Toerist en Marathonloper: the best of both worlds in Amsterdam leidt tot nieuw pr: 3u22min!
Zondag 21 oktober heb ik mijn laatste wedstrijd die ertoe doet van 2012 gelopen: de marathon van Amsterdam, met 38000 deelnemers over de verschillende afstanden en 13000 op de marathon de grootste van Nederland en één van de grootste ter wereld.
De voorbereiding verliep alles behalve optimaal. Na een lastig seizoen met als hoogtepunt natuurlijk de Ironman van Zurich, had ik wat problemen om mijn motivatie op peil te houden. Dit werd in de hand gewerkt door wat kleinere maar toch ambetante blessures: rugpijn die me een week niet deed sporten, achillespeesproblemen, waarschijnlijk veroorzaakt door mijn loopschoenen iets te lang door te dragen, pijn aan de bovenkant van de voet..., waardoor ik telkens de training voor enige tijd moest onderbreken. Ook mijn voedingspatroon was niet wat het zou moeten zijn voor een sporter die een marathon wil lopen. Kortom, eigenlijk had ik in mijn hoofd de marathon gewoon voor de fun mee te doen en niet naar de tijd te kijken, door de mindere trainingsarbeid en het feit dat ik 7 kg zwaarder sta dan bij mijn vorige marathons.
Daarom ook besloot ik de dagen voor de marathon, waar we met zijn vieren al in Amsterdam waren, mee de toerist uit te hangen zonder daarbij aan de loopproef te denken. Wijn, cava, jenever, bier, broodjes kroket, restaurantbezoekjes, alles passeerde ook langs mijn mond.
De dag zelf had ik me voorgenomen om het rustigaan te doen in het begin. De eerste 5 ging dat behoorlijk: ik kwam door in 24min, wat zo ongeveer de bedoeling was. De tweede vijf kriebelde het toch een beetje en ben ik beginnen versnellen, waardoor ik na 10 km doorkwam in 47 minuten, een minuut rapper dan de beoogde 48 minuten. Ondertussen was mijn hartslag wel al iets hoger dan ik in gedachten had, maar alles liep heel vlot.
Dat bleef zo tussen kilometer 10 en 15, toen plots de tempomaker van 3u15 me passeerde. Ik heb even getwijfeld, maar besloot dan toch om een risico te nemen: zo lang mogelijk dat tempo volgen. Als ik dat tot kilometer 25 ofzo kon, had ik nog een pak marge om in 3u30 binnen te komen en mocht ik nog een klopke krijgen.
Ik merkte al snel dat het toch limiet was: hartslag constant boven 160, en de bij momenten harde wind maakten het heel lastig lopen langs de Amstel, maar aan de andere kant, in de groep van een man of 50 rond de tempomaker was het, zeker in die harde wind, toch beter lopen dan alleen, dus ik besloot toch op mijn tanden te bijten.
Plots moest de tempomaker echter zelf aan de kant voor een sanitaire stop rond kilometer 25, en dat was het moment waarop de ganse groep uit elkaar viel. Ik besloot om mijn tempo te laten zakken, want ik had de eerste krampen al wat voelen naderen. Ik zat echter op een heel mooi schema, en rekende vlug uit dat als ik vanaf kilometer 30 nog een tempo van 5 min/km kon ontwikkelen, ik een tijd van 3u20 kon halen, wat een nieuw pr zou zijn, ik kon het zelf amper geloven door de slechte voorbereiding en toch wel wat overgewicht!!
En zo is het dus ook gelopen: tussen kilometer 30 en 38 liep ik ongeveer 5 minuten per kilometer, maar plots braken de krampen volledig door net bij de drankpost van 38 km, en dat in beide benen tegelijk. Ik zeg altijd: je kan door krampen heen lopen, maar als ze in beide benen tegelijk in alle hevigheid uitbreken, is er van lopen even geen sprake. Na een noodstop van 2 minuten met stretchen en veeeel drinken, ben ik heel voorzichtig terug beginnen lopen. In het begin met erg kleine pasje, na enkele minuten opnieuw richting 12 km/u, en wonder boven wonder, de krampen bleven op de loer liggen, maar bleven wel grotendeels weg.
Zo ben ik - erg op mijn hoede om geen onverwachte bewegingen of tempoversnellingen te maken - rustig richting Olympisch stadion gelopen, en heb ik tot mijn eigen verbazing een tijd van 3u22min op de klok gezet. Ik weet nog altijd niet hoe ik het gedaan heb, maar de tijd staat er wel, terwijl ik ondertussen ook heel veel en goed gegeten en gedronken heb, en veel van de prachtstad Amsterdam gezien heb. The best of both worlds zeg maar: toerist en marathonloper. Maar dit doet me natuurlijk wel denken aan een tijd richting 3 uur als we er de volgende keer wel de nodige kilo's afkrijgen en de nodige trainingskilometers bijkrijgen...
Misschien toch eens een voorjaarsmarathon lopen...
Woensdag 5 september stond de Zwintriathlon in Knokke op het programma, 1 km zwemmen in Sluis, dan 45 km niet-stayer fietsen in de Nederlandse polders met wissel in Knokke, om vervolgens 2 keer de zeedijk af te lopen voor een afsluitende 10 km-loop.
