Ik schrijf op dit logje altijd mijn persoonlijke mening. Ook als u deze niet deelt blijft het hopelijk toch interessant genoeg om af en toe even te buurten. Een constructief (liefst positief..) commentaar is altijd welkom! Mits anders aangegeven zijn alle
17-04-2013
China Town Wognum
Het was wederom stom toevallig dat we hier even aan tafel kwamen te zitten. We waren in de buurt aan het ronddwalen geweest en zochten een plek voor een degelijke maaltijd. Wognum ligt een km of 15 boven Hoorn en werd vooral bekend als vestigingsplaats van de meest bijzondere bank die Nederland ooit kende, de DSB. Het landelijk gelegen dorp Wognum kreeg daardoor grote bekendheid. Dat zie je niet zo terug in het 'centrum' want daar is het aanbod aan winkels schaars, maar kent men wel een Chinees-Indisch restaurant; China Town. (Boogert 11, Wognum). Het is een redelijk bescheiden restaurant qua aankleding dat zoals veel van dit soort gelegenheden vooral thuiseters bediend met een afhaalgedeelte met daarnaast een niet al te groot restaurantdeel. De ontvangst was netjes, maar we waren de eerste (en naar later bleek enige..) gasten. Om dan te vragen of we hadden gereserveerd lijkt een wat overdreven actie. We kregen een tafel aan het raam toegewezen en de menukaart. Die is redelijk groot, en de aangeboden hapjes en maaltijden smakelijk. We bestelden Indische rijsttafels en een speciale loempia. Die laatste was echt van een andere planeet, zo omvangrijk, de Indische rijsttafel was smakelijk, meer dan voldoende verzorgd, maar zeker niet Indisch. Neemt niet weg dat het eten dus gewoon lekker was, de gerechten zeer betaalbaar en de bediening erg aardig. Een wat onderschat restaurant denk ik, althans als zodanig. Rapportcijfer: 7,4!
Het was echt stom toevallig dat wij dit Chinese (wok)restaurant bezochten op de dag dat het na een grondige restauratie voor het eerst weer open ging. Dat zorgde na binnenkomst voor een prettige verrassing. Het oogde en rook allemaal nog nieuw, iedereen in de bediening was vrolijk en soms wart meer gespannen, maar het eten voortreffelijk en de sfeer meer dan aangenaam. Roem snelde het evenement van de heropening kennelijk vooruit, binnen een paar uur zat dit toch aardig grote restaurant helemaal knotsvol en was het volgens ons heel stil op straat in Leerdam. Maar men bleef overzicht houden bij de uitbaters, al gingen er wel wat zaken mis. Je boekt hier een arrangement voor twee of drie uur en dan mag je eten en drinken wat je maar wilt. Wil je echter sterke drankjes als bier of wijn tot je nemen moet je bijboeken en dat doet men via een op te waarderen soort creditkaartje. Dat werkte wel bij de kassa, niet bij de bar. Werd keurig opgelost, de wijntjes (prima kwaliteit) die wij dronken bij het eten werden gecrediteerd.
Het eten is voortreffelijk, de toetsjes zelfs zalig. Soms waren gerechten wat aan de koude kant, dat zijn vermoedelijk meer opstartproblemen dan structureel. Het personeel is voorkomend, netjes, en spreekt behoorlijk Nederlands. Dat maak je bij veel van dit soort gelegenheden wel anders mee. Was alles verder OK? Nee, maar schoonheidsfoutjes horen bij zo'n eerste dag. Wij hielden er een goed gevoel en volle maag aan over. Rapportcijfer: 8.3. En dat had nog hoger geweest als alles goed had gefunctioneerd en men iets meer had gelet op de ventilatie. Want nu hing het halve restaurant vol met blauwe rook van de wokafdeling. Maar verder? Een aanrader van jewelste. Gevestigd aan de Tiendweg 67-69 in Leerdam, en dat is net buiten het centrum.
In de afgelopen twee jaar verrees langs de snelweg A2, ten zuiden van onze hoofdstad, een ronde blauwe toren. Markant, hoog, opvallend. Gebouwd door de Fletcher Hotelketen, die normale mensen meer kennen van hun vaak wat oubollige pensionachtige hotelvestigingen in het hele land, maar kennelijk op weg naar een nieuwe toekomst met een meer op design gerichte uitstraling. Die toren is zon nieuw hotel en het gebouw is 18 etages hoog. Onlangs werd het opgeleverd en staat het in volle glorie te pronken langs die op dat punt bijzonder brede snelweg. Want strategisch is die locatie zeker. Precies daar waar de A2 zijn afsplitsingen kent naar de A9 (links naar Haarlem en Alkmaar, rechts naar Amsterdam Z.O. en Almere), is het net zon goed punt om even af te spreken voor een zakelijk gesprek of zo maar even een hapje en drankje in een van de hoog gelegen restaurants. Zoals je dat ook hebt bij de vele vestigingen van de Toekan die ook al zo strategisch zijn gelegen vaak. Fletcher zoekt met dit designhotel dezelfde doelgroepen. En die komen er ook op af. Onlangs deden wij even een bakkie in die blauwe toren. In een schitterend uitgemonsterde lift naar de 17e etage. Voor iemand met hoogtevrees, zoals ik, geen aanrader. Maar het uitzicht is betoverend. Vanuit de modern ingerichte horecaruimte (bedenk wel dat die pas om 11u in de ochtend open gaat!) kijk je bij goed weer wel 40 km ver. Tijdens ons bezoek was het door de heersende klimatologisch omstandigheden om en nabij 25km. We konden de Energiecentrale Hemweg goed zien, Uithoorn, Schiphol, en uiteraard de hele stad Amsterdam. De gelegenheid waar we te gast waren wordt door aardige mensen bediend, de toiletfaciliteiten moet je echt even zien, het design is hypermodern, waarbij een puntje van kritiek toch wel is dat schuifdeuren voor zon ruimte erg wennen zijn. Men serveert er een prima en betaalbaar kopje koffie of wat ook en de voorbij komende hapjes zagen er verzorgd en smakelijk uit. De aankleding van de buitenkant is vrolijk en dat zit zich wat door over de ramen van het rond gebouw. Niet elk raam biedt dus onbeperkt uitzicht en wat fotos schieten kan leiden tot geïrriteerde reacties van mensen die daar even met elkaar vergaderen. Want rond heeft ook een nadeel, de breedte van het geheel is niet zo groot, je staat snel in de weg of in de baan van de gevoerde gesprekken. Neemt niet weg dat we hier nog wel eens meer hen zullen gaan, al waag ik me zelf niet dicht bij de ramen. Want hoe fraai ook, hoogtevrees blijft een punt, vooral met ramen die van plafond tot vloer toch een meter of drie hoog zijn. Groot voordeel; de auto kan gratis voor de deur worden gezet, al is het parkeerterrein voor niet-gasten afgesloten. Maar dat is net als bij andere gelegenheden van dit soort en type. Uiteraard is het vooral een hotel, en zullen de kamers even modern en verzorgd zijn als de rest van het gebouw en dat doet grootse verwachtingen wekken voor de Fletcherketen in het algemeen. Rapportcijfer: 7.9!
