Sommigen zullen het niet graag horen maar het is nu officieel: Berdi, hét Bastion van Gent-tifosi, leidt aan het … Club Brugge-syndroom.

Voor de 4^e keer dit seizoen (herlees Eeklo, Wanhoop, Gent’s Evolution) waren we driekwart van de wedstrijd minstens de evenknie van de tegenstander maar gaven we in de slotfase de 3 punten cadeau aan de tegenstander. En zelfs bij onze 2 overwinningen moesten we in het slot pompen of verzuipen om de overwinning thuis te houden. In Loppem ontslaan ze daarvoor hun coach, bij ons ligt dat moeilijker gezien we er geen hebben…
Soit, de wedstrijd dan. We begonnen met weinig hoop tegen de nummer 5 in de stand, een topploeg zeg maar (ze hadden Deaf vlotjes verslagen en verloren “slechts” 3-8 tegen Veugelfriends). Maar Berdi wordt steeds meer een geoliede machine. Sterk in de organisatie en “op de counter” maken we het (bijna) elke ploeg moeilijk. Ik denk dat de kansenverhouding in de eerste helft 5 tegen 1 in ons voordeel was. De thuisploeg probeerde het vooral met afstandsschoten die (gelukkig voor ons) meestal doel misten. En anders stond onze Gerald, nu al heel het seizoen op hoog niveau, uitstekend te keepen. De paal en lat hielden ons eerst nog van een doelpunt maar dan scoorde Bernard  voor de 4^e week op rij (ja, ik ben gek op statistiekjes ;-) ons openingsdoelpunt, een knappe punter: 0-1. Lang konden we deze voorsprong echter niet vasthouden, een aanval door het midden werd koel afgewerkt: 1-1. Maar Berdi bleef maar aanvallen en toen Bernard op weergaloze wijze Jo aanspeelde centraal voor doel draaide die om z’n as en schoot in de vlucht kruiselings met rechts (jawel als linkspoot) binnen, sta me toe (in alle bescheidenheid ;-) te spreken van een “wereldgoal”: 1-2. De Spel-in-zicht doelman moest nog een paar keer aan de bak om erger te voorkomen maar Dimitri vond toch nog een gaatje voor de rust en scoorde z’n eerste van het seizoen: 1-3.
Een wat onverhoopte voorsprong maar zeker niet onverdiend. En Berdi bleef ook in de tweede helft baas. De scherpte van de aanvallen botte wel wat af en de thuisploeg nam meer en meer het initiatief maar toen Bernard deze keer Dimitri voor doel vrij speelde buffelde die in z’n gekende stijl onze 4^e treffer via de paal binnen: 1-4 zowaar! Berdi geloofde meer en meer in een stunt, vooral omdat de thuisploeg er nog steeds redelijk weinig van bakte. Maar toen begon het… De klok wees kort voor elf, er bleven nog maximum 10 minuten te spelen. De thuisploeg speelde alles of niets en voerde de druk enorm op. Berdi geraakte nog amper over de middellijn en na balverlies stond Gerald machteloos: 2-4. De kopjes gingen naar beneden en Spel in Zicht rook bloed. Plots toonden de thuisspelers wel waarom ze zo hoog aangeschreven staan: ze lieten de bal vlot rondgaan en Berdi moest de kelk tot op de bodem ledigen. Het werd 3-4, dan 4-4 via een snel genomen vrije trap (erg knap gespeeld) en dan kwam het genadeschot. Berdi gooide nog alles in de aanval en liet dan ook ruimte waar Spel in Zicht gretig en goed gebruik van maakte. Dat we nog 2 extra doelpunten slikten is jammer maar onvermijdelijk.

Conclusie: ondanks de ontgoocheling om deze gemiste kans mogen we zeker het goede uit deze wedstrijd niet vergeten. Onze organisatie is af, we brengen elke ploeg aan het twijfelen (OK, behalve Veugelfriends die hors-categorie zijn) en scheppen kansen genoeg om 3 matchen te winnen. Twee minpuntjes blijven: het afwerken van de kansen en onze (conditionele) dip op het einde van de wedstrijd.

Voor de liefhebbers van humoristische verslagen (, hou zeker http://voetbal.spelinzicht.eu/ in de gaten de komende dagen (en we rekenen ook op een professionele fotoreportage, gezien het materiaal van de fotograaf van dienst)

Volgende week tegen SDV, de laatste in de stand, om in de weken daarna nog 2 toppers partij te geven (Deaf, Jobs). Als dat maar geen zwarte decembermaand wordt ;-)