Elise geboren op 31 weken 6/7 met een slokdarmatresie en een tracheamalacie
12-02-2015
Dag 64, gecorr 1 week
Gewicht: 3,330 kg
Vandaag een gewoon dagje, ze drinkt goed haar 30ml dat ze mag drinken. Het is ook een heel alerte meid, ze weet de verpleging goed te amuseren/bezig te houden :).
Vandaag is er niet zoveel te vertellen. Ik heb het badje gedaan, vandaag in het grote bad en dat viel redelijk mee. De dokter had ook gezegd niet te veel zeep te gebruiken, want ze heeft een droge huid (dat heeft ze van geen vreemden :) ).
Verder was ze altijd vroeg daar voor haar flesjes en elke keer had ze dan ook flink haar 30ml op.
De verpleegster wist me vanmorgen te vertellen dat ze gisteren alle flessen buiten die van 's nachts en die van 18u (=7ml) volledig (=30ml) heeft gedronken, dus dat is al goed he.
Vandaag had ze wel wat last van krampjes + in de namiddag wanneer ik terugkwam van het eten, was ze zo boos dat ze de sonde volledig uitgetrokken had! ze zijn die dan komen hersteken. Nadien mocht ik haar verversen en was het de bedoeling haar te wegen, maar mevrouw was zo boos dat ik hulp van de verpleging heb moeten inroepen, blijkbaar had ze super veel honger, want op een hik en een knik was de 30ml zo op, ze zou zo de fles leeg hebben gezogen! Maar dat mag ze nog niet...
Gelukkig viel ze nadien vrij vlug in slaap, tijdens die slaap heeft ze een paar keer toch wel pijnscheuten gehad. Ik kijk op dat gebied wel uit naar de manometrie.
Rond 17u arriveerde dr. Rayyan samen met dr. Rommel die het onderzoek gingen uitvoeren. Spijtig genoeg sliep ze vrij goed, waardoor ze verschietachtig wakker werd. Hierdoor dronk ze niet 100% goed, maar ze moest wel voor het onderzoek. Hieruit bleek uiteindelijk dat haar slokdarm enkel vanboven en vanonder werkt (/knijpt) en tussenin niets.... als dit er niet uitgroeit (en die kans is groot), zal ze later haar eetgewoonten moeten aanpassen, wat rapper kleinere stukken eten, goed kauwen en slikken of anders gepureerd eten... Vind ik zelf niet zo erg, er zijn veel volwassenen die zo moeten eten. Maar wat ook bleek uit dit onderzoek is hoe fel hare stridor is, de dokter verschoot dat het zo fel was en had dit zelf nog nooit zo gehoord, dit is al een extreem geval.... Haar luchtpijp valt dus toe tijdens het eten en ze kan dan zeer moeilijk uitademen... dit gaat er met de tijd wel wat uitgroeien, maar we moeten haar dus absoluut uit gesloten, benauwende ruimtes houden waar bv gerookt wordt, vochtig is, stoffig is... ze gaat er zeer onderhevig aan zijn!
Vandaag terug badje gedaan, deze keer zonder luier in badje en dat ging ook goed! Het water moet echt wel goed op temperatuur zijn! Dus we hebben weer vooruitgang gemaakt.
De kiné gaat ook vlot.
En het flesje nadien, ondanks ze van dit alles zo moe was, heeft ze toch net geen 30ml op. Terwijl het maar 20ml mocht zijn. Maar misschien dat ze het vandaag gaan bespreken.
Vlak na de middag is Prof. Naulaers langs geweest, van hem mag ze nu tot woensdag gerust 30ml drinken. Ik vroeg nog eens naar de dilatatie of dat nu na 2 weken zowieso ging gebeuren. Maar hij is hier niet zo een voorstander van. Donderdag is het staf en ze gaan dit wel nog eens bespreken. Ze staat allesinds nog niet gepland en hij zou het pas doen als het echt moet.
In de namiddag is Dr.Rayan nog langs geweest. Normaal gingen ze vandaag de manometrie doen, maar het kindje dat voor haar gepland stond, wou niet echt meewerken, dus ze gaan het uitstellen tot morgen rond 17u30, normaal gezien. Ze gaan dan met een sonde in de slokdarm gaan en zien wat die juist doet als ze voeding krijgt. En wij mogen dat mee volgen, ben echt benieuwd of dat onderzoek iets meer gaat uitwijzen?
