Voila, we staan weer wat verder in de voorbereiding op de Ironman van Lanzarote.
De testen in november waren heel goed voor de tijd van het jaar. Een goeie basis om op voort te bouwen. In december heb ik meegedaan met de midwinternachtrun, maar ik was de week voordien ziek geweest, waardoor er met de handrem gelopen werd.
Nadien heb ik nog wat gesukkeld met mijn rug en gebit (kleine kwaaltjes, maar pijnvrij trainen en bij uitbreiding leven, is toch veel toffer) maar dit lijkt allemaal achter de rug te zijn.
Vandaag meegedaan aan de run and bike in Eeklo. Op een veel zwaarder parcours dan de afgelopen jaren in Watervliet, en met een uitgebreider en sterker deelnemersveld, zijn we 35ste geworden, op een kleine 80 koppels. Alweer een dikke pluim voor sterke ploegmaat Johan Cobbaert die in voorbereiding op de marathon van Rotterdam duidelijk een paar sterke loopbenen heeft opgeschroefd!
Over mijn conditie kan ik ook relatief tevreden zijn. De motivatie is er, en ook mijn gewicht (het eeuwige probleem ) is mooi aan het dalen.
Volgende wedstrijd is de lastige halve marathon in Cadzand, op 7 februari. Drie weken keihard verderwerken tot het volgende ijkpunt dus. Benieuwd wat ons dat zal opleveren qua prestatie, gevoel en eindtijd.
En oh ja, nog iets leuks: na de wedstrijd in Lanzarote doe ik ook mee aan la Cannibale, een Belgische cyclosportieve op en rond de Mont Ventoux. Het is al lang een droom van mij om die mythische berg eens op te rijden, en tijdens La Cannibale gaan we zelfs twee keer omhoog, met tussendoor nog vier andere hellingen in de buurt, goed voor 175 km en 4500 hoogtemeters. Terug naar de tijd van de Marmotte, 3 ballons, Transalp en Vikingtour dus. Zeker als je weet dat ik ook nog eens de Ronde van Vlaanderen ga rijden.
Anderhalve week geleden heb ik de marathon van Boedapest afgewerkt. Dicht bij mijn pr (3u22 Amsterdam) ben ik niet geraakt. Dit hoefde ook niet, de Ironman van Lanzarote is veel belangrijker en om te vermijden dat we met overbelasting of blessures de voorbereiding op volgend seizoen zouden moeten starten, werden de loopkilometers niet al te drastisch verhoogd. Tot km 24 zat ik op schema voor een tijd rond de 3u30, nadien kwam het gevreesde klopke, waardoor ik nog wat minuten verloren heb. Boedapest is overigens een aanrader, mooie stad!
Nu zit ik in een twee weken durende rustperiode. Die eindigt aanstaande maandag, wanneer we zwem-fiets- en looptrainingen hervatten. De eerste week zal dat wat moeizaam gaan denk ik, want ik heb al een maand niet meer gezwommen of op mijn koersfiets of mtb gezeten. Maar na een weekje zal ik wellicht alweer het goede ritme te pakken hebben.
In november volgen dan de eerste testen, om eind december met de eerste wedstrijdjes te beginnen. Je kan volgen waar ik aan de start sta in mijn agenda.
eerste wedstrijden al gepasseerd, Halve van Cadzand op komst
Wegens wat tijdsgebrek met de eindejaarsperiode, is het er niet van gekomen, dus hier volgt een beknopt verslag van de voorbije wedstrijdjes:
Midwinternachtrun Gent: 10 km in 44min23sec (205de op 3671)
Eind december eerste loopwedstrijd van de voorbereiding 2015. Geen supergevoel maar ook niet slecht. Draaien en keren, natte kasseien in het donker en in de tweede ronde wat hinder van gedubbelde mensen. Al bij al gematigd tevreden met de conditie op dit ogenblik
Run en Bike Watervliet: 13 km in 44min 36sec (21ste op 48 teams)
Het concept in het kort: met twee personen en 1 Mountainbike zo vlug mogelijk een parcours van 13 km afleggen (50 pct off road) waarbij 1 iemand fietst, de andere loopt en je moet samenblijven.
