s'morgens verlaten we Honfleur, we houden na 220 km halt in Fougères, de eerste stad in Bretagne die we bezoeken.
We parkeren op een gratis camperparking (parking du Nancon) dicht bij het oudste stadsgedeelte.
Van daar vertrekken we voor een wandeling die we op het internet gevonden hebben, les balcons de Fougères. Na afloop is het reeds wat laat om nog het kasteel te bezoeken, we stappen nog het kantoor van de toeristische dienst binnen voor wat info en blijven er plakken op de place du Théatre voor een drankje en een ijsje.
Op vrijdag de 24ste bezoeken we in de voormiddag het kasteel van Fougères. We wandelen er naartoe en maken dat we ter plaatse zijn tegen het openingsuur, zo zijn we zeker dat er nog niet te veel volk zal zijn (bezoek is deels binnenin het kasteel).
Eten doen we deze middag naast de camper.
We rijden verder naar Vitré (een 30-tal km) waar we een plaatsje vinden op de stationsparking.
Eerst bezoeken we het kasteel dat we bereiken na een korte wandeling door de oude binnenstad. In het kasteel gelden strikte richtlijnen; bezoek enkel in één (uitgestippelde) richting, aantal bezoekers per kamer/zaal beperkt, masker verplicht...
Nadien bezoeken we de Notre-Dame kerk en volgen dan een wandeling 'circuit du Pré des Lavandières', deels door de vallei van La Vilaine. We korten de wandeling een beetje in om nog wat meer van de autovrije oude binnenstad te bezoeken. Na een verpozing op een terrasje bij het station besluiten we om niet in Vitré te overnachten, maar door te rijden tot La Guerche-de-Bretagne. Bij aankomst hebben we goed 60km op de teller voor vandaag. Parkeren doen we op het voormalige champ de foire, ooit een belangrijke veemarkt, op heden nog steeds een van de belangrijkste marktplaatsen van de streek.
Het stadje met zo'n 4000 inwoners heeft een geklasseerde kerk (basilique Notre-Dame) en een aantal goed bewaarde vakwerkhuisjes, eveneens geklasseerd. Jammer genoeg is de kerk reeds afgesloten als we die willen bezoeken. De overnachting valt wat tegen, op de marktplaats komen veel jongeren samen, het nachtlawaai duurt tot in de vroege uurtjes. Als we s'anderendaags na het ontbijt de kerk willen bezoeken is er reeds een trouwmis aan de gang.. We wandelen nog even rond maar vertrekken dan naar Essé voor een bezoek aan La Roche-aux-Fées, een dolmen die mogelijk de functie van begraafplaats had. Het is de grootste van Frankrijk en qua structuur niet typisch voor Bretagne.
Na Essé rijden we door naar Chateaugiron. Het kasteel staat volledig in steigers voor restauratie en is hierdoor niet te bezoeken. In de nabijgelegen kerk is er een expositie die wel te bezoeken is. We wandelen nog wat rond in het centrum en tot bij de oude wasplaats, maar die laatste is de omweg niet waard.
Overnachten zullen we bij de aanlegsteiger van het gehucht Pont-Réan, aan de rivier la Vilaine, die hier reeds heel wat groter is dan in Vitré. Er is nog tijd voor een fietstochtje naar de nabijgelegen 'moulin du Boël', een watermolen uit 1652 die in gebruik was tot 1914. Momenteel is er dringend nood aan restauratie, het gebouw is in heel slechte staat.. Aan de overkant van de rivier bevind zich een sluis, de oudste sluis op deze locatie werd reeds in de 16de eeuw gebouwd.
De camperparking bied plaats aan een tiental campers, is mooi gelegen en beschikt over een service punt voor lozen en tanken van water (prijs: 6 Euro per nacht).
fotos via aanklikken kleine foto en via onderstaande links.
Op 22 juli vertrekken we uit Saint-Valery-sur-Somme, onze volgende stop is Honfleur in Normandië, opnieuw een etappe van ongeveer 200km. Honfleur ligt aan de monding van de Seine, is echter heel bescheiden in vergelijking met Le Havre dat aan de overkant van de Seinemonding ligt. De Seine steken we over met de 'bac' in Quillebeuf, een mogelijkheid die -zeker voor fietsers- te verkiezen is boven een ritje over de Pont du Normandie, de bekende kabelbrug bij de monding.
We zoeken eerst een plaatsje op de reusachtige camerparking (capaciteit zo'n 250 campers, maar in de loop van de avond loopt de parking desondanks vol..)
Nadien begeven we ons naar het stadje en zijn haven. Als we zien hoe dicht de mensen op elkaar gepakt zitten in de restaurants en op de bijhorende terrasjes vergaat ons de zin om hier te eten. We beperken ons tot een snelle snack op een terras dat niet helemaal volzet is. Ook een boottochtje door de havens (vieux bassin en nouvelle bassin) zien we niet meer zitten nadat we zien hoe deze bootjes volgepropt worden. (mondmaskers aanbevolen maar niet verplicht...)