Ik heb op het Nederlandse equivalent van dit blog al eens bericht over de geneugten van de Vrije Markt in Wamel. Net over de grens van Gelderland en Brabant is dat een fenomeen voor de streek. Zodanig idioot van opzet en inrichting dat we er telkens even langs gaan om te zien of we in onze benadering daarvan niet overdrijven. Blijkt niet zo te zijn. In feite bestaat het hele handelsgebeuren daar uit twee of drie oude industriele hallen waar standhouders van diverse pluimage hun spullen verkopen. Soms is dat niet veel meer dan markthandel, dan weer gaat het om dingen die op zolder werden gevonden bij overgrootouders en uitblinken door een eeuwenlang gebrek aan enige smaak. Wil je een 19e eeuwse serie opnemen over volkse mensen moet je hier je inkoop doen. Ongekend wat een meuk men hier aan de man of vrouw probeert of weet te brengen. De meeste standhouders zijn bijna net zo oud als de spullen die ze verkopen, je krijgt de indruk dat het mensen zijn die een aanvulling zoeken op uitkering of AOW. Weinigen verstaan het vak van verkoper echt, de meesten staan of zitten wat chagrijnig achter hun koopwaar of hebben zich daar tussen in genesteld met laptop, tv en radio. Er zijn wat uitzonderingen, maar het beeld is overwegend gelijk. Dat is ook het prijsniveau. Voor echte scherpe prijzen moet je hier niet zijn. Ik ben zelden met iets naar huis gegaan wat ik naar tevredenheid had ingekocht. Nou ja, met een uitzondering. Ik kocht er ooit een lederen stuurhoes voor in de auto en die is zo goed, sterk en netjes, dat hij van auto naar auto is verhuisd. Maar dat is echt een uitzondering. Toch zie ik heel wat kopers met de nodige spullen vertrekken van het (gratis)parkeerterrein. Kennlijk ben ik zelf te kritisch of ken de prijzen van de handel net even te goed. Maar ik kom vooral voor de sfeer ook. Die is hier geweldig! De muziek komt uit overhal opgehangen geluidsboxen en wordt verzorgd door de TROS denk ik, want vooral Nederlandstalig. Er zijn wat hoekjes voor eten en drinken, en dat is prima verzorgd door hard werkende dames en uitermate betaalbaar. Toiletten zijn weliswaar betaald te bezoeken, maar ook brandschoon. Als bezoeklocatie een absolute 7,5, maar als markt voor leuke vondsten waardeer ik het niet veel hoger dan een 6. Je gaat hier naartoe om een wat andere cultuur te bewonderen. En dat is van onschatbare waarde soms.
Het kostte een maand of veertien hard werken, maar nu komt de finale in zicht. Het door Jaap van Rij en mij in coauteurschap geschreven boek over de familie Pon en hun geweldige Koopmansbedrijf is een feit en komt na 21 maart op de markt. Nu al te vinden op de website van de uitgever en voor de snelle jongens en meisjes te bestellen voor een scherpe introductieprijs. -
http://www.freemusketeers.nl/index.php/pagina/boeken/aktie/details/boek/3985/de-kooplui-van-de-pon-dynastie.html -
- Als we de eerste presentatie-exemplaren in ons bezit hebben gaan we er ook als auteurs de boer mee op, komt de promotiecampagne pas echt op gang. Maar nu al maak ik lezers van al mijn relevante blogs en social media attent op hun mogelijkheid nu al een exemplaar te bestellen bij de uitgever. Het is leuk leeswerk, al zeg ik het zelf...
In het verleden heb ik al eens eerder iets geschreven over deze aan de Hoofdstraat in Sassenheim gevestigde banketbakker en lunchroom. Als we in die buurt zijn gaan we daar altijd even langs. Beetje oubollig aandoende winkel, maar wel met schitterende spullen en die zijn niet alleen betaalbaar maar ook overheerlijk. Men had wat pech in de afgelopen periode met het personeel. En dus kwam er wel eens een wel erg donker gebakken snack of tosti op tafel, of was de koffie niet zoals je mocht verwachten. Maar men herpakte zich en heeft de zaken weer behoorlijk voor elkaar. Toiletten zijn netjes, maar daar heb je het wel mee gezegd. Maar heel vriendelijk personeel. Een advies, ga vooral achterin de zaak zitten, niet vooraan. De winkeldeur gaat heel veel keertjes open en dicht, bij koud en slecht weer krijg je het snel te pakken. Drukke winkel, en proef vooral ook thuis eens van het gebak.
