Mijnheer Helsen keek nog een laatste keer in de spiegel om te zien of zijn zwarte vlinderdas nog op de juiste plaats zat. Nog één keer streek hij zijn witte golvende haar achteruit. De ouderdom liet al zijn sporen na, maar kon toch nog niet verhullen dat het een zeer knappe man was. Glimlachend haalde hij zijn sigarettenkoker uit zijn vestzak, opende de vergulde doos, nam een sigaret, sloot de doos en tokte het uiteinde van de long size driemaal op het deksel. Hij stopte de sigaret tussen zijn lippen. De sigarettenkoker gleed weer in de vestzak en werd er geruild voor een aansteker van dezelfde makelij. Klik. Mijnheer Helsen keek toe hoe zijn lange, magere spiegelbeeld een sigaret rookte. De rook kringelde omhoog langs zijn gerimpelde gezicht en nestelde zich in de zwarte wenkbrauwen. Achteloos wierp hij de peuk op de vloer en wreef er even met de schoentip over. Nog even trok hij zijn hemdsmouwen naar omlaag en verliet dan met waardige tred het urinoir om naar de Koningin Elisabethzaal te gaan. Hij zou er de finale van de achtste koningin Fabiolawedstrijd voor okkernoten bijwonen.
De prestigieuze wedstrijd had in de loop der jaren een internationale uitstraling gekregen en werd nu voor de eerste keer rechtstreeks door de televisie uitgezonden. Mijnheer Helsen genoot van elk moment. Hij was niet zomaar een anonieme toeschouwer. Nee hoor, mijnheer Helsen was uitgenodigd, hij was uitgenodigd als gastcommentator. En dat had hij zonder twijfel ook verdiend. In jaren was er in België geen enkele okkernotenkenner geweest die naam had gemaakt op wereldvlak. Alleen hij, alleen mijnheer Helsen, juglansspecialist. Het klonk hem als muziek in de oren. Wij verwelkomen ook onze eigen Belgische juglansspecialist, de heer Helsen. De journalist die alles zou coördineren begroette Mijnheer Helsen joviaal. Mijnheer Helsen had een bloedhekel aan de kerel. Het was een windbuil. Hij twijfelde er aan of de man in staat was een grijze okkernoot van een zwarte te onderscheiden. Hij was echter zo rad van tong dat het wel leek alsof hij er meer van wist dan de jury juglansspecialisten . Die jury mocht er trouwens wezen, merkte mijnheer Helsen. Hij herkende mijnheer Woods uit Engeland, de winnaar van de vorige editie, en de oude Duitser Von Hofen, de peetvader van de moderne teelttechnieken zoals het oculeren.
Nog één minuut, riep de regisseur van de uitzending. Even was er een zweem van nervositeit op het gezicht van mijnheer Helsen te bespeuren, een enerverend knipogen. Maar toen de eerste kandidaat zijn okkernoten voorstelde en de camera begon te zoemen was het verdwenen. Mijnheer Helsen had alleen nog oog voor de noten. Ja André, zei de journalist, mooie noten, hele mooie noten zelfs, maar toch geen wereldklasse heb ik de indruk.. De ogen van mijnheer Helsen schoten vuur. Hij haatte zijn voornaam, zelf stelde hij zichzelf altijd voor als Dries. Hij slaagde er nog net in om zijn stem onder controle te houden. Inderdaad mijnheer Steveniers, maar het is toch vooral de mesocarp die de jury hier bekoort heb ik de indruk, becommentarieerde hij de beelden op het kleine scherm voor hem. Er was een close-up van de heer Woods te zien. Mijnheer Woods plaatste de groene bolster als een clownsneus op zijn reukorgaan, sloot de ogen en snoof heel nadrukkelijk de geur op. De gelukzaligheid was van zijn gezicht af te lezen. Jammer eigenlijk, ondanks de verdienste van de mesocarp moet er toch opgemerkt worden dat de epicarp hier duidelijk te dik is. U bedoelt dat de harde houtige vruchtwand van de noot, wat we in de volksmond de notendop noemen, dat die te dik is? Precies mijnheer Steveniers, antwoordde mijnheer Helsen. Voor hem was de kous af, iedereen die kennis van zaken had wist wat dat betekende. Er is dus een esthetische wanverhouding tussen de dikke epicarp en de nogal mager uitvallende zaadlobben, het eetbare deel van de noot, is het niet André?, vroeg de journalist. Zaadlob!, dacht mijnheer Helsen, hij mag me niet. Precies mijnheer Steveniers, zei hij.
