Gisteren er een rustigere dag van gemaakt maar schijnbaar nog niet rustig genoeg, ik heb in Cuenca nog het fenomeen van de hangende huizen gemist. Bij mijn, enigszins beperkte, doortocht heb ik ze niet gemerkt en toen ik er, pas later op de camping, van hoorde, zag ik het ook niet meer zitten om terug te fietsen. Alleszins heb ik genoten van de vroege aankomst. Overigens is het sowieso dat ik de “sights” minder intensief bezoek dan de gemiddelde toerist en dat ik waarschijnlijk al veel meer voorbij gefietst ben maar voor mij is de reis, en de beleving ervan, op zich de grootste “sight”.
En dan vandaag, het begon al met het stralende weer. Voor mijn verdere vertrek had ik 2 opties, een grotere weg met een iets kortere afstand of een kleinere weg met een iets grotere afstand. Ik koos voor de tweede optie en voor 2 redenen: de camping lag toch al een paar kilometer (letterlijk) in die richting en ik wou passeren langs “La Ciudad Encantada”, de verborgen stad. Dat kon ook via optie 1 maar dan had ik van de grote weg nog een heen en terug van 5 Km en dat maakte dan die optie al even lang en minder aantrekkelijk. Man ben ik blij geweest met mijn keuze. Ik weet natuurlijk niet wat de andere optie te bieden had, Michelin beoordeeld ze beiden als mooie route, maar mijn route was gewoon fantastisch. Het begon nog vrij gewoon maar na een paar kilometer kwam ik in een fantastisch mooie nauwe kloof terecht, waar ik dan ook moest beginnen klimmen maar het zo wondermooi. Ook boven gekomen bleef de omgeving prachtig.
En dan kwam ik na 20 Km dus bij La Ciudad Encantada en hier kwam ik even terug in de wereld van het (internationale) toerisme met bussen en veel volk. De naam, de verborgen stad dus, is misschien een beetje overdreven maar het is wel een bijzonder geologisch fenomeen waar ik zelfs de 3 € inkom voor over had. Na mijn bezoek heb ik in de cafetaria ook nog een “tortilla de pattatas” aan toeristische prijzen gegeten en daar heb ik geen spijt van gehad, zoveel gelegenheden waren er niet vandaag en ik heb de energie nog kunnen gebruiken.
Na La Ciudad ging het verder over de Serranía de Cuenca, door een wat bredere vallei maar opnieuw wondermooi. Ik moet natuurlijk niet vertellen dat zulke omgeving een paradijs is voor roofvogels, altijd prachtig om te zien. Na de Serranía kwam “El Puerto de El Cubillo” aan de beurt. Volgens Michelin een weg in slechte staat maar daar hebben ze gelukkig vrij recent iets aan gedaan want het wegdek was schitterend. Ook maar goed want, hoewel niet de 10 % die aangekondigt werd, toch een behoorlijk stevige beklimming. Boven op de Puerto verliet Castilla – La Mancha voor Aragón. Ik ben Castilla - La Mancha dus doorgereden zonder een behoorlijke windmolen tegen te komen om tegen te strijden. Op zich ook al een prestatie, ik veronderstel dat ik niet de geijkte toeristische routes gevolgd heb. En in het noorden van Aragón liggen de Pyreneeën, zoals ik gisteren al: Frankrijk komt dichter bij.
Na een korte daling mocht ik opnieuw verder klimmen, naar El Portillo. Een vrij beestige klim, hoewel er hier niets aangekondigt werd bleef deze wel de hele tijd op 10 % en meer tot een hoogte van 1765 meter. Maar ik bevocht, ik overwon en ik daalde af, voor eventjes want op 1500 meter begon de weg alweer terug te stijgen.
Dan bij het naderen van Orihuela del Tremedal zag ik een wegwijzer naar een camping, zonder naam of kilometeraanduiding. Nu had ik voor mijn camping wel een naam maar geen plaatsbepaling, ik wist dus niet of dit de door mij gezochte camping was en zonder kilometeraanduiding kon dat nog wel een eindje weg zijn. Ik besloot om er toch voor te gaan en uiteindelijk was het nog 7 Km en niet de door mij gezochte camping maar ik heb hier wel een mooi plekje in de natuur op 1720 m hoogte en alweer buiten het bereik van enig mobiel netwerk.
Ik had het gisteren over steeds weer verbaasd zijn en dit was wel een goed voorbeeld. Laat ons eerlijk zijn, ik was al een paar dagen “gewoon naar huis” aan het rijden en dan komt daar plots uit het niets, totaal onverwacht, een superdag als vandaag uit de lucht vallen. Natuurlijk zijn er al eens baaldagen als je een paar maand gaat fietsen: het draait een niet lekker, het weer is al eens slecht, de poort is gesloten, ... Één dag als vandaag veegt al die baaldagen van de kaart.
Woord en beeld kunnen de gevoelens en de ervaring van een dag als vandaag niet beschrijven maar om toch een poging te doen heb ik een dubbele portie foto's.
Km vandaag: 108
Km totaal: 5748

Reizen is telkens weer even verbaasd worden. Ik had me al het idee gevormd dat het vandaag moeilijk zou worden voor de foto's. Alles zag er zowat uit als de voorbije 2 dagen alleen een beetje meer industrie op een bepaald moment, ik zag weinig boeiends met wat extra. En dan plots, zonder verwittiging, kom je in een totaal andere wereld terecht om aan de andere kant ervan terug te keren naar die oude maar dan een paar honderd meter hoger en daar dan door te blijven klimmen naar weer een andere omgeving.En zo werd het toch nog een behoorlijk boeiende dag. Na goed 60 Km kwam ik langs Cuenca, waar ik naar McDonalds ging voor lunch. Ik had al een paar dagen zin in een hamburger en McDonalds was de eerste die ik tegenkwam. Daarna ging het nog een beetje verder naar de camping can Cuenca, die in Caserío de Embid ligt. Er staan hier op de camping nogal wat grote, tot heel grote, familietenten, ik veronderstel dat de spanjaarden ook een lang week-end hebben. Nadat ik mij op die vrij grote camping een leuk plaatsje vond (nog eens op gras!, echt wel een zeldzaamheid) kondigde zich een oostenrijker aan als buurman die zijn caravan met de afstandsbediening parkeerde. Hij had hierbij echter geen rekening gehouden met het niveauverschil tussen de weg en zijn plaatsje en doordat hij schuin moest parkeren om tussen de bomen terecht te kunnen zakte zijn ene wiel al terwijl het andere nog op de weg stond, dat bleek niet zo goed maar met een beetje assistentie van een paar duwers kwam hij tenminste weer weg om elders een plaatsje te zoeken.
Ik heb van de vroegere aankomsttijd geprofiteerd om de planning op wat langere termijn eens te bekijken, het ziet er naar uit dat mijn volgende week-end in Frankrijk zal zijn.
Vandaag was dus nog eens een rustigere dag maar morgen kondigt zich weer langer en zwaarder aan, met terug echt klimwerk. Als je wilt kamperen en niet wild kamperen dan moet je echter de afstanden erbij nemen.
Km vandaag: 76
Km totaal: 5640

Vanmorgen dus begonnen met een stevige ochtendklim om uit het gat van de Lagunas te geraken. Ook verder ging het tijdens de eerste 20 Km nog wat (vooral) op en af. Daarna mocht ik een 20 Km vooral dalen. Na 50 Km bereikte ik Villarrobledo, waar ik een geschikte supermarkt vond om mij een nieuw noodrantsoen te kopen en meteen ook inkopen te doen voor zowat het hele week-end. Op brood en wat koekjes na, zoveel plaats heb ik niet.
Wijnranken en koren bepaalden vandaag voor het grootste deel mijn uitzicht. Daarbij viel ook het verschil in druivensoorten op, sommige ranken hebben een stevige korte stam terwijl andere een hoge dunne stam hebben en ondersteund moeten worden door gespannen kabels.
Ik heb vandaag ook, nog eens, mogen leren dat er 2 soorten klimmen zijn. De eerste die zie, al dan plots, liggen en daar vecht je tegen, die overwin je en je daalt terug af, om eventueel weer te herbeginnen met de volgende. De volgende zie je niet liggen maar die wringt je stilletjes uit. Dikwijls op een lange rechte weg en in een open ruimte en met een stijging van max. 3 % en af en toe een kleine daling maar steeds weer iets hoger, of zoals ik gisteren zei: “een vlakte die niet vlak is”. Je ziet de stijging soms zelfs niet, tot je merkt “verdomme, dat gaat hier slecht” en dan plots ziet hoeveel je alweer gestegen bent. Natuurlijk volgt uiteindelijk toch, een soortgelijke, daling die dan weer heel lekker loopt natuurlijk.
Ik heb er vandaag overigens weer stevig de tred ingehouden en mijn “moyenne” was, door de toch iets vlakkere rit, echt wel goed. Nu speelt de gemiddelde snelheid op een fietsreis eigenlijk geen enkele rol en zelfs een ondergemiddelde wielertoerist maalt niet om een gemiddelde van 21 KmH, maar het helpt, voor mij toch, om wat steviger door te fietsen om deze langere ritten door te komen en met volledige bepakking op het toch golvende terrein ben ik best tevreden met 21. In de Vuelta zouden ze deze rit misschien een vlakke rit noemen maar ik met mijn bepakking denk daar anders over. Ook zonder de ochtendklim, klom ik daarna toch nog meer dan 700 m over de rest van de rit.
Het zijn sinds Granada al een aantal stevige ritten geweest maar morgen zal het, in principe, nog eens wat minder zijn.
Overigens, ook langs hier gaat men naar Santiago.
Km vandaag: 136
Km totaal: 5564

