Zondag kreeg Arcil van Trudy (zusje van vrouwtje) een tennisbal. Trudy
dacht, dat ze nog hondenspeeltjes in huis had. Maar die had ze
kennelijk in de loop der tijd al weggegeven. En omdat ze vond dat Arcil
een cadeautje moest hebben, heeft ze er maar een tennisbal aan
opgeofferd. Eerst moest Arcil wel erg wennen aan weer iemand
anders. Maar als het dan goed is, dan is het ook goed. 's
Middags zijn we naar het veldje bij Marienwaerdt gegaan. Dat
was tenminste weer bereikbaar. Daar kon hij zich heerlijk uitleven en
lekker door de bagger lopen om ons dan vervolgens enthousiast te begroeten. Ook
Trudy werd in de begroeting betrokken. Dus de schone broek bleef niet
lang schoon. Thuisgekomen was de tennisbal, die prima in de smaak viel, weer aan de beurt. (Overigens viel de Westmalle Triple die het baasje kreeg en inmiddels soldaat heeft gemaakt ook prima in de smaak) Arcil had wel eerder een tennisbal gehad, maar was
daar toen nog te klein voor. Nu sjouwt hij er overal mee rond in zijn
bekkie. Wel makkelijk, het bijt en hapt wat moeilijker. Zelfs over een
lekker brokje wordt nagedacht of hij de bal daarvoor zal laten vallen:
"Doe ik het of doe ik het niet". De volgende dag moest de bal mee de
tuin in en wat het vrouwtje al voorspeld had, gebeurde ook. Op een
gegeven moment kwam er geblaf uit de tuin en ja hoor, daar stond Arcil
beteuterd naar een tennisbal in de vijver te kijken. Met het schepnetje heeft het
vrouwtje de bal gered en maar even ergens te drogen neergelegd. De bal
is inmiddels niet meer geel maar zwart.
We zijn inmiddels op de helft van de cursus. De nadruk werd deze keer gelegd op
het 'hoe te vieren van' Oudjaarsavond. Het gaat niet alleen om het
vuurwerk, maar ook hoe je je zelf gedraagt. Meestal ga je of op
visite of ontvang je visite, de stemming is heel anders dan de meeste
andere avonden. Men gaat op een andere tijd naar bed. Het uitlaten van
de hond wordt ook aangepast i.v.m. vuurwerk dat gegarandeerd te vroeg
afgestoken wordt. Dus het hondje weet al niet goed meer wat er allemaal
gebeurt. Om 12 uur gaat iedereen elkaar omhelzen en als letterlijke
klap op de vuurpijl barst ondertussen het vuurwerk los en gaat men voor
het raam of buiten "oh" en "ah" staan roepen en bedenkt dan dat er ook nog
een huisgenoot(je) is. Die is inmiddels ergens weggekropen en wordt
vervolgens alsnog flink vertroeteld. De vuurwerkangst wordt hier geboren. Het advies van de hondenschool is dan ook: Doe het dit jaar maar eens rustig aan en doe zo normaal mogelijk. Arcil
is gelukkig niet bang van geluiden en om aan het geluid van vuurwerk te
wennen hebben we een aantal keren een vuurwerkfilmpje met heel mooi geluid opgezocht via
internet. Het geluid lekker hard gezet en ondertussen een
apport-spelletje gedaan. Het eind van het liedje was in ieder geval dat
het vrouwtje een Paracetamol kon nemen en dat Arcil nog wel een
spelletje wilde doen. Laten we hopen dat dat met Oud en Nieuw ook zo
gaat. Op de Paracetamol na dan. Later hebben we het filmpje afgespeeld zonder spelletje, ging ook goed. Eigenlijk hadden we nog het een en ander aan kruitdampen moeten nabootsen, maar dat ging ons toch even te ver. De geluiden die op de cursus als voorbeeld werden gegeven zijn voor Arcil al dagelijkse kost, zoals het rammelen met pannendeksels. Kleine vuurwerkknallen (en ook wat hardere) horen we al sinds half oktober. Van de week liet het vrouwtje een ontbijtbord vallen op de tegelvloer. Arcil keek even op en sliep rustig verder.
De rest van de cursus ging een beetje over vreemde voorwerpen zoals bijv. dansende kerstmannen en beren.
Gedeelte van de groep. Denk erom, je netjes gedragen zometeen Elkaar en de beer besnuffelen.
Impressie van een kluwen hondjes met riemen.
Nog eens even aan de beer ruiken Hier nog maar eens................ nee, dan neem ik toch deze maar.
