Ik schrijf op dit logje altijd mijn persoonlijke mening. Ook als u deze niet deelt blijft het hopelijk toch interessant genoeg om af en toe even te buurten. Een constructief (liefst positief..) commentaar is altijd welkom! Mits anders aangegeven zijn alle
15-03-2013
Ponboek nu al te bestellen
Het kostte een maand of veertien hard werken, maar nu komt de finale in zicht. Het door Jaap van Rij en mij in coauteurschap geschreven boek over de familie Pon en hun geweldige Koopmansbedrijf is een feit en komt na 21 maart op de markt. Nu al te vinden op de website van de uitgever en voor de snelle jongens en meisjes te bestellen voor een scherpe introductieprijs. -
http://www.freemusketeers.nl/index.php/pagina/boeken/aktie/details/boek/3985/de-kooplui-van-de-pon-dynastie.html -
- Als we de eerste presentatie-exemplaren in ons bezit hebben gaan we er ook als auteurs de boer mee op, komt de promotiecampagne pas echt op gang. Maar nu al maak ik lezers van al mijn relevante blogs en social media attent op hun mogelijkheid nu al een exemplaar te bestellen bij de uitgever. Het is leuk leeswerk, al zeg ik het zelf...
In het verleden heb ik al eens eerder iets geschreven over deze aan de Hoofdstraat in Sassenheim gevestigde banketbakker en lunchroom. Als we in die buurt zijn gaan we daar altijd even langs. Beetje oubollig aandoende winkel, maar wel met schitterende spullen en die zijn niet alleen betaalbaar maar ook overheerlijk. Men had wat pech in de afgelopen periode met het personeel. En dus kwam er wel eens een wel erg donker gebakken snack of tosti op tafel, of was de koffie niet zoals je mocht verwachten. Maar men herpakte zich en heeft de zaken weer behoorlijk voor elkaar. Toiletten zijn netjes, maar daar heb je het wel mee gezegd. Maar heel vriendelijk personeel. Een advies, ga vooral achterin de zaak zitten, niet vooraan. De winkeldeur gaat heel veel keertjes open en dicht, bij koud en slecht weer krijg je het snel te pakken. Drukke winkel, en proef vooral ook thuis eens van het gebak.
Het oogt niet meteen aantrekkelijk wellicht, maar de eenvoudige facade buiten verbergt een van de leukere en gezelliger stekjes in het centrum van Nijkerk; Old Niekark. Een soort bruine kroeg/brasserie met heel gezellig inrichting. Met wat niveauverschillen, hoekjes, leuke aangeklede wandjes, een grote bar en zo meer. Leuke gerechten, het meeste betaalbaar, heel leuke en vriendelijke bediening, en de temperatuur binnen op niveau. Prijzen zijn zeer betaalbaar. Een leuk stekje dat ik graag aanbeveel bij mijn lezers. Als je op het Plein in Nijkerk bent, ga dan even langs. Een dikke 7,5 voor deze aanbevelenswaardige horeca-lokatie. Cijfer had iets hoger uitgepakt als de dame die ons bediende niet al bij het half leeg zijn van de kopjes met warme drankjes langs was gekomen met de vraag of we nog iets wilden drinken. Dat was net even te snel....
Al heel wat jaartjes maken we er een gewoonte van om na een lange wandeling door de stad even aan te leggen bij de vestiging van Kwekkeboom aan de hoofdstedelijke Ferdinand Bolstraat. Zo vlakbij de Ceintuurbaan was dit altijd een adres om aan te bevelen. Efficiente bediening, zalige consumpties en meer dan betaalbaar. Het is er altijd druk. De ''buurt' weet 'Kwek' te vinden en maakt er bijna op Haagse wijze gebruik van de faciliteiten. Voorheen stond er een volledig op elkaar ingespeeld team van mensen. Twee dames en een heer. Top bediening, zaak kraakhelder, kranten keurig netjes op een leestafel. Voor elkaar en een rapportcijfer dat hoge waarden behaalde. Maar dat is veranderd. De leiding van het bedrijf, Kwekkeboom is een heel oud adres met wat verschillende filialen, besloot een van de dames over te plaatsen naar 'Noord'. Dat merkte je al in de wijze waarop de overige twee mensen de zaak moesten runnen. Toen ook de man onlangs verhuisde naar Amsterdam-West om daar een eigen zaak op de benen te zetten was het hart uit de zaak. Bij ons laatste bezoek deugde er van de bediening niet zoveel meer. Maar, en dat is toch erger, het was ineens rommelig. Toilet ronduit vies, stapels kranten overal, vloeren nat en het serveren gebeurde uiterst amateuristisch. Voor een zaak met zo'n naam niet zoals het hoort. Ben benieuwd hoe snel men de boel weer onder controle heeft bij Kwekkeboom, want dit komt echt niet veel verder dan rapportcijfer 6,5 en dat dan vooral door de nog steeds goede kwaliteit van de consumpties....
Aan de naam of de kwaliteit van eten en drinken ligt het zeker niet. Die is goed en redelijk betaalbaar. Niks mis mee. Maar bij banketbakker Ab Muller in Aalsmeer moeten ze echt eens nadenken over de bediening in eigen huis. Die was vroeger best goed geregeld, maar de laatste tijd gaat het aardig inefficient toe. Dat maakt dat je lang moet wachten op wat je bestelde, en nog veel langer tot je een keer mag afrekenen. Omdat men hier een winkel en lunchroom combineert is het wellicht wat te druk voor de mensen die de boel draaiende moeten houden, maar we hebben nu al een paar maal meegemaakt dat het op dezelfde wijze toeging hier. Jammer, want echt, aan de kwaliteit van wat men op tafel zet ligt het niet. Wellicht investeren in professionele mensen en ook eens in de gaten houden dat als familie van de eigenaar/eigenaresse voorbij komt dit niet ten kosten gaat van de klanten die moeten betalen voor hun consumpties. Rapportcijfer 6- en dat dan toch vooral door die enorm trage bediening.
