Aikidoka's
mogen niet overtuigd geraken van hun eigen kunnen in hun eigen omgeving (dojo).
Tori's die alleen trainen tegen een enkele aanval, zullen altijd verslagen
worden door hun aanvallers. Zodra ze beseffen dat hun beweging geen berekende
beweging meer is, maar een natuurlijke en intuïtieve interactie met de
tegenstander, dan pas zal hun techniek effectiever worden.
De
innerlijke schoonheid bij elke Aikidoka ontstaat als de ki als een rots in het
Seika Tanden wordt geplaatst, het psychofysiologisch centrum van hun lichaam.
Adem in en laat jezelf naar het einde van het universum vliegen, adem uit en
breng de kosmos weer naar binnen. Dat is het begin van de kunst van de vrede.
Het
concept van Aikido is eigenlijk eenvoudig wanneer iemand aanvalt, groet hem,
wanneer hij weggaat, help hem op weg.
Dit
betekent niet dat je moet wachten op de aanval, maar nodig de tegenstander
eerder uit om voorwaarts te treden. Het betekent ook niet om de tegenstander
bij het weggaan te volgen, maar hem eerder te begeleiden in de weg die hij moet
volgen.
Het Aikido-principe van Sen (neem het
initiatief van de tegenstander over), gevolgd door Sensen-No-Sen (controleer
de tegenstander) en Go-No-Sen (leg de tegenstander jouw eigen voorwaarden
op).
Aikido-technieken
zijn als een waaier, je opent hem en leert alle vormen, opties en timing. Dan
sluit je de waaier en heb je maar één techniek: Ki-Soku, de energie-ademhaling.
De kracht van de ademhaling geeft je een diepgaand inzicht in de aard van het
bestaan.
Stel
je voor, dat je de hemel verbrijzelt, met je armen bij de opwaartse inademing
en dat je de aarde doorsnijdt, bij het naar beneden uitademen.
Het
pad van Aikido is buitengewoon uitgestrekt. O-Sensei veranderde zijn Aikido
voortdurend. Alles past zich aan, verandert, evolueert. Uiteindelijk
transformeerde hij zijn krijgskunst tot de hedendaagse Aikido, met zijn
spirituele aspecten. De kunst van de vrede is nooit beperkt. Het omsluit alles
en zuivert alles.
O-Sensei
voorzag dat zijn kunst van Aikido bij elke voorbijgaande generatie zou
veranderen en vervagen, maar ook dat het steeds opnieuw zou worden herontdekt.
Maak je omgeving tot rust en creëer een prachtige wereld."
Autisme:
een groeiende bondgenootschap van autisten met hun neurodiversiteitsconcept,
vormt een unieke en waardevol deel van de menselijke genetische nalatenschap,
die de samenleving nodig heeft om haar dynamisch potentieel te verrijken.
Aikido: het groeiende
bondgenootschap van Aikidokas met hun concept van harmonie, vormt een unieke
en waardevol deel van het menselijke bewustzijn, die de samenleving nodig heeft
om haar dynamisch heelheid te verrijken.
Aikido is gemaakt om jou te helpen in jouw ontwikkeling en is een levenslang pad van leerprocessen en zelfontplooiing, de kunst van persoonlijk groeien in wat we willen worden, waarbij je moet leren zoeken en onderzoeken.
Aikido heeft niet alleen verfijnde, disciplinerende fysieke oefeningen, maar is ook een methode om een harmonieus bewustzijn te ontwikkelen en te koesteren om wie we zijn, om meedogend anderen te begrijpen en om dit langzaam te cultiveren in ons dagelijks leven. Aikido is een ware krijgskunst om Budo te oefenen op het pad van spirituele ontwikkeling.
