22.30 u : Bart had weer een vrij goede dag vandaag. Weer heel de dag bezoek gehad, kwestie van de dag zo snel mogelijk te laten vooruit gaan voor hem. Als enige van de leefgroep daar moeten blijven in het weekend was iets waar Bart enorm tegenop keek, maar toen wij vanavond naar huis reden vertelde hij ons dat hij eigenlijk een leuk weekend heeft gehad. Hij leek ons vandaag ook vrij goed "wakker". Als Bart moe is, dan gaan zijn hersenen in een soort van "stand-by" en heb je precies even geen contact meer met hem. Die periodes van "stand-by"-zijn worden steeds korter. Hij kan nu soms al bijna een uur "wakker" zijn en dan gaat hij voor een paar minuten "weg". Het blijft wel heel moeilijk om juist te omschrijven hoe Bart ontwaakt uit zijn coma. Tot over een paar weken terug wist ik zelf ook niet hoe dat allemaal in zijn werk gaat. Wakker is wakker dacht ik, maar dat blijkt niet zo te zijn. De "wakkere" Bart van vandaag is nog steeds niet de "definitieve" Bart. Morgen begint voor hem de "werkweek" terug, en hij ziet het zitten. Dat is voor ons het allerbelangrijkste, dat HIJ de moed heeft om te werken. We kunnen met z'n allen supporteren, maar het is Bart die zal moeten "scoren". Bart, lieve jongen, het eerste weekend hebben we al doorstaan. Hopelijk kan je vannacht goed slapen en morgenvroeg is iedereen van je leefgroep er terug om er weer tegenaan te gaan.
22.30 u : Bart heeft vandaag bijna 11 uur aan een stuk bezoek gehad. Omdat hij als enige van de leefgroep niet op weekend mocht, had men ons toegestaan om al vanaf 10.00 u op bezoek te komen tot 21.00 u. Hij was uiteraard content dat we hem op die manier toch konden "ondersteunen". Tijdens de weekdagen krijgt Bart tweemaal per dag een half uur kiné, en vandaag kreeg hij éénmaal per dag kiné. Hij vertelde ons dat hij op een dikke mat moest gaan liggen en moest proberen om dan zichzelf rond te draaien. Op die manier leert men hem om rekening te houden met zijn linkse kant, en die kant erbij te betrekken. Volgens de kiné lukte dat al vrij goed. Bart heeft nog een lange weg te gaan maar we merken toch wel dat het aan wilskracht zeker niet ontbreekt. Hij heeft het natuurlijk soms nog wel héél moeilijk, maar hij heeft een doel voor ogen, terug leren stappen, en daar trekt hij zich echt enorm aan op. Bart, mijn lieve jongen, we hopen dat je het, ondanks alles, toch een beetje leuk vond vandaag. Morgen kunnen we alweer aftellen tot de andere kinderen van je leefgroep terugkomen. We duimen alvast voor een goede nachtrust lieverd.
23.45 u : Oeps, blog vergeten. sorry. Bart was vandaag vrij goed "wakker". Hij had een leuke dag gehad met ergo, logo en kiné. Goed geslapen, lekker gegeten en zich wat geamuseerd met de andere kinderen die in revalidatie zijn. Maar toen ..... rond 17.00 u mochten alle kinderen van zijn leefgroep in weekend gaan naar huis. Omdat Bart nog niet lang in revalidatie is werd beslist om hem dit weekend nog zeker daar te houden. Dat viel hem bijzonder zwaar. Het was echt verschrikkelijk om hem daar zo te zien. Zoveel tranen en zoveel onmacht. We proberen hem dan uit te leggen dat het voor zijn eigen welzijn is dat hij daar moet blijven, maar dat was voor hem zeer moeilijk om te begrijpen. Op zo'n moment is er weinig dat je kan doen om hem te troosten. We kunnen alleen maar hopen dat hij ondanks alles toch een goede nachtrust heeft. Bart, lieverd, wat was het vanavond moeilijk om je achter te laten. Elke dag is er éne, en elke dag is een stapje dichter naar huis. Schatteke ....... morgen zijn we er weer ...... probeer ondertussen goed te slapen hé !
