Ik ben Marcus Aurelius, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Winteroog.
Ik ben een man en woon in Herculaneum (Alexandria) en mijn beroep is woordendraaier/ sofist.
Ik ben geboren op 00/00/0000 en ben nu dus 2025 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Filosofie, lezen, talen, lopen, motorrijden, cultuur, auto's, techniek, kunst, wetenschap, mechanica, wapens, .
Die Toyota is géén sportwagen. Ja, dat leest u goed! Géén S P O R T W A G E N.
1 woord: "bedroevend".
En wel om deze redenen:
Sound?
Het standaard geluidje van de wagen is belachelijk. Ja, belachelijk: er is enkel wat gezoem (net een 2takt scootertje ofzo).
Er zijn geen verschillende geluiden bij gas on of gas off. Niets enkel bij het terugschakelen een dotje gas.
Geen geplof, gebulder/gehuil/geschreeuw... De motor klinkt als 1 welbekend ding: een naaimachine.
Power?
Naaimachine? Ja dat is dit motortje (kninkt net als een alfa 147 1.6 16v 105pk) een naaimachinetje. 200 pk? Dat gelooft geen mens. Mijn 122 pk sterke GTi van 20 jaar terug was wel sneller én ruiger en sterker! Oh én mooier geluid!
Je voelt absoluut niets als je het pedaal diep intrapt. Oh ja een fractie van een seconde denk je dat de auto opeens zal accelereren zoals het hoort, maar nee hoor: daar komt de rode zone en... niets. 0 vermogen. Geen Vtec omslag of 'vermogensband' zoals bij een moto.
Om mee te lachen. Zelfs bij het laat opschakelen en constant de rode zone opzoekend: niets. 11500km had de wagen gedaan... ingereden dus.
Die vervangwagen uit 2002 een clio 1.2 liter met 75 pk gaf nog wel meer 'power' gevoel en snelheidssensaties.
Huilen, om te huilen: Toyota zoiets breng je toch niet op de markt????? Hij voelt aan als een motor met kapotte turbo.. om het Subaru blok te sparen.
Oh mijn god: dit wilde ik niet zeggen, maar: aan het stoplicht had de GT86 moeite met een... Twingo 1.2 liter!!!!!!
Gevoel?
Gevoel... euh geen sensaties, geen duw in de rug, geen drang vooruit, geen brutaliteit, geen snelheidsgevoel... dus gevoel?
Ja: het voelde aan als een sportwagentje zonder motorblok dat van de helling wordt geduwd en zo 'accelereert' naar een hogere snelheid.
Een dikke '0' voor sportieve sensaties. Dat tussengas en dat kleine secondje van brutale reactie op het gas (0.2 seconden). Dat was naar mijn gevoel dik ok.
Rijgedrag?
Nou, een doordeweekse Ford Focus 1.6 kan er makkelijk achteraan gaan. Niet overdreven scherp, gewoon goed. Lekker direct stuurtje, dat wel. Niet oncomfortabel, de toy (want dat is hij een 'toy' speelgoedje in het Engels) ziet er wat sportwagen achtig uit vanbinnen (über cheap).
En het loopt vlotjes, demping is ok etc. Maar een Honda CRX van 1992 geeft exact hetzelfde: zitpostie, coupe gevoel, schokdemping etc.
Maar echt sportief wordt het nooit. Gewoon lekker sturend.
Spring ik hier zondag morgen voor uit mijn bed om 6u?
In geen 5 jaar.
Conclusie
-Te duur 34000 euro all in... in Amerika gaat de Scion (kopie van GT86) voor +- 18000 euro... ja hoor: u voelt zich bekocht? Nou ik ook.
-En niet echt een sportwagen: géén vermogen, niet sensationeel en traag, zeer traag.
Pluspunten?
-Ziet er goed uit (vanbuiten)
-direct stuur en wegligging 'ok'.
-achteruitrij camera...
Minpunten:
- geen vermogen (slappe naaimachine) Als de eerste de beste leasebak je er zo afrijdt dan is de lol er af.
-geen snelheidsgevoel
-geen koppel
-supergoedkope materialen
-supergoedkoop interieur
-een speelgoedje (negatief bedoeld) dat eigenlijk maar 18000 euro mag kosten.
