Ik ben N, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Schelpje67.
Ik ben een vrouw en woon in Regio Brugge (België) en mijn beroep is Administratief medewerker.
Ik ben geboren op 24/01/1967 en ben nu dus 58 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, muziek beluisteren, fotografie,decoratie, films bekijken, internetten, koken, postcrossing, borduren, breien.
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
~~Schelpje's blog~~
Moi, je ne cherche pas, je trouve .. You cannot change what’s over, but only where you go
20-09-2008
Film Their Eyes were watching God
Voor wie zin heeft om naar een romantische film te kijken, een tip:
Their Eyes were watching God gebaseerd op de bestseller van Zola Neale Hurston.
Halle Berry speelt de sterren van de hemel als Janie Crawford, een beeldschone, jonge zwarte vrouw in het Amerika van de jaren dertig. Janie is een dromerig meisje dat wanhopig op zoek is naar romantiek. Maar drie huwelijken brengen haar niet meer dan verdriet. Door schade en schande wijs geworden, groeit Janie uit van een dromerige jonge meid tot een zelfbewuste, onafhankelijke vrouw. Wanneer ze een relatie begint met een veel jongere man, brengt dat een sensatie teweeg in haar bekrompen omgeving.
Gisteren ben ik opnieuw naar de pijnkliniek in Zottegem geweest. De vijfde keer al; de vijfde epidurale inspuiting met Hyalase. Hoe meer inspuitingen ik krijg, hoe meer ongemakken ik er van ondervind. Bij de eerste inspuiting, voelde ik na een dag niks meer; Bij de derde duurde het 2 dagen, de vierde heb ik de woensdagochtend gekregen en ben ik de vrijdagvoormiddag gaan werken, dat was lastig; pas de zaterdagmiddag voelde ik mij terug goed. Gisteren dacht ik even dat ik minder last zou ondervinden, maar da's dus niet zo: gisteren bijna de hele dag geslapen, een woelige nacht achter de rug en nu ik kan niet zitten, niet té lang rondlopen, platte rust dus. Ik vraag mij af hoe dat komt? Misschien doordat die zenuwen (L5-S1) meer en meer vrij komen en ik daardoor gevoeliger word voor die epidurale inspuitingen?
Maar ik klaag niet hoor, want na elke spuit voel ik mij een beetje beter! Ik krijg beetje per beetje meer gevoel en kracht in mijn voet/been en heb vooral minder pijn!
2 oktober krijg ik (voorlopig) een laatste epidurale inspuiting met Hyalase.
Na 3 à 4 weken een totale evaluatie van mijn toestand (fysiek en medicamenteus).
Wil jij alles krijgen waar je van droomt? Dan is het belangrijk om jezelf de juiste vragen te stellen. Verkeerde vragen zijn ontmoedigend en beperkend, en zelfs verslavend. Ze sussen je onrust, maar leiden niet tot constructieve oplossingen. Dit omdat ze focussen op problemen en tekortkomingen en dus kijken naar wat niet werkt.
Heb je bijvoorbeeld geen zin om te sporten? Dan zou een foute vraag zijn, wat maakt het uit als ik een keertje niet ga? Goede vragen geven je positieve antwoorden en daarmee gewenste resultaten. Zon vraag kan zijn, is het niet super als ik mijn sportdoel deze week bereik? Train jezelf daarom om de juiste vragen te stellen. Voel je je somber, kijk dan niet naar waarom voel ik me zo? Maar zeg: wat kan ik doen om mezelf op te peppen? En ga je naar een feestje waar je niemand kent en een stemmetje zegt: kan ik iets verzinnen waarom ik niet hoef te gaan? Denk dan: Zou het niet leuk zijn om nieuwe mensen te ontmoeten? Je voelt meteen het verschil.
Sterke vragen geven je energie, kijken naar een oplossing en zetten aan tot actie. Ben je niet blij bent met de resultaten die je boekt, probeer jezelf dan eens andere vragen te stellen. Vragen waardoor je je prettig gaat voelen, je dromen zult bereiken en het leven met plezier durft aan te gaan. Niet makkelijk, maar oefening baart kunst!