Samen met Johan Cobbaert, die overigens sterker was dan mij, hebben we het qua plaatsen net minder gedaan dan vorig jaar, maar de teams die vorig jaar juist voor ons waren, laten we nu achter ons. Dus vooraan zullen er een paar sterke ploegen bijgekomen zijn. Zware dag met heel veel wind! Conditie en gevoel van mij waren een stukje beter dan tijdens de Midwinternachtrun.
Stage Lanzarote 19-25 januari
Vorige week heb ik wat overuren opgenomen en ben ik een weekje gaan trainen in Lanzarote. Ondanks enorm veel wind, heb ik toch alle geplande trainingen kunnen afwerken. Door de wind kan ik niet zo goed inschatten waar we staan qua fietsniveau.
Loopniveau lijkt in stijgende lijn te zijn: duurloopjes LSD gaan aan 5min40sec per km (HR 130-135)
Zwemmen is nog nooit zo goed gegaan als nu! In rustige duurzone zwem ik nu 1min36à37 per 100 m. Daar ben ik heel content over, want als je met de beteren uit het water komt, geeft dat de mogelijkheid om in een mooi groepje te vertoeven op de fiets (weliswaar op de reglementaire afstand ee ;-) ).
Volgende wedstrijd: zondag 1 februari Halve Marathon Cadzand
Zondag staat dus de volgende voorbereidingswedstrijd op het menu: halve marathon Cadzand.
Als je kijkt naar mijn tijd in Gent (44'30), die maal twee doet plus 5 minuten (halve marathon is 21 ipv 20 km) en rekening houdt met het zware parcours daar (trappen, op het strand lopen, veel wind, duinen,...)waardoor je nog eens 5 minuten mag bijrekenen, kom ik uit op 1uur 39 minuten als ik hetzelfde tempo als in Gent nu 21 ipv 10 km kan doortrekken.
Stiekem hoop ik dat een extra maand training nog iets meer verbetering zal geven. Daarom zou ik super tevreden zijn met een tijd rond 1u35. Dan heb ik ondanks een zwaarder parcours, toch de snelheid van Gent kunnen ontwikkelen op een dubbel zo lang parcours. Misschien iets te ambitieus, maar ik heb heel goed getraind de afgelopen periode, dus ambitie lijkt me gerechtvaardigd. Zondag weten we meer!
Na de fietstest hebben we dus vorige week een looptest afgelegd: vier keer een toerke van 2 km lopen, telkens aan hogere hartslag. Eerste rondje aan lsd-duurtempo, tweede aan halve marathontempo, derde aan 10 km-tempo, vierde voluit.
Uit de test is gebleken dat mijn basisconditie iets beter is dan in februari, bij de vorige test, terwijl we nu pas een goeie maand aan het trainen zijn. De resultaten zijn dus een beetje parallel met de fietstest. Mijn basissnelheid is iets lager, maar ik verzuur ook wat minder, en mijn snelste toertje is iets vlugger dan in februari (7min45 nu, 7min57 toen). Ik kan iets dieper gaan dan bij de fietstest, maar bij de looptest had ik alweer een weekje training meer en fietsen en lopen kan je ook niet echt vergelijken.
De cijfertjes:
11min23sec voor 2 km bijhartslag 135 (lactaat 1,8)
10min hartslag 146 (2,0)
8min50hartslag 158 (3,7)
7min45 hartslag 167 (8,5)
Verzuring blijft redelijk laag bij hartslag 158, maar daar zit nog marge om die nog lager te krijgen.
Maximale snelheid is behoorlijk voor deze tijd van het jaar (2km gelopen aan 15,5 km/u gemiddeld) maar het spreekt voor zich dat alle snelheden, zowel basis als maximale en alles ertussen, nog omhoog moeten.
Dus opnieuw een mooie test. 21 december zullen we zien tijdens de midwinternachtloop hoe ver ons dat zal brengen op een 10 km-wedstrijd, maar af te leiden uit de test, moet ik toch in de buurt van of iets boven de 40 minuten kunnen lopen.
Einen guten Tag Ihnen allen! (Ik moet een beetje mijn Duits oefenen tegen dat we naar Frankfurt gaan deze zomer ee hihi)
In plaats van een looptest is het een fietstest geworden vorige zaterdag. Het was mooi weer en ik moet toch beiden doen omdat hartslagzones sportspecifiek zijn. Daarom besloten we om eerst de fietstest te doen. Volgende week woensdag staat dan de looptest gepland.