Nou ik heb al met enkele 'droomwagens' gereden enne ik moet zeggen: geen van allen sprak mij als pure autoliefhebber écht aan.
Mijn lievelingswagen, mijn karaktervolle strijdwagen moet ik nog vinden: testen, testen, testen.
De MX-5 en die oude GTi hebben mijn hart veroverd. De meeste sportwagens of snelle hatchbacks a) klinken als stofzuigers, zijn b) niet sportief en c) hebben 0 power: géén 'gevoel' van acceleratie en snelheidssensatie, alles wordt weggefilterd.
Nou ik wéét dat er wel leuke wagens zijn maar ik heb er nog geen een tegengekomen die volledig beantwoord aan mijn idee van een sportwagen:
-direct stuur
-perfecte zit
-goed 'stevig' koppelingspedaal
-stevige schakelbak (stevige zetten)
-messcherpe én communicatieve wegligging (banden moeten spreken met het de handen aan het stuur: je voelt elke beweging van de band/ je zitvlak weet op gelijk welk moment precies wat er gebeurt met de vier banden: welke band opspringt,slipt etc.)
-melodieus geluid, de wagen moet: burbelen of blaffen als hij stilstaat, onregelmatig lopen, grommen bij het terugschakelen en opschakelen, brullen bij het accelereren, bij de rode zone moet hij schreeuwen en tenslotte bij het inhouden moet hij ploffen en knallen.Donderen mag hij ook
-EN de wagen moet laten voelen dat ie het meent: power moet je voelen: je rug moet tegen de stoel aangedrukt worden telkens je gas geeft en opschakelt. Je moet het koppel voelen. Lastwissels moeten brutaal zijn. Wanneer je het pedaal induwt moet hij er hard voor gaan en je doen geloven dat hij net het gevecht is aangegaan om de man die een kilometer voor hem rijdt in te halen die een uur of twee voordien zijn kind en vrouw hebben afgemaakt. ANGRY, WOEST, FURIEUS, BRUTAAL, MONSTERLIJK. Zo moet hij aanvoelen als je hem vloert. Je hart moet tekeer gaan. Hij moet BRUTAAL reageren! De toerenteller knalt naar het rood en als een machtige golf van staal schiet de wagen naar voor en blijft dit doen als de weerlicht totdat je het gaspedaal lost en hij zich al grommend en knallend, ploffend en burbelend een weg zoekt naar lagere toerentallen en een hogere versnelling en tenslotte bij kruissnelheid in alle rust zijn weg voortzet. Je moet snelheid en acceleratie 'voelen'.
Je moet één kunnen zijn met je wagen. Je moet er elke dag met een glimlach instappen én zondag morgen uit je bed willen sprinten om toch nog eens met die fantastische wagen te kunnen rijden gewoon voor het plezier. Je zet de wagen 's avonds laat nog even aan, om juist voor het slapen dat mooie geluid te horen van die wagen. En bij de ondergaande zon vraag je je dan af waarom dagen zo kort zijn en wegen zo recht. Je ogen worden zwaar en je valt in slaap tijdens het fluisterend antwoord van dat machtige droom beest.
DAT is in mijn idee van een sportwagen.
En ik zeg het nu al: bedroevend weinig wagens zijn échte sportwagens met karakter. Efficiëntie is hier het code woord. de meesten zijn steriel, precies, afgelijnd, gepolijst: KARAKTERLOZE BLIKKEN DOZEN MET VEEL PK'S.
Ik ben de Toyota garage in Brussel binnengestapt en daar zag ik hem dan: dé belangrijkste toyota van de laatste 10 jaar. De verpersoonlijking van alles wat een sportieve wagen moet zijn...
Wat een teleurstelling!
1) Miniscuul wagentje
2) zo ongelofelijk goedkoop ogend!
3) Geen koffer!
4) goedkope onderdelen
5) cheap ass interieur
Eerste indruk: Aldi Nissan 350Z
Zo plastiekerig. Beschamend. Je kan met je vinger de wielkasten zo induwen. De motorruimte= mini motor.
