06.30 u : Bart heeft weer een rustige nacht gehad. Hij heeft periodes goed geslapen en tussendoor als hij wat wakker was keek hij gewoon rustig in het rond. Ik had gisterenavond rond 23.00 u ook nog even met de kliniek gebeld en toen vertelde de verpleegster mij dat hij nog een potje pudding gegeten had én zelfs een chocolade truffel ! Ik heb een klein vermoeden dat ze hem daar een beetje verwennen. Men doet er alles aan om Bart zo snel mogelijk "echte" voeding te kunnen geven, want zijn maagsonde heeft hij weer uitgetrokken. Ik mocht gisteren ook enkele mails ontvangen van de familie van Jan. Blijkbaar waren er gisteren problemen om reacties te zetten op de blog en lukte het hen niet om iets te posten. Ze danken jullie enorm voor jullie woorden van steun en meedeleven. Ook héél moedig van Jacqueline, de vrouw van Jan, dat ze schrijft dat onze Bart er voortaan een héél lieve engelbewaarder bijheeft die er wel voor zal zorgen dat alles goed komt met Bart. Hé Bart ...... volhouden hé schatteke ........ je bent de goede kant op aan 't gaan !!!
15.45 u : Juist terug van Edegem. Deze keer met een dubbel gevoel. Maar laat mij eerst beginnen met het positieve nieuws : Bart zijn sondevoeding is weg !! Hij eet sinds vanmorgen "gewoon" voedsel. Ook deze middag heeft hij puree gegeten met groentjes, en daarna nog een bolleke ijscrème. Hij praat soms ook een beetje. Maaaaaaaaar ...... Bart is nu onderhand zo goed wakker dat hij beseft dat er iets serieus gebeurt is. Toen hij ons zag binnenkomen begon hij te wenen. Hij is boos, gefrustreerd, heeft verdriet ....... Volgens de verpleegsters was hij in de voormiddag ook al heel opstandig. Langs de ene kant begrijpen we volledig dat Bart zich nu zo voelt, en dat nemen we hem ABSOLUUT niet kwalijk, maar langs de andere kant doet het verdorie zo'n PIJN om je kind zo te zien. Er is weinig dat we kunnen doen voor hem. Hij zal hier zelf voor moeten vechten. Het enige dat we kunnen doen is hem aanmoedigen, hem véél aandacht en liefde geven en vooral hem laten voelen dat wij hem zullen helpen met vechten. Bart, lieve jongen ...... we zijn nu al zo ver ...... maar het moeilijkste stuk moet nu pas komen. Neem je tijd om dit te verwerken ......
21.15 u : Bart had tot 17.00 u in de stoel gezeten. Toen wij toekwamen was hij daar natuurlijk héél moe van. Hij was weer een beetje meer "afwezig" dan deze middag. Hij heeft nog wel een boterham gegeten en ook goed gedronken. We hebben "geprobeerd" om met hem te babbelen maar hij was te moe. We mogen uiteraard niet te veel ineens verwachten van onze man. Hij staat al veel verder dan we hadden durven dromen, dus we blijven realistisch. Bart, sterke man, ........ JOUW tempo volgen jongen .......
10.00 u : Deze morgend om 06.00 u gebeld met de kliniek, en daarna terug in slaap gevallen (goed nieuws dus!). Bart heeft een heel rustige nacht gehad en heeft heel goed geslapen. Zijn maagsonde heeft hij wel (weer) een keer uitgetrokken, maar dat werd al terug opnieuw geplaatst. Lieve "bloglezers", wij zijn nog elke dag verbaasd over het aantal "bezoekers" wij op deze blog hebben. Deze 'blog site' werd niet gemaakt voor de sensatie, maar om de onophoudelijke stroom van telefoon en mail wat in te dijken. Het was onmogelijk om op alles te antwoorden. Op 8 november, bij een diepe en zorgwekkende comateuze toestand van Bart schreven wij: "Het enige dat hem kan redden zijn grote mirakels". Wij zijn steeds blijven geloven en vertrouwen dat het zou goedkomen, maar daarvoor hadden wij de positieve energie nodig van velen. Ondersteunende reacties van het Immaculata -Instituut te Malle, de Zusters Trappistinnen te Brecht, de paters Trappisten te Westmalle, de gemeenschap Zwart Goor te Merksplas, zelfs een Lourdespaternoster toegezonden uit Luxemburg brachten zoveel energie, dat wij vandaag in dat mirakel blijven geloven. Wij durven niet schatten hoeveel kaarsen er branden bij de grot in Oostmalle en Meersel-Dreef, bij zovele Maria - kapellen of thuis bij een foto van overleden geliefden, wij blijven geloven dat er meer is. Heel veel dank aan de overtalrijke mails, blogreacties, postberichten, facebook -berichten en steunende hulp die langs alle kanten aangeboden wordt. Met een zeer groot geloof en vertrouwen vragen wij ook voor de toekomst nog die positieve energie, want het grote werk moet nog beginnen. Vandaag formuleren wij het dan ook ietsje realistischer, en zeggen niet - 'het moet' -, maar - 'mag het mirakel aub. gebeuren'. DANK JE WEL !!! Lieve Bart ...... doe zo verder man ....... je kunt het !!!!
