|
Steeds verheugd in de dojo staan, waar uren minuten worden als de les begint, als we op zoek gaan naar onszelf. Doch de tijd staat niet meer aan mijn kant, want leeftijd heeft mijn jeugd weggenomen. Vanaf elke dag dat we geboren werden bracht het leven ons dichter bij de dood. Het lichaam verzwakt, het bloed heeft van de eeuwige slaap geproefd en de geest is gestopt met rijpen in deze onbekende reis van tijd en ruimte. Stille kreten van trillende knieën en pijnlijke gewrichten galmen meer en meer door de vervagende herinneringen in de gekweld ziel. Joelende jongeren oordelen over de oudere leeftijd die ze zien en begrijpen niet wat hun ook te wachten staat, verward in hun onschuld over het concept Hoe slimmer je bent, hoe stiller je wordt.
Vermoeid verlaten de herinneringen het lichaam en verdwijnen in de duisternis van de nacht. De passie voor Aikido gedeeld met de nieuwsgierige jongeren, om hen te laten openbloeien in de glorie van harmonie en vrede, zodat ze zouden glinsteren in het plezier van Aikido.
Je kan alleen worden wat je hen geeft, want Aikido is een geschenk. Neem het niet als vanzelfsprekend aan. Ware Aikido stroomt in je ziel en groeit in de tijd en vervaagt nooit.
|