Het oogt niet meteen aantrekkelijk wellicht, maar de eenvoudige facade buiten verbergt een van de leukere en gezelliger stekjes in het centrum van Nijkerk; Old Niekark. Een soort bruine kroeg/brasserie met heel gezellig inrichting. Met wat niveauverschillen, hoekjes, leuke aangeklede wandjes, een grote bar en zo meer. Leuke gerechten, het meeste betaalbaar, heel leuke en vriendelijke bediening, en de temperatuur binnen op niveau. Prijzen zijn zeer betaalbaar. Een leuk stekje dat ik graag aanbeveel bij mijn lezers. Als je op het Plein in Nijkerk bent, ga dan even langs. Een dikke 7,5 voor deze aanbevelenswaardige horeca-lokatie. Cijfer had iets hoger uitgepakt als de dame die ons bediende niet al bij het half leeg zijn van de kopjes met warme drankjes langs was gekomen met de vraag of we nog iets wilden drinken. Dat was net even te snel....
Al heel wat jaartjes maken we er een gewoonte van om na een lange wandeling door de stad even aan te leggen bij de vestiging van Kwekkeboom aan de hoofdstedelijke Ferdinand Bolstraat. Zo vlakbij de Ceintuurbaan was dit altijd een adres om aan te bevelen. Efficiente bediening, zalige consumpties en meer dan betaalbaar. Het is er altijd druk. De ''buurt' weet 'Kwek' te vinden en maakt er bijna op Haagse wijze gebruik van de faciliteiten. Voorheen stond er een volledig op elkaar ingespeeld team van mensen. Twee dames en een heer. Top bediening, zaak kraakhelder, kranten keurig netjes op een leestafel. Voor elkaar en een rapportcijfer dat hoge waarden behaalde. Maar dat is veranderd. De leiding van het bedrijf, Kwekkeboom is een heel oud adres met wat verschillende filialen, besloot een van de dames over te plaatsen naar 'Noord'. Dat merkte je al in de wijze waarop de overige twee mensen de zaak moesten runnen. Toen ook de man onlangs verhuisde naar Amsterdam-West om daar een eigen zaak op de benen te zetten was het hart uit de zaak. Bij ons laatste bezoek deugde er van de bediening niet zoveel meer. Maar, en dat is toch erger, het was ineens rommelig. Toilet ronduit vies, stapels kranten overal, vloeren nat en het serveren gebeurde uiterst amateuristisch. Voor een zaak met zo'n naam niet zoals het hoort. Ben benieuwd hoe snel men de boel weer onder controle heeft bij Kwekkeboom, want dit komt echt niet veel verder dan rapportcijfer 6,5 en dat dan vooral door de nog steeds goede kwaliteit van de consumpties....
Aan de naam of de kwaliteit van eten en drinken ligt het zeker niet. Die is goed en redelijk betaalbaar. Niks mis mee. Maar bij banketbakker Ab Muller in Aalsmeer moeten ze echt eens nadenken over de bediening in eigen huis. Die was vroeger best goed geregeld, maar de laatste tijd gaat het aardig inefficient toe. Dat maakt dat je lang moet wachten op wat je bestelde, en nog veel langer tot je een keer mag afrekenen. Omdat men hier een winkel en lunchroom combineert is het wellicht wat te druk voor de mensen die de boel draaiende moeten houden, maar we hebben nu al een paar maal meegemaakt dat het op dezelfde wijze toeging hier. Jammer, want echt, aan de kwaliteit van wat men op tafel zet ligt het niet. Wellicht investeren in professionele mensen en ook eens in de gaten houden dat als familie van de eigenaar/eigenaresse voorbij komt dit niet ten kosten gaat van de klanten die moeten betalen voor hun consumpties. Rapportcijfer 6- en dat dan toch vooral door die enorm trage bediening.
Voor alle vrienden, bloggers, familieleden, Facebookers, Twitteraars, Linkedinners en zo meer, heel fijn 2013 toegewenst! Maak er een mooi jaar van en geniet van alles wat het leven te bieden heeft. Dit schaduwblogje zal ook in 2013 proberen een plek te zijn waar mijn vaste bezoekers af en toe dingen lezen die interessant voor hen kunnen zijn. Voor de overige berichten verwijs ik naar: www.altijdeenmening.wordpress.com
Alweer op weg naar de laatste dagen van dit jaar 2012. Het lijkt nog maar gisteren dat ik mijn vorige kerstwensen hier bezorgde. Wat vliegt de tijd. En wat maken we met zijn allen veel mee.
Prive of zakelijk, een jaar heeft flink wat verrassingen in zich. Positieve, negatieve, leuke of verdrietige. Veel daarvan kunnen we goed verwerken, worden er sterker van. Wijzer ook. Een economische crisis zoals we die nu meemaken zorgt ook voor inventiviteit. Wie slim is overleeft!
Hoe dan ook, 2012 was een interessant jaar. In vele opzichten. Net zoals 2013 dat zal zijn, let maar op!
Voorlopig wens ik u en de uwen ..
Heel mooie en warme feestdagen toe!
In 2013 zien we weer verder. Want wat in de afgelopen jaren is opgezet en uitgewerkt staat ook komend jaar volop ter beschikking ..
