Een treinreis zoals we hier maakten, zullen we nooit meer meemaken... Zo prachtig!!!  We deden er vier uur over van Curitiba, waar we ondertussen al beland waren, naar Morretes.  Deze rit loopt grotendeels door fenomenaal amazonegebied.  Uiteraard is dit klein bier met het oerwoud op zich.  Maar voor ons, simpel belgskes is dit ongelooflijke natuur.  We reden tussen varens waarvan de bladeren zeker twee meter groot zijn.  Teveel om op te noemen,maar een natuurpracht waarover ik nog lang zal dromen.  Regen is hier normaal...  tja, 't is hier niet voor niks zo groen...  We zaten met nog drie koppels in een wagon en hadden dus veel ruimte om af en toe ergens anders te zitten, wat we dan ook deden om nog meer te zien.  Precies of je hebt nooit genoeg van dit riume aanbod natuur.  Op zeker moment stonden kinderen langs de treinrails om zoals in documentaires, te wuiven en de trein na te lopen.  Voor hen is dit waarschijnlijk het middelpunt van het dagelijks gebeuren, de trein die passeert.  Men verwittigde ons dat we hen niks mochten toewerpen want het zou niet de eerste keer zijn dat een kind zo door de trein gegrepen wordt.

We waren zo overdonderd door die pracht en praal dat we besloten een nachtje in Morretes te blijven.  Gauw maar niet iogejaagd naar een verblijfplaats gezocht en gevonden.  Een oud hotelletje aan een rivier, die ons kabbelend in slaap zou wiegen.  Morretes is een pittoresk stadje dat beslist een bezoekje waard is.  Natuurlijk zijn daar ook nog mooie uitlopers van de jungle en maakten we maar weer eens een fantastische wandeling, genietend van bomen en bloemen en vogeltjes om U tegen te zeggen.

Daarna namen we de bus en de boot naar Ilha do Mel.  Op dit eiland rijden geen auto's.  Hier doe je alles te voet via zandwegen omgeven met... inderdaad, de jungle.  Het is eigenlijk wel een toeristisch oord, maar hier zitten enkel Brazilianen, en die zijn nog vriendelijk ook.  Hier zitten we in een piepklein hostelletje.  We worden zowat opgevreten door de muggen, maar genieten van het strand met mangroves, varens met hopen, palmbomen en noem maar op.  Nou regent het en dus nemen we effe de tijd om nog wat te bloggen.  Vanmorgen bezochten we een fort, natuurlijk in de toppen van de bergen.  Een zeer leuke tocht en gelukkig waren we net voor enkele lawaaierige mensen boven geraakt.  Wij houden er meer van zulke tochten in stilte te doen zo hoor en zie je veel meer van de fauna en flora.

Morgen vertrekken we van hieruit, dat wil zeggen nog heel wat overstappen van de ene bus naar de andere, naar Sao Paulo.  We hebben kunnen arrangeren dat we niet meer naar Rio moeten om dan over te stappen in Sao Paulo.  Het is zo zinloos als we hier toch zijn...  Zo kunnen we een ietsje meer genieten van onze reis.  Anders hadden we terug moeten afzakken naar Rio om daar al van in de voormiddag op het vliegveld te vertoeven.  Nou moeten we in Sao Paulo pa om 18 a 19 u op het vliegveld zijn om hetzelfde vliegtuig te nemen.

04-12-2011 om 19:24 geschreven door xxxamxxx  

Nog maar eens van profiteren, nu we internet kunnen gebruiken.  Morgen vertrekken we alweer (naar Curitiba) en ik heb er geen flauw idee van wanneer we nog aan een comp kunnen.  We gingen vanmorgen naar de watervallen.  Da's een formidabel spectakel.  Het is in het natuurpark een teveel aan toeristen, maar ik kan natuurlijk niet verlangen dat ik daar de boel voor mij alleen zou hebben.  We deden de Braziliaanse kant van de watervallen.  Je kan ook langs Argentinië.  Dan moet je eerst je papieren regelen om Brazilië terug binnen te geraken.  Niettegenstaande zou de Braziliaanse kant de mooiste zijn.  De andere kant zou je meer beleven, zoals er onderdoor lopen enz...  Nou, op een gegeven moment ben je zowat omgeven door watervallen en dat is op z'n minst een adembenemend moment.  De wandeling die we daar deden was erg mooi.  Vlinders die rond ons fladderden en spijtig genoeg trappen de mensen nogal wat duizendpoten dood.  Ze zien ze gewoonweg niet kruipen over de paden omdat ze zo naar de watervallen in de verte staren.  Zo'n duizendpoot is anders ook een apart insect. Redeijk groot en ik heb getracht de pootjes te tellen, maar tja... zoals ik altijd zeg op 't werk, ik tel 1,2, veel...  dat gaat veel sneller.

Het is echt sprookjesachtig wanneer de vlinders rond je heen fladderen.  Probeer daar maar eens foto's van te nemen.  Tegen de tijd dat je je lens goed hebt ingesteld is de vlinder net weer weg.  Maar genieten doe je'r daarom nog niet mider om.

Gisteravond gingen we een avondwandeling maken.  We zagen een soort vuurvliegjes.  Ik noem hen zo omdat het kleine vliegende flikkerlichtjes waren.  Ze fladderden tussen de struiken aan de zijkant van de weg.  Wat later zagen we twee uilen die ons spijtig genoeg niet erg dicht lieten komen, schuw als ze zijn.  Tof se!!!  We gingen in een plaatselijk eethuisje eten.  Snikheet op het terrasje met plastieken tafeltje en stoelen.  Aan de overkant van de straat was men twee vuren aan 't stoken.  De frietjes waren niet zoals de onze maar toch best te eten.  De kip, gebakken in kleinere stukjes, heel simpele kost, maar veel te veel.  Hier hanteert men het systeem van betalen per gewicht niet, spijtig, want nu moest ik een hoop laten liggen.  Daar maak ik zonde van.

De muggen lusten ons hier rauw.  Om de bobbels van te krijgen...

Nou nog maar es effe een heerlijke plons in het zwembad doen en genieten met een heerlijke suco van abacaxi, met een knipoog naar Loide...

29-11-2011 om 21:17 geschreven door xxxamxxx  

28-11-2011 om 18:59 geschreven door xxxamxxx