Hoe de tweede kandidaat in de finale was geraakt, was voor mijnheer Helsen een raadsel. Er was geen kennersoog voor nodig om de sporen van schimmel, meer dan waarschijnlijk het gevolg van vorstbeschadiging, te ontdekken. Zels de journalist had het gezien.
André, ik denk dat onze derde mededinger als kandidaat op de eindoverwinning beschouwd mag worden?, vroeg de journalist zelfverzekerd. Daar gaat hij in de fout, en wat voor een fout, had mijnheer Helsen het bijna uitgekraaid. Maar hij wist zich te beheersen en nam beminnelijk het woord. Een vluchtige analyse zou mij misschien ook tot dezelfde conclusie leiden euh Marcel. Maar we hebben hier helaas niet te maken met een perfecte noot, dit was alleen maar een veelbelovende noot Marcel. De noot is jammer genoeg te vroeg geoogst en men heeft de bolster kunstmatig laten openspringen. Een beetje met een pennenmesje in de bolster gekerfd en daarna heeft men de noot in een warme, vochtige kamer gelegd, u weet hoe het er soms aan toegaat. Mijnheer Helsen was er absoluut van overtuigd dat Marcel geen flauw benul had hoe het er soms aan toeging. Maar in die kamer zal die noot uiteraard niet meer groeien Marcel. Bekijk de zaadhuid even Marcel, dat vervelende vliesje rond de zaadlob. Idealiter heeft die zaadhuid een mooie gele kleur. De zaadhuid van deze noot is nog veel te wit. Kortom, dit is een onrijpe noot Marcel. In een doodse stilte zag Vlaanderen hoe een jurylid een zaadlob in de mond stak, kauwde, even wat lucht naar binnen zoog en dan weer langdurig kauwde. Ik hoef die noot niet te proeven Marcel, ik weet gewoon dat die noot smaakloos is, fluisterde mijnheer Helsen om de magie van het ogenblik te accentueren.
En wat te denken van onze laatste kandidaat mijnheer Helsen? Mijnheer Helsen kon niet lang genieten van zijn overwinning. De noten van mijnheer Valandat kregen al zijn aandacht. Het waren de meest volmaakte Franquettes die hij ooit gezien had. De kenner was diep onder de indruk. In zijn lofbetuigingen klonk de oeroude eerbied voor de okkernoot door. Want hoewel men veel kritiek kan uiten op het milieu van de juglanskenners, één ding moet men ze nageven, een mooie noot durven ze een mooie noot te noemen. Zoals iedereen verwacht had werd mijnheer Valandat dan ook de winnaar van de achtste Koningin Fabiolawedstrijd. De proclamatie was amper voltrokken of mijnheer Steveniers was er in geslaagd de zestiger voor de camera te slepen. Mijnheer Valandat, de vraag die op ieders lippen ligt, kan u ons het geheim van uw overwinning verklappen? Euh Euh , stotterde de winnaar die recht uit een schilderij van Permeke bleek te komen. Het gerucht doet de ronde dat u een zeer voedselrijke grond tot ontwikkeling gebracht hebt? De grote kerel lachte zijn rotte tanden bloot, zijn ogen vernauwden zich tot spleetjes. Dat dat zou nog goed kunnen ook, schuddebolde hij, ik ga af en toe eens pissen tegen die boom ja. En opnieuw galmde zijn aanstekelijke lach door de Koningin Elisabethzaal.
Ik kan me vinden in de column van nonkel Jo in de standaard. Hij ergert zich blijkbaar ook aan meningen die met een sausje van wetenschappelijkheid worden gepresenteerd. En blijkbaar mag deze blog ook iets stouter.
"Het is objectief aantoonbaar dat een aria van Bach veel mooier is dan 'ik zie zo gère m'n duivenkot" van Bobbejaan Schoepen. Dat is geen kwestie van smaak, dat is loepzuiver te bewijzen. Als iemand dan zegt dat hij dat laatste veel beter vindt dan Bach, is hij in mijn ogen dom, maar ik probeer hem wel meteen zijn domheid te vergeven, omdat ik weet dat je , om Bach te appreciëren, een soort vooropleiding moet hebben gehad" Siegfried Bracke in "humo"
Lieve Siegfried. Zou het alsnog mogelijk zijn om mij een copietje van dat loepzuiver bewijs te bezorgen. Kwestie van mijn tijd niet meer te verdoen met dit blog. Vriendelijke groeten, Johan
Tijd om onze actieradius een beetje uit te breiden. Want wat waar is voor ethiek geldt ook voor esthetiek.
