We vertrekken uit Praid richting Moldavië, eerste stop is in Gheorgheni.
Daar krijgen we heel wat info in het lokale toerist-info centrum, over de historiek van het stadje zelf maar ook ook over de toeristische attracties in de regio. Daaronder ook een uitstap 'beren spotten', onder leiding van een lokale gids, maar dat ziet Jessica niet zitten...
Na een wandeling door het stadje rijden we de bergen in over de weg 12c (deze word beschouwd als een van de mooiste wegen van Roemenië). Onze volgende stop is aan het 'Lacu Rosu' (rode meer), waar veel Roemenen naartoe gaan. Vandaar gaat het verder door de Karpaten via de Bicaz canyon, hier loopt de weg naast de Bicaz rivier die gedurende meerdere kilometers door een eng kloofdal stroomt.
Enkele kilometer voor onze eindbestemming van vandaag (Piatra Neamt) rijden we een klein stukje om voor een bezoek aan het orthodoxe klooster van Bistrita. Hier zijn ze heel streng op de kledij, we dienen beiden een schort aan te trekken dat ons bedekt van hals tot de voeten...
We bezoeken nog het oude centrum van Piatra Neamt vooraleer op zoek te gaan naar een mini-camping in de buurt. (adres gevonden via de app)
enkele foto's via klikken op de kleine foto of link hieronder.
Deze morgen wandelen we nogmaals door Sighisoara, er is veel te zien en te ontdekken..
Daarna rijden we verder naar Szovata, sinds 1884 een kuuroord aangeprezen voor zijn zout- en modderbaden en gezonde lucht. (de regio staat bekend als 'Sovidek' hetgeen 'land van het zout' betekent).
We parkeren in het centrum en wandelen van daar naar het berenmeer (Lacul Ursu). Dit zoutmeer heeft een concentratie van 250 gram zout per liter water. (de Dode zee is nog zouter, met 330 gram/liter).
We bereiken het meer langs een bospad, wandelend langs het stroompje dat uit het meer sijpelt zien we mensen die zich in de modder hebben gewenteld en nu in de zon liggen.. dit ritueel zou goed zijn om allerhande huidaandoeningen te behandelen..
Aan het berenmeer ligt een spa-resort dat druk bezocht word, in de buurt zijn er nog andere spa complexen. We keren terug naar het centrum via een andere weg. Voor een stadje van zo'n 12.000 inwoners is er een grote keuze aan restaurants. Na het middageten rijden we nog een klein stukje verder, naar Praid.
In Praid is het bijzonder druk, de toerist-attractie is een zoutmijn. Er is een grote parking dicht bij deze zoutmijn, maar daar laat men ons niet toe, er word gewezen naar een straatje dat we moeten inslaan.
We doen dit, passeren enkele hotels en pensions maar zien geen geschikte camperparking.. Als we enkele honderd meter ver zijn komt iemand uit een huisje gelopen die ons teken doet te stoppen. Hij opent een weideafsluiting en laat ons daar parkeren..
Nadat we ons geinstalleerd hebben wandelen we terug naar het kantoor waar de tickets voor een bezoek aan de zoutmijn verkocht worden.
Het systeem is heel simpel; er staat een bus voor het kantoor en zodra men een ticket gekocht heeft stapt men op de bus. (De meeste van deze shuttlebussen hebben in een vorig leven in Duitsland rondgereden). Eenmaal de bus vol vertrekt hij en schuift een volgende bus aan...
De bus rijd na zowat 100 meter een fabrieksterrein op. Voor we ons kunnen afvragen wat hiervan de bedoeling is verdwijnen we in een tunnel. Na een rit van enkele kilometer stopt de bus en het gaat te voet verder, langs een reeks trappen dalen we verder af in de 'zoutberg'.
In deze zoutberg zijn grote grotten ontstaan als gevolg van de zoutontginning, een bezoek aan deze grotten zou wegens de aanwezigheid van zoutkristallen in de lucht heilzaam zijn voor de luchtwegen..
Er is een ondergrondse speeltuin met avonturenparcours, een kerk, een café /snackbar en uiteraard de nodige souvernirwinkeltjes.. Het ondergronds bezoek duurt zo lang als men zelf wil. Na afloop is het opnieuw trappen klimmen tot aan de 'busstop'. Zelfde scenario, de schuttle bus wacht tot er voldoende volk opgestapt is en rijd dan de mijn uit voor zijn volgende ronde.
