Toch nog van thuis uit, meegeven hoe de lange treinreis van Goa naar Mumbai verliep. Daar we eerder heuse ervaringen hadden opgelopen, was ik heel erg argwanend vooraf. Slechte kledij aan... Genoeg gerief bij de hand om de boel op te kuisen, tot zelfs een washandje met zeep en een fles water (maar die heb je best altijd bij de hand)
Verbazing, verbazing, wéér hebben die Indiërs me zitten hé... Deze keer hebben we de luxe van een zeer propere zit/ligplaats. Zalig gewoon!!!
We hebben ons compartimentje zelfs voor ons alleen. We hebben gordijnen om de boel te sluiten. Eerst wil ik daar geen gebruik van maken, want ik vind het een vorm van separatisme... ahuuum... maar, alle anderen, de Indiërs dus, in de wagon doen het wél. Nou, ja... eens je gaat liggen, is het wel aangenamer de gordijnen te sluiten. Ik ben ook wel iemand die niet kan slapen als ik denk dat er vreemden voorbij lopen... 't Zal wel aan mijn ongerust geweten liggen zeker.
Het panorama dat ons wordt voorgeschoteld is ronduit for-mi-da-bel!!! Ik neem m'n schrift en noteer telkens ik iets nieuws zie of me een gedachte te binnen schiet. Het wordt uiteindelijk een heus artikel. Wanneer ik het nadien herlees, kan ik alles terug zien. Het is een enorme geheugensteun voor al die indrukken...
De reis verloopt zalig vlot, maar duurt tegelijk ook erg lang natuurlijk. Je wordt zo moe van zitten, hangen, liggen en steunen...
Wanneer we Mumbai naderen, rijden we langs heel wat voorwijken die me weer de harde realiteit onder ogen doen zien. Het is maar goed dat we na de hersenschimp 'Goa' , weer terug het andere Indië zien.
De trein heeft twee uur vertraging opgelopen, dus die 12u zijn er 14 geworden. Het is bijna middernacht wanneer we van de trein stappen en nou moeten we nog effe snel een hotelletje zoeken voor onze overnachting. Ik grapte altijd, zo van: anders moeten we onder de brug slapen... Maar hier heeft dat een zeer bittere bijsmaak. Overal rond het prachtige koloniale, grootse Victoriastation, liggen hele gezinnen op straat te slapen. En, echt waar, het is geen fantasie, maar ik zie de ratten tussen die mensen en hun karige spulletjes wegritsen, op zoek naar...
Ik griezel ervan.
Heel blij dat we redelijk snel een hotel vonden waar nog een kamertje vrij is, kunnen we onze ogen sluiten rond 1.30u
We hebben nog een dagje Mumbai voor de boeg, alvorens terug naar huis te keren...
Vanaf hier, lees je berichten die ik schreef tijdens de vakantie zelf. Ze zijn veel korter en direct op de bal gespeeld. Aangezien, ik m'n notities ondertussen thuis, rustig op de blog zette, zou ik deze notities kunnen schrappen. Toch, ik doe het zeker nog niet, daar ze gevoelsmatig voor mezelf belangrijk zijn. Zo ook, de reacties die ik hierop kreeg...