Schutborden en andere troep in de koffer is precies matchbox kwaliteit. Enne er is geen kofferruimte! De MX-5 heeft op het zicht een betere koffer.
Het interieur
Niet al te klein, sportief (middentunnel), maar de zetels zijn té klein (voor jappen gemaakt?) en het stuur is niet ver genoeg verstelbaar in de hoogte!
Zeer teleurstellend. De schakelbak schakelt lelijk (geluid is metaal tegen metaal en stug: meccano feeling).
Duw op de plastic onderdelen en het kraakt en geeft mee. Kwalitatief niet hoogstaand. Nu weet ik waarom de scion frs en soeb BRZ zo ongelofelijk goedkoop zijn in de USA: 25000 dollar, 24000 dollar... wat? 18000 -20000 euro... Ja hoor! Dan is de echte waarde nog lager! En hier wordt dat ding verkocht voor 33000+ euro!!!! is dubbel zoveel dollars!
De achterbank is wél bruikbaar (uitgetest en ik ben 6' foot tall . De stoffen bekleding begint al te scheuren vanaf 1500km...
Hard plastic en alles is zo 'petieterig' klein. Net gemaakt voor mini mensjes. Mini knopjes, mini pookje, pfff.
De motor + onderstel? (moet nog getest worden)
Ik houd mijn hart vast. Laat de testrit meevallen. De grootte valt tegen (grootte zoals Opel Tigra of renault wind... +-)
Het interieur is bedroevend Aldi-style en jaren '80 cheap. Zetels zitten niet optimaal en stuur is niet optimaal verstelbaar (en dit in een zogenaamde 'rijders auto').
Op internet zegt men geen koppel bij lage toeren en te weinig vermogen. En nu ik die 0-100 tijd zie van 7.6 seconden, denk ik: heeft de wagen echt wel 200 pk???? Een Civic haalde 10 jaar terug al de honderd in 7.1 seconden met 200 pk en zelfde gewicht! Renault clio RS (vorig model) deed er ook 7.1 seconden over en die woog heel wat meer én had geen achterwielaandrijving.
Voorlopige conclusie:
Het ziet er niet goed uit voor de GT86. Afwachten maar. 1 ding staat vast: véél te dure wagen!!!
Nou deze wagen stond al lang op mijn verlanglijstje! Eindelijk heb ik ermee kunnen rijden.
En wat geeft dit nu? Wel mixed feelings... en wel hier om:
1e indruk:
Crappy car= niet cool ogend (zoals op de vele foto's), 'gewoontjes'. De deurtjes zijn prul en het interieur is eind jaren 90 stijl.
Zeer goedkoop ogend. Véél plastic van slechte kwaliteit. Aan niets zie je dat je met een topmodel rondrijdt.
Bedroevend.
Rijden?
Comfortabele zetels (recaro's), alles zeer goed verstelbaar: stuur=perfect, zetels= perfect, pedalen= super.
In 1e en gaan. Het stuur voelt wat té licht, maar verder is het heel precies en heb je er tijdens het tijden geen last van.
De motor maakt een afschuwelijk geluid: kruising stofzuiger en naaimachine (dit is in de wagen, buiten horen we wél een leuker geluid. Vooral stationair draaien klinkt goed.). Geluid krijgt een 0/10.
Jaag de toerenteller richting rood en je ziet dat er héél wat mooie speelruimte is met dit blok. Tot 7500 tpm.
Maar het koppel dat vrijkomt bij lage toeren is belachelijk slap. De wagen doet niets. Je ziet dat toerentellertje traag naar boven glijden tot de rode zone en er zijn korte verzetten. Wat samen met het stofzuiger geluid de indruk geeft dat de wagen wat buiten adem raakt (vanaf 1000tpm) en dat is voelt aan alsof je met een dweil rijdt.
MAAAR!!!!
En hier heb ik op gewacht! Vrees niet, de evo is wél een beetje een beest die wél zeker en vast je brutaal uit je dieseldroompjes kan schudden met twee dingen: s-sport stand (stand 3, naast normal en sport) en de fenomenale wegligging!
Als er één argument is om de wagen na dit alles toch te kopen, dan is het dit. De wegligging is WOW.