Verder zei zij ook dat ze de dilatatie enkel willen doen, als zij dit aangeeft. Het is voor Elise ook niet evident dit steeds te moeten ondergaan. We gaan nu eerst proberen wat ritme te krijgen in de voeding.
's Avonds bij de papa had ze ook goed haar 30ml gedronken. Enkel bij de voeding van 18u zou ze niet veel zin gehad hebben, een dikke 5ml. Ma bon ben al blij met dit.
Nu zei de verpleegster dat ze gisteren om 15u en 18u geen flesje had gehad, wel om 21u en 00u00, 's nachts laten ze de kindjes slapen.... Ik heb haar vandaag enkel om 12u laten drinken en dat ging super vlot!
Vandaag zijn we niet super lang kunnen gaan, want vandaag is het breugelweekend van opa & co. Maar we hadden wel broertje Mats nog eens bij en die vond het geweldig. Hij probeerde altijd de handjes vast te nemen. Of hij probeerde de tut in de mond te steken, maar ze sliep. Dus hebben we hem gesust met handschoenen van de verpleging en een spuit.
's Avonds heb ik dan nog even teruggebeld en ze hadden haar een badje gegeven en omdat ze dan zo klaar wakker was, hebben ze haar een flesje gegeven 20ml én dat was op. Nu om 18u sliep ze nog dus de verpleegster ging ze waarschijnlijk aan de sonde hangen, misschien is ze straks dan terug goed wakker voor het flesje.
Weer een nieuwe verpleegster, wel iets wat ik een beetje spijtig vind. Als je kindje zo lang moet blijven, is het wel wat gemakkelijker als je wat langer een zelfde verpleegster zou hebben... zo zouden ze je kindje beter kennen en dan ook beter kunnen opvolgen. Nu moeten we bij wijze van spreken 100x ons verhaal opnieuw doen en tegen dat de verpleegster ze wat begint te kennen, zijn ze weg... en dat is niet leuk en geeft ons niet altijd vertrouwen. Ik heb dat al een paar keer laten horen, maar ja zij zelf kunnen daar natuurlijk niets aan doen en ik begrijp wel dat ze in shiften werken en niet fulltime enzo, maar wij hebben echt al veel verpleegsters gehad.... en ook hier ben ik blijkbaar niet de enige die dit vind..
Vandaag had ik een geweldige verwelkoming. Ik mocht haar verversen en amai wat een pamper was dat seg...volledig vol stoelgang, van vanvoor tot vanachter, zoveel dat het er langs de zijkant uitkwam.
Het flesje dat ik dan gegeven heb, ging heel goed. Ze zuigt een paar keer en dan stopt ze, ideaal, zo zou het moeten! Hierdoor zakte de saturatie amper tot 95%, dus echt goed, een dikke 15ml, ben content. En het laatste flesje 30ml zonder saturatiealarmen, 95% was het laagste.
Dag 57, normaal geboortedag: zegening, gevoelens, nood aan gesprek...
Gewicht: 3,120 kg
Toen ik vanmorgen binnenkwam, zat ze in de Maxi-Cosi met 2 verpleegsters er bij . Ze was vanmorgen zo wakker, dat ze haar in de Maxi-Cosi gezet hebben, want in haar bedje is ze niet gelukkig!
Ik heb het badje dan gedaan, want anders is ze niet gelukkig. En hoe langer we wachten, hoe hongeriger dat ze wordt. Tijdens het badje kwam de kiné zeggen dat ze rap na het badje langs ging komen. Ook dit ging vrij vlot, de saturatie bleef vrij goed stabiel.
Ook het drinken ging niet slecht, al kwam er blijkbaar niet veel uit de speen. Een goede 10ml heeft ze gedronken. Toen in rond 13u45 terugkwam van het eten, werd ze al terug wakker, amai alert dat ze is seg! Uiteindelijk heb ik haar dan al maar ververst en zijn we aan het flesje begonnen. Deze keer heeft ze zonder probleem 30ml gedronken, ze was er wel uitgeteld van.
