De mystiek van de realisatie van God, van het Universele Zelf.

Aanbidding van de natuurelementen waren in hun tijd nobele religies, zeer allegorisch maar vol diepgaande waarheid en kennis. Hun tijdloze wijsheid verwijst naar een oeroud geheel van leringen over de aard van onze kosmos, de wetten waarmee het werkt en de evolutionaire rol van de mensheid daarin. Het is een bron van spirituele leringen. Elke persoon, elk ras, elke natie, heeft zijn eigen specifieke grondtoon die waardevol bijdraagt tot het algemene muzikale akkoord van het leven en van de mensheid. Het leven, met zijn energetische structuur geboetseerd uit het universum, gekruid met de evolutie van het bewustzijn, de spirituele realiteit van ons leven, is een complexe verweven harmonie en aan deze harmonie wordt door elk individu een persoonlijke noot bijgedragen.
Ons hele leven lang zijn we gebonden aan anderen en ontplooien we onszelf door onze waarnemingen, onze zelfkennis en door de consequenties van onze woorden en daden, die doorgaan en zichzelf voortdurend onder druk zetten. Elke misdaad, elke vriendelijkheid heeft zijn weerslag op de kwaliteit van het leven en de maatschappij. Hierbij wordt, als de levensreis beëindigd is en alle verdriet en vreugde is afgeworpen, de grondtoon voortgezet in het belang van het leven, om de symfonie van het Universele Zelf te vervoegen. Elk van ons is bewust van de onvermijdelijkheid van de dood, evenals van de dood van iedereen om ons heen, maar deze dood is slechts een gedeeltelijke bevrijding van de ziel, bevrijd van de zwaarste van zijn ketenen der daden. De symfonie van het Universele Zelf blijft voor eeuwig leven.