Dit is leuk. Lekkere losse aarde. Het baasje had vast niet gedacht dat je daar zo lekker in kan spelen. Alleen dat ding ernaast prikt steeds.
Na de cursus zaterdag was Arcil nogal opgewonden . Je zou denken dat hij zo moe zou zijn dat hij de rest van de dag zou slapen. Maar niets van dat alles. Na een paar uurtjes het rustig aangedaan te hebben, ging hij er weer tegenaan.
Als een dolleman moest er van alles versleept worden, van en naar de mand. Wat een onzin zo'n lage instap, je springt gewoon over de hoge kant, 't liefst met 4 poten tegelijk, die lage is alleen voor sukkels. Je komt wel eens wat hard terecht, maar ja, dat is het risico als je stoer wil zijn. Dan wordt je door het baasje mee naar buitengenomen in de hoop dat je daar wat rustiger van wordt. Nou dat lukt aardig als er op een garagepad een grote oranje Ferrari tegen je staat te grommen. Dan toch maar liever in z'n achteruit, maar gelukkig ging die auto weg. Thuisgekomen denken de baasjes dat je nu wel rustig zal gaan slapen. Uiteindelijk, na nog wat drenzen van vermoeidheid lukt dat dan toch. En onder het slapen bewegen alle pootjes nog. Want alle indrukken moeten weer verdroomd worden.
Na zondag Arcil rustig te hebben gehouden (geprobeerd in ieder geval), maandag met het huiswerk begonnen. Te beginnen met leren zitten. Tijdens het spelen kwam Arcil geregeld Hondje brengen. Dus daar maar eens aan vastgeknoopt dat hij eerst moest gaan zitten voor Hondje opnieuw werd gegooid. Dat had hij op een gegeven moment redelijk door. Daarna zitten zonder Hondje met, als dat lukt, een brokje als beloning. Hij begrijpt inmiddels waar het om gaat. Wel gaat hij nu te pas en te onpas zitten en kijkt hij dan zeer verwachtingsvol naar de (broek)zak waar de brokjes inzitten. En kijkt bepaald teleurgesteld als er dan geen brokje volgt. Arcil wil nog wel eens opspringen, aan je trui of in je broekspijpen hangen en/of bijten. Ook dan werkt het commando ZIT meestal om hem te laten stoppen. Hij verwacht dan wel een brokje en na hem even te hebben laten zitten krijgt hij dat dan ook. En dan maar hopen dat hij inmiddels is vergeten waar hij mee bezig was. Ook voordat hij zijn eten krijgt moet hij blijven zitten tot het er staat. Dat gaat nog niet helemaal goed. Maar we blijven eraan werken.
Zaterdagmorgen. Het was lekker (!!!) puppycursus-weer. Druilerig, miezerig en kil. Arcil had weinig trek om de auto in te gaan, had niets te maken met het weer, maar meer met de ervaring van de dag ervoor. En helaas ging het weer niet goed. (inmiddels uit betrouwbare bron vernomen dat dat met een jaartje of twee over kan zijn.) Over een stukje van 6 kilometer moeten er al 3 rotondes genomen worden, tel daar de 'gewone' bochten maar bij op en dan nog de diverse verkeersdrempels, hobbels en kuilen. Al met al een niet onaardige kermisattractie. Genoeg om misselijk van te worden. Vorige week was er geen les en we waren benieuwd of hij nog het een en ander herkende. De hondjes Puck en Sam werden begroet met een paar timmers op hun neus. Dus van enige reserve was geen sprake meer. Ook Marianne (de instructrice) werd nog herkend, maar dat zal hem grotendeels in de lekkere 'snoepjes' zitten. De les ging om aandacht van het hondje te vragen. Thuis lukt dat al aardig, maar met zoveel andere indrukken valt het voor een hondje niet mee om bij de les te blijven. Ook aan de lijn lopen werd geoefend. Daar valt nog heel veel te leren. Het terrein van de cursus ligt vol met steentjes en dat vindt Arcil erg leuk. Hij heeft dan ook meer aandacht hoe een steentje te bemachtigen dan voor Marianne (de instrustrice) en het vrouwtje. Dus ook dat moet aangepakt worden. Ook viel op, dat Arcil wel erg springerig is. Om het rijtje compleet te maken, er moet ook iets gebeuren aan het bijtgedrag. Kortom, er is genoeg werk aan de winkel. Huiswerk: Oefenen met zitten " met geen dingen van straat te pakken " met aan de lijn lopen Na de les nog even gevraagd of er misschien tips zijn om wagenziekte te verhelpen. Tip: Geef eten in de auto, terwijl die stilstaat. Daarna eten geven in auto en dan motor starten en laten lopen, zonder te rijden. Enz. (vervolg vergeten, nog even navragen)
