Zou hij een beetje staan bibberen op zijn benen als hij dit leest?
Zou hij het een beetje benauwd krijgen?
Shit, ik sta op het lijstje van die venijnige blogger
Ik wil het hier niet hebben over Karel De Gucht.
(Laat hem nog maar een beetje zweten.)
In mijn post over Chris Van den Abeele was ik te kort van stof voor sommigen.
Of toch voor Marcel in alle geval.
Marcel begreep niet goed wat ik wilde zeggen.
Dat is niet erg. Dat is eerder te wijten aan de slechte uitleg dan aan de slechte verstaander.
Voor mijn part mag Karel De Gucht alles zeggen tegen Kabila wat hij maar wil.
En ik GEEF hem zelfs gelijk dat er af en toe wel duidelijke taal mag gesproken worden. Bij voorkeur in eerste instantie een beetje discreet, als dat niet helpt kan dat ook wel publiek.
Als wij ONZE mening geven, dan is het ontzettend belangrijk dat we ook duidelijk aangeven dat de gang van zaken naar ONZE normen niet aanvaardbaar is.
Karel heeft dat niet met zoveel woorden gezegd, dat is waar.
Misschien dat we daaruit kunnen concluderen dat Karel van mening is de waarheid verkondigd te hebben.
Misschien is dat wel zo. Maar een mens is onschuldig tot het tegendeel bewezen is.
Bij Chris lijkt het mij gerechtvaardigd die voorzichtigheid te laten varen.
Laatst veroorzaakte ik een incidentje in de winkel. Een Marokkaans jochie en zijn lief vonden het niet fijn dat er een lange wachtrij was en deden dan maar alsof die wachtrij niet bestond.
Dat vonden een aantal mensen in de wachtrij dan weer niet zo fijn. In een zeldzame bui van burgermoed vroeg ik aan de jongeman om zijn beurt af te wachten. Racist, siste hij door zijn tanden. Nou daar moest ik eens goed om lachen. Door onzin voel ik me namelijk nooit beledigd, en ik ben voor de vrije meningsuiting, iedereen heeft recht op zijn/haar onzin. Die jongen had geen rationeel verweer voor zijn lomp gedrag, dus koos hij maar voor de gemakkelijkste vlucht vooruit, de aanval gebaseerd op onzin.
Karel De Gucht
Eurocommissaris Karel De Gucht tilt er wél zwaar aan dat hij voor racist is uitgemaakt door het Congolese establishment. Hij heeft gelijk natuurlijk. Van het Congolese establishment mag je toch een redelijker houding verwachten dan van een arrogante tiener in een grootstedelijke winkel?
En toch hebben ze beiden dezelfde techniek gebruikt, die Marokkaanse tiener en die Congolees die De Gucht voor racist uitschold. Ze voelen zich gekwetst door iemand die de waarheid vertelt, en in plaats van diep in t eigen hart te kijken, al dan niet voor t slapengaan, kanaliseren ze hun frustratie richting onzin.
Peter Verlinden
Peter Verlinden was bij de radio te gast om over de nieuwe rel tussen Congo en De Gucht te praten. Ik moet uitkijken wat ik vertel, zei Verlinden, want volgende week ga ik zelf naar Congo. Peter wou zijn reisvisum liever niet verliezen.
Hij heeft ongelijk, Verlinden, vind ik. Het zou een eer moeten zijn op de zwarte lijst te staan van een corrupte en falende politieke klasse. Journalisten moeten geen diplomaten zijn, maar in alle omstandigheden voor de waarheid gaan. (De waarheid heeft trouwens haar rechten. Ter verdediging van Verlinden : hij liet verstaan dat hij vond dat De Gucht inhoudelijk min of meer gelijk had).
Steven Vanackere
Later in het programma kwam ook minister Steven Vanackere aan het woord. Die distantieerde zich vriendelijk van de methode-De Gucht. Met de dooddoener dat geen enkele Congolese sukkelaar beter wordt van beledigingen die aan het adres van de Congolese elite worden geuit.
Onze minister van buitenlandse zaken zei dat de waarheid vooral een zaak van schrijvers en essayisten moet zijn. Dat politici niet zozeer door die waarheid geobsedeerd moeten zijn in hun werk. Ik vind dat een bijzonder vreemde uitspraak van een man wiens intellectuele en politieke kwaliteiten ik nochtans hoog inschat.
De juiste diagnose
Ik weet het : de vergelijking is al veel te veel misbruikt. Maar had Chamberlain maar gedurfd, in 1938, had hij Hitler maar met zijn waarheid durven confronteren. Vanackere is geen Chamberlain en de Congolese machthebbers zijn geen nazis. Ze zijn wel corrupt en onbekwaam. Dat hebben ze tot in den treure bewezen. Zij zijn er verantwoordelijk voor dat hun land de laatste decennia een poel van ellende is geworden.
Alles moet beter kunnen en niets is hopeloos. Maar een goed genezingsproces begint bovenal bij het stellen van de juiste diagnose. Dat geldt ook voor wie zegt dat het lot van de verpauperde Congolese sukkelaars in de brousse prioriteit nummer één is. Komaan mijnheer Vanackere, ga niet slijmen, maar durf ze zeggen, de waarheid.
