|
We leven in ernstige en moeilijke tijden.
En dan is het maar goed dat er slimme mensen rondlopen die zich het
hoofd kunnen breken over ernstige zaken. We kunnen het ons nu immers écht niet
permitteren om ons te verliezen in allerlei onbenullige overpeinzingen of
kleingeestige reflexen. Vragen zoals de samenstelling van een nieuwe Belgische
regering, of omtrent de plannen die die nieuwe regering voor ons land denkt uit
te werken. Of vragen hoe het moet met de torenhoge staatsschuld, of hoe er iets
zal gedaan worden aan de schrijnende armoede in onze samenleving, of hoe we het
alsmaar zakkende niveau van ons onderwijs terug kunnen opkrikken. Dat zijn
beuzelarijen waar we ons het hoofd niet over gaan breken.
Het is een beetje een stokpaardje van mij: de
vaststelling hoe de grote denkers en de opiniemakers in dit land zich vooral
profileren op de écht belangrijke zaken zoals het politiek correct benoemen van
mensen en dingen, en zich niet bekommeren om futiliteiten zoals de eenzaamheid
en armoede van oudere mensen, of het feit dat veel zelfstandigen elke dag moeten
vechten om het hoofd boven water te kunnen houden ondanks het harde labeur.
Die ernstige overpeinzingen zijn ontzettend nuttig
en nodig, want zo weten we nu tenminste dat we bijvoorbeeld een "invalide" niet meer "invalide" mogen noemen, maar wel een "mens met een functiebeperking".
Ik stel me zo voor dat ik me als gehandicapte of
invalide véél beter zal voelen als men mij een "mens met een functiebeperking" zal noemen. Ik kan nog altijd in
bijna geen enkel gebouw binnen met mijn rolstoel, en het is een helse
onderneming als ik de trein wil nemen; en de dokters- en andere medische kosten
blijven hoger dan wat ik kan verdienen of als vergoeding krijg; en de pijn en
ongemakken blijven mij elke dag kwellen. Maar wat maakt dat nog uit? Ik ben
geen "invalide" meer, maar wel een "mens met een functiebeperking". Dat
maakt álles weer goed! (Of toch niet?)
Vanwaar toch die fanatieke fascinatie voor politiek
correct woordgebruik? Zou het zijn omdat iedereen de dag van vandaag met
vreselijk lange tenen rondloopt en zich bij het minste verkeerde woord beledigd
of aangevallen voelt?
Of zouden het misschien alleen maar die
opiniemakers zélf zijn die lange tenen hebben? Of is het er hen alléén om te
doen aandacht te trekken en in de belangstelling te komen? Het is natuurlijk
niet zo leuk voor een opiniemaker als niemand naar je luistert of als je totaal
niet opgemerkt wordt. En dan zijn alle truken van de foor toegelaten om opgemerkt
te worden en zich weer belangrijk te voelen. Zoals bijvoorbeeld een voorstel om "schaamlippen" voortaan "trotslippen" te noemen.
Het is hetzelfde soort mensen dat ook obsessief
bezig is met "genderneutraliteit", en dat bijgevolg tot de belangrijke
vaststelling is gekomen dat we fout bezig zijn als we spreken over "de Kerstman".
Het is een schrijnend anachronisme dat die persoon nog altijd Kerst-"man" genoemd wordt. Hoe bestaat het? In
deze tijden van genderneutraliteit is het toch totaal ondenkbaar dat die figuur
alweer een "man" zou moeten zijn? Het
is een vrijgevig en goedlachs personage: bedoelt men dan echt dat alléén mannen
goedlachs en vrijgevig kunnen zijn? Alweer worden de vrouwen achtergesteld en
gediscrimineerd en in een negatief daglicht geplaatst. Dit is totaal ontoelaatbaar!
Het moet gedaan zijn met die antieke concepten van een kerst-"man". We leven in de 21ste
eeuw, toch? Het moet "kerstpersoon"
worden!
Geëngageerde en geëmancipeerde denkers roepen dan ook de politici op,
over alle partij- en taalgrenzen heen, om zich onmiddellijk over deze
levensbelangrijke kwestie te buigen. Laat die regeringsvorming nu even aan de
kant liggen; jullie komen er trouwens toch niet uit. En laat het parlement in
spoed bijeen komen om zich te concentreren op dát wat de mensen écht zou moeten
bezig houden. Het kost "maar vijf minuten politieke moed" om
eindelijk een wet te stemmen voor een correcte genderneutrale benaming.
En laat ons liefst wat haast maken om deze essentiële kwestie vlug
geregeld te krijgen, want eer we het goed en wel beseffen staat de Kerstpersoon al weer voor onze deur te
drummen. Dan kunnen we allemaal, behalve de gezinnen die het zich helaas niet
kunnen permitteren, opnieuw genieten van de vele (genderneutrale !) cadeautjes
die de Kerstpersoon ons zal brengen.
Eens dat geregeld is, is er dan weer wat ruimte voor banale
discussiepunten: over de zorgen van de gewone mensen.
P.S.Bij een volgende keer moeten we het ook eens hebben over Sinterklaas. Ook dat personage is niet
bepaald koosjer, en er is méér fout dan alléén maar de kleur van zijn Piet.
|