De baasjes zijn al heel lang op zoek naar bijzettafeltjes. Nu hadden ze in een reclamefolder iets gezien, waarvan ze dachten dat dat wel eens kon zijn wat ze zochten. Dat was in een winkel in Tiel en omdat ze daar toch naar toe gingen konden ze gelijk even naar de groothandel, om de wijnvoorraad aan te vullen, en langs Tuinwereld om hondenvoer te kopen. En Arcil zou op het huis passen. Eerst gingen ze maar voor de tafeltjes naar Kwantum, maar daar konden ze ze niet vinden. Stond het eigenlijk wel in het krantje van Kwantum? Of was het toch van Leen Bakker? Of misschien was het pas volgende week in de winkel? Eerst de andere zaken dan maar regelen en thuis het krantje nog eens zoeken. Thuisgekomen, het foldertje opgezocht, bleek het toch Leen Bakker te zijn. Wat nu? Arcil wilden ze niet nog eens alleen laten en ze wilden toch naar de tafeltjes kijken. Arcil mocht mee. Gelijk goed om aan de auto te wennen op een ander stuk dan naar de dierenarts en de puppycursus, want Arcil kan niet zo goed tegen autorijden. Bij de eerste de beste rotonde ging het al mis. Voordat ze in Tiel waren was er al heel wat keukenrol gebruikt. Vlakbij het centrum van Tiel geparkeerd op een heel druk parkeerterrein, wat ook al niet zo fijn was, toen nog een drukke weg oversteken en een drukke winkelstraat door en toen was Leen Bakker.......... niet meer dan een braak stuk land, met hier en daar nog een stukje muur, en hekken eromheen. Bij navraag door het baasje bleek deze verhuisd te zijn. Jawel, naar een buitenwijk van Tiel, waar de baasjes 's morgens al geweest waren, 100 meter voorbij Kwantum. Uiteindelijk waren ook de tafeltjes niet wat ze zochten en vond Arcil autorijden op de terugweg nog steeds niet leuk.
Vandaag is Arcil alweer 11 weken en komende zondag alweer 4 weken bij de baasjes. Hij is inmiddels al zo hard gegroeid dat hij z'n kop tegen de onderkant van de eettafel stoot en de salontafel van aanwezige dingen kan ontdoen. Ook de vensterbank is in de gevarenzone gekomen. Laten we het afkloppen, maar de schade is tot nu toe beperkt gebleven tot z'n eigen riempje. Alles wat zich op ooghoogte en lager bevindt, wordt terdege onderzocht. Als Arcil tot de orde wordt geroepen denkt hij het delict te verdoezelen door er, zeer onschuldig kijkend, aan te gaan likken. Ook een plastic dopje, dat op de grond viel, had hij te pakken gekregen. Het vrouwtje wilde het afpakken maar dat ging zomaar niet. Vrouwtje, ook niet dom, deed wat water in een bakje in de hoop dat Arcil het dopje los zou laten. Maar Arcil probeerde in eerste instantie met het dopje in zijn bek water te pakken. Dat lukte toch niet. Wat nu? Nou dan het dopje maar in het water laten vallen in de hoop dat het vrouwtje het niet ziet. Maar helaas voor Arcil....
Op het moment dat dit wordt geschreven vist Arcil een gebruikt theezakje van de salontafel en loopt er, met het zakje uit zijn bek bengelend, heel parmantig mee weg.
Kleine
hondjes laten grote boeren. (zie vorig plaatje) "t Vrouwtje wist niet
wat ze hoorde, ze keek al beschuldigend in de richting van het baasje.
Maar die zat te lachen en zei, "zie je wel dat het normaal is". Ze is
er wijselijk maar niet op ingegaan.
Gisteren heeft Arcil 2
keer in huis geplast. Hij was compleet door het dolle heen ( ja, dan is
het moeilijk om je plas op te houden tot je buiten bent) en stuiterde
zo ongeveer de kamer door. Dat was voor een groot deel te danken aan de
eend, die heeft het vrouwtje dan ook maar weggelegd voor de rest van de
dag. Maar hoe krijg je een dolgedraaid hondje rustig? Uiteindelijk maar
door hem in de bench te lokken en daar bleek dat dat wel nodig was,
want het duurde niet lang of hij lag te slapen en te snurken (zo hond,
zo baas???).