'wat moet ik nu weer aan?' verzuchten we vooral in de overgangsseizoenen. Lente en herfst zetten ons elke keer weer voor het blok. 'wanneer kun je in het wit?', vragen we ons in het voorjaar wanhopig af. En als de herfst nadert en het weer onbestendig wordt, is het de vraag wanneer wit 'nu echt niet meer kan'.
Om dit najaar in ieder geval 'knoerten' van stijlblunders, de zogenaamde 'faux pas', te voorkomen, stelden we klein lijstje voor je. Je kunt het als leidraad aanhouden, maar verder geldt natuurlijk dat het van het weer, de omstandigheden en vooral van je eigen persoonlijke smaak zal afhangen, hoe jij je dit najaar daadwerkelijk kleedt.
Wanneer kan wit niet meer? We zullen deze vraag direct maar bij de kop pakken. Wit is een hoogzomerse kleur en een total white outfit is in september vaak al misplaatst, tenzij het echt uitzonderlijk warm is. Als leidraad zou je kunnen aanhouden dat, als er 's morgens dauw op de velden ligt of het ook maar een beetje begint te misten, een geheel witte outfit echt niet meer kan. Verder is het een kwestie van gezond verstand en het weerbericht bijhouden. Bij twijfel geldt ook hier: niet doen! Het is erg vervelend als je het gevoel hebt dat je te zomers gekleed bent.
Sandalen ook de kwestie van sandalen of niet ligt erg gevoelig. Wil je op safe gaan, draag dan in het najaar, ook al is het weer (voor de tijd van het jaar) nog mooi, geen open schoenen naar je werk. In je vrije tijd kunnen sandalen of slippers nog wel, mits je maar geen koude voeten hebt. Verkleumde voeten zijn erg armoedig. Heb je nog geen zin in laarzen of dichte schoenen, dan kan een paar ballerina's uitkomst bieden.
Panty's 'blauwe benen van de kou' kun je gerust onder de categorie stijlblunders scharen. In het najaar kunnen dunne panty's uitkomst bieden. Ook leggings die de enkel en voet bloot laten, zijn heel geschikt voor het overgangsseizoen. Blote benen kunnen bij mild weer nog wel als je rok maar niet al te kort is (dit geldt vooral voor naar je werk).
Welke kleuren? Donkere kleuren kunnen in het vroege najaar erg winters aandoen. Bovendien zal je ze de hele winter nog moeten dragen. Laat je daarom liever inspireren door het herfstige seizoen. Ga voor okertinten, honingtinten, beige en camel, delicate zilver- en goudtinten, en zachte bruin- en groentinten. Felle kleuren - oranje, turkoois, frambozenrood, smaragdgroen - kunnen in het najaar ook goed, zeker als je nog een bruin tintje hebt.
Niet te winters! De herfst is een overgangseizoen en de hoofdregel zou dus moeten zijn: houd de gulden middenweg aan. Kleed je, in je enthousiasme om je nieuwe kleren te showen, niet te winters. Laat dikke jassen en -jacks, hoe blij je ook met je nieuwe aanwinsten bent, hangen tot het er echt weer voor is!
Pas op met linnen! Linnen is een uitgesproken zomers materiaal en is eigenlijk alleen aan dat seizoen voorbehouden. Zwart of donker linnen kan bij zomerse najaarsdagen nog wel maar in het algemeen geldt dat linnen kledingstukken, als het weer echt frisser wordt, als een van de eerste naar de zolder zouden moeten worden verbannen.
Niet koukleumen de overgangsseizoenen kenmerken zich (vooral in ons landje) door wisselvallig weer. Bereid je daarop voor en kleed je in laagjes zodat je je outfit à la minute aan plotselinge temperatuurswisselingen kunt aanpassen.
Wat kan nog wel? Je fleurige, zwierige zomerjurkjes hoeven echt niet naar zolder! Combineer ze in de herfst met een paar laarzen, (bij fris weer ook met panty's of leggings) en draag er een vestje over. Ook zomerse topjes en hemdjes kun je gemakkelijk met vestjes en jasjes combineren. Geef er een herfstige draai aan door het geheel met accessoires uit de nieuwste herfstcollecties te completeren.