Wat verder is er nog een zwembadcomplex (met zout water..), maar het is intussen bijna sluitingstijd. We wandelen terug naar de 'camperplaats' (met 2 campers..)
We bezoeken eerst het nabije stadje Targu Seculesc. Dit stadje heeft een bevolking met overwegend Hongaarse roots, ooit was dit een Hongaarse grensstad..
Na het bezoek rijden we door tot Sighisoara.
In Sighisoara is er bij het openbare zwembad een (kleine) camperparking, volzet met een tiental campers die zij aan zij geparkeerd staan.
Gelukkig geeft de concierge blijk van commercieel inzicht en opent voor ons de poort van het aanpalende voetbalveld.
Intussen zijn we met twee campers die elk een half voetbalveld ter beschikking krijgen.
Nadat we ons geïnstalleerd en gegeten hebben wandelen naar het centrum. Wellicht ook omdat het vandaag zondag is zijn er veel toeristen op stap, het stadje is een van de toeristische trekpleisters in Roemenïe.
Het is opnieuw zomers warm intussen, gelukkig zijn er horecazaken in overvloed...
Als we s'avonds terugwandelen naar het voetbalveld/camperparking staan er reeds 7 campers.
Op 2 augustus zwemmen we voor de laatste keer in de zwarte zee, daarna verplaatsen we ons een 70-tal km naar het noorden, naar de ruïnes van Histria. Er word blijkbaar gerekend op een toevloed van toeristen, er is een groot restaurant waar -wij inbegrepen- 4 mensen deze middag tafelen. Er is nog wat werk aan, de bediening bestaat uit lokale mensen waarvan niemand een vreemde taal machtig is.
Histria was een van de grootste Griekse havens aan de zwarte zee (gesticht rond 700 BC), later verder ontwikkeld door de Romeinen met tevens Byzantijnse invloeden en in de 7de eeuw vernietigd door de Avaren, een Slavische stam die na de Hunnen vanuit Azïe richting Donau emigreerden.
Bij de ruïnes is onder leiding van enkele archeologen een groep lokale arbeiders bezig met opgravingen.
We bezoeken ook het museum dat bij de site hoort. (door het vele glas in het gebouw is het er extreem warm, wat er ons toe noopt om dit museumbezoek vrij snel af te leggen).
We rijden verder naar het noorden, richting Donaudelta en houden onderweg halt in Babadag voor een korte wandeling.
In Murighiol melden we ons bij een (kleine) camping waar we zullen overnachten. Er is nog tijd voor een fietstochtje langs een van de vele zijarmen van de Donaudelta, maar bij elk erf waar we voorbij fietsen worden we achterna gezeten door 2 of 3 grote honden, zo is de pret er snel af...
De eigenaar van de camping probeert ons te overhalen om morgen bij zonsopgang aan te sluiten bij een groep toeristen voor een boottocht door de delta, maar de prijs die gevraagd word lijkt ons exurberant naar Roemeense normen en omdat we niet echt veel interesse hebben in vogelobservatie (en er ook wat tegenop zien om tegen 5hr s'morgens reeds paraat te staan..) laten we deze kans schieten, tot opluchting van Jessica..
Gelukkig maar, de volgende morgen worden we wakker met gietende regen.. we nemen de tijd voor ons ontbijt vandaag. Na inzage van het weerbericht dat niet veel goeds voorspeld besluiten we om de Donaudelta voor gezien te houden en verder te rijden richting Sighisoara dat wel 500 km oostelijk ligt.
s'middags steken we de Donau over bij Galati (met ferryboot). Kort daarna hervatten de regenbuien. We rijden verder tot in de buurt van Targu Seculesc waar we stoppen bij een domein met hotel, restaurant en chalets die gehuurd kunnen worden. We vragen in het restaurant of we na het eten op de parking mogen overnachten, dat mag.. Op het domein is er ook een sanitair blok met douches en toilet, alles is aanwezig om hier een camperparking uit te baten..
foto's via klikken op de kleine foto of op de link hieronder.
Vandaag bezoeken we Constanta, daartoe nemen we de fiets en volgen zo goed mogelijk de promenade langs de kust. We fietsen tot bij het beginpunt van een kabellift die evenwijdig met de kust loopt. Deze brengt ons dichter bij het centrum van Constanta, vanaf het eindpunt wandelen we richting stadscentrum.