Vanmiddag, om een uur of vijf, gingen Arcil en het
vrouwtje wandelen, om te wennen aan auto's. Maar dan moet je eerst de
door de hal en dan de drempel over naar het garagepad. Dat gaat iedere
keer ietsje beter. Ze komen al zonder veel problemen op het garagepad.
Maar dan begint het echte werk pas, de straat. ( de echte
uitlaatgebieden zijn nog te ver om te lopen voor Arcil) Zo rond vijf
uur komen er nog al wat auto's langs. Dus gaat hij eerst maar eens op
z'n achterwerk bekijken of hij het risico durft te nemen. Nou vooruit
dan maar, omdat het vrouwtje zo aandringt. Arcil kan niet goed kiezen
tussen bang en nieuwsgierig . Die brommer was in ieder geval eng.
Naarmate ze verder van huis komen hoe makkelijker het gaat. Maar op de
terugweg moet het vrouwtje op de rem trappen. Ze probeert Arcil
onderweg te laten stoppen en dan ook te laten zitten tot ze zegt dat
hij weer mag. Dan wordt de sprint weer ingezet en vervolgens weer op
rem getrapt. En zo doe je nog aardig lang over 100 meter. En.....vandaag maar 1 keer in huis geplast.
Arcil heeft ze allemaal aangevallen. Als eerste de stofzuiger. Die had hij al eerder gezien en gehoord, maar was steeds veilig op een afstandje gebleven. Maar vandaag moest het er maar eens van komen. Hij diende verslagen te worden. Na een voorzichtige benadering van het rooie gevaar en een onderzoekend snuffelen aan de slang werd de eerste tik uitgedeeld. Heel voorzichtig werd afgewacht wat het ding terug zou doen. Er gebeurde niets en er werden aan aantal fermere tikken aan gewaagd. Opeens maakte het een raar geluid en ging het achter het vrouwtje aanrijden. Hoe dit ding te stoppen? Nog meer tikken uitdelen, blaffen, grommen? Kwispelen misschien? Alles maar geprobeerd. Niets hielp. Dan er toch nog nog maar eens over nadenken. Het werd wel weer stil, maar waardoor dat nou was???
En dan de televisie. Daar had Arcil nog niet veel van meegekregen, omdat de televisie alleen maar aanging als Arcil sliep. Maar vanmiddag had het vrouwtje de televisie aangezet, zomaar. Plotsling praatte er een vreemde vrouw in de kamer. Toch maar eens kijken waar die was. Nee, er was niemand en toch moest er nog iemand zijn. Opeens begreep Arcil dat dat geluid uit een kast kwam, maar eens even kijken. Ja hoor, daar was ze. Toch maar eens proberen of ze er uitkwam als ie ging blaffen. Nee, dat werkte niet. En toen ging ze nog zingen ook. Nog maar wat harder blaffen en ook maar gaan janken. Ook hier hielp niets en ook hier werd het vanzelf weer stil.
En vanmiddag kreeg Arcil de eend. Die had liggen te wachten tot Arcil groot genoeg was. Dat was een feest. Daar kon-ie tenminste van winnen. En vaak ook. En maar piepen die eend. Het was wel even schrikken voor Arcil, toen die in zijn enthousiasme om de eend te verslaan, bovenop de oranje kalkoen viel, die prompt ook piepte. Arcil keek eens verbaasd naar zijn achterste met een blik van, "dat geluid, daar vandaan, ken ik nog niet".