Ik vraag me af waarom er zoveel mensen zijn die de behoefte hebben om hun mening te kunnen objectiveren. Zo is het vandaag de dag erg hip om het woord meerwaarde te gebruiken. Meerwaarde
AAAAAAAAAAARRRRRRRGGGGHH.
Voor sommige mensen is het niet keigoed of archi-slecht. Neen, ze vinden dat het een esthetische meerwaarde heeft of dat ze de culturele meerwaarde er niet van zien. Maar meerwaarde is wiskunde mensen. Je koopt iets voor vijf en je verkoopt het voor zeven, dan is twee de meerwaarde. Daar moet je niet echt een wiskundig brein voor zijn. En wiskunde heeft niet echt veel te maken met esthetiek.
In combinatie met esthetisch, architecturaal of cultureel wordt meerwaarde een draak van een woord. Alsof meerwaarde in de kunst iets substantieels zou zijn, een ingrediënt dat je er aan kan toevoegen. Sorry hoor meneer de kunstenaar, maar er ontbreekt toch een snuifje meerwaarde.
Het gebruik van het woord meerwaarde heeft louter en alleen de bedoeling om subjectiviteit een aureool van objectiviteit te geven.
Op de site van Patrik Vankrunkelsven (www.vankrunkelsven.be) staat een artikel roken in bijzijn van kinderen
Omdat het niet echt lang is en omdat ik het een mooi voorbeeld vind van waar het in deze blog om draait, neem ik het artikel integraal over. Af en toe moet u ook een beetje moeite doen hoor.
'Roken in een gesloten ruimte terwijl er kinderen bij zijn, is moordend'.
'Het recht op gezondheid moet hier zwaarder doorwegen dan het recht op privacy. Geloof mij, ik heb als huisarts al genoeg gezien', zegt Open Vld-senator Patrik Vankrunkelsven.
'Alleen al in Vlaanderen zitten elke dag opnieuw 116.000 kinderen te kuchen en te puffen in de sigarettenrook van hun ouders', zegt senator Patrik Vankrunkelsven, die ook een huisartsenpraktijk runt. 'Ik weet dat ik nu een heikel punt aankaart, maar ik vind het de plicht van de overheid om die kinderen te beschermen. Roken in een gesloten ruimte terwijl er kinderen bijzijn, moet verboden worden. Daar is maar één reden voor: omdat het moordend is.'
'Er zullen altijd wel mensen zijn die vinden dat de wetgever zich niet moet moeien met wat ze privacy doen', beseft Vankrunkelsven. 'Maar eerlijk gezegd, in dit geval weegt het recht op gezondheid zwaarder dan het recht op privacy.
Geloof mij, ik heb als huisarts al genoeg gezien. Het kan nu eenmaal niet dat kinderen gedwongen worden om passief mee te roken, met alle schadelijke gevolgen van dien. Om er maar enkele te noemen: een verhoogd risico op groeiachterstand, op astma, bronchitis, longontsteking en op een tragere intellectuele en emotionele ontwikkeling.'
Vankrunkelsven dient zijn wetsvoorstel in eigen naam in, maar kan rekenen op de steun van partijgenoot Rik Remmery en professor Roger Blanpain. Maar politiek gezien blijft de kwestie een moeilijke evenwichtsoefening, zeker met de verkiezingen in aantocht. 'En toch denk ik dat de tijd er rijp voor is. Om de simpele reden dat niet-roken vandaag de regel is, in tegenstelling tot vroeger. Niemand betwist nog de schadelijke gevolgen van gedwongen meeroken.'
De Open VLD-senator wil dat het rookverbod in eerste instantie wordt afgedwongen in de auto. 'In de wagen roken terwijl er kinderen bij zijn, is pure kindermishandeling. Ik zeg niet dat we nu plots alle auto's en huiskamers massaal moeten gaan controleren, maar zo'n rookverbod moet wel op een of andere manier afdwingbaar zijn.'