We maken kennis met een voor ons onbekend fenomeen, vrouwen komen naar ons toe en bieden ons een sleutel aan.. Snel krijgen we de verklaring, er worden kamers verhuurd aan toeristen.. een vorm van 'zimmer frei', maar deze vrouwen gaan actief op zoek naar potentiële huurders.. Op weg naar het centrum begint het plots te regenen, we stappen een restaurant binnen en ondanks het vrij vroege uur worden we er snel (en goed) bediend.
In het centrum bezoeken we eerst de moskee. Vanaf de toren is er een mooi uitzicht over de stad en de haven. Tweede bezoek is aan het nationaal museum van geschiedenis & archeologie, hier word heel wat van de geschiedenis van de stad tentoongesteld en uitgelegd.
Constanta heeft een lange geschiedenis, als één van de Griekse havens aan de zwarte zee, daarna Romeins, tijdelijk deel van het Ottomaanse rijk om uiteindelijk deel van Roemenië te worden. Het is trouwens de oudste continu bewoonde stad van Roemenië.
Intussen hebben we zoveel gewandeld dat we opteren voor een taxirit terug naar de plaats waar we onze fietsen hebben gestald en volgen we de promenade terug naar de camping.
We genieten nog wat van de avondlijke zeebries en gezien we op het verste punt van dit zomerverlof gekomen zijn doen we een kleine controle; volgens de GPS is het 2540km om op de kortste weg terug naar huis te rijden..
Vandaag bezoeken we eerst de 'villa' waar Ceausescu gewoond heeft voor zijn paleis afgewerkt was. Omdat we van plan zijn om na het bezoek direct verder te rijden gaan we er naartoe met de camper. Het valt echter niet mee om een passende parkeerplek te vinden in de buurt.
De villa is weliswaar klein in vergelijking met het paleis/parlementsgebouw dat we gisteren bezocht hebben maar een stulpje is het nu ook niet.. Ook hier is bezoek enkel mogelijk in groep met gids, gelukkig hoeven we niet lang te wachten.
Na dit bezoek wandelen we rond in het nabijgelegen park Herastrau. In dit park ligt het Pescarus restaurant waar we s'middags eten. Nadien wandelen we terug naar de camper en zoeken onze weg uit het drukke Boekarest, richting Constanta aan de zwarte zee. Eenmaal buiten Boekarest gaat het vlot, dank zij een van de weinige snelwegen van het land.
We bereiken Constanta en zoeken een plaatsje op een van de vele campings aan zee. Het gaat er losjes aan toe, kies maar een plekje... Het is hoogseizoen, en veel Roemenen brengen hun verlof door aan zee.
Nadat we ons geïnstalleerd hebben doen we nog een wandeling langs het strand en nemen als afsluiter een duik in de zwarte zee.
Gisteren goed aangekomen op de stadscamping van Boekarest.
Vandaag bezoeken we de stad per fiets..
We fietsen min of meer rechtstreeks naar het paleis van Ceaucescu, passeren hierbij de Arcul de Triumf.
Een beetje tot onze verrassing is het voormalig paleis (nu parlementsgebouw en zetel van diverse overheidsdientsten) een drukbezochte plaats. Bezoek is enkel mogelijk in groep, met een gids. We schrijven ons in voor het eerstvolgende bezoek met Engelstalige gids waarvoor nog plaatsen beschikbaar zijn, maar dat is pas om 13hr in de namiddag.. We hebben bijgevolg ruimschoots de tijd om te gaan lunchen in de buurt.
We melden ons stipt aan voor het bezoek en het is inderdaad een indrukwekkend gebouw (groter bouwvolume dan de pyramide van Cheops..) Volgens onze gids is dit het tweede grootste gebouw ter wereld qua vierkante meter (na het Pentagon), maar het grootste burgerlijk gebouw qua volume. Er zijn 20 verdiepingen, daarvan 8 ondergronds. Daar zouden zich ook 2 atoomschuilkelders bevinden en een tunnel die rechtstreeks naar het vliegveld van Boekarest loopt, groot genoeg voor een auto. Er is naar verluid ook voldoende plaats in de kelders om er 20.000 auto's te parkeren, waar of niet..??