De fietstest verloopt een beetje gelijkaardig aan de looptest, met dat verschil dat je op een vélo zit natuurlijk, en dat de toertjes iets langer zijn dan de looptoertjes.
Concreet betekende dit dat ik zaterdag 4 keer een toertje van 7,5 km gefietst heb, telkens aan een hogere hartslag.
Daaruit is gebleken dat mijn basisniveau een stuk hoger ligt dan bij de eerste test in februari. Er is dus een bredere en betere basis om op verder te bouwen. Tegen de verwachtingen in (want nog maar 4 weken opnieuw aan het trainen, en de laatste week wat gesukkeld met de gezondheid) een erg geslaagde test dus! Mijn hartslagzones en belastbaarheid liggen iets hoger dan in februari, en ik zit ook een pak frisser. De snelheid bij de test was wel wat lager, maar de twee testen zijn niet te vergelijken want in februari zat ik op mijn koersfiets en nu op mijn mtb.
Enige minpuntje is dat ik niet hoog in verzuring kan gaan. Dit komt omdat daar nog niet veel op getraind is. Dus daar is zeker nog heel wat verbetering mogelijk, maar de basis is er. De fundamenten liggen er om een stevig gebouw op te zetten!
Voor de cijferfetisjisten:
In lsd zone rijd ik 23,5 km/u (lactaat 1,8)
Tot hartslag 156 blijf ik heel laag in lactaat (1,4!!!), wat betekent dat de verzuring (of dus pijn in de benen) pas bij hoge hartslagen optreedt. Ik kan met andere woorden 26,5 km per uur rijden (met de mtb!) zonder te verzuren.
Maximaal lactaat was 'slechts' 6,6, dus dat moet in de toekomst hoger kunnen. Laatste rondje reed ik 28,7 km/u gemiddeld.
Woensdag dus looptest, daarna volgt hier ook een verslagje.
Gewicht tenslotte, is ondertussen ook aan het zakken. Later meer info hierover. De motivatie om ook dit goed aan te pakken, is er alvast!
November is de maand van de eerste lactaattesten: kijken hoe je de rustperiode doorgekomen bent en welk niveau de conditie nu heeft. (in het voorjaar volgt dan een tweede lactaattest om de evolutie te bekijken en eventueel de zones bij te sturen)
Een test verloopt als volgt: er wordt gevraagd om 4 keer 2000 m te lopen aan een constante hartslag. De eerste 2000 heel rustig, en dan telkens aan een hogere hartslag. Na elke 2 km wordt er bloed geprikt om het lactaatgehalte te meten (dit is een maat om de verzuring, de pijn in de spieren aan te duiden. Hoe meer lactaat of melkzuur, hoe meer de spieren pijn doen. Boven een bepaalde lactaatgrens zeggen je spieren dat je ermee moet stoppen of je snelheid moet minderen).
Na de test wordt er een curve gemaakt aan de hand van de respectievelijke hartslagen, snelheden en lactaatwaarden, waaruit afgeleid kan worden wat het conditieniveau op dit moment is en aan welke hartslagen welke trainingen moeten uitgevoerd worden.
Trainingen dienen tot doel om bij een bepaalde hartslag toch een zo hoog mogelijke snelheid te kunnen halen en het melkzuur laag te houden, en ook om een inspanning bij hoog lactaat toch lang vol te houden (langer in het rood kunnen gaan). Dit laatste is vooral van belang bij kortere afstanden. Bij de langere triathlons is het belangrijkste dat je zo vlug mogelijk kan zwemmen, fietsen en lopen met behoud van een comfortabel gevoel (dus zonder al te veel lactaat of melkzuur aan te maken).
Om dit doel te bereiken, is het van groot belang om veel trainingen (zeker 80 procent in deze fase van de voorbereiding) aan heel lage hartslagen af te werken. Dit is een fout die heel veel recreatieve sporters maken: je denkt dat je het vlugst en het meest zal verbeteren door zo rap mogelijk te lopen op training, maar het tegendeel is waar: als je je lichaam gewoon maakt om bij lage hartslag toch te presteren, zal je in een tweede fase snelheidstraining kunnen inbouwen (dit hoeft slechts een paar weken voor de wedstrijd te starten) en daardoor veel betere resultaten halen.