Je voelt je op rails en hoe! De wagen wijkt geen centimeter van de lijn die jij hebt ingezet. Hij doet alles wat je vraagt zonder gekraak of gepomp of ook maar het minste geringste aan overhellen. Plat, vlak door de bocht.
Té snel genomen? En ga je eruit vliegen met 90% van alle wagens? Niet met de EVO: koersvast volgt hij jouw aanwijzingen door de gruwelijkste en meest angstaanjagende ('gemiste' of 'verkeerd ingeschatte') bochten.
En is dit dan wel plezant? Jazeker. Als een ware hooligan doet hij een vierwiel slip of (en dit is plezanter) een 'pivoteer' beweging.
De wagen draait om een imaginaire as en gooit zich zo met gemak door 90° graden bochten! Hij werpt een anker uit voor de bocht en trekt zich via dat anker door de bocht. Je voelt als bestuurder dat de wagen langs je schouder 'pivoteert'. Een zeer vreemd gevoel, maar leuk.
Je voelt je brutaal door elkaar geschud door de G-krachten die bocht na bocht inwerken op je gestel, hij schokt, duwt en plant zich.
Na een dolle rit moet je even tot rust komen: je voelt je doorheen geschud door een 135 kg zware WF worstelaar.
Conclusie:
Postief:
Eerst en vooral dé vraag:
Kom ik hier zondag voor uit mijn bed om een ritje te maken 'just 4 fun'?
Jazeker! Lekker pivoteren en vierwiel schuiven en genieten van dat immense gevoel van voldoening te weten na elke bocht dat je hem NOG harder had kunnen nemen!
Negatief:
Hij is nieuw té duur (oude technologie en zeer goedkoop interieur en exterieur: plastic, plastic, plastic)
0/10 voor geluid. Of 10/10 als je houdt van het geluid van de nieuwste Dyson stofzuigers.
Het vermogen 'voel' je niet. Je gaat algauw te snel.
Maar de prijs voor het beste geluid ooit? Die krijgt maar 1 wagen= Maserati Granturismo en de quatroporte... die V8 is MACHTIG!
Je loopt niets vermoedend het zebrapad over en opeens hoor je een naderende donderstorm categorie 7, je kijkt op: niets...
De donder komt dichter en dichter en opeens zie je het beest! Er volgt een machtige brul, rauw geschreeuw, harde donderslagen en het monster is voorbij geraasd. You just met the devil in person!
Dat is het gevoel dat je krijgt als een Maserati pré 2010 je voorbij rijdt. Ferrari? Vergeet die slijpmachines (irritant hoog geluidje net van een zaagblad aan 30.000tpm, je weet wel bouwvakkers tools. Dzjiiiiiiiiiiiiii dzjiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiing. Lelijk.
Ik kan een heel boek schrijven over dat mooie Maserati geluid!
Maar die burbelende V8'ten mogen er ook best zijn, liefst met een automaat met koppelomvormer... ouderwets 4-5 versnellingen: die transmissie geluiden bij het traag rijden of cruisen= zalig. Zoveel mooie klanken kan een V8 produceren!
Enkele jaren geleden reed ik met de mazda MX-5 1.8L 2005. Een werkelijk subliem karretje.
Lage zithouding (hypersportief), perfect stuur, zaalige schakelbak, mooie middentunnel die de twee voorste zetels van elkaar scheidt.
Mooie klokjes, perfecte bediening.
En hoe gaat het rijden?
Uitstekend: lichte koppeling (minpuntje, persoonlijk , fantastisch direct sturend.
Oh en de snelheidssensatie! Laag bij de grond, achterwiel aandrijving, een klein beetje gegrom, een duwtje in de rug bij het opschakelen en gas geven= je denkt 120 te gaan en feitelijk doe je 70! Haha wat een fun!
De wegligging is optimaal! Wat een speelvogel: uitbreken, bijsturen, korte bochten: het onderstel is prefect te commanderen. Elke stuurbeweging wordt perfect opgevolgd. Er is een directe connectie tussen de wagen en de bestuurder. "Jin bai ittai" dacht ik dat de mazda ingenieurs erover zeiden... en ze hebben gelijk! Paard en ruiter= een.