Vanmorgen een pasta-ontbijt met spaghetti bolgnaise. Gisterochtend kwam ik op mijn route geen behoorlijke winkel tegen, waardoor ik mijn aankopen steeds uitstelde. In de namiddag bleven de winkels echter gesloten tot 17.00 uur waardoor ik er, nu ik wel geschikte winkels tegenkwam, niet terecht kon. Voor mijn avondmaal had ik nog voldoende maar brood had ik niet meer, dus heb ik mijn noodrantsoen (gedroogd dus alles samen in de pot met kokend water, klein van volume en bruikbaar als ik eens geen inkopen vind). Voor vanavond en morgenvroeg heb ik vandaag wel het nodige kunnen kopen, een nieuw noodrantsoen was er in het winkeltje niet beschikbaar. Dat zal voor morgen zijn, wanneer ik hopelijk een grotere supermarkt tegenkom.
Het herbekijken van de planning voor de volgende dagen bleek niet erg moeilijk, de enige degelijke mogelijkheid was om te gaan waar ik gisteren reeds wou gaan. Ik heb gisteren gezegd dat ik nog wel genoeg zou kunnen klimmen, een klein voorbeeld kreeg ik vanmorgen alweer. Voor de aangenaamste route leek het me het best om een stukje terug te keren in de richting van gisteren. Die eerste 9 Km liepen vlotjes, rustig 120 m dalend. Dan ging het rechtsaf, opnieuw richting noorden dus, en de volgende 9 Km mocht ik stevig bergop, 500 m omhoog. Aan de andere kant van de berg moesten de olijven stilaan ook wat plaats maken voor andere gewassen. Aan die andere kant heb ik ook (nog eens) geleerd dat een vlakte niet altijd vlak is. Tijdens de afdaling lijkt het alsof je naar een enorme vlakte toegaat. Maar dan kom je daar en dan blijk je via allerlei dalletjes tot diep in die vlakte te zakken. Op het diepste punt van die vlakte stak ik het riviertje Rio Guadalmena over en verliet hiermee, na ruim 2 weken, Andalutië voor Castilla – La Mancha. Op mijn laatste dag heeft Andalutië me nog eens gegeven wat ik er van verwacht had, een warme en droge dag. In La Mancha duurde het ook niet lang voor ik in het spoor van een bekende voorganger kwam, ik verwacht de volgende dagen ook nog wel wat windmolens te zien. Ook teruggekeerd met de aankomst in La Mancha zijn de (wijn)druiven, die had ik al even niet meer gezien. En ook nog eens schitterende roofvogels mogen aanschouwen vandaag en als ik die zonder enige slag zie stijgen en dalen dan ben ik wel een beetje jaloers. Het dalen zonder slag gaat al redelijk maar het stijgen krijg ik niet onder de knie.
En dan kwam ik aan in Ossa de Montiel, waar ik deze keer wel een 10 Km moest uitwijken voor de camping maar dat was enigszins verwacht. De camping is gelegen aan de Lagunas de Ruidera, één van die zeldzaam wordende plaatsjes op deze wereld zonder GSM bereik. Er liepen hier nogal wat mensen lichtjes verloren zonder signaal, waaronder dus ook ik eventjes.
Een camping zoeken is altijd een beetje gokken, soms win je en soms verlies je. Gisteren waren er drie campings beschikbaar in Siles, maar die lagen achter elkaar en gezien de omstandigheden was de keuze niet moeilijk ... gewoon de eerste die ik tegenkwam. Ik belandde er, voor een 8 €, op een eerder rustige, kleine camping waar ik schijnbaar de enige gast was (er zijn nog wel een paar auto's binnen en buiten gereden maar ik heb niets gemerkt van andere overnachters) maar waar ik het mooiste, beste en properste sanitair van deze tocht vond. Vandaag had ik weer 2 opties, waar ik nu ben in Ossa de Montiel of in Ruidera (aan de andere kant van de lagunas waarschijnlijk). Origineel was ik van plan om naar Ruidera te gaan maar aangezien ik nu van de andere kant naderde koos ik dus voor Ossa. Plots bleken hier bij een splitsing ook nog 2 campings te zijn, op ongeveer dezelfde afstand maar in verschillende richtingen. Ik koos voor degene waarvan ik op de hoogte was en kwam terecht op de iets grotere en drukkere camping waar ik voor 16 € douchte onder een pover waterstraaltje. Ik heb even gedacht om terug te keren en voor de andere te kiezen maar in de laatste 2 Km van vandaag zat een afdaling van 1,5 Km voor 100 m, ik had geen zin meer om die vandaag nog terug naar boven te rijden en betaalde dus maar de 16 €.
Km vandaag: 105
Km totaal: 5428

Het is nog een tijdje goed gebleven gisteravond maar uiteindelijk is het toch terug beginnen regenen, met af en toe een stevige bui, en het is de hele nacht niet meer gestopt. Ook vanmorgen bij het opstaan regende het nog. Ik was dus behoorlijk blij met mijn wasserijkot. Mijn kleren waren vanmorgen wel niet echt gedroogd indoor, dat is dan even een moeilijk moment maar dat duurt niet lang.
Tegen mijn vertrek was het al wel gestopt met regenen, toen was het alleen nog koud en grijs. Ik ben vandaag vertrokken met een extra shirtje met lange mouwen en, hoewel het niet meer regende, mijn regenjasje. Dit was niet wat ik verwachtte in het warme, zonnige en droge Andalutië . Hoewel het af en toe nog eens gedreigd heeft is het wel opgeklaard en droog gebleven vandaag en momenteel is het zelfs behoorlijk goed, zij het met een briesje. 
Vertrekken deed ik langs het station van Santa Elena, 6 Km buiten het dorp en 275 m dieper. Bij het station eindigde het asfalt. Vanaf hier zou ik off-road gaan voor de volgende ... 500 meter, tot aan de gesloten poort met de melding: “privaat domein, verboden toegang” . Dit ondanks het feit dat de weg voorkomt op de Michelin-kaart en dat ook Google-maps er gebruik van maakt. Even voor de poort stond trouwens nog een bord met een verbod voor cross-moto's en quads en even verder sloten ze dus de hele boel. Er zat dus niets op dan die 6 Km en die 275 m terug te stijgen. Alles samen was ik na ruim een uur en 14 Km dus nog niets gevorderd. Bovendien was het enige alternatief voor de fietser de weg waarlangs ik gisteren gekomen was, nog eens 16 Km terug over de route van gisteren. Na bijna 2 uur en precies 30 Km was ik dus terug waar ik gisteren ook was en mocht ik nu voor een totaal andere richting kiezen, naar het westen i.p.v. het noorden. Vanaf dit punt reed ik trouwens de rest van de dag tussen de olijven, of tenminste de olijfbomen en olijfoliefabrieken. Ik geloof dat ik er ondertussen zelf naar ruik. Omdat het vandaag, door de omstandigheden, een heel lange rit beloofde te worden besloot ik er een vrij stevige tred in te houden. Na 100 Km moest ik kiezen naar welke camping ik zou trekken, geen simpele keuze want ik heb dus al enkele keren mogen ervaren dat campings niet altijd helemaal liggen waar men zegt dat ze liggen. Omdat het nog redelijk vroeg was (ik had vandaag een behoorlijke "moyenne" ) besloot ik te kiezen voor de iets verdere optie waarvan ik vermoedde dat ze dichter bij de aangeduidde plaats lag, de andere lag weer bij een (stuw)meer en daar had ik al een slechte ervaring mee. Mijn vermoeden bleek correct want mijn camping van vandaag ligt op 2 Km van het centrum van Siles, waar ze ook geplaatst werd. Bovendien is ze beter gelegen voor de volgende rit(ten), waarvan ik de planning dus nog moet herbekijken, en ben ik er van overtuigd dat ik een extra “sierra” (bergketen) ontweken heb door deze optie te kiezen. Klimmen deed ik al genoeg en zal ik nog genoeg doen, vandaag ook weer boven de 1500m, dat moet ik dus niet extra gaan opzoeken. Ik ben er van overtuigd dat ik vandaag en zeker morgen (veel) meer had moeten klimmen met mijn andere optie (Hornos).
Km vandaag: 140
Km totaal: 5323