We bezoeken slechts één van de verdiepingen van dit immens gebouw, maar dat neemt ongeveer anderhalf uur in beslag. Megalomaan is het woord dat het best past bij dit gebouw.. Een deeltje ervan is in gebruik voor het parlement en een aantal administratieve overheidsdiensten. De opbrengsten van de ticketverkoop volstaan niet om de kosten te dekken van verwarming en verlichting. De gloeilampen werden speciaal ontworpen en gemaakt voor dit gebouw (er hangen er ongeveer 300.000.. er is nog een voorraad van zo'n 100.000 stuks)
Er werd zo'n 8 vierkante kilometer aan gebouwen gesloopt om plaats vrij te maken voor dit paleis en de brede boulevard ervoor met nieuwe gebouwen. (We maken na het bezoek aan het palies nog een ommetje langs een werf waar een nieuwe kathedraal gebouwd word, mogelijk ter vervanging van één van de kerken die in deze buurt gesloopt werden..)
Na dit bezoek fietsen we naar wat er overgebleven is van het oude centrum. Dit gedeelte is grotendeels autovrij. We parkeren onze fietsen en wandelen rond in de buurt. In de calea Victoriei zijn een aantal mooie gebouwen te bewonderen, waaronder het nationaal museum en hoofdkantoor van de oudste Roemeense bank, de CEC. Eveneens in deze buurt het gebouw van de nationale bank & bijhorend museum en het beursgebouw. In een zijstraat bezoeken we de Stavropoleos kerk, gebouwd door een Griekse monnik. Het kerkje vertoont Byzantijnse invloeden.
Wat verderop ligt het Carul cu Bere, een café-restaurant uit 1879 in neo-gotische stijl, het is 'happy-hour' als we er toekomen, 2 consumpties voor de prijs van één.. Meer motivatie hebben we niet nodig om ons op het terras neer te vlijen voor een welverdiende verfrissing.. 2 dus.
In dit autovrije deel van Boekarest is er een groot aanbod aan restaurants, maar omdat het nog vrij ver fietsen is rijden we eerst het grootste stuk terug richting camping en pikken er op goed geluk een uit niet zo ver van de camping.
foto's via klikken op de kleine foto of op de link hieronder.
Vandaag staat een van de toeristische hoogtepunten van Roemenië op het menu, het kasteel van Bran dat gepromoot word als het kasteel van Dracula. Het is druilerig weer en in Bran aangekomen kost het ons heel wat tijd om een geschikte parkeerplaats te vinden.
Er staat een lange rij aan te schuiven om tickets te kopen, we besluiten om wat vroeger te gaan eten in de hoop dat het wat minder druk zal zijn op het middaguur. Dit klopt, de wachtrij is aanzienlijk korter nu de meeste toeristen aan het eten zijn. Echter na het bemachtigen van de tickets moet er nog een stukje gewandeld worden tot aan de ingang van het kasteel en daar is het opnieuw aanschuiven...
Slechts in kleine groepjes mag er binnengegaan worden, en eenmaal binnen word herhaaldelijk aangemaand om niet te blijven treuzelen.. Hoewel het bezoek interessant is omwille van de mooi gemeubileerde vertrekken en de tentoongestelde voorwerpen lijkt het erop dat het kasteel het slachtoffer is van de vele promotie er rond... naar onze mening is het ook overroepen om dit kasteel het mooiste van Roemenië te noemen.
Aan de voet van het kasteel is een 'Roemeens Bokrijk' gelegen, met een verzameling historische gebouwen (en gebouwtjes), het bezoek hieraan vinden wij even interessant als het kasteelbezoek..
Nadien rijden we naar de hoofdstad van Roemenië, Boekarest. Er is een stadscamping aan de rand van de stad waar we overnachten.
Einddoel voor vandaag is Brasov, zo'n 200km van Sibiu. Onderweg houden we halt bij de ruïne van een klooster, indrukwekkend door de grootte van de site. Dit was ooit het meest oostelijke klooster van de cisterciënzers.
Als volgende bezoeken we het Fagaras kasteel, in de gelijknamige stad. Het kasteel is gerestaureerd en herbergt een mooie collectie antieke meubelen, wapens, traditionele kledij en religieuze voorwerpen. Het is reeds middag als het bezoek afgelopen is, we eten in een restaurant in de buurt van het kasteel.
