Maandagavond 22u. Zo vroeg in de week en zo laat op de avond aan de slag, dat beloofde niet veel goeds, zeker tegen de nummer 5 in de stand. Het werd er niet beter op toen Hendrik zonder (witte) broek in de zaal verscheen en Frank luttele seconden voor de aftrap aankwam.

Maar goed, de wedstrijd moest en zou gespeeld worden natuurlijk en de practische probleempjes werden opgelost (met dank aan de vriendelijke tegenstander). Deze opponent was ons onbekend en nam (zoals we elke week tegenwoordig wel tegenkomen) de wedstrijd resoluut in handen. Ze tikten de bal vlot rond maar vonden maar weinig gaten in het Berdi pantser, tot een afstandsschot Gerald kon verschalken: 1-0. Niet getreurd, Berdi toonde bij momenten héél aardig en efficient tici taca en op een counter kon Jo de gelijkmaker net naast de paal “punteren”. Lang konden we niet genieten van deze voorsprong, de thuisploeg vond opnieuw een opening.  En opnieuw kon Berdi gelijkmaken, deze keer via Frank die aan de tweede paal een voorzet van Bernard kon binnenleggen. En opnieuw konden we de gelijke stand niet lang vasthouden, zodat de ruststand 3-2 was.

In de tweede helft bleef hetzelfde spelbeeld: de thuisploeg geduldig opbouwend opboksend tegen een goed georganiseerd Berdi dat af en toe fel tegenprikte. Toen het 4-2 werd leek Berdi te kraken maar een schitterende actie van (opnieuw) Bernard werd deze keer door Jo in doel verlengd: 4-3. En het werd nog beter: Bernard dolde aan de zijlijn met 2 tegenstander, bereikte Jo die de bal eenvoudig doorschoof naar de vrijstaande Frank die op zijn beurt de bal heerlijk rustig naast de paal krulde: 4-4, de goal van de avond. Een stunt leek in de maak maar een wilskrachtige thuisploeg kon opnieuw onze verdediging verschalken en maakte er 5-4 van.

En toen begon de wedstrijd werkelijk onwezenlijk te worden… Berdi, met een aantal spelers op het eind van hun krachten, trok nog eens met de moed der wanhoop naar voren, Bernard schudde voor de zoveelste keer een heerlijke beweging uit z’n schoenen en schoof de bal naar doel waar Jo er voor alle zekerheid nog een tikje aan gaf: 5-5. De thuisploeg wou echter ten allen prijze de overwinning en haalde alles uit de kast. Onze verdediging kraakte in alle voegen, Gerald stond in een schietkraam en toverde een mirakelredding of 3 uit z’n handschoenen. En als hij dan geklopt leek stond de doelpaal een paar keer aan onze kant... En het venijn van deze wedstrijd zat nog in de staart.
In hun ijver om te winnen lieten de thuisspelers heel wat ruimte en Bernard kon Jo alleen op weg naar doel zetten. Die werd evenwel gestuit door een terugkerende verdediger, en de poppen gingen aan het dansen. Jo kwam effectief ten val door op de bal te gaan staan (wat hij ook aan de scheidsrechter aangaf) maar volgens de Berdianen was er wel degelijk een duw en een voet gezet door de verdediger. Wat door de thuisploeg en zeker de man in kwestie natuurlijk in alle toonaarden ontkend werd. Maar de scheidsrechter heeft in dergelijke het laatste woord en hij besliste vrije trap en rood voor de dader.
Met nog een paar minuten op het bord kreeg Berdi zo dé kans om de overwinning naar zich toe te halen maar (het lijkt onbegrijpelijk maar als je er bij was snap je het wel) Jo en Frank hadden er geen benul van dat er een man-meer-situatie was en beperkten zich tot het verdedigen van het hardbevochten gelijkspel. En de anderen hadden teveel energie gebruikt om nog iets aan de situatie te veranderen…
De thuisploeg bleef ontgoocheld achter maar Berdi vierde het puntje alsof de titel behaald was. Eindelijk beloond voor het harde werk, iets wat de voorbije weken helaas nog niet voorgevallen was.

En zo kijken we al met veel vertrouwen uit naar de komst van Vuve Barree volgende week!

Goals: Jo 3x, Frank 2x
Man van de match: IEDEREEN !