Het onweer is gisteren wel overgetrokken maar het is niet meer gestopt met regenen, ik ben dus niet meer buiten geweest. Ik was al blij dat er geen camping was in Jaén. Het avondmaal is trouwens ook al best meegevallen. Na al de jongeren in de vorige herbergen heb ik gisteren de herberg, en dus de eetzaal, mogen delen met een groep ouderen (allemaal minstens ouder dan ik dus, ik schat van 50 tot 75). Ze zijn alvast een stuk kalmer en vooral stiller 's avonds.
Toen ik na het opstaan door het raam keek zag het er nog veelbelovend uit. Tegen mijn vertrek was het al iets minder, een vertrek waarvan de eerste kilometer te voet ging vanwege enkel richting (in de andere richting dus) maar dit was de enige manier waarop ik een beetje zeker was van mijn exit. Tijdens die eerste kilometer ook nog even gestopt bij een supermarktje en toen ik terug buiten kwam was het alweer behoorlijk overtrokken. Iets na 10 uur werd het duidelijk dat ik het niet lang meer droog zou houden en deed ik alvast mijn regenjasje aan en een kwartiertje later, bij de eerste druppels, ook mijn regenbroek. Gisteren had ik dat niet gedaan en daar toch even spijt van gehad. Ik kon alleen maar hopen dat tenminste het onweer achterwege zou blijven en op een enkele donderslag na was dat ook zo. Alle ingrediënten van gisteren waren dus weer aanwezig, alleen een beetje minder extreem. Ook de beklimmingen waren vanmorgen een stuk rustiger dan gisteren, na de middag werd het weer iets steviger.
Op de middag klaarde het zowaar zelfs op en na een broodje in Linares mocht de regenbroek uit. Het jasje hield ik aan omdat het gewoon comfortabeler was. Ik had vanmorgen al vlug spijt dat ik in eerste instantie in korte mouwen vertrokken was, behoorlijk frisjes vandaag. Enkel tijdens een beklimming mocht het jasje ook even uit maar op de top ook terug aan. Een tijdje later trok trouwens de hemel terug dicht en zag ik in de verte de stortbui mijn richting uit komen, maar er was geen ontkomen of schuilen mogelijk ik moest er door. Deze bui was van een dergelijk niveau dat het zelfs de bescherming van mijn regenbroek te boven ging, nat tot op mijn vel. Mijn jasje beschermde nog wel de cameratas op mijn rug maar verder was ikzelf ook bovenaan doorweekt en deze keer stond er wel degelijk camping op het programma. De stortbui trok over maar wat er over bleef was een gezapige regen, voor de rest van de namiddag. En dan zag ik een wegwijzer met Santa Elena nog 6 Km, alleen mocht ik die niet volgen (autosnelweg). Met de fiets mochten er nog eens 6 extra bij.
En zo kwam ik uiteindelijk dus aan op de camping van Santa Elena waar de baas mij een plaats aanwees, nadat hij een franse mobilhome vrij had laten kiezen, om er dan stilletjes op te wijzen dat mijn plaats gelegen was naast “de wasserij” waar zeker voldoende plaats was voor mijn fiets ... en mij. En zo overnacht ik dus vandaag in het waskot van de camping in Santa Elena. Ondertussen is het wel weer een beetje opgeklaard en zou een tent best aangenaam zijn en zouden mijn kleren in de zon misschien beter drogen maar over een uurtje kan het misschien opnieuw regenen en dan zit ik toch beter binnen. Bovendien heb ik hier meer ruimte om alles een beetje te spreiden, ik ben dus best blij met de patron zijn voorstel.
Vandaag trouwens maar één foto van onderweg in de aanbieding, verder ben ik niet gekomen.
Km vandaag: 93
Km totaal: 5183

Vanmorgen verscheen er een groep scandinavische jongeren aan het ontbijt. Schijnbaar voor hun na hun eerste nacht in Spanje, te zien aan hun geschokte blikken bij het beperkte spaanse ontbijt. In Scandinavië is het ontbijt een buffet met verschillende soorten brood, verschillende charcuterie en kazen, vis, verschillende cornflakes en cereals, youghurt, ... Als je het dan plots moet stellen met een glaasje fruitsap, één soort cornflakes, toast met boter en konfituur, en wat zoetigheid ... dan schrik je even .
En dan ging het dus verder. Rond Km 1 was het even ingewikkeld maar dat werd vlot opgelost. Daarna ging het nog 5 Km door de aglomeratie, het leek wel een eeuwigheid te duren met alle stoplichten en toestanden maar het ging wel behoorlijk goed. Al bij al ben ik Granada dus vlot in en uit gereden, ook al geholpen door de, voor mijn route, ideale ligging van de herberg. Bij het einde van de aglomeratie was het weer even twijfelen omdat Michelin daar een blank gat heeft wat betreft gewone wegen (overtroffen door de autowegen) maar ook dat ging behoorlijk vlot. Na 12 Km ben ik een kilometertje terug gereden maar als ik beter op mijn kaart gekeken had dan was dat niet nodig geweest, het ging langs 2 kanten rond een stuwmeer en dat had ik kunnen zien. Ik had trouwens de vlakst mogelijke uitweg uit Granada, bijna 40 Km was het vrijwel vlak. Daarna moest er uiteraard weer, stevig, geklommen worden.
Ondertussen begonnen donkere wolken me in te sluiten, eerst van achteren daarna ook langs voor en tenslotte van overal. Ik dacht niet dat ik vandaag droog zou aankomen maar op een of andere manier leek ik de donkerste wolken steeds te omzeilen. Achter mij begon het echter behoorlijk te rommelen in de wolken. Het idee dat ik op een bepaald moment toch weer terug zou moeten dalen en dat er terug één blauw gat tussen de wolken verscheen, en wel in de richting voor mij, hield me nog lang positief maar de weg kronkelt en op een bepaald moment moest ik er toch aan geloven. Ik draaide terug naar de wolken en een stevige bui werd mijn deel, gedurende een uurtje of wat. Uiteindelijk kwam ik de bui door maar de donkere wolken bleven me kort volgen, stevig blijven doorgaan was dus de enige mogelijkheid.
Na een 120 Km bereikte ik, zonder verdere regen, mijn doel voor vanavond, Jaén. Zonder een drietal kleine foutjes had het iets korter gekunnen maar niet tot de goed 90 Km waarmee de auto's toekomen. Misschien wel op 2 mogelijkheden. Ten eerste stonden aan de opritten van de autosnelweg geen verbodstekens voor fietsers te staan (later op de dag wel maar niet bij aanvang) en dus had ik mogelijk een deel over de autoweg mogen doen maar dat wil je als fietser toch niet echt. Een tweede mogelijkheid was de parrallelweg die ik voor een groot deel volgde. Op de Michelin-kaart ontbreekt echter een stuk van deze weg en ik wou niet het risico nemen om ergens geblokkeerd te staan dus heb ik de langere weg genomen. Toch leek het me dat het misschien wel te doen geweest was, misschien via een combinatie van de parrallelweg met toch een stukje snelweg. Anderzijds was mijn route wel wat langer en zwaarder maar ongetwijfeld ook mooier, alleen jammer van dat onweer dat me inhaalde. Niet alleen vanwege het slechte weer op zich maar er ontbreken ook weer enkele foto's in het archief. Als je achteervolgd wordt door een onweer ben je niet meer zo snel geneigd om te stoppen voor foto's.
En nu zit ik dus in “de jeugdherberg & spa” van Jaén. Het mag dan wel een spa zijn maar bij aankomst deed mijn douche het toch maar even niet vanwege te weinig druk op het water. Eens hersteld was het wel een heel lekkere douche. Ondertussen heeft het onweer ook Jaén bereikt. Ik heb me voor vanavond ingeschreven voor het buffet-avondmaal in de herberg, geen idee wat dat zal worden maar voor 8 € kan het al niet veel mis gaan. Als dat onweer nog een tijdje blijft hangen ziet het er naar uit dat ik hier dus niet meer buiten kom vandaag.
Ik heb vandaag dus mogen fietsen in zon, regen, wind en onweer, wat kan een mens nog meer wensen op zijn verjaardag. De benen waren, op deze eerste dag na Granada, echter goed, misschien waren de spieren blij dat ze weer aan de gewone routine konden. En zo is de terugkeer naar het noorden defenitief ingezet.
Km vandaag: 122
Km totaal: 5090

