Na het verraad van Vesper, de vrouw van wie hij hield, vecht 007 tegen de drang om zijn nieuwste opdracht tot een persoonlijke wraakactie te maken. Vastbesloten om de waarheid te ontdekken, ondervragen Bond en M M. White. Het blijkt dat de organisatie die Vesper chanteerde, veel complexer en gevaarlijker is dan iemand vermoedde.
Forensische informatie legt een verband tussen een Mi6 verrader en een bankrekening in Haïti. Daar maakt Bond kennis met de knappe maar opvliegende Camille, een vrouw die haar eigen vendetta heeft. Camille leidt Bond recht naar Dominic Greene, een meedogenloze zakenman en belangrijk figuur in de mysterieuze organisatie.
Tijdens een opdracht die Bond naar Oostenrijk, Italië en Zuid-Amerika voert, ontdekt hij dat Greene die tot alles bereid is om de controle te verwerven over een van s werelds belangrijkste natuurlijke hulpbronnen, een deal wil sluiten met de verbannen Generaal Medrano. Greene die zijn partners in de organisatie gebruikt en zijn machtige contacten in de CIA en de Britse regering manipuleert, belooft het bestaande regime in een Latijns-Amerikaans land omver te werpen en zo de Generaal de controle over het land te bezorgen in ruil voor een schijnbaar dor stuk land.
Verwikkeld in een web van verraad, moord en bedrog, werkt Bond samen met oude vrienden in de strijd om de waarheid aan het licht te brengen. Naarmate hij dichter bij de man komt die verantwoordelijk is voor Vespers verraad, moet 007 de CIA, de terroristen en zelfs M te slim af zijn, als hij Greenes sinister plan wil ontrafelen en diens organisatie een halt toeroepen.
Ik ben nooit een grote fan geweest van James Bond. Maar toch heb ik bij deze laatste Bond film geen goed gevoel. Bond is Bond niet meer. Zijn bekende intro: "My name is Bond, James Bond" hoor je hem in deze film geen enkele keer meer zeggen. Spijtig, want het klinkt best wel sexy. Verder worden we vanaf scène 1 in de actie gesmeten. En dit is eigenlijk dé rode draad van de film. We hebben stoere actiescènes ter land, later een paar natte ter zee en ja hoor, we gaan zelfs de lucht in. Eigenlijk is Bond gewoon een alledaagse actiefilm geworden. Voor degenen die van dit genre houden zal hij zeker wel goed zijn, maar helaas, het is geen spek voor mijn bek. Komt daar nog bij dat er zelfs een paar storende cuts inzaten en zelfs een paar overgangen waarbij ik verveeld werd van de camerastandpunten. Ging men nu over de as of niet? Toch kon ik het niet opbrengen even terug te spoelen om het te checken, dat het storend was voor mij staat in ieder geval vast. Dit is allesbehalve wat ik verwacht van een film van dit niveau. Kort als gewone actiefilm zit hij waarschijnlijk op een hoog niveau, maar laat aub de naam Bond uit de film, want zoals gezegd: Bond is Bond niet meer.
Clint Eastwood schittert in het drama Gran Torino, zijn eerste filmrol sinds zijn Oscar-winnende Million Dollar Baby. Eastwood regisseert eveneens de film waarin hij Walt Kowalski speelt. Kowalski is een veteraan met een ijzeren wil en grote vooroordelen ten opzichte van zijn geïmmigreerde buren. Het zijn echter dezelfde buren die hem langzaamaan dwingen zijn vooroordelen in vraag te stellen
Prachtige film op alle vlakken. Zeker een aanrader.
Gebaseerd op het boek van Washington Post columnist David Ignatius over CIA-agent Roger Ferris die een terroristenleider die vanuit Jordanië opereert op het spoor is. Wanneer Ferris een plan beraamt om te infiltreren in het terroristennetwerk, moet hij eerst het vertrouwen winnen van de geslepen CIA-veteraan Ed Hoffman en het verdachte hoofd van de Jordaanse veiligheidsdienst. Ferris moet zich continu afvragen in hoeverre deze mannen te vertrouwen zijn.