Met vriendelijke decembergroet.
Leo de meninggever - Blogger - Facebooker - Twitteraar - Linkedinner en
Wings and Wheelsspecialist
Strategisch gelegen aan de Markt in het gezellige stadje Tiel vindt je het mini-restaurant/lunchroom 'Hart van de Betuwe'. Een aardig adres om je even op te warmen in koude dagen, of verkoeling te zoeken als het warm is. Door de indeling binnen is het 'Hart' voorzien van heel wat hoekjes waar je even rustig kunt zitten met een overheerlijke versnapering. Men biedt een redelijke menukaart waar warme en koude gerechten elkaar afwisselen en voor bij de koffie staan ook nog wat zoetigheden op de agenda. Een van de mensen die wij dit keer in ons gezelschap meebrachten bestelde een Apfelstrudel met saus en slagroom. Vanuit de gedachte dat in Duitsland iets heel bijzonder is. Bijzonder was het Tielse equivalent wel, want de saus was wel erg mager toegevoegd. Dat moet men nog eens opzoeken in een receptenboek. Bediening is erg vriendelijk, vlot, maar soms wat minder efficient. Toch behaalt het Hart van de Betuwe wel een voldoende. 7- dit keer. Prijzen zijn keurig gemiddeld, het gebak betaalbaar en vers. Minder zijn de lastige lokaties voor de toiletten en in de winter de tafels bij de in- en uitgangen. Daar zit je dan echt op de tocht.
Grijs en mistig was het op die laatste dag van de vakantieweek die we doorbrachten in Midden-Limburg en Duitsland. Naar traditie en om het gezelschap lang bij elkaar te kunnen houden maken we dan na uitchecken bij de logeerlocatie dan een soort hink-stap-sprongen door het vaderlandse horecawezen. Onze eerste stop was derhalve Venray waar we door de kou gedwongen zochten naar een plek om even met wat lekkers op te warmen. Nu was dat Venray voorheen een erg aardig stadje met heel wat leuke stekjes, nu was het even zoeken. Tot we ontdekten dat er een leuk zaakje zit aan de Grotestraat 3, onder de bijzondere naam Zowyzo. Je kunt er wat eten en drinken en de inrichting is alleen al door de kleurrijke vloerbedekking vrolijk warm. Gebak staat helemaal vooraan in een kleine wat ouderwetse vitrine, de tafels zijn bescheiden van omvang, de stoelen redelijk. Bediening is hier prima, zonder overdreven vriendelijk te kunnen worden beoordeeld. Prijzen zijn gemiddeld, al is 2,80 Euro voor warme chocomel met wat slagroom niet meteen goedkoop. Toiletten zijn schoon en bijna nieuw, kortom een rapportcijfer 7. Al was het maar om het consequente doorvoeren van de huisstijl, zelfs op de visitekaartjes
Het centrum van het altijd weer gezellige plaatsje Weesp is sinds eind 2011 een horecagelegenheid rijker. t Heertje Eten en Drinken aan de Herengracht met fraai uitzicht over de 'haven' van de Vechtstad. Op een koude decemberdag bezochten we deze voor ons nieuwe zaak en namen een kopje met iets heet vloeibaars en namen er voor de lekkere trek een sauceizenbroodje bij. Intussen keken we onze ogen uit naar het warme interieur, met veel authentieke stijlelementen. De oude toog moet je echt even zien, monumentaal, enorme pilaren, en passend bij een zaak als deze. Je hebt een (groot) deel van de tafels op normaal niveau, en wat andere tafels op een soort plateau. Je kunt er iets kleins eten, maar ook lunchen of dineren. De bediening, door de uitbaters Peter en Karin van Asperen, is uiterst voorkomend, vriendelijk, en snel. De bestelde broodjes waren perfect, heerlijk van smaak en niet verbrand, wat bij deze snack nog wel eens voorkomt. Goedkoop was het hapje niet, want 2,75 is best aan de prijs. Maar de drankjes zijn daarentegen niet duurder dan bij een zaak als de Hema, en daar zit best wel enig verschil in ambiance tussen. Plezierig adres dat we graag aanbevelen en ook zelf nog wel eens zullen aandoen. Rapportcijfer: 8!
Als je, zoals wij onlangs, een paar dagen onderweg bent in het Duitse land en daar de lokale lekkernijen tot je hebt genomen is het wel even lekker om even iets anders te zoeken om de inwendige mens te verzorgen. Vrouwlief had ergens in het Midden-Limburgse landschap een Chinees/Indisch restaurantje langs de weg zien staan. Dat zochten wij dus op die bewuste avond bij schemer en nevel op. Maar dat lukte niet. We vonden wel een ander adresje waar we tot onze grote verbazing werden opgenomen in een warme ambiance van Japans/Chinese gastvrijheid. Een oude boerenschuur deed dienst als overdekte parkeerplaats en die was nog verlicht ook. Ontvangst was allerhartelijkst, de plek waar we gingen zitten was comfortabel en we hadden uitzicht op de druk bereden Napoleonweg, waar het verkeersaanbod overigens afneemt naarmate de uren vorderden. En dat doen ze snel bij Kasoku in Neer, want je zit er echt urenlang te genieten van culinaire hoogstandjes die een mix vormen van Japanse en Chinese lekkernijen. Allemaal bereid door in traditionele outfits gestoken koks. Het enige wat je als gast zelf hoeft te doen is op een bestellijstje met een catalogus van alle gerechten naast je, in te vullen wat je wilt eten. Vijf gangen, vijf gerechten per gang, als je dat op kunt. Want sommige zijn best stevig en als je daarmee begint is de avond snel voorbij. Dus ga je voor Nigiri, Maki of Gunkan en pas later voor de zwaardere warm dishes. Het toetje van handgemaakt en zeer smakelijk ijs in diverse bijzondere soorten zou ik zeker niet overslaan. Wie wil kan zich te buiten gaan aan sake, maar dan is het handig om een taxi te nemen na afloop of af te spreken wie als Japanse Bob functioneert. Afrekenen is een genoegen, meer dan drie tientjes p.p. ben je niet kwijt, en daar heb je dan je buikje echt voor vol zitten. Je moet er even voor omrijden wellicht, maar dat is echt de moeite waard. Wij zaten tussen allemaal Limburgse mee-eters en dat bleek genoeglijk gezelschap. Net als het personeel van het restaurant. Zelfs de kok gaf ons een hand bij vertrek. Maar ja, die kwam dan ook uit Amsterdam en was met dit unieke concept op enig moment naar Limburg getrokken. Met succes! Wie Kazoku ook eens wil proeven ( ), ze zitten aan de Napoleonweg 82, 6086AH in Neer. Een puntje van kritiek heb ik wel, (bij een rapportcijfer 8 voor de rest) de bediening aan tafel moet wat efficiënter wellicht, dan eten alle gasten ook in dezelfde gang het bestelde gerecht. Maar verder? Een topper!