16.00 u : Bart was goed wakker toen wij toekwamen. Haddy had voor hem zijn lievelingspuddingskes meegebracht en toen we die hem lieten zien begon Bart te lachen. Man toch ....... zo ontroerend !! Het duurde dan ook niet lang of bijna heel het potje was leeg. Ook ice-tea drinken met een rietje lukt al vrij goed. Hij bleef ons weer steeds met vragende ogen aankijken. We hebben hem toen gevraagd of hij nog wist dat hij thuisgekomen is van t school met hoofdpijn. Daarop stak hij direkt zijn hand op. (dat is zijn manier om te bevestigen). We hebben hem op een eenvoudige manier proberen te vertellen dat hij een operatie gehad heeft aan zijn hoofd, en dat nu de slaapmedicatie héél langzaam moet uitwerken tot hij terug helemaal wakker is. We vertellen hem ook dat hij niet bang moet zijn als hij nu bepaalde dingen nog niet kan, zoals spreken, en dat dat allemaal wel terug komt. Als we dan vroegen of hij begreep wat we bedoelden, stak hij weer zijn hand omhoog. Man toch ..... zo'n dappere man !!! Onvoorstelbaar ! Bart, lieve schat, we zijn zo fier op jou ....... onze bewondering voor jou stijgt nog elke dag !!!!
20.15 u : Bart lag goed te slapen toen we toekwamen. Hij had na ons bezoekuur van deze middag bijna 2,5 uur in de stoel gezeten. Dat is nodig voor zijn longen. De verpleegster vertelde ons dat hij nog een potje pudding gegeten had, en dat hij dat zelf met het lepeltje gedaan had. Man ..... ongelooflijk ! Hij was wel wakker, maar veel moeite om iets kenbaar te maken deed hij niet, daarvoor was hij te moe. Morgen gaat men ook beslissen wanneer hij van de intensieve zorgen weg mag. Waarschijnlijk zal hij in de loop van de week naar de "medium care" gebracht worden. Hopelijk blijft hij zo positief evolueren. Bart, lieve schat, je bent goed bezig ...... stap voor stap gaan we er geraken jongen !!!!
10.00 u : oeps, waarschijnlijk veel wachtende bloggers, maar nadat ik vanmorgen naar de kliniek gebeld had, ben ik terug in slaap gevallen. Dat lachen en wenen dicht bij elkaar ligt, heb ik de voorbije weken al dikwijls mogen ervaren. Al veel tranen van verdriet, ellende, wanhoop en deze morgen tranen van opluchting ! Bart heeft een heel onrustige nacht gehad, veel bewogen met armen en benen en dan .... plotseling .... vanuit het niets ..... na 18 dagen zegt Bart : "DAS KEIGOED" ! De verpleegster schrikt natuurlijk maar vraagt aan Bart of hij weet waar hij is. "IN 'T ZIEKENHUIS" antwoord onze man. Voor de rest heeft Bart van heel de nacht niets meer gezegd. Dit is wel een teken dat Bart beetje bij beetje wakker aan het worden is. Ongelooflijk hoe blij we waren met dat telefoontje ! En nu is het weer afwachten tot Bart weer iets "zegt" ....... Bart, schatteke, ........ GIJ ZIJT GOED BEZIG !!! Man, wat zien we je graag !
16.15 u : Juist terug van Edegem. Bart zat al in zijn stoel toen we binnen kwamen. Hij was best vrij rustig, maar zijn ogen leken "afwezig". Gisteren keek hij "echt" naar ons en vandaag was dat niet zo het geval. Maaaaaaar ..... hij begrijpt héél goed wat we hem allemaal zeggen. Robbe, zijn broer, heeft vandaag nog eens meegeweest en toen hij vroeg : "Kan je een high five doen?" toen ging Bart zijn hand naar omhoog en "sloeg" hij in Robbe zijn hand. Man man man, zo'n ontroerend moment. Kippevel !!! We hebben hem ook ice-tea mogen geven met een spuitje. Dat slikt hij mooi weg en je kan zien dat hij daar smaak van heeft. Na een uurke werd Bart terug in zijn bed gelegd, weer STIKKAPOT ! Bart, lieve schat, je bent KEIGOED bezig (zoals je zelf gezegd hebt vannacht) ....... neem alle tijd die je nodig hebt. Langs deze weg willen we ook aan de familie van Jan onze oprechte gevoelens van medeleven betuigen. Jan heeft héél hard gevochten, maar het heeft niet mogen zijn ...... Ook al kennen we elkaar niet, we deelden ons verdriet, tweemaal per dag, 16 dagen aan een stuk. Héél veel sterkte aan familie en vrienden van Jan !
20.45 u : Man man man ...... vandaag weer veel tranen, maar tranen van ontroering. Bart lag rustig te slapen, maar we hebben hem wakker gemaakt. Hij volgde vanavond heel goed met zijn ogen en we konden echt wel merken dat hij ons goed verstond. Hij heeft weer ice-tea gekregen met een spuitje en ..... zelfs een paar lepeltjes yoghurt !!! Als je vraagt of hij nog wil dan steekt hij zijn hand omhoog. Ook naar de foto's die boven zijn bed hangen kijkt hij heel aandachtig. We vertellen dan vanalles over die foto's en je ziet hem dan kijken en het lijkt alsof hij het zich wel herinnert. Bart, je bent KEIGOED bezig !!! Probeer vannacht een beetje rustiger te zijn en te slapen, zodat je morgen weer goed wakker bent. Lieverd, WAT ZIJN WE FIER OP JOU !!!!!!!!
06.45 u : Bart heeft vannacht weer goed geslapen. De momenten dat hij wakker was deed hij wel wat onrustig, maar dat hoort er allemaal bij. Zijn koorts is ondertussen gezakt naar 37,2°. Bart, je doet het goed hoor ........ gewoon stillekes voortdoen zo ..........