We wandelen door Honfleur en volgen daarbij in grote lijnen een parcours dat we vonden op de site van reisroutes.be
Aan de oude vuurtoren maken we rechtsomkeer en keren via een andere weg terug naar het centrum. Wat ons het meeste opvalt is de grote houten Sainte-Cahterine kerk, volgens onze info de grootste houten kerk van Frankrijk, maar ook andere gebouwen uit deze oude havenstad zijn mooi. Minder bekend is dat de haven ooit doorvoerhaven was voor de slavenhandel.
Als we terugwandelen naar de camper hebben we een mooi zicht op de pont de Normandy.
Veel plaatsen op de camperparking zijn intussen ingenomen, en er blijven nog de ganse avond campers toekomen. Uiteindelijk word er een nadarhek en een bord met opschrift 'complèt' opgesteld...
klikken op kleine foto: link naar fotoalbum van 22 juli.
het zomerverlof begint dit jaar op zaterdag 18 juli, we vertrekken in de namiddag richting Bretagne.
Onze eerste stop is in Saint Valery-sur-Somme, een 200 km rijden. (ligt toepasselijk in het departement van de Somme, dit behoort nog tot de regio Hauts-de-France)
Overnachten doen we op de gemeentelijke 'aire de camping car', rue de la croix l'abbé. Het is er druk, gelukkig is het een grote camperplaats met plaats voor een 100-tal campers zodat we toch een plaatsje vinden.
Nadat we ons geinstalleerd hebben wandelen we naar het stadje, we bezoeken het oude deel, wandelen dan verder richting kaap Hornu tot we de baai bereiken. Langs het water wandelen we terug tot in het centrum dat (tijdelijk?) autovrij is. Het is ook hier heel druk, moeilijk om voldoende afstand te houden. Reizen in coronatijden, het is toch enigzins anders..
Op zondag halen we de fietsen uit, we volgen een bewegwijzerde fietsroute ('Le Gravelot', of in het nederlands 'de plevier', de route is aangeduid met een afbeelding van deze vogel. We rijden eerst naar cap Hourdel, waar de baai overgaat in de zee. Er zijn hier zeehonden te spotten maar helaas zien we er geen.. Verder langs de kustlijn voorbij een bunker van de Atlantik Wall naar Cayeux-sur-Mer.
Het is bijna middag wanneer we in Cayeux-sur-Mer aankomen. Tijd om te eten dus, hetgeen gelukkig buiten op een terras kan.
Na Cayeux-s-Mer verlaten we de kust en rijden via enkele kleine dorpjes terug naar de camperparking. Hierbij kruisen we enkele keren de (smal)spoorlijn van het treintje van de Sommebaai, een stukje spoorgeschiedenis dat herleeft als toeristische attractie. In de late namiddag wandelen we nog wat door saint-Valery-s-Somme en doen er wat inkopen.
Op maandag hebben we een rit gepland met het smalspoortreintje, het stuk tussen saint-Valery en Crotoy aan de overzijde van de baai gelegen. We overwegen nog om de fietsen mee te nemen en een enkele rit te boeken om per fiets terug te keren, maar we opteren uiteindelijk voor een heen- terug ticket met voldoende tijd om Crotoy te bezoeken.
Het treintje heeft 5 kwartier nodig over het traject van 14 km, maar dit komt vooral door de lange stilstand in Noyelles-sur-Mer, waar er effectief gewacht word op een trein van het 'normale' spoorwegnet die eveneens dit station aandoet. (lijn Boulogne-sur-Mer / Amiens)
De 21ste fietsen we van de camperparking naar Abbeville. We volgen het jaagpad langs het kanaal van de Somme autovrij tot in het centrum van Abbeville. We stallen onze fietsen voor het kantoor van de toeristische dienst en volgen een traject langs de historische gebouwen van Abbeville dmv een kaart die we gekregen hebben in het kantoor. In mei 1940 werd de stad zwaar gebombardeerd door de Duitsers en aansluitend werd hevig gevochten om de controle over dit strategisch knooppunt.
klikken op kleine foto: foto's van 18de
via de onderstaande links kunnen foto's bekeken worden van 19 t/m 21ste.
Vandaag staat de derde rit van 2020 op het programma, voor die van verleden week heb ik gepast, wegens te felle wind. Opnieuw een vrij korte rit vandaag, iets minder dan 39 km. We fietsen een stukje langs het kanaal tot Ingelmunster, daarna naar Meulebeke, terug richting kanaal dat we oversteken ten zuiden van Oostrozebeke. Wat verder rijden we op het jaagpad richting Izegem pal tegen de wind in. Het begint ook te regenen, gelukkig komen we snel bij de stopplaats.