Ik
ben een Aikido Sensei. Ik werk in een ruimte waar iedereen gelijk is en
bevorder de kennis en discipline bij kinderen, jongeren en volwassenen. Ik wijs
niemand terecht, omdat iedereen gelijk is. Ik ben geen leider, maar anderen
volgen me. Ik ben geen psycholoog, maar ik kan iedereen in zichzelf laten
geloven. Ik ben geen dokter, maar ik kan de diagnose voor hulpvaardigheid en
meedogendheid laten inschatten. Ik ben geen architect, maar ik help anderen om
dromen en waarden op te bouwen. Ik heb geen werkuren, want op ieder moment denk
ik aan mijn Aikidokas en leer ze om de juiste keuzes te maken in moeilijke
tijden. Ik gebruik geen klei, maar toon het pad om deugden te vormen. Het is
niet makkelijk om (3 keer per week) naar de dojo te komen. Het was niet alleen
jaren oefenen, het waren dagen, weken en weekenden zonder familie, harde
training en blessures. Dit alles om alleen een beetje kennis van het leven en
het pad van harmonie en vrede te tonen.
Respect
Sensei !
Daarom
gebruiken we deze woorden bij het afsluiten van de les: Domo Arigato Gozaimas
Sensei. Dank je wel Sensei, om steeds tijd te vinden om ons te onderwijzen.
De
letterlijk vertaling van Kiai is "de eenheid van de geest". In de
praktijk wordt dit getoond door een sterke, indringende kreet te geven tijdens
het uitvoeren van een techniek. De wetenschap van het geluid vertelt ons dat de
(stem)geluiden trillen op verschillende frequenties. Afhankelijk van frequentie
kan een geluid rustgevend, genezing of angst en desoriëntatie veroorzaken. Een
bekend voorbeeld is die van de reactie die de meeste mensen laten zien voor het
geluid van nagels op een schoolbord of angstgevoel bij lage
frequentieweerkaatsingen in bepaalde delen van een kamer. Bij extreme
toepassingen kunnen geluid fysieke schade verandering in de moleculaire
structuur veroorzaken. Het vermogen om het geluid te beheersen bevat daarom een
grote kracht.
Kiai
is in de eerste plaats een manier om de ki op een bepaald moment te
concentreren op een natuurlijke wijze. Wanneer men een zware fysieke activiteit
verricht is het zeer waarschijnlijk dat men uiteindelijk zal grommen of zelfs
schreeuwen op het moment van maximale inspanning. Deze spontane uitroep lijkt
ons te voorzien van die extra (ki)energie die we nodig hadden. De Kiai moet
zeer energiek en zuiveren zijn en mag zich niet gespannen of gedwongen
aanvoelen. Als men de Kiai stoot, moet het voelen als een spontane
geluidsexplosie van lichaam en geest. Kiai uitstoot is een integraal
onderdeel van een Aikidotraining en helpt ons om onze aandacht te concentreren
met deze bewuste controle en om de concentratie van de aanvaller te verwarren,
een seconde dat misschien het verschil kan maken tussen winnen of verliezen.
Morihei
Ueshiba heeft vanaf 1920 actief het geluid bestudeerd dankzij de Omoto-religie,
dat stelt dat bepaalde geluiden en woorden heilig zijn en goddelijke
eigenschappen hebben. Hij gebruikte kototama als een spirituele basis voor zijn
beoefening, waarbij de Kiai de ademhalingstechniek en concentratie van de
Aikidoka bevorderd.
Als je de ware leegte
niet hebt ervaren, zul je nooit de kunst van de vrede begrijpen. (Morihei
Ueshiba)
Steeds verheugd in de dojo staan, waar uren minuten worden als de les begint, als we op zoek gaan naar onszelf. Doch de tijd staat niet meer aan mijn kant, want leeftijd heeft mijn jeugd weggenomen. Vanaf elke dag dat we geboren werden bracht het leven ons dichter bij de dood. Het lichaam verzwakt, het bloed heeft van de eeuwige slaap geproefd en de geest is gestopt met rijpen in deze onbekende reis van tijd en ruimte. Stille kreten van trillende knieën en pijnlijke gewrichten galmen meer en meer door de vervagende herinneringen in de gekweld ziel. Joelende jongeren oordelen over de oudere leeftijd die ze zien en begrijpen niet wat hun ook te wachten staat, verward in hun onschuld over het concept Hoe slimmer je bent, hoe stiller je wordt. Vermoeid verlaten de herinneringen het lichaam en verdwijnen in de duisternis van de nacht. De passie voor Aikido gedeeld met de nieuwsgierige jongeren, om hen te laten openbloeien in de glorie van harmonie en vrede, zodat ze zouden glinsteren in het plezier van Aikido. Je kan alleen worden wat je hen geeft, want Aikido is een geschenk. Neem het niet als vanzelfsprekend aan. Ware Aikido stroomt in je ziel en groeit in de tijd en vervaagt nooit.
