Namiddag een rit van 35 km gemaakt naar Albert en de buurt.  We vertrokken van Cappy over de D1 tot aan Bray-sur-Somme.  Hier reden we rechtsaf een kleine weg die ons rond de hoger gelegen dorpskern voerde en tot we terug op de D1 arriveerden.  Vervolgens ging het een veertig meters omhoog tot op het plateau waar het vliegveld van Bray-sur-Somme op gelegen is. Aanvankelijk wilden we hier voor het vliegveld door rijden maar we  zouden graag een bezoek brengen aan de Lochganar -krater die in de buurt van Fricourt ligt. 

We gaan hier nog een dag blijven liggen, het is hier goed en rustig. Ik was deze morgen al wel vroeg wakker van de haan en daarop volgend geloei van de koeien op de boerderij hier iets verderop. Na het bakkersbezoek ontbijt op ons terras. Na het ontbijt besloten we vandaag voormiddag een van de wandelingen waarvan ik gisteren in het VVV-kantoortje enkele folders gekregen had te maken . 

Les Coqueliquot’s.                               Haventje Cappy.

Deze morgen bezoek gehad van de burgemeesteres van Cappy die zich kwam informeren naar de noden van de pleziervaarders. De vroegere uitbater, Locaboat, is hier in october 2014 vertrokken wegens niet rendabel meer. Ze hadden het water niet afgesloten zodat er door de vrieskou een lek in de waterleiding gekomen is zodat alleen de twee eerste tappunten van water kunnen worden voorzien. 

Somme ter hoogte van Cappy.      Oude wasplaats.          Dreigend onweer.

Vroeg wakker geworden vandaag. Tegenover onze ligplaats is een betoncentrale en er lagen enkele schepen te laden-lossen en begonnen al voor 06:00 uur eraan.  Na het ontbijtg is Annie nog vlug langs de Lidl gegaan gezien hier vlak bij geen bakker is.   Te 09:30 uur vertrokken we terug richting sluis Cléry-sur-Somme waar het Canal de la Somme van het Canal du Nord vertrekt.  Het is enkele kilometers tot aan de eerste sluis hiervan  Deze sluis heeft het nummer 7 en is geautomatiseerd maar natuurlijk werkt ze niet meer automatisch.  We hadden ons telefonisch aan de centrale in Amiens gemeld zodat er net voor we aan de sluis arriveerden iemand aanwezig was en we na enkele minuten gelijk binnen konden. Van hieruit gaat deze persoon met ons mee naar de volgende sluizen en bruggen.

Canal de la Somme.                 De Somme.                             Die wil ook afkoelen.

Namiddag met de auto naar Cappy gereden om hem daar achter te laten en met de fiets terug.  Het was heet en het ging het eerste stuk weer hard bergop.  Het ging van Cappy via Eclusier-Vaux naar Frise waar we terug een bereidbaar jaagpad hadden. Van hieruit via  Feuillieres, Ferme Sormont en Biache terug naar Péronne. 

Het Canal de la Somme.           Naast de Somme.            

Het ritje duurde 17 km maar dat was gezien de hitte wel genoeg. Toen we aan de kade arriveerden was er een Nederlands en nog een Belgisch jacht uit Klein Willebroek aangekomen.  De kade lag weer vol.  S ‘avonds arriveerde er nog een vrachtschip dat zich ook aan onze kant nestelde.  Niet veel meer gedaan deze avond.

La Somme.                            Fort ……                                 Fort……

S’Avonds zijn we nog eenritje door de stad gaan maken.  Weer een stad met een oude geschiedenis. Veel oude gebouwen en behouden stadsomwallingen met stadspoorten, veel groen, rondom de stad veel water. Gezien het hier vandaag de nationale feestdag is zitten de pleintjes goed vol, er is veel geknal van bommetjes en klein vuurwerk.  Te 23:00 uur zagen we van op de boot het vuurwerk dat van aan de Somme aan de Boulevard des Anglais werd afgestoken.

Vandaag kunnen we niet varen gezien het hier de nationale feestdag is.  We willen wel naar de haven van Péronne om water te tanken.  We vertrokken te 09:00 uur voor de (ocharme) 4 kilomter.  Daar aangekomen bleek de jachthaven vol te liggen, ze liggen hier ook allemaal met twee tegen mekaar.  We hebben dan maar aangelegd aan de kade tegenover de vrachtschepen.  Hier liggen ook al vier jachten en we vonden nog een plaatsje tussen twee in.  We liggen hier goed en gaan namiddag de auto ophalen.

