Telefoontje gekregen van Yves Desmet van de morgen.
Dat ze voortaan citaten die ik kan gebruiken groot en vet gaan drukken.
Toffe gast Yves. En een kerel van zijn woord bovendien.
Op de voorpagina van ZENO in dikke vette letters, Manon Heremans:
Want waar jonge mensen niet tegen kunnen, is een verbod zonder argumentatie.
Beste Manon, omdat je mij echt een lieve meid lijkt ga ik daar niet op reageren.
En speciaal voor jou: twee argumenten voor de prijs van één:
Beste Manon, daar ben je echt nog een beetje te jong voor.
Daar steiger je van, is het niet?
Sorry, het is sterker dan mezelf. Ik kon het echt niet laten. Waarom moet ik het ook altijd om zeep kunnen helpen?
Misschien nog eens goed lezen wat de mama zegt:
Ik heb geleerd om niet zozeer het waarom uit te leggen van een verbod, maar wel om duidelijk de grenzen te tonen.
Het komt allemaal wel goed Manon. Nooit de genetica onderschatten. En er is altijd mama of papa om de zwaarste golven te breken. Daarom is de titel dan ook Karin Heremans.
Uit principe heb ik iets tegen principes. In principe betekent uit principe namelijk uit innerlijke overtuiging. Principieel heeft in principe eigenlijk niets te maken met uit principe. Dat is principaal. Meer nog, principieel zijn in principe en uit principe net zo tegenovergesteld als in en uit. In principe is een principe een grondstelling, een grondbeginsel. In principe is dan op basis van een grondbeginsel of in grondbeginsel zo je wilt. Het is dus principieel mogelijk dat ik het in principe met iets eens ben maar uit principe toch iets anders zou kiezen.
In principe kan ieder gebruik van het woord principe principieel leiden tot principekwesties, zelfs al wordt er in principe geen principe principieel uitgelegd.
U kunt zich in principe wel voorstellen wat er in principe zou gebeuren als deze principes ook nog eens een, in principe, principiële inhoud zouden hebben. En toch houdt in principe iedereen zich vast aan principes. Waardoor er in principe principieel altijd en in principe overal principekwesties zullen zijn.
Uit principe doe ik hier niet aan mee en zult u mij, uit principe, het woord principe in principe zelden horen gebruiken. Dat is een principale principekwestie.
Het is een debat waarin er geen grote waarheden zijn. Waarin het onmogelijk is om te spreken over altijd' en nooit'
Ik ben het daarmee eens.
Dat debat dient net sereen gevoerd te worden, doorspekt met alle nuances, twijfels en onzekerheden. Gestoeld op de principes van de emancipatie en de verlichting. Maar met respect voor de noodzakelijke pragmatische oplossing die een (school)overheid nu eenmaal moet vinden.
Ik ben het daarmee eens. Niet dat er een debat gevoerd moet worden, wel dat er een pragmatische oplossing uit de bus moet komen.
Het is maar een mening
Het is maar een maatregel.
Heel wat mensen vinden dat we de pedalen kwijt raken.
Maar WAAROM?
Het is een debat waarin zij die oproepen om spijkers met koppen te slaan' tegen de kruistocht' van de islam, eerder olie op het vuur gieten dan olie op de golven.
Omdat we van oordeel zijn dat niet WE de pedalen aan het verliezen zijn, maar omdat we van oordeel zijn dat ZE de pedalen aan het verliezen zijn.
Peter schrijft "we" en hij denkt "ze"
Denk na Peter en wordt antirationalist. Antirationalisme is zeer rationeel.
Vandaag schrijft ook Bert Anciaux zijn mening over het hoofddoekendebat.
Ik vertik het om hem te citeren!
Staan er nieuwe elementen in de tekst? Nee.
Is de mening van Bert Anciaux verrassend? Nee.
Komt er het woordje ethiek of waarde in voor? Ja.
Zo heb ik dus al honderden artikels gelezen. Dank u wel.
Bert is altijd graag bij den hoop als er iets te beleven valt.
Dus Bert zet zich graag in de kring van hoofddoekendebat.
Maar zijn kleren uitdoen?
Oei nee, dat had hij zo toch niet begrepen.
Bert zet toch liever een stapje naar voor in plaats van een stapje naar achter.
Zo kennen we Bert. Altijd vooruit!
Bert trekt liever nog iets bij aan, t wordt al frisser deze tijd van t jaar niewaar.
Sorry Bert, wat mij betreft zijn er al genoeg "van jullie soort". (Kijk toch eens, van miserie begin ik ook weeral stapjes naar voor te zetten)
Dan bedoel ik NIET de tegenstanders van het verbod en dan bedoel ik ook NIET de voorstanders.
Dan bedoel ik iedereen die meent dat een verbod het einde van de godsdienstvrijheid en het einde van de multiculturele samenleving betekent. Dan bedoel ik iedereen die meent dat een toestaan van de hoofddoek een pact met Osama Bin Laden betekent.
Het is Maar een Mening.
Het is Maar een Maatregel.
Willen we dat afspreken?
P.S. ik ben begonnen aan mijn boek. De M theorie wordt de titel.
Met het oog op onze internationale doorbraak wordt dat The O theory in de Engelse vertaling.
Kris De Coster is de linksback van ons bescheiden amateur ploegje voetbal. Correctie, Kris De Coster is de beenharde linksback van ons ploegje. Maar dan echt een beenharde. Ik ken weinig jovialere kerels dan Kris De Coster. Naast het veld. Maar een voetbal werkt voor Kris De Coster als een rode lap op een stier, op het veld werpt hij lijf en leden in de strijd. Op het einde van elke training spelen we normaal altijd een wedstrijdje, zes tegen zes (in het begin van het seizoen) of vier tegen vier (op het eind van het seizoen), al naargelang. Af en toe duidt de trainer dan twee kapiteins aan die om beurten mogen kiezen. Net zoals op de speelplaats twintig jaar geleden. Kris De Coster wordt dan steevast als eerste gekozen. Voor de rest is het dan bang afwachten en bidden dat je niet in het tegenovergestelde kamp terecht kwam. Geloof me vrij, met Kris spelen is erg, tegen hem spelen is de hel. In de kantine achteraf komt hij wel altijd met een pint langs. Dan zegt hij altijd hetzelfde: hier, houdt da tien minuten tegen uwe knoesel en dan voelt ge da nie meer. Altijd met dezelfde vette knipoog en altijd met een klap op de schouder die dan nog meer zeer doet dan uwe knoesel. Kris De Coster is een geblokte kerel: korte rechthoekige benen, een blok graniet als lijf en daar bovenop een vierkante kop met rood piekhaar. Vuisten als het uiteinde van een voorhamer. Zelfs als zijn vlakke hand op je schouder terecht komt, dan komt dat aan, ik kan het je verzekeren. Kris De Coster is één brok oerinstinct tijdens een wedstrijd. Het verhaal doet de ronde dat op de jaarlijksefamilie bijeenkomst van de familie De Costergeen potje voetbal meer gespeeld wordt hoewel dat nochtans jaren de gewoonte geweest is. De De Costers zijn immers voetballers in hart en nieren. Een De Coster herken je uit de duizend. Als je er één gezien hebt, heb je ze allemaal gezien. Allemaal geblokte figuurtjes met een kop rood piekhaar. Helemaal in het begin was Kris trouwens de rosse op training. Tot op een keer al onze kleren verdwenen waren toen we uit de douche kwamen. Ook de rosse was op die bewuste avond met de noorderzon verdwenen. Een week lang leek het wel of hij van de aardbol verdwenen was. Tot hij de volgende week doodgemoedereerd op training kwam alsof er niets gebeurd was. Hij gooide iedereen zijn kleren op tafel en zei: zeg mannen, da van rosse van hier en rosse van ginder, da moet gaan gedaan zijn hé. Daarmee was de zaak afgehandeld. Vanaf die dag was Kris De Coster zijn bijnaam de stripper.