Toch moeten de boetes alleen maar als een stok achter de deur gezien worden. In de eerste plaats wil Vankrunkelsven voor verscherpte sociale controle zorgen. 'Mensen moeten hun buren erover durven aanspreken als ze zien dat die een sigaretje opsteken terwijl hun kinderen in dezelfde ruimte zitten. Er moet over gediscussieerd kunnen worden. Er zijn mensen die vrezen dat je dan kinderen krijgt die hun ouders bij de politie zullen gaan aangeven. Dat is dan maar zo, al is hun vrees terecht. Als kinderen niet willen dat hun ouders in hun bijzijn roken maar geen gehoor vinden, dan moet de overheid die kinderen kunnen beschermen.'
Patrik Vankrunkelsven heeft de klok horen luiden maar hij weet nog niet waar de klepel hangt.
Er worden regels vastgelegd en die regels zijn niet definitief. Helemaal akkoord. Om de simpele reden dat niet-roken vandaag de regel is, in tegenstelling tot vroeger. Ik zou het zelf kunnen geschreven hebben.
Politiek is voortdurend keuzes maken. Helemaal akkoord. Er zijn honderden argumenten aan te halen om in deze discussie het recht op privacy te verdedigen en evenveel argumenten om het recht op gezondheid te bepleiten. Maar uiteindelijk is de keuze geen rationele keuze. Ik vraag me af wie er op dit ogenblik zou zeggen: sorry hoor, maar ik heb hier niet echt een mening over. Laat ik eerst maar in alle rust die honderden argumenten bekijken. Neen, geef toe, iedereen is vanuit een buikgevoel onmiddellijk pro of contra het voorstel.
Wat mij betreft mag Patrik voluit voor zijn overtuiging gaan. Maar in de tekst is er één zin te veel. 'In de wagen roken terwijl er kinderen bij zijn, is pure kindermishandeling. Niet-roken is vandaag dan wel de regel geworden, maar heel wat mensen hebben ongetwijfeld een moeder of een broer of een goede vriend die wel eens een sigaretje opsteekt in het bijzijn van zijn kinderen. Blijkt dat die moeder, die broer of die vriend nu plots kindermishandelaars zijn. Een hard moreel oordeel. Eigenlijk komt het hierop neer. Als pakweg de paus iemand moreel veroordeelt dan kan ik schouderophalend verder. Het is een moraal waar ik niet in geloof. Als er nu nog zou staan "ik vind het kindermishandeling", tot daar aan toe. Ik heb mijn moreel bewustzijn en Patrik gun ik het zijne. Maar "het is kindermishandeling" ? Een brug te ver Patrik, een brug te ver.
Peter Tom Jones noemt zichzelf een geengageerde wetenschapper en is auteur van verschillende opiniebijlagen. (www.petertomjones.be)
Een citaat uit zijn opiniebijlage dit jaar wordt de klimaatoorlog gewonnen of verloren.
In die context is het klimaatscepticisme vandaag niet alleen totaal wetenschappelijk achterhaald maar ook ethisch onaanvaardbaar.
Peter Tom, alle respect hoor.
Maar zou je als wetenschapper niet beter schrijven in die context is het klimaatscepticisme wat mij betreft niet alleen totaal wetenschappelijk achterhaald maar voor mij ook ethisch onaanvaardbaar?
Zoals beloofd ben ik even gaan snuffelen op de sites van Vlaams Belang coryfeeën.
In de column van Gerolf Annemans een diptiek met Siegfried Bracke (terug te vinden op zijn website www.gerolfannemans.be) staat volgend citaat: de plicht om (de meningen en standpunten van) het Vlaams Belang op een ordentelijke en ten opzichte van andere strekkingen rechtvaardige manier aan bod te brengen, is in het geval van een openbare omroep niet enkel een morele en of deontologische plicht (zoals dat ook voor commerciële journalisten het geval is), maar ook een formele plicht.
Gerolf man, over welke morele plicht gaat het hier? Over de morele plicht van Gerolf toch? Is het nog nooit bij u opgekomen dat er mensen zijn die bepaalde uitlatingen als racistisch beschouwen en dat ze die naar hun ethische normen geen publiek forum wensen te geven.
Als ik het goed heb zijn er volgens Etienne Vermeersch geen denkbeelden of meningen inzake ethiek, godsdienst en maatschappij die evident waar zijn.
Dat haal ik uit zijn artikel grenzen aan de vrije meningsuiting dat je op zijn website (www.etiennevermeersch.be) terug kan vinden. (begin van de zesde paragraaf)
Als ik het verkeerd heb mag hij me iets laten weten. Want in dat geval hoef ik hem ook niet op het matje te roepen. In dat geval gelooft hij iets anders dan ik en daarmee is de kous ook af.
