't Is nog maar middag en het is al een hele rotdag. Joke voeren, Joke brengen naar hier en daar, ik ben het gewoon zo beu!! 'Ben je morgen thuis' vraagt ze dan, weeral om ergens naartoe gebracht te worden, wanneer heb ik eens rust, de rust waar ik zo'n nood aan heb? Nu vlug de badkamer gekuist, wat heb ik daar een pest aan, het was 14 dagen geleden, en ik sta daar dan te kuisen met tranen in de ogen, waarom doe ik dat allemaal, niemand ziet het , niemand heeft er respect voor.... En dan kom ik plots een washandje van Jelle tegen, wanneer stopt het dat ik dingen tegen kom?? Ik ben zo nerveus, moet mij inhouden om niet uit te vliegen tegen Joke, wil Marc niet zien, wanneer heb ik tijd voor mij alleen? Amai wat een klaagzang, maar ik heb voor het moment niets positiefs te vertellen, wanneer wordt alles weer een beetje normaal?
Wat een drukke dag op 't werk, ik kan dat niet goed meer aan. Ik was al zo moe, heel de dag rondgekrost, vriendelijk zijn voor de patienten, een aangename collega proberen zijn, het was moeilijk. Gelukkig ben ik nu terug wat thuis, hopelijk vind ik hier wat rust, want Joke is thuis en ik kan dat niet altijd goed verdragen. Ik voel mij zo nerveus, ik weet niet hoe het komt. Vandaag kwam ik een collega van een andere dienst tegen die mij vroeg hoe het echt met me ging. Dat deed mij zo'n deugd, dat er toch nog iemand iets durft vragen over Jelle. En ik ken haar eigenlijk niet zo goed, bedankt Helena!! Overal begin je kerstlichtjes te zien, ik heb het er zo moeilijk mee. Jelle hield daar zo van , 'een donker toertje' doen met de auto, langs de kerstlichtjes in Bruggen of Knokke, hij kon daar zo van genieten, en nu ziet hij dat niet, of toch wel? Ik zou zo graag eens weten waar hij nu is, of hij het goed heeft, of hij weet dat ik soms met hem praat. Ik zou zo graag eens een teken krijgen, ik blijf er op wachten! Het is morgen al 9 maanden dat hij er niet meer is, ik kan het niet geloven dat het al zo lang geleden is. Soms vraag ik me af hoe ik het al al die maanden uitgehouden heb... Ik mis je zo erg broertje, ik wil geen Kerstmis en Nieuwjaar vieren zonder jou, je hield daar zo van, de kerstboom, kadootjes, je nieuwjaarsbrief,... En het wordt weer zo koud, je bent daar buiten in de koude, ik kan de gedachte niet van me afzetten. Ik wil zo graag een paar kousjes naar je toe brengen, maar ik heb het zo moeilijk om naar die koude steen te gaan... Ik mis je zo vreselijk, het doet zo'n pijn.....
Ik ben An
Ik ben een vrouw en woon in Damme () en mijn beroep is Verpleegkundige.
Ik ben geboren op 10/08/1964 en ben nu dus 61 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Ik heb een dochter van 19, ons zoontje van bijna 15 is in maart 2010 oveleden. Ik met deze blog mijn verdriet van me afs