Maar de jaarlijkse De Coster familie bijeenkomst dus. Op die mooie zaterdagavond dolden een stuk of twintig nazaten van pepé De Coster al ruim een uur met de lederen bal. Twintig bezwete en rood aanlopende Costerkes. Pepé De Coster, steunend op zijn wandelstok, bekeek zoals elk jaar zijn nazaten met goedkeurende blik vanaf de zijlijn. Pepé De Coster was de enige lange magere rosse op gans het veld. Al de nazaten hadden het rosse haar van pepé en de geblokte lichaamsbouw van memé meegekregen. Met zijn zelfgerolde sigaret bengelend in de linker mondhoek moedigde hij zijn nazaten vloekend aan. Tot het moment dat de bal door een vreemde speling van het lot in de richting van pepé De Coster hobbelde en voor de voeten van de verbaasde oude man tot stilstand kwam. Paske pepé, riep de jongste rosse van Sonja, de oudste zus van de stripper. Pepé maakte aanstalten om de bal in de richting van zijn achterkleinzoon te sjotten. Maar dat was dus buiten Kris De Coster gerekend. Onze linksback zette een spurtje in en in zijn alom gekende verwoestende stijl maakte hij een sliding in de richting van de bal. In een nanoseconde besefte de stripper nog dat is hier wel pepé hé en slaagde hij er nog net in om de oude benen van pepé De Coster te ontwijken en hem aldus een zekere toekomst in een rolstoel te besparen. Helaas voor de stripper maaide hij de wandelstok van pepé De Coster weg waardoor zijn bejaarde grootvader alsnog onzacht met de heilige voetbalgrond in aanraking kwam. Allemaal zonder veel erg, ware het niet dat pepé De Coster zijn zelfgerolde sigaret had ingeslikt en zijn tong serieus was verbrand. Om u maar te zeggen, op een voetbalveld dolde je niet met de stripper.
Vorige zondag was er in ons dorp het hoogtepunt van het seizoen: de derby tegen FC de kampioenen. Bij de kampioenen maakte de plaatselijke Jan Koller zijn debuut. De Jan was de eerste en enige van het dorp die ooit in eerste provinciale had gespeeld, maar die nu Fin de carrière was. Tot overmaat van ramp was hij ingelijfd door onze aartsrivaal FC de kampioenen. De wedstrijd was nog maar amper begonnen of het was voor iedereen al duidelijk dat Jan Koller helemaal geen partij was voor onze linksback. De eerste tien minuten lukte het de stripper nog net om sterke Jan af en toe bij te benen om dan zijn beruchte schaarbeweging uit de voeren. Godverdoeme vuile rosse, klonk de gesmoorde repliek van de Jan. Want met een mond vol gras is het nu eenmaal niet makkelijk vloeken. Als we er nu op terugkijken had onze trainer de stripper toen moeten vervangen. Maar ja, we waren maar met elf. Als de stripper de eerste tien minuten de Jan nog net kon bijbenen, dan werd hij er in de volgende minuten gewoon losweg afgelopen. De stripper werd roder en roder. Bij één-nul kwam het smalende Awel, waar waart ge nu vuile rosse van de Jan. Ik zweer u dat ik de tanden van de stripper hoorde knarsen tot op het middenveld. Toen het spel hervatte kon hij zich amper een paar minuten inhouden. In het eerstvolgende duel tussen de stripper en de Jan speelde die laatste de bal tussen de benen van de stripper en toen hij hem langs rechts voorbij ging siste hij allé rosse, pakt het balleke. Dat had hij beter niet gedaan. De stripper ging voor niemand opzij, ook niet voor een kerel die twee keer zo groot was als hij. Hij trok hem aan zijn truitje de grond op. De Jan stond nog recht en probeerde de stripper te imponeren door vlak naast hem te komen staan en dreigend te snuiven. De stripper gaf hem simpelweg een kopstoot in zijn kloten. Hij moest zich daar niet eens diep voor bukken. Roder dan het rood van het kartonnetje van de scheidsrechter droop hij af naar de kleedkamer.
In tegenstelling tot zijn gewoonte bleef de stripper ook in de kantine opvallend stil. Awel Stripper, wa scheelt er, ge zijt zo stil, vroeg onze trainer bij zijn vijfde pint. Onze trainer had nog minder verstand van voetbal dan onze minister van sport, maar hij had wel een goed inzicht in de menselijke psyche. Een kwaliteit die veel meer waard was in onze ploeg dan enige technische bagage. Ja mannen, vandaag is er wel iets gebroken hé, zei de stripper stilletjes. Allé allé wa scheelt er dan Ja mannen, ik weet da k in fout zijn, ma da van vuile rosse was er toch wel over. Ik heb altijd gedacht da da van die discriminatie fel overdreven was. Ik heb altijd gezegd if joe kent stend de hiet, stee out de kitsjen. Ma deez is er toch wel over. Ik gaan is bellen na da centrum tegen roscisme, die zulle diene kerel wel weten te vinden."
Mooi interview met Tuur Van Wallendael in de morgen.
Tuur is een zestal keer naar het schilderij Guernica van Picasso gaan kijken omdat hij het zo mooi vond.
Onlangs las hij een boek van Simon Schama.