Voor alle vrienden, bloggers, familieleden, Facebookers, Twitteraars, Linkedinners en zo meer, heel fijn 2013 toegewenst! Maak er een mooi jaar van en geniet van alles wat het leven te bieden heeft. Dit schaduwblogje zal ook in 2013 proberen een plek te zijn waar mijn vaste bezoekers af en toe dingen lezen die interessant voor hen kunnen zijn. Voor de overige berichten verwijs ik naar: www.altijdeenmening.wordpress.com
Alweer op weg naar de laatste dagen van dit jaar 2012. Het lijkt nog maar gisteren dat ik mijn vorige kerstwensen hier bezorgde. Wat vliegt de tijd. En wat maken we met zijn allen veel mee.
Prive of zakelijk, een jaar heeft flink wat verrassingen in zich. Positieve, negatieve, leuke of verdrietige. Veel daarvan kunnen we goed verwerken, worden er sterker van. Wijzer ook. Een economische crisis zoals we die nu meemaken zorgt ook voor inventiviteit. Wie slim is overleeft!
Hoe dan ook, 2012 was een interessant jaar. In vele opzichten. Net zoals 2013 dat zal zijn, let maar op!
Voorlopig wens ik u en de uwen ..
Heel mooie en warme feestdagen toe!
In 2013 zien we weer verder. Want wat in de afgelopen jaren is opgezet en uitgewerkt staat ook komend jaar volop ter beschikking ..
Met vriendelijke decembergroet.
Leo de meninggever - Blogger - Facebooker - Twitteraar - Linkedinner en
Wings and Wheelsspecialist
Strategisch gelegen aan de Markt in het gezellige stadje Tiel vindt je het mini-restaurant/lunchroom 'Hart van de Betuwe'. Een aardig adres om je even op te warmen in koude dagen, of verkoeling te zoeken als het warm is. Door de indeling binnen is het 'Hart' voorzien van heel wat hoekjes waar je even rustig kunt zitten met een overheerlijke versnapering. Men biedt een redelijke menukaart waar warme en koude gerechten elkaar afwisselen en voor bij de koffie staan ook nog wat zoetigheden op de agenda. Een van de mensen die wij dit keer in ons gezelschap meebrachten bestelde een Apfelstrudel met saus en slagroom. Vanuit de gedachte dat in Duitsland iets heel bijzonder is. Bijzonder was het Tielse equivalent wel, want de saus was wel erg mager toegevoegd. Dat moet men nog eens opzoeken in een receptenboek. Bediening is erg vriendelijk, vlot, maar soms wat minder efficient. Toch behaalt het Hart van de Betuwe wel een voldoende. 7- dit keer. Prijzen zijn keurig gemiddeld, het gebak betaalbaar en vers. Minder zijn de lastige lokaties voor de toiletten en in de winter de tafels bij de in- en uitgangen. Daar zit je dan echt op de tocht.
Grijs en mistig was het op die laatste dag van de vakantieweek die we doorbrachten in Midden-Limburg en Duitsland. Naar traditie en om het gezelschap lang bij elkaar te kunnen houden maken we dan na uitchecken bij de logeerlocatie dan een soort hink-stap-sprongen door het vaderlandse horecawezen. Onze eerste stop was derhalve Venray waar we door de kou gedwongen zochten naar een plek om even met wat lekkers op te warmen. Nu was dat Venray voorheen een erg aardig stadje met heel wat leuke stekjes, nu was het even zoeken. Tot we ontdekten dat er een leuk zaakje zit aan de Grotestraat 3, onder de bijzondere naam Zowyzo. Je kunt er wat eten en drinken en de inrichting is alleen al door de kleurrijke vloerbedekking vrolijk warm. Gebak staat helemaal vooraan in een kleine wat ouderwetse vitrine, de tafels zijn bescheiden van omvang, de stoelen redelijk. Bediening is hier prima, zonder overdreven vriendelijk te kunnen worden beoordeeld. Prijzen zijn gemiddeld, al is 2,80 Euro voor warme chocomel met wat slagroom niet meteen goedkoop. Toiletten zijn schoon en bijna nieuw, kortom een rapportcijfer 7. Al was het maar om het consequente doorvoeren van de huisstijl, zelfs op de visitekaartjes
Het centrum van het altijd weer gezellige plaatsje Weesp is sinds eind 2011 een horecagelegenheid rijker. t Heertje Eten en Drinken aan de Herengracht met fraai uitzicht over de 'haven' van de Vechtstad. Op een koude decemberdag bezochten we deze voor ons nieuwe zaak en namen een kopje met iets heet vloeibaars en namen er voor de lekkere trek een sauceizenbroodje bij. Intussen keken we onze ogen uit naar het warme interieur, met veel authentieke stijlelementen. De oude toog moet je echt even zien, monumentaal, enorme pilaren, en passend bij een zaak als deze. Je hebt een (groot) deel van de tafels op normaal niveau, en wat andere tafels op een soort plateau. Je kunt er iets kleins eten, maar ook lunchen of dineren. De bediening, door de uitbaters Peter en Karin van Asperen, is uiterst voorkomend, vriendelijk, en snel. De bestelde broodjes waren perfect, heerlijk van smaak en niet verbrand, wat bij deze snack nog wel eens voorkomt. Goedkoop was het hapje niet, want 2,75 is best aan de prijs. Maar de drankjes zijn daarentegen niet duurder dan bij een zaak als de Hema, en daar zit best wel enig verschil in ambiance tussen. Plezierig adres dat we graag aanbevelen en ook zelf nog wel eens zullen aandoen. Rapportcijfer: 8!