Na de rustpauze gaat het via een klein ommetje terug richting de vertrekplaats in Izegem. Ondanks de minder goede weersomstandigheden toch een behoorlijke opkomst vandaag (27 deelnemers).
Vandaag begint het nieuwe fietsseizoen van VLAS Izegem.
Na 2 maanden onderbreking word het eerste ritje kort gehouden, net geen 38km op de teller bij thuiskomst. Het aantal deelnemers ligt met 30 toch vrij hoog.
We rijden van de verzamelplaats (markt Izegem) richting Beitem, daar nemen we de kezelbergfietsroute tot in Ledegem, vandaar binnendoor naar Sint-Eloois-Winkel, richting Lendelede. Halfweg beide dorpen gaat het terug richting Izegem via het gehucht de Bosmolens.
Naar aanleiding van het Chinees nieuwjaar heeft Jessica enkele dagen vrijaf. We vliegen op 24 januari naar Malaga.
Op zaterdag 25 januari bezoeken we Malaga zelf, de overdekte markt is ons eerste doel.
Verder via de mooie markies-van-Larios-straat naar de kathedraal. Voor het bezoek aan de kathedraal krijgen we een audiogids ter beschikking. Gezien het wisselvallige weer nemen we ruimschoots de tijd voor dit bezoek. Nadien wandelen we nog wat rond in de omgeving van de kathedraal. Als het opnieuw aan het regenen gaat gaan we middageten in een restaurantje op de Piaza de la Aduana.
We zijn nu in het oude centrum van de (haven)stad. Wellicht gesticht door de Feniciërs, achtereenvolgens in handen van de Carthagers, Romeinen, Visigoten en Moren (Al Andalus). Na het middageten wandelen we naar het hoogste punt van Malaga, de versterkingen & paleis op een heuvel, het Alcabaza en het Gibralfaro waar de Moorse invloeden goed zichtbaar zijn, evenals het gebruik van gerecycleerde Romeinse zuilen in de architectuur. Slechts een deel van het complex is te bezoeken, er is nog wat restauratiewerk aan..
Op zondag nemen we de auto richting binnenland, we brengen in de voormiddag een bezoek aan Mijas, meer bepaald aan het gedeelte van de stad dat in de bergen ligt, een van de typische 'witte dorpen' van Andalusië. Dit gedeelte van Mijas is een toeristische trekpleister. Typisch zijn er ook de 'ezeltaxis'.
Na de middag bezoeken we nog Alhuirin El Grande en Coin, ook wel pittoreske stadjes maar toch minder mooi en homogeen in vergelijking met Mijas. In tegenstelling tot gisteren is het weer vandaag droog en zonnig, ook de temperatuur is een stuk aangenamer.
Op maandag 26 januari hebben we het oude centrum van Torremolinos bezocht, in de namiddag de kustpromenade gevolgd tot aan de jachthaven van de aanpalende gemeente Benalmadena. Het is nog wat warmer dan gisteren.
Op zaterdag waren we -met hulp vanaf het thuisfront- erin geslaagd om tickets aan te kopen voor een bezoek aan de caminito del Rey, een spectaculair wandelpad door de El Chorro kloof. Aangelegd in 1901 ten behoeve van de stuwdammen en bijhorende waterkrachtcentrales in de buurt, geopend in 1905 en bezocht door de toenmalige Spaanse koning in 1921 naar aanleiding van de officiele opening van een van de centrales, vandaar de naam (Koningspaadje).
In de loop der jaren raakte dit pad in verval en werd afgesloten. In 2011 werd beslist tot restauratie en in 2015 werd het pad opnieuw opengesteld. Omdat het pad slechts 1 meter breed is word er enkel van noord naar zuid gewandeld, ook het aantal wandelaars word beperkt tot 120 per uur. (bij ticket aankoop moet een bezoekuur gekozen worden). Er is een shuttlebus voorzien tussen de noordelijke ingang en de zuidelijke uitgang.
Op dinsdag hebben we de auto geparkeerd aan de noordkant en zijn daar de wandeling gestart. Pas enkele kilometer verderop begint het eigenlijke pad langs de rotswand. Op het einde dient er ook nog een stukje gewandeld te worden tot aan het station van El Chorro waar de shuttlebussen halt houden, vanaf de parking hebben we dan ruim 8 km afgelegd. Onderweg krijgen we geregeld een stukje te zien van de spoorlijn tussen Malaga en Cordoba, in gebruik genomen in 1863. Deze spoorweg volgt ook min of meer de loop van de rivier, grotendeels door tunnels.