Hier moet je minimum 3 km/uur varen maar gezien het voor ons goed breed was zijn we er tegen 6 a 7 “doorgevlogen”. Nogal een verschil met de tunnel op het kanaal van St Quintin vorig jaar waar we doorgetrokken werden. Na een goed halfuur lag de tunnel achter ons en ging het verder naar de sluizen 8 en 9 Moislains, 10 Allaines, 11 Feuillaucourt en 12 Cléry-sur-Somme. Net voor sluis 11 kreeg ik de boot niet meer in achteruit. Om af te remmen dan maar een bocht van 360 graden gemaakt en aangelegd voor de sluis.  Het bleek dat de bedieningskabel van de keerkoppeling losgetrild was. De schroeven en het klemstuk lagen onderin. Na reparatie eerst een proefvaartje voor de sluis gemaakt en dan de sluis in op weg naar de volgende.  Na sluis 12 Cléry-sur-Somme arriveerden we aan het Canal de la Somme waar we voor het dorpje Biaches een oude kade met bolders vonden waar we vannacht gaan blijven liggen. Te 17:20 uur lagen we vast.

Vandaag vertrokken we onder het zonnetje te 09:45 uur richting Canal du Nord. Wanneer we de Scarpe Superieur verlieten en het Canal de la Sensée in de richting sluis Goeulzin opgingen kwam er nog net een vrachtschip uit sluis Couchelettes.  We dachten dat we vermoedelijk met dat schip ook door sluis Goeulzin zouden moeten, maar beide sluizen, de grote en de kleine stonden open  en wij mochten alleen het kleine sas in.  We hadden dus weer twee drijvende bolders voor ons alleen en dus ging het weer heel vlot. Te 11:00 uur kwamen wij aan de afslag naar het Canal du Nord en hadden dadelijk sluis Palleuil in zicht.  Toen we er arriveerden moesten we wachten voor twee vrachtschepen stroomafwaarts en zodra die buiten waren kregen wij groen licht. 

Werken aan de dijk.     Reuze gemakkelijk zo.  Sluis Goeuilzin.            Graanmolen in Arleux.

Vandaag een fietstocht gemaakt van 32 km die ons van Corbehem, via Courchelettes, Férin, Goeulzin, Estrées, Gouy-sous-Bellonne, Bellone, Tortequesne, Sailly-en-Ostrevent, Hamblain-lès-Prés, Biache-Saint-Vaast, Vitry-en-Artois, Brébières terug naar Corbehem voerde. 

De kerk,  de sluis  van Biache-St Vaast en de aanlegkade waar we naar toe wilden.

We halen vandaag de auto op in Courrières. Met deze rit reden we van Corbehem door het fabrieksterrein naar Brébières, vervolgens parallel met de spoorweg naar Vitry-en-Artois en van hieruit naar Query-Lamotte. Hierbij reden we over het plateau tussen deze twee dorpen waar ook een klein vliegveld en een militair oefenterrein gelegen is.  Aan het kerkje van Query hielden we een pitstop onder de bomen rond de kerk.

Graan en nog eens graan.          Stadhuis  en kerk van Hénin-Beaumont.

Gisteren afgesproken met die van het VNF dat wij te 10:00 uur terug wilden vertrekken, we gaan niet verder doorvaren gezien het verderop nog niet gemaaid was en er geen doorkomen aan zou zijn.  Deze morgen na het bakkersbezoek de maaiers van dienst aangesproken over de smurrie die ze voorbij hadden  laten drijven maar dat bleek niet anders te gaan gezien de arm van de kraan maar tot in de helft van de rivier geraakte ! (ook goed georganiseerd hè) en de rest er gewoon voorbij kon drijven en zich voor de sluis kon groeperen.  Als de hoop te groot werdn dreef de rest naar de overloop naast de sluis en zo verder stroomafwaarts.  De man met de kraan zag het probleem  en heeft ongeveer een uur met zijn kraan gewerkt om de smurrie uit de sluis te halen.  Het waren een twintig bakken (!) die dan verderop moesten gedeponeerd worden in afwachting van transport naar ….. Wij waren te 08:15 uur er aan begonnen en te 10:00 uur stipt kwamen de heren van het VNF aangereden met hun lange haakse rieken om alles uit de sluis te halen.  Het werk was net gedaan.  De sluis werd nog een maal gespoeld en de mannen vertrokken.  Wanneer wij dan 5 minuten later wilden vertrekken werkte die verrekte sluis weer niet. Nog maar eens gebeld (3 keer op 45 minuten) en te 11:30 arriveerden ze terug met twee. Uiteindelijk zijn we te 12:00 uur de sluis binnen gevaren en zijn er in blijven liggen om te eten. Te 12:50 uur naar de volgende sluizen gevaren die nu (godzijdank) allemaal dadelijk werkten en te 14:30 uur lagen we vast, terug in Corbehem.  We stoppen hier vandaag, het is wel geweest  na die twee dagen.  Annie heeft namiddag nog eens een wandelinkske gemaakt en is nog eens (waar heb ik dat nog eens geschreven) verdwaald en kwam pas na dik anderhalf uur terug aan de boot