Uit Shintos status in modern Japan: Aikido by Embodiment and Experience.
Shinto is verstrengeld met Aikido, niet zozeer om zijn specifieke morele ethiek, maar eerder rond een gevoel van verwondering over de menselijke natuur en van het menselijk bestaan. Hierin is harmonie de kern van Aikido en dat is waarin Aikidokas zichzelf trainen: kracht verenigt in lichaam en geest. Daarom transcenderen vele Aikidokas spontaan naar buigzame verzoening, waarbij men de neutralisatie van agressie bestudeerd door op een niet-competitieve manier met een trainingspartner te oefenen en een mindfulness reflectie (toepasselijker beschreven als een spiritueel, niet-religieus, pad) te cultiveren. Dit vormt de kern van de Aikido-pedagogiek: na het observeren van sensei die een techniek (en goede ademhaling) demonstreert, bestuderen studenten deze door te oefenen, opnieuw en opnieuw, totdat de volgende techniek wordt getoond. Door deze repetitieve training van fysieke bewegingen en mentale responspatronen, ontwikkelen Aikidokas naast de fysieke vaardigheden ook een mentale kennis van verschillende filosofische concepten van Aikido, waarin geen-weerstand centraal staat.
Timmoku (een "Japans" moment van lange stilte) Uit "Stiltes in intercultureel perspectief."
Communicatie tussen mensen neemt verschillende vormen aan en omvat zowel verbale als non-verbale communicatie. Deze laatste gebeurt meestal onbewust en speelt een cruciale rol in menselijke relaties. Hierbij neemt het concept van Timmoku (een moment van lange stilte) in de Japanse cultuur een zeer belangrijke rol in, bij het creëren van harmonie en het elimineren van directe conflicten. Het impliceert een verborgen wederzijdse dialoog van oprechtheid en wederzijds vertrouwen. In het Westen ligt een grotere nadruk op snelle en effectieve communicatie tussen individuen, waarbij stilte als niet-productief wordt beschouwd. De Japanse Timmoku kan tot verwarring leiden, omdat we geen vergelijkbare culturele, historisch, morele en ethische gewoonten hebben, die deze betekenis van lange stilte met een (gespreks-/trainings-)partner onderbouwen. Het doel van de traditionele Japanse kunst Zazen in Aikido is om een diepe intuïtief niveau kalmte te benadrukken en te beheersen, zodat een gecontroleerd gedrag in stressvolle omstandigheden kan gecultiveerd worden. Dit gebeurt meestal als men in seiza op de tatami zit (als meiso ho: doelbewust zittend in stilte).
"Onze grootste ervaringen zijn onze stilste momenten." (Friedrich Nietzsche Quote)
Aikido is een open en tegelijkertijd een stille wereld, waar lichaam en geest zich nooit apart ontplooien maar in harmonie, zowel met zichzelf als het omringende universum.
Aikido is een middel om geweld en chaos te voorkomen. Het bevordert manieren om conflicten op te lossen en het juiste gedrag hierin te ontwikkelen, door anderen te respecteren. Het is niet makkelijk om de ideeën van Aikido te integreren in jouw leven, maar we moeten het tegen elke prijs doen, anders zijn onze Aikidobewegingen tevergeefs.
Als we jong zijn, leren we... in volwassenheid, begrijpen we.
Aikido is gemaakt om jou te helpen in jouw zelfontplooiing, maar het resultaat wordt alleen getoond wanneer het je constant deelneemt aan de oefeningen. Deze kunst van de vrede kan zich enkel ontwikkelen in jouw innerlijke houding en hoe je dagelijks handelt door jezelf constant te oefenen, thuis, op school of op het werk. De gelukkigste mensen zijn niet degene die de meeste dingen hebben. De meest gelukkige mensen weten hoe ze kunnen genieten van wat ze hebben.