Harald ken ik al wat jaartjes. We waren ooit collega's toen de Poncarriere zich nog afspeelde in het Zuid-Hollandse Voorschoten. Harald kwam daar onze crew versterken in de omvangrijke showroom. Hij was al gepokt en gemazzeld in het autovak bij andere merkdealers, bij ons kreeg hij het heilige geloof toegediend. Harald is een vrolijk type, hij kan goed vertellen, zorgt voor zijn familie, vrienden en waar nodig zijn klantjes. Maar ook voor zichzelf. En hij heeft tegenwoordig een passie die niets met zijn vakgebied van doen heeft. Hij danst. En niet zo maar een beetje rommelen op een vage dansvloer zoals uw meninggever dat ooit deed. Nee Harald danst Latijs-Amerikaans...en niet een beetje. Hij fotografeert en filmt de optredens regelmatig en plaatst die dan op YouTube en Facebook en zo krijgen we een ander beeld van deze erg opwindende dansvorm waar mooie dames en slanke heren zich in het zweet werken voor een fraaie en esthetisch verantwoorde manier van tegen elkaar aan vlijen van tegengestelde lichamen. Dit doet men soms ook in de vorm van zgn. flashmobs, en een daarvan zal komend weekend plaatsvinden in de hoofdstad. Op het Beursplein daar, bepaald niet de stilste plek van Amsterdam. Rond 2 uur worden passanten en geinteresseerden daar dus verrast met opwindende klanken van heerlijk muziek en dansers die hun lesjes en pasjes goed geleerd hebben. Bent u in de buurt? Ga langs en kom kijken. Harald treedt zelf ook op. Samen met de fraaie dames die hem vergezellen bij deze optredens. Want smaak heeft hij zeker....altijd gehad ook.
Vraag gewone mensen om je heen naar hun beeld van een bepaald merk of hun voorkeuren op dat gebied en je krijgt een bijna onontwarbare kluwen aan antwoorden. Mensen menen oprecht wat ze denken vaak en zeggen dat dan ook. Je hebt lieden die direct vallen voor de charme van een Nokia-telefoon, een Bjorn Borgslip of een Dunlop tennisracket. Vaak niet rationeel maar emotioneel onderbouwd. Merken doen er alles aan om onze emoties rond hun naamsbekendheid met feiten of fictie te staven. De suggestie van slaafvrij vervaardigde chocolade kan veel omzet toevoegen aan het bedrijfsresultaat, overmatige winsten zien we echter weer als over onze ruggen verdiend. Daar waar merken min of meer uit dezelfde koker komen en feitelijk niet van elkaar te onderscheiden zijn wordt het direct ingewikkelder. Toch lukt het marketeers, een beroepsgroep die in staat is om mensen knollen voor citroenen te verkopen om zelfs dan nog een onderscheidend vermogen toe te voegen aan het product. Autoland is natuurlijk mijn achtertuin geweest, en nog. Daar kom je deze kruisbestuiving van technieken heel vaak tegen, maar meteen ook het vermogen om elk merk een eigen plekje te geven. Men speelt in op de emoties die ons allen niet vreemd zijn en geven het gevoel mee dat jij, slimme koper, iets heel bijzonders hebt uitgezocht voor het dagelijkse vervoer. Denk aan de meest verkochte drieling van dit moment. Gebouwd in een op hoog toerende draaiende Tsjechische fabriek. Zelfde techniek, afkomstig van Daihatsu, maar uitgebracht als Citroen (C1), Toyota (Aygo) en Peugeot (107). Prijstechnisch aantrekkelijk, fiscaal voordelig, zuinig met brandstof en compact wat handig is bij het parkeren. Toch zijn er mensen die bij een verjaardag aan familie en vrienden omstandig weten uit te leggen waar het grote verschil zat tussen de ene of de andere kloon van de ander. Mensen kopen per se een Citroen of Toyota, voegen de unieke merkwaarden toe aan hun keuze en gaan genieten van hun ritjes in die kleine vierwieler. Dat doen ze ook bij Peugeot. Zonder dat men nu meteen weet wat nu het specifieke Franse is aan die auto, koopt men hem toch bewust. Een Peugeot staat immers voor Frans, Levensstijl, historie en zo meer. En toch rijd je in een Japanse auto, die in Tsjechië werd gebouwd. Vreemd hoe onze geest dan te werk gaat. Toch is het juist dat merkgevoel dat door Peugeot professioneel wordt beetgepakt en gekoesterd in haar meer dan professionele Experience Center aan de A2 bij Breukelen. Meer dan vijftig van de allernieuwste modellen staan hier te glimmen, en nog een vijftig demonstratiewagens worden beschikbaar gesteld om proef te rijden. Men verkoopt er geen autos, maar merkgevoel. En met verve. Ik was er onlangs te gast en werd er zelf door aangestoken. Niet dat ik snel van mijn geloof te brengen ben, maar de wijze waarom men hier het merkgevoel toevoegt spreekt mij zeer aan. Als u in de buurt bent moet u toch eens langs gaan. U valt van de ene verbazing in de andere. Alles wat met Peugeot van doen heeft is er te zien of te beleven. Kijk, dat is omgaan met imago. Ook al worden sommige modellen dan helemaal niet in Frankrijk gebouwd, je krijgt toch trek in een lekker glaasje Franse wijn en een stukje fromage. Al hadden ze dat niet in de aanbieding toen ik er was. Maar dat kan nog komen ..