Voor de filmliefhebbers; de slotscene van de oorlogsfilm 'Von Ryan's express' uit 1965 werd opgenomen op het einde van dit wandelpad waar de spoorweg via een brug in de rotswand verdwijnt. We eten wat later dan gewoonlijk in het dorpje en nemen dan de shuttle bus terug naar onze vertrekplaats. Vandaag is het echt lenteweer, de temperatuur stijgt tot boven 20 graad.
woensdag 29 januari is onze laatste dag, we wandelen nog eens langs de promenade, we zien de eerste zonnekloppers op het strand genieten van de het mooie weer. Na het middageten word het tijd om onze valiezen te pakken en naar de luchthaven te rijden. Terwijl we wachten om in te checken geven de infoborden een buitentemperatuur aan van 24 graden..
fotos van 28 januari door te klikken op de kleine foto.
de links hieronder leiden naar een aantal foto's (per dag), daarbij ook nogmaals deze van 28 januari.
Het word stilaan een traditie om tijdens de eindejaarsperiode de Antwerpse Zoo te bezoeken, dit jaar is het vierde op rij.
Dit keer geen Chinees thema, maar een uitbeelding van het junglebook verhaal. (wel gemaakt door dezelfde artiesten die instonden voor de China Light uitgaven van de voorbije jaren).
Opnieuw een mooi spektakel met heel wat bewegende figuren.
Net zoals de voorbije jaren hebben we voor dit bezoek een combi-ticket gekocht, trein- en toegangsticket samen.
We zijn -ook traditiegetrouw- gestart met een bezoek aan Sun Wah, de Chinese supermarkt in de Van Wesenbeekstraat bij het Astridplein.
Onze boodschappentassen hebben we gedeponeerd in een huurkastje bij de ingang van de zoo en daarna zijn we gaan wandelen op de Keyserlei, het zijn solden...
Intussen wat honger gekregen, we melden ons bij het Chinees restaurant Ni Shifu in de Breydelstraat voor een pikant Chinees etentje (Sischuan keuken). Vooraf reserveren is sterk aan te bevelen!
Na het bezoek aan de zoo nemen we de trein terug naar Kortrijk.
klikken op de kleine foto of op de link onderaan opent een fotoalbum.
Vandaag hebben we een wandeling gedaan door Mechelen.
Inspiratie hebben we gehaald bij www.reisroutes.be, zie pdf en gpx track in bijlage.
In de beschrijving vonden we ook de tip om te parkeren op de Zandpoortvestparking, deze parkeergarage is gratis tijdens het weekend.
De wandelroute word beschreven met vertrek vanaf het station, wij hebben ingepikt ter hoogte van de Volmolen, dicht bij de parking . Voor details ivm de bezienswaardigheden langs de route verwijs ik naar de pdf in bijlage.
Zaterdag is marktdag in Mechelen, ook de kerstmarkt was nog in volle gang (met o.a. een ijspiste) en de jacht op koopjes in de grootste winkelstraat (de Bruul) was ook geopend, er was veel volk op de been..
Kort na onze middagstop hebben we een bezoek gebracht aan de Sint Romboutskathedraal. Eerst de toren beklommen (548 treden..). Helemaal bovenaan (op 97 meter boven het marktplein) is er een uitzichtsplatform. Van hier konden we de hoogste bollen van het Atomium zien blinken, bij helder weer is ook de toren van de Onze-LieveVrouwekathedraal in Antwerpen goed te zien maar vandaag was de zichtbaarheid slecht. Na het bezoek aan de toren hebben we de kathedraal zelf bezocht en wat verder op de wandeling ook de tuin van het aartsbisschoppelijk paleis (die pas sinds april dit jaar toegangelijk is voor het publiek).
Na de wandeling langs de vele bezienswaardigheden van deze stad zijn we nog door de autovrije winkelstraat gewandeld. Voor het avondeten zijn we naar het Chinees restaurant 'Lekker Huis' geweest op de Tervuursesteenweg. Een onooglijk restaurant met plaats voor hooguit 20-25 personen maar dat volgens de Chinese gemeenschap in België tot de top 10 van beste Chinese restaurants in België behoort. (Het eten is er inderdaad authentiek Chinees).
Gisteren was de wekelijkse fietstocht van Vlas gepland.
Omwille van het regenweer en de magere opkomst werd echter besloten deze af te gelasten.
Vandaag is het weer heel wat beter, droog en zonnig, kortom goed fietsweer.
Exact 2 maanden geleden heb ik een fietsroute gevolgd 'Duits hinterland 14-18', een van de 12 thematische fietsroutes die gecrëeerd werden in aanloop naar de herdenkingsjaren 100 jaar WW1.
Dit was een leerrijke route en perfect bewegwijzerd, vandaar dat ik daarna de fietsbox heb besteld met de 12 kaarten waarop deze thematische fietstochten beschreven staan, telkens met een woordje uitleg over de sites of bezienswaardigheden die op of dicht bij de route liggen.