Vanmorgen tijdens mijn wandeling naar de stad rustig begonnen op het ritme van de spanjaarden en op zondag is dat zeker rustig. Eerst nog op een pleintje gestopt voor een tas koffie en dan rustig verder. Vandaag wat rondgewandeld in de zijstraatjes van het oude Granada, met vele smalle steegjes en trappen. Waar men, op de trappen na, overigens overal gewoon verkeer doorstuurt, tot (mini-)bussen van het openbaar vervoer toe. Natuurlijk, steegjes en trappen op en af betekent weinig rust voor de spieren, ik vrees dat het morgen wel eens zwaar zou kunnen worden om terug te fietsen. Ik he het vandaag wel relatief kort gehouden. Iets na één ben ik nog iets gaaan eten, met zijn arabische geschiedenis vond ik Granada wel een geschikte plaats om eens marrokaans te gaan en voor cous-cous te kiezen. Daarna op de terugweg nog even gestopt in een bar om de moto-GP te zien en daarna rustig naar mijn kamer. Nu kom ik er enkel nog uit om vanavond nog iets te gaan eten.

Gisteren nog de planning voor de volgende ritten bekeken en het is niet simpel met al die autowegen en gebrek aan andere wegen (op de kaart toch minstens). Er zijn er wel die door fietsers mogen gebruikt worden maar je weet niet welke dus daar kan je weinig rekening mee houden. Bovendien zullen de logementsmogelijkheden het ritme bepalen aan die liggen in mijn categorie ook niet voor het grijpen. Het spaanse binnenland heeft een duidelijk tekort aan campings, er beloven nog enkele lange ritten te volgen. Maandag gaat het alvast naar Jaén, waar ik bij gebrek aan camping terug in herberg zal gaan, en dat wordt toch weer iets van een 100 Km.
Vandaag dan een drukke dag gehad in Granada. Eerst door de stad gewandeld in de richting van het Alhambra, dan daar aangeschoven voor tickets, tickets bekomen voor 14u20 ingang en 16u30 voor de paleizen (je komt het Alhambra niet zomaar in), terug richting stad om iets te eten en dan terug richting Alhambra. En eens je het Alhambra binnen bent dan ben je ook al vlug een paar uur bezig. En dan terug naar de herberg gewandeld. Mijn spieren hebben vandaag voor de afwisseling eens wat anders gedaan maar veel gerust hebben ze niet. Morgen zal het wel iets rustiger zijn maar een komplete rustdag als in Lissabon maak ik er niet van.
Aan de ingang van het Alhambra ook nog een gesprekje gehad met een paar lokale fietsers die me nog wat advies gegeven hebben om makkelijker de stad te verlaten. Bovendien zou het me nog wat kilometers moeten besparen ook.

Vanmorgen was het niet gewoon fris maar echt koud in Andalutië, met een echt koud windje. De extra Km van gisteren liepen gelukkig in de goede richting en daardoor werd het vandaag een echt kort ritje. Maar wat moet een mens doen als hij kampeert op 850 meter? Hij mag beginnen met klimmen, natuurlijk. 5 Km lang voor een extra 280 m hoogte. Daarna mocht ik echter overwegend dalen, nog slechts één behoorlijk klimmetje zou ik tegenkomen. Al vlug kwam ik in de aglomeratie van groot Granada. Mijn aankomst in Granada zou echt vlot verlopen hebben als het niet was van de grote wegenwerken op de Camina de Ronda, de grote avenue waarover ik aankwam en waar mijn herberg praktisch naast lag. Maar ook nu ging het redelijk vlotjes en zit ik dus in herberg in Granada, waar ik 2 dagen zal blijven.
Km vandaag: 43
Km totaal: 4968

Weer eentje met een dag vertraging wegens te lang, te laat en te moe.
Gisteren in de late namiddag zijn alle “anderen” de bergen ingetrokken. Terwijl ik mijn potje aan het koken was hingen zij waarschijnlijk aan de rotsen. Na mijn potje ben ik nog een terrasje gaan doen aan de bar van de camping en kwamen zij ook per twee of drie terug. Van aan de zijkant heb ik hun wereldje geöbserveerd maar ik heb mezelf niet uitgenodigd en zij ook niet, ik ben dus aan de kant blijven toekijken. Wel een lollige bende samen, met hun tattoo's, lange dreadlocks of paardenstaarten dan wel kaalkop en sik, ...
Bij het opstaan vanmorgen was het fris, grijs en nat, rond 6 uur was het beginnen regenen. Bij mijn vertrek was het nog alleen fris en grijs. De regen was gestopt, al zou het in de loop van de voormiddag nog wel een paar keer miezeren. Tegen de middag klaarde het enigszins op maar de dreiging bleef, vooral in en rond de bergen. Ook een vrij stevig windje, die ik door het kronkelen van mijn route al eens voor en eens tegen had.
Ik had gisteren een vrij stevige rit aangekondigd en die heb ik wel gehad. Het begon dus met uit de vallei te klimmen. Ik moest niet erg hoog klimmen om weg te raken maar het niveau was tamelijk straf, op 2,5 Km stond ik 220 m hoger. Daar bleef het wat schommelen om een eindje verder in een nieuwe vallei, iets hoger gelegen dan de eerste, af te dalen. Ik had ook voor een vlakker begin kunnen kiezen, langs de rivier, maar in zijn totaliteit zou ik waarschijnlijk meer geklommen hebben, alleen gespreid over een extra 20 Km. Dat leek me te gek, vooral omdat het sowieso een lange dag zou worden.
Bij Antequera moest ik even van mijn route afwijken om wat te eten en wat inkopen te doen, overigens bleek Antequera een onverwechtte meevaller. Ik besloot daar om niet naar mijn geplande route terug te keren en een alternatief te zoeken. Ik had een mooie route gepland langs kleine wegen en al de autosnelwegen ontwijkend, wat niet evident is in deze streek. Ik vreesde nu echter dat deze te lang en te lastig zou worden en zocht naar een iets korter en vlakker alternatief. Lokaal advies raadde me aan om via Archidona te gaan en dat deed ik dan maar. Er was wel een vraagteken bij een stuk autoweg dat ik moest passeren. Ik bleek er inderdaad niet op te mogen maar via een pad langs de autoweg kon ik de 4 Km ook overbruggen. Klimmen moest uiteraard toch maar het echte zware werk kwam ik nu pas tegen toen ik terug aansloot op mijn origineel geplande route, het alternatief was zonder twijfel korter en makkelijker dan mijn eerste plan.
Ik heb het al een paar keer over mijn mondje spaans gehad maar het loopt niet altijd vlot, mijn uitspraak is niet altijd even correct en ook het verstaan laat al eens te wensen over. Na een “broodjesstop” in de namiddag zijn de bazin iets over mijn reis en ik antwoordde heel vriendelijk met “gracias”, waarop zij haar opmerking nog eens herhaalde. Het was pas toen ik al een kilometer verder was dat ik me realiseerde dat haar opmerking geen opmerking was maar een vraag en dat ik eigenlijk beter had kunnen antwoorden . Ik had natuurlijk even terugkeren om te verontschuldigen en alsnog te antwoorden maar dat vond ik er een beetje over. Ik zal het trouwens allemaal maar op een, na toch al 90 zware Km, traag werkend brein steken .
Na 124 Km bereikte ik eindelijk Arenas del Rey, waar mijn camping was ... maar wel helemaal aan de andere kant van het stuwmeer. Gelieve er nog een 13 Km bij te doen ... en daarbij telkens weer bergop. Zo werd het vandaag weer een monsterrit maar er was niets dichter of makkelijker mogelijk zonder snelwegen te nemen. Zo verzamelde ik vandaag 137 Km en 2400 hoogtemeters, ik ben dan ook blij dat ik tweemaal voor de kortere optie koos. Ik heb overigens in de bergen vandaag nog mooie beelden gezien maar eerst was het weer niet goed genoeg voor foto's en later ik niet meer.
En zo ben ik dus geëindigd op de camping van Arenas del Rey, waar ik voor het eerst sinds lang nog eens op echt gras kampeer en waar al mijn pikketen vlotjes de grond ingaan.
Km vandaag: 137
Km totaal: 4925