Mensen zonder relatie of zonder uitbundig sociaal leven, kunnen algauw op medelijden rekenen. Maar is dat wel nodig? Veel introverte mensen blijken juist plezier te halen uit hun rustige, afgezonderde leven, zo meldt Psychology Today.
De keuze voor alleen-zijn kan zowel genetisch, aangeleerd of een combinatie van beide zijn. Maar er bestaan ook mensen die in hun alleen-zijn gedwongen zijn. Voor deze sociaal geïsoleerden is alleen-zijn echte eenzaamheid, met alle negatieve gevolgen vandien.
Solisten 'Solisten' gaan nadrukkelijk niet socializen of netwerken. Ze kiezen er voor thuis films te bekijken, een boek te lezen of te computeren. Af en toe komen ze eens onder de mensen, op een feestje of concert, maar daarna hebben ze enkele dagen 'stilte' nodig om 'bij te komen'. Ze hebben meestal enkele goede vrienden, wat volstaat voor hen. Dat maakt hen nog niet 'vreemd', 'zielig' of 'schrikwekkend', want de meesten functioneren heel goed in de samenleving. Alleen willen ze liever alleen zijn.
Druk van extroverten Drie vierde van de bevolking geldt als extrovert. Zij zijn vaak de mensen die de introverten pushen om meer buiten te komen of met mensen te praten. Maar ze missen de kern van de zaak, argumenteren wetenschappers. Introverte personen zijn namelijk niet minder sociaal, ze gaan er alleen anders mee om.
Extraverte personen halen energie uit hun sociale contacten. Voor introverte mensen geldt net het omgekeerde: sociale situaties kosten enorm veel energie, tijd alleen doorbrengen geeft hen energie.
Extra gevoelig Volgens Pyschology Today zijn deze solisten gevoeliger voor emotionele interacties, wat betekent dat ze plezier en genot kunnen vinden waar anderen meer prikkels nodig hebben. Die extra prikkels zijn voor de introverten dan weer te veel. Dat is ook te zien aan hun brein tijdens sociale interacties: het is hyperactief, wellicht de reden dat ze sociale gebeurtenissen zoals een feestje zo vermoeiend vinden.
Subtiele verschillen Die gevoeligheid toont zich ook in atypisch gedrag: ze zullen sneller reageren of meer empathie tonen. Ook zullen ze meer details of subtiele verschillen opmerken dan extroverte personen. Dat maakt hen heel geschikt voor schrijven of wetenschappelijk onderzoek - waarbij meteen het clichébeeld van de wereldvreemde wetenschapper of de eenzame schrijver verklaard wordt.
Gedwongen of gekozen? Er bestaan ook in de introverte categorie verschillende onderverdelingen. Sommigen zijn alleen door een keuze, anderen gedwongen. Hoewel niet alle introverte personen sociaal angstig zijn, bestaat die groep zeker. Extreem verlegen, verlamd wanneer een sociale prestatie verwacht wordt of weinig zelfvertrouwen, op het minderwaardigheidscomplex af, zij worden min of meer in hun levensstijl 'gedwongen'. Deze groep wil graag meer tijd met mensen doorbrengen, maar weet niet goed hoe.
Stress door eenzaamheid Deze personen hebben meer kans op stress door hun levensstijl. Ze voelen zich onder druk gezet om sociaal te zijn, maar hun angst houdt hen tegen, waardoor ze het gevoel krijgen 'vast' te zitten. Wanneer ze alleen moeten zijn met iemand, zijn ze daar zenuwachtig voor en als ze ergens voor het eerst moeten zijn, bereiden ze zich extreem goed voor.
Deze mensen vragen echter geen hulp aan andere mensen als ze een groot probleem moeten oplossen. Hun eenzaamheid wekt zoveel stress op dat het een gevaar is voor hun gezondheid.
