|
Wie denkt dat iedereen die een proces begint, daar materialistische
motieven voor heeft en het dus vooral doet om er zelf financieel beter van te
worden, die is véél te kritisch over de mens. Het kan best dat iemand een
proces start uit principiële motieven, enkel en alléén om het recht te laten zegevieren. Zonder daar zélf profijt bij te
hebben.
Of niet soms?
Zo was er de familie van Tine
Nys.
Die waren naar het gerecht gestapt omdat volgens hen de euthanasie van
hun zus onterecht was uitgevoerd, en zonder dat alle regels en de nodige voorzorgen
in acht genomen waren. Nee, het was er hen helemaal niet om te doen een
schadevergoeding te bekomen van de arts die de euthanasie had uitgevoerd; het
ging hen alléén om het principe. Om het achterhalen van de waarheid. Hoe
pijnlijk het proces, een assisenproces, in volle openbaarheid, ook zou worden.
De familie van Tine Nys had géén andere motieven dan de waarheid te laten
zegevieren. Een heel nobel streven: zij hadden dit nodig om de periode te kunnen "afsluiten" en aan hun rouwproces te
kunnen beginnen.
Het assisenproces is een héél pijnlijk en onverkwikkelijk gebeuren
geworden. Drie weken lang diepe en kwetsende emoties, Voor de familie en
vrienden. Maar ook voor de "beklaagden",
de artsen die terecht stonden voor "gifmoord".
Die artsen zijn uiteindelijk alle drie vrijgesproken, en iedereen kon zich daar
wel in vinden. Want het was toch nooit de bedoeling om die mensen naar de hel
te sturen. Ze hadden immers in eer en geweten hun best gedaan om in te gaan op
de vraag van de vrouw én van haar familie om een einde te maken aan haar "ondraaglijk psychisch lijden".
Einde van het verhaal, dus.
Of niet? Want de advocaat van de familie heeft besloten naar het Hof
van Cassatie te stappen om zo via een burgerlijke rechtbank de dokter die de
euthanasie heeft uitgevoerd tóch te kunnen aanklagen. Niet om de man alsnog
schuldig te laten verklaren aan "gifmoord",
want strafrechtelijk kan dat niet meer. Wat is dan wél de bedoeling van het
nieuwe proces? Juist ja: een schadevergoeding verkrijgen als de rechtbank de
dokter alsnog schuldig zou bevinden aan nalatigheid of iets in die strekking.
Oei... ik dacht dat het helemaal niet om een materieel motief draaide,
en dat het nooit de bedoeling was een schadevergoeding te verkrijgen? Ik zal
het verkeerd begrepen hebben, zeker?
En zo is er ook Delphine Boël.
Of moet ik zeggen Prinses Delphine Boël
van Saksen-Coburg?
Ook bij Delphine Boël was het helemaal niet om het geld te doen.
Sterker nog: als ze zou afzien van het vaderschap van de heer Boël, dan zou ze
geen aanspraak meer kunnen maken op diens erfenis, terwijl de man stinkend rijk
was. Nee hoor, het ging haar alléén maar om de "erkenning", om "gerechtigheid".
Het heeft wat voeten in de aarde gehad, want Albert II bleef lang dwars liggen.
Maar uiteindelijk heeft ze toch haar slag thuis gehaald: Albert II heeft haar
uiteindelijk erkend als zijn biologische en wettelijke dochter. Hij kon ook
moeilijk anders, vermoed ik.
Einde van het verhaal, dus.
Of niet? Want de advocaten van Delphine Boël hebben besloten nog een
nieuw proces te starten met de bedoeling dat Delphine Boël ook de titels en
rechten zou verkrijgen die verbonden zijn aan haar status van "dochter van". Zij wil, althans volgens
haar advocaten, voortaan ook Prinses Delphine Boël genoemd worden. En ze wil
dan uiteraard ook delen in de nalatenschap van Albert II.
Oei... ik dacht dat het helemaal niet om een materieel motief draaide,
en dat het nooit de bedoeling was om een deel van het fortuin van Albert II in
te palmen? Ik zal het verkeerd begrepen hebben, zeker?
Misschien was ik dan toch iets te naïef en goedgelovig als ik dacht
dat alle mensen onbaatzuchtige motieven hebben en alléén begaan zijn met "de principes"?
|
