Ik was het parochieblad aan het doorbladeren : las de info van de komende kerkdiensten in Eksaarde, checkte dat ik niet op de lijst stond om te lezen, las m'n eigen artikel over de kruisjesviering, merkte op dat de eerste en tweede lezing niet zo lang waren deze keer en m'n oog viel ook op een artikel over Joey Brown. Coachen en schrijven zijn twee termen die me ook boeien in mijn leven, maar ik had ze nog niet in een gecombineerde context gezien. Ik las heel aandachtig het artikel en zocht de website op waarnaar verwezen werd. 

Joey woont sinds enkele jaren in Griekenland en legt zich toe om het schrijven te gebruiken als vorm van meditatie, als het verwerken van emoties door ze neer te schrijven. Ze coacht mensen hierin. Ze organiseert hierover workshops om in stilte te schrijven of om te mediteren. Ze helpt ook mensen bij het schrijven van een boek, enz. Binnenkort is er ook in België (Gent) en Nederland een lezing, maar die gaat over schrijven als proces na een relatiebreuk. 

Ik vind schrijven zelf ook wel leuk en boeiend en ik voel ook dat dit helend kan werken en me echt dingen laat reflecteren. Door situaties onder woorden te 'moeten' brengen, denk je er ook beter over na en ga je dieper. 

Joey Brown biedt ook een e-boek aan. Je kan dit gratis downloaden. Dat heb ik gedaan en ben dit nu aan het lezen. Ze vergelijkt daarin schrijven of het aan de slag gaan met schrijven als diepzeeduiken. Er staan ook inspirerende oefeningen in. Er bestaat bv ook een tip in om 's avonds een kwartiertje vrij te maken en te schrijven over welke momenten je dankbaar bent van de afgelopen dag. Misschien doe ik dit wel ... 

Nadat ik het boek gedownload had, schreef Joey me een mail. Ze vroeg zich af wat m'n schrijfintenties waren en of ik al aan het schrijven was. Ik vond het wel leuk dat ze zo'n mailtje stuurde, alhoewel ik wel doorhad dat het klantenbinderij was, maar toch, heb ik wat tijd uitgetrokken om haar een antwoordje terug te sturen. Ik schreef haar wat ik zoal schrijf (beschrijvingen van activiteiten), maar ook al eens interview en zelfs een droom. Ik vertelde haar ook dat ik het een boeiende combinatie vond van schrijven en coachen omdat ik zelf ook leidinggevende coach. Kort daarna kreeg ik al een antwoord. Dat was een lieve kordate boodschap. Ze vroeg zich af of het coachen van leidinggevenden m'n eerste boek zou kunnen worden. Ze stelde me daar ook vragen bij als vanuit uitgangspunt ik dit doe, welke methode ik gebruik die de wereld nog niet kent en wat mijn visie en missie is. Zeer inspirerende vragen waar ik wel mee aan de slag ga gaan in deze blog. 

Het bracht me ook op het idee om mijn droom eens verder uit te werken. Ik doe mijn job heel graag, maar ik ben ook graag zelfstandig. Daarnaast hebben Rikki en en ik al eens zitten dagdromen om een eigen lokaal te beheren in Eksaarde en dit dan te verhuren en een gezellige ontmoetingsplaats van te maken waar ook de harmonie terecht kan. Ook dat zal ik eens uitschrijven hoe ik dit dan zie. We zouden dan stoppen met werken en hiervan proberen leven : geen verre verplaatsingen meer naar ons werk en doen wat we graag doen in onze eigen dorp. 

Twee thema's waar ik binnenkort wat tijd ga voor uittrekken om eens over te schrijven. Ondertussen volg ik de gebeurtenissen van Joey verder op via facebook.