Laten we één zin onthouden.
Maar een goed genezingsproces begint bovenal bij het stellen van de juiste diagnose.
Laten we de rest vlug vergeten, want Chris Van den Abeele is geen arts maar een kwakzalver.
En weet gij ook wat de wereld voor mij is?Zal ik ze u in mijn spiegel tonen? Deze wereld: een kolos van kracht, zonder begin, zonder einde, een vaste metalen grootheid van kracht, welke niet groter, niet kleiner wordt, die zichzelf niet verbruikt, maar alleen verandert, als geheel onveranderlijk groot, een huishouding zonder uitgaven en verliezen, maar evenzo zonder aanwas, zonder inkomsten, door het niets omsloten als door zijn grens, niets wat vervloeit en leegloopt, niets wat oneindig-uitgestrekt is, maar als een bepaalde kracht in een bepaalde ruimte gesteld, en niet in een ruimte die ergens leeg was, veeleer als kracht overal, als spel van krachten en krachtstromen, tegelijk één en veel, hier zich ophopend, tegelijk ginds zich verminderend, een zee van in zichzelf stormende en golvende krachten, eeuwig zich omvormend, eeuwig teruglopend, met ontzaglijke jaren van wederkeer, met eb en vloed als zijn gedaanten, uit het eenvoudigste tot het veelvoudigste uitzettend, uit het stilste, starste, koudste voort naar het gloeiendste, wildste, zichzelf-tegensprekendste, en dan weer uit de volheid wederkerend tot het eenvoudige, uit het spel der tegenspraken terug tot de lust in de monotonie, zichzelf bevestigend ook nog in de gelijkheid van zijn banen en jaren, zichzelf zegenend als dat wat eeuwig wederkomen moet, als een worden dat geen zatworden, geen oververzadiging, geen moeheid kent: deze mijn dionysische wereld van het eeuwig eeuwig-zichzelf-scheppen, van het eeuwig-zichzelf-vernietigen, deze mysteriewereld van dubbele wellust, dit mijn Voorbij aan goed en kwaad, zonder doel, tenzij in het geluk van de kring een doel ligt, zonder wil, tenzij een ring tot zichzelf een goede wil heeft wilt ge een naam voor deze wereld? Een oplossing voor al haar raadsels? Een licht ook voor u , gij verborgensten, sterksten, onverschrokkensten, middernachtelijksten?
Deze wereld is de wil tot macht, en niets daarbuiten.
En ook gijzelf zijt deze wil tot macht, en niets daarbuiten.
Aaaarghh, ik word nog zot van Nietzsche.
Dat er niemand mij nog komt zeggen dat ik geen verhelderend proza schrijf hoor. Ik stuur hem stante pede Nietzsche op zijn dak.
Wel mooi: voorbij aan goed en kwaad.
Wij kunnen ons afvragen, om een eerste oriëntatie te krijgen: aan welke denker, aan welke richting uit de ons bekende filosofie herinnert ons de hier uiteengezette opvatting van Nietzsche betreffende de wereld, waar horen wij soortgelijke klanken? Wij moeten ver teruggaan om het antwoord te vinden: de filosoof met wie (als de enige) Nietzsche zelf erkend heeft zich verwant te voelen, Heraclitus. Beiden zien de wereld als een oneindig proces van worden en vergaan, van schepping en vernietiging, te vergelijken met een zee, waarin al het eindige wordt gevormd, gestalte krijgt en weer vergaat, vervloeit, waarin een oerkracht zichzelf handhaaft.
Dus Heraclitus? Zo ver in het verleden? Moet dit betekenen dat Nietzsche alles negeert wat tussen Heraclitus en de negentiende eeuw na Christus zich in de historie van het denken heeft afgespeeld: Socrates, Plato, Aristoteles, het christendom en de Westerse filosofie? Nietzsche negeert het niet, maar hij zet zich er tegen af, hij stoot zich er van af!
Inderdaad houdt hij alles wat sindsdien is geschied voor een dwaalweg, welke hij wantrouwt.
Het wezen van de wereld, zegt Nietzsche, is wil, preciezer: wil tot macht. En hij voegt daaraan toe: en niets daarbuiten!
Wat betekent dit? Met deze woorden wijst Nietzsche alle metafysica af, alle pogingen van filosofie of religie om naast, achter of boven de boven gekarakteriseerde wereld nog een tweede ideële wereld te stellen en te denken. God is dood, dit woord dat Nietzsche zijn Zaratoestra in de mond legt is de korte formule voor die gedachte. Eeuwige ideeën, Ding an sich, Jenseits, het zijn allemaal hersenschimmen, kleurige rook, illusies.
Maar geen weldoende illusies! Waar komen ze dan vandaan?
Zieken en stervenden waren het, die lichaam en aarde verachten en het hemelse en de verlossende bloeddruppelen uitvonden , spreekt Zaratoestra. (S)
Nietzsche was gewoon zot van Ha!