Vanmorgen begonnen met een paar uurtjes in Ronda. Hoewel het best een mooi stadje is moet dat eigenlijk niet meer zijn en “de” foto is toch niet de nemen want de plaatsen waar het écht zou kunnen zijn afgesloten door hotels of toestanden. Ik had dus gisteren eigenlijk niet zo negatief moeten zijn in mijn redenering.
Vandaag ging het nog een eindje verder over de plateau, de eerste 20 Km rustig stijgend en daarna overwegend dalend. Ondanks de stralende hemel werd het niet echt te warm, door een redelijk briesje dat op sommige plaatsen vrij stevig op de kop stond. De omgeving op de plateau bleef erg mooi, zij het iets minder extreem dan gisteren. Echt prachtig werd het vandaag vanaf Ardales, waar ik een lokaal baantje langs een mooi stuwmeer nam. En dan op een bepaald moment draai je over een heuveltje weg van het meer en dan zit je plots midden in de bossen en de bergen, van waar je dan weer daalt in een prachtige vallei. De overgangen zijn in woord en beeld niet te beschrijven. Ik heb ondertussen gedurende 2 maanden al mooie dagen gehad en mooie dingen gezien maar de afgelopen 2 dagen waren echt top. Ik zit nu wel vrij diep in een vallei en dat betekent natuurlijk maar één ding, je moet er op één of andere manier terug uit en dat betekent dan weer klimmen natuurlijk. Morgen belooft een lange en zware dag te worden maar ongetwijfeld weer even mooi en daarna wacht Granada.
Momenteel zit ik echter nog op de camping in El Chorro en hoewel de omgeving prachtig is, is ze iets rustig dan even terug. Hier beneden staat één of andere centrale van het stuwmeer en die maakt nogal wat drukte. Op de camping staat alles in het teken van klimmen. “Ander volk” dan ik, mannen die in bermuda of pyamabroek en bloot bovenlijf tegen de rotsen gaan hangen . En in de aanpalende herberg zitten een massa kinderen op “adventure camp”. Toch valt het hier allemaal wel mee.
Km vandaag: 67
Km totaal: 4788

Ik geloof dat zowat driekwart van de bezetting van de camping gisteren engels sprak, allemaal van GBZ. Nu, ik zou ook die rots zo veel mogelijk ontvluchten. Al zou ik ook opzien tegen de chaos om er telkens terug op te raken.
Wat het weer betreft was vandaag weer hetzelfde als gisteren, wisselend bewolkt en dus met wisselende temperaturen. Als je echter in de zon moet klimmen is het enkel maar braden.
Vanmorgen ben ik nog eens koppig geweest en heb besloten om niet te luisteren naar de raad van de man van receptie gisteren en toch te kiezen voor het alternatief dat er volgens de andere kant op moest zijn ... en het heeft geloond. Ik moet zowat 10 Km bespaard hebben en veel rustiger door een mooiere omgeving gefietst hebben, de aangerade route liep terug een stuk over de autosnelweg. Ik kan niet geloven dat de man mij terug naar San Roque zou sturen, het was zelfs een heel goede weg dus zelfs met de auto zou ik voor dit traject kiezen. Misschien dat hij zijn camping niet veel verlaat, er hing ook een licht alcohol geurtje aan.
Ik heb gisteren stevig klimwerk aangekondigd maar in het begin viel het nogal mee. De eerste 18 Km gaven het klassieke op en af en eens de grotere weg bereikt werd het zelfs een heel eind vlak. Op deze grotere weg wordt trouwens, schijnbaar, wel meer gefietst. Ik ben dan ook verscheidene wielertoeristen tegengekomen, en dat is tekens weer goed voor een groet. Jimena de la Frontera he ik links op zijn berg laten liggen maar een eind verder, na 42 Km, begon het dan toch, het aangekondigde klimwerk. Gestaag ging het bergop om, op 10 Km, 600 meter hoger te klimmen. Daar vlakte het even af tot Gaucin, waar ik stopte voor mijn lunch. Van Gaucin ging het verder richting Ronda ... gestaag klimmend. Op een kleine 5 Km kwamen er nog eens 220 hoogtemeters bij. Daarna volgden enkele grote golven, telkens tussen 840 en 720 meter, om dan nog eens verder te klimmen naar eerst 950 meter en na een korte afdaling nog eens terug verder tot iets boven de 1000 meter. De laatste 8 Km mocht ik gelukkig terug dalen. Het tweede deel van de rit was zo toch goed voor 1500 hoogtemeters. Het was wel schitterend fietsen in de bergen en op de plateau, schitterende vergezichten. Even voor Gaucin kon ik zelfs in de verte de rots van Gibraltar nog zien opduiken, alleen was het de onduidelijk voor een degelijke foto.
De camping van Ronda ligt enkele kilometer voor de stad en ik had vandaag de moed niet meer om nog een eindje verder te fietsen om ze uitgebreid te bezichtigen. Morgen vertrek ik in die richting en het zal dan een beperkter bezoek met bepakking worden. Ik vrees dat ik niet de beroemde foto vanaf beneden naar de brug zal kopiëren. Dat is een nadeel van fietsreizen als je niet rustig genoeg bent om de tijd te nemen, want eigenlijk heb ik er wel de tijd voor om een extra dag te nemen.
Op de camping hebben we trouwens een klein fietsershoekje met mezelf, een nederlander en nog een nederlands koppel.
Al bij al ben ik vandaag overigens tevreden dat ik koppig geweest ben, een extra 10 Km had de zaak vandaag geen goed gedaan.
Km vandaag: 89
Km totaal: 4721

Gisteren “gevierd” met gamba's van de grill, lekker! Ik had overigens gelijk van een eindje terug te rijden naar de camping, aan de andere kant geen campings meer maar alleen bergen.
Vandaag werd, wat het weer betreft, een zelfde dag als gisteren, wisselend bewolkt en daardoor ook wisselende temperaturen. Het is een heel verschil tussen een wolk en een opklaring wat temperatuur betreft. Behalve tijdens het klimmen, dan genereer ik mijn eigen warmte.
Om te beginnen ging het vanmorgen naar en door Algeciras. Voorbij Algeciras hoopte ik een kustweggetje te vinden maar dat bleek niet mogelijk, de enige mogelijkheid was ... de autosnelweg! Na enkele kilometers werd er wel een fietspad afgeleid ... om na de drukke kruising terug naar de autosnelweg te leiden, met aan het eind van het pad de waarschuwing: “opgepast, u bevind zich op een autosnelweg”! Ik werd op die snelweg trouwens een paar keer vlotjes gepasseerd door enkele lokale wielertoeristen die dit waarschijnlijk wel eens meer doen. En zo ging het verder, tot een eindje voor Gibraltar de snelweg eindigde en ik al die auto's terug voorbij kon omdat zij moesten invoegen en verderop sowieso moesten aanschuiven om Gibraltar in te mogen. Er is hier een echte, stevige grenspost. De rots maakt echt wel indruk bij het naderen maar wat volgt is toch vooral chaos, niet in het minst bij het binnenrijden van Gibraltar. Even verder mag je dan ook nog eens stoppen voor een slagboom om een vertrekkend vliegtuig voorrang te geven. Ik ben Gibraltar helemaal rond gereden maar niet tot boven, mocht dat al mogen. Ik heb voor de toeristen oplossing gekozen en de (dure) kabelbaan genomen, heen en terug. Meer dan mooie uitzichten, apen en verder de klassieke toeristentoestanden (restaurant, souveniershop, ...) is er boven niet te zien maar je moet er wel geweest zijn (ik ben misschien niet helemaal eerlijk, er is ook nog sprake van een natuurpark maar daarvoor heb ik niet bijbetaald dus daarover weet ik niets te vertellen. De rots maakt dus echt wel indruk maar verder stelde Gibraltar voor mij niet veel voor. Ik had er wel een veel zuiverder zicht op Afrika dan vanuit Tarifa.
Dan werd het dus tijd om een eindje terug te keren naar San Roque en de camping daar op te sporen. Met de, alweer zeer goede, hulp van een voorbijganger bleek dit geen probleem. De man verwittigde mij wel dat het nog een heel eindje was, bij het verlaten van het stadje nog een 4 Km. Het bleken er uiteindelijk zelfs een 6 te zijn maar ik vond het best meevallen. Ik zal ze echter wel ook nog eens terug te moeten doen want er schijnt geen rechtstreekse aansluiting van hier met mijn route voor morgen. Maar zo kwam ik dus op de, belachelijk dure, camping van San Roque terecht. Ze werken hier met een vaste prijs per perceel, die al zoveel is als een normale nacht in tent maar waar “warme douche en elektriciteit” inbegrepen zijn, en daar bovenop nog een prijs per persoon en per tent. Dat loopt dus op, maar aangezien ik dus toch elektricteit heb blog ik vandaag van bij mijn tent. Ik heb al vanop veel, rare, plaatsen geblogd maar dit is de eerste keer van voor mijn tent en ondertussen laad, ook voor de eerste keer op een camping, een batterij voor de camera op, stopcontacten genoeg bij de hand.
Vandaag heb ik overigens afscheid genomen van de zee voor deze tocht en voor morgen belooft dit alvast stevig klimwerk.
Km vandaag: 83
Km totaal: 4631