Het motor geluid is ook 'ok', sporief, maar niet overdreven.
Géén minpunten?
Jawel: de 1.8 is waardeloos= 0 power. De 2.0 heb ik niet gereden, hopelijk is die motor wat krachtiger.
Dit is rijplezier pur sang... een Ferrari 430 kan hier niet aan tippen. Maar mazda moet echt snel met een 200 pk sterke 2 liter afkomen. Die magere 127 pk zijn echt niet genoeg.
Nou om maar direct met de deur in huis te vallen: dat is ie niet. Neen dit is geen hot hatch: een auto die je hart sneller doet slaan en die wilde emoties oproept, een wagen waarvan je telkens blij bent dat je thuis bent geraakt zonder uit de bocht te vliegen. Een wagen die je lichtjes angst aanjaagd bij het rijden,"rustig rijden ik wil niet dat hij me doodbijt" dat type wagen.
Als je rustig rijdt met de Focus zou je denken met een diesltje 90 pk tdci onderweg te zijn er is niets maar dan ook niets dat je het gevoel geeft met 250 pk onderweg te zijn. Duw je het gaspedaal in dan krijg je een dieselachtige vermogensopbouw die zeker krachtig is, power te over, maar gevoelloos. Je voelt even wat power en je voelt dat er nm's aan de slag zijn. Maar hoe snel je gaat voel je nooit. Ook het geluid is snullig: er is er geen. De sound symposer is een knullig, werkt maar zeer steriel net alsof je je computer aan en af zet. Dit is zeer 'fake'. Het geluidsniveau is ook veel te laag.
Neen echt een kick of glimlach krijg je niet achter het stuur van deze benzine diesel. Positief? JAWEL! De zetels zijn voor smalle kereltjes zoals mijzelf zeer goed, uitstekend zelfs! Over de bediening van de koppeling en het stuur en schakelen moet ik niet spreken, want daar heb ik geen moment aandacht aan moeten besteden. Zo vlot en soepel gaat het allemaal. Strak genoeg, Als staal of beton. Zeer comfortabele wegligging!
Je kan schekellui rijden, het verbuik is ook redelijk. Goede zithouding.
Maar dat is het zo een beetje. Voor de rest: zéér vloeiend en vlot feilloos, maar dus ook compleet karakterloos. Het enige grijntje karakter komt niet van de motor, maar van het onderstel: breekt wanneer je het juist doet mooi en plezierig uit. De ESP grijpt dan ook mooi laat in
Als diesel is deze wagen zonder meer geslaagd, je zou niet denken aan 250 pk, maar eerder aan 200. Spijtig dat dit de sportversie van de benzines is... Een vlakke, maar zéér stevige motor. Je zal nooit vermogen tekort komen. Uitermate geschikt voor dagdagelijkse woon-werk verkeer ritten en lange vakantie trips met het gezin. Je vrouw of moeder kan er ook makkelijk mee rijden.
Finaal: het gaat allemaal té makkelijk en té geraffineerd. Er is geen grom/schreeuw/huil en hij is niet brutaal: "een leeuw zonder klauwen en tanden in een kooi."
Een oude verroeste Opel GT op een trailer op de Boomsesteenweg... Een witte Alfa Mito verlaagd met wit/blauwe velgen... Een Subaru Impreza WRX STi zwart met rally- achtervleugel en verlaagd plus mooie velgen...
Fantastisch die autoliefde? Jazeker. Maar er zitten adders onder het gras: die wrx... is dat een échte of zoals het geval zal zijn een 'fake' een dieseltje subaru vermomd als een rallymonster?? Spijtig, maar waar.
Vandaag met die benzine prijzen en dat moordend regeringsbeleid dat elk grijntje van autoliefde afstraft, zorgt ervoor dat die mooie cult wagens niet meer over de wegen rijden: geen Gti's, scheurijzers, rallybeesten en streetracers meer. Slechts hier en daar zie je een enkeling die zich in het zweet werkt om zijn of haar autoliefde te kunnen betalen.
