|
Boek 314: De verdwenen brieven van Esther Durant
Auteur: Kayte Nunn
Aantal blz.: 366
Eerste druk: 2019
Leestijd: 2019
Algemene beoordeling: ****
Dit boek lag al eventjes op mij te wachten op de boekenplank. Net zoals bij vele boeken van Lucinda Riley en Corinna Bomann zijn ook hier twee verhaallijnen verweven.
De eerste verhaallijn begint in 1951. Esther Durrant stapt nietsvermoedend op een schip dat haar naar de Scilly-eilanden voor de kust van Cornwall brengt. In de veronderstelling dat ze met haar man op vakantie gaat, is ze dan ook geschokt als dit helemaal niet waar blijkt te zijn. Esthers man brengt haar namelijk naar een instelling voor geesteszieken. Door een tragische gebeurtenis in Esthers leven is ze het spoor bijster en haar man hoopt dat ze hier terug haar oude zelve zal worden. Esther is woedend wanneer ze wordt achtergelaten op het eiland en voelt zich eenzaam en alleen. Gaandeweg begint ze zich terug goed in haar vel te voelen en leert ze te houden van de rust, puurheid en schoonheid die het eiland te bieden heeft.
Het tweede verhaal speelt zich af in 2018. Rachel, een zeewetenschapper wordt voor haar volgende project gevraagd om onderzoek te gaan doen over kokkels op de Scilly-eilanden. Door onvoorziene omstandigheden komt ze op hetzelfde eiland terecht waar 66 jaar geleden Esther Durrant vertoefde.
Zeer mooi boek. Zowel films als boeken die zich afspelen in Engeland hebben bij mij een streepje voor. Door de beeldende schrijfstijl van de schrijfster voel je ook echt de Britse vibe. Het is een verhaal over verboden liefde en ontluikende liefde. Zeker een aanrader. Elke keer als je het boek openslaat, kom je op een andere plaats terecht. Daar doe je het toch steeds voor vind ik, bij het lezen even ontsnappen aan de realiteit en een nieuwe wereld betreden. Zalig gewoon!
|