Nietzsche zet allereerst de aanval in op onze gehechtheid aan de bestaande moraal en waarden. Die zijn voor een groot deel gebaseerd op de klassiek-Griekse en de joods-christelijke traditie, zegt hij, wat betekent dat ze afkomstig zijn uit samenlevingen die zeer verschillen van de onze en van religies waarin velen van ons niet meer geloven. Deze toestand is volgens Nietzsche onhoudbaar: we kunnen ons leven niet baseren op waardesystemen waarvan we de grondslagen verwerpen. Ze maken ons leven onecht. We moeten ofwel een basis voor onze waarden vinden waar we wel in geloven, ofwel deze waarden prijsgeven ten gunste van een andere, die we wel kunnen aanhangen.
Bij het beoordelen van Nietzsches werk moeten we onderscheid maken tussen de uitdaging die ervan uitgaat en de wijze waarop Nietzsche haar beantwoordde. De meeste mensen vonden de uitdaging legitiem en zeer krachtig, maar verwierpen Nietzsches eigen antwoord. De uitdaging is dat we, als we de traditionele geloofsovertuigingen niet langer aanhangen, de daarop geënte moraal en waarden moeten afwijzen omdat die onze positie onecht maken. We moeten, zoals Nietzsche het formuleert, onze waarden herwaarderen. We moeten, met andere woorden, een radicale herijking van onze moraal en onze waarden doorvoeren op basis van overtuigingen die we werkelijk bezitten. Dit is een huiveringwekkende uitdaging, die in een steeds ongodsdienstiger wereld een fundamenteel en dwingend karakter krijgt. Sinds Nietzsche haar gestalte gaf, is het de ethische uitdaging bij uitstek geworden waar alle mensen die hun religieus geloof hebben verloren zich mee geconfronteerd zien. Ze bepaalde de morele agenda van de existentialistische filosofieën van de twintigste eeuw (nvdr. : fuck! Er komt geen eind aan. Op naar de existentialisten. Lang kan het gelukkig niet meer duren, we zijn al in de twintigste eeuw).
En de meeste mensen die zich er serieus over hebben gebogen, achtten die uitdaging onbeantwoord. Velen beschouwen haar zelfs als de belangrijkste filosofische kwestie die ons vandaag de dag bezig houdt.(B)
maar verwierpen Nietzsches eigen antwoord.
Nietzsche werd zot omdat niemand hem begreep.
Als ik eens een idee kon geven van mijn gevoel van eenzaamheid! Noch onder de levenden, noch onder de doden heb ik iemand met wie ik mij verwant voel. Dat is onbeschrijflijk huiveringwekkend
Facebook bestond nog niet in de tijd van Nietzsche. De sukkelaar.
Nietzsche werd zot omdat niemand hem begreep.
En zeg niet dat het niet waar is.
Er zijn geen waarden, zegt Nietzsche.
En wat zegt professor Bryan Magee?
We moeten een radicale herijking van onze moraal en onze waarden doorvoeren
Kan ook zijn dat hij een beetje doof is natuurlijk.
Nietzsche spreekt over de Übermensch.
De Übermensch is de mens die weet dat God dood is; die weet dat al het ideële bovenaardse (Jenseits) een hersenschim is, die zichzelf geeft aan de aarde en het leven, en daartoe met vreugde ja zegt. Het is de mens die weet dat de wereld een dionysische wereld is, eeuwig nieuw geboren uit de diepste bron van het Zijn, dat alle pogingen van de mens om in haar een vaste plaats te veroveren, kennend, scheppend, waardegevend, tot mislukking gedoemd zijn in de loop van de almachtige tijd; die eveneens weet dat hij zelf een deel van deze wereld is, een stuk wil tot macht en niets daarbuiten, die zich van deze wil met instemming bewust is en die zich in deze diepste en onoplosbare tegenstrijdigheid, die de tegenstrijdigheid van het leven zelf is, handhaaft. Zulk een weten noemt Nietzsche in tegenstelling tot het illusionaire, aan de buitenkant blijvende weten, de tragische wijsheid. (S)
The unconvenient truth.
Übermensch heeft helemaal niks te maken met Untermensch. Het is larie dat Nietzsche anti-democratisch zou zijn.
ZEVER. GEZEVER.
Übermensch klinkt verschrikkelijk hooghartig. Waarschijnlijk schreef hij het toen hij net Bert Anciaux had gelezen.
Zo is het ook larie dat Nietzsche anti-christelijk zou zijn.
ZEVER. GEZEVER.
Nietzsche rekende het zich, naar zijn eigen woorden, tot een eer dat hij uit een geslacht stamde dat met het christendom ernst had gemaakt, en dat hij tegen het christendom in zijn hart nooit gemeen is geweest. Hij betitelde de volmaakte christen als de hoogste vorm van het mensdom, die hij persoonlijk had ontmoet.
Nietzsche verzet zich tegen het christendom in zoverre ze pretendeert dat haar waarden universele waarden zouden zijn.
Vandaag heb ik voor het eerst iets in de Heilige graal geschreven, zo ontroerd was ik.
Soms is de H de H van Hé zoals in NietzscHé
Niets is wat het lijkt.
Het lijkt een cartoon en het is een portret van NietzscHé.
Jullie kunnen allemaal de boom in met jullie relevantie.
Het artikel van Bart Caron over kwaliteitsjournalistiek is VOOR MIJ het meest relevante.