Volgende zaterdag heb ik dus de looptest. Later volgt een fietstest. Uit mijn trainingssnelheden valt te vrezen dat ik niet super zal scoren. Dit is niets om ons zorgen over te maken, aangezien we juist uit een rustperiode komen. Anders zou het zijn als hetzelfde resultaat zich in maart zou herhalen.
Volgende blog wordt eentje met de resultaten. 'k Ben benieuwd...
Kalender 2015 een beetje ingevuld. Dit is een voorlopige kalender waar nog wedstrijden zullen bijkomen en misschien ook enkele uit wegvallen (oa Leuven en Zwintriathlon zijn nog niet zeker).
Op 20 september deed ik mijn laatste wedstrijd van het seizoen. Als je weet dat het aangeraden is om 2 a 3 weken te rusten na een volledige triathlon, en Damme juist drie weken na Vichy plaatsvond, dan weet je wel dat deze wedstrijd eigenlijk trainingstechnisch gezien niet slechter kon vallen. Ik heb die wedstrijd toch meegedaan om nog eens een leuke dag te beleven samen met de trouwe supporters. De uitslag was niet goed, maar dat wist ik op voorhand, en was eigenlijk een beetje bijzaak. Mooi weer, toffe sfeer en 's avonds lekker gegeten, meer moet dat niet zijn!
Na Damme heb ik drie weken rust genomen, en vorige week ben ik heel rustigaan opnieuw gestart met mijn trainingen. Ik deed 6 trainingen in 7 dagen, dus met 1 rustdagje tussendoor. Alles ging heel rustig (in LSD-zone voor de kenners).
Om te bewijzen dat het ook voor doorwinterde atleten soms lastig is op training: mijn eerste looptrainingen (twee keer een goed uur) gingen aan een snelheid van 9,5 km per uur. Wel met een lage hartslag van 134 gemiddeld. Mijn fietstrainingen (met MTB op de weg) gingen aan 23 km per uur. In deze fase van de voorbereiding is de snelheid totaal niet van belang, wel de rustige opbouw en het feit dat je mooi in je zone blijft. Laat ze mij maar passeren langs de watersportbaan, we gaan binnen een paar maanden eens klappen
Ik streef ernaar om elke week een stukje te plaatsen over mijn voorbereiding en de wintertrainingen die ik doe, want als je in de zomer goed wil zijn, dan moet je in de winter al hard aan de bak.
Grote doel: Ironman Frankfurt (5 juli) onder de 10 uur. We zullen zien...
Zondag 31 augustus stond mijn tweede volledige triathon van het jaar op het programma: na de Ironman van Lanzarote was het de beurt aan de Challenge van Vichy, een wedstrijd met een veel kleinere naam, maar met een leuke en goede organisatie en toch ook 750 man aan de start van de volledige afstand!
Voorbereiding:
In de aanloop naar 31 augustus heb ik alle trainingen op een goeie manier kunnen afwerken, zonder lichamelijke klachten:
Voor de wedstrijd was er nog een stage gepland van 15 tot 25 augustus in de Ardennen. Gezellig samenzijn met wat vrienden, maar ondertussen ook de laatste zware trainingen afwerken in een prachtige omgeving.
Door de goede trainingen in de ardennen voelde ik dat de conditie goed zat. Zeker de fietstrainingen op de ardennenhellingen toonden aan dat ik goed vooruit kwam op toch wel pittige omlopen. Dit werd bevestigd in Vichy toen we woensdag het parcours gingen verkennen.
Bij het zwemmen had ik geen slecht gevoel, maar ik haalde net niet de tijden van voor Lanzarote.
Het lopen ging ook naar wens in de ardennen. De duurtrainingen kon ik afwerken aan een goeie 11 km per uur. Niet top, maar beter dan voor Lanzarote, had ik de indruk.
Wedstrijd:
De wedstrijd zelf dan: het zwemmen was minder duw-en trekwerk dan in Lanzarote. Ik had direct het gevoel dat ik in een goed tempo begonnen was dat ik wel tot het einde kon volhouden. Ik kwam na 34 minuten door en eindigde na 1u10. Stilletjes hoop je op beter, maar het gevoel voor de wedstrijd loog niet. 1 minuutje trager dan in Lanzarote, maar geen klop op mijn neus gehad en geen wasmachine en geen zeewater, dus ondanks dat ik geen tegenslag had nu, toch wel een wat mindere zwembeurt dan in mei.
