Een hele zwarte dag in de geschiedenis van Berdi…

Laat ons toch maar positief beginnen: door het forfait van Frank begonnen we slechts met 5 aan deze wedstrijd, en tegen de 10 thuisspelers vreesden we voor een afstraffing. Maar Berdi speelde uitmuntend: de organisatie was af en Bernard zorgde in z’n eentje voor dreiging vooraan. Berdi liet de bal goed rondgaan en hield steeds voldoende mensen achter de bal. Enkel scoren lukte moeilijk, al kregen we wel een paar uitstekende kansen (ik herinner me een bal tegen de paal van Dimitri, een uitbraak van Hendrik en een scrimmige voor doel waar de doelman met alle middelen Bernard van een doelpunt hield). De thuisploeg kon daar enkel wat afstandschoten tegenover zetten maar Gerald zette opnieuw z’n allerbeste reflexen in. Toch werd hij 2x gevloerd met een lage schuiver. Berdi hapte wat naar adem maar op een supersnelle uitbraak zette Jo Bernard op weg naar het doel en die maakte het af: 2-1, de stand aan de rust.
Berdi wist dat het fysiek wellicht onmogelijk zou zijn om dit niveau aan te houden en dat bleek al gauw. De posities werden net iets minder gehouden, de passing werd steeds onzuiverder en de druk van de thuisploeg verhoogde. Toen ze dan ook met een gelukje een derde treffer maakten, zakte de moed ons in de schoenen. De wedstrijd was helemaal over toen we 6 minuten  voor tijd op de counter nog een 4^e treffer slikten. Berdi in de touwen maar wat dan gebeurde tardt alle verbeelding. Tot dan toe heerlijke match, veel spanning, duels, maar geen moment problemen. En dan geduw, gespuw en een vuistslag…  Speler op de grond en de overgebleven Berdianen aan de grond genageld. Verwarring alom, gediscussieer, spelers verlaten het veld en de scheids maakt er een einde aan.

Een pikzwarte dag in de nochtans rijke geschiedenis van Berdi…

Los van dit laatste non-event denk ik dat we nochtans mogen terugkijken op een geslaagde competitie. Ook al blijkt dat niet uit de cijfers (amper 23 punten, 13^e op 15, 195 tegendoelpunten = gemiddeld 7 per match), toch hebben we een vrij constant niveau gehaald. In de aanval scoren we middelmaat (123 doelpunten) maar al te vaak zijn we fysiek op onze grenzen gebotst in de 2^e helft, vaak door een gebrek aan wisselmogelijkheden. Ook scoren we te moeilijk en paradoxaal genoeg vaak pas in de tweede helft. Voetbaltechnisch en organisatorisch worden we nochtans steeds beter en beter (of dat denken we toch graag).
En zonder deze laatste hallucinante rode kaart gerekend pakken we dit seizoen slechts 5 gele kaarten, wat toch ook wellicht dicht tegen een record moet zitten.

Ondanks hun fysieke ongemakken rekenen we volgend seizoen opnieuw op sterkhouders Frank en Carlo en mits een versterking of 2 moeten we er toch nog een mooi seizoen (het 20^e) aan de al rijke geschiedenis kunnen breien. Gerald zet definitief een stap opzij als eerste doelman maar blijft ons op alle vlakken steunen. Bedankt Gerald voor alles (en dat mag u letterlijk nemen)

O ja, de topscoorderskroon wordt dit seizoen gedeeld, ook al kan er technisch gezien gediscussieerd worden over de validiteit van Bernards laatste treffer (en helaas kan ik hier geen smiley achter zetten)

Tot volgend seizoen!

P.S. Op 18 mei speelt Jong Berdi z’n 2^e tornooi in Niel, verslag volgt!