Een goed excuus om deze namiddag een tweede route uit deze fietsbox af te bollen, de Ieperboogroute, vrij kort (36km) en niet zo ver van huis, dus geschikt voor deze tijd van het jaar waarbij het vroeg donker word. Ik heb de route opgepikt ter hoogte van de parking van de Palingbeek, van daar door het golfterrein van Hollebeke richting Voormezele. In het gehucht sint Elooi is een grote mijnkrater bewaard gebleven, de site was vandaag echter gesloten, toch maar snel een foto genomen..
Er zitten wat halfverharde stukken in de route, maar je hebt geen mountainbike nodig om ook in deze (natte) periode van het jaar de route te kunnen volgen.
Ik ben niet bij alle vermelde bezienswaardigheden gestopt, de meeste heb ik vroeger reeds bezocht en mijn tijd was deze namiddag toch vrij beperkt, maar voor wie geinteresseerd is in het thema WW1 en niet vertrouwd is met wat zich destijds in deze regio heeft afgespeeld; een aanrader.
Ook deze route is perfect bewegwijzerd en bied voldoende om er een daguitstap van te maken voor wie in de geschiedenis van deze streek interesse heeft.
In bijlage: de 'officiële' gpx track van de route en de route die ik vandaag heb gedaan (zijsprongen naar enkele sites niet gedaan..)
fotos door te klikken op de kleine foto of link onderaan te volgen.
Met het korten worden van de dagen worden ook de Vlas fietstochten ingekort.
Vandaag gaat het richting Ardooie, Koolskamp naar Eegem voor de tussenstop. Na de stop fietsen we door Pittem, dan richting Meulebeke maar halfweg slaan we af om binnendoor terug te fietsen naar Izegem.
Ondanks het vrij koude weer toch een grote opkomst (40 deelnemers).
in bijlage een beeld van de fietstocht en de gpx file van deze rit.
11 november valt dit jaar op een maandag, het laatste lange weekend voor het eindejaarsverlof.
We trekken er op uit naar de Oostkantons. Op zaterdag komen we toe op het recreatiedomein Worriken aan het meer van Butgenbach, middageten doen we in het bijhorende restaurant (goede prijs/kwaliteit verhouding).
Op dit domein zijn er zowel seizoensplaatsen als trekkersplaatsen te huur. Er zijn tevens chalets te huur, voor 2 tot 6 personen. Naast het eigen restaurant is er ook een zwembad (met sauna) en infrastructuur voor zaalsporten aanwezig. Er word geen drinkwater gewonnen uit het meer, vandaar dat allerhande waterrecreatie toegelaten is.
Er zijn diverse verblijfsformules mogelijk; enkel overnachting, overnachting met ontbijt, half- of volpension... voor elk wat wils dus. Wij kozen Worriken omwille van de ligging aan de 'Quervennbahn', een voormalige spoorweg die recent omgevormd werd tot fietspad. Deze kan gevolgd worden oostelijk zowel als westelijk en kruist een paar kilometer westelijk met de Vennbahn die zowel naar het noorden als naar het zuiden gevolgd kan worden (richting Aachen of richting Groothertogdom Luxemburg). Voor fietsuitstappen vanuit een vaste uitvalsbasis heel geschikt.
We nemen s'namiddags het fietspad richting Malmedy, maar daar aangekomen slaat het weer om en krijgen we korrelsneeuw te verduren. Uit vrees voor erger (zoals ons werd voorspeld in de receptie van Worriken) maken we rechtsomkeer en fietsen terug naar Butgenbach. We hadden dit fietspad verder willen volgen tot Coo, maar dit zal voor een andere (zomerse?) gelegenheid zijn. Ook Stavelot ligt op dit fietspad, met de abdij die een bezoek meer dan waard is. (ook museum met als thema het circuit van Franchorchamps). Bij onze terugkeer in Worriken hebben we 37km op de teller.
Op zondag stralende zon maar de nachtvorst heeft zich laten gelden, het is bitter koud. We stellen ons fietsuitstapje uit tot 10 uur en vertrekken pas dan -goed ingeduffeld- op de Quervennbahn richting Weywertz. Vandaag volgen we die niet verder naar Malmedy maar slaan bij de kruising met de Vennbahn noordelijk af naar Monschau. Ook dit is een mooi stukje fietsen door de hoge venen. Ter hoogte van het voormalig station van Monschau nemen we het (steile) fietspad bergaf naar de 'Altstadt Monschau'. Het is er onverwacht druk, pas bij het derde restaurant waar we ons aanmelden is er nog plaats vrij.
