Willy, in de vorige
editie heeft Guido Van Peteghem naar jou verwezen omwille van je muzikale
carrière. Wil je hier iets over vertellen?
Rond mijn 6 à 7 jaar ging ik al naar de muziekschool. Dat is
nu 60 jaar geleden. We hadden thuis een café-winkel en mijn zussen en vader
speelden accordeon. Hij speelde heel goed muziek, vooral op het gehoor. Ik had
toen nog geen besef van hoe belangrijk dit zou worden in mijn leven.
Had je iemand die je
op sleeptouw nam in die tijd?
Frans Francet was onze leraar toen. Hij heeft vier jaar les
aan mij gegeven. In die tijd had ik de keuze uit accordeon of piano. Ik koos
voor accordeon omdat piano groter en duurder was.
Hoe ging het verder?
Mijn vader is helaas vroeg gestorven. Ik was maar 10 jaar.
Aangezien we een groot gezin waren van maar liefst 9 kinderen heb ik altijd
geprobeerd om muziek te kunnen blijven spelen en dit zelf te financieren.
Waar heb je je eerste
muzikale stappen gezet?
Mijn zus Odette en schoonbroer Theo Burman hadden een goed
draaiend café waar geregeld muziek werd gespeeld. Hij moedigde me aan om op
zondagavond in het café te spelen. Ik was toen nog maar 13 jaar. Mijn eerste
optreden was in 1964 voor een souper van de duivenmaatschappij. Gaston De Vos zat
zonder muzikanten. Ik ben dan ingevallen. Ook Tuur de Herdt werd lid. Hij gaf
toen trommelles aan de harmonie. We noemden onszelf de Arthurenboys. Ook Luc
Van Goethem, Paul Everaert en Theo speelden mee. We speelden toen bij alle
duivenmaatschappijen in Lokeren. Theo en ikzelf speelden ook trouwfeesten.
Als jonge gast , dat
moet leuk geweest zijn.
Dat was het zeker. Gabriël Robijn trommelde in de harmonie.
Ik ben toen tuba beginnen spelen omdat ze die tekort hadden. Ik was toen 14 à
15 jaar. Ik heb toen goed de fa- en solsleutel leren spelen, maar toch was dat
mijn ding niet.
Hoe zijn de
Grabbeltons dan ontstaan?
Omdat ik mijn muziek zelf wou financieren, was ik op zoek
naar meer inkomsten en ben ik een eigen orkestje begonnen. Ik sprak Gabriël
Robijn aan als trommelaar. Theo kon goed zingen en entertainen. Tijdens de
kermis stond er een grote tent bij Theo op de hof. Eddy De Picker was van
Moerbeke en speelde gitaar. Hij kwam langs op de kermis en vroeg of hij mee
mocht spelen. Voor Theo werd zijn job als schilder moeilijk combineerbaar, dus
nam Dirk De Caluwé (vader van de burgemeester in Moerbeke) zijn plaats in. Toen
Gabriël zijn legerdienst moest afwerken, werd zijn broer Frank onze drummer. Na
afloop van die periode kwam Gabriël terug als basgitarist want twee trommelaars
is te veel van het goeie. Dit was het begin van de Grabbeltons.
Hoe kwamen jullie dan
aan optredens?
Dit kwam vooral door mijn vrouwtje Annie, die ik toen leerde
kennen. Zij zat in het bestuur van de KLJ van Doorslaar en dat maakte dat we in
alle KLJs in de buurt konden gaan optreden.
Hoe zijn jullie
plaatjes beginnen maken?
In Grembergen kwamen we Mike, een Vlaamse schlagerzanger,
tegen. Hij had geen orkest, maar wist wel hoe je een plaat moest opnemen. We
hadden toen veel succes. Alle weken hadden we minstens drie optredens.
Hoe kregen jullie dit
allemaal geregeld?
Soms kwam daar veel bij kijken. Ik herinner me nog de eerste
autoloze zondag in 1973. Van 3u s nachts mocht je 24u niet met de auto rijden.