Wat is kwaliteit? Enkel het lees- en kijkvoer voor hooggeschoolden? Nee, in elk medium, zowel in populaire als de zogenaamde kwaliteitspers is er werk aan de winkel. Ook als het over het wielrennen gaat, verdient de lezer kwaliteit. Ik wil geen pleidooi houden voor iets elitairs, waar geen kat in geïnteresseerd is. Toegankelijkheid is een must, maar dat is niet hetzelfde als een journaal dat zijn eerste kwartier besteedt aan een laagje sneeuw, ook al rijdt er daardoor een bus een dokterspraktijk binnen. Het is zoeken naar een evenwicht tussen toegankelijkheid en diepgang.
Bart Caron verdient alvast als eerste in 2010 een nominatie voor de grote prijs Maurice De Wilde.
Wat is kwaliteit?
Een vraag die velen zich niet stellen als ze het woord gebruiken. Ze gebruiken het in een subjectieve betekenis en gaan er gemakkelijkheidhalve van uit dat dit een universele, objectieve betekenis is.
Prima Bart.
Het is een zoeken naar een evenwicht tussen toegankelijkheid en diepgang.
Zekerst en vast ook een nominatie voor de grote prijs Immanuel Kant!
En nu Maurice terug:
Dat evenwicht, is dat een fluctuerend evenwicht Bart?
En die toegankelijkheid, hoe zit het daarmee?Bestaat er al één of andere commissie die aan de hand van objectieve criteria de toegankelijkheid nagaat? Een beetje zoals de toegankelijkheid voor gehandicapten in openbare gebouwen of hoe moet ik dat precies zien?
Toch wel vragen met diepgang Bart!
In de volgende beheersovereenkomst moeten echt kwalitatieve criteria worden opgenomen.
Het in beeld brengen van de verdachte en het vol weergeven van zijn naam, is overigens maatschappelijk niet relevant genoeg om het absolute principe van art. 6 EVRM aan te tasten
Ik besluit van de relevantie mijn hoofdartikel te maken.
Ik moet alleen nog een beetje nadenken over de inkleding.
Persiflerend kan men zeggen: Erst das Fressen und dann die Kunst, en zoals in elke volkswijsheid zit er een gigantische vorm van waarheid in: de meeste mensen zijn nu eenmaal eerder geïnteresseerd in eten dan in weten.
Ik besluit een item te brengen over kunst en weten. Die twee begrippen zijn blijkbaar synoniemen.
Ik moet nog een beetje nadenken over de inkleding.
Ik ben wel al zeker van een zijdelingse sneer naar:
Zodoende leren we uitIn de keuken hoe je zee-egels op de wijze van Geert Van Hecke moet openen (simple comme bonjour tot je het zelf moet doen) en wordt je in cobra getracteerd op een belachelijk licht & luchthartig item rond erotische kunst in ene galerie Libertine, waarvan je je onvermijdelijk afvraagt: wat is hier de relevantie van?
Mij ontgoochelt het journaal. Noem me gerust paternalistisch, maar dat soort populaire journalistiek is niet van wat een openbare omroep verwacht wordt. Ik wil het woord volksverheffing niet in de mond nemen, maar de VRT heeft toch wel de verantwoordelijkheid haar publiek wereldwijs te maken. Ik had het graag wat relevanter gehad.
Ik besluit een item te brengen over populair versus wereldwijs. Die twee begrippen zijn blijkbaar tegengestelden.
Ik moet nog een beetje nadenken over de inkleding.
Ik ben wel al zeker van een zijdelingse sneer naar ik had het graag wat relevanter gehad
Ik lees de column van Cas Goossens en ik besluit een item te brengen over commercieel versus kwaliteit. Die twee begrippen zijn blijkbaar tegengestelden.
Ik moet nog een beetje nadenken over de inkleding.
Ik ben wel al zeker van een zijdelingse sneer naar de meest betrouwbare relevante informatie.
De wanhopige zoektocht van miljoenen vrouwen (en mannen) naar de 'g-spot', dat mysterieuze plekje in een vrouwenlichaam dat garant zou staan voor seksueel plezier, bestaat niet. Tot die conclusie, zo schrijft de Sunday Times, kwamen wetenschappers aan het Londense King's College.
Omdat veel vrouwen niet met hetzelfde gemak seksueel bevredigd raken als mannen, was het goed nieuws toen Beverly Whipple, emeritus professor aan de Amerikaanse Ritgers universiteit, in de jaren 50 de aandacht vestigde op een ophefmakende Duitse ontdekking. Ene Ernst Gräfenberg had toen namelijk ontdekt waar de erogene zone zat die vrouwen tot een climax kon helpen brengen, en Whipple gaf daar de naam 'g-spot' en heel veel publiciteit aan. De Amerikaanse hoogleraar onderzocht 400 vrouwen en publiceerde haar hoopgevende resultaten over dit trosje hypergevoelige zenuwuiteinden. In de halve eeuw die sindsdien is verstreken, werd driftig gediscussieerd over het bestaan van dat plekje, maar nu hebben Britse vorsers uitgemaakt dat het niet bestaat. Ze onderzochten 1.800 Britse vrouwen en concludeerden: "vrouwen mogen dan zeggen dat het bezit van een g-spot samenhangt met dieet of lichaamsbeweging, maar in werkelijkheid is het vrijwel onmogelijk er concrete sporen van te vinden", aldus de auteur van het rapport, professor Tim Spector. Aan het onderzoek namen tweelingen deel. Als een helft van een identieke tweeling zei dat ze een g-spot had, moest de ander dat ook hebben aangezien zij hun genen delen. Dat bleek echter niet zo te zijn, dus gaat het volgens professor Spector om een mythe. (HMU)
Helaas, de g-spot bestaat niet.
