Berdi begon heel voorzichtig en de bezoekers kregen het balbezit haast cadeau. Ze speelden dan ook mooi en vlot de bal rond maar de verdediging, georganiseerd door een uitstekend spelende Sam, gaf echt geen krimp. Er werd gelopen, gewroet, gewerkt en geroepen, en dat bleek te werken. De bezoekers kwamen kregen bitter weinig kansen en een sublieme Carlo sloeg alles uit z'n doelvlak. Zelf kwamen we echter weinig tot aanvallen, al moet gezegd dat Bernard en nieuwkomer Philippe (wat een debuut!) in een erg kansrijke positie kwamen maar de bezoekende doelman wierp zich telkens in de balbaan. Na een twintigtal minuten zorgde balverlies dan toch voor een treffer en de ruststand: 0-1. Een onverhoopt succes voor Berdi dat sterretjes gezien had maar op karakter en organisatie toch aardig meevoetbalde.
Toen kort na de rust een aanval door het centrum werd afgewerkt (0-2), leek Berdi te kraken. Zeker toen het kort daarna met een afstandschot in de korte hoek 0-3 werd. Maar ook de 9 Galatasaray'ers konden dat enorm hoge tempo van de eerste helft niet meer vasthouden en we kregen ook wat meer ruimte. Op vrijschop kon Dimitri zo de eer redden:1-3. En bijna werd het nog meer: een dribbel langs de zijlijn en een tipper, helaas verhinderde de paal de 2-3. Het zou de zwanezang van Berdi worden, want de bezoekers vonden nog 3 keer de ruimte om te scoren. Bernard solliciteerde in het slot al vroeg in het seizoen naar "de mooiste goal van het seizoen" maar zijn schitterende volley werd door de bezoekende doelman met meer geluk dan kunde geweerd.

De conclusie na de match was dat we ons fantastisch verdedigd hebben tegen een jonge ploeg vol technisch begaafde voetballers. Als we dergelijke mentaliteit heel het seizoen kunnen opbrengen wachten ons nog mooie voetbalmomenten...

Met een hele hele dikke merci aan de supersubs Sam en Philippe die ons op weergaloze wijze uit de nood geholpen hebben.

Maandag  wacht ons al de volgende opdracht tegen de Neo's.