De streek zuidelijk van Fagaras staat bekend als 'het dak van Roemenië', de hoogste berg van Roemenië (de Moldoveanu) ligt op zo'n 40 km van Fagaras. (dit zuidelijke deel van de karpaten staat ook bekend als de Transsylvanische Alpen, de gebergtegroep die de Moldoveanu bevat word het Fagaras gebergte genoemd).
We rijden tot Brasov, een van de 7 versterkte steden in Transsylvanië die gesticht of uitgebreid werden door voornamelijk Duitse immigranten. (Transsylvanië word ook wel zevenburgen genoemd, waarschijnlijk een verwijzing naar deze steden..) De oorspronkelijke naam van Brasov was Kronstadt. Het valt niet mee om op deze drukke zondag een parkeerplaats te vinden voor de camper. Uiteindelijk parkeren we noodgedwongen vrij ver van het centrum en nemen dan maar de bus.
Het is heel druk in het oude centrum van Brasov, er is dan ook heel wat te zien. De grote gotische 'zwarte' kerk is wellicht het meest bekende bouwwerk. De naam 'zwarte' kerk is er gekomen door neerslag van roet als gevolg van twee stadsbranden, de laatste in 1689. De rijkdom van Brasov is het gevolg van haar ligging op de grens tussen het toenmalige Ottomaanse rijk en het westen, Brasov was een groot handelscentrum.
In de heuvels rond de stad bevinden zich nog enkele voormalige versterkingen, deel van de buitenste verdedigingsring. De grootste bevond zich op de Tampa heuvel, deze werd echter compleet verwoest. De top van deze heuvel is bereikbaar met een kabelbaan, volgens onze reisgids op zondag open tot 18hr. We wandelen tot aan het onderstation, om vast te stellen dat we net te laat zijn, na 17h30 word de kabelbaan enkel nog gebruikt om toeristen van boven naar beneden te brengen.. Het is een klim van een uur te voet naar boven, dit zien we niet meer zitten voor vandaag..
We overnachten op een camping in de buurt van Rasnov, zo'n 20 km van Brasov. Alhoewel ook Rasnov de moeite waard is om te bezoeken (kasteel, versterkte kerk..) houden we het de rest van de avond rustig. We informeren naar de mogelijkheid voor een avondwandeling, de eigenaar van de camping raad ons aan om tijdens het wandelen luidop te babbelen, kwestie van de beren te laten horen dat we eraan komen.. De zin van Jessica in een avondwandeling verdwijnt op slag..
Onze volgende bestemming is de Sint Michelsberg, er is een camping in de buurt. We installeren er ons en nemen de fiets naar de 'berg'
Bovenop deze 'berg' bevind zich een versterkte en ommuurde kerk, we laten onze fietsen bij het chaletje waar de tickets verkocht worden en wandelen naar het kerkje boven op de heuvel.
Nadien fietsen we naar het centrum van Cisnadioara voor een wandeling door het centrum van dit mooie stadje. Ook hier is de kerk versterkt en ommuurd. Rond het centrale plein bevinden zich diverse horecazaken, we kiezen er een uit met een overdekt terras, het is te warm om in de zon te gaan zitten.
Het is reeds laat in de namiddag als we terug bij de Sint Michelsberg aankomen om daar op een pleintje in de buurt te tafelen. Na afloop is het slechts een korte fietstrip naar de camping.
De middeleeuwse stad Sibiu is ons doel voor 27 juli, de rit tot ginder is kort zodat we er vroeg aankomen. Mede hierdoor vinden we gemakkelijk een plaatsje op de parking Cazarma 90, vlak bij het oude centrum van Sibiu. En nog meer geluk, bij navraag blijkt dat we ook hier (net als in Timisoara) op de parking mogen overnachten, mits betaling van het normale parkeertarief.
Sibiu (vroeger Hermannstadt) werd gesticht door Duitse immigranten. Momenteel maken etnische Duitsers er nog slechts een kleine minderheid uit. (Onder meer door deportaties na de tweede wereldoorlog en een grote emigratiegolf naar Duitsland na de val van het communisme). De stad ligt pal in het midden van het huidige Roemenië, in het zuiden van Transsylvanië.