Si tu crois un jour qu'je t'laisserai tomber Pour un détail, pour une futilité N'aie pas peur, je saurais bien Faire la différence Si tu crains un jour qu'je t'laisserai faner La fin de l'été, un mauvais cap à passer N'aie pas peur, personne d'autre n'pourrait Si facilement te remplacer Oh non, pas toi Vraiment pas toi Parce que c'est toi le seul à qui je peux dire Qu'avec toi je n'ai plus peur de vieillir Parce que c'est toi Rien que pour ça Parce que j'avoue j'suis pas non plus tentée D'rester seule dans un monde insensé Si tu crois un jour q'tout est à refaire Qu'il faut changer ; on était si bien naguère N'aie pas peur, je n'veux pas tout compliquer Pourquoi s'fatiguer ? Et commence pas à te cacher pour moi Oh non, je te connais trop bien pour ça Je connais par c'ur ton visage Tes désirs, ces endroits de ton corps Qui m'disent encore Parce que nous c'est fort Parce que c'est toi j'oserais tout affronter Et c'est toi à qui j'pourrais pardonner Parce que c'est toi Rien que pour ça Parce que c'est toi, j'voudrais un jour un enfant Et non pas parce que c'est le moment Parce que c'est toi Je veux te voir dedans J'verrais dans ses yeux tous ces petits défauts Parce que parfait n'est plus mon créneau Parce que c'est toi Parce que c'est toi le seul à qui j'peux dire Qu'avec toi je n'ai plus peur de vieillir Parce que c'est toi Rien que pour ça Parce que j'avoue j'suis pas non plus tentée D'rester seule dans un monde insensé Parce que c'est toi
Als je denkt dat ik je op een dag zal laten vallen Om een detail, om een futiliteit Wees niet bang, ik zou heel goed weten Het verschil te maken Als je bang bent dat ik je op een dag zal laten verwelken Aan het eind van de zomer, een moeilijk moment om voorbij te komen Wees niet bang want niemand anders zou Jou zo makkelijk kunnen vervangen O nee, jou niet Jou echt niet Omdat jij de enige bent tegen wie ik kan zeggen Dat ik met jou geen angst meer heb om oud te worden Omdat jij het bent Alleen daarom al Omdat mij, ik geef het grif toe, het idee ook niet aantrekkelijk lijkt Om alleen achter te blijven in een onzinnige wereld Als je denkt dat op een dag alles opnieuw moet worden gedaan Dat het nodig is om te veranderen; we hadden het kortgeleden nog zo goed Wees niet bang, ik wil geen onnodige problemen veroorzaken Waarom zouden we ons zo vermoeien? En begin niet met jezelf te verhullen voor mij O nee, daarvoor ken ik je maar al te goed Ik ken je gezicht uit het hoofd En ook je verlangens, en die plekjes op je lichaam Die mij alles nog steeds vertellen Want wij, wij zijn samen sterk Want voor jou zou ik alles durven trotseren En jij bent degene aan wie ik alles zou kunnen vergeven Omdat jij het bent Alleen daarom al Omdat jij het bent, zou ik op een dag een kind willen En niet omdat het daarvoor het moment is Omdat jij het bent Ik wil je vanbinnen zien Ik zou in zijn ogen al die schoonheidsfoutjes zien Want de perfectie is niet meer het doel in mijn leven Omdat jij het bent Omdat jij de enige bent tegen wie ik kan zeggen Dat ik met jou geen angst meer heb om oud te worden Omdat jij het bent Alleen daarom al Omdat mij, ik geef het grif toe, het idee ook niet aantrekkelijk lijkt Om alleen achter te blijven in een onzinnige wereld Omdat jij het bent
Men zegt van liefde, dat ze goed is Men zegt van liefde, dat ze zacht is Als een lief en teder woord Men zegt van liefde, dat ze hard is En zo vaak het geluk vermoord Men noemt haar, hunker en verlangen Men noemt haar, redder in nood Ik zeg dat liefde, als een bloem is Waarop de zon, haar stralen strooit
Ze is het hart zo bang en breekbaar Zo wankel en zo broos Ze is de droom van voor 't ontwaken Omdat ze dan de waarheid hoort Ze wacht op wie haar nu wil plukken Op wie haar tranen steelt Zo bang, om vroeg te sterven Voor ze werkelijk heeft geleefd En is de nacht zo koud en eenzaam Duurt het wachten veel te lang Denk dan maar dat geluk alleen is Voor wie er hevig naar verlangd Denk dan maar dat bittere winters Een dikke laag van sneeuw Nog nooit, hebben verhinderd dat de roos hen overleeft
Volgend jaar is het 25 jaar geleden dat Ann Christy in tragische omstandigheden overleed.
