Na de erg hoopvolle zege in de openingsmatch stond Berdi au grand complet (behalve de gekwetste Thierry) en met de moral torenhoog aan de aftrap tegen deze oude bekende.

Ik zou gemakkelijk een verslag van vorig seizoen kunnen hergebruiken, want ook met onze 2 nu-al-niet-meer-zo-nieuwelingen vervielen we in het algekende patroon.

Eerste kwart van de wedstrijd: tempo van de bezoekers ligt veel te hoog, wij komen overal te laat en er blinkt na 10 minuten al 0-3 op het bord.

Tweede kwart: Dino rust beetje op z’n lauweren, Berdi knokt zich beetje bij beetje in de match, scoort op karakter (knappe assist Bernard, Dimitri neemt de doelman tegenvoets) en begint steeds beter te combineren

Derde kwart: Berdi komt na de pauze op volle toeren en maakt er een echte match van. De kansen rollen aan, de een al groter dan de andere. De bezoekende doelman slaat echter alles uit z’n doelvlak. Ook Frank moet geregeld de handen uit de mouwen steken en het is duidelijk dat wie scoort de bovenhand zal halen. En ja hoor…

Vierde kwart: Berdi krijgt de doodsteek door een ongelukkige owngoal (1-4) en moet lijdzaam toezien hoe de tegenstander op de counter de boel afmaakt. Hendrik maakt na een hakje van Bernard nog een prachtig doelpunt maar het kalf was toen al een tijdje verdronken.

Conclusie: Berdi maakt het een kwalitatief sterkere tegenstander heel moeilijk en vermits een tikkeltje meer geluk / meer kwaliteit bij het afwerken / een iets zwakkere doelman bij de tegenstander zat hier mogelijks meer in maar uiteindelijk een terechte uitslag

Doelpunten: Dimitri en Hendrik