Maar als ik het goed heb gaat hij er dus van uit dat er inzake ethiek geen meningen zijn die evident waar zijn. Nochtans lees ik, in hetzelfde artikel nota bene, dat bepaalde uitlatingen van het Vlaams Blok fundamenteel immoreel zijn. Of in zijn artikel voor een ethisch cordon sanitaire lees ik dat het Vlaams Blok of Vlaams Belang een intrinsiek immorele partij is.
Daar zakt mijn broek van af Etienne. Ik kan het best hebben dat bepaalde uitlatingen bij wet veroordeeld worden of dat bepaalde partijen bij wet verboden worden. Als een meerderheid van oordeel is op die manier te moeten handelen, het zij zo. Maar daarom wordt die mening, die uitlating of die partij nog niet intrinsiek of fundamenteel immoreel.
En om eventuele ongegronde kritiek voor te blijven: Een volgende keer: De scalp van Filip Dewinter?
In plaats van me te ergeren is het de bedoeling om me te gaan amuseren. Iedereen die naar mijn mening zijn opinie te veel naar voor schuift als gefundeerd in de ethiek of de rede krijgt lik op stuk. Wie dat niet doet, die wordt voortaan gewoon als familie beschouwd. U mag mij altijd suggesties doen!
Wie zin heeft kan even mijn uitgangspunt lezen. Maar laten we eerlijk wezen, er is aangenamere literatuur dan dat. En ik hoop dat mijn uitgangspunt ook wel duidelijk zal worden aan de hand van de veel plezantere voorbeelden.
Teksten worden een beetje polemisch opgesteld om de aandacht te trekken. Net zoals een klein kind de aandacht wil trekken. En op een klein kind kan je toch niet boos zijn?
aanvulling 30/04/2010: Ondertussen allemaal hopeloos gedateerd. Conform ons uitgangspunt: panta rhei. Ik vrees dat u net als ik alles zal moeten doorworstelen. Leuk hoor!
aanvuling 26/06/2010: Als u hier als achteloze lezer komt binnenwaaien vrees ik dat u ondertussen op zoek moet naar de naald in de hooiberg als u de essentie wil meepikken. Drie keer als in één zin, zeg niet dat u niet gewaarschuwd was. Volgende artikels zijn nogal cruciaal voor mij. Misschien voor u ook.
Bestaat er buiten het individu een objectieve moraal?
Laten we het gemakshalve de Waarheid noemen.
Elke waarheid die gefundeerd is buiten de mens is de Waarheid.
Bestaat er zoiets als de Waarheid?
Iedereen zijn keuze. Bewijzen om die keuze te rechtvaardigen zijn er niet. Het is een kwestie van geloof. Ofwel geloof je in de Waarheid ofwel niet. Als je niet gelooft in de Waarheid is er naar mijn mening een belangrijke consequentie.
De mens in de samenleving leeft in een voortdurend spanningsveld. Er is zijn waarheid en er is de waarheid van de andere. Om conflictsituaties zoveel mogelijk te vermijden zijn er regels. Tussen vrienden zijn er ongeschreven omgangsvormen, in een relatie zijn er al dan niet intuïtieve afspraken, in een gezin zijn er met de paplepel meegegeven leefregels, in de maatschappij zijn er wetten.
Voor zover deze regels niet gebaseerd zijn op de Waarheid kunnen ze echter niet absoluut zijn.
Ze zijn niet absoluut in twee betekenissen.
De regels zijn niet absoluut in de betekenis van definitief. De regels kunnen wijzigen. De samenleving wijzigt en een individu evolueert. Regels kunnen in functie van die nieuwe omstandigheden aangepast worden.
Regels zijn ook niet absoluut in de betekenis van perfect. De mens is bij mijn weten niet perfect en dus zullen regels die opgesteld worden door de mens ook nooit perfect zijn. Een regel zal nooit de Regel zijn als ze niet in de Waarheid gefundeerd is. De wet zal nooit de Wet zijn als ze niet in de Waarheid gefundeerd is. Dat maakt dat procedure advocaten het recht hebben, misschien zelfs de plicht hebben om hiaten in de wet uit te spelen. Het biedt de mogelijkheid om de wet te perfectioneren, het kan nooit kwaad om naar perfectie in de wet te streven. Maar de wet zal nooit perfect zijn, in tegenstelling tot de Wet zal de wet altijd per definitie voor interpretatie vatbaar blijven. De wet is de wet is een nefast gegeven in de samenleving, even nefast als Befehl ist Befehl.