Maar wat bleek nu, godverdomme, in het geval van Guernica? Ik had dat dus zoveel staan bekijken, nog eens en nog eens, tot ik in het boek van Schama las dat hij in dat schilderij veertig dingen meer had gezien dan ik. Veertig hé .
Ik had gewoon langer moeten nadenken, meer moeten ontwaren wat erachter stak, diepgaander zijn, mezelf meer tot stilstand dwingen.
Beste Tuur,
Weet je wat ik je graag nog eens zou gunnen? Dat je nog een keertje naar de Guernica kon kijken zonder ook maar één enkele gedachte aan die veertig verdomde betekenissen van Simon Schama. Kunst en nadenken, het is niet de ideale combinatie. "Go with the flow" Tuur.
Eventjes moeten nadenken hoe ik best kon reageren op de heisa rond de nazi-nanny.
Gelukkig is er altijd familie waar we beroep op kunnen doen.
Nonkel Jo:
"Journalistiek werd alvast dit plaatje mooi afgerond. Het kwade werd geïsoleerd (in dit huis in Hoboken'), geanalyseerd en zo goed als geëlimineerd. Dat wil zeggen: Valkeniers werd door Kathleen Cools eens flink de levieten gelezen (wat altijd oplucht) en vervolgens verzocht de stelling te onderschrijven dat de foute mensen onder ons zich zoniet uitsluitend, dan wel voornamelijk in zijn partij ophouden. Dat is wel duidelijk.' Overzichtelijk en in zekere zin geruststellend ook. Misschien volstaat het inderdaad om de VB-ledenlijst eens op te vragen om Vlaanderen van racisme en onverdraagzaamheid te verlossen. Gewoon de halvegaren met een vierkant snorretje aanstippen. "
In plaats van op zoek te gaan naar de verpersoonlijking van het kwade (cfr. ook de ongelukkige Witsel) kunnen we misschien gewoon zeggen: "naar mijn mening hoort dit niet." Willen we dat afspreken?
Dat brengt me trouwens bij de gebroeders Vermaelen. Die zijn een tijdje geleden op voorspraak van onze afgevaardigd bestuurder Lydia Protut aangezocht als ethische adviseurs.
Zoals u wellicht weet zijn de verhoudingen hier een tijdje gespannen geweest.
Maar op zich vond ik het wel een goed idee. Lydia zou die kerels contacteren (ze kent die mannen van haar vorig werk beweert ze) om te vragen of ze ons geen spotje konden maken:
"Een kleine moeite voor u ... maakt een wereld van verschil" Als ze maandag hier is moet ik haar eens vragen of ze daar nog iets van gehoord heeft.
Marc Reynebeau in de standaard over de hoofddoeken.
Echt waar, ik weet niet wat ik moet denken over de hoofddoek. Niet uit onverschilligheid, maar omdat ik twijfel, omdat ik de rondvliegende argumenten niet tot een synthese kan brengen.
Twijfel is de eerste stap naar Wijsheid Marc.
Ik vrees dat je met de rede nooit tot je synthese zal geraken.
Jérôme Efong Nzolo is al drie jaar na elkaar de scheidsrechter van hetjaar.
Naar mijn mening is dat niet omdat hij minder fouten maakt dan zijn collegas.
Het is de manier waarop hij fluit.
Als hij een overtreding fluit is dat altijd met de glimlach. Als hij een gele of zelfs een rode kaart geeft is het bijna verontschuldigend tegenover de speler.
Ge hebt gelijk jong, t is allemaal ni serieus. Maar ja, ik kan daar ook ni veel aan veranderen zenne, t zijn de regels hé
Het wordt blijkbaar wel gesmaakt door de spelers.
Ga zelf maar na als je een boete krijgt.
Ofwel ben je van oordeel dat je effectief een fout begaan hebt, maar dan is een preek van oom agent wel het laatste waar je behoefte aan hebt.
Ofwel ben je van oordeel dat je onterecht wordt beboet, en dan is de uitleg van meneer de police alleen maar olie op het vuur.
Hoofddoeken! Elke dag belandt er wel eentje in mijn mailbox. Kan je mij adviseren? Kan je mee komen debatteren? Heb je al gehoord wat er ginds is gebeurd? En ook: waarom heb jij daar in de krant nog geen stukje over geschreven? Over het verbieden van hoofddoeken dus. Ja waarom? Omdat ik het allemaal al zo uitgebreid geschreven heb. Op 20 pagina's, of 30, met grondige juridische argumentatie en tientallen voetnoten.
20 paginas, of 30.
Oei oei Eva, je had beter mijn blog even gelezen.
Eva is in elk geval lekker warm ingeduffeld en heeft nog weinig gemeenschappelijk met de Eva uit het aards paradijs.
'Het recht op gezondheid moet hier zwaarder doorwegen dan het recht op privacy.
Dat vind ik een mooi voorbeeld van een naakt waardeoordeel.
Al de rest is ballast. Al de rest is de rede die het plaatje om zeep helpt.
'Roken in een gesloten ruimte terwijl er kinderen bij zijn, is moordend'
'In de wagen roken terwijl er kinderen bij zijn, is pure kindermishandeling.
BALLAST. BALLAST. BALLAST.
De rede die eventjes met haar argumenten op de proppen komt.
Het zijn geen argumenten die anderen gaan overtuigen. Integendeel. Het zijn argumenten die Patrik overtuigen dat hij zelf het juiste standpunt inneemt.
Ik ben de laatste om te zeggen dat het mij nooit overkomen is!
Als je een mening formuleert over een waardeoordeel is het zeer moeilijk om elk moreel oordeel daarin te vermijden.
En aan procedurefouten gaan we ook niet meedoen. Het is niet omdat er in je standpunt aleen keertje ballast opduikt dat je standpunt minder waard zou zijn.
Patrik Vankrunkelsven heeft mij trouwens een mailtje gestuurd.
dag johan
dank voor de aandacht alvast, we moeten het niet overal over eens zijn, gelukkig!
Patrik
Komt eigenlijk neer op: het is maar een mening.
Patrik is een Wijze, een Wijze zoals in de Oosterse traditie van het antirationalisme.
We zitten dan in categorie 1 van discussiëren:
Indien de deelnemers van oordeel zijn dat er geen Waarheid is, dan kunnen de meningen wel verschillen, maar dan is er geen discussie uiteraard. Enerzijds omdat beide partijen het andere kamp waarschijnlijk niet willen overtuigen, ze hebben immers de waarheid niet in pacht. Anderzijds kunnen ze het andere kamp ook niet overtuigen. Iemand overtuigen doe je met argumenten. Maar als er geen objectieve Waarheid bestaat, dan bestaan er ook geen objectieve argumenten.(1)
Bekijk zeer aandachtig de foto van deze Mad Gennez!!!!! Na 2 minuten weet U alles!
