Ik zit met mijn voet in het gips. Het ging bergafwaarts met mij. In plaats van 8 weken te kunnen wachten op mijn medicatie moest ik al na 5 weken gegaan. Heb hetzelfde voorgehad verleden jaar rond deze periode. De koude, het begin van de winter is altijd vreselijk. Overal gewrichtspijnen. Extreem. Maar ging toch blijven werken. Ik werkte verleden jaar niet en het was ook zo erg. Ik blijf niet meer in een hoekje zitten. Ik voel me alleszins psychish beter als ik een beetje kan gaan werken. Dus dat is winst. In alle geval, ik mocht dinsdag dus gaan naar het ziekenhuis om mijn medicatie te krijgen. Rond 6 u kom ik daar buiten, en hopla, op de grond, voet verstuikt. Ik was alleszins op de juiste plaats, ze hebben me met een rolstoel naar de spoed gedaan, foto laten maken en nu een week in het gips. Niet op stappen, en mij voortbewegen met krukken en met mijn trippelstoel. En nu weer meer gewrichtslast van mij zo voort te bewegen natuurlijk. En zo is het altijd iets. En nu kan ik niet werken. Jammer. In het weekend komen de kinderen naar huis. Ze zullen wel lachen met hun ma. Maar ook helpen natuurlijk. Altijd leuk met 2 zo'n brave helpende kinderen.