Vanmorgen na het opstaan verschenen er al vlug wolken aan de hemel en even zag het er zelfs dreigend uit maar het is uiteindelijk een mooie dag geworden met wisselende bewolking. Soms was het links goed terwijl het rechts bewolkt was. De bewolking en de zeebries maakten het vandaag ook wat minder warm.
Na 46 Km passeerde ik de camping die ik origineel als eindpunt voor vandaag voorzien had maar aangezien het startpunt enigszins verlegd was, kon er van hier stoppen geen sprake zijn. Gaande weg groeide het idee om maar ineens door te gaan naar Tarifa en niet op een 10 á 15 Km nog te stoppen. Bij het naderen van Tarifa reed ik door het grootste windmolenpark van Europa, letterlijk honderden windturbines staan er hier verpreid over enkele kilometers. Doorgaan tot Tarifa maakte het vandaag toch weer een vrij stevige rit. Na Tarifa keerde ik ook nog een eindje terug naar de laatste camping die ik gepasseerd was en waar ik dus zeker van was, liever dan te gaan gokken en zoeken in de richting van morgen. Het gaat tenslotte letterlijk slechts om enkele kilometers. En zo kwam ik terecht op de camping Río Jara in Tarifa, de zuidelijkste camping van Europa (zeggen zij). Voor foto's was het een beetje nevelig maar ik heb wel degelijk de contouren van de heuvels in Marokko gezien.
En zo heb ik dus Tarifa bereikt en de Trans-Europa noord-zuid volgemaakt. Ik denk dat ik in de bar / restaurant aan de overkant van de straat maar eens iets ga drinken en de menu bekijken, misschien dat ik me wel een klein “feestje” gun. En verder nog “gewoon” naar huis fietsen.
Km vandaag: 99
Km totaal: 4548

Geen blog vandaag, dit komt met een dag vertraging. Je zult uit de titel en het verhaal wel begrijpen waarom.
De dag begon goed, voor een keer kwam de praktijk overeen met de theorie. Na het verlaten van de herberg moest ik een links – rechts doen en verder de hele tijd rechtdoor. Ik had zelfs een behoorlijk fietspad, dat wel eens slalomde en zig-zagde aan de kruispunten en al eens veranderde van de rechterkant naar de middenberm en verder naar de linkerkant en terug naar rechts ... maar wel een degelijk goed fietspad. Na een 6 Km was er even een twijfelmoment om de juiste afslag te nemen omdat er geen voor mij bruikbare aanwijzing stond maar alles wees er duidelijk op dat het de juiste afslag was en even verder werd dit ook bevestigd. En na een 25 Km, bij Los Palacios y Villafranca, had ik even hulp nodig om de juiste richting te vinden. Verder verliepen de eerste 50 Km over rustige, “witte” wegen zonder problemen. Vlakke wegen overigens ook, het was al een tijdje geleden dat ik nog zo lang vlak reed. Na 50 Km dook Las Cabezas de San Juan op, een wit stadje op een heuvel en daar moest ik even door en dus over. Aan de andere kant van de heuvel diende zich opnieuw een meer golvend terrein aan. Hier diende zich ook een nieuw gewas in de velden aan. Enorm grote velden graan, niet te overzien. En ik weet niet of het hiermee samenhangt of slechts toeval is maar ik zag hier ook voor het eerst tijdens deze tocht konijnen, véél konijnen. Bij Espera kwam ik dan op de wat grotere weg richting Arcos de la Frontera, mijn eindbestemming van vandaag. Al kilometers op voorhand kon ik het bij het overschrijden van een heuvelrug zien liggen, maar kilometers duren lang in zo'n geval. Na 88 Km stond ik in Arcos, vlak bij de toeristische dienst. Niet simpel om naar toe te rijden in een stadje met veel enkel richting en op een berg gelegen, maar uiteindelijk dus toch bereikt. Hier zou ik dus de precieze richting naar de camping vragen.
De, verraste, reactie van de vrouw aan de balie (vrij vertaald): “De camping? Van Arcos? Maar die is al sinds vorig jaar gesloten, jong! (ik werk ondertussen met 3 bronnen, Mr Michelin, de spaanse toeristische dienst een een andalusisch verbond die allen zeiden dat er hier een camping was maar wiens info schijnbaar verouderd is, zo wordt het moeilijk) De dichtstbijzijnde is die El Bosque, een 20 minuten met de auto” De fietshelm op mijn hoofd was ze even ontgaan. “Oh ja, met de fiets iets langer. Een kilometer of 20.” Zonder verdere uitleg over welke richting dat dan wel mocht zijn en hoe ik die vond. Ik ben alleszins eerst een beetje door het stadje gewandeld, het was tenslotte toch het zien waard. Terug aan mijn fiets heb ik dan El Bosque opgespoord op de kaart en dat bleek pal oostwaarts te liggen, halfweg richting Ronda en daar wou ik helemaal (nog) niet zijn (later bleek het volgens Mr Michelin trouwens ook een 30 Km ver te liggen). Sowieso moest ik voor ik verder ging eerst water kopen. Bij het bijhorend benzinestation heb ik me nog eens verder geïnformeerd want ik had niet veel zin om de inlichtingen van de toeristische dienst zomaar te volgen. Van mijn 3 bronnen was er ook nog een die een camping kende in San Jose del Valle, wel in de goede richting gelegen en zelfs op mijn voorziene route voor morgen. Die camping kende de juffrouw inderdaad maar ze was niet 100% zeker of die al wel open was, een paar jonge gasten die er net tankten dachten van “mogelijk wel”. Ik had alleszins meer zin om die richting uit te gaan dan die andere. De juffrouw wees me in de juiste richting en benadrukte om niet te lang op de hoofdweg te blijven maar eerder af te slaan en langs het stuwmeer te gaan. Ze was alleszins meer behulpzaam dan die er voor betaald wordt.
Ik dus opnieuw op weg en een goede 15 Km verder heb ik de camping inderdaad bereikt. Het was niet zo dat ze nog gesloten was, ze was gewoon gesloten wegens renovatie. En hermetisch gesloten, geen mogelijkheid om eens te zien of ik water en WC zou kunnen vinden. Ik besloot dan maar om, koppig als steeds, nog een heel eind door te gaan tot Alcalá de los Gazules, waar ik met vrij grote zekerheid een camping verwachtte (al had ik die zekerheid ook in Arcos) en nog steeds op mijn voorziene route. Mr Michelin kon mij wel geen afstand geven van dit traject maar het blijft toch lang licht en alles is laat open in Spanje. Een eindje verder passeerde ik dan het stadje San Jose del Valle, waar dit week-end paard- en stierenfeesten plaats hadden (al zullen de stieren het allicht geen feest vinden). Na het op en af van de, ondertussen, afgelopen 60 Km begon het hier pas echt te klimmen, met gedurende 1,5 Km vrijwel de hele tijd aan meer dan 10% en zelfs tot 14%. Vanaf een splitsing een eind verder kon ik de kilometers richting Alcalá beginnen aftellen van de markeerders langs de weg. Ik wist ook dat er nog 4 Km bijkwamen, die de camping naast het stadje lag. Nog een keer hadden ze een verrassing voor mij in peto. Ik bleek niet goed gekeken te hebben en was niet aan het aftellen naar het stadje maar naar een andere splitsing, waar mijn weg zich bij een andere voegde en waar een wegwijzer met nog 10 Km naar Alcalá stond. Gelukkig splitste de weg naar de camping zich een beetje voor het stadje af. Moest ik hier geen plaats gevonden hebben dan had ik me voor de poort gezet, verder kon niet meer. Ondanks de groeiende vermoeidheid was de route die ik volgde wel heel mooi. Met mooie zichten, eerst op het stuwmeer en verder nog gewoon mooie vergezichten. Alleen stond mijn hoofd niet erg meer op foto's nemen.
De camping is wel vrij luidruchtig met zijn entertainnement maar tenslotte is het zaterdagavond veronderstel ik, later zal trouwens blijken dat ze het niet te laat laten worden en wordt het een rustige nacht. Ook veel engelsen hier, met nummerplaten “GBZ”. Ik heb het niet gevraagd maar veronderstel dat dit Gibraltar betekent, ik zal het over enkele dagen wel merken. Ook, uiteraard, enige nederlanders hier, waarvan er een mijn “Gazelle” opmerkte. De eerste keer dat er iemand hierop reageert. Maar hij stuurde wel zijn vrouw om uit te zoeken of ik inderdaad een nederlander was, zoals zij dachten.
Uiteindelijk werd het met een vertrek om 9 uur en een aankomst om 20 uur een behoorlijk lange werkdag, je begrijpt dat ik in bloggen niet veel zin meer had. Ik heb er even aan gedacht om het camping-restaurant te bezoeken maar ik keek op tegen de drukte en heb toch maar rustig zelf mijn pasta gekookt.
Km vandaag: 144 !
Km totaal: 4449