23.00 u : Bart had een goede dag vandaag. Toen we vanavond toekwamen wou hij persé iets aan ons laten zien. Hij vroeg ons om hem op de rand van zijn bed te zetten en zei : "kijk hé, kijk naar mijn linkerbeen !" ..... hij kon zijn been zoveel hij wilde zo'n 10 cm van de grond optillen. Het kostte hem wel wat concentratie, maar we hadden bijna tranen in onze ogen van ontroering. Hijzelf was superenthousiast. "Ik heb dat vandaag geleerd op de kiné". We hebben hem verteld dat hij zo alle dagen een beetje meer zal leren, totdat hij terug zal kunnen stappen, wat ondertussen zijn volgend doel geworden is. Hij was vandaag ook weer "wakkerder" dan gisteren, zijn "babbel" stond geen moment stil. Soms was hij nog wat verward, maar dat viel eigenlijk best mee. Toen we naar huis vertrokken vertelde hij ons dat hij er eigenlijk best wel graag is. Iedereen is er heel vriendelijk tegen hem, en ze doen allemaal hun uiterste best om het verblijf voor Bart zo aangenaam mogelijk te maken. Zijn bed vind hij geweldig, en het eten vind hij ook héél lekker. Bart, moedige jongen, samen met jou zijn we zo content met elk stapje dat je zet in de goede richting. Probeer de moed erin te houden want we zijn er rotsvast van overtuigd dat jij nog héél ver zal geraken. Geniet van je nachtrust want wie weet wat je morgen weer allemaal zal leren.
21.45 u : Bart heeft zijn eerste nacht in het revalidatiecentrum goed geslapen. Hij genoot er echt van om onder een lekkere warme dons te slapen. In de voormiddag hebben de dokters, kinesisten, logopedisten, ergotherapeuten en verplegend personeel een algemene controle gedaan bij Bart om te zien hoever hij staat. Op basis daarvan zal dan een revalidatieschema opgesteld worden. Langzaamaan zal dit schema opgebouwd worden naargelang Bart zijn evolutie. Bart zelf ziet het tot hiertoe nog wel zitten. Hij was vandaag met momenten emotioneel (hij hoorde een liedje op de radio dat hij kende van "vroeger"). Omdat Bart nog steeds niet voor de volle 100% wakker is verteld hij soms 3 keer hetzelfde of springt hij van de hak op de tak. De artsen vermoeden dat dit nog wel enkele weken zal duren. Het ontwaken uit een coma doe je niet op 1.. 2 .. 3. Heel langzaam zal dit hoe langer hoe beter gaan. Lieve Bart, dappere jongen, ik hoop echt dat je snel je draai een beetje vind ....... hopelijk heb je weer een zaaaalige nacht en kan je morgen weer met veel moed aan je dag beginnen.
22.45 u : De verhuis van Bart naar het revalidatiecentrum is goed verlopen. Bart had heel onrustig geslapen en kon vanmorgen amper eten van de zenuwen. Toen wij om 09.00 u toekwamen in Edegem was hij best nerveus. Verhuizen ... hier had hij zo naar uitgekeken. Nog afscheid genomen van zijn kamergenoot en het verplegend personeel van A4. Bart kreeg een warm onthaal in zijn nieuwe leefgroep. Best grappig om te zien hoe die kinderen gewoon vragen : "waarom ben jij hier? ..... wat heb jij meegemaakt? ...... " We hadden het gevoel dat Bart best wel op zijn gemak was, al is zo'n eerste kennismaking uiteraard wel wat onwennig. Bart heeft nu ook zijn donsdeken van thuis (met flanel overtrek), dus dat slaapt ook al makkelijker dan de lakens van de kliniek. Bart vroeg al een aantal dagen om ons hondje Brislo mee te brengen. In de kliniek kon dat natuurlijk niet, maar vandaag moesten we ons dan ook houden aan de belofte die we hem gemaakt hadden. Na het avondeten werd de hond meegenomen. Hij mag daar uiteraard niet binnen maar we hadden Bart een warme jas, muts, sjaal en handschoenen aangedaan en toen was het tijd voor "het grote moment". Man man man, het weerzien was bijzonder emotioneel. Bart GENOOT er echt van om als grote dierenvriend zijn hondje terug te mogen zien. Tranen van geluk bij ons alle 4. Voorlopig wil Bart nog geen ander bezoek ontvangen dan de naaste familie, omdat het voor hem te confronterend is. Wij vragen dan ook om zijn keuze daarin te respecteren. Eerst zal hij vooral zelf moeten aanvaarden wat hem overkomen is. Al zijn we ervan overtuigd dat hij weldra zijn vrienden zal willen weerzien. Bart, mijn lieve jongen, wat heb je vandaag weer een grote stap gemaakt ...... ik hoop echt dat je je snel een beetje op je gemak voelt daar ..... hopelijk heb je een rustige en deugddoende nachtrust want van nu is het "werkendag" hé lieverd !