Vertrokken te 10:00 uur en na een tiental minuten terug op de Dérivation de la Scarpe rond Douai naar de eerste sluis voor vandaag, die van Douai. Net voor ons was een vrachtschip langs gekomen en achter ons arriveerde nog een jacht.  Deze sluis heeft drijvende bolders wat weer gemakkelijk is en wat nog beter was, wij hadden naast het vrachtschip twee drijvende bolders.  Na deze sluis een halfuurtje varen tot de sluis Courchelettes.  Het jacht dat eerste achter ons voer had ons net voordoen opgelopen zodat zij nu de twee drijvende bolders in het midden van de sluis hadden en wij die ene achteraan. 

Sluis Courchelettes.                Sluis Vitry.                            En sluis Vitry.

Te 11:45 uur draaiden wij de Scarpe Supérieure op en kwamen 5 minuten later aan de eerste sluis ervan, deze van Corbehem. In de documentatie stond dat we hier de afstandbediening voor de sluizen kregen maar dat bleek maar weer eens veranderd te zijn en nu moest deze gevraagd worden aan sluis Courcheletten.  De boot vastgelegd en te voet terug naar de sluis die een kilometertje van de boot af lag.  Ondertussen was het middagpauze en konden we wachten tot 13:00 uur voor we verder konden. Zeer proper water op de Scarpe maar met als gevolg een groot nadeel: veel plantengroei.  Het eerste stuk is (volgens het boekje) 2,20 meter diep en je kon tussen de planten door de bodem zien !  Er lagen wel veel losse eilanden planten die met de wel snelle stroming tegemoet kwamen.  Later bleek hoe dat kwam.  Boven sluis Vitry-en-Artois waren ze het gras (onderwater) aan het maaien en alles kwam eerst voor de sluisdeuren, dan in de sluizen en vervolgens in de richting van de volgende aangedreven.  Er werd met een kraan wel veel uit het water gehaald maar de kraan raakte maar tot in de helft van de breedte van de rivier zodoende… de rest ontsnapte en zorgde voor problemen.  We hebben op vijf kilometer met vier sluizen vijf uur gevaren ( en stil gelegen om de filter zuiver te maken )

Deze morgen wakker geworden te 07:15 uur. Het lijkt wel een rampjaar te worden hier. Mijne fiets gejat !  De fietsen waren slotvast , aan elkaar en aan de railing vastgemaakt maar het kabelslot werd doorgeknipt en mijn fiets is ribbedebie. Dat wordt weer een serieuze streep door de rekening Het feit dat de fietsen net ter hoogte van het raampje van de slaapkamer stond, het raampje stond trouwens open, en het is hier verlicht zodat het hier klaarlichte dag is ’s nachts, heeft de dief blijkbaar niet afgeschrikt. Als ik die te pakken krijg gaat hij er niet goed van zijn ! Zwemmen zal hij ! Na het ontbijt met de fiets van Annie een toer door de stad gemaakt om te kijken of ik hem nergens zie staan en op zoek naar het politiekantoor om de zaak aan te geven.

Hier stond hij, naast het open venster.    En zo vonden wij hem terug.

Na veel zoeken vond ik het. Niemand weet hier blijkbaar het politiekantoor, zelfs mensen die op het stadhuis werken en aan wie ik het vroeg wisten het niet ! Uiteindelijk in de buurt van het station iemand gevonden die het Hotel de Police wist zijn. Daar aangekomen waren er nog vier wachtenden voor mij zodat ik een tijdje in de wachtzaal moest blijven zitten.  Na een uurtje (en nog twee wachtenden voor mij !) ging plots mijn GSM en het was Annie die meldde dat mijn fiets terug gevonden was, vlak bij in een tuin van de appartementen met uitzicht op de ligplaats.  Het achterwiel was wel volledig naar de klo..  zodat ik op zoek moest naar een fietsenmaker.  Iemand in de buurt had nog wel een oud wiel staan en dat mocht ik hebben als ik geen nieuw vond.  Die man wist ook een fietsenmaker vlak bij dus daar naartoe.  Ik werd er onmiddellijk geholpen en stapte met een nieuw achterwiel en een beer van nieuw extra slot maar 99.98 € lichter buiten en terug naar de boot.  Het wiel werd gemonteerd, de derailleur die iets verwrongen was werd recht gezet en de slijklap is stuk maar dat kon ik ook oplossen zodat ik terug kan fietsen. Gezien het ondertussen al 12:30 uur geworden was zullen we hier maar blijven liggen vandaag. Ondertussen is er nog een bootje met een Frans koppel met hun zoon aangekomen.  Deze mensen arriveerden een tijd terug in de haven van Arques net toen wij er vertrokken.  Nu liggen we hier dus met drie.