Het baasje van Belle van 'Bas en Belle' organiseert 15 februari een
wandeling in 'Hun Bos'. Nou vroeg Belle of wij ook interesse hadden.
Daar gaan de baasjes en ik heel hard over nadenken. Want dan ben ik
precies 6 maanden (en een dag) en hoeveel en hoever ik dan kan en mag
lopen weten we niet precies. Eigenlijk lopen we al snel te veel, maar
ik vind het allemaal zo leuk. We wachten in ieder geval de verdere
informatie af, die nog gegeven zal
worden via het blog van Belle 'Bas en Belle'. Zie
hiernaast
bij 'mijn favorieten'.
We gaan nu steeds naar meer plekken waar
ik los kan, want aan de lijn vind ik maar niks. Het vrouwtje heeft
een mooie site gevonden met allemaal plaatsen in Nederland waar ik los
mag. Vandaag was dat het eiland van Maurik. Daar kan ik lekker los
rennen. Nou willen we ook nog op andere plaatsen kijken die niet al te
ver weg zijn. Maar oh, oh, ik vind autorijden nog steeds maar niks en dan rijden ze vaak
nog verkeerd ook. Voor haar verjaardag over een paar weekjes heeft ze dan
ook maar een Tom-Tom op haar verlanglijstje gezet, want ze zegt zelf
dat ze nog op een vierkante meter kans ziet te verdwalen. En omdat ze nu, door
mij, wat vaker naar onbekende bestemmingen gaan, lijkt haar dat wel
makkelijk. Het baasje is er vanmiddag maar vast een gaan halen,
want vandaag ging het ook weer verkeerd. Hij zegt dat hij hem voor de verjaardag wel weer terug in de doos stopt, zodat ze toch wat heeft uit te pakken. Maar gelukkig zijn we er toch gekomen en was het de moeite waard.
Alweer een week voorbij. Arcil is inmiddels 4 maanden oud, 12 kilo zwaar en doet maar weer eens wat pogingen de macht over te nemen.
De afgelopen week heeft hij op onze dagelijkse wandeling naar schapen geblaft omdat ze zo onbeleefd waren om met z'n vijven naar hem te staren en wat te mekkeren. Ook de eenden beginnen wat meer aandacht te krijgen. Maar ze moeten wel allemaal op een afstandje blijven. Omdat het prachtig weer was en op verzoek van, zusje van vrouwtje, Thea (die weer eens naar Arcil kwam kijken) zijn we zaterdag weer naar de Loonse en Drunense Duinen geweest. Wat is het daar toch heerlijk struinen in de bossen. Deze keer zijn we ook op de zandvlakte geweest. Prachtig!! Helaas was het vrouwtje het fototoestel vergeten.
Zondag wilden we weer naar Marienwaerdt, maar door allerlei wegomleggingen werd het zo'n gedoe dat we maar op onze schreden zijn teruggekeerd en maar weer naar de dijk langs de Linge gegaan.
Ook hier vonden (in dit geval) de geiten en Arcil elkaar erg interessant. Maar ook wel op een afstandje. Het paard werd zeer argwanend bekeken. Binnenkort maar eens mee naar de manege waar het baasje paardrijdt. Want voor van de zomer hebben de baasjes al een huisje gehuurd in het Fries-Drentse Wold, zodat het baasje kan gaan paardrijden en het vrouwtje lekker met Arcil kan gaan lopen.
Vandaag was het baasje ook nog vrij en zijn ze eens wezen kijken op een zogenaamd uitrenveldje. Dat is een veldje speciaal voor honden, waar ze lekker los kunnen lopen/rennen. Onze gemeente poogt op de volgende wijze hondenpoepoverlast tegen te gaan.
A: Honden (aangelijnd) mogen binnen de gemeentegrens poepen (zonder opruimplicht) op speciaal daarvoor aangewezen stroken. Deze stroken zijn in ons gedeelte van de gemeente niet breder dan max. 25 meter en sommige liggen naast een verkeersweg waar 50 km per uur gereden mag worden, maar waar uiteraard vaak harder wordt gereden. Dat poept niet rustig.
B: Mocht er toch op andere plekken gepoept worden en men wordt gesnapt, dan volgt een boete van 90 Euro. (om de overtreders te betrappen gebruikt men speciaal opgeleide opsporingsamtenaren, die rondrijden in een auto die al vanaf 100 meter te herkennen is)
C: Men heeft binnen de hele gemeente 2 uitrenveldjes aangelegd van +/- 50 bij 30 meter, waar 11 deelgemeentes gebruik van mogen maken, uiteraard met opruimplicht.
