsten van de gemeentelijke opcentiemen.

Hij informeert zich niet over de concrete noden van de rusthuizen, van de OCMW cliënten. En hij krijgt dit zelf te horen van… LDD en de liberale oppositie!  Zijn coalitiepartners zitten op rozen.  De burgerlijke vleugel van de CD&V kan zo’n “socialist” best pruimen. Maar ga je horen bij de ACW-ers, zoals Marc Vandamme, dan hoor je een heel ander verhaal.

Deze burgemeester is er een die vervreemd is van de realiteit van zijn kiespubliek. Hij noemt zijn partijgenoten ezels.  Hij wil ze uit de partij indien ze het niet met hem eens zijn om zijn megalomane plannen te gaan steunen maar kiezen om het doel van het socialisme, de solidariteit, au sérieux te nemen en niet te verdrinken in een jachthaven aan de Leie voor mensen die geen steun nodig hebben.  Van één van zijn schepenen zegt hij dat die een puist is die moet worden uitgeknepen. Anderen noemt hij intellectueel minderwaardig en verwijt hen gebrek aan visie.

Een visie die het socialisme vermoordt, die Menen laat ophouden aan de brug over de Leie, die jachthavens en sportclubs prioritair stelt tegenover een goede service aan de minsten onder ons is geen visie. Het is een gebrek aan elementair inzicht in de taak van het socialisme.

Een visie waarbij men zolang Menen een toenemende vergrijzing kent, een economisch achtergesteld gebied blijft bestaat er in om eerst en vooral de oorzaken weg te nemen. Dit vergt samenwerking, ook met de burgerlijke partijen, maar op een economisch én sociaal verantwoorde manier! Het is nu de tijd om plannen te maken hoe men Menen in een situatie brengt waarin er geld is voor luxe. Hoe men ondernemingen aantrekt, subsidies.

Het feit dat subsidies, en overschotten van het OCMW in het verleden systematisch werden overgeheveld naar de lievelingsprojecten van Gilbert wordt vaak verzwegen.  Het is uit eerlijke schaamte allicht, maar het mag gezegd worden.  Deze sociale afbraak is eigenlijk al jaren bezig. Ze dient te worden gestopt.

Ik roep alle Gilbertisten, alle Bossuytisten in de partij op om van mascotte te veranderen, en zij die door conflicten met onze plaatselijke krokodil op straat werden en worden gezet, uit de partij of uit hun functie, te respecteren als voorbeelden van moed en zelfopoffering.

De liefde heeft me naar Menen doen verhuizen, maar godbeterd: in welk moeras ben ik hier verzand!

Mkg,

Eric Feremans.

28-04-2010 om 12:34 geschreven door Eric Feremans  

Over stieren, onopenbare zittingen en een visie op democratie.

Ik merkte vandaag dat veel mensen deze blog lezen, sommigen lezen hem helemaal na hem te hebben afgedrukt.  24 pagina’s zegde Els (van Nieuw) mij. 

Om mijn vele lezers politieke zeden van Menen te doen ontdekken was ik vandaag op de OCMW raad.

Ik zag ook  vandaag weer een stierenvechter gelanceerd  worden door een stier, tenminste: ik zag dat op televisie.  De man overleefde het.  Maar leg nu eens uit tegen een Spanjaard dat je tegen stierengevechten bent omdat daar MENSEN in gedood worden. Of aan een Gaia fanaat.  Hopeloos.

Even moeilijk is het om aan Meense politici uit te leggen wat transparantie is, openheid, democratie, informatie, communicatie.  Deze worden als overbodig, grappig en onnuttig beschouwd. 

Enige voorbeelden:

-          De OCMW-raad van vandaag werd voorafgegaan door een “informatiebijeenkomst” op woensdag ll.  Maar die was dan niet openbaar.  Wat daar werd “informeel” overlegd is dus een raadsel voor hen die er niet waren.  Nu is overleg tussen politici soms noodzakelijk. Maar niet wanneer deze “informele” bijeenkomst dan de basis vormt van een openbare vergadering waarin men voortdurend verwijst, zonder te zeggen waarover het gaat, naar besprekingen achter gesloten deuren om dan maar te stemmen. Zonder dat een mens nog weet wat de motivering is, de achtergronden, de motivatie van deze beslissingen. Ongehoord!

-          Nooit deed iemand een poging om het BELEID te verdedigen, om af te komen met steekhoudende manieren die aantonen hoeveel geld nodig is om bepaalde zaken te doen en met welk doel.  Het was een voortdurend steekspel tussen meer, minder, nog meer, nog minder en buiten een emotioneel oproepen om bejaarden in frissere rusthuizen te verplaatsen, waar een toilet een strontemmer vervangt, werd er eigenlijk nergens een beeld geschetst door iemand wat elke partij, of deelnemer of lid van de OCMW raad, nu eigenlijk ziet als het beeld van een goed draaiend OCMW. Kafkaiaans.  Buiten de voorzitter die zijn ding verdedigde (budget) en Schelstraete (LDD) die zo nu en dan eens polste naar wat de meerderheid nu wel van plan was bleef het muisstil.  Ook deed de liberale vertegenwoordiging een poging om zich als sociaal te profileren: ze vonden bepaalde tariefverhogingen asociaal (terecht!) maar vergaten dat ze die op de (informele?)vorige vergadering al hadden goedgekeurd.   Schimmenspel, bedrog, komedie.

-          Het verslag dat werd goedgekeurd is niet gepubliceerd. Het werd ook niet voorgelegd aan publiek, aan de pers. De openbaarheid is dus niet zo openbaar.  Men kan dit niet begrijpen in een open maatschappij. 

-          Waarom en hoe men plots aan een extra budget komt?  Het is niet ter sprake gekomen. Ik moet er nog altijd een antwoord op krijgen.

Het democratisch proces van openheid, informatie, woord en wederwoord is vervangen door een vreemd gekonkelfoes.  Arm Menen.

27-04-2010 om 00:44 geschreven door Eric Feremans