Als je, zoals wij onlangs, een paar dagen onderweg bent in het Duitse land en daar de lokale lekkernijen tot je hebt genomen is het wel even lekker om even iets anders te zoeken om de inwendige mens te verzorgen. Vrouwlief had ergens in het Midden-Limburgse landschap een Chinees/Indisch restaurantje langs de weg zien staan. Dat zochten wij dus op die bewuste avond bij schemer en nevel op. Maar dat lukte niet. We vonden wel een ander adresje waar we tot onze grote verbazing werden opgenomen in een warme ambiance van Japans/Chinese gastvrijheid. Een oude boerenschuur deed dienst als overdekte parkeerplaats en die was nog verlicht ook. Ontvangst was allerhartelijkst, de plek waar we gingen zitten was comfortabel en we hadden uitzicht op de druk bereden Napoleonweg, waar het verkeersaanbod overigens afneemt naarmate de uren vorderden. En dat doen ze snel bij Kasoku in Neer, want je zit er echt urenlang te genieten van culinaire hoogstandjes die een mix vormen van Japanse en Chinese lekkernijen. Allemaal bereid door in traditionele outfits gestoken koks. Het enige wat je als gast zelf hoeft te doen is op een bestellijstje met een catalogus van alle gerechten naast je, in te vullen wat je wilt eten. Vijf gangen, vijf gerechten per gang, als je dat op kunt. Want sommige zijn best stevig en als je daarmee begint is de avond snel voorbij. Dus ga je voor Nigiri, Maki of Gunkan en pas later voor de zwaardere warm dishes. Het toetje van handgemaakt en zeer smakelijk ijs in diverse bijzondere soorten zou ik zeker niet overslaan. Wie wil kan zich te buiten gaan aan sake, maar dan is het handig om een taxi te nemen na afloop of af te spreken wie als Japanse Bob functioneert. Afrekenen is een genoegen, meer dan drie tientjes p.p. ben je niet kwijt, en daar heb je dan je buikje echt voor vol zitten. Je moet er even voor omrijden wellicht, maar dat is echt de moeite waard. Wij zaten tussen allemaal Limburgse mee-eters en dat bleek genoeglijk gezelschap. Net als het personeel van het restaurant. Zelfs de kok gaf ons een hand bij vertrek. Maar ja, die kwam dan ook uit Amsterdam en was met dit unieke concept op enig moment naar Limburg getrokken. Met succes! Wie Kazoku ook eens wil proeven ( ), ze zitten aan de Napoleonweg 82, 6086AH in Neer. Een puntje van kritiek heb ik wel, (bij een rapportcijfer 8 voor de rest) de bediening aan tafel moet wat efficiënter wellicht, dan eten alle gasten ook in dezelfde gang het bestelde gerecht. Maar verder? Een topper!
Harald ken ik al wat jaartjes. We waren ooit collega's toen de Poncarriere zich nog afspeelde in het Zuid-Hollandse Voorschoten. Harald kwam daar onze crew versterken in de omvangrijke showroom. Hij was al gepokt en gemazzeld in het autovak bij andere merkdealers, bij ons kreeg hij het heilige geloof toegediend. Harald is een vrolijk type, hij kan goed vertellen, zorgt voor zijn familie, vrienden en waar nodig zijn klantjes. Maar ook voor zichzelf. En hij heeft tegenwoordig een passie die niets met zijn vakgebied van doen heeft. Hij danst. En niet zo maar een beetje rommelen op een vage dansvloer zoals uw meninggever dat ooit deed. Nee Harald danst Latijs-Amerikaans...en niet een beetje. Hij fotografeert en filmt de optredens regelmatig en plaatst die dan op YouTube en Facebook en zo krijgen we een ander beeld van deze erg opwindende dansvorm waar mooie dames en slanke heren zich in het zweet werken voor een fraaie en esthetisch verantwoorde manier van tegen elkaar aan vlijen van tegengestelde lichamen. Dit doet men soms ook in de vorm van zgn. flashmobs, en een daarvan zal komend weekend plaatsvinden in de hoofdstad. Op het Beursplein daar, bepaald niet de stilste plek van Amsterdam. Rond 2 uur worden passanten en geinteresseerden daar dus verrast met opwindende klanken van heerlijk muziek en dansers die hun lesjes en pasjes goed geleerd hebben. Bent u in de buurt? Ga langs en kom kijken. Harald treedt zelf ook op. Samen met de fraaie dames die hem vergezellen bij deze optredens. Want smaak heeft hij zeker....altijd gehad ook.