Op vrijdag 12 september vindt in het Cultuurcentrum 'De Zebrastraat' in de Gentse Zebrastraat een dag rond het leven en werk van oneindig populaire Vlaamse zangeres Ann Christy plaats. Radio 2 pikt in op dit mooie initiatief met een Ann Christy-dag op Radio 2. De hele dag wordt gelardeerd met fragmenten uit het rijke VRT-archief: interviews en gesprekken rond leven en werk van Ann Christy. Radio 2 draait niet alleen de reguliere opnames, maar kan putten uit zijn rijk muziekarchief voor nieuwe, nog niet uitgebrachte opnames of unieke versies van haar bekendste of mooiste nummers.
Vanmorgen heb ik op de radio een bijdrage gehoord i.v.m. nine eleven; i.v.m. een nieuw boek over 11/9/01 geschreven door de vlieginstructeur van die monsters die zich toen in de towers geboord hebben. Ik kreeg er kippenvel van: het moet heel frustrerend zijn: weten dat je door die monsters misbruikt bent.
De vliegende Hollander van Rudi Dekkers:
Begin 2001 bezat Rudi Dekkers twee vliegscholen en was hij bezig met het oprichten van een vliegtuigmaatschappij in Florida. Vliegen was zijn grote passie. He was living the good life. Dat veranderde drastisch op 11 september. Mohammed Atta en Marwan Al Shehhi, de piloten die met gekaapte Boeings het WTC in vlogen, hadden hun brevetten namelijk gehaald op zijn vliegschool... In de commotie die volgde verloor Rudi Dekkers alles. Klanten liepen weg en bleven weg. De media en de politiek tastten zijn imago aan. Banken, zakenpartners en zelfs zijn vrouw lieten hem in de steek. In De vliegende Hollander vertelt Rudi over zijn jeugd in Nederland, zijn eerste banen en liefdes, waarom hij uiteindelijk in Florida terechtkwam, en hoe 9/11 zijn leven op zijn kop zette. Rudi Dekkers vertelt ook openhartig over zijn kennismaking met Atta en Al Shehhi, over hun gedrag en vaardigheden, en legt ook uit hoe de machtigste natie ter wereld op de knien werd gedwongen door twintig jonge moslims op sportschoenen Rudi Dekkers werd geboren in Nederland. Hij emigreerde naar de Verenigde Staten, waar hij een particuliere vliegschool opzette. Hij schreef dit boek in samenwerking met Gert Jan de Vries, freelance journalist en recensent voor o.a. NRC Handelsblad.
Vorig jaar heb ik het boek de weduwen van 11 september gelezen. Wie interesse heeft kan het terugvinden in mijn archief.
Anderzijds loop ik op wolkjes vandaag: Luc en ik = 4 jaar een gelukkig koppel. Op relationeel vlak mijn beste ervaring; ik heb mijn maatje gevonden en ben heel blij met hem. Vanavond gaan we er eentje op drinken.
En de dag brak aan, dat het pijnlijker was om een gesloten knop te blijven dan om het risico te nemen van het openbloeien. - Vrij naar Anaïs Nin.
Deze zin zegt heel mooi hoe het vaak gaat met verandering: we beginnen er pas aan als het té pijnlijk wordt om niét te veranderen. Het lijkt heel raar om in sommige gevallen zo lang te wachten voor je in beweging durft te komen. Raar, omdat je jezelf daarmee in een situatie houdt waarin je eigenlijk (al lang) niet meer wilt zijn.