Arcil leek vandaag besloten te hebben zijn baasjes te helpen herinneren aan alles wat ze hem verboden hebben, door dat alles gewoon de hele dag door herhaaldelijk te doen. Dus het "nee, Arcil" of "Arcil nee" was niet van de lucht. Niet aan de bank zitten, niet op de bank springen, niet aan de snoeren bijten, niet aan de plinten kluiven, niet aan de planten zitten, niet aan de stoelpoten knagen enz. Af en toe werd er zo'n rondje gemaakt en er maar weer achteraan, om hem met een vriendelijk doch dringend "nee Arcil" te laten stoppen met datgene waar hij op dat moment mee bezig was. Soms leek het te werken, maar dan greep-ie uit pure frustratie z'n piepende kale oranje kalkoen (of wat het dan ook voorstelt) en ging een aantal rondjes door de kamer racen, niets en niemand ontziend. Vandaag of morgen doet hij zichzelf nog wat aan. Ook was het een leuk spelletje om om de haverklap de tuin in te willen en dan daar een paar rondjes te racen om dan vervolgens binnen een plasje te komen doen en dat uiteraard begeleid door natte modderpootjes. En tot slot als een soort grande finale vond hij het nodig om ook de grote boodschap binnen te doen. Dat had hij behalve de eerste dag nog niet gedaan. Vervolgens vleide meneer zich prinsheerlijk neer op een smerige handdoek om daar te gaan liggen snurken.
Gistermorgen was het weer zover, er moest weer een plasje opgevangen
worden. Maar oefening baar kunst. "t Vrouwtje wachtte precies lang
genoeg met het bakje onder te Arcil te houden, dat hij zo snel niet kon
stoppen met plassen en dus kwam er een redelijke hoeveelheid in het
bakje terecht. Toen moest er een beetje over het stripje gedruppeld
worden om te kijken of een door de dierenarts-assistente aangeduid geel
vakje groen zou worden. Dat gebeurde niet, toen voor de zekerheid het
restant er ook maar over heen gegoten. Maar ook nu bleef het vakje
gewoon geel. De conclusie mag dus zijn, dat er geen sprake is van
suiker. Misschien doen we nog een tweede testje, tenslotte hadden we 3
stripjes meegekregen, we worden er vanzelf handig in. En over een
kleine 2 weken zitten we alweer bij de dierenarts en spreken we alles
nog eens door. Gisteren heeft Arcil nog 2 keer op de grond in huis
gegeplast en vandaag tot nu toe nog helemaal niet. Hij gaat keurig voor
de deur staan als hij een plasje moet. Maar soms 'moet' hij ook een
blaadje, maar het verschil tussen die twee herkennen de baasjes niet.
Dus er toch maar even uit, voor het geval dat.
Thea, het zusje
van het vrouwtje, was gisteren helemaal uit Egmond aan Zee gekomen om
Arcil te zien. Heel even was dat wennen, maar daarna vond hij het
heerlijk om lekker geaaid te worden. Ze had ook een hele mooie houten
knoop aan haar jasje. maar dat is toch niet gelukt om die eraf te
krijgen, hoewel hij wel erg z'n best deed. Vanmorgen (ze bleef een
nachtje slapen) werd ze al net zo enthousiast begroet als de baasjes.
Als Arcil straks wat ouder is, kan hij daar mooi op het strand en in het water spelen, want ze woont heel dicht bij de zee. Dat lijkt de baasjes ook wel leuk, om Arcil met de golven te zien spelen.
Vanavond zijn we het baasje een eindje tegemoet gelopen toen die terugkwam van zijn werk. Dat was heel spannend, al die verschillende blaadjes, struiken en vooral de buxushagen. Maar daar mag Arcil zeker niet aankomen. Aan de lijn lopen is nog niet wat het wezen moet, van huis af blijft Arcil het liefst op z'n achterwerk zitten en moet dus 'meegetrokken' worden, op de terugweg is het precies andersom. Dan wordt al het baasje (of het vrouwtje) mee teruggesleurd. Maar langzamerhand gaat het steed beter, hij gaat al redeliijk zelfstandig over de drempel van de voordeur bij het naar buiten gaan. Weer naar binnen is geen probleem.
Later op de avond was er even paniek. Terwijl de baasjes aan het eten waren lag Arcil in de bench en was kennelijk aan het proberen hoe sterk de spijlen waren, want op een gegeven moment kwam er een panisch gejank uit de bench. De baasjes vlogen van tafel, zat Arcil met z'n bekkie klem tussen de spijlen. Met een prima tegenwoordigheid van geest heeft het baasje de spijlen uit elkaar gtrokken en kwam Arcil vrij en er heelhuids vanaf. Dat was wel een angstig moment. Maar gelukkig was hij even later alweer lekker aan het dollen en ging zelfs de bench weer in. En nu maar hopen dat hij wat ontzag heeft gekregen voor de spijlen.