De baasjes hebben een uitrenveldje gevonden, ergens verstopt in een woonwijk. Zag er niet onaardig uit in eerste instantie, maar bij het betreden van het veldje had Arcil zijn oog al laten vallen op een leeg bierblikje. Daarvan lagen er meerdere, vergezeld van de nodige lege zakken van versnaperingen. Ook de opruimplicht bleek nogal verzaakt. Helaas kwamen de baasjes daar wat laat achter, doordat de drollen grotendeels verstopt lagen onder de herfstbladeren. Het veldje leek wel een uitlaatstrook die niet was schoongemaakt. Ondertussen lijkt het gebruikt te worden als hangplek, waar, door de gemeente, al heel handig een paar banken zijn neergezet, waarvan men er al een geprobeerd heeft in de fik te steken. Dit was dus de eerste en tevens laatste keer dat hier een bezoek werd gebracht. Welke gemeenteambtenaar zou dit geweldige idee bedacht hebben? Waarschijnlijk iemand die nog gelooft dat iedereen de door hem of haar gemaakte troep achter zich opruimt. Maar ook moet worden gezegd, dat de hondenbezitters hun eigen nest bevuilen. Zo blijven er steeds minder mogelijkheden over om je hond los te kunnen laten lopen op een redelijke afstand van huis.
Dit is hem dan, de stamboom van Arcil. Tegen zo'n chique afkomst kunnen de baasjes niet op. Af en toe zeggen ze, dat er ook nog baron voor z'n naam had moeten staan. Hij kan zo voornaam kijken dat de baasjes hem bijna met Uwe Hoogheid aanspreken.
Vanmiddag gingen we wandelen in de Loonse en Drunense Duinen. Maar eerst zijn we naar pa- en ma-baasje geweest, want die wonen daar lekker dichtbij. Pa-baasje is toen ook mee gaan wandelen.
Van ma- baasje heb ik een leuk piepend vogeltje gekregen. Je ziet Nog even op de foto met ma- baasje. hem bijna niet, want ik lig erop. Hier hebben ze tenminste een lekker vloerkleed, Dat hebben wij thuis niet. De baasjes zeggen dat ze dat hebben weggehaald, dan kan ik er niet op plassen. Maar dat kan best wel weer terug hoor. Want ik plas alleen nog maar heeeeeel af en toe binnen.
De Kaatsheuvelse ijsbaan in de Loonse en Drunense Duinen
Hier zijn we vanmiddag dan geweest. Ik mocht helemaal loslopen, want ze hebben daar een losloop-route. Maar ik heb wel steeds goed gekeken waar de baasjes waren, want we zagen gelijk al een foto van een hondje dat vermist werd. Ik wil best wel graag op de foto, maar niet in een bos aan een paaltje geprikt met 'vermist' erop. Heel af en toe was ik zo lekker aan het spelen dat ik het een beetje vergat, maar dan riep het vrouwtje en dan ging ik maar gauw weer naar haar toe. Ook al omdat ik dan een lekker koekje kreeg.
Het baasje is vast moe, want hij mag even de Nordic Walkingstokken van pa- baasje lenen.
O jee, hij gaat ermee vandoor, moet ik het baasje nou achterna Kijk, hij heeft ze toch maar weer teruggegeven of moet ik bij het vrouwtje blijven? Trouwens, die grote boomstam, daar ben ik overheen gesprongen
Er waren heel veel honden in het bos om mee te spelen, hele grote en hele kleine. Sommige vond ik wel eng, maar ik heb me niet laten kennen. Het vrouwtje had veel meer foto's gemaakt, maar meestal was ik het beeld al uitgerend en dan bleef ze zitten met een foto van een vreemde hond. Deze twee heeft ze ervan overgehouden, op die ene was ik ook al bijna weg.
Wat een mooi bos, he ? (Zou het een beetje op dat mooie bos van Belle en haar baasjes lijken?) Misschien gaan we hier wel vaker naar toe. Maar dan moet ik wel drie kwartier in de auto en dat is minder leuk. Vandaag ging het bijna goed, alleen op de terugweg ging het een beetje mis. Maar ik had dan ook heel veel belonings-koekjes op omdat ik zo goed terugkwam als de baasjes me riepen.