Aangezien ik me aan het voorbereiden ben op de marathon van Amsterdam (21 okt) heb ik de laatste tijd vooral energie gestoken in de looptrainingen, en het fietsonderdeel wat verwaarloosd. En dat bleek ook in Knokke: zwemmen ging op mijn niveau (130ste op 820 starters) maar in het fietsen tegen de polderwind heb ik enorm afgezien. Daar heb ik ook heel wat plaatsen verloren (244ste fietstijd) en begon ik te lopen met benen die al volgelopen waren. In het lopen heb ik me nog wat kunnen herpakken (41min voor 10 km, 130ste ongeveer) waardoor ik 130ste geëindigd ben in het totaal.
Relatief tevreden gezien de belabberde fietsconditie.
Nadien hebben we nog onze voetjes onder tafel geschoven voor een heerlijke strandbbq, met dank aan Tim en zijn Peaklevel-team voor de leuke dag en avond!
Door wat rugpijn de afgelopen week, pas ik vandaag voor de laatste triathlon van het seizoen: het bk stayer in Mechelen, dus nu gaat de focus volledig naar de marathon van Amsterdam binnen vijf weken. De pijn is al heel wat minder, hopelijk verdwijnt ze in de komende dagen volledig, zodat we zonder zorgen onze looptrainingen kunnen afwerken.
Na een rustperiode na de triathlon van Zurich was het tijd om weer wat in gang te schieten.
Sinds Zurich had ik tot zondag laatstleden bijna niet meer gesport: een keer of 3 gaan zwemmen en twee keer gaan fietsen op meer dan een maand tijd is niet echt veel hé. Lopen heb ik wel wat meer gedaan, aangezien we op 21 oktober deelnemen aan de marathon van Amsterdam. Daarom was Viersel een ideale wedstrijd om me opnieuw op gang te trekken. Het zwemmen werd voor mij voor het eerst zonder wetsuit gedaan omdat het water te warm was, en dat ging - de weinige zwemtrainingskilometers indachtig - redelijk goed. Achteraf bleek de afstand slechts 1200 m te zijn ipv 1500, maar ik kwam net nog bij de eerste helft van de deelnemers uit het water. (Licentiehouders startten apart in de voormiddag, de recreanten zouden in de namiddag in het water gaan, dus net de eerste helft bij de licentiehouders vond ik nog meevallen).
In het fietsen begon echter de miserie: precies in de helft van de eerste van twee ronden van 20 km ben ik lek gereden achteraan. Ondertussen was het ook oude wijven beginnen regenen. De band vervangen ging vlot, maar aangezien ik een pompje meehad dat ik nog nooit eerder gebruikt had, ben ik er daar achtergekomen dat dat pompje helemaal niet deugt (ik rijd in principe nagenoeg nooit lek, dus dat pompje hangt daar maar wat als ornament aan mijne velo). Gevolg: na een goeie tien minuten sukkelen kreeg ik toch een bar of 2 druk in mijn banden, net genoeg om op eigen kracht terug bij de wisselzone te geraken. Daar vlug een pomp kunnen lenen van een vriendelijke toeschouwer, en als nagenoeg allerlaatste opnieuw de baan op voor de tweede ronde. Die ging behoorlijk, en ik kon toch nog een man of 10 oprapen.
Door de voorbereidingen op Amsterdam, was ik wel benieuwd wat mijn looptijd ging zijn, en dat lopen ging inderdaad behoorlijk: 39min 6 sec voor de 9.8 km, dus iets vlugger dan 15 km/u.
Al bij al dus een wedstrijd om nooit te vergeten: zonder wetsuit gezwommen, bakken regen en platte band tijdens het fietsen, mooie inhaalrace tijdens het lopen. Uiteindelijk 98ste op 130 vertrekkers.
Volgende afspraak nu woensdag 5 september voor de Zwintriathlon in Knokke. Deze week heb ik goed getraind, dus ook zwemmen en fietsen moeten wat beter gaan normaalgezien.
Zondag 15 juli stond al een jaar met rood aangestipt in mijn agenda. Dan zou ik samen met zes ploegmaten starten in de Ironman van Zurich. De voorbereiding liep de laatste weken niet altijd van een leien dakje, maar met mijn gekende doorzettingsvermogen, twijfelde ik er niet aan dat ik ook dit tot een goed einde zou brengen.
Vooraf had ik me voorgenomen totaal niet naar de tijd te kijken, maar dat het enige doel was om uit te doen, aangezien het mijn allereerste Ironman is en je dus heel veel respect moet hebben voor de afstand. Het is sowieso niet realistisch om op een Hawaii-slot te rekenen, dus ik stond aan de start met het plan om rustig te beginnen en tijdens het zwemmen en fietsen niet te forceren.
Om zeven u zondagmorgen weerklonk het startschot. De SMO-ploeggenoten stonden verspreid in de massa, ik had me samen met Koen rustig ergens achteraan gezet, wat met zich meebracht dat we in de opstopping zaten bij het begin van het zwemmen. Met 2000 man tegelijk een meer induiken kan zelfs om zeven uur 's morgens tot file leiden. Na de eerste boei ging het veld wat open, en kon ik toch iets meer mijn eigen weg kiezen, ik keek ook nu en dan eens op mijn hartslagmeter, en probeerde de hartslag rond 135 slagen per minuut te houden, wat rustig zwemmen betekent. De rest van het zwemparcours heb ik op dat tempo gezwommen, waardoor ik redelijk fris uit het water kwam na 1u15minuten voor de 3,8 km. Bleek dat ik heel goed gedoseerd had, want de tweede lus heb ik vlugger gezwommen dan de eerste.