Eens ik op de fiets zat, was het wat zoeken naar een goed tempo. De benen voelden niet super aan, maar dat zal wel aan het parcours gelegen hebben, dat de eerste 25 km van elke ronde (van 90 km) goed op en neer ging. Ik werd nu en dan voorbijgestoken, maar ik had de indruk dat ik toch meer mensen inhaalde dan andersom. Met een hartslag constant tussen 140 en 145, en een tweede deel van de omloop die mij beter moest liggen want vlakker, zat het toch niet slecht.
En inderdaad, eens we op de vlakkere stukken zaten, merkte ik dat ik een grotere versnelling kon trappen dan vooraf gehoopt. Na 1 ronde kwam ik door in 2u35 fietsen. De tweede ronde was een stukje trager, ook omdat ik de laatste 10 km goed getemporiseerd heb als voorbereiding op de marathon. Fietstijd 5u20 waar ik heel tevreden mee was! Het ardennengevoel loog niet!
Het lopen ging aanvankelijk heel goed. Ik zat direct in een redelijk tempo, maar na een paar kilometer begon mijn maag dienst te weigeren. Een uur voor de loopstart had ik nog een energiereep gegeten van w-cup omhuld met chocolade (ik eet die heel graag en had expres eentje overgelaten om laat op te eten zodat ik nog eens iets lekkers achter de kiezen kon steken), maar die werd blijkbaar niet goed ontvangen door de maag, met als gevolg dat ik na een kilometer of 4 mijn maag eens heb moeten leegmaken.
Om alles terug op zijn plooi te laten komen, ben ik een half uurtje gestopt met eten en drinken, en nadien sloeg de maag terug aan.
Een klein beetje verval tijdens de marathon, maar dat bleef beperkt: rondetijden 55',1u02', 1u06', 1u06'. Totaaltijd 4u08 en geen blaasproblemen zoals in Lanzarote!
Daardoor een eindtijd van10u47'57" of plaats 171 van 750 starters, of een kleine twee uur beter dan Lanzarote (natuurlijk is het fietsparcours niet te vergelijken!) en een half uurtje beter dan mijn vorige PR van in Zurich (11u14).
Nu staat nog de halve triathlon van Damme op het programma (zaterdag 20 september, start om 10u, aankomst iets voor 15u). Allen daarheen als je eens een toffe dag wil beleven!
Er is nog een wedstrijd toegevoegd aan mijn kalender: zondag 3 augustus start ik in de halve triathlon van Eupen. Dit is ook het Belgisch Kampioenschap halve triathlon. Dit is een heel belangrijke wedstrijd in de voorbereiding op Vichy. Daar mag ik nog geen top zijn, maar wel al heel goed!
Zaterdag 17 mei stond ik aan de start van mijn derde Ironman: na Zurich in 2012 en Nice in 2013 was het deze keer de beurt aan Lanzarote, ook wel door sommigen de zwaarste Ironman ter wereld genoemd. Dit komt vooral door het fietsparcours, met zijn 2550 hoogtemeters en strakke zeewind een ware beproeving, en de marathon in 27 graden en een loden zon.
De voorbereidingen liepen goed, met onder andere in maart een stage van 2 weken in Lanzarote, samen met ploegmaats Michaël, Bart en Fré, drie straffe gasten en erg getalenteerde sporters. In die twee weken hadden we uitgebreid de mogelijkheid om het fietsparcours te verkennen. Toen werd duidelijk dat het geen lachertje zou worden.
De wedstrijd zelf startte voor mij heel slecht: door het feit dat de organisatie 2200 mensen toeliet, dus 400 meer dan voorgaande jaren, en het zwemparcours daar niet op was aangepast, werd het een enorm gevecht om de eerste boei, die nota bene al na 160 m lag, te ronden. Dit is de ergste wasmachine die ik in een triathlon meemaakte tot nu toe. Watertrappelen was iedereens deel, en tot overmaat van ramp kreeg ik dan nog een onopzettelijke elleboog tegen mijn neus, waardoor ik serieus groggy was en - zo bleek achteraf - een bloedneus kreeg. Halfweg de eerste van twee ronden, kregen we wat meer ruimte om te zwemmen, en zo kon ik, ondanks de problemen in het begin, een zwemtijd van 1u09 neerzetten, een minuutje of 3 sneller dan in Zurich en Nice.