Met het plassen en drinken van Arcil gaat het heel goed. Het was vanmorgen zelfs zo dat hij de hoeveelheid water, die hij kreeg, niet in 1 keer naar binnenslobberde. Zoals de dierenarts al zei, het zindelijk worden zal dan waarschijnlijk ook beter gaan. En dat klopt ook wel, hij geeft meestal wel aan wanneer hij moet plassen. Alleen soms tijdens zo'n heel blije, enthousiaste begroeting wil het nog wel eens misgaan of als het vrouwtje even niet goed oplet. Maar dan kijkt hij beschuldigend dat ze maar beter op had moeten letten en dat hij er ook niets aan kan doen.
Vanmorgen had het vrouwtje een heel druk programma, dus Arcil moest een tijdje alleen blijven, maar ze had er alle vertrouwen in. Ze moest de stripjes halen om de urine van Arcil te testen. Ze moest pasfoto's laten maken voor het verlengen van het rijbewijs. Daar weten ze ook wel van wanten, vorig jaar betaalde ze nog ongeveer 5 euro voor 4 pasfoto's en nu krijgt ze er ongevraagd 6 voor 10 euro. Wat moet je nou met 6 pasfoto's? Na de boodschappen nog maar even naar het gemeentehuis om verlenging van haar rijbewijs aan te vragen. Daar had ze geluk, want er kwam net een loket vrij. Wat ze kwam doen? Rijbewijs verlengen? Heeft u een nummertje getrokken? Ze begreep er niets van. Een nummertje, er wacht toch niemand? Nee, maar ze moest toch maar een nummertje trekken. Dus maar naar een of ander apparaat, waar je op in kan toetsen waarvoor je komt. Dus gedrukt op Rijbewijs. Maar waar komt dat nummertje er uit. Dat kwam nog niet, want eerst moest ze nog aangeven of het voor een nieuwe, verlopen, verlengen enz. was. Daar was het nummertje, nr. 111. Neemt u s.v.p. plaaats in de wachtuimte tot u geroepen wordt. Op zoek naar de wachtruimte, roept de mijnheer vanachter het vrije loket: "Komt u maar!". Ze keek eens in de lege ruimte om zich heen en zei quasi verbaasd "Oh, ben ik al aan de beurt?" Waarop de meneer omstandig ging uitleggen dat, als ze geen nummertje trok, de computer niet ging werken. Dat was voor de beveiliging en zo. Daarna weer naar huis, waar een heel lief hondje zich heerlijk uitrekte na een dutje terwijl het vrouwtje weg was.
Het waterrantsoen werkt goed, tot nu toe. Er is pas 1 keer een
plasje op de grond terechtgekomen. Arcil wil wel meer water, maar moet
het er maar mee doen. Hij probeert dan wel, heel slim achter een plant
verstopt, uit de vijver te drinken, maar dat laat het vrouwtje niet toe.
Het
was vandaag een rustig dagje tot Arcil de kolder in z'n kop kreeg en
als een gek door de kamer aan het rennen ging. Hij wilde tegen alles op springen, de bank, de tafel, het vrouwtje. Maar sprong een keer mis en viel nogal
hard met z'n koppie op de grond. Het vrouwtje kreeg er hoofdpijn van. Arcil
piepte wel, maar rende daarna weer net zo hard door. Dus maar even
buiten laten afkoelen en hem daarna in de bench gedaan om even tot
rust te komen. Toen meneertje wakker werd begon het feest van voren af
aan. Op een gegeven moment, toen het vrouwtje aardappels stond te schillen was het wel erg rustig en jawel, hij was
bezig een snoertje door te bijten. Dat was alweer schrikken voor het
vrouwtje.
Ja, ja, "ter leering ende vermaeck". Het vermaak lukt wel, maar leren moeten zowel hondje als baasje nog veel. 1 ding hebben de baasjes door ( en niet van) Arcil al wel geleerd en dat is, dat ze geen schoenen en/of sloffen in de kamer moeten laten slingeren.