Nu we toch bezig zijn.
Als je niet gelooft in de Waarheid die een objectieve grond heeft, waarom dan de idee dat de ene waarheid meer waarde zou hebben dan de andere waarheid. Is de waarheid niet ondeelbaar? Waarom de idee dat een ethisch standpunt dat met argumenten onderbouwd is beter zou zijn dan een ander standpunt? Die argumenten zijn toch zelf subjectief, nee? Ondermijn je niet het uitgangspunt als je er van uitgaat dat een argument, of een geheel van argumenten, een objectieve grond zouden hebben?
Het is mijn uitgangspunt dat een mening, een standpunt niet beter wordt door allerhande argumenten naar voor te brengen. Je standpunt, je mening wordt, in het beste geval, alleen duidelijker.
Gelijk hebben bestaat niet.
De wet is de wet is een nefast gegeven in de samenleving zoals hierboven geponeerd is dan ook larie. Zever. Het is mijn standpunt, het is mijn waarheid die gepresenteerd wordt als de waarheid door ze te formuleren als een logische redenering. Er is echter niets dat de overgang rechtvaardigt van de wet is voor interpretatie vatbaar naar de wet is de wet is een nefast gegeven in de samenleving. Het is mijn standpunt dat de geest van de wet moet gevolgd worden in plaats van de letter van de wet. Maar wat is de geest van de wet precies? En wie moet er over oordelen wat de geest van de wet precies is. Waarom zou mijn standpunt dan meer of minder waard zijn dan het standpunt van de formalist die van oordeel is dat de letter van de wet het enige houvast is dat we kunnen handhaven?
In essentie (gelet op de keuze die we bij aanvang gemaakt hebben) zal elk ethisch standpunt te herleiden zijn tot een louter subjectief standpunt.
Gelijk hebben bestaat niet. Je kunt alleen gelijk krijgen. Gelijk krijgen omdat de andere een zelfde standpunt heeft.
Ik vind het verhelderend om op basis van dit uitgangspunt allerlei discussies, opiniebijlagen en meningen te analyseren.
Ethisch beschouwd
Fundamenteel bekeken
Het is intrinsiek fout om
Het is toch verbazingwekkend hoe dikwijls er geschermd wordt met dit soort zinsneden. Ergens in de loop van het gesprek of betoog wordt de eigen ethiek plots gepromoveerd tot de ethiek. Het is redelijk hovaardig. Maar wat nog erger is, op dat ogenblik wordt ook het ethische bewustzijn van de andere in twijfel getrokken. En dat gewoon omdat hij een ander standpunt heeft?
Rationeel gezien
Logisch geredeneerd
Nog zo een reeks dooddoeners. Want vrijwel nooit gaat het om wiskundige gevolgtrekkingen. Zelf kreeg ik het altijd verschrikkelijk op de heupen als een discussie besloten werd met een aarzelende mmmjaaa die daarna dan gevolgd werd door een gedecideerd neeje.
Vertaling: ja, je hebt wel allemaal goede argumenten, maar nee, ik ga er niet mee akkoord.
Toch wel voor hoorndol van te worden niet? Er wordt toegegeven dat je betere argumenten hebt en toch heb je geen gelijk.
Maar waarom zou de betere debater gelijk hebben? Het is toch niet omdat de betere debater zijn standpunt beter naar voor kan brengen dat zijn standpunt op zich beter zou zijn?
Ik wil nog even mijn gedacht zeggen. Iedereen heeft er al eens behoefte aan om zijn gedacht te zeggen.
Een beslissing wordt genomen op basis van autoriteit. Ik huiver een beetje van mensen die autoriteit wil koppelen aan expertise als het gaat om ethische beslissingen. Geef mij maar de autoriteit van de meerderheid in dat geval. Geef mij in een assisenproces maar een volksjury in plaats van een jury van een expert.
Ik zou niet graag in een jury zetelen om over iemand anders te oordelen. Maar als het moet wil ik het wel doen. Het is de prijs die ik wil betalen voor mijn overtuiging dat mijn oordeel in deze niet meer of minder waard is dan het oordeel van om het even wie.