Deze morgen wakker geworden te 07:15 uur. Het lijkt wel een rampjaar te worden hier. Mijne fiets gejat !  De fietsen waren slotvast , aan elkaar en aan de railing vastgemaakt maar het kabelslot werd doorgeknipt en mijn fiets is ribbedebie. Dat wordt weer een serieuze streep door de rekening. Het feit dat de fietsen net ter hoogte van het raampje van de slaapkamer stond, het raampje stond trouwens open, en het is hier zo goed verlicht is zodat het hier klaarlichte dag lijkt ’s nachts, heeft de dief blijkbaar niet afgeschrikt. Als ik die te pakken krijg gaat hij er niet goed van zijn ! Zwemmen zal hij ! Na het ontbijt met de fiets van Annie een toer door de stad gemaakt om te kijken of ik hem nergens zie staan en op zoek naar het politiekantoor om de zaak aan te geven.

Hier stond hij, naast het open venster.    En zo vonden wij hem terug.

Deze voormiddag een toertje door en rond de stad gedaan en voor een herlading voor mijn intenetkaart en een water-en elektriciteitssleutel gaan halen.  Namiddag een fietstocht van 24 km gemaakt ten NO van Douai.  We vertrokken via het Centre Comlmercial tussen de Scarpe en de Dérivation de la Scarpe a Douai in de richting van het industrieterrein ten noorden van Douai.  We moeten hierdoor om ten noorden van Douai buiten de stad te geraken. Eenmaal over de A21 die ten noorden van Douai loopt zijn we terug op “landelijk” gebied. 

Aan de oude mijn te Le Marais.  Het interieur van de préromaanse kerk te Flines-lès-Raches.

We rijden door l’Escarpelle tot aan het riviertje voor La Marais waar we links van de baan een van de weinige behouden schachttorens van een mijn zien staan.  Voor het terrein staat een locomotiefje met enkele berlengs als getuigen van de vroegere bedrijvigheid. Van hieruit volgens we westwaarts een mooie weg langs een klein riviertje welk door de marais loopt tot in Raches.  Hier vinden we een préromaanse kerk met een eienaardige toren.  Het gebouw heeft verschillende bouwperiodes gehad wat goed te zien is binnen en buiten de kerk.  De kerk heeft geen kruisvormig grondplan en in de kerk staan verschillende rijen dikke ronde pilaren die vier gewelven ondersteunen.  De basis van de toren staat “los” in de kerk en je kan er langs alle zijden doorheen gaan.  Het orgel staat vooraan aan de zijkant in de kerk. Van hieruit rijden we via Flines-lès-Raches, Montreuil, Anhiers en Lallaing terug onder de A21

Buiten en binnen de kerk.                     En de oude schachttoren van Anhiers.

Vervolgens rijden we door Waziers terug naar Douai.  We hebben onderweg veel woonwijken, de vroeger mijncité’s, gezien. Er zijn een paar grote bij. Tussen Anhiers en Lallaing staat nog één vervallen oude mijntoren. De toren zelf is van beton in tegenstelling met deze die gerenoreerd zijn en die een staalconstructie zijn.  Het grote wiel van de ophaalinstallatie is hier verdwenen en het dak van de gebouw waar de toren deel van uitmaakt staat op instorten. Het was weer een mooi ritje door een streek die getuigt van een vergane steenkoolindustrie.

Bloempotjes.               Het theater.             De Place des Armes.        De Belforttoren.        