Vraag gewone mensen om je heen naar hun beeld van een bepaald merk of hun voorkeuren op dat gebied en je krijgt een bijna onontwarbare kluwen aan antwoorden. Mensen menen oprecht wat ze denken vaak en zeggen dat dan ook. Je hebt lieden die direct vallen voor de charme van een Nokia-telefoon, een Bjorn Borgslip of een Dunlop tennisracket. Vaak niet rationeel maar emotioneel onderbouwd. Merken doen er alles aan om onze emoties rond hun naamsbekendheid met feiten of fictie te staven. De suggestie van slaafvrij vervaardigde chocolade kan veel omzet toevoegen aan het bedrijfsresultaat, overmatige winsten zien we echter weer als over onze ruggen verdiend. Daar waar merken min of meer uit dezelfde koker komen en feitelijk niet van elkaar te onderscheiden zijn wordt het direct ingewikkelder. Toch lukt het marketeers, een beroepsgroep die in staat is om mensen knollen voor citroenen te verkopen om zelfs dan nog een onderscheidend vermogen toe te voegen aan het product. Autoland is natuurlijk mijn achtertuin geweest, en nog. Daar kom je deze kruisbestuiving van technieken heel vaak tegen, maar meteen ook het vermogen om elk merk een eigen plekje te geven. Men speelt in op de emoties die ons allen niet vreemd zijn en geven het gevoel mee dat jij, slimme koper, iets heel bijzonders hebt uitgezocht voor het dagelijkse vervoer. Denk aan de meest verkochte drieling van dit moment. Gebouwd in een op hoog toerende draaiende Tsjechische fabriek. Zelfde techniek, afkomstig van Daihatsu, maar uitgebracht als Citroen (C1), Toyota (Aygo) en Peugeot (107). Prijstechnisch aantrekkelijk, fiscaal voordelig, zuinig met brandstof en compact wat handig is bij het parkeren. Toch zijn er mensen die bij een verjaardag aan familie en vrienden omstandig weten uit te leggen waar het grote verschil zat tussen de ene of de andere kloon van de ander. Mensen kopen per se een Citroen of Toyota, voegen de unieke merkwaarden toe aan hun keuze en gaan genieten van hun ritjes in die kleine vierwieler. Dat doen ze ook bij Peugeot. Zonder dat men nu meteen weet wat nu het specifieke Franse is aan die auto, koopt men hem toch bewust. Een Peugeot staat immers voor Frans, Levensstijl, historie en zo meer. En toch rijd je in een Japanse auto, die in Tsjechië werd gebouwd. Vreemd hoe onze geest dan te werk gaat. Toch is het juist dat merkgevoel dat door Peugeot professioneel wordt beetgepakt en gekoesterd in haar meer dan professionele Experience Center aan de A2 bij Breukelen. Meer dan vijftig van de allernieuwste modellen staan hier te glimmen, en nog een vijftig demonstratiewagens worden beschikbaar gesteld om proef te rijden. Men verkoopt er geen autos, maar merkgevoel. En met verve. Ik was er onlangs te gast en werd er zelf door aangestoken. Niet dat ik snel van mijn geloof te brengen ben, maar de wijze waarom men hier het merkgevoel toevoegt spreekt mij zeer aan. Als u in de buurt bent moet u toch eens langs gaan. U valt van de ene verbazing in de andere. Alles wat met Peugeot van doen heeft is er te zien of te beleven. Kijk, dat is omgaan met imago. Ook al worden sommige modellen dan helemaal niet in Frankrijk gebouwd, je krijgt toch trek in een lekker glaasje Franse wijn en een stukje fromage. Al hadden ze dat niet in de aanbieding toen ik er was. Maar dat kan nog komen ..
Was vanmiddag te gast in een verduisterde leeuwenkooi....en maakte een sneak preview mee van een model dat volgende week pas in Geneve staat te blinken...
Elders op mijn digitale domein beschreef ik al het bezoekje dat we onlangs brachten aan het fraaie Urk. We kwamen voor het ijs dat tegen de dijken aan kruide en toen we daarmee klaar waren en meer dan vijftig afbeeldingen hadden opgeslagen op de digitale kaartjes waren we toen aan een bakkie. Net als vorige keer dat we hier op bezoek waren, 18 mei vorig jaar, viel op dat je hier in de ochtend niet echt moet zijn voor het horeca-aanbod. De meeste zaken zijn gesloten en dus kwamen we uiteindelijk uit bij het zeer fraai ogende en lekker warme visrestaurant Baarssen. Gezellig druk. We werden geholpen door medewerker Jelle die er echt zin in had. Aardig, voorkomend en snel. Wellicht net iets te snel om de bestelling van een broodje met een overheerlijke haring alsnog af te leveren met een hele deken van uitjes. Specifiek niet om gevraagd, maar toch. Thee bleek heet, zoals het hoort, maar de cappuccino voor vrouwlief absoluut niet te drinken. Uit een automaat, en dat ding was niet goed afgesteld of zo. Het schuim lag al dood op de koffie voor je er aan begon. Een echt minpunt. De toiletruimte bleek ruim, onderverdeeld in mannen en vrouwengelegenheden, maar het stonk er verschrikkelijk. Dat was ook even minder. Wat wel weer meeviel was de rekening, men ontsteeg niet de prijs van bijvoorbeeld de Hema. Maar daar is de cappuccino wel lekker en is op sommige plekken de bediening ook even plezierig.
