Sinister

25 mei 2020, Minneapolis, USA: George Floyd, een Afro-Amerikaan, komt om als gevolg van buitensporig en nodeloos politiegeweld, gepleegd door blanke agenten.

Hierop ontstaat een golf van verontwaardiging, niet alléén in de Verenigde Staten, maar overal in de Westerse wereld. De "Black Lives Matter" beweging krijgt vleugels en er groeit een wereldwijde sfeer van afschuw tegenover de discriminatie van kleurlingen. Wij blanken voelen ons schuldig om onze racistische houding, en we schamen ons om wat we in Afrika uitgespookt hebben. Standbeelden sneuvelen, excuses worden geformuleerd, film en literatuur worden gecensureerd. De impact en de nasleep van die wandaad is gigantisch, en overstijgt alle tegenstellingen en meningen. Maanden later waren er nog altijd dagelijks betogingen, protestmarsen, uitingen van woede.

16 oktober 2020, Conflans-Sainte-Honorine, Frankrijk: Samuel Paty, een blanke leraar, wordt onthoofd door een moslim-extremist.

Er zijn enkele vreedzame optochten in en rond Parijs, en er is een plechtigheid om de vermoorde leraar te eren. En daar stopt het. Géén wereldwijde verontwaardiging, géén dagenlange protestmarsen. Géén excuses ook van de moslimgemeenschap. Wel integendeel: alle Moslimlanden riepen op tot een boycot van Franse producten omdat de Franse president het aangedurfd had de oorlog te verklaren tegen het moslim-extremisme in zijn land.

Het contrast kon eigenlijk moeilijk groter zijn: het wereldwijde kabaal na de dood van een zwarte man door de schuld van blanke agenten, tegenover de bijna oorverdovende stilte na de moord op een blanke man door een moslim-extremist.

Voor een deel ligt het antwoord bij het "slachtoffer"-imago van de zwarten en het "dader"-imago van de blanken. Als we terugkijken in de geschiedenis, dan komen we altijd uit bij de onderdrukking van het zwarte ras door de blanke kolonialisten. (Over de slavenhandel door de Arabieren, indertijd, wordt zedig gezwegen...) Zoals de meeste "historische slachtoffers" halen de zwarten daar een privilege uit om luidop verontwaardigd te mogen zijn als hen onrecht wordt aangedaan. Dat is trouwens ook de reden waarom Israël altijd met alles weg komt zonder dat daar veel poeha rond gemaakt wordt: ook zij houden vast aan hun "slachtoffer-imago", en refereren consequent naar de Joodse slachtoffers van Hitler. Blanken hebben dat "privilege" niet.

Ook in ons land zie je trouwens hoe immens verschillend de reacties op een wandaad zijn naargelang het ras van de dader en van het slachtoffer.

Zo'n zes maanden geleden, in september vorig jaar, ontploften de Vlaamse media zowat in verontwaardigde berichten over de racistische pesterijen die de tragisch overleden student Sanda Dia had moeten doorstaan. De verontwaardiging was heel terecht, en er kan niet genoeg over bericht worden. Maar over het incident, zowat een maand later, in Puurs, waarbij een Vlaamse jongen gepest en aangevallen werd door een aantal allochtone jongeren: geen woord. Het is pas nadat een stel (allochtone) jongeren ingereden is op een (weliswaar verboden) betoging van Vlaams-Nationalisten die tegen die pesterij meenden te moeten protesteren, dat het incident enige weerklank gekregen heeft. En dan ging het eigenlijk niet eens over die pesterij. Want dat was volgens de burgemeester "afgehandeld". Het ging alléén over de vraag of die jongeren in die auto al dan niet in fout waren geweest: "Misschien hadden ze wel in paniek gehandeld?"

Waardoor ik het gevoel krijg dat de "verontwaardiging" die in de media en in de politiek aan bod komt, toch wel héél selectief is.

Dat er aandacht wordt besteed aan discriminatie en achterstelling van de allochtonen, dat is heel terecht. Het is niet omdat iemand een vreemde naam heeft, of een donkere kleur, dat hij/zij geen recht zou hebben op een woning. Of zou mogen afgewezen worden bij een sollicitatie. Iedereen die het goed meent, die wil werken, die zich wil integreren in onze maatschappij en zich wil inschrijven in onze wetten en voorschriften, moet dezelfde privileges en rechten krijgen. Als de "plichten" voor iedereen gelijk gelden, dan ook de "rechten".

Maar er wordt opvallend weinig aandacht besteed aan incidenten waarbij allochtonen of migranten of vluchtelingen in de fout zijn gegaan. Alsof er in die bevolkingsgroepen geen bandieten of geweldenaars zouden rondlopen. Aangezien we allemaal gewoon "mensen" zijn, zijn er ook agressieve allochtonen of misdadige migranten; net zoals bij de autochtone blanke bevolking. Ja toch? Op één of andere manier is het politiek "niet correct" om dat luidop te zeggen.

En als er dan eens over bericht moet worden, zoals bij die vechtpartijen op het strand van Blankenberge de voorbije zomer, of de seksuele agressie van een bende losgeslagen asielzoekers tegenover jonge vrouwen op de Kerstmarkt in Keulen, begin 2016, dan schrikt men ervoor terug om het woord "allochtoon" te gebruiken. Want zij zijn "slachtoffers", en moeten bijgevolg altijd ontzien worden.

Ik vrees alléén dat de "politiek correcte" media het omgekeerde effect bereiken met die selectieve, gefilterde en omfloerste berichtgeving over allochtonen of kleurlingen of andere minderheden, en dat ze racistische gevoelens op die manier alléén maar aanwakkeren.