Het was een rustig weekje (gelukkig). Helaas was het weer niet al te
geweldig, veel kou en (mot)regen. Op een van de middagen zijn ze op de
terugweg tijdens een wandeling zelfs hard (nou hard???) gaan lopen naar huis Toen ze
weggingen was het mooi, maar onderweg ging het heel koud regenen en ze
moesten nog een aardig stukje. Arcil liep heel mooi met het vrouwtje
mee, zonder tegen haar aan te springen. Maar het vrouwtje raakte al
heel gauw buiten adem. Dus maar met een stevige wandelpas verder. Wat
hadden ze het koud en wat waren ze nat toen ze thuiskwamen. Eerst Arcil
maar in een hele grote handdoek lekker stevig afgedroogd. Dat vond
Arcil een leuk spelletje. Vrouwtje drogen en hij de handdoek proberen
te pakken. Daarna verder opgedroogd in de kamer, waar Arcil lekker in
de bench ging liggen slapen.
Wat de baasjes nu pas opvalt, tijdens
de wandelingen, is de enorme rotzooi die op straat ligt. Plastic
zakjes, sigarettenpeuken, kauwgom, verpakkingen van MacDonald, al dan
niet met inhoud enz. enz. En Arcil wil alles proberen. Gelukkig begint
het het gebruik van het woordje 'vies' (geleerd op de puppy-cursus) met
gelijktijdig wegtrekken bij de bewuste viezigheid vandaan (bijv. een
steentje) en daarna te belonen zijn vruchten af te werpen. Als hij nu
een steentje te pakken heeft, laat-ie het 9 van de 10 keer los op het
woordje 'vies'. En dan natuurlijk een beloning, waarvoor hij al
automatisch gaat zitten.
Het door de gemeente aangewezen sch...veldje,
Geen sch...veld, maar wat een hoop str... ligt hier.
Als brave burger en hond gaan we netjes naar het aangewezen veldje, maar daar vindt Arcil niets aan. Het wordt best wel netjes bijgehouden, maar iets verderop is het veel leuker. Daar ligt namelijk al van alles en daar wil je dan het jouwe bij leggen. Het vrouwtje vindt dat niet zo leuk, want die voelt zich verplicht het netjes op te ruimen. Maar als ze dan in de str... van een ander staat, dan weet ze nog niet wat ze een volgende keer doet.
Om 09.00 uur was het weer aantreden op het oefenterrein van de puppycursus. Goed ingepakt, want het was nogal frisjes en je staat toch tamelijk veel stil. De groep bestaat inmiddels uit 9 of 10 honden. Die werd wel gesplitst in beginners en gevorderden.Dit keer zou het baasje de oefeningen met Arcil doen. Zo moest er gezigzagd worden om sprieten. De eerste keer leek het nergens naar, maar de tweede keer leken het wel kampioenen. Ook moest er over lage horden gegaan worden. Het leek wel een Concours Hippique. Een van de hondjes had een echte weigering en eentje gooide de balk eraf. En sommigen sprongen er hoog overheen. Verder werd er aandacht besteed aan het optillen van een hond.De oorzaak was, dat Marianne Arcil wilde optillen, maar Arcil spartelde behoorlijk tegen. Of hij dat ook bij ons deed. Nee dus. Dus mochten wij het voordoen. Arcil hield zich keurig. Nou had de dierenarts ons verteld hoe we de hond op moesten pakken, maar Marianne deed dat op een andere manier. Maar ook op die manier gaf dat bij ons geen problemen. Misschien meer door anderen laten optillen? Het wordt wel al een tamelijk zware jongen. Zo rond half tien vroeg het baasje aan het vrouwtje of zij de oefeningen niet verder wilde doen, dan kreeg ze het niet zo koud. "Nee hoor, ga jij maar lekker verder". Maar toen kwam de aap uit de mouw, het baasje had zulke kouuuuude handen. Het is dus gewoon een koukleum en niet een lieve man die niet wil dat zijn vrouwtje het koud krijgt.
's Middags gingen ze weer wandelen op de dijk in Enspijk. Het wandelen aan de lijn gaat wel lekker tegenwoordig. Door het tuigje is er weinig tot geen kans dat de kop van de romp wordt gescheiden en door de lange lijn blijft de eigen arm beter in de kom. Maar deze keer gingen we het los proberen. Het baasje hield Arcil vast terwijl het vrouwtje een eindje doorliep. Toen ze Arcil riep kwam deze als een pijl uit en boog aangevlogen. Hij heeft vast het record op de 50 meter sprint voor puppy's verbeterd. Als beloning kreeg hij een hondenkoekje. Toen weer terug gerend naar het baasje, waar alweer een beloning wachtte. Dat had-ie gauw door. Bij het samen verder lopen werden de baasjes nauwlettend in de gaten gehouden. Verder dan een meter of vijf ging hij niet weg. Op de terugweg kwam er een meneer aan met ook een loslopende hond. Dat was Dudo, een Friese Stabij van een maand of 5. Die twee hebben heerlijk lopen te dollen op de dijk. Arcil was wel een stuk kleiner, maar weerde zich dapper. Het is wel uitkijken, want langs de zijkant is de dijk afgezet met prikkeldraad.