Dit is een mooie test of u begrijpt wat ik wil zeggen.
Wie heeft nog nooit een gelijkaardige gedachte gehad als deze: De hoogmoed of de gemeenheid of de brutaliteit of de wat dan ook staat op die man/vrouw zijn gezicht af te lezen. De rede is een schalkse duivel in de ethiek. Er is eerst het standpunt over de man/vrouw in kwestie en dan pas gaan we er argumenten rond bouwen.
Of is de madness objectief op het gezicht van Caroline Gennez?
Als een onvervaarde Ayrton Senna plaatste ik mijn bolide weer op de baan om dan in de volgende bocht voluit te crashen.
Ik vond het een grandioos idee om een duo post te maken van de twee dikke vrienden Karel De Gucht en Filip Dewinter
HET ARTIKEL VAN DE SCHANDE !
De Gucht.
Eigenlijk heb ik maar één woord nodig om deze nominatie te rechtvaardigen.
Mestkevers.
Met één woord duidelijk maken dat je duizenden en duizenden mensen hartsgrondig minacht. Het is weinige mensen gegeven.
Minachting is de ergste vorm van morele veroordeling.
Karel, kan u me even rechtvaardigen hoe u er enerzijds naar streeft een multiculturele samenleving na te streven en anderzijds duizenden en duizenden mensen wenst uit te sluiten van die multiculturele samenleving?
Dewinter.
Toen ik met dit blog begon dacht ik dat het vrij eenvoudig zou zijn om Filip Dewinter te betrappen op een morele veroordeling (cfr. post Etienne Vermeersch). Maar, eerlijk is eerlijk, als je zijn website er op naleest zijn er haast geen uitschuivers te vinden. Filip Dewinter is slimmer dan Karel De Gucht. Logisch als je er over nadenkt, hij is ook veel beter getraind. Een verwijzing naar de vele uitspraken van Vlaams Belangers op blogs en internetfora waar wel degelijk gore en gortige morele veroordelingen terug te vinden zijn is me te gemakkelijk.
Beste Filip, in essentie is een verzet tegen een multiculturele samenleving op zich een dom standpunt. Het wordt ten onrechte geponeerd als een mening als een andere mening. Volgens onze statuten is er maar één mening een domme of een foute mening, en dat is een mening waar andere mensen moreel veroordeeld worden. Een mening die zich verzet tegen een multiculturele samenleving is niet zomaar een mening als een andere, het is een mening waar andere mensen moreel veroordeeld worden. Een mening waarin u stelt niet te willen samenleven met een ander mens geeft blijk van een ongelofelijke minachting tegenover die mens. En minachting is de ergste vorm van morele veroordeling. Mensen gaan er van door het lint.
Laat me u vertellen wat me ooit is overkomen. Ooit moest ik met een collega een werkje gaan uitvoeren. Een karwei dat eigenlijk perfect alleen kon uitgevoerd worden, een karwei waar je alleen twee en een halve dag voor zou nodig hebben, een karwei dat je met twee op een dag kon klaren. Kortom een karwei waarvan ik dacht dat het met twee prettiger zou zijn dan alleen. Ik neem aan dat u zich daar ondertussen een aardig beeld bij kunt voorstellen.
Toen ik aanstalten maakte om mijn collega een handje toe te steken kwam het droge:
Ho, ho, ho. Alleen man. Ik werk alleen. Gij ginder en ik hier man.
Filip, ik zweer u, het werd wit voor mijn ogen zoals het nog nooit wit heeft gezien.
Ik werd me zo kwaad. Ik vind van mezelf (in tegenstelling tot anderen misschien) dat ik nogal een bezadigde persoon ben. Maar toen .
Ik was efkes te verbouwereerd om iets te zeggen, maar toen heb ik in een franse (!) colère geantwoord: poepe kun dook alleen als gu graag aftrekt
Kan je nagaan hoe kwaad ik was. Van zo een minachting gaan mensen door het lint Filip.
Maar eigenlijk hoef ik u dit allemaal niet te vertellen. Want als er één iemand is in Vlaanderen die weet wat het betekent om door een groot deel van de bevolking geminacht te worden, dan bent u het wel.
Heb ik u eigenlijk ooit horen zeggen dat dat terecht is? Dat die minachting gerechtvaardigd is?
Beste Filip, als u mij per ommegaande een copietje van die uitspraak laat geworden, dan wordt uw naam stante pede uit mijn lijstje verwijderd.
Wat een arrogantie van mezelf !
Een mening die niet meer of minder waard is dan die van Karel De Gucht of die van Filip Dewinter, maar die wel wordt gepresenteerd als de gulden middenweg. Een mening die naar voor wordt geschoven als de Waarheid.
Eerst andere mensen verwijten (post Walter Pauli) en dan zelf kei en keihard in de fout gaan. Foei.
Ik gun Walter Pauli het genoegen om me de doodsteek te geven:
Johan, je begrijpt dat mijn leven heel wat eenvoudiger zou zijn als je me je lijstje bezorgd. Gewoon je lijstje, je lijstje met dat is pas echt minachting.
Genoeg boetedoening.
Wat gebeurd is is gebeurd. De vraag is of je er iets uit kan leren.
Je kan er uit leren dat geen enkel ethisch denken consequent is.
De mening van Karel is niet consequent.
De mening van Filip is niet consequent.
De mening van Johan is niet consequent.
Je moet alleen het juiste kantelmoment weten te vinden.
In een ethisch dilemma sta je altijd op een lijn. Ik vind waarde A belangrijker dan waarde B. En maar stapjes zetten en maar stapjes zetten volgens de logica. Tot je op een bepaald moment waarde B belangrijker vindt, en dan maar stapjes zetten en maar stapjes zetten in de andere richting.
Ik had u nog een mooi beeld beloofd.
Filip, Johan, Karel en eventueel nog enkele anderen die zin hebben om mee te doen aan de discussie (misschien best even verder lezen voor je je opgeeft als vrijwilliger). Ze stellen zich op in een cirkel en geven elkaar een hand. Iedereen staat met zijn achterste naar het middelpunt van de cirkel.
En, niet onbelangrijk. Iedereen in zijn blote flikker! Dus iedereen gezellig met zijn achterste tegen het achterste van zijn collega.
Mooi beeld niet?
Een beeld van de ideale samenleving! (ik realiseer me zeer goed dat ik me op glad ijs begeef).