Het lijkt tegenstrijdig om ergens niet gelukkig mee te zijn en die situatie toch niet te veranderen. Hoe komt dat? De hoofdreden is vaak: angst. Niet zozeer angst voor verandering op zich. Daar zijn we meestal niet op tegen, als we maar zeker weten dat er iets goeds uit voortkomt. Maar dat weet je vooraf nooit helemaal zeker. Daar komt nog bij dat je, om iets te veranderen, dingen anders moet gaan doen dan je ze tot nu toe gedaan hebt. Want als je hetzelfde blijft doen, blijf je dezelfde resultaten halen.
Een vooraf onzekere uitkomst plus het aannemen van een nieuwe houding, denkwijze of gedrag horen bij elk veranderingsproces. Daardoor kan je onzeker of angstig worden om de verandering aan te gaan, en blijf je stilstaan. Tot je vertrouwen groot genoeg is om de verandering aan te durven, of het te pijnlijk wordt om niét te veranderen. Of, in het uiterste geval, de wal het schip keert.
Wat kan je daar aan doen? Hoe kun je die angst loslaten? De allereerste stap is aan jezelf toegeven dat je ergens bang voor bent. Vaak verzinnen we allerlei rationeel lijkende argumenten om maar niet te gaan veranderen. Komt één van de volgende argumenten je misschien bekend voor?
- Daar heb ik geen tijd voor; - daar heb ik geen geld voor; - dat heb ik al eens geprobeerd; - dat krijg ik op mijn werk nooit geregeld; - dat gaat vast niet lukken; - dat kan ik niet; - dat heeft toch geen enkele zin - etc. etc.
Zolang je gelooft dat deze argumenten wáár zijn kom je geen stap verder. Onder ogen zien dat je ergens bang voor bent is het begin van het loslaten van je angst.
Want in tegenstelling tot wat we geneigd zijn te denken wordt angst niet gróter door ernaar te kijken, maar juist kleiner. Soms is ernaar kijken al genoeg om in beweging te durven komen. Als dat niet het geval is, kun je het volgende doen:
Denk terug aan de keren dat je ergens zenuwachtig over was en het tóch gedaan hebt. Wat was de feitelijke situatie, en waar was je bang voor? Door daar aan terug te denken kun je in ieder geval opmerken hoe weinig je angst vaak te maken heeft met wat er werkelijk aan de hand is. Het is niet de situatie die je eng vindt, maar alles dat je daar zelf bij denkt.
Wat heb je toen gedaan om het toch te durven? Hoe heb je je voorbereid of juist helemaal niet? En denk tot slot terug aan hoe je je voelde nadat je het gedaan had. Daardoor herinner je jezelf eraan dat het achteraf eigenlijk altijd enorm meegevallen is.
Door jezelf hieraan te helpen herinneren, vergroot je het vertrouwen in jezelf: het vertrouwen dat je prima in staat bent om lastige situaties aan te kunnen. Want eigenlijk is dat de angst die aan bijna alle angsten ten grondslag ligt: de angst dat er situaties zijn die jij niet aan kan.
En door te kijken naar eerdere momenten waarop je daar bang voor was en het je tóch gelukt is, zorg je ervoor dat je genoeg vertrouwen in jezelf krijgt om de laatste stap te kunnen zetten:
Haal diep adem, en doe het! Uiteindelijk is doen wat je zo eng vindt de enige manier om van je angst af te komen.
Wat past er beter bij een Hot Indian Summer dan zwoele verliefdheid? Dát unieke liefdesgevoel geeft iedere bloeiende Phalaenopsis van nature.
De vlinderorchidee is daarom Woonplant van de maand. Voor iedereen die zich wil laten betoveren door de mooiste, meest tedere bloemen.
De naam Phalaenopsis is afgeleid van het Griekse 'phalaina' (vlinder) en 'opsis' (gelijkend op). De eerste tropische orchideeën kwamen al eeuwen terug in Europa en ze ontketenden direct een ware verzamelwoede onder wie het zich kon permitteren. Anno nu laat iedereen zich - terecht - verleiden door deze bloemvlinders.
Hagelwit of met lipstick Phalaenopsis staat voor sensualiteit. De zichtbare, zilverkleurige wortels, ovale bladeren, wellustige stengels en de haast fladderende bloemen zijn adembenemend. Het vlinderthema is goeddeels wit of roze, maar steeds meer variaties komen tot bloei wit met een roze of rode lip. En schaarse must-haves in lila, zalmkleur, geel, oranje of rood. De stelen zijn doorgaans 55 tot wel 70 cm lang en er komt óók meer en meer variatie in het formaat van de bloemen.