Op de fiets ben ik rustig gestart, even de hartslag na de wissel laten zakken. Mijn tactiek was om een rustig tempo te rijden bergop, om daarna goed bij te schakelen en te pushen op het platte en bergaf. Dit lukte zo goed, dat ik na een 20-tal km Frederik voorbijvloog, die drie minuten voor mij uit het water gekomen was. Ik vond dat wel een beetje raar, omdat hij normaalgezien beter fietst dan mij. Later bleek dat hij met een slepend achterwiel had rondgereden, anders was hij zeker voor mij gebleven. Na 140 km fietsen kreeg ik even een dipje, maar al bij al had ik na het fietsen een goed gevoel. 180 km met veel wind die dag, afgelegd in 6u18, of 12 minuten beter dan wat ik gehoopt had. Dus alles was perfect volgens plan aan het verlopen.
De eerste kilometers van de marathon heb ik rustig aangepakt, om de traditionele man met de hamer te ontwijken, maar na 20 km, wanneer ik begon te versnellen, heb ik te kampen gehad met een protesterende blaas. Daardoor heb ik nog heel wat tijd verloren en uiteindelijk de marathon afgelegd in 4u45. In totaal betekent dit een 708ste plaats op 2200 ingeschrevenen, met een tijd van 12u23min.
Het is duidelijk dat ik in de toekomst nog verder moet afvallen (er is al 5 kg af, maar er moeten er nog een pak af) om opnieuw bij de betere klimmers te zijn, en gewichtsverlies zal er ook voor zorgen dat ik veel comfortabeler en vlugger zal kunnen lopen. Nog werk aan de winkel dus!
Ik wil zeker mijn ploegmakkers Michaël (fantastisch 28ste overall!), Bart (59ste, en er zit zeker nog progressie in!) en Fré (eerste ironman, en zijn marathon zomaar even in 3u08 afgelegd!) bedanken voor de fantastische tijden die we samen beleefden. Ook een dikke merci aan coach Dominic voor zijn schema's, voedingsadvies en het feit dat hij me weer in mezelf doet geloven en bedankt aan alle supporters, zowel op het thuisfront als de mensen die naar Lanzarote gekomen zijn. Schitterend! En tenslotte wil ik toch ook de mensen bedanken van de appartementos Aqua Marina: Estefania, Maria en Luis met zijn dikke dubbele hamburgers, mmm.
Om het jaar goed in te zetten en wat wedstrijdritme op te doen, besloot ik om samen met SMO-ploegmaat Johan Cobbaert deel te nemen aan de Run en Bike in Watervliet.
Het concept: 1 iemand loopt 400 meter, daarna voegt de andere zich bij zijn ploegmaat met een mountainbike, en vervolgens wordt een parcours zo vlug mogelijk afgelegd (in dit geval 13 kilometer) waarbij er altijd iemand fietst en iemand loopt. Het duo moet bij elkaar blijven, maar mag zoveel wisselen van fiets als het zelf wil.
Na een goeie start van Johan, hebben we een plaats rond de 25ste geconsolideerd in de eerste paar kilometer. Nadien konden we door een goeie wedstrijdindeling nog wat plaatsjes opschuiven en met een goeie laatste kilometer nog net de top 20 binnenlopen (op 53 startende koppels).
Dit was een goeie intensieve intervaltraining (niet gemakkelijk voor twee mannen die het moeten hebben van het lange ironman-werk) en eens leuk om met een wedstrijd de trainingsarbeid te onderbreken.
Uiteindelijk dus 20ste op 53, 13 km in 45'21" of een gemiddelde van 17,1 km/u. Zeker niet slecht volgens mij!
Volgende wedstrijd: halve marathon Cadzand op 2 februari (vorig jaar 1u37 op een zwaar parcours, hopelijk nu een tijd die wat dichter bij het anderhalf uur ligt)
Ga de kinderkoppen maar halen Geen berg te hoog, nog lang niet moe Stoempen wordt malen De 39 blijft schoon, schakelen taboe Geen diesel vandaag, wel een superdag!