Een beeld van een samenleving waarin geen grote theorieën over vrijheid van meningsuiting of de multiculturele samenleving of de godsdienstvrijheid worden gedebiteerd. Een beeld van een samenleving waarin meningen geformuleerd worden en waar onmiddellijk bij gezegd wordt het is maar een mening. Alleen maar het naakte waardeoordeel. Een beeld van een samenleving waarin maatregelen genomen worden en waar onmiddellijk bij gezegd wordt het is maar een maatregel. Een beeld van een samenleving waarin iedereen met elkaar kan samenleven want iedereen houdt de hand vast van de andere.
En dan is daar de rede.
En de rede die zegt: wat is dat hier voor een naakte beestenboel, de rede is wat de mens onderscheid van de dieren. Laten we ons aankleden.
Er worden argumenten geformuleerd. Argumenten die voor elke deelnemer afzonderlijk zeer logisch klinken. En bij elk argument wordt er een kledingstuk aangetrokken, en bij elk argument wordt er een voetje naar voor gezet. Tot je uiteindelijk de hand van je buur niet meer kan vasthouden.
Het is het verhaal van de big bang. Door de argumenten worden we verder en verder uit elkaar gedreven. Maar we zijn wel netjes aangekleed. En dat is belangrijk natuurlijk.
Als we de boel hier een beetje menselijk willen houden, dan moeten we niet verder debatteren en verder discussiëren. Nee, dan moeten we terug. De rede aan de ketting.
Terug naar het naakte waardeoordeel.
Om het met onze zaakvoerder te zeggen: willen we dat afspreken?
Thomas Siffer heeft het in de morgen over Laura Dekker.
Als je overtuigd bent van je eigen gelijk ben je zo verblind dat je soms domme uitspraken doet.
Ze zal huilen van eenzaamheid. Ik denk niet dat een vader die echt van zijn meisje houdt, dat wil.
Ik heb er even geen zin meer in.
Er overvalt me de moedeloze gedachte dat ik zo overtuigd ben van mijn eigen gelijk dat ik wellicht soms zeer domme dingen schrijf. Zelfs al is dat standpunt, hoe contradictorisch ook,dat gelijk hebben niet bestaat.
En op 30/08 ging het verder:
Om een beetje in de sfeer van de zee en zeilen te blijven: de column van Thomas Siffer ligt nog altijd op mijn maag als een zure haring.
Ze zal huilen van eenzaamheid. Ik denk niet dat een vader die echt van zijn meisje houdt, dat wil.
Er wordt keihard gesuggereerd dat papa Laura niet echt van zijn meisje houdt. Of zie ik dat zo verkeerd?
En volgens mijn eigen vooropgezette normen zou ik dat geen domme of foute uitspraak mogen noemen.
Meer nog, volgens mijn eigen vooropgezette grenzen hoort Thomas Siffer zelfs niet thuis in dit blog. Ik denk staat er. Hij pretendeert niet van een universele waarheid te poneren.
En toch wil ik Thomas Siffer hier confronteren met zijn uitspraak.
Tijd dus om de regels een beetje aan te passen.Baas in eigen blog is voortaan mijn motto verdorie.
Bij deze de nieuwe statuten van het blog.
1. Tot nader order bestaat er één enkele absolute waarheid: de absolute waarheid bestaat niet. Moet kunnen!
2. Goed kan tot nader order slechts in één enkele betekenis gebruikt worden: uitspraken waar geen moreel oordeel geveld worden zijn Goed.
3. Juist kan tot nader order slechts in één enkele betekenis gebruikt worden:
Uitspraken waar geen intellectueel oordeel over geveld wordt zijn Juist.
4. Slecht kan tot nader order slechts in één enkele betekenis gebruikt worden:
Uitspraken waar een moreel oordeel geveld worden zijn Slecht
5. Fout kan tot nader order slechts in één enkele betekenis gebruikt worden:
Uitspraken waar een intellectueel oordeel geveld worden zijn Fout
6. Slim wordt gebruikt als een synoniem van Goed of Juist
7. Dom wordt gebruikt als een synoniem van Slecht ofFout
Gelieve bij deze te noteren dat de uitspraak van Thomas Siffer officieel als dom wordt beschouwd.
Waarom?
Omdat niemand naar mijn mening het recht heeft om een ander mens moreel te veroordelen. En wel om de heel eenvoudige reden dat er volgens de statuten van dit blog geen universeel geldende normen bestaan om dat te doen.
De maatschappij of een individu heeft altijd en overal het recht om bepaalde regels vast te leggen. Geen heilige huisjes. Maar het zullen nooit meer dan regels of afspraken zijn.
De maatschappij of een individu zal nooit en nergens het recht hebben om morele oordelen te vellen. Geen uitzonderingen.
Is dat geen mooie deal?
De maatschappij heeft zeker het recht om tegen Laura en haar papa te zeggen: Laura meisje, we vinden je een beetje te jong voor dat snoepreisje. Effe wachten nog. Deze regels worden best gedragen door een zo breed mogelijk maatschappelijk draagvlak. (bepaalde regels lijken me soms echt wel anorexie regels)
Maar op basis van welke morele normen (ze bestaan niet weet je nog) zou de maatschappij het recht hebben om de papa van Laura een Slechte papa te vinden?
Op deze belangrijke statutaire vergadering is het dan ook gepast dat wij met veel trots mevrouw Lydia Protut aanstellen als afgevaardigd bestuurder.
Willen we dat afspreken?
De rede is als een levensgevaarlijke drug.
Je raakt er aan verslaafd als de zieligste junkie.
En als je denkt dat je afgekickt bent wordt het verlangen om je mening een aureool van objectiviteit te geven zo groot dat je toegeeft.
En achteraf bekeken is het zo doorzichtig, zo doorzichtig dat je zo beschammd wordt.
WIE GAAT ER OVER OORDELEN WANNEER IEMAND EEN ANDERE MOREEL VEROORDEELD?
Er is maar één oplossing. De rede moet aan de leiband in ethische discussies.
Thomas Siffer heeft een mening: Laura kan beter nog even thuisblijven.
In een column, in een discussie moeten we die mening niet willen verantwoorden.
Die mening kan niet verantwoord worden, want die mening is subjectief.
Elk argument dat Thomas Siffer geeft is een argument dat verder bouwt op zijn standpunt. In die redenering is het logisch dat hij uiteindelijk tot een dergelijke uitspraak komt.
We moeten ons standpunt niet willen verantwoorden, daar komt alleen maar miserie van.
In een column, in een discussie moeten we altijd proberen terug te keren tot het naakte waardeoordeel. Al de rest is hinderlijke ballast.
Deconstructivisme.