Ik kijk er graag naar. Als ik in Frankrijk of Duitsland een pk monstertje tegenkom dan fleurt mijn dag op en verschijnt er een grote grijns op mijn gezicht. Ware autoliefde gaat nooit dood. Dat opschrift SRi of WRX of MPS ST RS ZR TS Turbo etc. dat doet mijn hart sneller slaan. Ik bekijk het interieur en zie een klokje of wijzertje dat net even anders is dan die saaie dieselbak waarvan dit sportief juweeltje is afgeleid en ik voel me blij. Dat ene temperatuurmetertje dat als extra optie verkocht werd of die mooie cup-zetels... dromen mag altijd
Die ene keer, jaren geleden in het zuiden het mooie dromerige zuiden van Frankrijk, dat ik dat blauwe geweld zag staan langs de weg klaar om toe te slaan. 'Gendarmerie' erop geplakt en zwaailichten: een Prodrive Subaru WRX STi. Fantastisch! Die hollanders deden het ook xx jaar geleden met hun brigade 911'ers.
Nou ik vraag het mij in elk geval af hoe die trotse bezitters van dat blitse staal zich die pompprijzen kunnen veroorloven. Hebben ze het geluk dichtbij huis te werken? Zodat de prijs niet veel uitmaakt?
In mijn dromen zit ik achter het stuur van mijn sportwagen en rijd ik als een gek door de nacht. Volle maan, geen verkeer... ideaal weer voor een rit.
Die brullende motor, toerenteller richting rood, shift light schakelen... en weer gas geven. Eindeloos rijdt de wagen over die mooie weg.
De koude wind die briesend over de voorruit snijdt als enige metgezel in deze anders zo donkere en stille nacht.
Ik ben een zeer groot autoliefhebber. En ik heb dit soort dromen vaker en vaker. Voornamelijk omdat het besef groeit dat deze wagens waarover ik droom, uitgestorven zijn of beter: ze worden niet gekocht.
Jaren geleden kwam je nog wel eens een Integra Type R of een Lotus Elise of zelfs een Subaru Impreza WRX STi tegen. Maar nu? Waar zijn de gladiatoren van de weg gebleven? Afgeschrikt door de hoge taxen? (Neen, nog steeds dezelfde... zelfs minder BIV dan vroeger!! Want zuiniger!)
Zuiniger? Is dat de reden samen met de stijgende diesel en benzine prijs? Heeft dat deze mooie monsters de das omgedaan?
Iedereen koopt een grijs/zwarte diesel van een gelijkvormig merk. Quasi iedereen dieselt dus en heeft ongeveer hetzelfde vermogen in het vooronder.
Een Porsche zie je nog wel eens (Cayenne vw jeepje), maar de rest? Betaalbare sportwagens en zelfs sportieve wagens zijn dood en begraven.
Kijk eens op autoscout24.be= géén Gti's of RS'en snelle coupe's of wat dan ook. Enkele Porschjes of BMW'tjes. Maar 'freude am fahren' geeft BMW al jaren niet meer. Blijft enkel Porsche over... die qua rijstijl de richting van Mercedes opgaat: flets en 'gemaakt' sportief.
Waar is de beleving gebleven? De wagens zijn snel, maar je voelt 'niets'. Niets! Geen genot, geen afschuw, geen angst.
Zelfs de nieuwe Ferrari 468 is boring: hij rijdt net als een playstation! Gevoelloos. En je hebt 0 snelheidssensatie. Zelfs het geluid is magertjes. Geen mooi symphonisch orkest of een brullende en huilende motor. Neen beschaafd en hard geluid. Dreunend. Hoofdpijn koop je er gratis bij.
Het interieur is ook zo bij Fiat weg geplukt, plastiek, harde materialen.
Die keer dat ik die Honda Prelude 2.2 VTi heb laten staan of die Pug 205 Gti dat vergeet ik nooit! Of die gele MX-5 (ja traag, maar wat een chassis!). Mijn droom de Integra type -R, voor immer wég. 12.500 euro is te veel geld voor zo een oude wagen.
Ford Focus ST? Afwachten, nu is die wagen nog wat te duur. Megane RS Trophy...? Nog niet getest.
Maar 2 vertegenwoordigers van de ras- Gti's? Pover, zeer pover.