Gisteren heb ik me vooral bezig gehouden met de gebruikelijke karweitjes, de planning voor de volgende dag en met iets te gaan eten. Toen ik ging eten heb ik direkt kunnen vaststellen dat Sevilla een vrij sportieve stad blijkt te zijn, veel mensen zien fietsen, joggen, wandelen (als sport, niet de toeristen die rustig rondwandelen), roeien, ... Ze hebben hier ook een soort Cambio systeem voor fietsen, waarbij je je aansluit en met je elektronische lidkaart ergens een fiets kunt oppikken, gebruiken en ergens terug achterlaten. Wordt hier overigens massaal gebruikt, een ideetje voor onze steden? Toch is het een wonder dat de spanjaarden gemiddeld niet dikker zijn. Niet iedereen doet natuurlijk aan sport, ze eten 's avonds op een ontiegelijk uur en hun ontbijt is pure zoetigheid ..., als je het mij vraagt zijn alle ingrediënten voor overgewicht hier aanwezig.
En vandaag heb ik geprofiteerd van een stralende dag om Sevilla te bezoeken. Het was een strijd om er in te geraken maar het was toch de moeite waard, Sevilla is een behoorlijk monumentale stad. Het eerste indrukwekkende dat ik tegenkwam waren de overblijfselen van de Ibero-Amerikaanse tentoonstelling van 1929. Mooie oude gebouwen (van 1929 waarschijnlijk ) afgewerkt met typische karakteristieken van de landen die ze vertegenwoordigden, nog in prachtige staat en allemaal met een nieuwe bestemming (uiteraard, de tentoonstelling is al een tijdje afgelopen ). In Brazil zit nu bijvoorbeeld een stuk van de universiteit en in Mexico zit de Guardia Civil. Ook van die tentoonstelling dateert het mooie Parque de María Luisa en de impressionante Plaza de España. Er is ook nog o.a. een gigantische kathedraal maar de Plaza de España maakte op mij toch wel de meeste indruk, geloof ik. Ook opvallend is de Torro del Oro, een zeshoekige Moorse wachttoren uit 1220 die oorspronkelijk met goud versierd was. En verder een massa klassieke gebouwen van allerhande oorsprong en natuurlijk een Plaza de Toros (gisteren overigens de staart van een toro gegeten, bij ons noemt dat waarschijnlijk gewoon ossestaart en wij maken er dan soep van in plaats van een, overigens lekker, stoofpotje). Van de restanten van de wereldtentoonstelling van 1992 heb ik niets gezien, tenzij de lege vlakte van gisteren er misschien een deeltje van geweest is.
En morgen dan maar zien dat ik weer uit Sevilla weg raak, richting zuid. Volgens mijn planning zou het niet te moeilijk mogen zijn maar of dit met de werkelijkheid overeen zal komen???

Bij het opstaan zag het er nog hoopvol uit maar al snel trok alles dicht en nog voor het opbreken begon het (lichtjes) te regenen en dus mocht ik voor de eerste keer mijn tent opbreken in de regen. Kort na m'n vertrek begon het wat steviger te regenen en trok ik ook mijn regenbroek aan, dit betekent dat het echt regent want ik haat het ding. Later regende het al eens wat minder en tegen de middag stopte het ook al wel eens (uit dat rotding dus) maar het bleef de hele dag donkergrijs, met bovendien een onaangenaam windje en vrij fris (een 24° max). Nu doet de zon wel wat schuchtere pogingen maar nog steeds is de lucht (licht-)grijs. De omgeving was vandaag, vooral na de middag bij het naderen van de stad, bovendien ook niet echt inspirerend dus heb ik vandaag geen foto's in de aanbieding.
Vertrekken deed ik door het Parque de Doñana, een natuurpark waar men wel een brede doorgang doorgetrokken heeft die man bovendien langs beide zijden afgesloten heeft door een omheining. Waardoor men dus feitelijk twee natuurparken gecreëerd heeft, behalve voor de overvliegende vogels natuurlijk. Na een 25 Km vond ik dan aansluiting op de grotere weg richting Sevilla.
En dan, bij het naderen van Sevilla, begonnen natuurlijk weer de klassieke problemen maar deze keer misschien wel in de overtreffende trap. Alle wegwijzers wezen me natuurlijk weer naar de autosnelweg. Na enig eigen zoekwerk besloot ik toch maar de weg te vragen en ik werd naar de autosnelweg verwezen. Ik ben tot op de oprit gaan kijken en daar stonden inderdaad geen verbodstekens (die men anders wel steeds ziet aan opritten) maar ik moest bovendien de, enorm drukke, autosnelweg naar links volgen langs minstens 2 aftakkingen langs rechts. Dat leek me puur kamikaze en daar was ik niet toe bereid dus ben ik de oprit terug afgewandeld en zelf toch een alternatief gaan zoeken. Kort nadat ik mijn keuze gemaakt had vroeg ik (aan een paar verkopers in een verkoopzaal van een autogarage) nogmaals de weg naar Sevilla per fiets en één van beide zei me door te gaan, altijd rechtdoor en dan zou ik een oude ijzeren brug tegenkomen. Nadat ik al een tijdje verder onderweg was en in het volgende plaatsje terechtgekomen was, een plaatsje dat ook op mijn plannetje voor kwam, besloot ik toch nog maar eens te checken. De man wees mij terug. Op de terugweg merkte ik, vanaf een rond punt dat ik net gepasseerd was, inderdaad de oude brug op en uiteindelijk vond ik ook, goed verstopt en zonder aanduiding, de oprit van de brug die enkel nog door enkele fietsers gebruikt schijnt te worden. Daarmee was ik al over de rivier maar nog niet over de ringweg. Ik kwam uit op een wirwar van verlaten, ongebruikte en afgesloten wegen en opritten van deze ringweg maar alles leek afgesloten met vangrails. Het leek erop dat men begonnen is met een de ontwikkeling van een nieuw projekt om van deze buurt iets te maken en de chauffeur van een eenzame kipwagen wist me de uitweg aan te wijzen. Daarmee was ik dus al in Sevilla maar nog niet aan de herberg. Ik had wel het adres en een plannetje waarop ik de zone waar het zich moest bevinden aangeduid, mijn plannetje was niet gedetailleerd genoeg om het juiste adres erop te vinden. Toen ik het idee had dacht ik de juiste omgeving wel ongeveer moest bereikt te hebben begon ik met een paar keer naar de straat te informeren. Op die momenten is het toch goed om een mondje spaans te spreken zodat je niet steeds moet beginnen met te vragen of betrokkene toevallig engels, frans of duits spreekt. Ik had onmiddellijk geluk dat de persoon de straat inderdaad wist zijn (ik begon wel telkens met de vraag of hij/zij van de buurt was). Haar richtlijnen werden echter in de war gestuurd, door zware wegenwerken en het daardoor nog drukkere verkeer hielp ook al niet erg, waardoor ik nogmaals moest vragen. Ik was ondertussen was ik schijnbaar al wel echt dicht genaderd wat de volgende heer stuurde me nog één blok rechtdoor en dan de tweede links. Nog zag ik het adres niet en ik richtte me tot een politieagent, die mee het drukke verkeer regelde door manueel de verkeerslichten te bedienen. De agent stuurde me een heel eindje terug en een brug over. Vertrouwend op uw vriend de politie keerde ik dus terug en zag toen dat ik de door mij gezochte straat net voorbij gereden was, de straat lag links van mij (nu rechts dus) en door de verkeerschaos had ik ze niet gemerkt. Gelukkig dat ik de richtlijnen van mijn vriend de politie dus niet helemaal gevolgd ben.
En zo vond ik dus een plaatsje in de jeugdherberg van Sevilla. Morgen een dag Sevilla, hopelijk terug met blauwe hemel.
Km vandaag: 74
Km totaal: 4305