Na de G komt de H.
Allen op zoek naar de H-spot !
Hoera, de h-spot bestaat wel.
P.S. de vraag blijft natuurlijk of professor Tim Spector wel diep genoeg gegrafen heeft.
Gisteren op nieuwjaarsdag kreeg ik een special delivery van een koerierdienst. Toen ik het pak open gemaakt had bleek er een dik boek in te zitten.
De omslag is in dik leer waar de titel is in uitgesneden.
DeHeilige Graal.
Heraklitus
De eerste pagina is leeg.
De volgende bladzijden zijn chronologisch gerangschikt, de meest recente teksten staan vooraan in het boek, de oudste staan achteraan. Net zoals dit blog.
Op de tweede pagina staat volgend tekstje:
Ik ben een Heerlijk Heksje.
Heerlijk Heerlijk waar.
Soms is de H de H van Ha! zoals in Heraklitus.
Soms is de H de H van Ho! zoals in Hegel.
David Hume.
Wist u trouwens dat ons woord Humor is afgeleid van het Engelse woord Humour, dat op zijn beurt dan weer is afgeleid van Hume?
Neen? Dan weet u het nu.
Ik heb even opgezocht wie Hegel was.
Hegel
Voor Hegel is Geist het wezen van het bestaan, de essentie van het zijn, en het hele historische proces dat de werkelijkheid gestalte geeft is de ontwikkeling van de Geist naar zelfbewustzijn en zelfkennis. Als deze toestand bereikt is, zal al het bestaande harmonieus één zijn met zichzelf. Hegel noemde dit zelfbewuste één-zijn van alles het absolute, en omdat hij de essentie van het bestaande als iets niet-materieels beschouwde, werd zijn filosofie bekend als het absoluut idealisme.
Als je jezelf afvraagt: Op welk punt in de ideeëngeschiedenis komt de Geist tot het besef dat hijzelf de uiteindelijke werkelijkheid is? (En de grote prijs Maurice De Wilde 2009 is voor Bryan Magee!) kan het antwoord alleen luiden: Met Hegels filosofie. Het unieke van Hegel is dat hij zichzelf niet alleen zag als een filosoof die de mensen de sleutel gaf tot het begrijpen van de werkelijkheid dat was bij tal van filosofen het geval maar als culminatie van het wereld-historische proces, als de belichaming van de doeleinden die de werkelijkheid ten aanzien van het begrijpen heeft, als de vleesgeworden verlichting zelf. (B)
HoHo Hegel
Toen ik nadacht over Hegel maakte ik wat krabbels op het eerste blad van de Heilige Graal. Een verschrikkelijke gewoonte, ik kon mezelf wel voor het hoofd stoten. Behalve wat strepen en vierkantjes en zwarte ruiten had ik onbewust ook mijn naam geschreven. "johan".
Toen ik vanmorgen het boek weer opende was het eerste blad weer wit!
Het volgende blad was mijn volgekrabbelde blad. joHan stond er ongeveer in het midden!
Is het niet lastig om afhankelijk te zijn van wat een ministerie beslist? Vroeger liet u zich al eens laatdunkend uit over de subsidiecommissie. 'Tussen mij en de theaterwetenschappers komt het nooit goed.'
SIERENS: Ik vind het Vlaamse systeem nochtans een van de beste van de wereld. In Engeland hebben ze het subsidiesysteem afgebouwd en hebben ze alles overgelaten aan de vrije markt. Het resultaat: het Britse theater, met al zijn traditie, stelt niets meer voor. Als je alles aan de Studio 100's van deze wereld overlaat, heb je geen cultuur meer. Wat niet wegneemt dat ons subsidiesysteem voor verbetering vatbaar is. Ik heb, om te beginnen, al een probleem met het woord 'subsidie'. Als er een snelweg aangelegd wordt, dan heeft toch ook niemand het over subsidies? Dan stelt een aannemer een factuur op. De kosten die daarop staan, zijn objectief vastgesteld. Het beton kost zoveel, de werkuren zoveel... In het theater zou dat ook zo moeten gebeuren. Nu is het allemaal veel te veel nattevingerwerk en gelobby.
De overheid kan natuurlijk niet aan iedereen subsidie geven.
SIERENS: Dat besef ik maar al te goed. Maar ik pleit absoluut voor meer objectieve criteria.
Mooie vergelijking met de snelweg.
De aanleg van een snelweg is een beslissing van de gemeenschap.
Er zijn objectieve criteria om de kosten van die snelweg te bepalen.
De criteria om te beslissen welke snelweg gebouwd wordt en welk traject die aflegt zijn NIET objectief.
De grote prijs Maurice De Wilde is voor de eerste journalist die de vraag opwerpt: Welke objectieve criteria meneer Sierens?
