Bart heeft zijn eerste week "dagrevalidatie" er reeds opzitten. Ongelooflijk hoeveel deugd het hem doet om elke avond thuis te zijn. Hij vind het leuk om terug in het "normale" leven te zitten. 'S avonds de tafel helpen klaarzetten, samen wat tv kijken, en in zijn eigen bed slapen ! Allemaal dingen die zo vanzelfsprekend waren, maar nu zo geweldig zijn. Dagrevalidatie blijkt voor hem echt de beste oplossing te zijn. Het is voor hem nog steeds bijzonder zwaar om te moeten revalideren, maar het maakt het voor hem nu allemaal wat draaglijker. Zijn revalidatie zelf verloopt ook goed. Het stappen gaat ondertussen goed. Momenteel zijn ze vooral bezig met "evenwichtsoefeningen". Dit is belangrijk voor als Bart binnenkort alleen op de trap moet leren gaan. Voorlopig is dit nog met hulp, maar langzaamaan gaat hij dat ook allemaal terug zelfstandig moeten kunnen. Ook de lessen gaan vrij goed nu. In de leefgroep merken ze ook op dat Bart veel opener is, veel meer motivatie heeft en er helemaal voor gaat nu. Lieve Bart, blijf ervoor gaan man, de weg is nog lang, maar we geraken er wel !!
Na zijn operatie begin deze maand heeft Bart er ondertussen weeral bijna 2 weken revalidatie opzitten. Het viel ons echter op dat Bart het de laatste weken enorm moeilijk had met het overnachten in het revalidatiecentrum. Hij vond het verschrikkelijk om ons telkens terug naar huis te moeten zien gaan, terwijl hij daar moest blijven. Daarom hebben we gevraagd of het niet mogelijk zou zijn om Bart in dagrevalidatie te laten gaan. Vandaag hebben we dan het bericht gekregen dat Bart vanaf volgende week 's morgens gebracht mag worden en 's avonds mee naar huis mag komen. We zijn ervan overtuigd dat dit zijn motivatie serieus zal versterken. Vandaag was Bart dan ook echt "euforisch" dat hij vanaf volgende week weer een stap dichter naar het "gewone" leven mag zetten. Lieve Bart, je was vandaag zo gelukkig .... het deed echt deugd je zo te zien stralen. We hopen dat dit jou extra energie zal geven om verder te blijven revalideren.
Bart heeft vrijdag in de late namiddag het ziekenhuis mogen verlaten. Ongelooflijk hoe snel hij terug "op de been" was. Voor zijn vertrek uit de kliniek heeft Bart nog samen met de professor de scans mogen bekijken die ze de afgelopen dagen genomen hadden. Die scans zagen er eigenlijk best hoopvol uit. Ik zal proberen het "simpel" uit te leggen, want de materie over de hersenen blijven voor ons nog steeds één misterie. Op de scan kon je duidelijk zien dat er dus een deel van Bart zijn hersenen afgestorven zijn door de hersenbloeding. Men heeft toen met een "clips" een ader moeten dichtknijpen waardoor de hersenen die door die ader bloed kregen afstierven. Maaaar ..... blijkbaar heeft de mens ook een deel hersenen die men niet gebruikt. In dat deel is nu te zien dat er zich nieuwe kleine bloedbaantjes vormen. Dit zou erop kunnen wijzen dat de hersenen van Bart gaan proberen om het "passieve" deel te activeren en in te schakelen om te functioneren. Het blijft natuurlijk afwachten, maar er blijft nog steeds veel goede hoop dat Bart hier relatief goed zal uitkomen. Bart, moedige jongen, samen met jou blijven we hopen dat jou revalidatie goed blijft gaan. Blijf ervoor gaan man !!! We blijven er met zen allen in geloven !!