Vanaf de parking wandelen we langs een park (in feite een voormalige verdedigingsgracht) en resten van de stadsomwalling naar het centrum. Dit is een bezoek meer dan waard. Vanuit de 'council tower' op het hoofdplein (Piata Mare) hebben we een mooi uitzicht op de stad en de diverse kerken; rooms-katholiek, evangelistisch en de koepel van de othodoxe kathedraal iets verder weg. Van het wandelen krijgen we stilaan honger, in de Chinese reisgids van Jessica word het Cram Sibiul Vechi aanbevolen als 'beste restaurant van de stad', daarheen dus..
De setting is mooi, onder de gewelven in een middeleeuwse kelder. Het eten is er zoals we reeds gewend zijn in Roemenië; stevige kost in grote porties voor een zacht prijsje..
In de namiddag besluiten we om een museum te bezoeken. Het Brukenthal museum is het oudste van Roemenë en is verspreid over diverse gebouwen in Sibiu. De grootste afdeling bevind zich in het Brukenthal paleis aan het hoofdplein maar we opteren voor het jachtmuseum 'August von Spiess'. Deze was koninklijk jachtopziener na WW I en heeft een indrukwekkende reeks trofeën verzameld (waarvan een deel te zien zijn in dit museum). Het museum heeft ook een grote collectie (jacht)wapens. Eén zaaltje is voorbehouden voor trofeën van groot wild uit Afrika. We zijn de enige bezoekers... De mevrouw die de tickets verkoopt zet zich na ons vertrek terug buiten op een stoel en doet verder met haar breiwerk..
Een tweede (openlucht)museum dat wat verder af ligt betreft rollend spoorwegmateriaal. Dit lijkt mij interessant, voor Jessica niet. Zij gaat wat uitrusten in de camper terwijl ik dit museum bezoek.
Bij aankomst blijkt niemand aanwezig om tickets te verkopen... een werknemer van de spoorwegen die toevallig voorbijkomt belt met zijn GSM, en wat later komt iemand plaatsnemen in het bureautje en reikt me een ticket aan.. gratis. Het word snel duidelijk waarom, het lijkt meer op een depot voor afgedankt materiaal dan op een museum..
s'avonds is er nog een concert op het hoofdplein. We blijven een tijdje kijken en slenteren daarna nog wat rond vooraleer terug te keren naar de camper.
foto's via klikken op de kleine foto of link hieronder volgen
Vandaag rijden we zuidwaarts, naar de grens tussen Servië en Roemenië. Deze grens verloopt deels langs de Donau, op de plaats waar de Donau door de zuidwestelijke karpaten stroomt. Lange tijd was dit deel van de Donau heel moeilijk te bevaren door de stroomversnellingen en de rotsbanken.
Pas na de bouw van een stuwdam in de jaren 60-70 van de vorige eeuw (waardoor het waterpeil met zo'n 35 meter steeg) werd dit traject gemakkelijk te bevaren. We houden halt bij de vroegere eerste Donau versmalling, op Servische kant staat een middeleeuwse burcht. (Golubac Fortress).
We volgen de weg langs de Donau tot bij een zijrivier (de Cerna) die we een stukje noordwaarts volgen tot Baile Herculane, een voormalig kuuroord dat reeds bekend was bij de Romeinen voor zijn warmwaterbronnen. Het is er heel druk, dit is dan ook het bekendste kuuroord van Roemenië. De meeste gebouwen staan er wat verwaarloosd bij, maar her en der word er ook gerestaureerd.
We rijden nog wat dieper het dal in en komen bij het bezoekerscentrum van het nationaal park Domogled-Valea Cernei, een van de 13 nationale parken die Roemenië rijk is.
Hier is quasi niemand, er is een klein streekmuseum ondergebracht met oude gebruiksvoorwerpen en een schaalmodel van het natuurpark. Een lokale gids neemt alle tijd om over de geschiedenis van de streek uitleg te geven (voormalig leraar Engels). Een bezoek aan het nationaal park met de camper lijkt hem niet aangewezen, gezien we enkel de hoofdweg kunnen volgen.. Als hij ook nog verteld over de vele bruine beren en de lynxen die in het park leven zinkt bij Jessica het enthousiasme in de schoenen..
We besluiten om terug te keren richting Donau. We stoppen bij de fameuze stuwdam bij Drobeta-Turnu Severin, daar is wel een bezoekersparking en een ontvangsthal, maar die is potdicht.. Via de app campercontact zoeken we de dichtsbijzijnde overnachtingsplaats, deze bevind zich in Vanjulet, een 40km verderop.