16.30 u : Juist weer even op bezoek geweest bij Bart. Ook de nodige documenten voor zijn revalidatie moeten nu al aangevraagd worden. De administratieve "bollenwinkel" begint op gang te komen. Bart lag er eigenlijk rustig bij. Hij had in de voormiddag weer bijna een uur in de stoel gezeten en daar is hij natuurlijk héél moe van. Ze hadden zijn handen niet meer vastgebonden omdat hij daarvan veel te onrustig is. Hij lag met zijn éne hand achter zijn hoofd, juist of hij lag te zonnen. Hij herkende ook weer direkt mijn stem. Zijn hartslag stond op 95 toen wij toekwamen, maar zodra ik begin te vertellen zakt hij naar 71. Op een gegeven moment wreef Bart met zijn hand over zijn hoofd en keek mij met vragende ogen aan, alsof hij beseft dat daar iets niet juist is. Na ons bezoek is Bart naar een ander verdiep gebracht om opnieuw een CT-scan te maken. Hopelijk hebben we daar straks al nieuws over. We hopen, duimen en bidden alvast dat die uitslag "goed" zal zijn. Bart ........ ge zijt ne geweldige kerel !!!!! Man wat zie ik je graag !!!!!
20.45 u : Bart is echt de goede kant op aan t gaan ! Zijn CT-scan van deze middag was beter dan die van vorige keer ! Hij heeft rond 17.00 u ook weer een uur in de stoel gezeten, en toen wij er waren was onze dappere man natuurlijk weer STIKKAPOT ! We hebben er even tegen kunnen babbelen, maar zijn ogen vielen al vrij snel toe. Stap voor stap gaat hij langzaam maar zeker vooruit. Geduld .... geduld .... geduld .... is het enige dat ons nu recht kan houden. Morgen gaan we zijn kleine "grote" broer Robbe een keer proberen mee te nemen, kwestie van een extra prikkeling te geven wat stemherkenning betreft. Hopelijk kan hij ons dan weer aangenaam verassen. Onze dankbaarheid naar al het verplegend personeel en dokters blijft enorm groot ! De inspanningen die zij doen om Bart het zo goed mogelijk naar zijn zin te maken zijn van onschatbare waarde. DANK JE WEL !!!! Ik blijf ervan overtuigd dat Bart van alle positieve energie die jullie naar hem sturen grettig gebruikt maakt . Ook daarvoor HARTELIJK DANK !! Bart, lieve jongen, we passen ons aan, aan JOUW ritme en hopelijk heb je een rustige nacht lieverd !
06.45 : Bart heeft een rustige nacht gehad. Volgens de verpleger heeft hij vrij goed geslapen en als hij wakker is, dan kijkt hij veel meer in het rond dan de voorbije dagen. Goed zo man !! (misschien een teken van "wakker" worden ?!). Koorts is ook gezakt naar 37,5°. Voor de rest blijft het geduldig afwachten ...... afwachten ...... afwachten...... Hé Bart, das geen probleem zenne, neem je tijd maar, .......
15.45 u : Wat is het leuk als je een kwartier te vroeg in de wachtzaal zit, en dat het verplegend personeel je speciaal vroeger binnenlaat om te laten zien dat Bart in een stoel zit ! Hoe fier kan je als mama zijn op je zoon ? Bijzonder fier !!!!!!! Bart is weer een beetje wakkerder dan gisteren. Hij was ook vrij onrustig toen ik binnenkwam, maar zodra hij mijn stem hoorde ging zijn hartslag en bloeddruk terug "normaler". Het deed zo'n deugd te weten dat hij mijn stem herkent, en dat ik hem rustig kan maken. Na bijna een uurke in de stoel te zitten werd hij terug in het bed gelegd, en viel hij ook bijna onmiddellijk in slaap. STIKKAPOT ! De draadjes van de operatie werden gisteren ook weggehaald. Maar vandaag moest er alweer een hechting terug in, want in een fractie van een seconde greep Bart naar zijn hoofd en krabte een korstje los. Bart, ik weet dat je een doorzetter bent ...... maar dat je zovéél doorzettingsvermogen hebt ...... dat hadden we nooit kunnen denken. Stap voor stap mijn jongen ..... we blijven erin geloven .......
22.15 u : Ppfffff, eerst een uur in de file gestaan, dan nog 15 minuten moeten wachten vooraleer we binnen mochten (als ze met een patient bezig zijn, moet het bezoek even wachten, alle begrip daarvoor). En dan kom je bij onze Bart ....... en die jongen ligt ...... te slapen. Haha, met geen stokken wakker te krijgen. Stikkapot van in de stoel te zitten. We hebben dan maar een nagelknipper gevraagd en ondertussen zijn nagels wat geknipt, zodat hij niet meer zo hard kan krabben aan zijn hoofd. Tegen dat het bezoekuur voorbij was deed Bart zijn ogen open. Alsof hij besefte dat we weg moesten bleef hij in onze handen knijpen. Verdorie seg, hartverscheurend zenne. Niet weten wat hij denkt, niet weten in hoeverre dat hij beseft dat wij er waren, niet weten wat hij voelt ........ Bart, sterke man, hopelijk heb je een rustige nacht, en beetje bij beetje zal je er wel komen ...... daar zijn wij van overtuigd !!!! We voelen ook enorm mee met de familie van Jan, wiens toestand niet echt goed is. Komaan Jan, hou de moed erin !!!