De grote prijs Immanuel Kant is voor de eerste geïnterviewde die daar een fatsoenlijk antwoord op kan geven. (bezoekersaantal telt NIET mee, dan heb je geen cultuur meer.)
Beste boek, beste album, beste one-liner, slechtste column
Ook dit blog ontsnapt er niet aan.
Slechtste openingszin, is een categorie die nog niet bestaat.
Voortaan elk jaar (mezelf kennende zou het wel eens een kort lijstje kunnen worden) de grote prijs Artuur naar Arthur Schopenhauer, auteur van de slechtste openingszin van het millenium.
De ongeëvenaarde Arthur begon zijn eerste boek Wille und Vorstellung met de woorden Plato de Goddelijke en de verbluffende Kant.
Ik heb een deal gesloten met Arthur: Als hij mijn blog leest, dan lees ik zijn boek.
Hij (Arthur Schopenhauer) geloofde dat dit boek het raadsel van het universum oploste en toonde zich geschokt toen niemand er veel aandacht aan besteedde. (B)
Of hoe een mens enerzijds volledig van mening kan verschillen met iemand anders en er anderzijds toch een ongelooflijke verwantschap mee kan voelen.
Koen Meulenaere in zijn column in knack met genomineerden voor de beste one-liner van het jaar.
De top vier naar mijn smaak. Uiteraard allemaal volledig in het teken van dit blog.
Bart De Wever: 'Frank Vandenbroucke kent niemand die het met hem oneens is. Hij kent alleen mensen die hem niet begrepen hebben.'
Mireille Schreurs: 'Karel bezoekt tijdens de campagne geen markten. Dat zou hem meer stemmen kosten dan opleveren. Hij is nog bekwaam met de mensen ruzie te maken over de groenten die ze gekocht hebben.'
Marcel Vanthilt: 'Ze zeggen: de kiezer heeft altijd gelijk. Ik zeg: de kiezer is gewoon een idioot die zijn keuze meestal baseert op niets. Of op de laatste beeldvorming in de media.'
Jean-Luc Dehaene: 'Wat de publieke opinie denkt, is niet de beste leidraad om beslissingen te nemen. De publieke opinie zou desnoods zelfs Elio Di Rupo volgen in wat hij raaskalt.'
Los nog van het feit dat veel mensen zich wel degelijk interesseren voor de problemen van en met de media, is die reflex tekenend voor de redenering van veel centrale pionnen in de sector: enkel dat waar veel kijkers voor zijn, kan van belang zijn. In een democratie moeten echter heel andere overwegingen meespelen. Als je kinderen alleen opvoedt met zoetigheid, leren ze nooit te eten wat voedzaam en dus essentieel is. Die houding wordt hier veelal als betuttelend ervaren, terwijl ze in wezen gevoed wordt door verantwoordelijkheidsbesef.
Ook de Vlaamse media spelen te systematisch in op wat mensen willen, eerder dan op wat ze nodig hebben. Luisteraars, kijkers en lezers zijn niet in eerste instantie klanten, maar burgers. De belangrijkste verantwoordelijkheid van de media is niet een zo groot mogelijk publiek bereiken, maar een zo groot mogelijk publiek dusdanig informeren dat ze als volwaardige burgers kunnen deelnemen aan het democratische proces. Op dat vlak maken de media ondanks alle talent, inzet en goede bedoelingen te systematisch een slechte beurt.
Kort vierdelig essay.
Deel 1
Wat een entree.
Geert Buelens is met onmiddellijke ingang aanvaard als volwaardig pijnpunt van de Vlaamse journalistiek.
Deel 2
De waarheid bestaat niet. Datgene wat de minste mensen willen is niet belangrijker dan datgene wat de meeste mensen willen omdat het intrinsiek beter zou zijn.
Het is niet omdat de meeste mensen het willen, dat het de waarheid is. Er moet dus altijd ruimte blijven voor wat de minste mensen willen.
Deel 3
Geert Buelens is de Benno Barnard van de mediajournalistiek.
Ze vertrekken van een stelling waar vrijwel iedereen het mee eens is (respectievelijk Maar het niet-afhakken van handen is superieur aan het wél afhakken van handen. en Als je kinderen alleen opvoedt met zoetigheid, leren ze nooit te eten wat voedzaam en dus essentieel is.) en bouwen op basis van die stelling een betoog als een huis.
Een huis dat gemetseld wordt zonder mortel, een huis dat gefundeerd is op drijfzand. Een kaartenhuis.
Kant was een genie. De ontdekker van de katapult. De filosoof die ons terug naar de filosofische prehistorie katapulteerde. Alsof er nooit een David Hume bestaan had.
Een gitzwarte bladzijde in de filosofiegeschiedenis.
Kant geloofde dat alleen van een wezen dat begrijpt waarom het iets wel of niet doet, kan worden gezegd dat het zich moreel of immoreel gedraagt en dus dat moraliteit alleen mogelijk is voor rationele wezens. Een giftige slang kan niet immoreel worden genoemd. Maar de geldigheid van dergelijke redeneringen is niet alleen een kwestie van individuele smaak. We kunnen verschillend oordelen over de goedheid van een redenering, maar het feit dat we erover argumenteren en elkaar trachten te overtuigen, toont aan dat we geloven dat een echte goede redenering instemming afdwingt.