Stap 1: Bewustzijnsuitbreiding en ervaar de samensmelting met het universum.
Stap 2: Ontdek de goddelijke aanwezig in alle dingen.
Stap 3: Leegte, niemand is geboren en niemand sterft.
Stap 4: Leef bewust je leven en zoek naar de waarheid en wijsheid binnenin jouzelf!
Uit de leer van OSensei:
"Als je hart onzuiver is, zal je gevuld zijn met innerlijke spanning, trots, wanorde, verwarring, duizend fysieke, mentale en emotionele ziekten. Je zult Aiki nooit begrijpen als je hart niet oprecht is. Je moet daarom je hart zuiveren om vrede te sluiten met jezelf en de rest van de wereld. Aikido is geen manier om een vijand met geweld te verslaan, maar is de manier van verzoening in de wereld, het pad dat streeft om alle mensen tot één familie te maken."
Aikido leert ons om niet te vechten, waarom volg je dan deze gevechtskunst?
Wie geneigd is om te vechten en het wil doen, doet dit alleen maar omdat men als doelstelling heeft om altijd als winnaar uit de wedstrijd te willen komen, door steeds harder te trainen, om steeds beter te worden wat leidt tot ontevredenheid en ontgoocheling.
Mensen die Aikido willen leren, zijn in de eerste plaats niet gekomen om te vechten. Ze zijn op zoek naar zelfvertrouwen, interne stabiliteit en gevoel van tevredenheid, een motief dat vaak verloren gaat in angstige en verwarde tijden. Aikido biedt een pad aan voor zelfcontrole door harmonisatie van geest en lichaam, Inclusief de harmonie van synchrone bewegingen van armen, benen en heup, waardoor een langzaam groeiend zelfvertrouwen ontstaat, gekruid met respect voor anderen. Aikido is ook in het dagelijks leren omgaan met psychologische gevechten binnenin ons, een gevecht met de eindeloze problemen en onzekerheden van het leven. Dus hierbij misschien een antwoord op het waarom? Aikido ontwikkelt kwaliteiten die gericht zijn op de harmonisering van het leven en ligt niet alleen in de details van technieken die in een dojo worden onderwezen, maar ook in het ontwikkelen van rustige en waakzame empathische individuen die zich scherp bewust van hun omgeving zijn en die in staat zijn om zich aan te passen.
Aikido is een pad van spirituele ontwikkeling. Hij bevat de morele noodzaak om alle levende wezens te respecteren en te beschermen. Aikido ontwerpt een wereld in harmonie en de (gevechts)technieken van deze kunst illustreert deze visie in een zichtbare, fysieke context.
Bovendien belichamen Aikidokas technieken van het principe van niet-verzet. Dit was de visie van de oprichter Morihei Ueshiba en moet in gedachten worden gehouden bij de uitvoering van Aikido.
Aikido en ishiki o nobasu, de ontwikkeling van iemands onbewuste beweging.
In budo staat ishiki o nobasu bekend als de ontwikkeling van iemands onbewuste beweging door bewuste observatie.
Degenen die trainen in Aikido mogen nooit vergeten dat de leer in het lichaam moet worden gesmeed. Houd altijd de goddelijke werking van de schepping in gedachten, van begin tot eind, en leer onophoudelijk van de goden. Maak van het hele universum je dojo. Dit is de grote betekenis van Budo. (Ueshiba)
In budo, net als in het leven, werk je niet met een vastgelegde toekomst. Je leeft je leven zonder verwachtingen. Pas jouw verwachtingen aan het tempo van de natuur aan: haar geheim is geduld. Op de aanval van een tegenstander moet je kunnen afwachten. Dit vormt de basis van beweging in budo. Wanneer de tegenstander de intentie heeft om te bewegen, wacht je om te zien wat er gebeurt. Laat wat er gebeurt je begeleiden. Hierbij is veel moed nodig. Plan niets, laat elke aanval een verrassing zijn. Wacht op dat moment van kansen, waarbij de tegenstander zijn gedachten op een pad van actie heeft gezet en hij zich niet meer volledig van je bewust is. Ongeacht zijn kracht, op dat moment is hij zwak. Hij kan met een mes steken, zijn aandacht zit in zijn stekende beweging. Tijdens dat moment kan jezelf op de een of andere manier de situatie veranderen en wat hij dacht dat overwinning onvermijdelijk was, houdt op te zijn. Hij zal in de war geraken en proberen terug de nieuwe situatie in te schatten, maar dan is het te laat voor hem. Er is een wisselwerking tussen verwachtte actie en wachten en ergens tussenin zijn dingen, waar je echt sterk in bent. Aikido en budo zijn geen technieken, dus een persoon die alleen van plan is op te kijken, zal geen idee hebben waarover het gaat. Ervaar budo in Aikido en Aikido in budo, dat is het geheim van een Aikidoka.
