|
Sorry hoor, kheb op me laten wachten, maar internet is niet altijd even makkelijk bereikbaar... en ik kreeg nog een bijkomend probleempje.
ik heb enkele reacties gelezen, snel, snel, maar ga dat thuis lekker volledig, genietend lezen. Ik denk dat het al even plezierig zal zijn dan hier naar jullie te zitten typen.
De reis van Pushkar naar Agra mocht tellen. We kregen de bovenste slaapbank in de trein, waar ik echt niet moeilijk ging over doen, maar de toestand van die bank was een echt schandaal. Vuil dat die boel was. Dus hebben we met wat water en wc-papier eerst die banken zo proper mogelijk gemaakt. We hadden -echt, zonder overdrijven- evengoed op straat kunnen gaan liggen. Wel degelijk liggen, want op die bovenste bank kan je niet zitten, dan zit je met je hoofd tegen het treinplafond. Maar ach, iedereen neemt dat gelaten. Met een krant ofzo kloppen die Indische fantasten hun plaatske schoon en niemand klaagt, dus hebben wij het gehouden bij wat zagen tegen mekaar. Het binnenrijden was een grote strontboel, want we zagen heel wat blote poepen ons kakkedorend begroeten vanuit de raampjes. De treinbedding word heel goed gebruikt dus. Een goed begin van de dag dus. Langs de andere kant is het erg genoeg dat mensen zo hun behoefte moeten doen uit gebrek aan beter.
Agra zelf is hectisch, hectischer, hectistist, wat het verkeer betreft. Ook de drukte is, ach... hilarisch? Het schiet me tekort aan woorden hier in India. Ik denk dat ik mezelf leer kennen deze reis. Ik wordt hard tegen een ander maar ook tegen mezelf hoor. Ik stel vast wat voor verwend ding ik ben... maar denk nu niet dat ik hier de hele dag loop te dingen af te wegen en niet geniet...
We bezochten een natuurpark in Barathpur, waar we verkozen te verblijven ipv in Agra. In dat park toerden we 7uren rond op een oude gehuurde fiets, die me trouwens een open blaar op mn achterste bezorgde. Ik had mn sandalen aan zoals elke Indier ook doet trouwens, maar ik kreeg de punt van een dor palmblad in mijn voet. Enkele uren later was de boel ontstoken. Op naar het ziekenhuis, want de boel zwol deftig op en de pijn was niet erg te harden. Ziekenhuis... een ware belevenis... dat komt nog wel in een blogje als ik terug thuis ben... maar het mooie is dat er een ziekenhuis was en dat ik ben opgevangen en dat ik dat ook weer eens heb meegemaakt.
We zijn vier dagen verder. Mn voet is nog goed dik en ontstoken, maar de hevige pijn is weg. Resultaat... We zijn afgezakt naar Goa en gaan het nu heel rustig aan doen. Slim he!!!
O, ja, we bezochten heel traag en hinkend de Taj Mahal. Das ook een manier om het nog beter te bekijken... Ook Fathepur sikri, de verlaten maar verdomd toeristisch drukke stad is echt de moeite om in rond te hinkelen.
Genoeg voor nu...
01-04-2008 om 17:49
geschreven door xxxamxxx 
|