Ooit wel in een ver verleden Derrida gelezen. Het enige wat ik er me van herinner is dat het niet te lezen viel. Ik ga er dus niet opnieuw aan beginnen.
Maar het woord is wel top.
Deconstructivisme.
We moeten terug afbouwen tot we tot het naakte waardeoordeel komen.
Ik heb op het punt gestaan om Lydia Protut op staande voet te ontslaan omwille van dwingende redenen.
Maar ach, de schuld op iemand anders schuiven is al te gemakkelijk.
Bovendien is de idee van Willen we dat afspreken wel ok.
Willen we dat afspreken betekent dat we terugkeren tot het is maar een mening. Het betekent dat we niet de waarheid in pacht hebben.
Mensen die denken dat ze de waarheid in pacht hebben zijn niet te harden.
Ik ben trouwens naar verluid een verschrikkelijke etterbak tijdens het kaarten. Naar men mij vertelt zijn de manieren om juist te wiezen geen objectieve regels. Ik kan het nauwelijks geloven!
Jakob De Roover is cultuurwetenschapper aan de universiteit van Gent.
Als tegenstanders van het godsdienstfundamentalisme zullen we dit debat op rationele gronden verliezen, want de argumenten zijn zwak
Problemen zoals die van het atheneum moeten we pragmatisch oplossen. Zelfs een verbod op de hoofddoek is soms denkbaar, maar niet op pseudo-principiële gronden. Want het is dom en gevaarlijk om de hoofddoek centraal te stellen in de strijd tegen de radicalisering van moslims in Europa.
Jakob, een debat kan je niet verliezen of winnen.
Dat we de problemen pragmatisch moeten oplossen is helemaal correct.
Je houdt het toch niet voor mogelijk dat deze tekst amper vijftig jaar geleden in onze scholen werd onderwezen.
Voor jou is dat seksisme en je gaat dat even duiden aan de kindjes.
Bullshit Mia.
Voor mij doet het pijn als jij aan de kindjes uitlegt dat mijn grootvaders seksisten waren.
Opvoeding? Ga jij er van uit dat Filip Dewinter (hier gebruikt als pars pro toto voor de Vlaams Belangers in het algemeen) geen fatsoenlijke opvoeding heeft gekregen?
Of dat hij zijn dochter geen fatsoenlijke opvoeding geeft?
Nee Mia, ik vind het gewoon niet netjes om met de huidige westerse normen (dus geen universele normen, maar normen begrensd in tijd en plaats) gebeurtenissen uit het verleden te gaan veroordelen.
Ocharme Kuifje.
Gelukkig is dit waarschijnlijk geen echte literatuur en hoef je dit niet te duiden.
Dit is intellectueel niet correct.
Ik ga Mia verwijten dat ze voor een opvoeding pleit. Dat is echter niet meer dan een logische stap in haar redenering.
Kuifje is racistisch en als mijn kinderen Kuifje lezen ga ik er dat ook bij vertellen.
Twee dagen later kreeg ik op een internetforum over hoofddoeken verbod een naar mijn mening racistische reactie waarvan ik plots door het lint ging.
Godverdamse vuile racist, dacht ik bij mezelf, houdt godverdomme u smerig bakkes toe.
Dat was niet netjes van mij.
Om u maar duidelijk te maken. Net zoals voor Mia en net zoals voor iedereen is er ook voor mij een grens. En als ze die grens in het bijzijn van mijn kinderen durven te overschrijden zal ik mijn kinderen ook duidelijk maken dat ze met racisme te maken hebben. Ik zal dat doen met dezelfde argumenten als Mia. Alleen begin ik op een ander moment dan Mia.
Mia heeft nergens in de tekst te kennen gegeven dat ze uitgaat van De Ethiek. Tot nader order moet ik er dus van uitgaan dat ze uitgaat van haar ethiek.
Mijn excuses Mia.
Alhoewel, al-hoe-wel. Dat van die echte literatuur, dat blijft wel een nominatie waard natuurlijk. Ik ben veel te goed voor deze wereld.
Je neemt het mij dan ook waarschijnlijk wel niet kwalijk dat ik je uitspraak hier probeer te duiden.
Hoe is het mogelijk dat ik eerst haast op de kast kruip van ergernis?
De rede.
De rede is als een op hol geslagen paard in de ethiek. Het is ook redelijk normaal dat dat paardje op hol slaagt. Het zit immers in een omgeving die hem helemaal vreemd is. De vertrouwde omgeving van de rede is de logica. In de ethiek is er geen logica, daar is een soort van omgekeerde logica.
We hebben een bepaald standpunt, we hebben ergens een positie ingenomen op een lijn. Met de rede gaan we dan proberen om dat standpunt te verantwoorden. Met elk argument dat we aanbrengen, verplaatsen we ons een stap van de lijn weg. De ene zet een stap naar beneden, de anderen zet een stap naar boven.
Wacht, ik heb nog een mooi beeld voor ogen om proberen duidelijk te maken wat ik wil zeggen.
Maar dat lieve kindertjes, dat horen jullie morgen dan wel weer,
Grotendeels gebaseerd om mijn eerste uitgangspunt maar nu overzichtelijker hoop ik.
Effe doorbijten!
Waarom discussiëren over ethiek?
Een discussie over ethische vraagstukken gaat in essentie altijd over de Waarheid.
Bestaat er zoiets als de Waarheid?
Bestaat er zoiets als Goed en Kwaad?
Is iets objectief goed of objectief slecht?
In functie van enkele kernvragen en in functie van de standpunten kan je naar mijn mening een discussie over ethiek altijd herleiden tot vijf verschillende categorieën.
De vraag naar een objectief goed of een objectief slecht impliceert dat dit objectief goed of objectief slecht buiten de mens ligt. Als een eventueel begrip van goed of kwaad in de mens gefundeerd is, dan lijkt het me logisch dat dit begrip per definitie subjectief is.
De eerste vraag is altijd: Is er buiten de mens zoiets als objectief goed of objectief slecht?
Indien de deelnemers van oordeel zijn dat er geen Waarheid is, dan kunnen de meningen wel verschillen, maar dan is er geen discussie uiteraard. Enerzijds omdat beide partijen het andere kamp waarschijnlijk niet willen overtuigen, ze hebben immers de waarheid niet in pacht. Anderzijds kunnen ze het andere kamp ook niet overtuigen. Iemand overtuigen doe je met argumenten. Maar als er geen objectieve Waarheid bestaat, dan bestaan er ook geen objectieve argumenten.(1)
Van zodra er deelnemers van oordeel zijn dat er wel Waarheid bestaat krijgen we een nieuwe situatie. Als er Waarheid bestaat, dan bestaan er ook objectieve argumenten.