De ligplaatsen zijn er gratis. Er is plaats voor een tiental boten en er staan kasten met elektriciteit en water.  Je moet er wel een sleutel voor kopen maar we hebben hier al veel van die palen zien staan dus morgen gaan we er dan maar een halen.  Na het eten zijn we een stadswandeling gaan maken.  Het is een mooie stad, helemaal opgekuist, veel groen.  Als je de verhalen hoort over de verpauperde steden in Noord-Frankrijk valt het hier wel reuze mee. Vlak in de buurt van de ligplaatsen is een Aldi een Mac donalds en een E. Leclerck. De eerste sporen van bewoning in wat nu Douai is gaan terug tot de 7^e eeuw. Langs de boorden van de Scarpe ontwikkelde zich in de 12^e eeuw een grote lakenindustrie, werd later een belangrijke militaire nederzetting met een heuse kanonnengieterij en in 1945 het centrum van de koolmijnindustrie van Noord-Frankrijk.  Sedert de sluiting van de koolmijnen werden nieuwe industrieen aangetrokken.

Vandaag varen we verder want we moeten ergens water zien te tanken. Gezien het hier niet al te diep is en wij bij aankomst nogal veel zwarte moos omhoog werkten wil ik de boot met de hand draaien om hem daarna te starten en direct weg te varen om te verhinderen dat de filter gaat verstopt gaat geraken.

Ter hoogte van Douai.               De aanlegplaats Douai.          Het imposante stadhuis.

We vertrokken dan te 08:50 uur en na 300 meter waren we dus terug op het Canal de la Deule en gingen we over stuurboord richting Douai. Na 9 km arriveerden we te Courcelles-lès-Lens waar we het grote bassin invoeren op zoek naar een aanlegplaats met water.

De landbouwschool.                De voormalige kanonnengieterij met een hier gegoten kanon.

De steigers die er lagen lagen vol, met nog één plaats maar daar geraakten wij niet in.  Verderop is een schuine kant op een plaats waar te zien aan de bevestigingspunten ooit een vlottend ponton heeft gelegen en daar stond een elektriciteits en water aansluitpunt. Stilletjes de boot tegen de schuine kant laten aandrijven, vastgemaakt en met de ladder de dikke halve meter naar de kant overbrugd.  Het restaurant, waar volgens de boek van 2013 de aanmeerfaciliteiten moesten afgehandeld worden, is reeds geruime tijd gesloten en staat te koop. Gelukkig werkte het waterkraantje nog zodat wij de tanks hebben kunnen bijvullen.  Het is wel geen plaats om te blijven liggen tegen die schuine kant (onder water) waar de boot telkens tegen bonkt als er op het kanaal een vrachtboot langsvaart.  Gezien we nergens anders konden aanmeren, de diepgang in het kleine bassin is maar 1 meter, zijn we dan maar verder gevaren. Rond 11:30 uur arriveerden we ter hoogte van Douai waar al die vrachtschepen liggen.

Net voorbij dat grote bassin zagen we een invaart en daat zijn we maar eens gaan kijken hoe de situatie was.  In het begin lagen nog wat vrachtschepen maar verderop enkele slordige pontons waar geen plaats meer was.  Hier stond wel een wegwijzer naar de Halte Nautique in Doaui.  We hebben die richting dan maar gevolgd en kwamen dan op een prachtige ligplaats zo goed als in het centrum van de stad.

We hebben onze regenjassen thuis (allé, op de boot hé) gelaten omdat we dachten dat het een hete dag zoals gisteren ging worden. En ja hoor, in het zicht van de finish op twee straten en 2 km van het station van Cuinchy moesten we hals over kop gaan schuilen in een bushokje !  Het duurde een tiental minuten, de bui was niet zo hevig als we dachten dat het ging worden, en toen was het voorbij en begon het zonnetje terug te bakken. Een vijftal minuten later waren we aan de auto en begon de terugweg. Op de terugweg naar Courrières begon de GPS kuren te vertonen. Soms verdween de weg plots van het scherm, twee maal was hij het noorden kwijt en eenmaal stuurde hij ons weer in de richting van de autoweg richting Lille dit maal. Dan maar mijn eigen GPS in gang gezet, eens naar het zonneke gekeken en de goede kant uit gereden.  Onderweg zagen we dan het reklamebord van de Cora die blijkbaar in Courrières vlakbij was en we zijn dan maar tot daar doorgereden en daar lekkere mosselen met frieten (1 kg mosselen en véél frieten en dat voor maar 6.90 € !) gaan eten. Nu moeten we vandaag niet meer koken en ook niet meer afwassen hè.  Na het een nog gaan shoppen en dan terug naar de boot.  We lieten de auto op de kleine parking aan de brug op 300 m van de boot achter tot we hem een van de dagen komen ophalen. Namiddag lekker geluierd en een waterspelletje gehouden.