Na een redelijk vlotte wissel, zat ik drie minuten later op de fiets voor 2 ronden van 90 km. Alles verliep rustig (alweer hartslag onder de 140 gehouden) en na een fantastische passage op hartbreakhill met vlotte bevoorrading, en waar het publiek je kippenvel bezorgt en je echt met een smile naar boven rijdt, kon ik de tweede ronde aanvatten na 2u55 minuten fietsen. In de tweede ronde voelde ik me zo lekker, dat ik iets begon te verdapperen, waardoor ik nu van groepje naar groepje begon te rijden. Achteraf bleek dat ik de tweede ronde ongeveer in dezelfde tijd als de eerste heb afgelegd, maar aangezien andere atleten begonnen te verzwakken, haalde ik constant mensen in. Net voor de zwaarste klim van het parcours, the beast genaamd, haalde ik ook Steven bij, die 4 minuten vlugger gezwommen had dan mij. We hebben even samen gereden, maar op zo een lange proef als een ironman, is het beter je eigen tempo te ontwikkelen, waardoor ik even later langzaam wegreed van hem. Verder geen problemen gehad tijdens het fietsen. Iets minder leuk was het feit dat we wel een paar serieuze stortbuien over ons heen gekregen hebben, maar dat is voor iedereen hetzelfde, en we zijn niet van chocolade, dus we gaan er niet van smelten, gewoon doorrijden en hopen dat het stopt, en dat deed het dan ook even later. 180 km fietsen hebben we uiteindelijk afgewerkt in 5u48minuten, dat is met een gemiddelde snelheid van 31 km per uur. Maar dan moest er nog een marathon gelopen worden, en dat was andere koek...
De eerste ronde van de marathon (die in totaal uit vier ronden van 10.5 km bestond) ging heel vlot. Ik liep ongeveer 50 minuten, wat achteraf misschien iets te vlug bleek. Probleem was dat mijn maag in een knoop sloeg na al die repen en gels die er doorheen de dag al door gegaan waren. Ik kreeg met moeite nog iets binnen, en als je geen kolen in de kachel legt, dan dooft die vroeg of laat uit. Dat is bij mij ook gebeurd: de tweede ronde ging in 55 minuten, de derde ronde in een uur, waarbij ik mijn hartslag nog met moeite aan 130 kreeg, en ik dus volledig op vetverbranding aan het lopen was. Bij aanvang van de vierde ronde ben ik dan cola beginnen drinken, maar het gas in de cola deden me nagenoeg onmiddellijk naar het dichtstbijzijnde toilet spurten. Jammergenoeg was dat bezet, dus ik moest geduldig mijn beurt afwachten, en na een goeie vijf minuten tijdsverlies kon ik mijn weg verderzetten. Na het toiletbezoek wist ik echter zeker dat ik de eindstreep zou halen, en dat gaf me voor de laatste halve ronde nog een (kleine) boost van energie, waardoor ik het tempo opnieuw iets kon optrekken. Uiteindelijk heb ik de marathon, toiletbezoeken inbegrepen, afgelegd in 4u05minuten.
Daarmee heb ik dus in totaal 11u14'30" nodig gehad voor mijn eerste Ironman, waarmee ik 477ste op 1750 finishers geworden ben. Daar ben ik heel tevreden mee, zeker omdat ook alle andere SMO'ers de finish gehaald hebben!
Ik wil tenslotte zeker nog de supporters bedanken die mij - zeker tijdens de marathon - vooruit geschreeuwd hebben. Bedankt, en volgend jaar misschien de sequel in Nice?
Je leeft maar 1 keer, en dromen mag, daarom zou ik nog volgende dingen willen verwezenlijken, ooit:
Halve Marathon onder 1u20' Marathon onder 3u Ironman uitdoen Stap 2: Ironman onder de 10u Stap 3: plaatsing voor het wk Ironman in Hawaii Nacht van Vlaanderen uitlopen
Dit weekend gaan we dus voor het uitdoen van de Ironman, dan zouden we dat toch alweer kunnen schrappen. Stap 2 (en eventueel stap 3) is dan voor volgend jaar, want ik heb me al ingeschreven voor de Ironman van Nice op 24 juni 2013!
Even blazen...ffffwwwww, voila, nieuw leven ingeblazen...
Nu zondag Ironman Zurich. De laatste weken zijn turbulent geweest om privéredenen, en daarom was de voorbereiding niet optimaal, maar we hebben er vertrouwen in dat we de Ironman van Zurich tot een goed einde zullen brengen.
Een toptijd zit er niet in, en dat hoeft ook niet voor de eerste keer, en daarom heb ik me voorgenomen om alles relatief rustigaan te doen tot over de helft van de marathon, om de klop van de hamer zo lang mogelijk uit te stellen. Genieten tijdens zwemmen en fietsen is de boodschap, en overleven tijdens de marathon.
Start van de wedstrijd is om 7u zondagmorgen, ik heb nummer 420, via de livetracking zou ik moeten te volgen zijn via de site van de wedstrijd.
Naar mijn schatting zal ik een kleine 1u10 minuten zwemmen, een kleine 6u fietsen (met wisselen bij zou ik dus na een uur of 7 aan de marathon moeten kunnen beginnen) waardoor ik rond of net onder de 11 uur zou moeten kunnen finishen, als ik geen megaklop van de hamer krijg.