Van zodra we in discussie treden met mensen die in de Waarheid geloven wordt de nieuwe kernvraag of we met de rede tot die Waarheid kunnen komen. Logica. Door het zorgvuldig verbinden van premissen (de argumenten) komen we tot een conclusie (De Waarheid).
Er zijn de gelovige mensen. Met alle respect, maar het heeft weinig zin om met gelovige mensen in debat te gaan.
In de logica spreekt men van de autoriteitsdrogreden (ad verecundiam).
Hier gebruikt men de autoriteit van een externe persoon of instantie als argument voor de juistheid van de bewering. Op zichzelf is het autoriteitsargument geen drogreden. Het steunt echter op een onderliggende, verborgen aanname, namelijk dat spreker en toehoorders de betreffende autoriteit ook als zodanig erkennen. Klopt die verborgen aanname niet, dan is logischerwijs ook het autoriteitsargument niet correct. In dat geval is sprake van een drogreden.
Graancirkels zijn echt van buitenaardse wezens, want dat staat op internet
Onjuiste premisse: informatie die op internet staat is altijd waar.
Zijn de discussiepartners het erover eens dat elk woord van Swami Bami waar is, dan vormt zingen is slecht, want Swami Bami heeft het gezegd geen drogreden in een discussie tussen die gesprekspartners. De juistheid van de stelling volgt immers logischerwijs uit de (tussen partijen vaststaande) premisse alles wat Swami zegt is waar (Wikipedia) (2)
Het autoriteitsargument is cruciaal in dit betoog.
Als we van oordeel zijn dat we door het zorgvuldig opbouwen van argumenten tot de waarheid kunnen komen dan is de cruciale vraag: Is er iemand die over de argumenten kan oordelen? Is er iemand die het onderscheid kan maken tussen juiste premissen en onjuiste premissen?
Indien Ja:
Er is hier een analoge autoriteitsdrogreden.
Discussiëren met mensen die er van overtuigd zijn dat in het debat bepaalde argumenten zwaarder doorwegen omdat ze gestoeld zijn op expertise of een expert is zinloos.
Onjuiste premisse: de mening van de expert is altijd waar. (3)
Indien Nee:
Rest ons de discussie met de debater die van oordeel is dat we met de rede tot de Waarheid kunnen komen door het zorgvuldig opbouwen van argumenten. Deze debater is echter van oordeel dat er niemand over de objectiviteit van die argumenten kan oordelen. Een debater die zelf de keuze maakt dat er geen neutrale, objectieve experts zijn om argumenten te classificeren, de debater die van oordeel is dat hij de enige is die kan oordelen over de objectiviteit van de argumenten. Logischerwijze zullen de argumenten dan altijd subjectief zijn. Op dat moment komen we in een cirkelredenering: De argumenten zijn juist omdat ik zeg dat ze juist zijn. (4)
Discussie wordt onmogelijk.
Heel deze uiteenzetting is een antirationalisme. Een antirationalisme als het gaat over de rol van de rede in de ethiek.
Gelijk hebben als het over ethiek gaat bestaat niet.
In ethische discussies kan je nooit gelijk hebben om de eenvoudige reden dat in dergelijke discussies altijd per definitie een waardeoordeel zal verscholen zijn. Per definitie, een discussie die niet gaat over is het goed of is het slecht is geen ethische discussie.
Een premisse, een argument waar een waardeoordeel in zit zal altijd een onjuiste premisse zijn.
Tegenstanders zullen aanhalen dat er in deze uiteenzetting zwaar gezondigd wordt tegen de logica. Dat is waar.
Helemaal in het begin wordt er gebruik gemaakt van een omgekeerde logica.
Als er geen objectieve Waarheid bestaat dan bestaan er ook geen objectieve argumenten.
Dat is een omgekeerde logica. Ik vertrek van de conclusie om tot de premisse te komen.
Het is een noodzakelijke zonde.
Deze stelling wordt noodzakelijkerwijs voorafgaand aan de logica geponeerd omdat er in het Westerse denken nagenoeg geen traditie in antirationalisme bestaat. Het is een stelling die aan de logica voorafgaat.
In de logica bestaat er een drogreden met het oog op het volk (ad populum).
Hiervan is er sprake wanneer men de juistheid van een stelling tracht te bewijzen door aan te voeren dat er een meerderheid voor te vinden is.
Onjuiste premisse: de meerderheid heeft altijd gelijk. (Wikipedia)
Nou moe.
Ik ben helemaal geen geleerde filosoof. Maar is er iemand die me in eenvoudige bewoordingen kan uitleggen hoe het mogelijk is dat er tegelijkertijd zoiets als ad populum en ad verecundiam bestaat?
Men kan enerzijds zijn stelling niet bewijzen door aan te tonen dat er een meerderheid is, en anderzijds kan men zijn stelling niet bewijzen door beroep te doen op een autoriteit. Ik vraag me af hoe men dan in hemelsnaam wel zijn gelijk kan bewijzen.
Volgens de logica is bovenstaande redenering een denkfout als het een vals dilemma is.
Hierbij wordt ten onrechte het principe van de uitgesloten derde toegepast. Mensen worden in een vals dilemma gedwongen door te doen alsof er maar twee keuzes zijn, terwijl er meer zijn(Wikipedia)
Kan best zijn dat dit een vals dilemma is. Maar echt waar, ik zie niet direct die derde mogelijkheid.
In het Westerse denken wordt er voorafgaand aan de logica vastgesteld dat de Waarheid bestaat. Ik weet niet of de Waarheid bestaat, maar ik denk dat het toch gerechtvaardigd is om het niet-bestaan van de Waarheid niet a-priori te verwerpen.
Het Westerse denken is een extreem rationalisme. Dit denken gaat er ten onrechte van uit dat er geen grenzen aan de rede zijn. Die grenzen zijn er wel degelijk.
Er zijn verschillende stromingen (vooral in het Oosterse denken, waar er ook een uitgebreidere antirationalistische traditie te vinden is) die er terecht van uitgaan dat we niet met de rede tot de Waarheid kunnen komen. Daar kan men alleen via een andere dimensie tot de waarheid komen.
Discussiëren met aanhangers van deze denkrichtingen heeft weinig zin. Met alle respect, maar deze mensen zoeken geen dialoog, ze willen een Dialoog. Een vatten van de Waarheid op een hoger niveau.(5)
Tot nader order (een mens verwerft al eens nieuwe inzichten) ben ik van oordeel dat een discussie zich altijd op één van deze vijf niveaus zal afspelen.
Discussies die per definitie steriel zullen zijn. Een discussie op ethisch vlak is onmogelijk.