06.45 : Bart heeft een rustige nacht gehad. Hij heeft goed geslapen en de momenten dat hij wakker was deed hij niet zo onrustig. Hé Bart, stoere kerel ....... doe je best hé ........ en neem gerust de tijd .....
16.15 u : We mochten vandaag weer een beetje langer bij Bart blijven. Hij is nog steeds niet "echt" wakker, maar volgens de dokters kan dat liggen aan het feit dat hij de voorbije weken zoveel slaapmedicatie gekregen heeft. Het is voorlopig dus geduldig afwachten tot wanneer Bart er beetje bij beetje klaar voor is om "aanwezig" te zijn. Ons geduld gaat de volgende uren, dagen, ..... (weer) serieus op de proef gesteld worden. Maaaaaar ........ we geven niet op ....... we blijven erin geloven en we gaan er voluit voor !!! Bart, moedige vechter ...... ge zijt goed bezig ........ we komen er wel jongen !!
20.15 u : Tweemaal per dag naar Edegem rijden begint, na 15 dagen, vrij vermoeiend te worden voor mij. Ook onze kleine "grote" broer mist ons enorm. Vanavond dus een keertje overgeslagen. Supercontent dat ik juist een telefoontje kreeg van Haddy, zijn stiefmama, om te zeggen dat Bart heel rustig is. Hij is soms "wakker", maar valt daarna weer in slaap. Het enige dat we moeten hebben is véél geduld, maar dat hebben we ervoor over ze !!! Bart heeft een enorme druk gehad op zijn hersenen en dat moet eerst rustig herstellen vooraleer zijn hersenen weer "actief" kunnen worden. Hoe lang zo'n herstelingsproces duurt kan niemand ons zeggen. Lieve Bart, we zijn al supercontent dat we zover geraakt zijn ..... dus ..... stap voor stap ..... op JOUW ritme !!!! Hopelijk heb je een rustige nacht lieverd !!
06.15 u : Sven was er vandaag weer vroeg bij om de kliniek te bellen. Bart heeft flinke periodes goed geslapen, maar heeft natuurlijk tussendoor ook weer een aantal keer wakker geweest. Tijdens het wakker zijn was hij best wel onrustig maar dat zou niet abnormaal zijn. Dat hoort nu eenmaal bij het ontwaken bij. Zijn koorts is aan het zakken, en daar zijn we bijzonder blij mee. Wij hopen echt dat hij vandaag niet te angstig en onrustig zal zijn. Lieve schat .... je bent er bijna ..... nog even volhouden ..... en dan kunnen wij je alles vertellen .... wat er precies gebeurt is ......
15.15 u : Juist een gesprek gehad met de dokter waardoor we weer helemaal met onze voetjes op de grond staan. Kort samengevat gaat het de goede kant uit met Bart, maar het duurt blijkbaar iets te lang vooraleer hij tekenen geeft van "echt" wakker zijn. Hierdoor weet men niet of Bart zelf nog in coma is. Iemand die in coma ligt kan perfect bewegingen maken, ogen opendoen, knijpen, ...... zowat alles wat Bart tot hiertoe ook doet. Onze jongen lag rustig te slapen, soms werd hij een beetje onrustig, maar dan viel hij weer in slaap. Ook over zijn letsels die hij zal hebben kunnen de dokters nog geen uitspraken doen. Vanavond zal een bepaald medicament waar ook wat slaapmiddel inzit helemaal stopgezet worden, en dan moeten we hopen dat hij "echt" wakker zal worden. Bart, schatteke ..... neem je tijd ..... we blijven met z'n allen erin geloven en we staan voor 200% achter jou !!!!!
21.00 u : Bart is nog steeds niet "echt" wakker, en blijkbaar gaat hij hiervoor meer tijd nodig hebben. We blijven geduldig wachten en hopen dat hij zo snel mogelijk de "klik" maakt. Lieve schat ....... neem je tijd ....... en we hopen op een rustige nacht ......
05.00 u : Vandaag was Sven er al vroeg bij om even contact op te nemen met de kliniek. Het afbouwen van de slaapmedicatie is vannacht weer vrij goed verlopen. Bart reageert ook al veel alerter. Ze hebben wel zijn antibiotica moeten verhogen omdat hij koorts blijft maken. Voor de rest blijven alle parameters op "normaal" staan. Ook de monitor die verwijst naar de druk in zijn hoofd doet het goed. We hopen echt dat het nu stap voor stap de goede richting uit mag gaan. Het wakker worden op zich zal nog wel enkele dagen duren omdat dit zeer voorzichting dient te gebeuren. Lieve Bart ...... dappere, sterke kerel ...... neem je tijd jongen ..... er is geen haast bij ......
16.00 u : Juist terug van Edegem. Bart had terug wat meer slaapmedicatie gekregen omdat men vandaag de drain uit zijn hoofd gaan halen, en dan moet hij rustig zijn. Ook gaat men vandaag nog een ruggemergpunctie doen om stalen te nemen voor verder onderzoek. Bart heeft deze voormiddag zijn linkse been opgetrokken, en hierover waren de dokters best positief. Dit zou een goed teken kunnen zijn. We blijven natuurlijk met onze voetjes op de grond, maar elke stap die hij zet in de juiste richting is voor ons belangrijk. Zijn koorts blijft nog aan de hoge kant en die moet eigenlijk zo snel mogelijk terug zakken om hem optimaal te kunnen wakker maken. Hopelijk is hij straks terug een beetje meer wakker zodat we weer wat "contact" met hem kunnen hebben. Bart ....... lieverd ...... je bent goed bezig .... volhouden kerel !!!