Gisteren zooo content dat de operatie gelukt was, vandaag serieuze weerbots gehad. Gisterenavond heeft Bart een aanval van "soort epilepsie" gekregen. Ze hebben hem valium moeten geven waardoor hij weer heel verward was. Vanaf 01.00 u vannacht moest Bart dringend plassen, maar dat wou maar niet lukken. Uiteindelijk tegen 9.00 u, toen men klaarstond met de sonde, lukte het wel. Daarbij kwam nog dat Bart tegen 06.00 u vanmorgen is beginnen overgeven. Dat heeft bijna non-stop geduurd tot deze middag. Doordat Bart zijn reflexen achteruit gingen heeft men toen besloten om hem onder de scanner te leggen. Ook daar gaf hij alles over. Het goede nieuws was dat men op de scanner niets abnormaal vond. Hoe het komt dat Bart zo slecht was weten ze eigenlijk niet. Men vermoed dat het een combinatie is van de narcose en zware ingreep van gisteren en de valium die hij bijkreeg. In de late namiddag is Bart beter geworden. Hij heeft ondertussen een beetje kunnen eten en tot hiertoe is dat er allemaal in gebleven. Voor de derde nacht op rij blijf ik ook nu weer bij hem. We kunnen alleen maar hopen dat hij het moeilijkste achter de rug heeft. Hij heeft juist al op de rand van zijn bed gezeten en klinkt nu al veel helderder dan deze middag. Bart, moedige jongen, wat een dag was dat ???!!! Je hebt echt serieus afgezien vandaag. Je zo zien liggen maakt ons zo machteloos. Hopelijk hebben we een rustige nacht en gaat het morgen weer wat beter. Volhouden lieverd, we moeten hierdoor !!
Dag op dag 3 maanden later lag Bart vandaag terug op de operatietafel. Dit keer om zijn botluik terug te plaatsen. Gisteren moest Bart om 16.00 u al in Edegem zijn. Hij had vannacht vrij goed geslapen, en vanmorgen om 6 u werden we al wakker gemaakt om eraan te beginnen. Eerst een "ontsmettende" douche genomen, daarna operatieshort aan, en om 07.15 u was het zover. De operatie zelf duurde zo'n 2 uur, en volgens de professor is de operatie geslaagd !!! Man man man, wat een opluchting !! Bart heeft heel de dag verder geslapen. Tussendoor deed hij zijn ogen wel eens open, maar als hij ons zag zitten was hij gerust, en vielen die terug dicht. Vannacht blijf ik weer bij hem. Hij is zelf ook content dat het achter de rug is en dat hij zo snel mogelijk weer terug verder kan gaan met zijn revalidatie. Bart, dappere en moedige kerel, vandaag heb je weer een grote stap in de goede richting gezet. Niet te geloven hoe moedig jij hier bij blijft. Hier kunnen we alleen maar héél veel respect voor hebben. Je doet dit super goed !! Schatteke, we zien je zooooo graag !!!!!
Het gaat vrij goed met Bart. Het stappen begint al aardig goed te gaan. Uiteraard kunnen we hem nog niet alleen laten stappen, er moet altijd iemand naast hem gaan, maar hij doet het wel helemaal "zelf". Ook in zijn gezicht merken we de laatste dagen verbetering. Om zijn zenuwen te prikkelen moeten we s'avonds met een ijsblokje over zijn gezicht gaan, om "prikkelingen" te geven. Ofwel met een elektrische tandenborstel over zijn gezicht gaan. Het feit dat we verbetering zien geeft hem de moed en motivatie om heel goed mee te werken. Tijdens de kiné is men ook reeds bezig om zijn linkerarm te laten bewegen, maar het schijnt dat het normaal is dat een arm wat langer duurt, dus .... we wachten af. Ik schreef eerder al dat Bart ook terug les krijgt. Uit testen is gebleken dat Bart toch wel een stukje kwijt is van zijn parate kennis, maar mits oefening zou dit toch nog allemaal in orde kunnen komen. Daarnaast is men nu ook reeds gestart om zijn lessen economie en frans te hervatten. De lessen economie gaan goed, daar is hij blijkbaar nog allemaal van op de hoogte. Ook het frans lijkt aardig te lukken. Binnenkort komt daar nog wiskunde en nederlands bij. Bart vind het zelfs goed dat hij zoveel les krijgt, dan heeft hij minder tijd om te piekeren. Bart, lieve jongen, je doet het enorm goed !! We blijven, samen met jou, hopen dat het allemaal terug goed komt !