Ten slotte hoop ik dat het ondertussen duidelijk is dat ik niet hoog oploop met de idee dat de beslissing die ik daar neem zo nodig zou gemotiveerd moeten worden.
Wat mij betreft mag alles bij het oude blijven. Het moet volstaan dat men zijn beslissing in eer en geweten neemt. Het moet volstaan dat je in gemoede overtuigd bent zoals het vandaag in de wet is voorzien.
De vraag naar motivatie gaat er van uit dat bepaalde argumenten of motivaties objectiever of beter zouden zijn dan andere en dat is niet mijn stelling.
Voor mijn part mag de beslissing gemotiveerd worden als schuldig omdat uw gezicht mij niet aanstaat.
Fuck!
Dat is er echt wel over. Ik moet echt wel toegeven dat dergelijke argumentatie naar de prullenbak verwezen moet worden.
Fuck!
Bestaan er dan toch objectieve argumenten? Maar als er objectieve argumenten zouden bestaan, dan zou dat impliceren dat iemand anders daar over kan oordelen.
Ik wil dat gewoon niet. Ik wil gewoon zelf beslissen. Argumenten kunnen nooit objectief zijn om de eenvoudige reden dat ik als individu een waardeoordeel wil geven aan die argumenten. Ik beslis zelf dat het argument schuldig omdat uw gezicht mij niet aanstaat een fout argument is. En precies daarom is het geen objectief argument. Er zijn geen objectieve argumenten omdat dat de prijs is die ik wil betalen voor mijn zelfstandig denken.
(Een fout argument is trouwens niet echt het meest geslaagde woordgebruik in het kader van dit betoog. Het is waarschijnlijk een argument dat een zeer grote meerderheid als fout aanvoelt, maar daarom is het nog niet intrinsiek Fout.
t Is rap gebeurd!)
Voor de goede orde wil ik ten slotte ook nog even duidelijk maken dat de stelling Dat maakt dat procedure advocaten het recht hebben, misschien zelfs de plicht hebben om hiaten in de wet uit te spelen niet mijn stelling is. Naar mijn ethisch gevoel kan het niet dat veroordeelde misdadigers weer vrijgelaten worden omdat er een of andere procedurefout zou geweest zijn.
"Hier komt ooit een citaat van één of andere nitwit." Johan.
STATUTEN
0)NAAM: nullen club 1)LIJFLIED: Volver (terugkeren)
2)MASCOTTE: Ventje Tutlatee 3)GROET: het "ok" teken dat duikers tegen mekaar maken (symboliseert de nul) 4)LIDMAATSCHAP: iedereen die dit blog meer dan één keer bezoekt wordt automatisch lid. 5) ERE - LIDMAATSCHAP: volgens redelijke subjectieve normen. 6) ERE - LEDEN: Theo Vloebergh Joss Stone Manu Van Hecke Muriel Barbery
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
"De schoonheid der dingen bestaat in de geest van wie ze beschouwt" DAVID HUME
"De rede is de slaaf van de hartstochten" DAVID HUME
"Er zijn geen feiten, alleen interpretaties" FRIEDRICH NIETZSCHE
"Je kunt een probleem niet oplossen vanuit hetzelfde soort denken dat tot het probleem heeft geleid" ALBERT EINSTEIN
"De werkelijkheid is slechts een illusie, maar wel een heel hardnekkige" ALBERT EINSTEIN
Bon, waarvan hebben we het deze week weer op de zenuwen gekregen?
Jury’s van televisieprogramma’s, laten we daarmee beginnen. Volgt u ze, al die uitzendingen waarin dans-, zang-, schaats- of keukenkwaliteiten van al dan niet bekende Vlamingen worden getest? We mogen hopen van niet, maar helemaal kunnen ze u niet ontgaan zijn. Claudio en Gaëlle zijn een koppel – of beter gezegd: waren een koppel – waar ook onze kwaliteitskranten geen nadere toelichting meer bij verstrekken. Claudio en Gaëlle, de kwaliteitslezer wordt verondersteld te weten over wie het dan gaat. Zoals bij Nicole en Hugo, Wendy en Frans, of Miet en Wilfried.
In zowat al die programma’s is er een jury van soi-disant deskundigen die oordeelt over de deelnemers. De meesten van hen vinden al vlug dat zij belangrijker zijn dan de kandidaten. En erger: gaan zich daarnaar gedragen.