Immanuel S. de kromme Kant.
Een geldige redenering is universeel geldig, niet iets dat we naar willekeur kunnen toepassen. We kunnen niet volhouden dat een handeling voor mij goed zou zijn en voor iemand anders in identieke omstandigheden slecht; als die handeling voor mij goed is, moet ze voor alle anderen in dezelfde situatie ook goed zijn. Dit betekent dat de morele wetten die in de morele wereld gelden universele geldigheid hebben, zoals de natuurwetenschappelijke wetten die hebben voor de empirische wereld. Het betekent ook dat moraliteit, net als natuurwetenschap, gebaseerd is op rede.
Deze overwegingen brachten Kant ertoe om zijn fameuze categorische imperatief op te stellen: Handel zo dat de maxime van uw wil altijd ook kan gelden als universele wet. (B)
Immanuel S. de katapult Kant heeft het bewezen.
Er is geen speld tussen te krijgen.
Ik heb het gecontroleerd.
In Kritik der reinen Vernunft verloopt het bewijs als volgt:
IN = IN
IN + DIVIDU = IN + DIVIDU
INDIVIDU = IN + DIVIDU
INDIVIDU + TRINSIEK = IN + TRINSIEK + DIVIDU
INDIVIDU + TRINSIEK = INTRINSIEK + DIVIDU
En let nu op de geniale zet van Immanuel S. Kant: vermits trinsiek en dividu niet bestaan mogen ze geschrapt worden!
INDIVIDU = INTRINSIEK
Voor zoveel bewijs buigen wij deemoedig het hoofd.
Zo mogelijk nog straffer was de bewijsvoering in Kritik der praktischen Vernunft
IN = IN
IN = NI (positie in deze vermenigvuldiging heeft geen invloed op het resultaat!)
IN + DIVIDU = NI + DIVIDU
INDIVIDU = NI + DIVIDU
U + INDIVIDU + VERSEEL = U + NI + VERSEEL + DIVIDU
Vandaag heeft Alain Vandam, alias de Protput, mij gevraagd of hij lid kan worden van de septische club.
Wat een vraag, natuurlijk kan dat.
Hij was blij, blij, blij.
Allé Johan, dan zijn wij al met tien.
Dat begreep ik niet.
Dat begrijp ik niet Alain, zei ik.
Ah ja Johan, ik heb da zo een beetje gevolgd en ik heb da opgezocht van dat binair denken en zo. En weet gij hoe ze twee schrijven in het binair stelsel?
Bon, ja, hat is spijtig natuurlijk dat u niet gestudeerd hebt, maar echt moeilijk is het examen niet.
De vraag luidt:
Wat is het belangrijkste woord in de zin An inconvenient truth?
Stilte in de zaal!
Eeeeeennn . Pennen neer.
Het juiste antwoord was an.
Wat is for the sake of God het belang van een waarheid?
Alsof u op een proces waar u als getuige optreedt en de eed zweert zou zeggen:
"Ik zweer een gehele waarheid en niets dan een waarheid te zeggen".
U gaat daar nogal de wind van voren krijgen.
De waarheid is ondeelbaar.
Had u het juist? Proficiat.
Had u het fout? Jammer, maar er is altijd nog een tweede zit.
U zit trouwens in goed gezelschap.
Ook Bryan Magee heeft tweede zit.
Een gematigd scepticus.
Sorry hoor, maar wie dat als titel voor zijn essay gebruikt, dat is onmiddellijk terug naar af.
Een gematigd scepticus, dat is zeggen akkoord, waarheid bestaat niet, maar toch wel een beetje of schoonheid bestaat niet, maar toch wel een beetje.
Waarheid bestaat niet, dat is The inconvenient truth.
"Hier komt ooit een citaat van één of andere nitwit." Johan.
STATUTEN
0)NAAM: nullen club 1)LIJFLIED: Volver (terugkeren)
2)MASCOTTE: Ventje Tutlatee 3)GROET: het "ok" teken dat duikers tegen mekaar maken (symboliseert de nul) 4)LIDMAATSCHAP: iedereen die dit blog meer dan één keer bezoekt wordt automatisch lid. 5) ERE - LIDMAATSCHAP: volgens redelijke subjectieve normen. 6) ERE - LEDEN: Theo Vloebergh Joss Stone Manu Van Hecke Muriel Barbery
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"De schoonheid der dingen bestaat in de geest van wie ze beschouwt" DAVID HUME
"De rede is de slaaf van de hartstochten" DAVID HUME
"Er zijn geen feiten, alleen interpretaties" FRIEDRICH NIETZSCHE
"Je kunt een probleem niet oplossen vanuit hetzelfde soort denken dat tot het probleem heeft geleid" ALBERT EINSTEIN
"De werkelijkheid is slechts een illusie, maar wel een heel hardnekkige" ALBERT EINSTEIN
Bon, waarvan hebben we het deze week weer op de zenuwen gekregen?