21.45 u : Een beetje later dan gewoonlijk ben ik er met een update. Doordat Bart beter en beter wakker aan het worden is, is hij soms ook wat onrustig. Daarom mochten we vandaag een beetje langer blijven om hem op zijn gemak te stellen. Zijn drain werd in de namiddag al verwijderd en ook het ademhalingstoestel is reeds afgekoppeld. Bart ademt helemaal zelfstandig ! Langs de ene kant zijn we daar natuurlijk super blij mee, maar langs de andere kant valt er een stukje "zekerheid" weg. Bart MOET het nu wel zelf doen. De volgende dagen zal Bart hoe langer hoe meer wakker worden en zullen wij ervoor moeten zorgen dat hij rustig blijft. Zijn favoriete drank moet mee (ice-tea), om smaken te herkennen en ook een mp3-ke met zijn favoriete muziek moeten mee. We kunnen nu alleen maar hopen dat hij een rustige nacht heeft en dat hij "rustig" kan wakker worden. Bart ..... grote, dappere, stoere vechter ...... wat zijn we trots op jou ..... de volgende dagen worden moeilijk ...... maar we moeten erdoor jongen !!!!
06.45 u : Bart heeft niet zo'n rustige nacht gehad. Het wakker worden verloopt niet zo makkelijk. Als de verplegers de slaapmedicatie verminderen begint Bart heel onrustig te worden, gaat zijn hartslag en zijn bloeddruk eigenlijk zeker hoog genoeg. Hij is in de loop van de nacht ook weer koorts beginnen maken. Ze hebben bloed genomen om te zien of hij geen infectie heeft. Volgens de verpleger die ik aan de lijn had is het niet abnormaal dat Bart zo onrustig is, ze hadden het al wel een beetje verwacht. Ik hoop van hem straks even te kunnen zien, zodat ik hem kan geruststellen dat alles in orde komt. Bart, lieverd, probeer hééééééél rustig te blijven ......... jaag je niet op ....... wees niet bang ...... stap voor stap jongen .........
10.45 u : Wat zijn we dankbaar dat we elk moment van de dag naar de intensieve dienst mogen bellen. Juist weer even een telefoontje gedaan. En ..... er is toch ook weer een beetje positief nieuws te melden. Zoals jullie weten ligt Bart aan een beademingstoestel. Dat toestel staat sinds gisterenavond op een "ander programma", dit wil zeggen dat Bart eigenlijk zelf moet ademen, maar als hij dat niet doet of te weinig, dan neemt het toestel het terug over. Maar Bart doet het zelf !!!!!!! Het toestel heeft niet meer moeten "helpen", hij krijgt nog wel extra zuurstof via dat toestel. Weer een stap in de goede richting. Zijn koorts blijft op 38,5° staan. Bart is nu terug in slaap gevallen want hij was weer STIKKAPOT van de verzorging deze ochtend, en de testen die dokters doen, ........ Bart, rust maar goed uit, want straks staan we er weer om jou moed in te spreken ...... stap voor stap jongen ......
15.45 u : Bart is terug dieper in slaap gebracht. Door het wakker worden heeft hij vanmiddag een aanval van epilepsie gehad. Niet echt abnormaal vertelde men ons, maar daardoor hebben ze terug de slaapmedicatie moeten aanpassen, waardoor ook het beademingstoestel terug ingeschakeld werd. Voor de rest stonden alle "monitors" goed .... dus we geven het niet op .... onze vechter moet zijn tijd maar nemen. In de namiddag gaan ze terug proberen de slaapmedicatie af te bouwen, en hopelijk hebben we straks weer een beetje "contact". Onze gedachten gaan ook uit naar "Jan", wiens familie tweemaal per dag samen met ons wacht in de wachtzaal. Ook zij beleven zeer bange dagen. Als jullie positieve energie richting Edegem sturen, laat er dan ook bij zijn voor Jan. We moeten erin blijven geloven !!! Lieve jongen .... neem je tijd .... er is geen haast bij .....
21.00 u : Bart was terug een beetje wakker. Aan zijn reacties te zien zijn we er vrijwel zeker van dat hij kan horen dat wij er zijn. Hij doet heel veel moeite om zijn ogen op te houden, en probeert ons zelfs een beetje te "volgen" met zijn ogen. Ook met armen en benen doet hij best veel inspanningen. Knijpen doet hij zeer goed. Zijn hartslag gaat ook telkens serieus de hoogte in (tot 140), maar zodra we weg zijn zakt die terug zegt men ons. Voorlopig zal het bezoek dus zeer beperkt zijn om voor hem de inspanning niet te groot te maken. Al is het als "bezoeker" ook niet echt aangenaam hem daar zo bezig te zien. De verpleging stelt ons gerust door te zeggen dat het voor de familie erger is dan voor de patient .... maar dan nog ....... Lieve Bart, dappere vechter, hopelijk heb je een rustige en stabiele nacht .... neem je tijd jongen ....
22.00 u : Haddy heeft juist weer even met kliniek gebeld. Dank je wel Haddy! Ze gaan Bart vannacht proberen nog minder slaapmedicatie te geven om hem nog meer wakker te krijgen. Blijkbaar gebeurt dit best als er geen familie in de buurt is, want daardoor kan Bart zich te onrustig voelen. We hebben alle vertrouwen in het verplegend personeel van UZA en hopelijk slagen zij erin om onze dappere vechter rustig te houden. Ook nog even een woordje van dank aan alle familieleden, vrienden en geburen die zo hard met ons meeleven. Jullie zullen waarschijnlijk nooit beseffen wat die steun voor ons betekent ! DANK JE WEL !!!! Bart .... doe het goed vannacht hé .... en blijf maar rustig ..... alles komt goed !