Vanmorgen was het dan weer zover. 't Vrouwtje zou een plasje vangen. Zelf was ze niet verder gekomen dan Arcil het maar op de vloer te laten doen en het dan met een pipetje op te nemenen, maar dat gaf maar weinig resultaat. Had er nooit aan gedacht dat je er ook een bakje onder kon houden, zoals het baasje van Bas en Belle. Dat ging dan wel niet zo goed, maar het vrouwtje zou wel eens proberen of zij dat wel kon. Sonja (van Kyra) was het ook al eens gelukt. Vanmorgen om 05.30 hoefde ze nog geen poging te doen, want het plasje mocht absoluut niet ouder zijn dan een uur en de praktijk ging pas om 08.30 open. Dus om 08.00 uur Arcil naar buiten en het vrouwtje er achteraan met een plastic bakje. Natuurlijk ging Arcil ergens onder een boom met laaghangende takken z'n plasje plegen en stopte accuut toen het bakje eronder werd geschoven. Mislukt, dus maar wachten op het volgende plasmoment en wat het vrouwtje betrof moest dat dan maar weer binnen zijn. Het vrouwtje bleef op wacht staan met het plastic bakje om onmiddelijk ter plekke te kunnen zijn. De handdoek voor de buitendeur was al weggehaald, want Arcil mocht het eens in z'n koppie halen het op die handdoek te doen. En ja, precies daar had hij uitgekozen om z'n plas te deponeren. Het vrouwtje er op af met het bakje en was nog net op tijd om toch wel een druppeltje of 6 op te vangen. De rest ging ernaast of lag al op de vloer. Toen die druppels toch nog maar in een pipetje proberen te krijgen, want in dat bakje waren ze wel erg moeilijk te vinden. Precies om 09.00 uur was het plasje bij de dokter. Ze zou gebeld worden over de uitslag. 's Middags om 14.30 nog steeds niets gehoord, dus maar zelf gebeld, maar ze hadden het erg druk. Later in de middag belde de dierenarts, dat er eigenlijk niets bijzonders gevonden was. Wel was het soortelijk gewicht erg laag maar dat kon komen omdat hij zoveel drinkt (als Arcil vindt dat hij binnen niet genoeg krijgt, pakt hij wel uit de vijver). Ook was er wel wat suiker gevonden, "maar, zou het kunnen dat u het plasje in een jampotje hebt opgevangen?". Onmiddelijk moest ze weer aan het verhaal van het baasje van Bas en Belle (vertelt het binnenkort op hun blog) denken. Maar nee, het was gewoon een oud plastic bakje en wat er ooit allemaal ingezeten heeft, weet ze niet meer. Voor de zekerheid zal de dokter nog een paar strips klaarleggen om het suikergehalte te meten. Dan kan het vrouwtje zelf kijken welke kleur het stripje krijgt, als het plasje op de grond ligt. Maar gezien de leeftijd en dat er eerder geen sprake van was lijkt dat onwaarschijnlijk. En gezien de levendigheid zal er niets ernstigs aan de hand zijn. Waarschijnlijk is het gewoon een plashond. Veel drinken en veel plassen. Voorlopig krijgt hij niet meer dan een halve liter water per dag. En komt er voorlopig gaas om de vijver, ook wat rustiger voor de vissen.
Vandaag weer een verslag over gisteren. 't Vrouwtje loopt iedere keer een dag achter. Dat komt omdat ze aan het experimenteren is geslagen met de foto's en van alles en nog wat. En dan verdwijnt er van alles. En niet in de prullenmand, maar gewoon ....weg. En dan maar weer opnieuw beginnen.
Vandaar:
gisteren maar eens gaan kijken op het landgoed Marienwaerdt in Beesd. dat is hier vlakbij. Alleen ligt het aan de andere kant van de rivier de Linge. Dus moest Arcil toch weer de auto in. Heen ging het wel goed, maar terug was het weer foute boel. Al die rotondes doen hem de das om. Misschien gaat dat wat beter als hij wat groter is en uit het raampje kan kijken. In eerste instantie geparkeerd op een nogal druk parkeerterreinen vandaar een stukje gaan lopen. Maar dat was te druk, veel volk en ook veel auto's. Het was voor Arcil te ver lopen naar een rustiger stuk. Op het kleine stukje dat we daar liepen, moesten we al verschillende keren stoppen om te vertellen wat voor hond en hoe oud Arcil was en om hem te laten aaien. Dat vond-ie de ene keer wel leuk en de andere niet of wat minder. Ook waren er mensen die het ras herkenden. Met de auto zijn we toen op zoek gegaan naar een plek waar het wat rustiger was. Daar vonden we een mooi bospad, waar honden aangelijnd moesten blijven. Dat leek ons wel wat. Daar gingen we. Na nog geen 50 meter gelopen te hebben kwamen er al een loslopende labrador en een klein, voor ons onbekend soort hondje, recht op ons af. Arcil schoot weer achter de benen. De labrador vloog voorbij. Maar het kleintje moest toch wel even snuffelen. Voor de rest hebben we even op een weilandje langs de Linge gelopen en gespeeld. Arcil heeft geprobeerd of rauwe brandnetel lekker is. Maar volgende keer wil-ie er toch liever thee van.