Nadien wandelen we door het stadje, niet voor de eerste keer, we zijn er ook eens naartoe gefietst vanuit Eupen. (voor wie wat verder naar het noorden wil fietsen; het fietspad loopt door tot in Aachen, met onderweg het pottenbakkersmuseum in Raeren dat een bezoek waard is en nog wat verder noordelijk het mooie stadje Kornelimunster en uiteraard is Aachen zelf ook het bezoeken waard. (Oktober 2017 zijn we op stap geweest in die streek, zie in het archief). Na de wandeling door Monschau nemen we dezelfde weg terug, vanuit het centrum is het zwoegen bergop naar de aansluiting met de Vennbahn. Op de terugweg laat de zon het stilaan afweten, de laatste -van de 60- fietskilometers leggen we af in de avondschemering.
Op de laatste verlofdag (maandag) hadden we het fietspad in oostelijke richting (naar Duitsland) willen volgen, maar rijp en een kille mist nopen ons ertoe dit uit te stellen tot een volgende gelegenheid. We nemen dan maar de camper om naar Kronenburg en Stadkyll te rijden, de stadjes in Duitsland die we met de fiets wilden bezoeken.
Ter info; richting Duitsland is de spoorweg omgevormd tot fietspad tot aan de kruising met de lijn Keulen-Trier in Junkerath, daar kan dan de Kylltalradweg gevolgd worden die loopt tot aan de monding van de Kyll in de Moezel.
Kort voor Monschau kruist de Vennbahn tevens de Ruruferradweg, een fietspad dat begint bij de bron van de Rur in de hoge venen en eindigt bij Roermond, waar de Rur uitmond in de Maas.
De Vennbahn is tussen Aachen en Trois-Vierges in Luxemburg volledig omgevormd tot fietspad en is met 125km het langste aaneengesloten fietspad op een voormalige spoorweg in Europa.
Op vandaag word er nog een klein stukje spoorweg van de Vennbahn gebruikt voor 'railbikes', zo'n 7km tussen Sourbrodt en Leykaul.
Voor wat (historische) achtergrondinfo over de Quervennbahn; zie txt-bestand als bijlage onderaan.
Aan de Vennbahn is een volledige website gewijd; vennbahn.eu
Voor enkele fotos; klikken op de kleine foto of op de link hieronder.
Vandaag 14 oktober de wekelijkse fietsuitstap met Vlas (vlaamse actieve senioren).
het gaat van de markt Izegem richting Kortrijk maar voor we Kortrijk bereiken slaan we af naar Gullegem, na Gullegem verder naar Moorsele, even richting Dadizele maar waar we de Kezelbergfietsroute kruisen gaat het via dit fietspad noordwaarts tot Ledegem. Daar is de stop voor deze namiddagrit.
Na de stop verlaten we het fietspad en rijden via binnenwegen richting Beitem, via de Zilverberg en Rumbeke terug naar Izegem. Ik haak -samen met andere buurtbewoners- af kort na het kruisen van de E403 om via de kortste weg naar huis te fietsen, met 48km op de teller.
Heel veel geluk gehad met het weer vandaag, zonnig en vrij warm.
Begin oktober, nationale feestdag(en) in China. Ook voor Jessica enkele dagen 'verlof' die we zullen doorbrengen in Milaan. Op woensdag 2 oktober komen we er aan. Het hotel waar we gereserveerd hebben ligt op 2km van de kathedraal van Milaan. Vandaag beperken we ons tot een wandeling -met etentje- door Chinatown.
Op donderdag 3 oktober opnieuw heel aangenaam nazomerweer om Milaan te voet te verkennen.
Onze eerste stop is het Parco Sempione, met de arena (die gesloten is), het aquarium & hydrologisch station, het design museum, de Vredesboog (Arco Della Pace) en het Castello Sforzesco. In dit Castello zijn 9 stedelijke musea ondergebracht met daarnaast nog een aantal culturele instellingen.
We wandelen naar het aanpalende Noord station dat echter veel minder imposant is dan het centraal station. Volgende stop is het Piazza Santa Marie Delle Grazie (met de gelijknamige kerk) en het Museo Del Cenacolo Vinciano met het beroemde muurschilderij van het laatste avondmaal van Leonarda da Vinci. Zowel de kerk als het museum zijn onderdeel van een kloostercomplex. (erkend als Unesco werelderfgoed) Het is slechts een paar honderd meter naar de volgende kerk op onze lijst, de Basilica Di San Vittore Al Corpo.
We komen nu in het gedeelte van Milaan met de oudste gebouwen. De basiliek Sant'Ambrogio is een van de oudste kerken van Milaan, 300 meter verder komen we bij de Basiliek van San Lorenzo Maggiore. Ook deze werd gebouwd met gerecycleerd materiaal (afbraak Romeinse tempels?). Op het plein voor deze basiliek staat een standbeeld van keizer Constantijn (die de vervolging van christenen heeft stopgezet in 313 na Christus) Het plein word afgezet met een rij zuilen, eveneens gerecyleerd uit oudere Romeinse gebouwen Beide kerken dateren van eind 4de eeuw.