De leuke coupés zijn ook verdwenen. Nu heb je een té zware Hyundai Genesis of een ToyotaSubaru GT86BRZ. Allebei traag. De Genesis 3.8 is snel, maar een verbuik van 14.6 liter? Kom nou.
Keuze vrijheid die zo beperkt wordt, dat is verschrikkelijk. Vandaar die dromen: ik droom over een verleden dat ik nooit zelf volledig heb meegemaakt, maar waarvan ik de details ken en weet dat het me meer dan goed zou hebben gedaan moest ik de stap genomen hebben om een echte 'rijders' wagen te kopen. Ja die Gti die ik vroeger had was een droomwagen. Maar nu 11 jaar later mis ik die wagen nog steeds.
Dat gevoel. Die beleving. Die machtige brul en schreeuw bij hoge toeren. Dat ruige karakter van een wagen die steeds bocht na bocht communiceert in welke bui hij is (onderstuur/ overstuur). DAT mis ik.Bij elke bocht kon ik via het stuur perfect de banden voelen, ik wist welke band wat deed en hoe de vering erop ging reageren. Ik voelde de weg onder mijn stoel praten. Alles was erop gericht om de bestuurder één te maken met zijn stalen ros.
Ik ben zoekende, zoekende naar dat gevoel van autoliefde en dat gevoel van genegenheid naar koud staal dat me zoveel plezier gaf dat ik op zondag vroeg opstond enkel en alleen om in die wagen te rijden. Die wagen had karakter. Hij leefde.
Ik ben bang om wagens te testen: wat als het niets blijkt? Weer minder keuze. Wat als ik ze allemaal heb gehad? En niets vindt van mijn gading???
Mijn blog heeft een gloednieuwe naam! 'Winteroog' kort, to the point en praktisch: mijn naam en de blog zijn dezelfde
Dit betekent: massa's meer bezoekers en... Neen, dit maakt het voor mij gemakkelijker om elke dag of meerdere malen per week een stukje te schrijven op mijn blog. Zeg maar gerust therapie.
Waarom? Wel de vorige naam 'blokkeerde' mijn gedachtenstroom doordat de suggestieve naam al het andere uitsloot en dus mijn creativiteit stevig beknotte.
Ik zag hem in het felle zonlicht bij de Boerentoren: eerst het lawaai, de donderende V8. De Pontiac reed het streetbeeld in Drive revisited de jonge gast in grijs race jacket en Ray Bans was het zinnebeeld van de jeugd opweg naar het verleden van eeuwige roem en weemoed. De auto vertrok aan de lichten en het moment was voorbij: ik mocht samen met de Chinees oversteken. Het was groen, groen voor een zonnige lente dag.
Nieuw jaar nieuwe voornemens. Actieplan: nog sneller, brutaler en harder.
Een nee heb je een ja kun je krijgen! Wij gaan volmondig voor een 'ja'. De wereld zit vol met idioten op belangrijke posities. Zij kunnen het verschil maken, doen dat niet en leveren zelfs ondermaats werk af. Dan maar zélf de handen uit de mouwen steken.
Genoeg 'gewacht' op verandering en nieuw inzicht. De enige die wat kan veranderen c'est moi. Het is tijd voor verandereing met grote 'V' (for Vendetta?). De geschiedenis leert ons dat zelfs de miezerigste mensen het verschil kunnen maken. So lets straighten our back pump up that chest and blow away the competition! This is MY time.
Een echte aanrader! Al was het maar om in de streek te verzwerven waar Petrarca (yes the famous mountaineer who conquered the vile steep Mont Ventoux in the 14th century!) zijn tijdelijke woonst had als banneling uit (het huidige) Italië. Geweldig verhaal, hij vervoegde zijn vader op een van de tochten van Avignon naar een handelsplaats en kwam voorbij die eeuwenoude wellness oord. Een stopplaats voor Romeinse handelsreizigers en een bloeiend kuuroord twee millenia geleden. Oude munten die als offergave dienden om de goden ter wille te zijn worden nu nog uit de ontspringende bron gehaald! Wat een sfeer! Veel toeristische zwijnen, maar een mooie leuke plek. Zelf heb ik hier de Petrarca wandeling afgelegd doorheen de omliggende bergen, een aanrader! Maar neem geen kaart mee, liever een gps met voorprogrammatie. De Fransen zijn zeer bedreven in het verpesten van bergwandelingen voor wandelaars en natuurgenieters. Ze maken er een sport van overal bij elke kruising dezelfde kleur neer te verven én verschillende routes aan te geven voor een en dezelfde weg. Het was al de derde keer dat een wandelweg verdubbelde van 3 uur er eentje werd van 6.5 uur! De laatste keer was dat 2 uur werd 8 uur!!!! Maar het was het waard. Meer dan waard.