Goede film al vond ik hem in het begin wel een beetje verwarrend, maar eens je mee bent met het verhaal is hij zeker de moeite om verder te blijven kijken. Je moet wel wat geduld hebben want deze film duurt bijna 3 uur. Maar toch zorgen een aantal leuke plotwendingen ervoor dat hij niet gaat vervelen.
Nizar refuses to come to them and Bassam has to leave the car to fetch him] Bassam: Hey hey, listen to me. I'm not getting my head cut off on the Internet, alright? No. If something happens, shoot me. Will you shoot me? Roger Ferris: Fuck that shit, I will shoot you right now. Bassam: I'm not kidding. Roger Ferris: Quit being a pussy.
Het woord zegt het eigenlijk zelf al. In de whodunit gaan we op zoek naar de dader van één of andere misdaad. WIE heeft die moord gepleegd? WIE is verantwoordelijk voor deze diefstal? WIE heeft dat kind ontvoerd?
...
De grote hamvraag is dus WIE?
Dit is een zeer oud en populair genre. Het wordt veel gebruikt in de bekende televisieseries zoals Witse, Baantjer en CSI. Opvallend is dat bij het begin van de film of aflevering het misdrijf altijd reeds getoond wordt. Er valt een lijk uit de kast bij wijze van spreke. Dan volgen heel dikwijls de titels en vervolgens gaat het plaatselijke rechercheteam op zoek naar de dader. Onvermijdelijk komt ook hier het motief naar voor. Meestal wordt dit motief door onze clevere rechercheurs achterhaald en in de verdachte zijn neus gewreven.
Kenmerkend voor dit genre is dus volgende opeenvolging van feiten: 1) lijk valt uit de kast (of misdaad wordt ontdekt: lege kluis, gestolen schilderij, ea) 2) de recherche komt ter plaatse en onderzoekt de plaats delict 3) de recherche probeert de feiten te reconstrueren en ondervraagt verdachten. 4) de schuldige wordt opgepakt.
Een film die recent gemaakt is en van Vlaamse bodem die in dit genre valt is Loft. Nu hoor ik je al denken: hier kwam toch geen recherche aan te pas, dus gooi die theorie al maar snel overboord. Toch zal ik even aantonen dat deze film perfect aan bovenstaande beschrijving voldoet. De eerste scène is een man dat op een auto valt, dood. Dus het lijk valt hier letterlijk van het dak. Nu is de vraag wie is deze man en waarom? Er vinden een paar ondervragingen plaats in een politiekantoor, maar deze zijn van minder groot belang in de film. Maar toch het verhaal wordt eigenlijk wel verteld aan de hand van die ondervragingen alleen door middel van beelden ipv dialoog. Wanneer het lijk in de Loft ontdekt wordt weigeren de vrienden de politie te bellen, maar wat gebeurt ze beginnen elkaar te ondervragen en zo ontstaat er toch nog het deel 3: ondervragen van de verdachten. Uiteindelijk wordt de schuldige ontmaskert en zitten we op deel vier. Je ziet dus dat je veel vrijheid hebt in het interpreteren van bovenstaande vier punten, maar de basis is altijd gelijk.
Onvermijdelijk worden hier ook de vragen waarom en hoe beantwoord. Als je dit niet doet zal de kijker met een ontevreden gevoel de zaal verlaten. Ok, ik weet nu wie die misdaad gepleegd heeft, ik weet hoe (dit kan misschien al onmiddellijk duidelijk worden bij de start van de film door bvb een schotwonde in het hoofd). Maar ik weet niet waarom. En dat is toch ook wel belangrijk. Niemand handelt zonder reden.
Wanneer Robert Langdon bewijzen vindt van de heropleving van een eeuwenoud geheim genootschap bekend als de Illuminati de machtigste ondergrondse organisatie aller tijden stelt hij ook vast dat het bestaan van de aartsvijand van de geheime organisatie, de katholieke kerk, bedreigd wordt. Wanneer Langdon ontdekt dat de klok meedogenloos tikt op een tijdbom die het genootschap onder het Vaticaan legde, neemt hij meteen het vliegtuig naar Rome. Daar gaat hij samenwerken met Vittoria Vetra, een mooie en raadselachtige Italiaanse wetenschapster. Langdon en Vetra beginnen aan een avontuurlijke zoektocht, die hen door verzegelde crypten, gevaarlijke catacomben en verlaten kathedralen voert. Ze volgen een 400 jaar oud spoor van antieke symbolen dat de enige hoop op redding voor het Vaticaan betekent...