Baarssen heeft echt een prachtige winkel, erg aardige medewerkers, prachtig visaanbod, maar moet op die koffie toch nog eens oefenen s.v.p. Net als op dat toilet. Dat moet echt frisser! Rapportcijfer: 6,5
Terug kijken naar dit bijna afgelopen jaar doe ik persoonlijk met veel plezier. Los van de dingen die in het Meninggevers bestaan soms wat minder waren, dat schijn je toch sneller te vergeten dan de dingen in de macrowereld om ons heen. Zo komen bijv. de beelden van die Japanse aardbeving en tsunami sneller terug in de herinnering bij me dan de onmin die ik had met sommige amateurtjes op de helpdesk van weblog.nl. Het een maakt gewoon meer indruk dan het ander. 2011 was voor ons het jaar van de reisjes, ook al zat daar dit keer dan geen wat verdere Europese of intercontinentale bestemming bij. We reden dit jaar heel wat af. In het werkpaard, soms in een gele rups, maar wel regelmatig en met dat al genoemde plezier. We waren met vriendjes op stap, soms alleen of met zijn tweetjes. We logeerden hier of dan weer daar en werden soms verwend op een ongekende manier. We spraken waar het uitkwam tot diep in de nacht over diepzinnige zaken, lachten veel, huilden soms, werden weer eens boos of gewoon teleurgesteld. 2011 bleek geen ander jaar dan de voorgaande op die punten, maar soms waren de emoties dit keer wat intenser. We namen in de eerste helft van het jaar grote beslissingen die nu in een lastige economische situatie toch goed blijken te zijn uitgepakt. We moeten nog wat van die beslissingen nemen of plannen die we maakten echt gaan uitvoeren. Dat kan allemaal nog in 2012. Maar wat me naast al die persoonlijke en aan de liefhebberijen geknoopte ervaringen nog het meest bij zal blijven is toch de plekken die we zoal bezochten, de steden of dorpen die we bekeken, de mensen die we ontmoetten en de grenzen die we overschreden. Als ik de agenda er nog eens op na sla zie ik weer een hoop firsts naast de nodige herhalingen van zetten uit eerdere jaren. We lieten onze eigen mooie stad zien aan weer een groepje zo gewaardeerde vrienden en kregen als retourcadeau het een en ander te zien van plekken in heel andere delen van ons mooie landje. Duitsland was ook weer in dit jaar, maar bij de zuiderburen waren we ook weer uitgebreid te gast. Vooral Brussel kon ons bekoren. We aten weer te veel dit jaar en bewogen veel te weinig. We kochten ook weer teveel, maar dat hoort nu eenmaal bij het soort verzamelaars en lezers dat wij zijn. Kortom, het jaar 2011 is bijna afgelopen en wij hebben er zoals dat hoort enorm van genoten. Nu maar eens zien hoe we dat in 2012 gaan doen. Ik heb het maar niet over goede voornemens, ik beloof niemand meer iets op voorhand, neem niets aan als vanzelfsprekend en zie wel wat er allemaal van komt. Dat geeft meer rust. En vanuit die gemoedstoestand wens ik jullie allemaal een heerlijke en veilige jaarwisseling toe, en een goed begin van 2012. Wordt vast een goed jaar, als we er maar in blijven geloven ..
Als je jong bent bestaat er een zekere naïviteit ten aanzien van het vertrouwen dat je mag stellen in andere mensen. Of in dieren. Weet je veel als kind dat het aan een staart trekken van de altijd om je heen bewegende hond of kat door deze niet wordt gezien als welzijnverhogend voor het dier? Dan haalt zon beest uit pure waanhoop, angst of pijn een keer uit en weet jij meteen dat niet alles is wat het lijkt. Sommige kinderen lopen er traumas of verminkingen door op, anderen hooguit het besef dat andere wezens ook pijn kunnen lijden en dat je ze dus beter maar een beetje met rust kunt laten. Dat gaat ook zo met mensen. Je vertrouwt op je ouders, mits aanwezig, broers, zussen en andere familie. Later ook op je vriendjes op straat. Binnen een jaar of tien na de geboorte hebben veel kinderen al snel door dat het leven ook kan bestaan uit een fikse optelsom van teleurstellingen op juist dit gebied. En trek je als jong mens daardoor je eigen conclusies. Je wordt cynisch, neemt niet alles meer aan voor waar en bouwt op zeker moment steen voor steen een muurtje om je heen om je zo te beschermen tegen nog meer mogelijke schade. Anderen kiezen er voor om met open armen en geest te blijven staan voor alles wat van buiten komt en zo met liefde en begrip eventuele negatieve aanvallen af te slaan. Uiteraard zit tussen die twee werelden ook nog de nuance, maar goed, ik hoop dat ik mijn punt even heb kunnen maken. Een punt dat zich in de loop van een volwassen leven verder ontwikkelt. Want neem van mij maar aan dat al te veel vertrouwen in de medemens soms wat minder handig is en nogal eens meer wordt beschaamd dan alleen in de prille jeugd door de huispoes of hond. Als ik mij beperk tot N is 1 onderzoek zie ik wel dat ik heel wat keertjes aardig heb moeten bijten om oppervlakkige of wat diepere pijnpunten te kunnen verwerken. Als weer eens bleek dat je zeker in het doen van zaken niet echt kunt vertrouwen op allerlei toezeggingen of afspraken die met je worden gemaakt. Vaak voelde je het al aan het eigen water dat dingen niet zo mooi waren als ze werden voorgespiegeld, maar ook roddel en achterklap bleken in dit verband vaak lastig te bestrijden middelen om jou onderuit te schoffelen. Er zijn mensen die daar hun levenswerk van maken. Nu is een keertje roddelen over .echt niet zo erg, de meeste kruideniers en dameskappers zijn er groot door geworden of zelfs landelijk bekend en je kunt er zelfs televisiebekendheid mee verkrijgen. Maar echt iemand die jou vertrouwt een dolk in de rug steken is kennelijk sinds het tijdperk van Julius Cesar voor velen een vorm van levensinvulling die mij zelf bijzonder tegen staat, maar bepaald niet om die reden kan worden uitgebannen. Dat roddelen beschadigt ook echt, het maakt kapot en bedenk maar dat er geen John Williams of Familiediner meer bij kan helpen als zo iemand als ik zich verraden voelt. Mensen die er mee te maken kregen in het verleden weten hoe ik daar op reageer. Ook in 2011 moest er in dit verband weer worden opgetreden en kreeg mijn cynische houding naar derden toe weer voldoende voedsel om me niet meer terug te laten zetten in en status van naïviteit. Wie niet wil moet maar voelen. Of niet, want eenmaal afscheid genomen hebbend is het voor mij ook definitief klaar. En ja, ik geef toe dat ik heel vroeger als kind inderdaad aan de staart van de huiskat heb getrokken en dat die meteen stevig blazend uithaalde. Dat ben IK niet vergeten. Vandaar dat onze huisdieren van nu mij in ieder geval volkomen kunnen vertrouwen Jou ook?