07.00 u : Juist telefoontje met Edegem gedaan. "Er valt niets te melden, Bart is heel de nacht hetzelfde gebleven". Oef, krop in de keel valt wel, en mijn maag die ineengekrompen zat valt ook terug in zijn plooi. Ik kan alweer niet wachten om naar onze dappere man te gaan. Zodat ik hem kan vertellen hoe fier we zijn. We weten het natuurlijk niet zeker, maar iets in mij zegt dat Bart ons kan horen. Al vanaf de 1ste dag praat ik tegen Bart. Ik vertel hem over de reacties van de blog, over de vele sms'kes die we krijgen, wat we allemaal doen als we thuis zijn (dat is eigenlijk niet veel zenne), wat zijn vrienden en klasgenoten allemaal laten weten, hoe flink wij hem vinden en dat hij rustig zijn tijd moet nemen. We blijven hopen .... duimen .... bidden ...... en smeken. Mijn lieve schat ....... het komt wel goed ..... we gaan ervoor !
15.45 u : Bart, Bart, Bart ..... jongen toch ..... wat zijn we fier op jou !!!!! Juist terug van onze dappere vechter. Bart is heel langzaam aan het wakker worden. Als je zegt : "Bart, je mama is hier" dan gaan zijn ogen een beetje open. Door de zware medicatie die hij nog krijgt lijkt het alsof Bart ladderzat is ...... maar we zijn zo blij dat hij reageert !!! Ook zijn rechterbeen trekt hij regelmatig op. Zijn linkerbeen vertoont "reflexen" waar wij op zich ook al heel blij mee zijn. Dokters vrezen namelijk dat zijn linkerkant verlamd zal zijn. We moeten natuurlijk realistisch blijven en we beseffen dat alles nog steeds zeer kritiek is. Dat Bart nog een heel lange weg te gaan heeft houden we ook voor ogen hoor. We hebben terug heel veel moed om erin te blijven geloven. Ongelooflijk hoeveel postieve energie we nu terug voelen. Bart ...... sterke, knappe, stoere kerel ...... we houden van jou !!!
20.30 u : Juist terug een bezoekje gebracht aan onze harde vechter !! Hij begint echt wel stillekes aan wakker te worden. "Bartje, als je kan, knijp dan eens in mijn hand?" ......... en HIJ KNEEP !!!!! ongelooflijk !!! Ook bij Haddy, zijn stiefmama, heeft hij met zijn linkerhand geknepen. Hij "duwt" ook geregeld met zijn benen tegen het bed vanachter. Zijn schouders bewegen ook een beetje. Na een kwartiertje vielen Bart zijn ogen terug dicht ...... STIKKAPOT van de inspanningen. We hebben er zelfs maar een kwartiertje bij kunnen blijven omdat dit voor hem héél vermoeiend is. Morgen zullen alleen ik & Sven, en Koen & Haddy bij hem op bezoek mogen, kwestie van bekende stemmen te horen en voor de rest niet te veel vermoeiende geluiden rond zijn bed. Dank je wel aan IEDEREEN voor al die positieve energie die jullie naar Bart sturen ...... HIJ DOET ER IETS MEE !!! Hopelijk weer een rustige en stabiele nacht. Bart, lieve schat ...... stap voor stap gaan we er samen geraken ......
06.30 u : 's morgens naar de kliniek bellen is een zeer moeilijk moment. Zou alles nog in orde zijn ? Zou hij een rustige nacht hebben gehad ? Is hij stabiel gebleven ? Maar vandaag was het een moment van "opluchting" : Bart is heel de nacht stabiel gebleven. Dat is zowat het enige dat ik kan vertellen. Sven heeft deze morgend gebeld, en zodra hij hoort dat hij stabiel gebleven is hoort hij de rest niet meer. Er was nog iets van extra medicatie voor hem rustig te houden, maar dat was allemaal normaal. Dit geeft ons echt kracht en moed om te blijven positieve energie naar onze Bart te sturen. Lieverd ...... je komt er wel ........ HET MOET !!
15.30 u : Juist Bart even mogen zien. Onze flinke dappere man is echt het beste van zichzelf aan t geven. De verpleger vertelde ons dat Bart vandaag "op reis" geweest was. Hij is namelijk 2 uur van de intensieve dienst weg geweest om een verdieping lager een MRI-scan te laten nemen. Dit is echt niet zonder risico's. Een heel stresserend avontuur voor Bart. Maar ...... de MRI heeft ons toch goede moed gegeven. Op de scan is namelijk te zien dat de ene hersenhelft van Bart intact gebleven is. Hoe zwaar de handicap zal zijn kunnen de dokters ons nog steeds niet vertellen, maar zij geloven in reële kansen voor Bart. Zijn toestand is nog steeds in levensgevaar, maar hij heeft vandaag een serieuze stap in de goede richting gezet. Lieve mensen, blijf allemaal postieve energie naar onze vechter sturen. Hoe doe je dat ? Praat tegen Bart, zeg hem dat hij beter moet worden, dat hij ervoor moet gaan, beeld je dan in dat je die positieve gedachten op een wolkje zet, en stuur dat wolkje richting Edegem. Het klinkt misschien vreemd, maar ik ben er echt van overtuigd dat het werkt !! We blijven hopen, bidden en smeken op een goede evolutie. Komaan lieve schat .... je bent goed bezig .... volhouden nu .......