Vandaag is ook de pastor langs geweest, ze is haar komen zegenen ifv lichtmis (even werd ik emotioneel bij de tekst). De pastor had snel door dat ik wat nood had aan een gesprek, dus is ze even gebleven. Ze zei ook dat ze nog wel eens ging binnenspringen als een gesprek me goed deed. En mij doet dat zeker goed, want dat mis ik hier wel....hoe vaak ik het ook al laten horen heb.... Ook al zeggen ze dat je gerust een psychologe mag vragen, ik ben niet de persoon die zelf vindt dat ze iemand nodig heeft, eerder iemand die hoopt dat een ander ziet, dat ik iemand nodig heb.... Ik hoop al 8 weken dat er iemand dit zou zien hoe hard ik dit nodig heb, en de pastor die zag dit.... maar blijkbaar zijn er nog ouders die dit vinden en dit niet durven melden.... Ze bieden maandelijks wel een oudersessie aan, maar ten eerste 1x per maand is wel weinig (blijkbaar was dit vroeger wekelijks) + op die sessie verteld de psychologe hoe jij je voelt, hoe een kind zich voelt, dat anderen dit niet begrijpen....maar dit weten we allemaal en dit klopt ook allemaal, maar dit hadden we niet verwacht van de sessie...vele ouders willen graag hun verhaal doen....
Al goed dat er een familie-lounge is aan de dienst neonatologie, in deze ruimte kan je een koffie drinken, middagmaal opeten, .... maar deze ruimte is ook een beetje ons (ouders) gesprekslokaal. Hier kom je zelf met andere ouders in contact en begin je zelf te vertellen, wenen, ... Maar dit is hetgeen we nodig hebben...eigenlijk spelen we hier zo een beetje elkaars psychologen... en dat is goed, maar 90% van de ouders die ik al gesproken heb, mist toch wel wat psychologische ondersteuning. Ik heb het ook enorm gemist in het begin, omdat je de dienst niet kent en je wordt er letterlijk in gegooid...en de verpleging legt het wel grotendeels uit, maar toch het blijft overweldigend... Ik zeg het, ik nodig iedereen uit om eens langs te komen, niet zo zeer voor Elise, maar gewoon om de dienst eens te zien...je kan het je gewoon niet inbeelden als je er nog nooit bent geweest...en dan nog..daar dagen, weken, maanden aan een stuk zijn, dat is onbeschrijfelijk...
Je leeft niet meer maar wordt geleefd! Ons dagritme: Kenny gaat werken en ik breng Mats naar het school. Dan ga ik door naar het ziekenhuis, daar blijf ik dan tot Mats opgehaald moet worden. Kenny komt samen met ons thuis, we eten samen. Dan vertrekt Kenny naar het ziekenhuis, ik doe Mats slapen en rond 22u komt Kenny thuis. Hij verteld hoe het geweest is en dan gaan we slapen, en zo elke dag opnieuw, opnieuw, opnieuw.....vermoeiend.... je kan/wil niets anders doen dan dit stramien of je voelt je schuldig tegenover haar....
Dag 56, week 8: post-op voor de mama, motoriek Elise goed
Gewicht: 3,074 kg
Wat vandaag normaal de laatste controle op gyneacologie moest zijn, is nu een post-op raadpleging geworden. Wat een raar gevoel. De dokter vindt wel dat ik men bloeddruk in het oog moet houden voor een week en er anders mee naar de huisarts moet gaan, want hij deed daar weer 16/10 en 14/10...maar ik was dan ook wel wat nerveus, omdat ik vandaag een spiraaltje ging laten plaatsen.... Verder was alles in orde, de baarmoeder is oké, dus het plaatsen van het spiraaltje is geen probleem. Eerst heeft ze nog een uitstrijkje gedaan, want dit was ondertussen exact 3 jaar geleden :). Nadien heeft ze het spiraaltje geplaatst. Ik had op voorhand 1 dafalgan en 1 ibuprofen genomen en had enkel een drukkend gevoel. Maar het plaatsen zelf ging vlot, dus het was ook rap voorbij.
Eenmaal bij Elise aangekomen, waren net de dokter en de kiné bezig. Ze bestoeften haar hoe goed ze het doet. Volgens de kiné zit ze momenteel qua motoriek op haar 8 weken leeftijd en dus niet achter, want in principe moeten we pas vanaf morgen met een gecorrigeerde leeftijd beginnen.
Ik heb de dokter nog eens gezegd hoe het met de flesjes moest gaan en dat het gisterenavond al anders was. Ze gingen het nog eens goed noteren in de pc en inderdaad het zou rustig opgebouwd moeten worden....