Persoonlijk vind ik dat Angels and demons niet kan tippen aan The Da Vinci Code. Laatstgenoemde was veel spannender en meeslepender dan deze sequel. De film is net niet overtuigend genoeg. Ik word niet meegesleept in het verhaal en vind dat het allemaal een beetje te gemakkelijk gaat. Langdon duikt al in de eerste scène op. Hij neemt direct het roer in handen en loopt zonder de minste weerstand van A naar B. Elk raadsel wordt zonder de minste moeite opgelost. En dat hij net overal te laat komt is niet echt onvoorspelbaar. Het einde is misschien nog een beetje onverwacht, maar niet echt spannend te noemen naar mijn maatstaven. Er wordt nog wel getracht wat druk op de ketel te zetten door het inbrengen van wat tijdsdruk. Nog vier minuten hier, nog zeven daar, en ginder nog eens vijf. Maar echt beven op mijn stoel doe ik niet. Een beetje meer weerstand onderweg had geen kwaad gekund. Nu is Langdon nergens echt in gevaar, er staat niemand naar zijn leven en dat voel je als kijker. Spijtig, want technisch gezien is deze film natuurlijk weer wel dik in orde.
De afgelopen dagen kreeg ik weer zin om nog eens aan de slag te gaan. Het plan was om het scenario van 'in het licht van de maan' te gaan herschrijven. Zoals jullie misschien al gelezen hebben was één van de problemen van dit scenario dat het niet duidelijk was wie het hoofdpersonage was. Om hier duidelijkheid in te krijgen ging ik mezelf enkele vragen stellen. Vanuit welk standpunt wil ik het verhaal vertellen? Laat ik de moord al direct zien en ga ik op zoek naar de dader of laat ik ineens de dader zien en ga ik op zoek naar het motief? Zo kwam ik tot de conclusie dat je het thriller genre eigenlijk op vier verschillende manieren kan bekijken.
Eigenlijk kan je het als volgt onderverdelen:
WHOdunit?
WHYdunit?
HOWdunit?
HOW CATCH them?
Je kan natuurlijk niet ontkennen dat de meeste films een mix zijn van deze genres, maar meestal is er toch doorslaggevend voor één of ander type gekozen. Zelf vond ik dit heel verhelderend. Want als je hebt uitgemaakt onder welk type je film valt is het ineens veel gemakkelijker om je standpunt te bepalen. Verderdoor zal ik wat meer uitleg geven over elk genre en wat voorbeelden van bestaande films.
Als je van plan bent zelf een scenario op te sturen naar één of ander productiehuis wees er dan zeker van dat je het in de juiste vorm opmaakt. Er zijn verschillende programma's die je al een eind op weg helpen. Het meest gebruikte softwareprogramma bij scenaristen is Final Draft. Het is gemakkelijk om te gebruiken en zorgt ervoor dat je scenario in de juiste layout uit je printer rolt. Al zijn er nog een aantal basisregels waar je je aan moet houden. In bijgevoegd overzicht krijg je al wat meer zicht op wat moet en niet moet.
Chinese Film Company looking for completed action and / or thriller screenplays.
Chinese Film Company looking for completed action and / or thriller screenplays.
Company has ability to finance the production of scripts in the $1 - $20 million (US) budget range that MUST be shot in China.
Scripts must have an American lead character and either already set in China or can be rewritten to take place in China.
Please cut and paste in the body of an email a logline AND a 500 word synopsis of your script which describes who your lead character(s) are; their goals, obstacles, stakes, as well as how they overcome inner and outer conflicts? What is the overall three act story? And how do you see your script working if rewritten to be set in China? Please no attachments.
Please send your logline and synopsis to:
shanghaipictures@yahoo.com
Along with your name and contact phone number and location.
Shanghai Pictures
Payment involved?:
Yes
Include with submission:
Please send your logline and synopsis along with your name and contact phone number and location.
Response time:
1 week
Contact:
Michael Roberts Shanghai Pictures (Production Company)
Categorie:Filmfestival/cursussen ea Tags:scenario,gezocht
In het licht van de maan - wat ging er mis?