23.30 u : Drukke dag vandaag. Alle voorbereidingen zijn getroffen om Bart morgen over te brengen naar het revalidatiecentrum. Hij kijkt er alvast enorm naar uit langs de andere kant niet goed wetende wat hem daar te wachten staat. We hebben deze middag weer mee naar de kiné geweest. De oefeningen die hij daar moest doen lukte vrij aardig. Soms zegt hij nogal snel dat het niet gaat, maar met een beetje aanmoediging doet hij dan toch enorm zijn best. Na de kiné was hij wel wat verward. Soms wist hij niet meer goed wat hij 5 minuten tevoren gezegd had, maar dat komt door de vermoeiheid. Bart, mijn jongen, morgen weer een grote stap. Dag op dag 5 weken geleden werd ons leven helemaal overhoop gegooid .... maar we zijn er altijd in blijven geloven ....... en dat doen we nog steeds ...... dat zullen we altijd blijven doen schatteke ....... Hopelijk kan je vannacht nog goed rusten om morgen die drukke dag aan te kunnen.
21.30 u : Bart had vandaag een betere dag. In de voormiddag zijn we met hem naar buiten geweest. Gekleed met een warme trui, dikke jas, muts op zijn hoofd, handschoenen aan en een sjaal. We konden maar een 5-tal minuten buiten blijven, maar Bart genoot hier echt van. Daarna zijn we gaan eten in de cafetaria. In de nammidag is hij terug naar de cafetaria geweest om iets te gaan drinken, en vanavond wou hij persé nog eens even de buitenlucht opsnuiven. Hij was echt supercontent dat hij nog eens uit die ziekenhuiskamer weg kon, even die 4 muren achterlaten. Vanavond lag Bart in zijn bed met zijn linkse hand op zijn borst. En toen .......... die hand ging 10 cm naar omhoog !! Man man man, kippevel .... tranen in de ogen. Toen we hem erop attent maakten dat hij bewoog met zijn hand begon hij zich daar natuurlijk op te concentreren en lukte het nog een aantal keer. Hoewel we hem natuurlijk niet willen forceren, want als het niet lukt is de teleurstelling des te groter. Ook telt hij heel hard af om te kunnen verhuizen naar het revalidatiecentrum. Dinsdag is het zover. We weten niet goed of Bart eigenlijk beseft wat hem daar te wachten staat. Trainen, trainen, trainen ..... Hiervoor zal hij alle positieve energie goed kunnen gebruiken. Bart, lieve jongen, je hebt vandaag genoten van je dag, en jij niet alleen. Morgen nog één dag een beetje uitrusten en dan beginnen we aan het grote werk. Hopelijk heb je een goed nachtrust na deze vermoeiende maar leuke dag ......