Na mijn tien stuntelingen enige tijd geleden, nu tijd voor de tien mooiste momenten van 2011, want die waren er zeker ook! In Chronologische volgorde:
1/ De stage in maart met Tim en de ploeg, een week samen met andere atleten fietsen, lopen, zwemmen in de Spaanse voorjaarszon was echt zalig. Enerzijds kunnen vaststellen dat ook andere mensen er heel veel (nog veel meer eigenlijk) voor doen, anderzijds heel veel lachen op de trainingen, dit was echt een prachtige manier om mijn eerste triathlonjaar in te zetten!
2/ Mijn allereerste triathlon, in Geel. In het kanaal heb ik me zedig achteraan de groep gezet, en na een redelijke fietsbeurt, ben ik in het lopen nog wat kunnen opschuiven om als 135ste van 350 te eindigen. Daar was ik tevreden mee gezien het mijn allereerste was.
3/ De sfeer tijdens de triathlon in Brugge was fenomenaal, vooral tijdens en vlak na het zwemmen en tijdens het lopen stonden de toeschouwers rijen dik in het centrum van Brugge, en dat blaast een sporter echt vooruit. De aanmoedigingen van mijn persoonlijke supporters zal ik mij nog lang herinneren, en ook het café waar één van de Deckers de boel had opgetrommeld en waar heel het café bij de tweede doorkomst mijn naam riep, was echt kippenvel.
4/ Naast de sfeer was ook het resultaat in de triathlon van Brugge heel goed (109de op 1100). In een goeie maand tijd was ik toch een serieus pak opgeschoven wat plaatsen en tijd betreft tussen Geel en Brugge, en die trend zette zich door in Sint-Laureins, waar ik volgens mij de beste wedstrijd tot nu toe gedaan heb. 44ste op 350, met weer een heel goede loopfinale.
5/ Mijn eerste halve triathlon in Antwerpen was ook een dag om in te kaderen. Het niveau ligt hier natuurlijk een pak hoger dan in de kwarttriathlons die ik al beslecht heb, maar al bij al kon ik tevreden zijn met mijn resultaat van 4u54min, ondanks heel veel wind in het fietsen. Een afsluitende halve marathon in 1u34min was ook niet slecht. Ook hier kippenvel door het publiek, en vooral de eigen supporters.
6/ In het zwemmen, en dan vooral de vrije slag, was ik in het begin van het jaar nog een complete leek, zowel wat techniek als wat snelheid betreft, maar dit ging doorheen het jaar alsmaar beter. Ik heb dan ook veel leuke momenten beleefd in het zwembad en ondertussen is het zeker ook een favoriete sport geworden!
7/ In de Mr.T-triathlon in Gent kan je het niveau niet vergelijken met Antwerpen bijvoorbeeld, maar toch heb ik ook daar een goed resultaat behaald, ondanks de blessure die al aan het opkomen was, en de gebrekkige voorbereiding. Sprint is mijn ding niet, maar toch werd ik 45ste op 600.
8/ Een vaststelling doorheen al mijn wedstrijden: het lopen is blijkbaar mijn beste onderdeel. Mentaal geeft me dat natuurlijk een enorm voordeel, omdat ik weet tijdens het fietsen: wacht maar, sebiet beginnen we te lopen, en dan schuif ik nog een pak op. Beste voorbeeld daarvan: na het fietsen wisselde ik als 44ste van mijn wave in Sint-Laureins, en in het lopen ben ik opgeschoven naar een 30ste plaats!
9/ In het najaar heb ik mede door mijn blessure, kennis gemaakt met sportdokter Wellekens, en die heeft mijn ogen geopend wat voeding betreft. Dit is een onderdeel waar ik te weinig aandacht aan besteedde in 2011, en waar ik nog een grote stap voorwaarts door kan zetten wat resultaten betreft.
10/ Goesting! Goesting naar meer, naar beter, naar verder, naar sneller. De goesting is er om in 2012 verder te groeien in de kwart en de halve, en om mijn eerste volledige tot een goed einde te brengen. Eerste triathlonafspraak opnieuw in Geel, ik kijk er al naar uit!
kalender van mijn eerstvolgende wedstrijden (tot en met Zurich) is bijgewerkt.
Loopwedstrijden in januari en februari zijn weggevallen omdat ik me nog niet klaar voel. Let wel, het blessureleed is geleden en het tempo begint opnieuw in de trainingen te komen, maar ik wil niet met een halve conditie starten in een wedstrijd. Als ik start, wil ik goed zijn, vandaar.
Weggevallen is ook de kwart van Eeklo, in de plaats is het bk Triatlon lange afstand in Butgenbach erbij gekomen, een tweede halve in voorbereiding op Zurich.
En vanmorgen hebben we zekerheid gekregen over deelname aan Brugge (daar is inschrijven soms moeilijker dan de wedstrijd zelf!), dus 17 juni staat ook al in fluo in mijn agenda, ik wil er een goed resultaat halen bij mijn age-group, en zo dicht mogelijk bij het podium geraken...
Aangezien het jaar op zijn einde loopt, is het tijd voor twee eindejaarsoverzichtjes.