De mystiek van de realisatie van God, van het Universele Zelf.
Aanbidding van de natuurelementen waren in hun tijd nobele religies, zeer allegorisch maar vol diepgaande waarheid en kennis. Hun tijdloze wijsheid verwijst naar een oeroud geheel van leringen over de aard van onze kosmos, de wetten waarmee het werkt en de evolutionaire rol van de mensheid daarin. Het is een bron van spirituele leringen. Elke persoon, elk ras, elke natie, heeft zijn eigen specifieke grondtoon die waardevol bijdraagt tot het algemene muzikale akkoord van het leven en van de mensheid. Het leven, met zijn energetische structuur geboetseerd uit het universum, gekruid met de evolutie van het bewustzijn, de spirituele realiteit van ons leven, is een complexe verweven harmonie en aan deze harmonie wordt door elk individu een persoonlijke noot bijgedragen. Ons hele leven lang zijn we gebonden aan anderen en ontplooien we onszelf door onze waarnemingen, onze zelfkennis en door de consequenties van onze woorden en daden, die doorgaan en zichzelf voortdurend onder druk zetten. Elke misdaad, elke vriendelijkheid heeft zijn weerslag op de kwaliteit van het leven en de maatschappij. Hierbij wordt, als de levensreis beëindigd is en alle verdriet en vreugde is afgeworpen, de grondtoon voortgezet in het belang van het leven, om de symfonie van het Universele Zelf te vervoegen. Elk van ons is bewust van de onvermijdelijkheid van de dood, evenals van de dood van iedereen om ons heen, maar deze dood is slechts een gedeeltelijke bevrijding van de ziel, bevrijd van de zwaarste van zijn ketenen der daden. De symfonie van het Universele Zelf blijft voor eeuwig leven.
De vijf meest gebruikte redenen om geen Aikido meer te doen.
De vijf meest gebruikte redenen om niet (meer) naar de (Aikido) training te gaan.
(uit een literatuuronderzoek Persoonlijkheid en Sociale Psychologie).
De uitkomst onthult dat de manifestatie om niet (meer) naar de gevechtsporttraining te gaan, varieert met het type gevechtsport, culturele factoren en niveau, evenals het belang van de persoonlijkheidsfactoren, zoals eigen lichamelijke en mentale onzekerheid en onvoorspelbare situaties.
1) Ik heb geen tijd. In feite hebben de meeste mensen genoeg tijd, maar ze hebben andere prioriteiten.
2) Ik ben te oud. Het is belangrijk om te onthouden dat bijna alle grootmeesters van gevechtsporten extreem capabel waren op leeftijden van 60, 70 en 80. Leeftijd is geen factor.
3) Ik ben niet fit genoeg. Vergeet niet, elk moment dat besteed wordt aan training, een moment is dat je je fysieke (en mentale) conditie verbetert.
4) De anderen zijn al veel langer aan het trainen. Je kunt dit echter niet gebruiken als reden om je comfortabel te voelen, om niet te proberen het beste van jezelf te geven.
5) Ik vond de plek niet leuk. Er is altijd een sensei aanwezig, die verantwoordelijk is voor het verstrekken van instructies over de specifieke oefeningen, maar er is ook altijd ruimte om aan "wederzijds onderzoek" te doen. Natuurlijk zou je moeten trainen in een omgeving die je leuk vindt. Als je er aan denkt om een opleiding te verlaten, vraag jezelf dan af: wat waren mijn verwachtingen?