21.15 u : Toen we vanmiddag toekwamen was Bart héél slecht gezind. Hij had buikpijn en krampen, het deed overal pijn, hij was duizelig, hij is het daar beu, etc ...... We vreesden dat het weer een "down-dag" zoals gisteren zou worden. We hebben toen op hem ingepraat dat hij zijn hoofd echt niet mag laten hangen, en dat we maar één weg kunnen/moeten gaan, dat is de weg "vooruit". We hebben hem toen in een soort rolstoel gezet en zijn ermee uit zijn kamer gegaan. Even weg van die 4 muren die op hem afkomen, even weg van "alles". We besloten om even "afscheid" te gaan nemen (omdat Bart dinsdag naar de revalidatie gaat) van het verplegend personeel van de intensieve dienst . Man man man, wat een warm onthaal kregen we daar !!! Iedereen was aangenaam verrast dat Bart er (ondanks alles) zo goed uitzag. Bart heeft "dank je wel voor de goede zorgen" gezegd, maar herinnert blijkbaar zelf niets meer van zijn verblijf op de intensieve. Bart heeft het verplegend personeel moeten beloven dat hij moet terugkomen zodra hij kan "stappen". Dat was voor iedereen zeer emotioneel. Daarna zijn we naar de inkomhal gegaan waar Bart de geur van het restaurant rook. "Mama, ik heb zin in een broodje". Geen probleem, jongen, dan gaan we toch gewoon de cafetaria binnen. Bart "genoot" van zijn broodje met een tas koffie. Achteraf vertelde hij ons dat hij het leuk vond om eens weg te zijn uit zijn kamer. Bart, lieve jongen, er zullen nog wel "down-dagen" volgen, maar we zullen er ALTIJD zijn om jou er terug bovenop te halen. Samen komen we hier wel door lieverd. We hopen dat je na deze "drukke" dag een héél goede nachtrust zal hebben.
21.45 u : Bart had vandaag een mindere dag. Toen wij deze middag binnenkwamen was hij heel emotioneel. Eten lukte niet zo goed. Hij vertelde dat hij héél moe was en niet kon slapen, het deed "overal" pijn, ...... In de voormiddag had hij al naar de ergo geweest, en na de middag mochten we weer mee gaan kijken naar de kiné. Dat ging vandaag heel moeizaam. Hij had precies de fut niet om te "werken". Man toch, dit deed zoveel pijn. Wat zouden wij het zo graag "overnemen" van hem. We kunnen alleen maar proberen om hem aan te moedigen en hem helpen waar nodig. De rest moet Bart, spijtig genoeg, zelf doen. We beseffen ook wel dat het niet alle dagen even goed kan gaan, dus een mindere dag hoort er gewoon bij. We hebben allemaal wel eens een "down-dag". Maaaaaar .................. er is ook wel goed nieuws te melden. We hebben dinsdag in Edegem een "GO" gekregen, wat wil zeggen dat Bart revalidatieklaar is. Vandaag dan het verlossende telefoontje gekregen van het revalidatiecentrum dat Bart daar dinsdag naartoe gebracht zal worden. Niet te beschrijven wat een krop je in je keel krijgt als je dat bericht krijgt. Dit is weer een stap in de goede richting. Bart zal vanaf dinsdag keihard moeten werken, maar het zal nodig zijn. Hopelijk heeft hij de kracht en de moed om ertegenaan te gaan. Bart, moedige man, vandaag ging het minder, maar dat begrijpen we maar al te goed. We blijven erin geloven lieve schat, we blijven je steunen en helpen, we gaan er SAMEN voor gaan hé jongen !! Schatteke, ik zie je zoooooo graag ..... hopelijk kan je vannacht goed slapen zodat je morgen weer meer moed hebt .......
20.45 u : Bart had vandaag een héél zware dag. In de voormiddag een uur naar de ergo, daar moet hij zich héél goed concentreren om zijn oefeningen goed te kunnen doen. Hier trainen ze de fijne motoriek van Bart en ze hebben vandaag ook nog een soort "memory"-spel gedaan. Toen hij daar van terug kwam was het tijd om te middageten. Sven gaat al een hele week 's middags langs om Bart mee te helpen met zijn eten. Direct na het eten moest hij dan naar de kiné en ook vandaag mocht Sven mee om te gaan "helpen". Dit is weer zeer zwaar voor Bart, vooral op fysiek vlak, maar ook emotioneel is dit zeer moeilijk voor hem. Hij moet daar oefeningen doen voor een spiegel en we vermoeden dat dit voor Bart héél confronterend is. Ook de oefeningen die hij moet doen zijn helemaal niet zo simpel. Buikspieren die extra getraind worden, nekspieren die behandeld worden en ook zijn rugspieren moeten onder controle zijn. Tussendoor werken ze dan met zijn linkse been en ook zijn linkse arm proberen ze te stimuleren. Hij was nog maar goed en wel terug op zijn kamer toen de dames van de logo al aan zijn bed stonden. Tien minuten spreekoefeningen doen is weeral zeer vermoeiend. Bart probeert ook zolang mogelijk wakker te blijven als wij op bezoek zijn, want hij geniet ervan om ons te zien, maar tussendoor slaapt hij korte "dutjes" van 20 à 30 minuten. Bart was vandaag ook meer verward dan de voorbije dagen, maar dat komt omdat er héél hard met hem gewerkt werd, en dat kost enorm veel moeite. Wij zijn alvast heel tevreden dat hij al zover staat, dit hadden wij 4 weken geleden nooit durven dromen. Bart, geweldige man, dagelijks zien we de stappen die jij maakt ...... we zijn ervan overtuigd dat we binnenkort zullen kunnen schrijven dat we "de stappen zien die jij GAAT" ...... maaaaar ...... neem je tijd jongen, JOUW tempo hé !!!! Hopelijk heb je een rustige nacht want je was vanavond stikkapot ....... Lieve schat, ik zie je graag .................