Wanneer de dokter weg was, zei de kiné dat ze al eens ging uitkijken voor eventueel kiné aan huis. Want ze heeft zelfs eens bij de dokter geïnformeerd, wanneer we eventueel naar huis mochten. Mits de (eventuele) dilatatie van ongeveer 2 weken en dan nog 1 a 2 weken herstel, dus misschien binnen een 3 a 4 weken.... Lijkt nog lang, maar het positieve voor ons is dat de krokusvakantie dan voorbij is en dat het grootste RSV-seizoen en griep en.... normaal ook bijna voorbij is. Hopelijk begint dan stillekes aan het beter weer en een betere periode.
Vanmorgen had ze raar maar waar, al andere kleren aan. Ik begreep het niet goed, want vandaag was het badjes-tijd. Maar blijkbaar had ze vanmorgen zo veel geplast, dat alles nat was en daarom hebben ze haar volledig ververst (alles was nat!). Dus heb ik het badje vandaag volledig zelf kunnen doen en deze keer heb ik echt wel zien genieten, waardoor ik er zelf enorm van genoten heb. Alles ging echt goed.
Verder liet de verpleegster weten dat ze vanmiddag terug flesjes gaan aanbieden en de logopediste gaat langskomen voor de juiste speen. Spijtig genoeg gaat dit rond 15u zijn en dat is net het moment dat ik ga moeten vertrekken om Mats te kunnen gaan halen van het school.
Ik heb uiteindelijk geluk gehad, de logopediste is rond half 3 langs geweest. In de toekomst zouden de difrax tutten het dichtst aanleunen tegen de flesjes die ze hier op neonato krijgt. Ze heeft zo een 5 à 10 ml gedronken zonder al te veel saturatie (zuurstof in het bloed) te verliezen. Dus volgens de logopediste lijkt dit het beste. Elke keer een 5 a 10ml aanbieden in de blauwe tut (=standentut 1,2,3) en dit zo geleidelijk aan opbouwen. Flesjes drinken moet ten slotte een leuke gebeurtenis blijven.
Natuurlijk had ik Kenny niet zo goed op de hoogte gebracht's avonds en blijkbaar kreeg ze 's avonds al 20ml in de rode tut!...dus de verpleegster was ook niet goed op de hoogte gebracht...Best morgen even melden...
Vandaag zij er 3 chirurgen komen kijken hoe het met haar gaat. 1 van die dokters liet verstaan dat ze binnen een 2-tal weken misschien al terug gedilateerd kan worden. Ik ben natuurlijk al weer vergeten te vragen op basis waarvan ze dat kunnen besluiten? Doen ze elke keer misschien een klein beetje?
Sofie de kiné is ook langs geweest, ze hoort toch wel een positief verschil met vorige week... wat blijkt nu, zij woont in hetzelfde dorp als ons, vlakbij zelfs, wel spijtig dat ze geen privé-praktijk heeft, dat was heel gemakkelijk geweest.
Ook de dokter van op neonato is langs geweest, ze had net krampen gehad. Flesjes gaan ze ten vroegste morgen opstarten. Heb ook nog eens vermeld dat dr. Rayyan dan een logopediste ging langs sturen, om te zien welke speen zij het best kan gebruiken.
Dag 53: super goede tips voor een prematuren badje :)
Gewicht: 2,984 kg
Lengte: 49,5 cm
Vandaag werd de optiflow verwijderd. Ik heb vanmorgen, samen met de papa, voor het eerst het badje volledig zelf gedaan, Terwijl ze er echt van genoot! Een enorm verschil met de vorige keren. De tips van de kiné helpen enorm! Elise had voordien altijd schrikreacties, waardoor ze het badje absoluut niet aangenaam vond. We leggen ze dus zoveel mogelijk in zijligging, om haar van kant te laten draaien, moet je enkel de poep vastnemen en haar draaien, de rest draait vanzelf mee (en dit klopt!)! Zo voelt ze zich altijd geborgen en voelt ze dat ze zelf controle heeft over haar lichaam. Voor het badje zelf, bakeren we haar volledig in (tetradoek in ruitvorm leggen en toewikkelen (punten naar elkaar)) en zo zetten we haar er in. Als ze er dan wat aan gewend is, dan laten we stillekes de tippen was losser en bewegen we ze wat heen en weer. Bij het uithalen, moet je ze dan ook direct in zijligging leggen en toewikkelen met een tetradoek. Indien ze haar benen strekt, kan je het bovenbeen vastnemen en richting de buik brengen, hier wordt ze ook kalm van.