Welnu, hier ons voorstel. Al die aanstellers van juryleden in een bus van Pam Vermeulen en afvoeren naar een afgelegen loods of schuur. Daar netjes op een rij opstellen, wijl tegenover hen, ook netjes op een rij, de beledigde of vernederde kandidaten al hebben plaatsgenomen. Aan elk der leden van deze tweede rij nu een geladen machinegeweer ter hand stellen. En een mand vol reservemunitie. Daarna het teken geven: ‘Tien minuten, vanaf… nu!’ En dan schieten maar. Het zal gauw gedaan zijn met Peter Goossens en Davy Brocatus. Of met dat madammeke met haar visveilingstem uit Mijn restaurant.
Wat heeft ons, en u ongetwijfeld ook, nog meer geërgerd? Opiniepagina’s in kwaliteitskranten. Dat is dus echt dé gesel van de hedendaagse journalistiek. In overweging nemende dat opiniepagina’s er een rechtstreeks gevolg van zijn, wat valt er dan nog aan te voeren ter verdediging van de vrijheid van meningsuiting? Ja, het is de enige manier waarop Dirk Verhofstadt, onder zijn nom de plume van zijn broer Joenk of van Mathias De Clercq, iets terugdoet voor het vele belastinggeld dat hij in zijn nutteloze carrière weddegewijs heeft binnengerijfd. Nooit iemand ontmoet die kon uitleggen wat Dirk Verhofstadt eigenlijk uitricht, behalve op uw en mijn kosten boekjes zitten lezen.
Maar dit is vanzelfsprekend geen vergoelijking voor het oeverloze geëmmer en geëtter en gezeur en gezeik dat allerlei zichzelf interessant wanende personen dagelijks via vrije tribunes in de krant kwakken. Eén bladzijde is daarbij al lang niet meer genoeg, twee of drie, in het weekend negen. En o wee als Pier Pol op de korrel heeft genomen. Dan staat er de volgende dag op dezelfde plaats geheid de reactie van Pol op Pier, in een even oeverloze stroom van hoogdravende woorden.
Was het hiermee afgelopen, een mens zou de schouders kunnen ophalen, maar nee: de dag nadien is Pier er weer. Pol heeft niet gelezen wat er stond! Pol maakt eerst een karikatuur van de woorden van Pier, of van Pier zelf, en neemt dan de karikatuur op de korrel, een eeuwenoude truc uit het sofisme. Pas op: soms durft Pol dan nog een tweede keer te reageren. Pier heeft ook niet gelezen wat er stond… Als dan eindelijk, ein-de-lijk, zowel Pier als Pol als de eindredacteurs van deze kletspagina’s het welletjes vinden, is daar Kristien Hemmerechts. Of Cas Vander Taelen. Of meester Van Steenbrugge. Gevolgd door een eindeloze stoet gesubsidieerde universiteitsprofessoren. Leve de vakschool.
En dat heeft dan met zijn allen de hoogmoed te beweren dat zij ‘het maatschappelijk debat’ voeren. Wel, indien dat zo is: weg met het maatschappelijk debat. Al die vrijetribunespelers in een doodlopende steeg samendrijven en een bom erop, wedden dat de wereld nadien een betere plaats zal zijn?
Maar het allerergst zijn natuurlijk de columnisten, van wie er helaas ook steeds meer en meer zijn. Een plaag. Niemand bedenkt nog een krant of een tijdschrift, of er moeten zes columns in. Liefst zeven. Jezus, wat een ellendige troep nitwits. Uitroeien!
Koen Meulenaere
Heeft nergens iets mee te maken. Pure filosofie dus.
Zit wat te zappen en zie op ATV een madammeke uit een jeans boetiekske in 't stad. De interviewster vraagt wat er typisch is aan de nieuwe collectie.
Het maske zegt: de zomercollectie is zeer ethisch geïnspireerd. Waw, denk ik, en spits mijn oren. Terwijl ik dat doe, of daardoor, valt mijn frank. Ze zei natuurlijk niet "ethisch". Ze zei "eighties".... Op z'n Antwerps Schoon Vlaams klinkt dat natuurlijk hetzelfde.
RIKM
"Zwijgen is een argument dat moeilijk te weerleggen is" HEINRICH BÖLL
Filosofie-vrije wetenschap bestaat niet; er is hooguit wetenschap waarvan de filosofische bagage zonder nadere inspectie aan boord wordt genomen.
DANIEL DENNETT
"A truth ceases to be true when more than one person believes in it. " OSCAR WILDE