20.15 u : Bart is nog steeds zeer stabiel. Zijn druk in zijn hoofd is vandaag zelfs heel positief. Heel de dag heeft het "kraantje" dichtgestaan, en toch blijft de druk op "11" staan. Dit is echt een stap in de goede richting. Ook de zwelling van de hersenen is serieus verminderd. Wij kunnen onze dankbaarheid naar alle verplegers, verpleegsters en dokters niet genoeg uiten. Hoewel we iedere keer "dank je wel" zeggen, zullen zij nooit beseffen hoeveel ze voor ons betekenen. Het lot van je kind in hun handen leggen is niet evident, maar toch hebben we het volste vertrouwen in hen. Ook alle volgers van deze blog zijn we ontzettend dankbaar. Zoals jullie geregeld komen kijken naar nieuws van Bart, zo kijken wij ook dikwijls of er nog reacties zijn. Het doet ons enorm deugd te lezen dat er zoveel positieve energie naar onze zoon gestuurd wordt. DANK JE WEL !!!!! Hopelijk heeft hij weer een rustige en stabiele nacht. Lieve Bart, ik ben zooooo fier op jou ..... hou vol kerel ...... samen geraken we hier wel door .......
06.30 u : Bart heeft een stabiele en rustige nacht gehad. Alle parameters waren "normaal". Nu kunnen we alleen maar hopen dat hij zo blijft en dat hij stapke voor stapke beter zal worden. We blijven hopen. We blijven bidden. We blijven smeken dat alles goed komt met onze dappere man. Lieve schat ...... neem je tijd jongen ...... wij wachten wel ...........
15.15 u : Ons eerste bezoekje van vandaag zit er alweer op. Telkens weer ga ik kapot van de zenuwen, bang om wat er ons te wachten staat. Maar eens ik dan bij onzen Bart ben, dan begin ik eerst al zijn monitors te controleren. Wees gerust, das efkes werk zenne. Hartslag OK, bloeddruk OK, druk in de hersenen OK, ademhaling OK, zuurstof in het bloed OK, voeding OK, temperatuur OK, urine OK, hoeveelheid vocht van de drain OK, en tegen dat we alles gecontroleerd hebben beginnen we 1001 vragen te stellen aan de verpleegster of verpleger die op dat moment Bart opvolgt. Bart blijft stabiel. Dat is momenteel het belangrijkste. Ze hebben deze morgend ook het koelingsmachine afgezet maar zijn temperatuur ging veel te snel veel te hoog. Blijkbaar heeft hij koorts. Ze hebben dan de koeling terug opnieuw aangezet en momenteel staat zijn temperatuur op 36,6°. Omdat Bart gisteren heel hard lag te bibberen in zijn bed hebben ze vandaag ook een medicament gegeven dat het bibberen wat moet afremmen. Hoewel dat bibberen niet zo abnormaal is. Ook de zwelling in zijn hoofd begint goed weg te trekken. Nu zal het bang afwachten worden op het moment dat men gaat beslissen om onzen Bart wakker te maken. Dan pas zal men ons kunnen vertellen hoe groot de hersenschade is en hoe zwaar hij gehandicapt zal zijn. Het enige dat we kunnen doen is hopen dat hij toch nog een levenswaardig leven kan hebben. Bartje, venteke, we geven je niet op jongen !!!
21.00 u : Man man man, wat ben ik fier op onze flinke zoon !! Zijn toestand is nog steeds stabiel ! Het koelmachine hebben ze weer afgezet en zijn temperatuur blijft op 36,9°. Het blijft zeer moeilijk om hem daar zo te zien liggen, maar we blijven erin geloven. We blijven hopen, smeken en bidden dat dat mirakel waar we op zitten te wachten er bijna is. Lieve schat ..... we blijven er met z'n allen achter staan .... we vechten samen met jou ..... neem je tijd lieverd ..... en hopelijk heb je weer een rustige stabiele nacht. HET MOET !!
06.45 u : Juist met kliniek gebeld. Zo content als de verpleger zegt : "er valt eigenlijk weinig te melden - Bart is heel de nacht stabiel gebleven, alleen tegen de morgend bij het nemen van zijn dagelijkse longfoto's steeg de druk in zijn hersenen weer een beetje, maar door wat extra medicatie is ook dat weer onder controle." Nu weer wachten tot we onze dappere man kunnen zien. Komaan lieve schat ..... neem gerust je tijd ...... maar blijf vechten om hierdoor te komen ! HET MOET !!!!!!
15.15 u : Juist terug van Edegem. Man man man, wat zijn we fier op onze dappere vechter. Zijn toestand is nog steeds stabiel. Pupillen reageren ook terug normaal. Zijn druk in de hersenen blijft onder controle. Dit is een stap in de goede richting, hoewel we beseffen dat onze Bart nog een héél lange weg te gaan heeft. Er mag nu ECHT NIKS MEER foutlopen. Hoewel we pogingen doen om de dagelijkse draad weer een beetje op te pikken, blijft dit voor ons zeer moeilijk. In ons huis staat de tijd stil, maar de wereld draait door. Dank je wel voor zoveel woorden van steun en zoveel positieve kracht die jullie met z'n allen naar onze flinke kerel sturen. We geven het niet op !!! want ....... HET MOET !!!!