De kiné is vandaag ook herstart en dat ging ook niet slecht, al merk je dat Sofie hier precies meer ervaring/aanleg in/voor heeft.
Normaal was het vandaag badjestijd, maar omdat de papa weg moest, heb ik gevraagd dit uit te stellen naar morgen, geen probleem.
Verder werd de flow verminderd naar 2.
De dokter vroeg of we een verschil hoorde tov de vorige dilatatie. Nu ratelt ze harder, maar dat deed ze vorige keer ook vlak na de dilatatie. Een paar dagen en dan gaat dat normaal grotendeels over.
Ik had gisteren besloten dat ik vandaag eens aan mijn eigen ging denken en dat ik wat later naar het ziekenhuis ging gaan zodat ik naar Leuven stad kon gaan (met de bus) om nog wat solden te gaan doen. Ik was al een week aan het wachten op de sociaal assistent, nu moest zij maar even op mij wachten. Dus ik bel om dit te laten weten.
De verpleegster zei: 'Ah maar dat kan zeker geen kwaad, ze (Elise) trouwens juist terug!' Waarop ik vraag: 'Van wat?!' Zij: 'Awel het is al gebeurd!' Ik: 'Ja, maar wat dan, een onderzoek?' Zij: 'Euhm, ik ga u de verpleegster even doorgeven die haar verzorgd....
De verpleegster wist mij dus te vertellen dat de dillatatie dus al gebeurd was! Was dat even verschieten, hier wisten wij dus niets van! Blijkbaar als gisteren de dokter buiten ging, na ons gesprek, kreeg zij telefoon van de chirurg dat Elise de dag erna als eerste kon gedaan worden op het OKA. De dokter kon mij toen niet meer inlichten, omdat ik reeds vertrokken was en blijkbaar heeft er niemand dit meer gemeld naar ons toe. Ook niet wanneer Kenny 's avonds belde om te melden dat hij er niet meer ging geraken. Elise was dus al terug en alles was weer snel en goed gegaan. Deze keer was ze wel met beademing terug op neonato. Wanneer ik dan vlak voor de middag aankwam, hadden ze net de beademing verwijderd. Voor haar comfort hangt ze wel terug aan de optiflow (neusbrilletje) op 6. De verpleegster is dan nog eens excuses komen aanbieden, omdat niemand ons op de hoogte had gebracht. Nu missen is menselijk, maar emotioneel voelden we ons wel weer even slechter, want wij waren niet daar voor dat nieuws....
Dag 50, zw w39: optie naar huis gaan...emotioneel weer moeilijk
Gewicht: 2,920 kg
Vanmorgen nogmaals naar de dokter gevraagd. De verpleegster heeft haar toen gebeld, in de namiddag ging ze langskomen. Zelf ben ik dan het gesprek begonnen over de flesvoeding, omdat ik ook terug ondervind dat ze precies terug wat pijn heeft bij het drinken. De dokter zei dat ze het aan de chirurg had gevraagd en dat ze haar vorige keer (15/1) een 7mm gedillatteerd hadden. En blijkbaar kunnen ze tot een 15mm gaan. Dus ze gaat dit maandag voorleggen op de staf en dan eens bespreken met de dokters die haar volgen. En dan gaan ze aan de chirurgen vragen wanneer ze haar kunnen plannen.
Verder zei de dokter, als we echt naar huis zouden willen, dat dit eventueel al gaat. Maar wurst-case scenario: met sonde, met monitor en met zuurstof. Zij zouden dan ook zorgen voor thuisverpleging, logopedist en kinesist... Maar ze zag de schrik in men ogen. Het is enkel een mogelijke optie waar we over mogen nadenken, maar zeker niet moeten doen. Ik zei dat dan men grootste schrik, Mats en zijn ziek zijn, was. Ze stelde voor om ze dan alle 2 thuis te houden, maar dat zou ik niet aankunnen!
Over het thuishouden van de crèche, dat vindt zij nog steeds de beste optie, maar het moet inderdaad mogelijk zijn. 2 dagen valt al goed mee tov full-time.
Door al deze informatie en ik voelde me al ze kwetsbaar, brak men emotie ineens los. Ik kon precies weer niet stoppen met wenen... Ik ben dan in de familie-ruimte een koffie gaan drinken en daar heb ik nieuwe ouders leren kennen, die me er even bovenop geholpen hebben. Maar ik voelde me echt een wrak...