21.00 u : Wij beginnen er hoe langer hoe meer van overtuigd te geraken dat we echt wel het mirakel gekregen hebben waar we zo naar verlangden. Bart doet het super goed. Vandaag weer goed gegeten. Ook de kiné lukte vandaag beter dan gisteren. De logo begint ook zijn vruchten af te werpen want praten gaat elke dag een beetje beter. Maar er is ook een mindere kant natuurlijk ..... Bart beseft ondertussen héél goed dat zijn linkse kant niet meer meewil. Hij heeft het daar enorm moeilijk mee, en vertelde ons daarstraks dat hij s nachts, als hij alleen is, veel weent. Man toch, dat doet zo'n pijn om hem dat te horen zeggen. We hebben dan samen wat tranen gelaten en hem beloofd dat we er alles aan zullen doen om hem zo goed mogelijk te helpen. Toen we naar huis gingen kwamen we op de gang nog 1 van de 3 hersenchirurgen tegen die Bart die nacht heeft geopereerd. We kunnen nog steeds onze dankbaarheid tegenover hen niet uiten. We kunnen alleen maar "dank je wel" zeggen. Hij vertelde ons dat Bart echt héél véél geluk gehad heeft en dat we echt mogen spreken van een mirakel, want dit maken ze niet dikwijls mee. Niemand zal ooit begrijpen hoe dankbaar wij zijn omdat wij dat mirakel mochten krijgen. Lieve Bart, jij zegt zo dikwijls "dank je wel" tegen ons, maar het zijn wij die dat tegen jou moeten zeggen. DANK JE WEL lieverd omdat je zo hard gevochten hebt. DANK JE WEL kerel omdat je ons laat zien wat echt belangrijk is in het leven. Zoals je daarstraks zelf gezegd hebt : "als ik thuis ben ga ik genieten van de kleine dingen". Schatteke, dat gaan we samen met jou zeker doen !!!! Hopelijk heb je een rustige nacht .......
21.00 u : Bart blijft ons verbazen !!! Hij had vandaag weer een vrij goede dag. Soms nog wel een traan, maar vooral veel werklust !! Hij wil er echt voor gaan. Vandaag met dokter gebabbeld en blijkbaar geeft Bart echt wel het beste van zichzelf tijdens de kiné. Al zijn woede en frustratie WERKT hij er dan uit. Hij is boos, gefrustreerd, verdrietig ...... maar als hij naar de kiné moet dan kan hij dat allemaal van zich af zwoegen. Ongelooflijk hoeveel doorzettingsvermogen hij heeft. Eten lukt ook vrij goed. Toen wij vandaag toekwamen zei hij opeens : "toffe tante" ! Niemand begreep waarover hij het had, tot wij het verslag van de logopedist zagen liggen. Daarop stonden de oefeningen die hij vandaag gedaan had en ..... daar stond "toffe tante" tussen. Grappig hoe hij zich dat dan ineens terug herinnert. TV kijken lukt nog niet zo goed, dat is waarschijnlijk allemaal een beetje teveel informatie die op hem afkomt. Hij kan nog niet zo goed tegen drukte tegen, daarom blijft het bezoek voorlopig ook nog zeer beperkt. Als we hem vragen of hij wil dat er iemand anders komt, dan gaat zijn duim naar beneden. Deels uit schaamte maar ook omdat dat voor hem te vermoeiend zou zijn. We moeten zijn keuze daarin respecteren. Bart, sterke man ....... je bent geweldig goed bezig !! Ongelooflijk hoe fier we op jou zijn ! Hopelijk heb je een rustige nacht en morgen weer een stapje verder ..... op JOUW tempo !!