Vandaag was een spannende dag. Bart is terug op controle geweest in UZA - Edegem. Eerst onder de scanner en daarna gesprek met de professor. De scanner zag er goed uit, zelfs beter dan verwacht. Ook de professor was zeer tevreden om Bart terug te zien. Uiteraard moest Bart laten zien dat hij kan stappen en dat er al wat beweging in zijn arm zit. Ook vandaag vielen de woorden "mirakel" en "wonder" meermaals. Daarna is Bart terug een bezoekje gaan brengen naar de verpleegkundigen van de intensieve dienst en naar de kinesist die Bart behandelde. Ook dit was een leuk weerzien. Verbazing alom. Vandaag werd ook beslist dat Bart op 5 februari terug moet komen voor een operatie. In november werd namelijk een stuk van schedel weggenomen omdat zijn hersenen toen te hard opgezwollen waren. Nu moet natuurlijk dat stuk nog teruggeplaatst worden. Uiteraard zullen dat weer bange uren worden, maar hier moeten we ook weer door. Elke stap die Bart doet is er één dichter bij zijn doel .... Bart, moedige man, vandaag heb je veel mensen verwonderd doen kijken ...... hopelijk geeft jou dat de motivatie en de kracht om verder te gaan. We zijn met z'n allen zoooooo fier op jou !!!
Dat we een héél lange weg zullen moeten afleggen is ons van in het begin duidelijk gemaakt. Niemand die ons iets kon beloven, niemand die ons iets kon garanderen. Zo content dat we het mirakel hebben gekregen dat we zo hard nodig hadden. Weinige die het zich kunnen voorstellen wat het voor Bart moet zijn om van de éne op de andere dag zo hulpbehoevend te moeten zijn. Van de één op de andere dag je zorgeloos leven kwijt zijn. Niet meer zelf uit je bed kunnen, niet meer zelf je kleren aan kunnen doen, niet meer zelf je veters kunnen knopen, niet meer zelf je kunnen wassen, niet meer zelf een boterham smeren, ..... bijna niets meer "zelf" ....... Toch is Bart er volle goede moed aan begonnen. Zoveel doorzettingsvermogen, zoveel wilskracht. Stapje voor stapje maakt hij vorderingen. Telkens hij terug iets "zelf" kan glunderen zijn ogen. Bart geeft echt het beste van zichzelf .... op weg naar zijn grote doel ..... "zijn zorgeloos leven" terug hebben !!! We kunnen alleen maar eindeloos veel respect hebben voor de manier waarop Bart hiermee omgaat. Kop omhoog en "werken". Keihard werken. Bart doet alle therapieën met zoveel inzet, zonder te sakkeren, zonder te mopperen. Geregeld maakt Bart grapjes en tussendoor kan hij vrij humoristisch uit den hoek komen. Hier kunnen wij met z'n allen alleen maar fier op zijn. Toch zijn er dagen, zoals gisteren, dat het voor Bart ook allemaal wat teveel is, en dan lopen er tranen, veel tranen. Tranen die we héél goed begrijpen. Tranen die er moeten zijn om dit te verwerken. Er is zo weinig dat we kunnen doen, want Bart moet dit zelf doen. Het enige dat we hem kunnen bieden is veel steun, troost en aanmoediging. We vertellen hem dikwijls dat hij zijn lot zooo moedig draagt. We zeggen hem dat hij enorm hard zijn best doet, maar dat het allemaal zijn tijd zal nodig hebben. Het moeilijkste voor Bart blijft dat niemand hem iets kan beloven of garanderen en dat niemand er een "termijn" op kan plakken. Dat maakt het voor hem allemaal bijzonder moeilijk. Hopelijk heeft hij vandaag een betere dag en is hij er weer voor de volle 100% voor aan t gaan. Bart, moedige kerel, we begrijpen heel goed dat het voor jou niet elke dag gemakkelijk is, maar weet dat we met z'n allen achter jou zullen blijven staan !! Dat we met z'n allen je zullen blijven steunen en aanmoedigen tot de dag dat jij terug "zorgeloos" door het leven kunt gaan !