Voor het geval Arcil ging jagen, had het baasje een bijpassend hoofddeksel opgezet.
Gisteren naar de puppycursus geweest. Eigenlijk hoopte Arcil een beetje dat het ook daar herfstvakantie was. Maar nee hoor. En hij mocht best nog meedoen. Er waren nog drie andere hondjes met hun baasje. Labrador Sam met baasje Ellen. Puck, mix van boerenfox en Jack Russell met baasje Amber. En Erik met Joep, een Pyreneese herdershond. Over 14 dagen, volgend week is er geen les, komt er nog een tekkel bij en dan is het vol. De andere hondjes waren vorige week al geweest. Arcil is de jongste, de volgende is 3 weken ouder. In het begin was het allemaal wat angstig, maar toen ie eenmaal los was deed hij netjes met alles mee. De les duurde een uur, maar dat gaf geen enkel probleem.
Dit is best wel eng allemaal, ik hou me maar goed vast!
Vanmorgen moest er dus een plasje gevangen worden, maar dacht het vrouwtje:"Dat is geen enkel probleem, want Arcil plast toch overal". Het maakt niet uit waar. Alleen maar heel af en toe zoals ze het graag zou zien. Dus rond 08.00 uur het deurtje open van de bench en maar wachten waar het plasje terecht zou komen. Maar eigenwijs zoals drentjes zijn, had Arcil bedacht het deze keer netjes te doen en gaf dus duidelijk aan dat hij naar buiten wilde. Maar hoe krijg je een plasje uit een grasveld met een pipetje? Waarom Arcil, waarom besluit je net nu een net hondje te zijn? Dus heeft het vrouwtje maar net gedaan alsof ze het niet zag. Helemaal verkeerd natuurlijk, maar ze wist zo gauw niet hoe het anders op te lossen. Toen het plasje dan eindelijk gepleegd was, moest het nog gepipetterd (of zoiets) worden. Nadat dat gebeurd was, in de auto gestapt om te kijken of er puppycursus was, en zo ja, of ze meekonden doen. (Arcil had het wel weer moeilijk in de auto, dat ging weer niet zo lekker) Het vrouwtje had wel proberen te bellen of het mogelijk was, maar niemand kunnen bereiken. En omdat ze toch een plasje weg moesten brengen, gelijk maar even gekeken bij het trainingsveldje. En ja, er was cursus en ze mochten nog meedoen.( later meer over de cursus) Na de cursus het plasje weggebracht. Ze zouden voor 12 uur gebeld worden. Ondertussen ging het baasje met de trein (OV jaarkaart) naar Leerdam om voer voor Arcil te kopen. Om 11.30 ging de telefoon. Er zaten toch wat kristallen in de urine, hoe oud het plasje was toen het gebracht werd. Dat was toch al gauw een uurtje of twee oud. Eigenlijk was dat al te oud. Het zou kunnen zijn dat door temperatuurveranderingen er kristallen waren neergeslagen, maar voor de zekerheid moest het vrouwtje maar speciaal voer (kattenvoer?) komen halen om het gruis op te lossen of tegen te gaan. Tussendoor belde het baasje belde dat het voer in Leerdam was uitverkocht en dat hij wel naar Culemborg wilde gaan. Of ze even kon bellen of ze daar nog wel voer in voorraad hadden. Dat hadden ze, dus het baasje naar Culemborg, vrouwtje naar dierenarts en Arcil, onwetend van dit alles, lekker te slapen in de bench. Maandag maar opnieuw een plasje vangen en dan wel linea recta naar de praktijk. Eerst maar kijken hoe laat ze open zijn en hopen dat de kristallen erin zaten omdat het plasje niet vers genoeg was, omdat ze eerst naar de cursus zijn gegaan.
Als Arcil straks wat ouder is, kan hij daar mooi op het strand en in het water spelen, want ze woont heel dicht bij de zee. Dat lijkt de baasjes ook wel leuk, om Arcil met de golven te zien spelen.
Voor het geval Arcil ging jagen, had het baasje een bijpassend hoofddeksel opgezet.
Puck, Sam en Arcil