Vandaag deel 1: mijn tien grootste fouten/stommiteiten/tegenslagen van het afgelopen jaar, en door het feit dat het mijn eerste triathlonjaar was en ik dus nog alles moest leren door ondervinding, zijn die er wel degelijk geweest! Hier komen ze dan, in chronologische volgorde:
1/ Herinner je je nog de strenge winter van 2010-2011? Als triathleet ben je dan genoodzaakt om - hoe saai het ook is - nu en dan eens op de rollen te rijden. Dat heb ik dus gedaan, en op een dag was ik weer eens in de weer met de radio keihard, toen plots mijn band begon door te glijden op de rol. Wat bleek? Ik was erin geslaagd om een platte band te krijgen, nooit meegemaakt!
2/ Eind maart trok ik met een aantal ploeggenoten en andere triathleten een week op stage naar Spanje. Tijdens het zwemmen wilde onze zwemtrainer ons filmen met een onderwatercamera. Ik dacht dat dat was om een paar mooie beelden te maken voor op de website van de ploeg ofzo, en hij leek constant te zwaaien naar ons. Blijkbaar deed hij dat om neerwaartse druk te geven zodat hij onder water zou blijven. Ik, de vriendelijkheid zelve, natuurlijk terugzwaaien. Bleek later dat hij aan de hand van de beelden onze techniek wilde evalueren en bijsturen. Haha, veel heeft hij niet kunnen bijsturen bij mij. De volgende keer wat minder zwaaien misschien
3/ 1 mei, eerste triathlon ooit: 1/8ste ploegentriathlon, dik in het water gevallen voor mij want de nacht voordien ziek geweest en dus forfait moeten geven. Debuut met een week uitgesteld hierdoor
4/ Debuut dan maar in Geel de week nadien. Maar zo gemakkelijk ging dat niet, vooral de overgang van zwemmen naar fietsen. Ik had nog nooit uit het zwembad moeten komen en dan als een halve zot naar een velo moeten lopen terwijl je een wetsuit van je lijf probeert te trekken. Dat ging dan ook gepaard met de nodige draaiingen, en ik heb toch wel heel veel tijd (een paar minuten denk ik) verspeeld met het openen van de rits en velcro, dat lukte maar niet in eerste instantie.
5/ De triathlon van Brugge dan: ondanks het mooie resultaat heb ik daar toch wat uitgestoken: bij de overgang zwem-fiets sprong ik op de fiets en net achter mij botsten twee anderen op elkaar. Door het lawaai en de commotie keek ik achter mij, terwijl ik op de fiets sprong. Gevolg, met mijn klieken en mijn klakken tegen een muurke dat daar stond. Na wat gesukkel toch zonder kleerscheuren aan het fietsen kunnen beginnen.
6/ Het was nog niet afgelopen in Brugge: overgang fiets-loop: ik reed achter een andere deelnemer, maar die had te laat gezien dat hij moest afstappen. Ik ging natuurlijk voort op wat hij deed, dus ook ik was te laat. Daardoor kreeg ik nog juist 1 voet uit de schoen, maar de andere niet. Ik heb dan even gelopen met 1 schoen aan, maar dat bleek geen geweldig idee, dus dan maar de andere schoen uitgedaan en verdergelopen met de fiets in de ene hand en een schoen in de andere...
7/ In Brugge hadden we wat gellekes cadeau gekregen, en de week nadien in st-Laureins had ik zo eentje mee op de fiets. De inhoud was echter veel groter dan wat ik gewoon ben van mijn andere gellekes. Gevolg: ik nijp het gelleke uit in mijn mond, maar door de grote inhoud, spuit de gel alle kanten op, waardoor dat plakkerig spul volledig verspreid was over armen en benen, en ik dus de rest van het fietsen en het lopen aan het plakken was dat het geen naam heeft
8/ Veel te veel gedronken tijdens de halve triatlon van Antwerpen. Gevolg: veel te veel moeten plassen tijdens de wedstrijd
9/ Mr T Triathlon Gent, midden in de zomer, prachtig weer, dus had ik er niet beter op gevonden de avond voordien naar een BBQ te gaan. De wijn vloeide rijkelijk en het vlees vond goed zijn weg naar mijn maag. De dag nadien heb ik het natuurlijk geweten. Zwemmen en fietsen vielen nog mee, maar tijdens het lopen in de zomerzon realiseerde ik me dat die BBQ geen superidee was voor mijn prestaties
10/ Hielspoor waardoor een mooi eerste jaar in mineur is geëindigd. Forfait in mijn laatste wedstrijden Knokke en Ieper...
mijn kalender voor volgend jaar eens wat opgesteld.
De eerste (loop)wedstrijden zijn wel nog met een vraagteken, aangezien ik nog heel voorzichtig moet zijn met mijn voetblessure. Er is nog altijd wat irritatie aan mijn hiel. Veel minder dan in augustus en september echter, maar ik denk dat het pas helemaal opgelost zal zijn als ik mijn steunzolen heb. Op 3 november mag ik naar het ziekenhuis, en een week nadien zou ik ze onder mijn voeten moeten hebben. We leven van hoop...
Tijdens mijn doktersbezoek een paar dagen geleden is aan het licht gekomen dat ik een pak meer als topsporter moet leven, en dat wil niet alleen zeggen mijn trainingen goed uitvoeren. Zowel fysieke als mentale rust zijn heel belangrijk, en last but not least voeding.