Bart blijft op hetzelfde tempo vorderingen maken. Het stappen gaat echt hoe langer hoe beter. Hij wil persé stappen. Zijn rolstoel probeert hij aan de kant te laten. Van zijn kamer naar het toilet, op het einde van de gang, doet hij "te voet". Met een beetje ondersteuning lukt dat ook al vrij goed. Als hij dan op de gang een opvoedster tegenkomt dan zegt die : "en maar werken, werken, werken". Het bewijs dat Bart echt het onderste uit de kan wil halen. Prachtig om te zien hoeveel moed hij nog steeds heeft. Tijdens de logo is men ook hard aan het werken om zijn gezicht terug in beweging te krijgen, en ook daar merken we verbetering. Zijn drukke dagschema's werpen echt wel hun vruchten af. Toch blijft Bart ons héél véél vragen stellen. Vragen waar ook wij geen antwoord op weten. Dat blijft moeilijk, vooral voor hem, maar ook voor ons. We zouden hem zo graag een duidelijk antwoord willen geven, maar dat kan niemand, dus ...... We moeten hier gewoon door, en niemand weet hoelang zijn revalidatie zal duren en hoe "goed" hij hieruit zal komen. We kunnen alleen maar hopen en hem blijven aanmoedigen. Bart, sterke kerel, je doet dit ongelooflijk goed ! Zo hard dat jij werkt .... zo fier zijn wij op jou !! We hopen echt dat je op dit tempo blijft verder doen ......
Bart zijn eerste "werkweek" van het nieuwe jaar zit er bijna op. De eerste dagen waren moeilijk, maar gisteren en vandaag ging het terug wat beter ...... en daar is een reden voor : Bart kan hoe langer hoe beter stappen !!! Hij heeft gisteren en vandaag zelfs helemaal alleen (met een bodyguard achter hem "pakkesgereed") een aantal meter gestapt ! Ik hoef jullie niet te vertellen hoe geweldig dat is ! Bijna onmogelijk om dan de tranen te bedwingen. Heel voorzichtig, stapje voor stapje, maar vooral ongelooflijk hoe hij dat doet. Mooi rechtop, met rechte rug en het linkse been nog een beetje "anders", maar dit komt goed. Bart doet echt zijn best, dat merken we alle dagen meer en meer. Hij begint er ook terug meer in te geloven, en die drive heeft hij nodig. We merken wel dat de dagen voor hem zeer vermoeiend zijn, maar dat hoort er uiteraard bij. Zijn schema is goed gevuld. Morgen staan er zelfs 7 therapiën op het programma. Sommige therapieën duren maar een half uur, maar dat is voor hem soms al zeker lang genoeg, omdat het zo intensief is. Bart, je moest eens weten hoe fier we op jou zijn !! Man man man, hoe moedig kan iemand zijn ? Twee maanden geleden waren het nog tranen van verdriet en wanhoop, nu zijn het tranen van geluk ...... Je komt er wel schatteke !!
Bart zijn revalidatieschema begint aardig vol te geraken. Zijn dagen zijn nu gevuld met kiné, logo, ergo en les. Tussendoor krijgt hij ook nog tips en advies in verband met "het dagelijks leven". Bijvoorbeeld wanneer Bart een bord soep eet, dan legt hij een vork ondersteboven onder zijn bord, zodat hij het laatste van zijn bord ook zelf kan leeglepelen omdat hij zijn linkerarm nog steeds niet kan gebruiken. We merken wel dat hij dagelijks vorderingen maakt, maar voor Bart is het momenteel héél moeilijk. Hij stelt de laatste dagen veel vragen. Vragen waar wij ook geen antwoord op weten. Hoe lang gaat het duren eer ik kan stappen ? Wanneer ga ik mijn arm terug kunnen gebruiken ? Hoe lang moet ik in het revalidatiecentrum blijven ? Waarom moest mij dit overkomen ? Krijg ik ooit mijn onbezorgd leven terug ? Is er kans dat ik nog eens een hersenbloeding krijg ? Wat als ik nog eens hoofdpijn heb ? Bart vertelde ons vandaag dat hij veel "woede" voelt in zich. Hij is boos en gefrustreerd. Eigenlijk zijn dit allemaal "normale" reacties, maar het blijft verdorie moeilijk om hem telkens weer op te peppen en gerust te stellen. We begrijpen uiteraard dat hij het moeilijk heeft, en hij heeft absoluut het recht om eens "boos" te zijn. Dit hoort er allemaal bij. We kunnen alleen maar proberen om hem zoveel mogelijk te ondersteunen en hem laten voelen dat hij altijd op ons kan rekenen. Bart, dappere jongen, de laatste dagen heb je het moeilijk, wat we echt heel goed begrijpen. Hier moet je door jongen ! Je bent echt supergoed bezig, je doet enorm je best ..... je komt er wel schat !!!