De kiné is 's morgens langsgeweest om het badje mee te doen en dat ging deze keer wel vele beter, we wikkelen ze in een luierdoek en zetten haar er zo in, vindt ze aangenaam. Het is echt een super kiné!
's Avonds was ik wel wat later thuis wegens een afscheidsfeestje, van onze grote baas, op het werk. Ik moest nog eten en merkte dat Kenny ook al die info moest verwerken en dat hij niet vertrokken geraakte naar het ziekenhuis. Omdat we er alle 2 emotioneel serieus onder beginnen te lijden, zei ik hem dat hij eens een avondje thuis moest blijven bij ons. Hij heeft dan naar neonato gebeld om dit te melden en ze zeiden dat het oké was én dat alles goed ging met haar!
Vandaag nogmaals naar de dokter gevraagd. Want we willen graag weten of er qua voeding een bepaald plan bestaat. Want nu, de ene keer eet ze een volledige fles, soms niet. Wanneer ze slaapt, wordt ze nogal gemakkelijk aan de sondevoeding gehangen enzovoort....
Daarmee hadden we dit graag eens besproken. Alsook vragen ivm de crèche, want dit is ook dringend aan het worden.
Het badje was uitgesteld tot vandaag, wanneer ik er aan wou beginnen, sliep ze nog en kwam net de kinesiste (Sofie) binnen. Ze heeft haar kiné-oefeningen al slapend gedaan, zonder al te veel moeite.
Omdat ik nog een paar vragen (tips) aan de kiné wou vragen, is ze ineens gebleven voor het badje, dan kon ze bepaalde dingen laten zien. Want ik had niet de indruk dat ze geniet van haar badje. En goed dat ik het vroeg, want het ligt toch ook aan mijn handeling. Ik heb zo véél tips gekregen, amai, echt leuk dat ze daar tijd voor maakte. + donderdag is het terug badjestijd én dan wilt ze het nog eens komen laten tonen. Echt sympathiek seg!
Via de verpleegster heb ik nog eens een gesprek gevraagd met de dokter; of er een bepaald plan is, wat met crèche, ....
De kiné liet in de namiddag ook weten dat ze ondertussen 2x gaan langskomen voor de oefeningen, 1x in de voormiddag en 1x in de namiddag.
Ook vandaag heeft ze haar best al gedaan qua flesjes. 's Morgens was het niet zo goed gelukt, een 15ml. Maar wanneer ik het 's middags probeerde, dronk ze de volledige hoeveelheid (50ml). En ook rond 15u heeft ze dit gepresteerd. Ze begint wel altijd heel gulzig, maar dat zal ze nog moeten leren. Bij de fles van 15u had ze dit na 20ml door, dan zoog ze een paar keer en dan pauzeren en zo tot het einde en als ze dit zo doet, blijft haar saturatie in de 90% en dat is perfect. Hopen dat ze dit na een tijdje doorheeft dat dit de beste manier is. Verder heeft de dokter haar nog eens onderzocht en de vraag blijft of die Ventolin wel iets uithaalt.
Verder ivm het flesje, ook heeft ze om 15u na een paar keer gezogen te hebben, tussendoor een boertje gelaten en dat deed haar precies goed, dus dat ga ik zeker onthouden. wat we nu ook merken, dat is dat ze sinds een paar dagen langere tijd wakker kan zijn én heel alert is. Ze 'lacht' ook al een paar keer, zo leuk!
Vanmorgen heeft ze blijkbaar bij de verpleegster 50ml gedronken! En van 8u tem 11u was ze on-onderbroken wakker en zéér alert, niet ambetant. Bij het flesje had ze wel enorm honger en heeft ze 45ml bij mij aan het flesje gedronken.
De assistent was haar aan het onderzoeken wanneer ik binnenkwam en zij vond precies dat de (ventolin) puf niet veel doet... Ik ben een beetje van dezelfde mening. Ze gaat de puf nog tot morgen laten geven en dan gaat ze het eens met de prof. bespreken.
Vandaag heeft ze al eens 30ml bij de verpleegster gedronken. Nadien hebben wij de andere 20ml (want nu krijgt ze 50ml) zelf via de spuit mogen toedienen. Omdat de verpleegster het niet terug vond in de pc, heeft ze haar vandaag opnieuw gewassen.