Het was wel een bijzonder jaartje, dit nummer 2011! Onzekerheden over o.a. de toekomst van ons Europese financiële stelsel brachten niet bepaald altijd rust en vertrouwen. Dat merkten wij Nederlanders vaak allemaal aan den lijve. Het gaat soms even korter of langer niet zoals het moet. Maar ja, dan moet het maar zoals het gaat! Ook ik deed met mijn professionele deel van het dagelijks leven even wat ingrepen, veranderde van koers, zocht wat meer de luwte en vermeed al te lastige passages op een reis vol creatieve momenten en interessante bestemmingen. Waar het over die bestemmingen gaat; dit jaar bracht weer heel wat nieuwe binnen- en buitenlandse plekken waar we even langs gingen. Het werkpaard moest aardig draven om op zakelijk en privé-tripjes de inzittenden veilig en voordelig ter plekke te krijgen.
Toch wisselde ook bij de Meninggever hoop vaak af met vertrouwen, maaktemn deze emoties soms los wat voorheen vast zat en zo werd 2011 tenminste wel een interessant en goed te verteren jaar. Als we de verwachtingen die we vooral zakelijk daaraan stelden niet elke dag ter hand namen. Intussen staan we met zijn allen alweer voor de bekende feestdagen zoals altijd aan het einde van elk jaar en vieren we straks het feest van het licht gevolgd door de jaarwisseling naar een ongetwijfeld even interessant en uitdagend jaar als het huidige. Hoe we daarmee om zullen gaan is voor iedereen verschillend, voor elk van ons ook vaak anders. Zeker lijkt wel, dat de oude tijden niet meer zullen terugkomen. Veel is in de wereld om ons heen veranderd. Social media werden in 2011 belangrijker dan ooit. Communicatie met onze medemensen verloopt steeds meer digitaal. Die zorgt er ook voor dat hoe ver van elkaar af ook, we toch contact weten te houden en onze mening kunnen geven ook al zit niet iedereen daar altijd op te wachten. Van sommige collegas nam ik dit jaar, met redenen omkleed, daarom afstand. Als zaken persoonlijk worden stop ik er geen moeite meer in. Communicatie moet nu eenmaal tweezijdig werken toch? Natuurlijk ben ik zelf ook wel eens scherp, maar dan gaat het altijd over de inhoud, nooit om de personen achter een tegenmeninggever. Maar dat weet je intussen wel toch?! Zo niet dan hoor ik het wel. Een goed voornemen er bij kan altijd!
Voor nu wens ik jou en de jouwen een paar heerlijke feestdagen toe en een prachtig begin van 2012. Geniet er van met volle teugen. Dat maakt het leven zo leuk, net als mijn contacten met de medebloggers, Facebookers en Twitteraars al zodanig ervaar.
Met feestelike groet,
Leo de Meninggever
www.altijdeenmening.wordpress.com
www.auto.blog.nl
www.bloggen.be/verzamelgek50
www.bloggen.be/luchtvaartmening
.
Zolang het themapark bestaat is er al een probleem met de financiering van het geheel. Logisch, want het Aviodrome heeft stevige ambities neergezet ooit en de toenmalige directie vulde al die wensen en verlangens met graagte in. Het ene historische vliegtuig was nog niet bij de nieuwe gebouwen op Lelystad Airport neergestreken of de volgende stond al weer op het verlanglijstje. Men dacht niet zozeer in economische modellen, maar vooral vanuit een luchtvaarthistorisch besef. En dat maakte dat er een collectie ontstond die bijna uniek is in de wereld. Van DC-2 tot Constellation, van Antonov 2 tot Boeing 747, het is allemaal aanwezig in die noordelijke hoek van Lelystad. Het Themapark geeft het voormalige vliegveldje in de polder allure. Men bouwde een deel van het oude en vooroorlogse Schiphol na, zette een heel stevige expositiehal neer met veel van het oude spul onder dak en plaatste de vliegwaardige collectie in een aparte hangaar aan de overzijde. Voor kinderen werd veel georganiseerd, er is een leuke horecagelegenheid en de overige faciliteiten zijn aantrekkelijk en goed bereikbaar. Lelystad ligt op ongeveer 40 minuten rijden vanaf Amsterdam, goed een uurtje van Zwolle vandaan en je kunt bij het Themapark goed parkeren, zij het betaald. De entree is ook best pittig, met een gezinnetje van vier mensen ben je een aardig bedragje verder, maar dat heeft van doen met de financiering van het geheel. En wie een dagje pretpark doet in Nederland zal lachen om deze prijzen bij het Avriodrome. Men maakt ook geld bij de verhuur van ruimten aan bedrijven, en juist dat laatste onderdeel van de bedrijfsvoering staat tegenwoordig aardig onder druk. De financiële crisis zorgt voor terughoudendheid bij bedrijven en instellingen om ruimte te huren bij het Themapark. En dat nekt de geplande budgetten voor dit en volgend jaar. Het aantal bezoekers blijkt min of meer gelijk aan afgelopen jaren, kennelijk slaagt men nog niet voldoende in het neerzetten van het Aviodrome als pretlocatie. En nu zijn er onheilstijdingen rond het voortbestaan. Want, als de begroting weer eens een gat laat zien aan het einde van het jaar, sprongen normaal gesproken KLM en LH Schiphol bij. Ook de Postcodeloterij wilde nog wel eens een extra storting in de kas doen. Maar al deze stromen raken ook opgedroogd. En zo dreigt een van de mooiste collecties van ons land verloren te gaan en het vliegveld Lelystad haar grootste magneet kwijt te raken. Een onvergeeflijke blunder als verantwoordelijke bestuurders dit zouden toestaan. Hier hoort dus wel subsidie naartoe te gaan, dit park dient een groot doel. Want we hebben in het verleden al zo vaak en veel aan industrieel erfgoed verkwanseld. Waar KLM nu grif Fokker 100s uitdeelt, was men vroeger niet te beroerd om alle oude kisten te slopen of te verkopen. Zo missen we nog een DC-6, DC-7C, DC-8, DC-9, DC-10, een 737-300 (worden nu op Southend gesloopt!) en zo meer. Een 767 van Martinair zou zeker passen. En wat te denken van een Convair 340, Vickers Viscount, Electra??? Allemaal verdwenen. En ooit zo belangrijk geweest voor onze nationale luchtvaart. Net als een Fokker F28. Alleen om die redenen al moet het Aviodrome worden gered van de ondergang. Een actie lijkt me geen overbodige actie! Zeker binnen de politiek!
