Eén van de meest gebruikte woorden in deze kille Corona-tijden, is het
woord "solidariteit". We moeten "solidair" zijn met elkaar: met de
zieken, met de ouderen die niet meer buiten kunnen, met de zorgverleners die
pas naar de winkel kunnen nadat anderen die al leeg geplunderd hebben, met
diegenen die eenzaam opgesloten zitten.
Echt wel een héél mooi concept, "solidariteit",
en belangrijk dat we er ook blijven aan denken in tijden dat onze gedachten
rondtollen in angst en paniek en onzekerheid. Het is lovenswaardig dat onze
regering, en de helft van Facebook, tot "solidariteit"
blijven oproepen.
Het is alleen een beetje spijtig dat "solidariteit" zich niet uitstrekt tot bij de "onzichtbaren" in onze maatschappij, en ook lijkt te stoppen aan de
grenzen van vluchtelingenkampen.
Want als Maggie met heel haar volle gewicht uitroept: "Blijf in uw kot!", dan geldt dat alléén
voor mensen die een "kot" hebben. Wie
zelf niet eens een kot heeft, die
heeft niet de kans om in zijn/haar kot te blijven.
Het is nu al voorspelbaar dat de tol bij de "uitgestotenen" in onze samenleving bijzonder zwaar zal zijn, omdat
zij van alle mogelijke voorzieningen en steunmaatregelen uitgesloten blijven.
De daklozen die op straat moeten zien te overleven, in barre omstandigheden
en met zo goed als géén hygiënische voorzieningen, zijn een uiterst kwetsbare
prooi voor allerlei virussen, inclusief Corona. En als ze een beetje warmte
willen vinden in de koude lentenachten, moeten ze elkaars lichaamswarmte
opzoeken; dat is erg moeilijk als je daarbij anderhalve meter afstand moet
houden. Daar komt bij dat hun eerste prioriteit niet ligt bij de vraag of ze al
dan niet met Corona zouden besmet zijn, hun eerste prioriteit is gewoon de
volgende dag te halen. En dus is er niemand bij de daklozen die zich laat
testen, en niemand heeft er een idee van of daar ongemerkt een epidemie op
uitbarsten staat.
Dat een aantal daklozencentra nu sluiten omdat de winteropvang stopt,
helpt daar ook niet bij.
Al even erg is het gesteld met de asielzoekers hier in België. Omwille
van de Corona-crisis is de procedure voor asielaanvragen opgeschort. Dat
betekent dat niemand nog asiel kan aanvragen in deze Corona-tijden, en vermits
je alleen maar opvang kan krijgen als je een asielaanvraag lopende hebt,
blijven ook die op straat staan, en troepen samen om bij elkaar warmte en steun
te vinden. Een potentiële Corona-bom in de maak.
Maar het is hun eigen schuld: ze
moesten maar in hun kot gebleven zijn!
En het is nu al voorspelbaar dat in de vluchtelingenkampen, waar de
slachtoffers van de pietluttige conflicten van onze wereldleiders met duizenden
dicht opeen gepakt zitten zonder enige vorm van hygiëne of reinigend water, de
tol gigantisch hoog zal liggen. Niet alléén door Corona, trouwens: ook door tuberculose
of difterie, of de mazelen.
Neem nu de massa vluchtelingen die door Erdogan uit Syrië zijn weg
gebombardeerd en sito presto naar Griekenland zijn doorgesluisd. Op het eiland
Lesbos is een vluchtelingenkamp waar plaats is voor een kleine 3000 mensen. Op
dit moment zijn ze met méér dan 20.000. Dicht opeengepakt, en hopeloos
gevangen, want er is geen enkele uitweg: ze kunnen nergens naar toe.
Het Corona-virus heeft ondertussen ook de weg gevonden naar Lesbos. Er
hoeft weinig nadere uitleg bij de vaststelling dat er daar géén mogelijkheid
bestaat om "afstand te houden", en al
evenmin voor de nodige elementaire hygiëne. "Was uw handen!" en "Blijf in
uw kot!" zijn zinloze aanbevelingen in die kampen.
De overbevolkte vluchtelingenkampen: even zo vele potentiële
Corona-bommen in de maak.
Maar het is hun eigen schuld, zeker?
Het is natuurlijk wel een "efficiënte"
manier om het probleem van al die vluchtelingen op te lossen. Maar is het een "menselijke" manier?
Hoe mooi het woord "solidariteit"
ook klinkt, en hoe luid het ook uitgesproken wordt, feit is dat die "solidariteit" zich alléén uitstrekt tot
diegenen die "erbij horen". Voor de
anderen is er geen ruimte meer.
We hebben tenslotte ook wel onze eigen problemen en zorgen, hee! Ondanks
alle "solidariteit" blijft het nog
altijd "Eigen ik eerst."
|