Was vanmiddag te gast in een verduisterde leeuwenkooi....en maakte een sneak preview mee van een model dat volgende week pas in Geneve staat te blinken...
Elders op mijn digitale domein beschreef ik al het bezoekje dat we onlangs brachten aan het fraaie Urk. We kwamen voor het ijs dat tegen de dijken aan kruide en toen we daarmee klaar waren en meer dan vijftig afbeeldingen hadden opgeslagen op de digitale kaartjes waren we toen aan een bakkie. Net als vorige keer dat we hier op bezoek waren, 18 mei vorig jaar, viel op dat je hier in de ochtend niet echt moet zijn voor het horeca-aanbod. De meeste zaken zijn gesloten en dus kwamen we uiteindelijk uit bij het zeer fraai ogende en lekker warme visrestaurant Baarssen. Gezellig druk. We werden geholpen door medewerker Jelle die er echt zin in had. Aardig, voorkomend en snel. Wellicht net iets te snel om de bestelling van een broodje met een overheerlijke haring alsnog af te leveren met een hele deken van uitjes. Specifiek niet om gevraagd, maar toch. Thee bleek heet, zoals het hoort, maar de cappuccino voor vrouwlief absoluut niet te drinken. Uit een automaat, en dat ding was niet goed afgesteld of zo. Het schuim lag al dood op de koffie voor je er aan begon. Een echt minpunt. De toiletruimte bleek ruim, onderverdeeld in mannen en vrouwengelegenheden, maar het stonk er verschrikkelijk. Dat was ook even minder. Wat wel weer meeviel was de rekening, men ontsteeg niet de prijs van bijvoorbeeld de Hema. Maar daar is de cappuccino wel lekker en is op sommige plekken de bediening ook even plezierig.
Baarssen heeft echt een prachtige winkel, erg aardige medewerkers, prachtig visaanbod, maar moet op die koffie toch nog eens oefenen s.v.p. Net als op dat toilet. Dat moet echt frisser! Rapportcijfer: 6,5
Ik ben Leo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Leo.
Ik ben een man en woon in Amsterdam (NL) en mijn beroep is Zelfsstandig en onafhankelijk communicatie-adviseur.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Luchtvaart, auto's, reizen, fotografie, lezen, verzamelen, modelbouw, huisdieren.
Dit blog vult mijn meningblog aan dat ik al een jaar of wat neerzet in Wordpress. Hier vindt u vooral meningen over rest
Ik heb op het Nederlandse equivalent van dit blog al eens bericht over de geneugten van de Vrije Markt in Wamel. Net over de grens van Gelderland en Brabant is dat een fenomeen voor de streek. Zodanig idioot van opzet en inrichting dat we er telkens even langs gaan om te zien of we in onze benadering daarvan niet overdrijven. Blijkt niet zo te zijn. In feite bestaat het hele handelsgebeuren daar uit twee of drie oude industriele hallen waar standhouders van diverse pluimage hun spullen verkopen. Soms is dat niet veel meer dan markthandel, dan weer gaat het om dingen die op zolder werden gevonden bij overgrootouders en uitblinken door een eeuwenlang gebrek aan enige smaak. Wil je een 19e eeuwse serie opnemen over volkse mensen moet je hier je inkoop doen. Ongekend wat een meuk men hier aan de man of vrouw probeert of weet te brengen. De meeste standhouders zijn bijna net zo oud als de spullen die ze verkopen, je krijgt de indruk dat het mensen zijn die een aanvulling zoeken op uitkering of AOW. Weinigen verstaan het vak van verkoper echt, de meesten staan of zitten wat chagrijnig achter hun koopwaar of hebben zich daar tussen in genesteld met laptop, tv en radio. Er zijn wat uitzonderingen, maar het beeld is overwegend gelijk. Dat is ook het prijsniveau. Voor echte scherpe prijzen moet je hier niet zijn. Ik ben zelden met iets naar huis gegaan wat ik naar tevredenheid had ingekocht. Nou ja, met een uitzondering. Ik kocht er ooit een lederen stuurhoes voor in de auto en die is zo goed, sterk en netjes, dat hij van auto naar auto is verhuisd. Maar dat is echt een uitzondering. Toch zie ik heel wat kopers met de nodige spullen vertrekken van het (gratis)parkeerterrein. Kennlijk ben ik zelf te kritisch of ken de prijzen van de handel net even te goed. Maar ik kom vooral voor de sfeer ook. Die is hier geweldig! De muziek komt uit overhal opgehangen geluidsboxen en wordt verzorgd door de TROS denk ik, want vooral Nederlandstalig. Er zijn wat hoekjes voor eten en drinken, en dat is prima verzorgd door hard werkende dames en uitermate betaalbaar. Toiletten zijn weliswaar betaald te bezoeken, maar ook brandschoon. Als bezoeklocatie een absolute 7,5, maar als markt voor leuke vondsten waardeer ik het niet veel hoger dan een 6. Je gaat hier naartoe om een wat andere cultuur te bewonderen. En dat is van onschatbare waarde soms.