Vooral dat laatste liet te wensen over bij mij. Ik lette er inderdaad soms een paar dagen op, maar er ging geen week voorbij zonder dat ik een paar zakken chips, een pak frieten en/of Ben&Jerrys achterover werkte, en dan worden die dagen dat je er wel op let eigenlijk overschaduwd door het zondigen, en halen ze niets uit. Ik dacht dat nu en dan eens zondigen niet zoveel kwaad kon, het is tenslotte maar een hobby, beetje zwemmen, paar uurkes fietsen, beetje lopen en klaar. Maar de dokter heeft mijn ogen geopend met de woorden: als je zo blijft verderdoen is het onverantwoord dat ik je laat starten in een volledige triatlon.
Vanaf nu moet het dus anders, en concreet wil dat wat de voeding betreft het volgende zeggen: geen alcohol, chocolade, gefrituurde dingen, koeken, alles waar geraffineerde suiker in zit, tomaten, varkensvlees, appelsienen, schaaldieren veel groenten en fruit, vis, noten, water, bruin brood, volle deegwaren, honing, wit vlees.
Het negatieve hieraan is dat ik nu niet in staat ben een ironman te doen (volgens haar), het positieve is dat er iets aan te verhelpen valt, en dat het erg sterk is dat ik met deze waarden dit jaar een goed seizoen draaide, en met de aanpassingen in de voeding ik nog een hele stap vooruit kan zetten. Mijn hematocrietwaarde is met 48.5 ook heel hoog (dopingvrij ee gastjes ) wat mijn aanleg voor duursport nog eens aangeeft. Blijkbaar recupereer ik ook erg snel, volgens de dokter (k weet niet of dat met mijn hematocriet te maken heeft, of dat ze dat uit andere cijfertjes gehaald heeft).
Op mijn vraag of ik op restaurant dan bijvoorbeeld 1 keer om de paar weken mag eten wat ik wil, met dessertje enzo, was het onverwachte antwoord "je doet wat je zelf wil, maar ik zou het je ten zeerste afraden, je kan in 1 maaltijd het effect van een hele week kapotmaken. Als je een hele week op je eten let, zou het jammer zijn om in 1 keer alles kwijt te spelen".
Toch een beetje ontluisterend, maar dit geeft duidelijk aan dat ik, ondanks dat ik het natuurlijk totaal niet ben, veel meer moet leven en denken als topsporter. Het is tenslotte wel een volledige Ironman, die ik binnen 9 maanden moet zien uit te doen...
...is één van mijn favoriete bezigheden. Heel voorlopige wedstrijdkalender 2012:
13/5 Geel (mooie wedstrijd, vorig jaar mijn debuut, eens kijken wat ik bijgeleerd heb in een jaar tijd) ??/? Leuven (halve triathlon om wat afstand in te bouwen in functie van Zürich 2/6 St-Laureins (vorig jaar mijn naar mijn gevoel beste triathlon, zien of ik nog beter kan dan mijn 44ste plaats toen) 18/6 Brugge (schitterende wedstrijd tussen zoveel volk tijdens het lopen. Verbetering van mijn tijd en top 70 wordt het doel) 15/7 Zürich (mijn eerste volledige Ironman en hét hoofddoel dit jaar) 19/8 Mr T? 26/8 Viersel? 5/9 Knokke 16/9 Ieper (tweede poging voor die laatste twee wedstrijden, want door een blessure aan mijn hiel heb ik dit jaar moeten passen hier)
Mijn blessure is nog niet volledig geheeld, maar lijkt nu min of meer onder controle, dus hopelijk kunnen we tegen 1 oktober opnieuw met looptrainingen beginnen...
blessureleed + einde seizoen = geen doelen meer = sportstop + bourgondisch leven = 75 kg! Tijd dat de knop terug omgedraaid wordt, of ik kan niet meer in mijn broeken.
Ik heb mijn blog een beetje veel verwaarloosd, maar hier zijn we nog eens met een update:
na brugge heb ik nog meegedaan in Sint-Laureins, zo een beetje de thuistriatlon van mijn ploeg. Na een redelijke zwembeurt (ondanks nogal wat geduw en getrek en ondiep water) kon ik in het fietsen (met veel wind) nog een klein beetje opschuiven, om het lopen in ongeveer 65ste positie aan te vatten. De trend zet zich opnieuw door: na in de eerste honderden meters door 1 iemand ingehaald te zijn (een beetje twijfel, ingehaald worden tijdens het lopen ben ik minder gewoon) begon ik aan een mooie inhaalrace. De ene na de andere triatleet werd opgeraapt en achtergelaten, waardoor ik nog een twintigtal plaatsen opschoof en uiteindelijk finishte als 44ste op 300, met een eindtijd van 2h06min, ofwel slechts een kwartier na de eersten! Daar ben ik uiteraard heel tevreden over, vooral met het feit dat het tijdsverschil met de eersten toch al gevoelig gereduceerd is tov mijn eerste triathlon in Geel.
Nadien kwam de halve van Antwerpen, dit is natuurlijk een ander niveau van wedstrijd en dus ook van deelnemers. Het zwemmen ging voor mij heel goed, het is altijd wat zoeken naar een goed tempo, zeker omdat dit de eerste keer was dat ik deze afstand deed, maar dankzij de tip van coach Tim (helemaal aan de rechterkant starten en dan langzaam inschuiven) ben ik grotendeels gespaard gebleven van het gewoel. Het fietsen is dit jaar een pijnpunt gebleken, en in Antwerpen kwam dat weer tot uiting. Ik had het gevoel dat ik niet vooruit kwam, mede door de heeeel harde wind op het fietsparcours in de haven. Achteraf bleek mijn fietsen nog zo slecht niet (370ste fietstijd, slechts 35 km/u, maar dit kwam mede door de harde wind). Tijdens het lopen heb ik weer wat mensen kunnen inhalen, hoewel ik er de laatste 5 km serieus doorzat, maar toch heb ik genoten van het publiek dat massaal aanwezig was, en van mijn eigen supporters. Merci allemaal om mij vooruit te roepen! Eindresultaat 4u54', of 323ste op 1200 in een internationale wedstrijd en bij mijn eerste halve. Niet zo slecht.