Als fietsen herleid wordt tot sturen Tot turen In de verte, van waar we eens kwamen Naar medereizigers, medepassagiers van het peloton Genadeloos overboord gegooid Want de stuurman staat op speed Nee, geen diesel vandaag, wel een superdag!
Na de Zwintriathlon heb ik een maandje stilgelegen, en nu zijn we ondertussen alweer drie weken aan het trainen in voorbereiding op 2014 en de Ironman van Lanzarote, mijn volgende grote doel (17 mei).
Voor de mensen die het niet zouden weten: Lanzarote wordt bestempeld als één van de zwaarste, zoniet de zwaarste Ironman ter wereld. Dit komt omdat het altijd hard waait op het eiland, en je ook nog eens 2500 hoogtemeters moet overwinnen tijdens het fietsen, en de marathon gelopen wordt bij temperaturen tussen 25 en 30 graden en brandende zon.
Gene kattenpis dus, en dit wilde ik toch eens gaan verkennen. Daarom ben ik van 8 tot 18 oktober 10 dagen naar ginder getrokken. De voorbereiding onder een zalige zomerzon op gang trekken met mooie fietsritjes, zalige duurlopen langs de dijk en de stranden en zwemtrainingen in het zwembad van het hotel, onder het goedkeurend oog van de all-in-tamzakken .
Het heeft me enorm veel deugd gedaan, en ook wel geleerd dat ik met een ijzersterke conditie aan de start zal moeten verschijnen de 17de mei, als ik een beetje genot wil hebben van mijn derde Ironman. Ik kijk alvast uit naar de wintertrainingen en naar de wedstrijd volgend jaar, zeker omdat we met vier mensen van SMO-Specialized zullen deelnemen. De drie anderen zijn heel sterke beren, dus ik zal moeten zorgen dat ik deze winter goed doorkom om een beetje in hun spoor te kunnen blijven...
Is het met ouder te worden, alles wat meer te relativeren, de slechte winter/lente op weergebied, gewenning of nog een andere reden, maar dit jaar heb ik het op trainingsgebied heel rustigaan gedaan. Ook wat voeding betreft, heb ik het er goed van genomen en totaal niet als sporter geleefd.
Het resultaat was/is duidelijk te zien op de weegschaal en in mijn uitslagen. Een aantal kilo's zwaarder dan vorig jaar, en een aantal plaatsen achteruit in de resultaten.
Ik heb me desalniettemin heel goed geamuseerd! Waar de halve van Leuven nog een beetje een tegenvaller was door materiaalpech, doordat het een duatlon geworden was en door de magere opkomst en sfeer in vergelijking met vorig jaar, was de week Frankrijk met inbegrip van de Ironman van Nice, een fantastische belevenis! Met een tijd van 11u42 zat ik ook maar een half uur boven mijn tijd van Zurich, terwijl het toch een lastiger parcours is en ik minder getraind had en een kilo of 7 zwaarder stond.
De Mr T in Gent was vooral leuk omdat een paar vrienden meededen aan de aflossingstriathlon, en we nadien nog een heel toffe namiddag/avond beleefd hebben.
En zo was ook de halve van Deinze een schot in de roos. Redelijk mooi weer, een tof parcours en een ideale wedstrijd om als supporter te volgen met 4 fiets- en 3 looppassages over de markt. Met 5u03 en een plaats in het midden van de uitslag, sta ik op mijn waarde na een seizoen met heel weinig trainingskilometers.
Hopelijk vind ik de kracht en het karakter om daar deze winter wat verandering in te brengen, zodat ik met een totaal andere conditie aan de start kan staan van mijn derde ironman half mei volgend seizoen: de Ironman van Lanzarote. De goede voornemens zijn er in elk geval, hopelijk kan ik ze ook omzetten in daden, want van voornemens ga je niet vlugger zwemmen/fietsen/lopen.
Ik wil zeker ook nog de ploegmaats bedanken (in Deinze weer heel talrijk aanwezig en altijd een leuke sfeer onder de SMO-bende!) en zeker niet te vergeten de supporters. In Deinze waren jullie veruit de beste supporters van allemaal!!! Merci!
Nu rest nog 1 wedstrijd voor dit seizoen: de kwart van Knokke op woe 4 september. Hopelijk een laatste keer onder een stralende zon, we kijken alvast uit naar deze mooie wedstrijd met veel publiek.