In het verleden heb ik al eens eerder iets geschreven over deze aan de Hoofdstraat in Sassenheim gevestigde banketbakker en lunchroom. Als we in die buurt zijn gaan we daar altijd even langs. Beetje oubollig aandoende winkel, maar wel met schitterende spullen en die zijn niet alleen betaalbaar maar ook overheerlijk. Men had wat pech in de afgelopen periode met het personeel. En dus kwam er wel eens een wel erg donker gebakken snack of tosti op tafel, of was de koffie niet zoals je mocht verwachten. Maar men herpakte zich en heeft de zaken weer behoorlijk voor elkaar. Toiletten zijn netjes, maar daar heb je het wel mee gezegd. Maar heel vriendelijk personeel. Een advies, ga vooral achterin de zaak zitten, niet vooraan. De winkeldeur gaat heel veel keertjes open en dicht, bij koud en slecht weer krijg je het snel te pakken. Drukke winkel, en proef vooral ook thuis eens van het gebak.
Het oogt niet meteen aantrekkelijk wellicht, maar de eenvoudige facade buiten verbergt een van de leukere en gezelliger stekjes in het centrum van Nijkerk; Old Niekark. Een soort bruine kroeg/brasserie met heel gezellig inrichting. Met wat niveauverschillen, hoekjes, leuke aangeklede wandjes, een grote bar en zo meer. Leuke gerechten, het meeste betaalbaar, heel leuke en vriendelijke bediening, en de temperatuur binnen op niveau. Prijzen zijn zeer betaalbaar. Een leuk stekje dat ik graag aanbeveel bij mijn lezers. Als je op het Plein in Nijkerk bent, ga dan even langs. Een dikke 7,5 voor deze aanbevelenswaardige horeca-lokatie. Cijfer had iets hoger uitgepakt als de dame die ons bediende niet al bij het half leeg zijn van de kopjes met warme drankjes langs was gekomen met de vraag of we nog iets wilden drinken. Dat was net even te snel....
Al heel wat jaartjes maken we er een gewoonte van om na een lange wandeling door de stad even aan te leggen bij de vestiging van Kwekkeboom aan de hoofdstedelijke Ferdinand Bolstraat. Zo vlakbij de Ceintuurbaan was dit altijd een adres om aan te bevelen. Efficiente bediening, zalige consumpties en meer dan betaalbaar. Het is er altijd druk. De ''buurt' weet 'Kwek' te vinden en maakt er bijna op Haagse wijze gebruik van de faciliteiten. Voorheen stond er een volledig op elkaar ingespeeld team van mensen. Twee dames en een heer. Top bediening, zaak kraakhelder, kranten keurig netjes op een leestafel. Voor elkaar en een rapportcijfer dat hoge waarden behaalde. Maar dat is veranderd. De leiding van het bedrijf, Kwekkeboom is een heel oud adres met wat verschillende filialen, besloot een van de dames over te plaatsen naar 'Noord'. Dat merkte je al in de wijze waarop de overige twee mensen de zaak moesten runnen. Toen ook de man onlangs verhuisde naar Amsterdam-West om daar een eigen zaak op de benen te zetten was het hart uit de zaak. Bij ons laatste bezoek deugde er van de bediening niet zoveel meer. Maar, en dat is toch erger, het was ineens rommelig. Toilet ronduit vies, stapels kranten overal, vloeren nat en het serveren gebeurde uiterst amateuristisch. Voor een zaak met zo'n naam niet zoals het hoort. Ben benieuwd hoe snel men de boel weer onder controle heeft bij Kwekkeboom, want dit komt echt niet veel verder dan rapportcijfer 6,5 en dat dan vooral door de nog steeds goede kwaliteit van de consumpties....
Alweer op weg naar de laatste dagen van dit jaar 2012. Het lijkt nog maar gisteren dat ik mijn vorige kerstwensen hier bezorgde. Wat vliegt de tijd. En wat maken we met zijn allen veel mee.
Prive of zakelijk, een jaar heeft flink wat verrassingen in zich. Positieve, negatieve, leuke of verdrietige. Veel daarvan kunnen we goed verwerken, worden er sterker van. Wijzer ook. Een economische crisis zoals we die nu meemaken zorgt ook voor inventiviteit. Wie slim is overleeft!
Hoe dan ook, 2012 was een interessant jaar. In vele opzichten. Net zoals 2013 dat zal zijn, let maar op!
Voorlopig wens ik u en de uwen
..
Heel mooie en warme feestdagen toe!
In 2013 zien we weer verder. Want wat in de afgelopen jaren is opgezet en uitgewerkt staat ook komend jaar volop ter beschikking
..
Met vriendelijke decembergroet.