21.15 u : Bart had vandaag een vrij goede dag. Hij had goed geslapen en in de voormiddag had hij bijna 2 uur in de stoel gezeten. Dat is voor hem vrij vermoeiend. Daarna goed middageten gegeten, en dan naar de kiné. Daar doen ze allerlei oefeningen met zijn linkse been en linkse arm om daar proberen beweging in te krijgen. Na de kiné gaat het dan vervolgens naar de ergo. Bart leert daar vooral zijn mobiliteit te beheersen. Dagelijkse bewegingen die voor ons de normaalste zaak van de wereld zijn, is voor hem allemaal een beetje moeilijker. Rond 16.00 u was hij dan terug op de kamer. Héél hard gewerkt !! Direkt een half blikje ice-tea leeggedronken en toen vroeg hij "snoepkes". Verdorie, geen snoepkes bij, hier was ik niet op voorzien. Er lag gelukkig nog een pakje chips. Man man man, nooit onzen Bart zo smakelijk zien genieten van chips. Omdat Bart een calorierijk schema moet volgen mogen we hem eigenlijk alles geven wat hij vraagt. Bart heeft vandaag ook een onderzoek laten doen op zijn stembanden. Omdat hij het gevoel heeft dat hij "roept" terwijl er eigenlijk weinig klank bij is. Als hij iets zegt is het fluisterend. En ........... goed nieuws !!!!! Zijn stembanden zijn niet geraakt door het beademingstoestel. Waarschijnlijk zal het met behulp van logo terug in orde komen met zijn stem. Bart, geweldige kerel ........... jij bent echt het beste van jezelf aan t geven !!! Stap voor stap ...... Hopelijk heb je weer een goede nachtrust, want morgen moet je er weer tegenaan hé jongen !!
20.45 u : Bart had een betere dag dan gisteren. Eten lukte vandaag ook beter. Hij was met momenten goed wakker, maar tussendoor sliep hij. Het praten gaat ook hoe langer hoe beter, hoewel je je daar nog niet veel bij moet voorstellen. Het zijn veelal woordjes zoals : drinken, oké, koud, moe ....... maar wel al duidelijker dan de voorbije dagen. Hem daar achterlaten blijft gigantisch moeilijk. Hoewel we veel vertrouwen hebben in het verplegend personeel, doet het veel pijn om hem daar zo te zien liggen. In de talrijke mails die ik dagelijks ontvang las ik enkele dagen geleden een heel toepasselijke zin : "een grassprietje groeit niet sneller als je eraan begint te trekken." Het is inderdaad zo dat we Bart alleen maar kunnen aanmoedigen, steunen, troosten en helpen. De rest moet hij, spijtig genoeg, zelf doen. Bart, dappere man, jij doet dit zo ongelooflijk goed !! We zien aan jou gezicht dat er 1001 vragen door je hoofd spoken, en toch doe je soms moeite om een glimlach te laten zien. Dat kan alleen maar omdat je zo'n groot doorzettingsvermogen hebt !! We blijven er samen met jou voor de volle 100% voor gaan !!! Hopelijk heb je een rustige nacht en morgen ....... is een nieuwe dag !
