Berdi begon nochtans vol vertrouwen na de stuntzege tegen de Neo's en met supersub's Philippe en Bernard L op appel. Ook de zaal bleek een voltreffer, helaas kregen de gunstige voortekens weinig vervolg op het veld. De thuisploeg bleek technisch erg vaardig én snel te combineren, en het leek of iedereen constant in beweging was. Philippe deed z'n best om de boel te organiseren maar we kwamen al te vaak een stapje te laat. De enige die voor dreiging kon zorgen was Dimitri maar z'n schoten misten (soms nipt) het doel. Voor de rest was RSEV baas, en gelukkig voor Berdi slaagden ze er voor de rust maar 1 keer in om Carlo te kloppen: een onverwacht afstandschot ging aan de eerste paal binnen. Voor de rest konden we, ten koste van veel energie, de schade beperken.

Na de pauze slikten we echter al snel een erg lullige tegengoal (mea culpa), en het vertrouwen zonk helemaal weg. Philippe paste de taktiek aan maar dat bracht weinig zoden aan de dijk. En toen Carlo zich verslikte in een houdbare bal (allé, dat leek vanuit mijn standpunt toch zo ) leek de match gespeeld. RSEV dacht dat ook en leunde achteruit. Dit gaf Berdi de gelegenheid om ook wat meer te dreigen (tot dan toe hadden we zowat voor ons eigen doel gekampeerd) en Bernard V bracht Bernard L alleen voor doel maar de uitstekende doelman redde. Dat was de grootste (en zowat enige) kans die ik me herinner, al kwam na de match ook een paar ballen op de paal ter sprake. Heb ik blijkbaar gemist, zegt veel over hoe goed ik in de match zat ... Enfin, Bernard L kon toch nog een eerredder forceren met een mooie dribbel en net toen Berdi dacht om er nog iets van te maken, legden de RSEV'ers de mooiste aanval van de avond op de mat en de arme Carlo kon er alleen maar naar kijken: 4-1 en boeken definitief toe.