Sinister

Lang geleden, héél lang geleden, zijn we eens naar Canada op vakantie geweest: het zuidoosten van Ontario, de streek rond Toronto vooral, waar mijn vriend Rik en ik ooit tabak gaan plukken zijn.

We zijn bij die vakantie vertrokken vanuit Buffalo, dicht bij de Canadese grens. Vanuit Zaventem waren we eerst naar New-York gevlogen, de internationale luchthaven JF Kennedy. In New-York zijn we met de taxi naar La Guardia moeten rijden, waarbij we onderweg doodsangsten hebben uitgestaan door de rijstijl van de taxichauffeur. We waren trouwens maar nipt op tijd op La Guardia voor de binnenlandse vlucht naar Buffalo. Het plan was om in Buffalo een mobilhome of een "camper" te huren om daarmee vrij en ongedwongen door Canada te trekken. Maar dat bleek niet te kunnen. De campers zijn ginder, zoals ongeveer alles, nét iets groter dan bij ons, en ons internationaal B-rijbewijs bleek uiteindelijk niet geldig om met zo'n monster te rijden. We hebben toen noodgedwongen een "kleine" auto gehuurd, een Dodge als ik het me goed herinner, om rond te toeren. En we hebben dan maar telkens in een motel overnacht.

In tegenstelling tot bij ons hebben de auto's in Amerika bijna allemaal een automatische versnellingsbak. We kregen dus een "automaat" voorgereden, en dat was toch even aanpassen, want ik had nog nooit met automatische versnellingen gereden.

We zijn nu méér dan 30 jaar later, en na dat Canadese avontuur had ik geen enkele keer meer aan het stuur van zo'n automaat gezeten. Het was dus een beetje een "waagstuk" om voor onze nieuwe Volvo dan tóch niet een model te kiezen met een manuele versnellingsbak. Maar op mijn gezegende leeftijd had ik geen zin meer in het gesukkel met die versnellingen: ik wou liefst een auto waarbij ik me alléén nog op de weg hoefde te concentreren. En ik wou ook een auto die mij zou helpen om in alle veiligheid de weg op te gaan.

Normaal was er minstens een uur uitgetrokken voor de kennismaking met de nieuwe wagen, en ik had daar toch wel op gehoopt. Zéker omdat ik me totaal onwennig voelde in een auto met automatische versnellingen. Maar ja... Corona! Ik heb het helaas moeten stellen met een korte uitleg van een klein halfuurtje. Weliswaar door een zéér vriendelijke en pedagogisch onderlegde dame, die mij het gevoel gaf dat ik het allemaal wel snel onder controle zou hebben.

Eén van de merkwaardige verschillen tussen mannen en vrouwen is, naar het schijnt, dat vrouwen consequent de handleiding of gebruikersinstructies nalezen bij een nieuw toestel of iets dat moet ineen gestoken worden. Terwijl mannen meestal denken dat ze het allemaal wel weten en vanzelf zullen uitvissen. Heel dikwijls draait die eigendunk verkeerd uit, en moeten ze achteraf toch in de handleiding gaan zoeken om te weten hoe de vork precies aan de steel zit. Of moeten ze tot hun scha en schande bij de vrouw te rade gaan, die wél de handleiding gelezen heeft. Mannen... een soort apart, toch: kleine betweterige kindjes.

Ik ben géén typische man. Ik ben ook niet bepaald een "handige Harry". En dus lees ik consequent de handleiding van bij de start. Maar bij onze nieuwe Volvo was het toch wel even slikken: 710 bladzijden! De auto's van tegenwoordig zijn zó complex en voorzien van allerlei snufjes. Je zou eigenlijk een volle week les moeten krijgen om dat allemaal onder de knie te krijgen.

De snelcursus was gelukkig wel voldoende geweest om daarna met de nieuwe wagen veilig naar huis te rijden. Maar eens ik thuis was heb ik me toch aan mijn PC gezet om de volledige handleiding te downloaden en met mijn studie te beginnen. We zijn ondertussen vijf weken verder, en ik ben nóg aan het leren.

De belangrijkste snufjes in onze nieuwe auto hebben, zoals het een Volvo betaamt, uiteraard met "veiligheid" te maken. Eerlijk gezegd hoop ik dat ze nooit écht van pas zullen komen, maar ik ben toch blij dat ze voorzien zijn.

Zoals het "Collision Avoidance" systeem bijvoorbeeld. Dat is een systeem dat het gevaar bij dreigende bermongelukken, of bij een mogelijke tegenliggerbotsing of een nakende staartbotsing helpt beperken door zélf de wagen terug de weg op te sturen (op de correcte baanhelft, zoals het hoort), en eventueel automatisch te remmen.

Of het "Rear Collision Warning" systeem. Dat is een systeem dat heel erg van pas kan komen om aanrijdingen van achteren te voorkomen of om de impact van zo'n aanrijding te beperken. De (onoplettende) bestuurder van de achterliggende auto wordt gewaarschuwd door snelle knippersignalen met de richtingaanwijzers, de gordelspanner in de auto zal de veiligheidsgordel van de voorstoelen automatisch aanspannen, het Whiplash Systeem wordt geactiveerd, en in het ergste geval wordt automatisch geremd om te vermijden dat de auto door de aanrijdende wagen vooruit wordt gekatapulteerd. Ik hoop dat ik het nooit zal nodig hebben, maar het is een geruststelling dat mijn auto zal helpen om er heelhuids uit te komen als ik ooit achteraan zou aangereden worden.

Of het "City Safety" systeem. Dat systeem kan voetgangers, fietsers, voertuigen of grote dieren detecteren die vóór de auto opdoemen. Eerst met licht- en geluidssignalen voor de chauffeur en rempedaaltrillingen. En als dat niet helpt zal de auto automatisch remmen. Er is immers altijd een risico dat iemand, een kind, plots voor je neus de straat op rent, ofzo. Als je zélf niet tijdig kan reageren, dan is het een geruststelling dat je auto dat voor jou doet.

Of de "Lane Keeping Assistant". Die moet het risico beperken dat de auto onbedoeld van de rijbaan afwijkt: "De rijbaan assistent stuurt de auto terug in de rijbaan en/of waarschuwt u met stuurtrillingen." Dat kan vooral goed van pas komen als je slaperig aan het stuur zou zitten, of afgeleid wordt.

Nu ga ik nog wat verder studeren om te ontdekken hoe mijn auto over mijn veiligheid waakt. Ik vind nog elke dag iets nieuws waar ik met blijde verwondering over lees. Het is echt wel ongelofelijk wat de techniek allemaal kan, vandaag, en hoe "intelligent" de moderne auto's zijn. Er is wel één groot nadeel aan al die geavanceerde systemen: hoe meer gesofisticeerde snufjes er zijn, hoe groter de kans dat er iets fout gaat.

En al is het dan een wel grote geruststelling dat mijn auto op eigen initiatief zal ingrijpen als er gevaar dreigt, ik zal misschien toch maar vooral zélf goed blijven opletten als ik de baan op ga.