Met het oversteken van de grens gisteren zit ik terug in Europese tijd, Portugal werkt op Engelse tijd. Het voordeel hiervan is dat het een uur frisser fietsen is. Hoewel fris hier een relatief begrip is, echt afkoelen doet het hier ook 's nachts niet meer. Dat merk ik onder andere aan het totaal ontbreken van condensatie op mijn buitentent en ook aan mijn choco. Tot voor enkele dagen maakte ik 's morgens bij het ontbijt “putten” in mijn pot choco, die dan in de loop van de dag dichtvloeiden waardoor ik 's morgens weer een gladde, stevige pot choco had. Tegenwoordig wordt die pot dus niet meer stevig en is mijn choco 's morgens eerder zacht. Zolang ik hem echter niet moet drinken ... Nog een gevolg van het minder afkoelen is dat ik tegenwoordig meer op mijn slaapzak slaap dan er echt in.
Vanmorgen is het na dat niet afkoelen ook niet direkt opgewarmd, het was tamelijk overtrokken vanmorgen. Dat mag echter ook wel eens voor een fietser, voor een fotograaf is het dan even iets minder. Later na de middag kwam dan toch de zon er door en werd het toch nog stevig warm, en in Portugal zou ik dus een uur langer in die warmte gefietst hebben.
9 Km had ik vanmorgen nodig om terug te komen waar ik gisteren ook al geweest was, gisteren waren het er iets meer maar ik heb dus een hoekje kunnen afsnijden. Dan van Lepe tot Cartaya leek het alsof ik over de A12 vanuit Antwerpen reed, behoorlijk druk en een aaneenschakeling van superwinkels met opslagruimtes en magazijnen en grotere en kleinere bedrijfjes. Daarna kwam ik in de afdeling groenten en fruit terecht met uitgestrekte velden en fruitplantages. En nog later kwam ik in de afdeling keukenolie terecht, met zonnebloem- en olijfplantages.
Tussen Gibraleón en Triqueras werd het even moeilijk: slechte asfalt (gebarsten, ruw hersteld, gerimpeld, ...), licht oplopend (1 á 2 precentjes maar) en wind op kop ... geen goede combinatie. Daarna ging het terug vlotter richting Almonte, waar ik de camping zou gaan opzoeken. Na iets meer dan 90 Km bereikte ik Almonte en informeerde ik in een supermarkt naar de camping. Geen camping in Almonte, hoewel ik informatie van de Spaanse dienst voor toerisme heb die zegt van wel, maar er is er wel eentje in El Rocío ... slechts 15 Km verder. 15 Km is toch nog een heel eind dus toch maar de pijltjes richting toeristische dienst, die me notabene tegen de enkelrichting sturen, volgen voor de zekerheid. De toeristische dienst blijkt echter een geest, op een bepaald moment houden de pijltjes zonder meer op. Op naar El Rocío dan maar, 15 Km ver. Veel keuze is er niet maar dan duikt weer de klassieke truk met de autosnelweg op, fietsers niet meer toegelaten. Terug naar de stad om te informeren naar het alternatief. Na mijn vraag aan enkele heren op een terrasje ontstaat een kleine discussie waarbij ontkent wordt dat de weg een autosnelweg zou zijn, behalve door één persoon. Die merkt op dat er wel degelijk een stuk autosnelweg ligt maar dat dit na 100 meter stopt en over gaat naar een gewone weg en dat niemand zich er dus iets van aantrekt. Aangezien er schijnbaar geen alternatief is doe ik maar zoals de locals en inderdaad, de autosnelweg duurt nog maar 100 meter. Op het eind van die 100 meter komt er ook een grindwegje op uit, ik veronderstel dat fietsers officiëel daarlangs moeten komen. En na een extra 15 Km bereik ik camping La Aldea in Rocío, La Aldea is overigens ook de naam die de Spaanse toeristische dienst aan de camping in Almonte geeft. Die mensen zijn dus al in hetzelfde huisje ziek als Mr Michelin (die deze camping overigens niet kent) 15 Km meer of minder, wie maalt daar nu om. Het is duidelijk dat die heren niet fietsen. Gelukkig maakt het voor morgen, in principe, minder verschil. Ik kan van hieruit een stevige hoek afsnijden en het zou slechts 5 Km meer zijn dan vanuit Almonte.
Kamperen wordt de laatste 5 dagen trouwens telkens weer iets duurder. Nu is het vandaag ook echt wel een degelijke camping, waar de bijtjes rustig van bloem tot bloem fladderen maar waar de muggen en de vliegen me weer minder met rust laten. Ik heb hier ook nog 2 fietsende buren, (uiteraard) uit Nederland. Zij fietsen in 4 weken van Granada naar Porto.
Ik heb vandaag ook mijn eerste geheugenkaartje voor mijn camera vol gemaakt, 8 Gb goed voor 2400 foto's ... dat wordt nog even werken na mijn thuiskomst.
Morgen gaat het naar Sevilla, waar ik in principe een dag zal blijven.
Km vandaag: 109
Km totaal: 4231

Er vaart dus wel degelijk nog een veertje tussen Vila Real de Santo António (Portugal) en Ayamonte (Spanje), en er kunnen zowaar zelfs nog (enkele) auto's mee. Er wordt echter vooral gebruik van gemaakt door dagjesmensen, die even vanuit Portugal naar Spanje willen of omgekeerd (ik geloof wel dat in deze streek Portugal iets toeristischer is dan Spanje). Na nog een ritje van een 24 Km zat Portugal er dus op. Na een moeilijk begin in het noorden, waar ik het vooral druk druk druk vond, ging het vanaf Porto veel beter en was het er best goed. Slechts één ding zal negatief in mijn geheugen blijven, de portugese chauffeurs. Daar kan ik weinig goeds over vertellen, een enkele uitzondering niet te na gesproken. Ook mijn laatste avond in Portugal was niet zoals ik me hem gewenst had. Ik ben weer in mijn tentje moeten vluchten vanwege de muggen, lekker lang buiten genieten van een mooie avond was er dus niet bij. Eén van de zaken die ik niet mee heb is een muggenspray, misschien moet ik er toch maar eens naar uitkijken om me er eentje aan te schaffen. Hoewel ik aan die dingen ook een hekel heb.
Ook mijn eerste dag terug in spanje begon niet zo best. Vanwege de ligging van de campings is het een korte rit geworden, maar nog lang niet kort genoeg. Nadat ik eindelijk een weg uit Ayamonte gevonden had (het blijft overal een probleem dat wegwijzers steeds weer richting autoweg wijzen en dat je verder maar moet gokken, ik heb Ayamonte uiteindelijk verlaten via een industrieterrein langs de autosnelweg), bracht een ritje van een 22 Km me in Lepe. Hier zou ik nog wat inkopen doen en dan de camping opzoeken, een 5 Km verder in La Antilla. Hoewel het (ietwat vervallen) reclamebord aan de weg beweerde dat de camping het hele jaar open was en ook een bordje aan de poort beweerde dat ze geöpend was en er een massa caravans op de camping stonden ... was alles hermetisch gesloten en doods stil. Nu was het wel net na 14.00 uur maar dit leek me een beetje overdreven. Dan maar verder gefietst naar een volgende camping, terug richting Portugal. Na nog een 8 Km (terug naar Portugal dus) kwam ik de volgende camping tegen maar die deden alleen in standaard formules en de minimum formule was plaats voor 2 personen met elektriciteit inbegrepen voor 16,80 €. Nog een kilometer verder was er een andere camping die wel in individuele plaatsen deed ... nog een kilometer verder dus. Nadat ik dus al vijf kilometer, in de verkeerde richting, van Lepe was weggefietst om mijn initiële camping te vinden ben ik dus ook nog eens 9 Km terug richting Portugal gefietst. Afstanden die er morgen ook nog eens terug bijkomen omdat ik de andere kant uit moet. Alleszins kampeer ik vanavond op een camping bij Isla Cristina, met alweer een massa gevederde buren.
Km vandaag: 59
Km totaal: 4122