Met autorijden gaat het de laatste tijd redelijk goed. Het zijn weliswaar korte stukjes van 3 tot 6 kilometer, maar het lijkt beter te gaan. We proberen dan ook zoveel mogelijk de rotondes te vermijden. Wie weet, misschien gaat het nog eens lukken.
Wat is alles toch mooi in een tuin. Het gras om in te rollebollen, de bomen om tegenaan te springen, de struiken om aan de takjes te kluiven, katten om achterna te zitten, vallende blaadjes om achteraan te jagen. En dan nog aarde om in te graven en niet te vergeten hele leuke padden. Ruim een week geleden schreef het vrouwtje dat Arcil met een pad aan het spelen was, die toen niet meer gesignaleerd werd. Een aantal dagen terug werd deze (tenminste, dat denkt ze) levenloos aangetroffen in de vijver. Naar nu gebleken is, heeft de pad zich niet zonder slag of stoot overgegeven. Gisteren in de loop van de middag kreeg Arcil nogal opgezette oogleden. Dat werd al snel dikker en ook roder. Toen het baasje thuiskwam toch maar even met de 24-uursdienst van de dieren-praktijk gebeld. Het kon kou zijn of een allergie. De eerste gedachte ging uit naar kou. Arcil had zich wel heel erg geamuseerd in de sneeuw. Sneeuw happen, achter sneeuwballen aan. Als hij geweten hoe hij een sneeuwpop moest maken, dan had-ie dat vast gedaan. Als het met een dag of twee niet beter was moesten ze maar naar de praktijk komen. Maar om een uur of elf 's avonds werd het steeds dikker en begon het duidelijk ook te jeuken. Hij zat met z'n kopje overal tegenaan te schurken en probeerde met z'n pootjes de jeuk weg te krijgen. Zo zielig. Toch maar weer de nachtdienst gebeld. We mochten wel langs komen. Het baasje uit bed gehaald en Arcil de auto in. Dat vond Arcil uiteraard helemaal niet leuk. Bij de dierenarts ging het ook al niet van een leien dakje. Hij was heel bang. Hij moest weer op zo'n gladde tafel en probeerde ondertussen de dierenarts te bijten. De diagnose was snel gesteld. Het was een allergie. Of er padden in de tuin voorkomen. Nou, ja dus. Hij kreeg een flinke spuit. Heel gek, maar daar reageerde hij totaal niet op, geen kik. Als het goed is zou het de volgende dag over zijn. Vanmorgen vroeg zag het er al heel anders uit en nu is het zo goed als over. Het was wel weer even schrikken.
P.S. Omdat Arcil vannacht (ontdekking 6.00 uur) en een uur later weer in de bench had geplast, de dierenarts gebeld of dit een gevolg van de spuit kon zijn. Dat bleek inderdaad zo te zijn. Dit was er in de nachtpraktijk helaas niet bij verteld. In dat geval zou ik vannacht op de bank zijn gaan slapen om het in de gaten te houden.
De baasjes weten
niet hoe ze me moeten afleren in de bench te plassen. Dat doe ik om
aandacht te trekken of als ik m'n zin niet heb gekregen. Nou hebben ze
laatst het hekje uit de bench gehaald, zodat die nu lekker groot is.
Dan plas ik gewoon achterin en dan kan ik voorin nog droog liggen. Dus
nu hoor ik ze al zeggen, dat ze de bench weer kleiner gaan maken en
hopen ze dat dat helpt. Nou, ik weet het nog niet. Gisteravond
moest ik nog even plassen voor het slapen gaan, dus mocht ik met baasje
nog even mee naar buiten. Eerst was het nog wel leuk maar ineens ging
het toch hard regenen en waaien. 't Vrouwtje zei dat ze me al van een
straat verder kon horen. Zo hard was ik aan het piepen en janken. Maar
ze had wel al een lekkere handdoek klaar liggen om me af te drogen en
als ik niet zo gejankt had had ze er vast niet aan gedacht. Maar toen
was ik vergeten buiten te plassen en toen heb ik het alweer in de bench
gedaan.
Waar hebben ze die wegwijzer nou gelaten ???
Zo lijkt het nog wel wat. Het veldje.
Het door de gemeente aangewezen sch...veldje, 
Geen sch...veld, maar wat een hoop str... ligt hier.
