Om 09.00 uur was het weer aantreden op het oefenterrein van de puppycursus. Goed ingepakt, want het was nogal frisjes en je staat toch tamelijk veel stil. De groep bestaat inmiddels uit 9 of 10 honden. Die werd wel gesplitst in beginners en gevorderden.Dit keer zou het baasje de oefeningen met Arcil doen. Zo moest er gezigzagd worden om sprieten. De eerste keer leek het nergens naar, maar de tweede keer leken het wel kampioenen. Ook moest er over lage horden gegaan worden. Het leek wel een Concours Hippique. Een van de hondjes had een echte weigering en eentje gooide de balk eraf. En sommigen sprongen er hoog overheen. Verder werd er aandacht besteed aan het optillen van een hond.De oorzaak was, dat Marianne Arcil wilde optillen, maar Arcil spartelde behoorlijk tegen. Of hij dat ook bij ons deed. Nee dus. Dus mochten wij het voordoen. Arcil hield zich keurig. Nou had de dierenarts ons verteld hoe we de hond op moesten pakken, maar Marianne deed dat op een andere manier. Maar ook op die manier gaf dat bij ons geen problemen. Misschien meer door anderen laten optillen? Het wordt wel al een tamelijk zware jongen. Zo rond half tien vroeg het baasje aan het vrouwtje of zij de oefeningen niet verder wilde doen, dan kreeg ze het niet zo koud. "Nee hoor, ga jij maar lekker verder". Maar toen kwam de aap uit de mouw, het baasje had zulke kouuuuude handen. Het is dus gewoon een koukleum en niet een lieve man die niet wil dat zijn vrouwtje het koud krijgt.
's Middags gingen ze weer wandelen op de dijk in Enspijk. Het wandelen aan de lijn gaat wel lekker tegenwoordig. Door het tuigje is er weinig tot geen kans dat de kop van de romp wordt gescheiden en door de lange lijn blijft de eigen arm beter in de kom. Maar deze keer gingen we het los proberen. Het baasje hield Arcil vast terwijl het vrouwtje een eindje doorliep. Toen ze Arcil riep kwam deze als een pijl uit en boog aangevlogen. Hij heeft vast het record op de 50 meter sprint voor puppy's verbeterd. Als beloning kreeg hij een hondenkoekje. Toen weer terug gerend naar het baasje, waar alweer een beloning wachtte. Dat had-ie gauw door. Bij het samen verder lopen werden de baasjes nauwlettend in de gaten gehouden. Verder dan een meter of vijf ging hij niet weg. Op de terugweg kwam er een meneer aan met ook een loslopende hond. Dat was Dudo, een Friese Stabij van een maand of 5. Die twee hebben heerlijk lopen te dollen op de dijk. Arcil was wel een stuk kleiner, maar weerde zich dapper. Het is wel uitkijken, want langs de zijkant is de dijk afgezet met prikkeldraad.
Met autorijden gaat het de laatste tijd redelijk goed. Het zijn weliswaar korte stukjes van 3 tot 6 kilometer, maar het lijkt beter te gaan. We proberen dan ook zoveel mogelijk de rotondes te vermijden. Wie weet, misschien gaat het nog eens lukken.
Reacties op bericht (1)
30-11-2008
oefenen
Hallo baasjes, Het gaat goed op de puppyklas zo te lezen, ook in de auto gaat het beter, blijven oefenen, veel meenemen, rustig laten doen. Ikzelf ben ook haast twee jaar wagenziek geweest, dat is nu over maar een autofanaat zoals 't baasje zal ik wel nooit worden. 't Baasje is al bezig met puppyklas te organiseren voor mijn dochter die bij ons blijft. Wij hebben deze namiddag ook weer oude bekenden ontmoet, op de vraag of Bas ziek was omdat hij er niet bij was heeft het baasje de trieste realiteit moeten vertellen. Bij die andere hondenbaasjes zijn er zelfs nog traantjes gevloeid voor Bas. Zij hebben ook een Retriever van 14 jaar die niet al te best meer is en dat schept banden hé... Belle