20.30 u : Bart zijn toestand blijft stabiel. De druk in zijn hoofd was wat aan de hoge kant, maar dat kwam omdat zijn kraantje van de drain dicht stond. Geregeld zetten ze dat open om het vocht af te laten. Op een gegeven moment "kuchte" Bart, maar doordat hij aan de beademing ligt kan hij niet doorkuchen. Dit was even schrikken seg. Na 9 dagen was dat precies alsof hij een eerste teken van leven gaf. Hij rilde vandaag ook heel hard, maar dat komt omdat hij nog steeds op 35° gehouden wordt. We kunnen nu alleen maar hopen dat hij stabiel mag blijven en een rustige nacht heeft. We moeten erin blijven geloven. Stap voor stap. Lieve schat ....... goed slapen vannacht ......
06.45 u : Bart heeft een vrij stabiele nacht gehad. De druk in zijn hersenen bleef wel heel de tijd rond de "20". (hoewel dat gisterenavond steeds op "12" stond). Ook zijn pupillen hebben vannacht even gereageerd, maar nu niet meer. HOPEN is het enige dat we kunnen doen. Lieve mensen, ik weet dat ik constant in herhaling val, maar het enige dat ik vraag is POSITIEVE energie naar Bart te sturen. We zijn meer geholpen met 20% kracht die naar onze vechter gaat dan met 80% medelijden. BLIJF ER SAMEN MET ONS IN GELOVEN. HET MOET ! HET MOET ! HET MOET !
15.15 u : Juist terug van onze vechter. Bart zijn toestand is momenteel nog steeds stabiel. Hoewel de dokters ons echt wel met onze voetjes op de grond willen houden. Bart is nog steeds in levensgevaar, zijn toestand is nog steeds zeer kritiek. Er mag ECHT NIETS meer fout lopen nu. In de voormiddag hebben ze toch een "beetje" hersenactiviteit gemerkt bij onzen Bart, dus ..... dat geeft weer een beetje hoop. We geven hem echt nog niet op !! We blijven hopen, bidden, duimen en smeken om dat ene mirakel dat we zoooo hard nodig hebben. Bartje, venteke, lieve schat .... neem rustig de tijd ......
20.00 u : Ritje naar Edegem zit er weer op voor vandaag. Vanavond was Bart nog steeds stabiel. Zijn drukmeter in zijn hersenen stond vanavond op "14", dus dat is goed. (gezien de omstandigheden dan toch). Hartslag en bloeddruk waren ook "normaal". Dank je wel lieve mensen voor zoveel woorden van troost en steun. Ook de ontelbare sms'kes die ik dagelijks ontvang doen enorm veel deugd, maar ik kan helaas niet elke sms beantwoorden. We hopen nu op een rustige stabiele nacht. Bart, lieve jongen, sterke vechter, neem je tijd om hieruit te komen ..... we wachten rustig af ..... momenteel ook het enige dat we kunnen doen.
06.45 u : Bart heeft weer een zeer onstabiele nacht gehad. Zijn toestand is er fel op achteruit gegaan. Ze hebben een CT-scan moeten nemen en die zag er niet goed uit. Hoewel zijn lichaam momenteel gekoeld wordt, blijft de druk in zijn hersenen terug aan de hoge kant. VERDORIE !!! Onmacht is het enige dat we nu voelen. Positieve energie naar hem sturen is het enige dat we kunnen doen. Blijf AUB samen met ons geloven in dat ene MIRAKEL dat Bart nodig heeft om hier door te komen......
08.00 u : Om 14.00 u afspraak met de dokters van Bart. PPfffff, dit gaat een lange voormiddag worden. Komaan Bart, blijven vechten hé lieverd, JE MOET ! JE MOET ! JE MOET !
17.30 u : Ppppfff, heel lang gesprek gehad met de dokter. Serieuze klappen in ons gezicht gekregen. Onze Bart zijn toestand is momenteel stabiel ...... maaaaaar ..... ze hebben vandaag een EEG genomen waaruit gebleken is dat Bart geen hersenactiviteit vertoond. Langs de ene kant zou dit kunnen betekenen dat onze vechter "hersendood" is maar langs de andere kant weten de dokters niet of dit komt door de zeer zware slaapmedicatie die Bart krijgt. Ook was er geen reactie in zijn puppillen, en ook hier weer hetzelfde verhaal. Ofwel is er geen hersenactiviteit meer, ofwel komt dit door de zeer zware medicatie. Er is nog steeds een sprankeltje hoop, dus ......... We proberen realistisch te zijn maar proberen ons toch ook een beetje vast te klampen aan het beetje hoop dat men ons geeft. Blijf aub samen met ons geloven in dat mirakel dat Bart nodig heeft. Het is nu echt wel 1 minuut voor 12 uur !!!!! Komaan mijn venteke, vechten !! HET MOET ! HET MOET ! HET MOET !
21.00 u : Dankzij de goede medische zorgen die onze vechter krijgt is zijn toestand momenteel weer stabiel. Ongelooflijk hoe er in het UZA met ons meegeleefd wordt. Dokters en verplegend personeel doen wat ze kunnen. We kunnen onze waardering naar hen toe niet genoeg laten blijken. Verplegers en verpleegsters die dag en nacht waken over onze grote dappere jongen. We blijven hopen dat zijn toestand nu onder controle is en dat hij stabiel mag blijven. Lieve dappere sterke vent ...... vechten !!! HET MOET ! HET MOET ! HET MOET !!! Elke avond als Bart ging slapen had ik een ritueelzinneke : Slaapwel schat ... en morgenvroeg gezond weer op !!! Awel, ik hoop dat ik dat nog veel ga mogen zeggen tegen hem !!!!