Jury’s van televisieprogramma’s, laten we daarmee beginnen. Volgt u ze, al die uitzendingen waarin dans-, zang-, schaats- of keukenkwaliteiten van al dan niet bekende Vlamingen worden getest? We mogen hopen van niet, maar helemaal kunnen ze u niet ontgaan zijn. Claudio en Gaëlle zijn een koppel – of beter gezegd: waren een koppel – waar ook onze kwaliteitskranten geen nadere toelichting meer bij verstrekken. Claudio en Gaëlle, de kwaliteitslezer wordt verondersteld te weten over wie het dan gaat. Zoals bij Nicole en Hugo, Wendy en Frans, of Miet en Wilfried.
In zowat al die programma’s is er een jury van soi-disant deskundigen die oordeelt over de deelnemers. De meesten van hen vinden al vlug dat zij belangrijker zijn dan de kandidaten. En erger: gaan zich daarnaar gedragen.
Welnu, hier ons voorstel. Al die aanstellers van juryleden in een bus van Pam Vermeulen en afvoeren naar een afgelegen loods of schuur. Daar netjes op een rij opstellen, wijl tegenover hen, ook netjes op een rij, de beledigde of vernederde kandidaten al hebben plaatsgenomen. Aan elk der leden van deze tweede rij nu een geladen machinegeweer ter hand stellen. En een mand vol reservemunitie. Daarna het teken geven: ‘Tien minuten, vanaf… nu!’ En dan schieten maar. Het zal gauw gedaan zijn met Peter Goossens en Davy Brocatus. Of met dat madammeke met haar visveilingstem uit Mijn restaurant.
Wat heeft ons, en u ongetwijfeld ook, nog meer geërgerd? Opiniepagina’s in kwaliteitskranten. Dat is dus echt dé gesel van de hedendaagse journalistiek. In overweging nemende dat opiniepagina’s er een rechtstreeks gevolg van zijn, wat valt er dan nog aan te voeren ter verdediging van de vrijheid van meningsuiting? Ja, het is de enige manier waarop Dirk Verhofstadt, onder zijn nom de plume van zijn broer Joenk of van Mathias De Clercq, iets terugdoet voor het vele belastinggeld dat hij in zijn nutteloze carrière weddegewijs heeft binnengerijfd. Nooit iemand ontmoet die kon uitleggen wat Dirk Verhofstadt eigenlijk uitricht, behalve op uw en mijn kosten boekjes zitten lezen.
Maar dit is vanzelfsprekend geen vergoelijking voor het oeverloze geëmmer en geëtter en gezeur en gezeik dat allerlei zichzelf interessant wanende personen dagelijks via vrije tribunes in de krant kwakken. Eén bladzijde is daarbij al lang niet meer genoeg, twee of drie, in het weekend negen. En o wee als Pier Pol op de korrel heeft genomen. Dan staat er de volgende dag op dezelfde plaats geheid de reactie van Pol op Pier, in een even oeverloze stroom van hoogdravende woorden.
Was het hiermee afgelopen, een mens zou de schouders kunnen ophalen, maar nee: de dag nadien is Pier er weer. Pol heeft niet gelezen wat er stond! Pol maakt eerst een karikatuur van de woorden van Pier, of van Pier zelf, en neemt dan de karikatuur op de korrel, een eeuwenoude truc uit het sofisme. Pas op: soms durft Pol dan nog een tweede keer te reageren. Pier heeft ook niet gelezen wat er stond… Als dan eindelijk, ein-de-lijk, zowel Pier als Pol als de eindredacteurs van deze kletspagina’s het welletjes vinden, is daar Kristien Hemmerechts. Of Cas Vander Taelen. Of meester Van Steenbrugge. Gevolgd door een eindeloze stoet gesubsidieerde universiteitsprofessoren. Leve de vakschool.
En dat heeft dan met zijn allen de hoogmoed te beweren dat zij ‘het maatschappelijk debat’ voeren. Wel, indien dat zo is: weg met het maatschappelijk debat. Al die vrijetribunespelers in een doodlopende steeg samendrijven en een bom erop, wedden dat de wereld nadien een betere plaats zal zijn?
Maar het allerergst zijn natuurlijk de columnisten, van wie er helaas ook steeds meer en meer zijn. Een plaag. Niemand bedenkt nog een krant of een tijdschrift, of er moeten zes columns in. Liefst zeven. Jezus, wat een ellendige troep nitwits. Uitroeien!
Koen Meulenaere
Heeft nergens iets mee te maken. Pure filosofie dus.
Zit wat te zappen en zie op ATV een madammeke uit een jeans boetiekske in 't stad. De interviewster vraagt wat er typisch is aan de nieuwe collectie.
Het maske zegt: de zomercollectie is zeer ethisch geïnspireerd. Waw, denk ik, en spits mijn oren. Terwijl ik dat doe, of daardoor, valt mijn frank. Ze zei natuurlijk niet "ethisch". Ze zei "eighties".... Op z'n Antwerps Schoon Vlaams klinkt dat natuurlijk hetzelfde.
RIKM
"Zwijgen is een argument dat moeilijk te weerleggen is" HEINRICH BÖLL
Filosofie-vrije wetenschap bestaat niet; er is hooguit wetenschap waarvan de filosofische bagage zonder nadere inspectie aan boord wordt genomen.
DANIEL DENNETT
"A truth ceases to be true when more than one person believes in it. " OSCAR WILDE