Nadien heb ik nog de 1/8ste van Gent gedaan, waar ik 45ste geworden ben op 600 (kwalitatief wel een minder deelnemersveld) en was het de bedoeling om in Knokke en Ieper (kwart allebei) mijn seizoen in schoonheid af te sluiten, maar door een voetblessure moet ik die aan me voorbij laten gaan.
Noodgedwongen zet ik nu dan ook een punt achter mijn eerste triatlonseizoen. Ik denk dat ik tevreden mag zijn van dit eerste jaar. Ik heb me nergens belachelijk gemaakt, en ik zie toch een mooie progressie, als je mijn wedstrijd in Geel vergelijkt met wat ik op de kwart in Brugge en St-Laureins deed, heb ik daar toch een mooie stap vooruit gezet. De bedoeling is om volgend jaar de volgende stap te zetten en in wedstrijden als Brugge dicht tegen de top 50 te komen (st-Laureins top 30 ong.)
Wat de langere afstand betreft, heb ik in Antwerpen echt de smaak te pakken gekregen, en dus heb ik me al ingeschreven voor de volledige triathlon van Zurich, op 15 juli 2012, en dit samen met 5 ploegmaten. Ik denk (hoop) dat dit een onvergetelijke ervaring wordt. Doel daar wordt in de eerste plaats uitlopen. Stiekem hoop ik op een tijd van -10u, maar het fietsparcours is niet vlak, dus misschien is dit wel te hoog gegrepen.
Sedert een paar weken heb ik bij het stappen op het werk, en bij uitbreiding ook tijdens het lopen, hevige pijn aan de hiel. Ik heb dit laten onderzoeken (osteopaat-dokter-foto's-terug osteo-terug dokter, enfin heel veel getjool) en ik blijk hielspoor te hebben. Mijn voet is in die zin geblesseerd, dat het moet behandeld worden, maar dat ik na die behandeling in principe weer de oude zal worden. Daarom liggen de looptrainingen nu stil en heb ik de laatste wedstrijden moeten annuleren. Jammer, maar beter dat het nu aan het licht komt, dan in volle voorbereiding op Zurich volgend jaar. De oorzaak is hoogstwaarschijnlijk slechte veiligheidsschoenen op het werk, dit wordt verder onderzocht.
Afgelopen zaterdag was het zover: de kwarttriatlon van Brugge stond op het menu: 1000m zwemmen in de reien, 45 km fietsen in de heel winderige polders, en 10 km lopen door de binnenstad en over de markt tussen enorm veel toeschouwers.
Les Trois Ballons de week voordien - een cyclosportieve in de Vogezen - werd geen onverdeeld succes: 7u55m is voor mij geen sterke tijd, als je weet dat ik al 7u16 gehaald heb, maar ik kon het plaatsen: door triatlon fiets ik minder, en vooral minder in de heuvels en bergen, dus dat had hoogstwaarschijnlijk invloed op het resultaat.
Dit had wel tot gevolg dat ik over mijn fietsen niet zo tevreden was, zwemmen en lopen verliepen wel voorspoedig de laatste weken, met mooie vooruitgang op training, nu nog zien of dat in wedstrijd ook kon doorgetrokken worden.
Aangezien er gezwommen wordt in waves (om de 8 minuten gaat een groep van een goede 100 zwemmers van start, ingedeeld volgens leeftijdscategorieën) en de pro's in de eerste wave startten, waren de besten al vertrokken toen ik aan mijn triatlon moest beginnen. Daardoor hoopte ik me toch redelijk vooraan te kunnen handhaven tijdens het zwemmen, en dat bleek ook. Van mijn wave kwam ik als achtste uit het water, onverhoopt goed! zwemtijd 15m30s
De wissel zwem-fiets verliep wat stroef: juist na mij botsten twee atleten tegen elkaar, waardoor ik schrok en zo pardoes tegen een muur reed . Dat was nog niet alles, door die muur te raken, schoof ik van mijn pedalen, terwijl ik nog niet in mijn schoenen zat, dus die hingen plots ondersteboven. Kortom, veel miserie en tijdverlies om in die schoenen te geraken. Achteraf kan ik er wel mee lachen, en dit is een wijze les voor de toekomst: kijk nooit achterom als je kabaal en gevloek hoort, zeker niet als je juist op je fiets aan het springen bent.
Het fietsen was heel zwaar: langs het kanaal was het eerst 20 km (veel) wind tegen, om dan 20 km te vlammen met de wind mee, een lusje in de polders uitgezonderd.
Tegen de wind ging het soms onder de 30 km/u, met de wind mee heb ik een topsnelheid gemeten van 52.9. Ik kon een degelijk tempo onderhouden, maar het fietsen moet in de toekomst toch nog een pak beter, ik had met mijn fietstijd van 1h12m zelfs een slechtere plaats dan in het zwemmen.