18.45 u : Bart had vandaag een mindere dag. Hij had in de voormiddag in de stoel moeten zitten, en dat vind hij niet echt leuk. Ook het eten lukt niet altijd even goed. Volgens hem is het eten in het ziekenhuis niet zo lekker. Daarom hadden we vanmiddag frieten meegenomen naar de kliniek. Bijna een half portie friet gesopt in stoofvleessaus en goed wat mayonnaise en 3/4de curryworst heeft hij gegeten. Daarna was hij weer stikkapot en viel hij in slaap. Het praten lukte iets beter dan gisteren, maar vandaag was hij meer "afwezig". We begrijpen dat het voor hem allemaal heel moeilijk is, dus we proberen om hem daarin zoveel mogelijk te steunen. We zullen hem vooral véél tijd moeten geven om dit allemaal te plaatsen. Graag had ik ook nog even stilgestaan bij het overlijden van Jan Bernaerts. Ter ondersteuning van zijn echtgenote Jacqueline, en zijn kinderen Betty en Kris waren wij in de voormiddag aanwezig op de uitvaartplechtigheid in Lier. "Gedeelde smart is halve smart." Haast dezelfde dag werden Jan en Bart opgenomen in Edegem. De toestand was voor beide zéér kritiek. Hoe klein kan een mens toch zijn in deze dagen. Samen hebben wij gewacht gedurende 18 bange dagen, verbonden door het lot. Mogen de wolken met energie die jullie massaal verzonden nu ook de familie van Jan de kracht geven om deze dagen van verdriet te helpen dragen. Zoals beloofd aan Jacqueline en haar kinderen zullen wij elkaar blijven steunen !! Bart, lieve schat, het ging je vandaag niet zo goed, maar weet dat we je zullen blijven steunen ..... wij geven niet op ....... dus hopelijk morgen een betere dag !
18.45 u : Bart heeft een rustige nacht gehad, maar was heel raar wakker geworden. Blijkbaar had hij raar gedroomd. Heel de voormiddag was hij "down", wou hij niet eten, had geen zin om mee te werken, ...... Nadat wij toekwamen en hem konden geruststellen dat hij dat gedroomd had, werd hij terug rustiger. Hij heeft een tijdje in de stoel gezeten, dvd gekeken, en een koffiekoek gegeten. We merken wel dat dit nog allemaal heel vermoeiend is voor Bart. Op een gegeven moment kwam de logopediste langs om te werken aan zijn spraak. Ze vroeg om een aantal zinnen achterna te zeggen. Toen hij de zin "ik lig in bed" achterna moest zeggen zei hij : "spijtig genoeg wel". Bart, lieverd, geef het allemaal wat tijd ...... je komt van héél ver ........ al zal je dat zelf nu nog niet helemaal beseffen. Hopelijk heb je een rustige nacht ...... en morgen is weer een nieuwe dag .......
07.00 u : Bart heeft een vrij rustige nacht gehad. Op het begin van de nacht wou hij iets zeggen, en heeft hij met pen en papier kunnen duidelijk maken dat hij buikpijn had. Nadien is hij in slaap gevallen en om 06.30 u sliep hij nog steeds. Beste bloglezer, aangezien Bart nu niet meer op de intensieve afdeling ligt, en de bezoekuren nu ook anders zijn, zal ik voortaan alleen s'avonds een update brengen. Toch wil ik jullie bedanken voor het massaal opvolgen van deze blog, voor de vele reacties, voor de positieve energie ...... Wij durven te hopen dat jullie Bart zullen blijven steunen in het verloop van zijn revalidatie. Voorlopig zal ook het bezoek nog steeds beperkt blijven aangezien Bart het nog steeds zeer moeilijk heeft in zijn verwerkingsproces. Bart, mijn jongen ........... we gaan ervoor gaan hé !
21.15 u : Het doet echt raar om langer dan een half uurke bij Bart te mogen zijn. Vandaag was eigenlijk een rustige dag. Hij heeft wel naar de "oefenzaal" geweest om te beginnen met oefeningen voor zijn linkse arm en linkse been. We hadden gedacht dat hij daar stikkapot van zou zijn, maar dat viel eigenlijk heel goed mee. Hij heeft vanaf 16.30 u heel de tijd zijn ogen open gehad tot wij vertrokken. Op een gegeven moment vertelde we Bart dat het allemaal wel goed komt, waarop hij antwoorde : " Ik denk het ook". Man, man, man wat een karakter heeft die jongen ! Hij heeft het nog steeds moeilijk, want tussendoor weent hij wel, maar dat is héél normaal. Veel praat hij nog niet en als hij iets zegt dan is dan fluisterend. Lieve jongen ....... we zijn fier op jou hoor !!!! Hopelijk heb je een rustige nacht schatteke !