Van hier wandelen we ongeveer rechtstreeks naar de kathedraal van Milaan, een van de grootste en mooiste kerken ter wereld. Intussen is de middag voorbij en we besluiten om eerst een hapje te eten. Nadien informeren we naar de mogelijkheden tot bezoek; gaande van een louter bezoek aan de kathedraal tot een combinatie van diverse bezoeken, zowel de kathedraal als de archeologische site eronder, de dakterrassen en het museum van de kathedraal. Omdat een combinatie van alle bezoeken meerdere uren vergt besluiten we om dit morgen te doen.
Het plein voor de Kathedraal is eveneens imposant groot, heel wat gebouwen werden hiervoor afgebroken. Ook de galerij Victor Emanuel II was deel van de stadskernvernieuwing. Deze galerij vormt een verbinding tussen het plein van de kathedraal en het plein voor de Scala, de opera van Milaan. Als laatste bezoeken we nog het het Giardini Pubblici, het stadspark van Milaan. Intussen hebben we reeds heel wat kilometers in de benen en wandelen we terug naar het hotel. (Nog één kerkbezoek onderweg..)
Op vrijdag wandelen we rechtstreeks naar de 'Duomo', wel, bijna rechtstreeks toch, we bezoeken eerst nog de Basilica Di San Simpliciano en de Chiesa Di Santa Maria Del Camine die nagenoeg op onze weg liggen. We opteren voor het combiticket waarmee we alles kunnen bezoeken (in, op, onder de kathedraal). Beginnen doen we met het lastigste gedeelte, we klimmen tot de dakterrassen via een trap met 251 treden..
Vanop het dak is het uitzicht over Milaan indrukwekkend. Helaas is het vandaag overtrokken, de Alpen krijgen we niet te zien. Na de wandeling over het dak dalen we af via een ander trappenhuis. Onderweg worden de bezoekers gesplitst: diegenen met een ticket geldig voor een bezoek aan de kathedraal komen rechtstreeks in de kathedraal terecht, anderen worden via een andere trap naar de uitgang gestuurd.
In de kathedraal is er een trap die je onder de grond brengt voor een bezoek aan de fundamenten van oudere kerken die ooit op deze plaats stonden en een uitstalling van voorwerpen die tijdens opgravingen gevonden werden. Na dit ondergronds bezoek gaan we naar het museum van de kathedraal.
Heel wat kerkschatten te bewonderen, maar de originele houten maquette uit 1529 van de Kathedraal op schaal 1:22 was voor mij toch de blikvanger. (de bouwwerken waren toen reeds decennia bezig).
Het bezoek heeft effectief uren in beslag genomen, we zetten onze wandeling verder met een bezoek aan de kerk Santo Stefano Maggiore en de aanpalende kerk Di San Bernardino Alle Ossa. (met bijhorend ossuarium). Van hier wandelen we tot aan het Teatrale alla Scala, het beroemde operagebouw van Milaan. Het is bijna sluitingstijd als we er toekomen, we besluiten om ons bezoek uit te stellen tot morgen.
We bezoeken nog het Palazzo di Brera, maar mogen slechts een blik werpen in de beroemde bibliotheek, hier is het ook bijna sluitingstijd.. De botanische tuin die bij dit gebouw hoort is wel nog te bezoeken, het museum met tal van beroemde kunstwerken spijtig genoeg niet meer. Tijd dus om terug te keren naar het hotel.
Zaterdag is onze laatste volledige dag in Milaan, we starten met een bezoek aan het Cimitero Monumentale, de begraafplaats voor de gegoede Milanezen... Door de talrijke praalgraven lijkt dit meer op een openluchtmuseum dan op een kerkhof.. Een wandeling over het kerkhof ziet Jessica echter niet zitten zodat we na een korte rondblik verder wandelen richting de Scala, of beter gezegd het bijhorende museum.. We mogen wel een blik werpen in de zaal vanuit een van loges maar meer niet (er word gerepeteerd, mogelijk is dit de reden..). Dit bezoek valt dus wat tegen, we hadden gehoopt ook de zaal en het podium te kunnen bezoeken.
Na het middageten wandelen we richting Castello Sforzesco met de bedoeling om hier nog een museum te bezoeken, bij het mooie weer van vandaag is er echter veel volk op de been (het is ook weekend voor de Milanezen..) en er zijn ook een aantal andere activiteiten aan de gang.
Een dame die uitleg geeft over de diverse musea wijst er op dat het minstens een half uur aanschuiven is.. voor het kopen van tickets. (Ze geeft ons de tip om dinsdag terug te keren) We zien dan maar af van een museumbezoek en opteren voor een uurtje platte rust in het hotel, de vele kilometers van de voorbije dagen eisen hun tol...
Na deze rustpauze wandelen we richting station Garibaldi, bij dit station is een moderne wijk. Onder meer 2 'groene' appartementsgebouwen bekend als de 'bosco verticale'. Als afsluiter doen we nog wat inkopen in de 'Eataly', een delicatessezaak met lokale produkten.