Deze overnachtingsplaats heeft ons wat verder gebracht van onze volgende bestemming, de stad Targu Jiu. In deze stad bevinden zich 3 van de belangrijkste kunstwerken van Constantin Brâncuși, een kunstenaar die geboren werd in de buurt en een aantal jaren in Targu Jiu heeft gewoond. Het zijn de 'never ending column', de 'Gate of the Kiss' en 'the Table of Silence'.
We parkeren bij het park waar de kolom staat en volgen nagenoeg in rechte lijn de Calea Eroilor tot aan de rivier die door de stad loopt, daar staat de beroemde tafel der stilte met een aantal betonnen zitjes er omheen. Tussen het eerste en laatste kunstwerk ligt zo'n anderhalve km, Jessica vleit zich neer op een van de zitjes van het kunstwerk maar dat is buiten de politie gerekend die haar aanmaant om onmiddelijk op te staan...
We wandelen door een stukje voetgangerszone in het centrum en nemen het middagmaal op een terras bij een parkje. Onze volgende stop is een bezoek aan het klooster van Horezu, geklasseerd als werelderfgoed. We parkeren er op de busparking, bij het bureau voor toerisme dat echter gesloten is.
Na het bezoek aan het klooster informeren we bij een café/bar naar de mogelijkheden tot overnachting in de buurt. Geen probleem, we kunnen overnachten op de busparking, daar is ook een kraantje waar we drinkbaar water kunnen tappen.
We gaan nog wandelen richting Horezu, bekend voor zijn houtsnijwerk, maar het is bijna 4 km tot het centrum en halverwege besluiten we om terug te keren naar de camper. We staan er intussen helemaal alleen.
Deze morgen starten we met een bezoek aan het klooster waar we op de parking overnacht hebben.
Nadien rijden we naar Arad, de eerste Roemeense stad die we bezoeken.
Onze eerste indruk is er een van 'vergane glorie', veel gebouwen kunnen een stevige opknapbeurt gebruiken..
Na een rondwandeling door Arad rijden we naar Timisoara waar we parkeren op een betalende & bewaakte parking pal in het centrum van de stad. We vragen of we er ook kunnen overnachten, geen probleem, zolang we maar betalen voor uren op de parking... Omdat het intussen reeds middag is zoeken we een restaurant op (nevenactiviteit van een lokale brouwerij..) Na de stevige Roemeense kost gaan we op wandel door Timisoara.
Deze stad ziet er heel wat mooier uit dan Arad. Mogelijk gemotiveerd (& gesubsidieerd) door Europa in aanloop naar Europese culturele hoofdstad van 2021..??
We wandelen er de ganse namiddag rond en besluiten om na het avondeten nog een rondje te wandelen. Er zijn heel wat mensen buiten, zowel op de vele terrasjes als op de pleintjes. We volgen hun voorbeeld en sluiten de dag af op een terras.
fotos: klikken op kleine foto of op onderstaande link
Dit jaar hebben we Roemenië gekozen als reisbestemming voor het zomerverlof.
We voorzien 3 dagen om tot daar te rijden, we vertrekken op 20 juli na het middageten. Ons doel voor vandaag is Aschaffenburg, een stadje in Beieren. Er is echter een 'volksfest' dit weekend waardoor de camperplaats gesloten is wegens niet bereikbaar.. misschien op de terugweg bezoeken..
We wijken uit naar een camperplaats in Leidersbach, goed 20km verder. Deze is gratis en beschikt over mooie horizontale percelen. Een avondwandeling valt letterlijk in het water, kort na aankomst breekt een hevig onweer los. Na de regenvlagen scheppen we nog een luchtje in de buurt van de parking maar niet te ver, de lucht ziet er nog steeds dreigend zwart uit...
op zondag 21 juli rijden we tot in Linz (Oostenrijk), er is een parking aan de Donau waar ook campers toegelaten zijn. Een 24hr parkeerticket kost 10 Euro, er is tevens een openbaar toilet.
Het stadscentrum ligt op enkele honderden meters van de parking. We wandelen nog wat rond in het 'Altstadviertel'.
De volgende morgen starten we vrij vroeg want we willen Roemenië bereiken.. dit lukt, we overnachten in Bodrogu, op de parking van een klooster (Manastirea Hodos) in de buurt van Arad. Er is een openbaar toilet voor de bezoekers van het klooster.