Liefde is Phalaenopsis De Phalaenopsis kan met de juiste aandacht maandenlang bloeien en bovendien daarna weer tot vlinderbloei komen. Voor de vorming van nieuwe knoppen geef je deze lieveling een tijdje een koeler, wat droger plekje. Je ziet vanzelf dat een nieuwe bloemknop zich aan zal dienen en dan stap je weer over op de normale verzorging. Je kunt je zo twee tot drie keer per jaar opnieuw aan je favoriete bloemvlinders verlekkeren!
Gun Phalaenopsis een lichte plek, uit de zon en uit de buurt van radiatoren. Voorkom sterke temperatuurschommelingen, hou de potkluit matig vochtig, maar verwijder overtollig water en zorg iedere maand voor speciaal orchideevoedsel.
Dankzij mijn schoonmoeder is de vlinderorchidee één van mijn lievelingskamerplanten. 4 jaar geleden kreeg ik mijn eerste orchidee van haar cadeau. Die plant is nog geen dag zonder bloemen geweest! Ik heb er ondertussen 3 thuis en ééntje op mijn bureau op het werk. Als die op werk uitgebloeid is, breng ik hem mee naar huis om weer in bloei te krijgen. Na een paar weken kan ik mijn orchidee terug meenemen naar het werk. Mijn collega's zijn dan stikjaloers. Blijkbaar is mijn living/veranda de ideale plaats voor orchideeën.
Boek: Nee, ik wil niet bij een leesclub! van Virginia Ironside
Uitgelezen: Nee, ik wil niet bij een leesclub! van Virginia Ironside
Omschrijving: Marie is te jong om zich met een traplift omhoog te laten vervoeren of om te genieten van de luxe van een inloopbad (maar niet zó jong dat ze niet zou kunnen genieten van een paar gemakkelijke schoenen). Natuurlijk, ze begint al wel op leeftijd te komen maar ze vindt dat geweldig! Weliswaar is ze lichtelijk geobsedeerd door de vraag of ze de seks in haar leven moet opgeven Au! Au! Au! , maar daar staan andere dingen tegenover, zoals helemaal opnieuw verliefd worden op haar kleinkind Gene. Nee, ik wil niet bij een leesclub! is een buitengewoon geestig gefictionaliseerd dagboek. Wat gebeurt er als je de gedachten van een knorrige en verfrissend eigenwijze oudere vrouw mengt met die van Bridget Jones? Dít!
Wat ChickLit.nl van dit boek vindt: Nee, ik wil niet bij een leesclub! is een zeer vermakelijk, vlotlezend boek over een zestigjarige Bridget Jones. Het is geschreven in dagboekstijl en met zoveel eerlijke humor en zelfspot dat je al vanaf de eerste pagina een zwak krijgt voor de ietwat cynische maar grappige hoofdpersoon Marie. Zij is zestig jaar en zet zich af tegen alle standaard clichés over oud zijn. Haar, soms erg korte, beschrijvingen van wat ze allemaal meemaakt lezen erg makkelijk weg en vaak moet je hardop lachen om de manier waarop ze tegen het leven aankijkt. Ook is het erg leuk om te lezen dat (sommige) zestigjarige vrouwen zich vaak nog met precies dezelfde zaken bezighouden als hun veertig jaar jongere seksegenoten, want ook Marie denkt veel na over de liefde, spreekt af met haar vriendinnen, gebruikt email en heeft een zwak voor schoenen. Het verhaal wordt nergens echt spannend, maar dat hoeft ook niet. Het is gewoon een leuk en lekker boek, dat in een gemoedelijk tempo naar een plezierig einde toewerkt. (Judith V.)
Ik sluit mij hierbij aan. Ik vind wel dat ik het 10 jaar te vroeg gelezen heb.
Their Eyes were watching God gebaseerd op de bestseller van Zola Neale Hurston.
De vliegende Hollander van Rudi Dekkers:
