Deze week ben ik naar een vergadering geweest als voorbereiding voor een vakantie met zieken waar ik als vrijwilliger mee ga. Het is nu het derde jaar op rij dat ik mee ga met die groep. Het is altijd fijn mijn collega-vrijwilligers terug te zien. En straks ook de zieken waar ik help voor zorgen of waar we mee gaan wandelen met of zonder rolstoel. 3 jaar geleden ben ik eerder onverwachts met die groep meegegaan. Het was de eerste keer dat ik zo'n vakantie mee ging maken. En dat is enorm meegevallen. Ik heb er ondertussen al zo'n 8 vakanties meegemaakt, ook met andere groepen, maard deze groep vind ik het fijnst. Ik kan het niet echt verklaren waarom. Het geheel, een paar collega-vrijwilligers waar ik nog wat kan van leren. De mensen waar ik voor zorg. En de verantwoordelijke van de groep is zo'n lief mens. Ondertussen heb ik ook mijn plaatsje veroverd binnen de groep. Ik begeleidt het turnen en ben voor deze vakantie gebombardeerd tot animatieverantwoordelijke. Het is niet te onderschatten. Je bent van 7 uur op in de morgen, je moet zorgen voor iemand voor dat we gaan ontbijten. Je bent de ganse dag in de weer voor iemand anders. Je wandelt kilometers en kilometers naar de kust.
En het rare is eigenlijk het volgende. Ik sta nu aan de andere kant. Vroeger was ik de zieke die zorgen moest hebben. Nu ben ik in remissie (om het in dokterstermen te zeggen) en ben ik veel en veel energieker dan vroeger. Maar als ex-zieke voor andere mensen zorgen is niet zo evident. Je mag zelf niet meer met verdriet en onverwerkte dingen zitten uit je eigen ziektegeschiedenis. Je mag de pijn niet meer voelen als je de verhalen hoort van de mensen. Er moest daar dus een hele tijd overgaan voor ik rijp was om dat te doen. En eigenlijk is het heel simpel. Mijn praktijkervaring gebruik ik tenvolle. Ik doe nooit met mensen wat ik zelf niet kon verdragen als zieke. En ik doe wel met mensen wat ik graag had dat verzorgenden deden met mij. En dat is vooral luisteren en je inleven. En om me in te leven moet ik geen moeite doen. Ik heb het trouwens meegemaakt. En wees maar zeker dat ik er voldoening en genoegdoening uithaal.
Ik zie er al weer naar uit. Binnen een week of 3 vertrek ik voor 1 week.