Ondertussen heeft mijn scenario een hele hoop omzwervingen gemaakt. Maar nergens was het een succes. Wat ging er nu uiteindelijk mis? In het begin had ik totaal geen idee. Ik had toch een goed verhaal? En ja ik blijf erbij, de basis van mijn verhaal was goed, maar de uitwerking was niet echt denderend. Het heeft een tijdje geduurd vooraleer ik het zag. Afstand nemen van je eigen werk is altijd moeilijk. Bovendien is mijn kennis ondertussen weeral een beetje gestegen en zie je meer en meer. Het scenario was ronduit slecht. Al zeg ik het zelf. De dialogen rammelden en het leek of er telkens dezelfde persoon aan het woord was. Er waren veel te veel personages zodat het niet meer duidelijk was wie, wie was en wat die nu ook weer juist kwam doen. Het kiezen van de tijdsgeest had totaal geen nut, het was meer om een gezellige sfeer te creëren, maar had voor de rest geen zin. En als het geen doel heeft, schrap je het ook best, want kostuums kosten handen vol geld. Daarbij was er geen duidelijk doel. Het was niet duidelijk wie, wat wou. Ook het perspectief was niet duidelijk. Wie was het hoofdpersonage en van welke hoek werd het verhaal verteld?
Een hele lijst met fouten, misschien wel bijna alle fouten die je kan maken. Of toch niet allemaal. Het opzetten en inlossen van zaken vind ik nog altijd dat ik ze goed gedaan heb. Nu ik reeds veel boeken heb gelezen weet ik ook dat dit veel voorkomende fouten zijn. Vooral de vraag: wie zijn verhaal is het nu eigenlijk? Wordt gemakkelijk over het hoofd gezien. Je hebt een verhaal dat je kwijt wilt, en jij begrijpt wat je wilt zeggen, maar het is juist de kunst om het voor iedereen verstaanbaar te maken. Ik had mijn verhaal ook veel te ingewikkeld gemaakt en de basis waren details die misschien niemand ooit zou begrijpen.
Eigenlijk voelde ik al aan dat het haperde toen ik aan mijn synopsis en treatment aan het schrijven was. Het was echt worstelen om het vertelt te krijgen. Ik moest zoveel zeggen, en er leek zoveel belangrijk dat ik er na een tijd geen touw meer aan kon vastknopen. Wanneer ik het tegen iemand wou vertellen, leek het ook niet echt duidelijk te zijn. Ik kreeg het idee niet in één boeiende zin vervat. En dan is het mis. Een hele uitdaging voor mij: keep it simple, maar het moet.
Maar dankzij een docent op de academie heb ik het verhaal langs een andere invalshoek kunnen bezien. De basisgedachte is hetzelfde, maar de aanzet is anders. Zelf had ik het nooit zo gezien, is dat wat ik wil vertellen? En ja, dat was het! Dus ondertussen heb ik besloten om het verhaal ooit nog te gaan herschrijven maar dan op een betere, hopelijk goede manier. Daarom ben ik ook een beetje karig met inhoudelijke informatie. Maar dit dossier is wat mij betreft nog niet helemaal afgelopen.
Cracking Animation The Aardman book of 3-D animation ISBN: 9780500511909
Voor de liefhebbers van animatiefilm heeft Aardman een praktijkboek uit. Deze creatieve geesten zijn onder meer verantwoordelijk voor het tot leven brengen van Wallace and Gromit, Rex the Runt en Morph. In dit boek wordt beschreven hoe een animatiefilm tot leven komt in hun studio. En je krijgt ook een heel aantal praktische tips over hoe je zelf aan de slag kunt gaan. Waarschijnlijk beschik je thuis niet over zo'n uitgebreide studio als beschreven in het boek, maar met een goed fototoestel en hun tips kan je toch al een aardig filmpje maken. Ook als je geen zin hebt om direct zelf aan de slag te gaan is dit boek een interessant naslagwerk. Het geeft je meer inzicht op het maken van een stop motion animatiefilm en het vele werk dat er bij komt kijken. Een aanrader als je geboeid bent door animatiefilm.
Cracking Animation