Op zaterdag hadden we een optreden in Lokeren waar we tijdig gestopt zijn om al
ons materiaal naar het Feestpaleis in Beervelde te krijgen, waar we ons
volgende optreden hadden. Wij zijn dan met de fiets gereden. Na afloop moesten
we in het café tot 3u wachten om terug naar huis te rijden.
Wanneer zijn de
Grabbeltons gestopt?
Rond 1975. Er zijn wat strubbelingen ontstaan omdat niet
iedereen nog evenveel verantwoordelijkheid opnam. Frank en ik zijn nog 3 jaar
trouwfeesten blijven spelen, maar geen bals meer.
Zijn jullie onlangs
niet op tv geweest?
Klopt, in december 2017. De Vrt wou weten wie we waren en
dan is er in Moerbeke een tv-opname geweest. .Gabriël heeft een single
geschonken aan het Kinderkankerfonds. Die is toen geveild voor 507. We
beseften niet dat dit nog zoveel waarde hadden. Dat was een leuke reünie, maar
ik vind het verleden minder belangrijk dan de toekomst.
En vandaag speel je
nog altijd muziek.
Ik ben verliefd geworden op de muzette accordeon waarop ik
vandaag nog altijd speel. Ik heb ook onze 3 kinderen muziek laten volgen zodat
ze goed zouden voelen wat muziek kan brengen. Ze hebben elk 5 jaar muziek
gespeeld, maar zijn dan gestopt. Ginny heeft zelfs nog mee opgetreden en
liedjes van Edith Piaff gezongen. Stefan speelde orgel en Jessy hobo. Ze zijn
zich nu bewust van wat muziek is en hebben eeuwig respect voor een muzikant.
Dankjewel Willy voor
de gastvrijheid en voor de leuke deuntjes die je voor me gespeeld hebt.
In de volgende editie maken we kennis met dochter Ginny
Hillebrandt.
Zalig is dat! Pfizer is in sluiting en ik heb daardoor verlof. Dat is een periode waar ik zelf niet spontaan voor zou kiezen want de kids zijn op kamp en Rikki is gaan werken. Het is wel een heel rustige periode bij de Post zodat Rikki ook altijd al rond 14u thuis is. Maar dat is een rustige periode voor mij : ik slaap tot wanneer ik wil, lees de krant, vul de kruiswoordraadsels in, speel spelletjes op facebook, lees in mijn Flow-magazine. Kortom, lekker luieren. Natuurlijk mis ik de kinderen want het is nu heel stil in huis, maar dat is ok. Ik kan altijd de radio opzetten, maar dat doe ik niet. Gewoon rust. Zalig.
Volgende week moet ik terug even gaan werken. Rikki is dan thuis, dus heb ik wat meer vrijheid in uren : ik kan vroeg vertrekken en laat terug komen of net niet. Vrijheid, heb ik graag.
Daarna heb ik drie weken verlof. Omdat ik nu al uitgerust ben, kan ik meteen optimaal genieten van het verlof. Samen met de kinderen en daarna ook samen met Rikki, samen naar Centerparcs, ook daar heerlijk genieten van de rust en de vrijheid. Lekker eten. Zo heb ik mijn leven graag.
Gino Rogiers, Jacky Kesbeke heeft me naar jou doorverwezen. Hij kent
jou als de organisator van het straattheater tijdens de Gezôarse Feesten.
Dat klopt. Ik ben al heel lang lid van de Gezôarse Feesten en
ben ook in het dagelijks bestuur. Ik ben verantwoordelijk om het straattheater
en het kinderland op de zondag van de Gezôarse Feesten in elkaar te steken. (*)
Hoe ga je te werk? Mijn vrouw Tanja en ik gaan jaarlijks naar een 10 à 15 tal festivals
om naar artiesten te gaan kijken. We maken er zelfs vaak een weekendje van en
trekken soms naar het buitenland. Als er dan iets in aanmerking komt voor
Eksaarde, dan leg ik de eerste contacten.
Wanneer komt iets in aanmerking voor Eksaarde?
De belangrijkste factoren zijn de kwaliteit en het budget.