Ik ben Leo, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Leo.
Ik ben een man en woon in Amsterdam (NL) en mijn beroep is Zelfsstandig en onafhankelijk communicatie-adviseur.
Ik ben geboren op 06/01/1948 en ben nu dus 77 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Luchtvaart, auto's, reizen, fotografie, lezen, verzamelen, modelbouw, huisdieren.
Dit blog vult mijn meningblog aan dat ik al een jaar of wat neerzet in Wordpress. Hier vindt u vooral meningen over rest
In het verleden heb ik al eens eerder iets geschreven over deze aan de Hoofdstraat in Sassenheim gevestigde banketbakker en lunchroom. Als we in die buurt zijn gaan we daar altijd even langs. Beetje oubollig aandoende winkel, maar wel met schitterende spullen en die zijn niet alleen betaalbaar maar ook overheerlijk. Men had wat pech in de afgelopen periode met het personeel. En dus kwam er wel eens een wel erg donker gebakken snack of tosti op tafel, of was de koffie niet zoals je mocht verwachten. Maar men herpakte zich en heeft de zaken weer behoorlijk voor elkaar. Toiletten zijn netjes, maar daar heb je het wel mee gezegd. Maar heel vriendelijk personeel. Een advies, ga vooral achterin de zaak zitten, niet vooraan. De winkeldeur gaat heel veel keertjes open en dicht, bij koud en slecht weer krijg je het snel te pakken. Drukke winkel, en proef vooral ook thuis eens van het gebak.
Het oogt niet meteen aantrekkelijk wellicht, maar de eenvoudige facade buiten verbergt een van de leukere en gezelliger stekjes in het centrum van Nijkerk; Old Niekark. Een soort bruine kroeg/brasserie met heel gezellig inrichting. Met wat niveauverschillen, hoekjes, leuke aangeklede wandjes, een grote bar en zo meer. Leuke gerechten, het meeste betaalbaar, heel leuke en vriendelijke bediening, en de temperatuur binnen op niveau. Prijzen zijn zeer betaalbaar. Een leuk stekje dat ik graag aanbeveel bij mijn lezers. Als je op het Plein in Nijkerk bent, ga dan even langs. Een dikke 7,5 voor deze aanbevelenswaardige horeca-lokatie. Cijfer had iets hoger uitgepakt als de dame die ons bediende niet al bij het half leeg zijn van de kopjes met warme drankjes langs was gekomen met de vraag of we nog iets wilden drinken. Dat was net even te snel....
Al heel wat jaartjes maken we er een gewoonte van om na een lange wandeling door de stad even aan te leggen bij de vestiging van Kwekkeboom aan de hoofdstedelijke Ferdinand Bolstraat. Zo vlakbij de Ceintuurbaan was dit altijd een adres om aan te bevelen. Efficiente bediening, zalige consumpties en meer dan betaalbaar. Het is er altijd druk. De ''buurt' weet 'Kwek' te vinden en maakt er bijna op Haagse wijze gebruik van de faciliteiten. Voorheen stond er een volledig op elkaar ingespeeld team van mensen. Twee dames en een heer. Top bediening, zaak kraakhelder, kranten keurig netjes op een leestafel. Voor elkaar en een rapportcijfer dat hoge waarden behaalde. Maar dat is veranderd. De leiding van het bedrijf, Kwekkeboom is een heel oud adres met wat verschillende filialen, besloot een van de dames over te plaatsen naar 'Noord'. Dat merkte je al in de wijze waarop de overige twee mensen de zaak moesten runnen. Toen ook de man onlangs verhuisde naar Amsterdam-West om daar een eigen zaak op de benen te zetten was het hart uit de zaak. Bij ons laatste bezoek deugde er van de bediening niet zoveel meer. Maar, en dat is toch erger, het was ineens rommelig. Toilet ronduit vies, stapels kranten overal, vloeren nat en het serveren gebeurde uiterst amateuristisch. Voor een zaak met zo'n naam niet zoals het hoort. Ben benieuwd hoe snel men de boel weer onder controle heeft bij Kwekkeboom, want dit komt echt niet veel verder dan rapportcijfer 6,5 en dat dan vooral door de nog steeds goede kwaliteit van de consumpties....
Alweer op weg naar de laatste dagen van dit jaar 2012. Het lijkt nog maar gisteren dat ik mijn vorige kerstwensen hier bezorgde. Wat vliegt de tijd. En wat maken we met zijn allen veel mee.
Prive of zakelijk, een jaar heeft flink wat verrassingen in zich. Positieve, negatieve, leuke of verdrietige. Veel daarvan kunnen we goed verwerken, worden er sterker van. Wijzer ook. Een economische crisis zoals we die nu meemaken zorgt ook voor inventiviteit. Wie slim is overleeft!
Hoe dan ook, 2012 was een interessant jaar. In vele opzichten. Net zoals 2013 dat zal zijn, let maar op!
Voorlopig wens ik u en de uwen
..
Heel mooie en warme feestdagen toe!
In 2013 zien we weer verder. Want wat in de afgelopen jaren is opgezet en uitgewerkt staat ook komend jaar volop ter beschikking
..
Met vriendelijke decembergroet.