Het afsluitende looponderdeel ging wel heel goed! Met een tijd van net boven de 40 minuten heb ik bijna aan 15 km/u gelopen, waardoor ik uiteindelijk als 6de van mijn wave ben geëindigd (2u13m41s) en 109de in het totaal, als je de trio-deelnemers niet meetelt. Op 1200 triatleten vind ik dit geen slecht resultaat, zeker als je weet dat dit mijn tweede triatlon ooit was.
Merci aan de vele mensen langs het parcours in Brugge die me vooruit geschreeuwd hebben!
Volgende wedstrijd is op 2 juli, de kwarttriatlon van st-Laureins. De training wordt echter volledig in functie gesteld van de grootste wedstrijd waar ik dit jaar aan deelneem: de 70.3 Ironman Halve Triatlon van Antwerpen op 24 juli!
In het zwemmen kan ik nog het meest verbeteren, en dat zie je ook aan mijn trainingstijden. Waar ik een maand geleden 27 seconden nodig had om van kant naar kant te zwemmen, is dat nu 25 seconden geworden!
In het fietsen heb ik mijn goede benen hervonden. Ik maak me sterk dat ik ongeveer op het niveau zit van 2 jaar geleden, waar ik top 100 reed in de Trois Ballons. Binnen anderhalve week weten we of we dat nog eens kunnen overdoen, 11 juni: Trois Ballons!
En uit de resultaten van Triathlon Geel bleek verrassend genoeg dat lopen, en niet fietsen, mijn beste onderdeel is. Ook daar voel ik dat er een stapje in de goede richting werd gezet: duurtrainingen (lagere hartslagzones) gaan aan 12 a 13 km per uur. Voor de Gentenaars onder ons: rondjes watersportbaan aan hartslagen rond de 135 a 140 in 24 a 25 minuten.
Superbenieuwd wat dat gaat geven in de triathlon van Brugge, we kijken er alvast naar uit!
Juni wordt een boeiende maand, met de Trois Ballons (11 juni), Triathlon Brugge (18 juni, supporters trouwens heel welkom in het centrum van Brugge, start is zaterdagavond rond 18 u) en de Triathon van St-Laureins (2 juli).
10 km stadsloop in Gent, vooraf had ik gehoopt op 37min30sec (3min45 per km). Tot kilometer 5 kon ik dit tempo volhouden, maar dan kreeg ik een klopje, waardoor ik op 39 minuten binnengekomen ben.
Dit is wel wat minder dan ik gehoopt had, maar ik had niet gepiekt naar deze wedstrijd, en draaien en keren, op en af, is ook niet te onderschatten. Toch een leuke westrijd gehad.
Op 8 mei zwom/fietste/liep ik mijn eerste triathlon: de kwarttriatlon niet-stayer van Geel. Het ging om 1,5 km zwemmen, 40.7 km fietsen en 9.9 km lopen, wat niet in mijn voordeel is, want relatief veel zwemmen en dat is natuurlijk mijn zwakste onderdeel.
Vooraf zeiden mensen me dat je moet oppassen bij het zwemmen, want met 300 man die allemaal zo vlug mogelijk willen zijn, samen starten in een kanaal, geeft chaos. Daarom zette ik me wijselijk wat achteraan, om het wat te bekijken. Zwemmen is tenslotte nog niet echt mijn specialiteit, en met open water zwemmen met zo ne nest tegelijk heb ik totaal geen ervaring. Maar het viel al bij al nog mee, hier en daar een trek, een duw en een stamp, maar da's onvermijdelijk. Uiteindelijk kwam ik als 210de ofzo van de 350 uit het water (24min30 sec).
Dat is trouwens ook iets waar ik niet op voorbereid was: je hebt een half uurke in dat water gelegen, toch wel redelijk doorgezwommen, en dan moet je dat kanaal uit en zo vlug mogelijk naar je fiets lopen terwijl je dan nog je pak moet proberen uit te trekken. Ik was dan ook wat duizelig, en ik kreeg in eerste instantie mijn pak niet open... Uiteindelijk lukte me dat na even proberen toch, maar ik moet daar toch wel wat tijd verloren hebben. Dat kan ook moeilijk anders, want alles wat ik deed was voor het eerst (ik was wel al eens gaan zwemmen in de Blaarmeersen, maar in wedstrijd is alles toch anders). Voor de rest verliep die wissel goed.
Het fietsen ging behoorlijk. Het was maar de tweede keer dat ik met opzetstuur reed (net de week voordien gekocht), dus als ik die positie wat meer gewend ben, zit daar nog behoorlijk wat verbetering, maar ik heb toch 40 km aan 37 km/u gemiddeld gereden, en een pak plaatsen opgeschoven.
Het lopen was heel zwaar, door het warme weer en misschien iets te weinig te drinken, kreeg ik last van opkomende krampen, waardoor ik in het tweede deel mijn snelheid wat moest terugschroeven. Toch heb ik ook hier een deel mensen kunnen oprapen. Resultaat 9.9 km in 40 min 30 sec, wat dus net geen 15 km/u is, wat gezien de warme omstandigheden en het feit dat lopen na zwemmen en fietsen komt, niet slecht is.
Het is duidelijk dat er veel straffe mannen triatlon doen, want 132 man was beter dan mij vandaag. Maar dat wil ook zeggen dat er dus nog 200 man achter mij was, dus ik heb helemaal geen slecht figuur geslagen voor mijn eerste wedstrijd, denk ik. En nu keihard verderwerken, zodat we in Brugge een stap vooruit kunnen zetten!