We willen het weekend van de Gezôarse Feesten gratis houden, maar dat betekent
dat we enkel de verkoop van eten en drinken als inkomst hebben. Naast het
financiële is het ook belangrijk dat het voor te lachen is en toegankelijk is voor
gans de familie.
Hoe gaat het dan verder?
Van zodra er een akkoord is, spreek ik met de artiesten af
voor hun verplaatsing en verblijf. Zeker als het groepen uit het buitenland
zijn zoals dit jaar uit Argentinië en Chili. Er zijn in Eksaarde vaste
vrijwilligers waar de deelnemers kunnen slapen en s morgens een ontbijt
krijgen. De artiesten komen graag naar Eksaarde want ze worden hier goed
gesoigneerd. Op zondagavond voorzien we eten en drinken en dan ontmoeten de
artiesten ook elkaar. Dat is altijd een leuke bedoening, soms tot in de late
uurtjes en ze blijven niet altijd nuchter als ze bv de Belgische Duvel ontdekt
hebben (lacht).
Ik ben ook webmaster van de Gezôarse Feesten en verzorg de
meeste mailing.
Het grootste werk gebeurt dus op voorhand, maar ik zie je toch ook vaak
in het weekend zelf in de weer.
Natuurlijk, we hebben heel veel vrijwilligers die er een
heel goede organisatie van maken. Ik ben ook verantwoordelijke van de werkgroep
van alle nutsvoorzieningen zoals water, elektriciteit en terreinaankleding. Dat
doe ik al van in het begin. Vroeger werd je, als je stopte met de KSA, bijna
automatisch lid van de Gezôarse Feesten. We merkten echter de laatste jaren dat
de doorstroom niet altijd gegarandeerd was, maar het is wel belangrijk dat, als
we als vereniging willen blijven bestaan, we ook denken aan verjonging.
Tegenwoordig bestaat er in Eksaarde de jeugdwerking JOEHOE. Na jeugdclub Den
Uil heeft de jeugd van Eksaarde een vaste stek in het Uilennestje voor een
film, leuke muziek, een game of gewoon ééntje drinken met vrienden. Jongeren
tussen 14 en 20 jaar komen regelmatig op vrijdagavond samen om te bekomen van
de schoolweek. Tussendoor zijn er ook nog andere activiteiten.
Dat straattheater is een hele bezigheid. Heb je nog tijd voor andere
hobbys?
Ik brouw zelf bier. Dat is vooral mijn hobby in de winter,
van november tot april. In de zomer heb je als hobbybrouwer meer kans op
besmettingen bv. door vliegjes die in je brouwsel kunnen terecht komen.
Ik ben lid van de Reinaert Wijn en Biergilde in Doorslaar. Er
zijn 2 gildebieren: Straffe Miel (blond) en Dubbel Abdijbier (donker), maar ik
experimenteer ook met heel wat andere bieren. We komen om de twee weken samen
om ervaringen te delen, maar je kan er ook benodigdheden of grondstoffen
aankopen.
Een heel leuke hobby omdat ik vaak samen met vrienden aan
het brouwen ga en ik hen dan het één en het ander kan leren over het
brouwproces. Af en toe knutsel ik iets in elkaar voor de installatie. Sociale
contacten zijn heel belangrijk, ook bij het brouwen.
Heb je nog een link met KSA Eksaarde?
We komen jaarlijks samen met de oud-leiders van KSA
Eksaarde. We zijn een officieel erkende groep bij KSA nationaal. Ik ben, met
mijn 47jaar, het jongste lid. In het eerste weekend van juni gaan we op weekend
waar we ons altijd goed amuseren.
Wat vind je fijn in Eksaarde?
Ik vind het heel goed hoe de Gezôarse vereniging nu onderling
samenwerken. Dat gaat altijd heel vlot en gemoedelijk.
Wie mogen we contacteren voor de volgende editie?
Ga eens langs bij Guido Van Peteghem. Hij is gepassioneerd bezig
met het maken van draaiorgels.
Dankjewel Gino voor het openhartig gesprek en de gastvrijheid.