Leo de meninggever - Blogger - Facebooker - Twitteraar - Linkedinner en
Wings and Wheelsspecialist
Grijs en mistig was het op die laatste dag van de vakantieweek die we doorbrachten in Midden-Limburg en Duitsland. Naar traditie en om het gezelschap lang bij elkaar te kunnen houden maken we dan na uitchecken bij de logeerlocatie dan een soort hink-stap-sprongen door het vaderlandse horecawezen. Onze eerste stop was derhalve Venray waar we door de kou gedwongen zochten naar een plek om even met wat lekkers op te warmen. Nu was dat Venray voorheen een erg aardig stadje met heel wat leuke stekjes, nu was het even zoeken. Tot we ontdekten dat er een leuk zaakje zit aan de Grotestraat 3, onder de bijzondere naam Zowyzo. Je kunt er wat eten en drinken en de inrichting is alleen al door de kleurrijke vloerbedekking vrolijk warm. Gebak staat helemaal vooraan in een kleine wat ouderwetse vitrine, de tafels zijn bescheiden van omvang, de stoelen redelijk. Bediening is hier prima, zonder overdreven vriendelijk te kunnen worden beoordeeld. Prijzen zijn gemiddeld, al is 2,80 Euro voor warme chocomel met wat slagroom niet meteen goedkoop. Toiletten zijn schoon en bijna nieuw, kortom een rapportcijfer 7. Al was het maar om het consequente doorvoeren van de huisstijl, zelfs op de visitekaartjes
Als je, zoals wij onlangs, een paar dagen onderweg bent in het Duitse land en daar de lokale lekkernijen tot je hebt genomen is het wel even lekker om even iets anders te zoeken om de inwendige mens te verzorgen. Vrouwlief had ergens in het Midden-Limburgse landschap een Chinees/Indisch restaurantje langs de weg zien staan. Dat zochten wij dus op die bewuste avond bij schemer en nevel op. Maar dat lukte niet. We vonden wel een ander adresje waar we tot onze grote verbazing werden opgenomen in een warme ambiance van Japans/Chinese gastvrijheid. Een oude boerenschuur deed dienst als overdekte parkeerplaats en die was nog verlicht ook. Ontvangst was allerhartelijkst, de plek waar we gingen zitten was comfortabel en we hadden uitzicht op de druk bereden Napoleonweg, waar het verkeersaanbod overigens afneemt naarmate de uren vorderden. En dat doen ze snel bij Kasoku in Neer, want je zit er echt urenlang te genieten van culinaire hoogstandjes die een mix vormen van Japanse en Chinese lekkernijen. Allemaal bereid door in traditionele outfits gestoken koks. Het enige wat je als gast zelf hoeft te doen is op een bestellijstje met een catalogus van alle gerechten naast je, in te vullen wat je wilt eten. Vijf gangen, vijf gerechten per gang, als je dat op kunt. Want sommige zijn best stevig en als je daarmee begint is de avond snel voorbij. Dus ga je voor Nigiri, Maki of Gunkan en pas later voor de zwaardere warm dishes. Het toetje van handgemaakt en zeer smakelijk ijs in diverse bijzondere soorten zou ik zeker niet overslaan. Wie wil kan zich te buiten gaan aan sake, maar dan is het handig om een taxi te nemen na afloop of af te spreken wie als Japanse Bob functioneert. Afrekenen is een genoegen, meer dan drie tientjes p.p. ben je niet kwijt, en daar heb je dan je buikje echt voor vol zitten. Je moet er even voor omrijden wellicht, maar dat is echt de moeite waard. Wij zaten tussen allemaal Limburgse mee-eters en dat bleek genoeglijk gezelschap. Net als het personeel van het restaurant. Zelfs de kok gaf ons een hand bij vertrek. Maar ja, die kwam dan ook uit Amsterdam en was met dit unieke concept op enig moment naar Limburg getrokken. Met succes! Wie Kazoku ook eens wil proeven (
), ze zitten aan de Napoleonweg 82, 6086AH in Neer. Een puntje van kritiek heb ik wel, (bij een rapportcijfer 8 voor de rest) de bediening aan tafel moet wat efficiënter wellicht, dan eten alle gasten ook in dezelfde gang het bestelde gerecht. Maar verder? Een topper!
Harald ken ik al wat jaartjes. We waren ooit collega's toen de Poncarriere zich nog afspeelde in het Zuid-Hollandse Voorschoten. Harald kwam daar onze crew versterken in de omvangrijke showroom. Hij was al gepokt en gemazzeld in het autovak bij andere merkdealers, bij ons kreeg hij het heilige geloof toegediend. Harald is een vrolijk type, hij kan goed vertellen, zorgt voor zijn familie, vrienden en waar nodig zijn klantjes. Maar ook voor zichzelf. En hij heeft tegenwoordig een passie die niets met zijn vakgebied van doen heeft. Hij danst. En niet zo maar een beetje rommelen op een vage dansvloer zoals uw meninggever dat ooit deed. Nee Harald danst Latijs-Amerikaans...en niet een beetje. Hij fotografeert en filmt de optredens regelmatig en plaatst die dan op YouTube en Facebook en zo krijgen we een ander beeld van deze erg opwindende dansvorm waar mooie dames en slanke heren zich in het zweet werken voor een fraaie en esthetisch verantwoorde manier van tegen elkaar aan vlijen van tegengestelde lichamen. Dit doet men soms ook in de vorm van zgn. flashmobs, en een daarvan zal komend weekend plaatsvinden in de hoofdstad. Op het Beursplein daar, bepaald niet de stilste plek van Amsterdam. Rond 2 uur worden passanten en geinteresseerden daar dus verrast met opwindende klanken van heerlijk muziek en dansers die hun lesjes en pasjes goed geleerd hebben. Bent u in de buurt? Ga langs en kom kijken. Harald treedt zelf ook op. Samen met de fraaie dames die hem vergezellen bij deze optredens. Want smaak heeft hij zeker....altijd gehad ook.