Leo de meninggever - Blogger - Facebooker - Twitteraar - Linkedinner en
Wings and Wheelsspecialist
Grijs en mistig was het op die laatste dag van de vakantieweek die we doorbrachten in Midden-Limburg en Duitsland. Naar traditie en om het gezelschap lang bij elkaar te kunnen houden maken we dan na uitchecken bij de logeerlocatie dan een soort hink-stap-sprongen door het vaderlandse horecawezen. Onze eerste stop was derhalve Venray waar we door de kou gedwongen zochten naar een plek om even met wat lekkers op te warmen. Nu was dat Venray voorheen een erg aardig stadje met heel wat leuke stekjes, nu was het even zoeken. Tot we ontdekten dat er een leuk zaakje zit aan de Grotestraat 3, onder de bijzondere naam Zowyzo. Je kunt er wat eten en drinken en de inrichting is alleen al door de kleurrijke vloerbedekking vrolijk warm. Gebak staat helemaal vooraan in een kleine wat ouderwetse vitrine, de tafels zijn bescheiden van omvang, de stoelen redelijk. Bediening is hier prima, zonder overdreven vriendelijk te kunnen worden beoordeeld. Prijzen zijn gemiddeld, al is 2,80 Euro voor warme chocomel met wat slagroom niet meteen goedkoop. Toiletten zijn schoon en bijna nieuw, kortom een rapportcijfer 7. Al was het maar om het consequente doorvoeren van de huisstijl, zelfs op de visitekaartjes
Als je, zoals wij onlangs, een paar dagen onderweg bent in het Duitse land en daar de lokale lekkernijen tot je hebt genomen is het wel even lekker om even iets anders te zoeken om de inwendige mens te verzorgen. Vrouwlief had ergens in het Midden-Limburgse landschap een Chinees/Indisch restaurantje langs de weg zien staan. Dat zochten wij dus op die bewuste avond bij schemer en nevel op. Maar dat lukte niet. We vonden wel een ander adresje waar we tot onze grote verbazing werden opgenomen in een warme ambiance van Japans/Chinese gastvrijheid. Een oude boerenschuur deed dienst als overdekte parkeerplaats en die was nog verlicht ook. Ontvangst was allerhartelijkst, de plek waar we gingen zitten was comfortabel en we hadden uitzicht op de druk bereden Napoleonweg, waar het verkeersaanbod overigens afneemt naarmate de uren vorderden. En dat doen ze snel bij Kasoku in Neer, want je zit er echt urenlang te genieten van culinaire hoogstandjes die een mix vormen van Japanse en Chinese lekkernijen. Allemaal bereid door in traditionele outfits gestoken koks. Het enige wat je als gast zelf hoeft te doen is op een bestellijstje met een catalogus van alle gerechten naast je, in te vullen wat je wilt eten. Vijf gangen, vijf gerechten per gang, als je dat op kunt. Want sommige zijn best stevig en als je daarmee begint is de avond snel voorbij. Dus ga je voor Nigiri, Maki of Gunkan en pas later voor de zwaardere warm dishes. Het toetje van handgemaakt en zeer smakelijk ijs in diverse bijzondere soorten zou ik zeker niet overslaan. Wie wil kan zich te buiten gaan aan sake, maar dan is het handig om een taxi te nemen na afloop of af te spreken wie als Japanse Bob functioneert. Afrekenen is een genoegen, meer dan drie tientjes p.p. ben je niet kwijt, en daar heb je dan je buikje echt voor vol zitten. Je moet er even voor omrijden wellicht, maar dat is echt de moeite waard. Wij zaten tussen allemaal Limburgse mee-eters en dat bleek genoeglijk gezelschap. Net als het personeel van het restaurant. Zelfs de kok gaf ons een hand bij vertrek. Maar ja, die kwam dan ook uit Amsterdam en was met dit unieke concept op enig moment naar Limburg getrokken. Met succes! Wie Kazoku ook eens wil proeven (
), ze zitten aan de Napoleonweg 82, 6086AH in Neer. Een puntje van kritiek heb ik wel, (bij een rapportcijfer 8 voor de rest) de bediening aan tafel moet wat efficiënter wellicht, dan eten alle gasten ook in dezelfde gang het bestelde gerecht. Maar verder? Een topper!
Harald ken ik al wat jaartjes. We waren ooit collega's toen de Poncarriere zich nog afspeelde in het Zuid-Hollandse Voorschoten. Harald kwam daar onze crew versterken in de omvangrijke showroom. Hij was al gepokt en gemazzeld in het autovak bij andere merkdealers, bij ons kreeg hij het heilige geloof toegediend. Harald is een vrolijk type, hij kan goed vertellen, zorgt voor zijn familie, vrienden en waar nodig zijn klantjes. Maar ook voor zichzelf. En hij heeft tegenwoordig een passie die niets met zijn vakgebied van doen heeft. Hij danst. En niet zo maar een beetje rommelen op een vage dansvloer zoals uw meninggever dat ooit deed. Nee Harald danst Latijs-Amerikaans...en niet een beetje. Hij fotografeert en filmt de optredens regelmatig en plaatst die dan op YouTube en Facebook en zo krijgen we een ander beeld van deze erg opwindende dansvorm waar mooie dames en slanke heren zich in het zweet werken voor een fraaie en esthetisch verantwoorde manier van tegen elkaar aan vlijen van tegengestelde lichamen. Dit doet men soms ook in de vorm van zgn. flashmobs, en een daarvan zal komend weekend plaatsvinden in de hoofdstad. Op het Beursplein daar, bepaald niet de stilste plek van Amsterdam. Rond 2 uur worden passanten en geinteresseerden daar dus verrast met opwindende klanken van heerlijk muziek en dansers die hun lesjes en pasjes goed geleerd hebben. Bent u in de buurt? Ga langs en kom kijken. Harald treedt zelf ook op. Samen met de fraaie dames die hem vergezellen bij deze optredens. Want smaak heeft hij zeker....altijd gehad ook.