07.15 u : Bart heeft een rustige nacht gehad. Hij heeft goed geslapen. Bart zet vandaag een grote stap ! Verhuis naar een kamer ! Toch weer een beetje met een dubbel gevoel. Langs de ene kant zijn we uiteraard supercontent dat hij al zo ver is, en dat hij een serieuze stap in de goede richting zet. Langs de andere kant is het "veilig" gevoel nu weg. Op Inzo 1 wisten we dat er constant iemand bij hem was. De monitors waren voor ons echte "hulpmiddelen". We mochten ook op elk uur van de dag contact opnemen met de intensieve dienst om te informeren naar de toestand van Bart. Dat gaat nu wel even anders zijn ...... ook voor Bart. Bart, lieverd, veel succes op je nieuwe kamer, dit is een grote stap man !!!
21.30 u : Bart is rond 17.30 u naar zijn andere kamer gebracht. Pppfff, best zeer emotioneel. Het "vertrouwde" gevoel moeten achterlaten was niet echt simpel. Vanaf morgen gaat men al starten met intense oefeningen in de "trainingszaal". Hopelijk gaat dit goed gaan. Bart, je hebt vandaag een serieuze stap gezet in de goede richting, hopelijk volgen er zo nog héél veel schatteke !!
08.15 u : Oeps, de blog vergeten. Bart heeft weer een heel rustige nacht gehad. Hij heeft eigenlijk goed geslapen, maar soms moeten ze hem wakker maken om zijn pupillen ten controleren en dat vind hij niet echt leuk. Bart, venteke, blijven doorzetten he ...... we helpen je !!
09.15 u : Vandaag 3 weken geleden hebben we de meest helse nacht van ons leven beleefd. Bart die zweefde tussen leven en dood. Tot op vandaag kunnen we het nog steeds niet vatten. Toch durf ik stilaan te geloven dat mirakels bestaan. Mede dankzij het doorzettingsvermogen van Bart, de beste medische hulp, de ongelooflijke inzet van dokters en verplegend personeel, alle positieve energie die jullie naar Bart sturen, staan we nu al zo ver. De weg zal nog lang zijn, héél lang, maar we blijven erin geloven dat Bart hier "goed" uit zal komen. DANK JE WEL aan IEDEREEN die ons in deze moeilijke weken bijgestaan hebben.
15.45 u : Bart zat in de stoel toen we toekwamen. Hij kon ons vertellen dat hij tomatensoep gegeten had, puree met hamburger en groentjes. Dit klinkt misschien normaal, maar voor Bart is het belangrijk dat hij zich kan herinneren wat hij een half uurke tevoren gedaan heeft. Praten lukt niet echt goed, hij praat zo stil en binnensmonds dat je hem niet zo goed begrijpt. Dan maar met pen en papier. Dat lukte beter. Dat hij heel goed begint te beseffen dat hij iets serieus heeft meegemaakt bleek uit volgend woordje op zijn blad papier : "nieuwjaar ??". Hier werden we stil van. Hij schreef ook een keer "dank je wel". Weer een kippevelmoment. Hij weent ook veel, maar dat hoort bij zijn verwerkingsproces. We vertellen hem dat hij gerust verdriet mag hebben, dat wij dat ook hebben. Bart, schatteke, de moed niet opgeven, de weg is nog lang ....... maar haalbaar ....... samen moeten we hierdoor .......
21.15 u : Bart heeft weer 2 uur in zijn stoel gezeten. Boterhammen gegeten en goed gedronken. Ice-tea is nog steeds zijn favoriete drank. Hij probeert te praten maar dat lukt nog steeds niet echt goed. Hij schrijft dan woorden op, zodat er toch enige vorm van communicatie is. We zijn al heel blij dat hij het verstandelijk vermogen nog heeft, dat hij nog kan schrijven (zelfs zonder fouten). Ook zijn herinneringen zijn er nog. Als we iets vertellen van "vroeger" en het is iets leuks dan zien we een glimlach op zijn gezicht. Heel duidelijk dat hij dan weet waarover we het hebben. Morgen zal Bart waarschijnlijk de intensieve dienst mogen verlaten. Hij zal dan naar een gewone kamer gebracht worden, maar bezoek is nog niet echt toegestaan. Voorlopig blijft dit beperkt tot naaste familie. Bart moet eerst zelf "aanvaarden" wat hem overkomen is vooraleer hij bezoek kan ontvangen. Bart, schat, wat zijn we fier op jou !!! Jouw doorzettingsvermogen is gewoon geweldig !!! Jongen, ik zie je graag !!