Op zondagmorgen nemen we de tram naar het centraal station, van daar de shuttlebus naar het vliegveld en komen volgens schema terug thuis.
de links onder de gpx files leiden ofwel naar een selectie fotos (per dag), één ervan geeft toegang tot een uitgebreide reeks fotos voor de geïnteresseerden... (er zit geen logica in de volgorde van deze links..
klikken op de kleine foto leid naar een selectie fotos van de derde oktober.
24 september stond genoteerd als de laatste dagfietstocht van VLAS.
Ondanks de sombere weersvoorspellingen word er na overleg op de verzamelplaats in Izegem beslist om de fietstocht toch te laten doorgaan. Er hebben een aantal deelnemers afgehaakt maar die zullen wel op het rendez-vous zijn voor het middageten (dat vooraf werd gereserveerd...) Met de auto ipv met de fiets.
Tot de eerste stopplaats op de markt in Torhout blijft het droog, maar terwijl we binnen een koffie drinken begint het te regenen..
Het bljft regenen tot we de middagstop bereiken, de st-Andriesabdij Zevenkerken bij Brugge. De middagstop word wat gerekt in de hoop op droger weer maar enkel de intensiteit van de regen is wat afgenomen als we de terugweg aanvatten.
Die gaat via Veldegem en laatste stop op grondgebied Torhout richting Lichtervelde. Via Koolskamp en Ardooie blijven we steeds in de buurt van de E403.
In Ardooie word gekozen voor de kortste weg naar Izegem (toepasselijk de Izegemsestraat genoemd..). Ik volg nog tot aan de Vijfwegen in Emelgem maar verlaat daar de groep om naar huis te fietsen.
Het is een dagtocht van 85km geworden waarvan een behoorlijk aantal door dreven waar geen gemotoriseerd verkeer toegelaten is.
Vandaag een fietstochtje in dezelfde regio als gisteren.
Duits Hinterland 14-18 is de naam van de bewegwijzerde fietsroute. Het is één van de 12 thematische fietsroutes die ontwikkeld werden in de aanloop naar de 100 jarige herdenking van WO1.
Omdat deze route op minder dan 10 km van onze deur voorbij komt besluit ik om tot daar te fietsen. Even ten westen van Roeselare waar de route de N35 Roeselare Veurne dwarst pik ik de route op.
Deze is 52 km lang, maar met de extra km tot aan de route (en terug) kom ik aan 70 km. (voor de laatste 10 km heb ik wel de 'ondersteuning' ingeschakeld). De route is perfect bewegwijzerd, slechts één keer heb ik een bordje over het hoofd gezien maar zonder erg.
De route brengt me snel naar een van de 3 'officiele' startpunten, het Duits oorlogskerkhof van Hooglede. Via binnenwegen leid de route nu westwaarts, tot aan het fietspad op de oude spoorwegbedding tussen Kortemark en Staden. Hetzelfde fietspad dat ik gisteren ook deels heb gereden. Tijdens WO1 was dit spoor een belangrijke aanvoerroute naar het front.
Via dit fietspad gaat het vlot naar Staden, daar word een ommetje gedaan door de dorpskern, wat verder zuidelijk volgt de route opnieuw het fietspad. Waar het spoorwegtracé de heuvelrug van Westrozebeke doorsnijd (met aan weerszijden verhoogde taluds en ter hoogte van de heuvelrug zelf een diepe insnijding, alles met de hand gegraven en opgehoogd..) verlaat de route het fietspad en loopt ten noorden van Houthulst via het gehucht Terrest richting Klerken, naar de Vredesmolen (waar ik gisteren ook voorbij ben gefietst).
Nu gaat het rechtstreeks naar Houthulst waar de route door het stuk van het Vrijbos loopt dat toegankelijk is voor het publiek (grootste deel is nog steeds militair domein). Aan de rand van dit bos ligt er een Belgisch soldatenkerkhof, de meeste van de soldaten die hier begraven werden kwamen om tijdens het eindoffensief van eind september 1918.
Van Houthulst gaat het verder naar het gehucht Vijfwegen, de route passeert het voormalig station van Westrozebeke, via het fietspad voert de route terug naar de plaats waar we die eerder verlaten hebben, het punt waar het tracé door de heuvelrug gaat, daar verlaten we het fietspad om via Stadenberg Westrozebeke te bereiken. Na Westrozebeke gaat het naar Oostnieuwkerke, wat verder komt de route terug bij de N35 waar ik de route aangevat heb. Van hier gaat het dwars door Roeselare terug naar huis.
Deze route overlapt op enkele stukken met de route die ik gisteren heb gereden maar het accent ligt hier inderdaad op het thema WO1 met veel infoborden onderweg.