Vandaag hebben we ons lichaam wat extra winterprikkels gegeven. Het is nooit slecht om tussen de trainingen eens wat dieper te gaan tijdens een wedstrijd, daarom stond de halve marathon van Cadzand op het programma.
Er is niet speciaal naar deze wedstrijd gepiekt, en het plan was om op 90 procent te lopen. Het parcours werd door enkele vrienden ook als zwaar bestempeld door wind en lopen over het strand, dus ik wist dat een toptijd er niet inzat.
Redelijk doorgelopen na de start, maar toch wat problemen met de trappen en hoogteverschillen in de duinen, waardoor ik het moeilijk had om in mijn ritme te komen. Na 10 km had ik ongeveer 45 minuten.
Tussen kilometer 10 en 15 heb ik wat ingehouden, omdat ik wist dat de laatste 7 km tegenwind zouden zijn. Na het keerpunt inderdaad de wind vol op de neus, de zin was er niet echt om tot de bodem te gaan omdat een toptijd er toch niet inzat en om niet te stijf te zijn de volgende dagen. Op kilometer 19 toch eens gekeken of er nog wat in de tank zat, en de laatste twee kilometer toch nog een aantal lopers opgeraapt.
Al bij al een geslaagde eerste wedstrijd op een mooi maar lastig parcours met trappen, hoogteverschillen, wind en strand. Dit geeft me zin om verder met passie te trainen!
Volgende wedstrijdafspraak: 17 maart halve marathon Sluis, anderhalve maand verder en een sneller parcours, dus daar moet een stuk van deze tijd af!
Het is weer even geleden dat ik hier nog iets gepost heb. Bij deze een kleine update:
Eerst en vooral aan de supporters en lezers een gelukkig 2013 gewenst, en voor de medesporters: weinig regen of ontij tijdens de trainingen en veel karakter als het toch regent, geen blessures en schitterende prestaties gewenst!
Wat mezelf betreft: voorlopig loopt alles op wieltjes: ik heb het gevoel dat ik op de drie sporten op schema zit. De nadruk lag de laatste weken vooral op loop-en zwemkilometers afhaspelen aan relatief lage hartslagen. Door het slechte weer heb ik niet zoveel gefietst, maar toch gaat ook dat niet slecht. Ik heb, in tegenstelling tot de aanloop naar de marathon van Amsterdam, nergens last van blessures of pijntjes, een occasionele blaar niet te na gesproken. Waarschijnlijk dankzij een nieuwe matras en mede door buik-en rugspieroefeningen is ook de rugpijn verleden tijd. Hout vasthouden dat het zo blijft...
Ook wat mijn gewicht betreft zit ik op schema. Nog wat extra winterkilo's moeten eraf, maar er is nog tijd.
Wat mijn seizoen betreft ga ik het een beetje anders aanpakken: in de aanloop naar mijn Ironman in Nice ga ik wat minder wedstrijden doen, om zo meer vrije weken te hebben om te kunnen doortrainen. Voorlopig staat sowieso de Halve Triathlon van Leuven op het programma om het wedstrijdgevoel te hebben. De week nadien staat eventueel ook de kwarttriathlon van St-Laureins op de agenda om snelheid op te doen, maar dat staat nog niet 100 procent vast.
Eerste doelen dit jaar worden de halve marathons van Cadzand (3/2) en Sluis (17/3), gevolgd door de marathon van Antwerpen (21/4), waarbij ik weer wat van mijn tijd van Amsterdam wil afdoen. Op fietsvlak ga ik waarschijnlijk nog eens de volledige Ronde van Vlaanderen rijden, om me te verplichten de nodige rustige fietskilometers af te malen.
Wat het tweede deel van het seizoen betreft (dus na Nice) kijk ik vooral uit naar de Halve Triathlon van Deinze, die voor het eerst georganiseerd zal worden. Het parcours is nog niet bekend, maar vermoedelijk zal dit langs de Leie of het Schipdonkkanaal gaan, wat bekend trianingsterrein is voor mij. Een beetje een thuismatch dus...
Tot slot heb ik mijn agenda eens geupdatet, zodat je een overzicht hebt van mijn geplande wedstrijden en stages.
) is mooi aan het dalen.
. 