"Hier komt ooit een citaat van één of andere nitwit." Johan.
STATUTEN
0)NAAM: nullen club 1)LIJFLIED: Volver (terugkeren)
2)MASCOTTE: Ventje Tutlatee 3)GROET: het "ok" teken dat duikers tegen mekaar maken (symboliseert de nul) 4)LIDMAATSCHAP: iedereen die dit blog meer dan één keer bezoekt wordt automatisch lid. 5) ERE - LIDMAATSCHAP: volgens redelijke subjectieve normen. 6) ERE - LEDEN: Theo Vloebergh Joss Stone Manu Van Hecke Muriel Barbery
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"De schoonheid der dingen bestaat in de geest van wie ze beschouwt" DAVID HUME
"De rede is de slaaf van de hartstochten" DAVID HUME
"Er zijn geen feiten, alleen interpretaties" FRIEDRICH NIETZSCHE
"Je kunt een probleem niet oplossen vanuit hetzelfde soort denken dat tot het probleem heeft geleid" ALBERT EINSTEIN
"De werkelijkheid is slechts een illusie, maar wel een heel hardnekkige" ALBERT EINSTEIN
Bon, waarvan hebben we het deze week weer op de zenuwen gekregen?
Jury’s van televisieprogramma’s, laten we daarmee beginnen. Volgt u ze, al die uitzendingen waarin dans-, zang-, schaats- of keukenkwaliteiten van al dan niet bekende Vlamingen worden getest? We mogen hopen van niet, maar helemaal kunnen ze u niet ontgaan zijn. Claudio en Gaëlle zijn een koppel – of beter gezegd: waren een koppel – waar ook onze kwaliteitskranten geen nadere toelichting meer bij verstrekken. Claudio en Gaëlle, de kwaliteitslezer wordt verondersteld te weten over wie het dan gaat. Zoals bij Nicole en Hugo, Wendy en Frans, of Miet en Wilfried.
In zowat al die programma’s is er een jury van soi-disant deskundigen die oordeelt over de deelnemers. De meesten van hen vinden al vlug dat zij belangrijker zijn dan de kandidaten. En erger: gaan zich daarnaar gedragen.
Welnu, hier ons voorstel. Al die aanstellers van juryleden in een bus van Pam Vermeulen en afvoeren naar een afgelegen loods of schuur. Daar netjes op een rij opstellen, wijl tegenover hen, ook netjes op een rij, de beledigde of vernederde kandidaten al hebben plaatsgenomen. Aan elk der leden van deze tweede rij nu een geladen machinegeweer ter hand stellen. En een mand vol reservemunitie. Daarna het teken geven: ‘Tien minuten, vanaf… nu!’ En dan schieten maar. Het zal gauw gedaan zijn met Peter Goossens en Davy Brocatus. Of met dat madammeke met haar visveilingstem uit Mijn restaurant.
Wat heeft ons, en u ongetwijfeld ook, nog meer geërgerd? Opiniepagina’s in kwaliteitskranten. Dat is dus echt dé gesel van de hedendaagse journalistiek. In overweging nemende dat opiniepagina’s er een rechtstreeks gevolg van zijn, wat valt er dan nog aan te voeren ter verdediging van de vrijheid van meningsuiting? Ja, het is de enige manier waarop Dirk Verhofstadt, onder zijn nom de plume van zijn broer Joenk of van Mathias De Clercq, iets terugdoet voor het vele belastinggeld dat hij in zijn nutteloze carrière weddegewijs heeft binnengerijfd. Nooit iemand ontmoet die kon uitleggen wat Dirk Verhofstadt eigenlijk uitricht, behalve op uw en mijn kosten boekjes zitten lezen.
Maar dit is vanzelfsprekend geen vergoelijking voor het oeverloze geëmmer en geëtter en gezeur en gezeik dat allerlei zichzelf interessant wanende personen dagelijks via vrije tribunes in de krant kwakken. Eén bladzijde is daarbij al lang niet meer genoeg, twee of drie, in het weekend negen. En o wee als Pier Pol op de korrel heeft genomen. Dan staat er de volgende dag op dezelfde plaats geheid de reactie van Pol op Pier, in een even oeverloze stroom van hoogdravende woorden.
Was het hiermee afgelopen, een mens zou de schouders kunnen ophalen, maar nee: de dag nadien is Pier er weer. Pol heeft niet gelezen wat er stond! Pol maakt eerst een karikatuur van de woorden van Pier, of van Pier zelf, en neemt dan de karikatuur op de korrel, een eeuwenoude truc uit het sofisme. Pas op: soms durft Pol dan nog een tweede keer te reageren. Pier heeft ook niet gelezen wat er stond… Als dan eindelijk, ein-de-lijk, zowel Pier als Pol als de eindredacteurs van deze kletspagina’s het welletjes vinden, is daar Kristien Hemmerechts. Of Cas Vander Taelen. Of meester Van Steenbrugge. Gevolgd door een eindeloze stoet gesubsidieerde universiteitsprofessoren. Leve de vakschool.
En dat heeft dan met zijn allen de hoogmoed te beweren dat zij ‘het maatschappelijk debat’ voeren. Wel, indien dat zo is: weg met het maatschappelijk debat. Al die vrijetribunespelers in een doodlopende steeg samendrijven en een bom erop, wedden dat de wereld nadien een betere plaats zal zijn?
Maar het allerergst zijn natuurlijk de columnisten, van wie er helaas ook steeds meer en meer zijn. Een plaag. Niemand bedenkt nog een krant of een tijdschrift, of er moeten zes columns in. Liefst zeven. Jezus, wat een ellendige troep nitwits. Uitroeien!
Koen Meulenaere
Heeft nergens iets mee te maken. Pure filosofie dus.
Zit wat te zappen en zie op ATV een madammeke uit een jeans boetiekske in 't stad. De interviewster vraagt wat er typisch is aan de nieuwe collectie.
Het maske zegt: de zomercollectie is zeer ethisch geïnspireerd. Waw, denk ik, en spits mijn oren. Terwijl ik dat doe, of daardoor, valt mijn frank. Ze zei natuurlijk niet "ethisch". Ze zei "eighties".... Op z'n Antwerps Schoon Vlaams klinkt dat natuurlijk hetzelfde.
RIKM
"Zwijgen is een argument dat moeilijk te weerleggen is" HEINRICH BÖLL
Filosofie-vrije wetenschap bestaat niet; er is hooguit wetenschap waarvan de filosofische bagage zonder nadere inspectie aan boord wordt genomen.
DANIEL DENNETT
"A truth ceases to be true when more than one person believes in it. " OSCAR WILDE