Al snel maken we kennis met het fenomeen van de halfwilde honden die overal rondlopen, vandaag voor het eerst maar zoals snel zal blijken niet voor het laatst.
Met het hemelvaartweekend trekken we naar het grensgebied Nederland-Duitsland, tussen Maas en Rijn.
Op donderdag 30 mei rijden we naar de camperplaats in Walbeck.
Er is een dorpsfeest met rommelmarkt, life muziek en DJ-optredens. We wandelen rond in het dorp. De landbouw in de regio legt zich toe op apsergeteelt, op het marktplein staat een standbeeld van de aspergesteekster.
De Fossa Eugenia fietsroute loopt ook door Walbeck. Deze route volgt min of meer het traject van een (onafgewerkt) kanaal dat de Rijn met de Maas zou verbinden (begin 17de eeuw). We fietsen een stukje van deze route, tot in Arcen (Nederland). Het kasteel van Arcen en de bijhorende tuinen staan op ons programma voor morgen. s'Avonds pikken we nog wat van de life optredens in Walbeck mee.
Vrijdag 31 mei fietsen we opnieuw naar Arcen, dit keer via een andere weg. We zijn kort na openingstijd ter plaatse en bezoeken eerst het kasteel. Om 11 uur hebben we afspraak met een gids en wandelen we in groep zo'n anderhalf uur door de diverse tuinen van het kasteel.
Na de middag spenderen we nog enkele uren in de diverse thematische tuinen die we niet bezocht hebben met de gids. Afsluiten doen we in het tot café annex terras omgebouwde koetshuis.
Zaterdagmorgen verplaatsen we ons naar de camperparking van Xanten, gelukkig zijn er reeds enkele campers vertrokken zodat we een plaatsje vinden. De camperplaats ligt op wandelafstand van het oude centrum van Xanten. Het stadje is ontstaan naast de oude Romeinse stad Colonia Ulpia Traiana, na Keulen en Trier destijds de grootste romeinse stad ten noorden van de Alpen.
De dom van Xanten is imposant groot voor een stadje van 20.000 inwoners. Ook een overgebleven stadspoort toont aan dat dit ooit een belangrijke stad was. Voor diverse gebouwen werden stenen gerecupereerd uit de (verwoeste) Romeinse stad.
In de namiddag fietsen we door Xanten richting Rijn, op zoek naar het voet- en fietsveer dat we morgen van plan zijn te gebruiken. Er is bij het veerpont een café-restaurant waar veel motorrijders een stop houden. We volgen hun voorbeeld..
Zondag 2 juni hebben we een fietstochtje gepland, we blijven in de sfeer door een etappe van de Römer-Lippe fietsroute te volgen. Deze route loopt van Detmold naar Xanten. De hoofdroute is bijna 300 km lang, er zijn ook lussen uitgezet waarbij een stukje van de hoofdroute gecombineerd word met een ander tracé tot een gesloten lus, wij kiezen voor de lus 'Rhein-auen', een kort tochtje van 24 km. We nemen het veer over de Rijn en rijden via kleine wegen en op fietspaden bovenop dijken naar Wesel. In de namiddag volgen we de hoofdroute vanuit Wesel terug naar Xanten, de Rijn steken we nu over via een brug. Er is nog een omleiding op de route, deze is echter zo slecht aangeduid dat we de laatste kilometers noodgedwongen de hoofdweg volgen, gelukkig op een afgescheiden fietspad, wegens deze omleiding komen we uiteindelijk aan 31 km fietsen.
Maandag heeft Jessica nog een vrije dag, we bezoeken het archeologisch park van Xanten, de volledige Romeinse stad is één grote archeologische site. Een deel van de gebouwen is nagebouwd en geeft een beeld van hoe deze stad er uitzag. Er is ook een museum, met tal van voorwerpen die op de site of in de buurt werden gevonden. We eten in het centrum van Xanten, daarna fietsen we terug naar de camperplaats die intussen bijna verlaten is. Ook voor ons tijd om naar huis te gaan..
Voor fotos: klikken op de kleine foto of op de link hieronder.
Er zijn 2 gpx-files; eentje is de 'officiële', zonder omleiding, de tweede is wat wij gefietst hebben (met omleiding...)