Ga nooit de bergen in onder die bloedhete zon zonder: rugzak, mes, brood, kaas, minimum 3.5 liter water (twee personen), een pet met nekdeel, stevige of zeer comfortabele schoenen (sportschoenen werken het best), een goede zonnebril, regenscherm of jas.
Een donker huis, van spinnenwebben omgeven. Een vaal licht schijnt door de oude webben naar het trottoir. Het is nacht. Ik ga naar binnen onder de gestelde voorwaarden en zonder nog een woord te wisselen leg ik mij te slapen tijdens die eindeloze warmhartige en avontuurlijke nacht.
Tot laat in de avond hadden we over het wel en wee gesproken. Ervaringen uitgewisseld een toekomst geschetst en de degens gerkuist over verschillende onderwerpen. Een zeempje maneschijn verlichtte het pad langs de waterkant en de naar mijn gevoel Venetiaanse achterhuizen met boot uitsparingen in het water. Kleine aanlegsteigers, eeuwenoude aanlegplaatsen vol verhalen en mystieke sferen.
Geen mens te bekennen, alleen in de kamer, een kamer die lijkt het op de vlucht achter gelaten is, handtas, jassen en andere huiselijkheden nog kriskras aanwezig in de ruimte. Een grillige tuin met verdiepen en ommuringen van wel drie meter hoog. Honingraten met telkens één enkele boom, niet genoeg voor een wagen te stallen.
Ik wordt meermaals wakker tijdens de vroege uren van de morgend, herinnerend aan de afspraak die ik maakte met mijn goede vriend. De kunstenaar, de creatieveling, de tijdloze artistieke geest die bij louter toeval zich bevindt in dit tijdsgewricht, altijd klaar om in een oogopslag over te stappen naar die andere realiteit. Plots staat hij in de studeerkamer: boeken netjes gerangschikt naar onderwerp, mooie Perzische tapijten, een schrijftafel en zware gordijnen... Al pratend over de Boerenoorlog die net is uitgebroken besef ik dat mijn geest de connectie maakte met mijn hoogstpersoonlijke realiteitszin, ook wel fantasie genoemd.
Het is al vroeg in de morgen wanneer ik de deur met een ferme slag achter mij dichttrek. Geen mens te zien, een lichte mist over het binnensteedse kanaal. De afspraak nagekomen trek ik mijn slaapzak dicht tegen mij aan en vervolg mijn weg langs het stille water, spiegel tussen heden en verleden. Het is een nieuwe dageraad, maar de nacht is niet ver weg, ze debatteerd met de morgenstond over de vroege uren zo tijdrekkend een zinloos uitstel, de maan geeft nog een laatste knipoog en de nacht verdwijnt in de dag.
Eindelijk na al die jaren heb ik een humane oplossing gevonden voor mijn verzameling rotslechte boeken en ridicule aankoopmissers. Die missers die ik vaak kocht zonder de uitgeverij na te kijken ( Ankh Hermes etc... wist ik veel... blijkt het de uitgeverij voor de bond der krankzinnige sekteleden te zijn) of de auteur na te trekken (Gavin Menzies' bullshit over China, bij Thor wat een onzin, puur geschiedvervalsing, maar uitstekend en spannend geschreven. Verder onzin.).
Inplaats van deze monsters te verbranden zoals in Amerika in bepaalde parochies wel vaker gebeurt... dacht ik dat het als rechtgeaarde boekenwurm een einde is dat geen boek verdient, hoe walgelijk ook. Dus geef ik ze de vrijheid! Ze mogen vanaf nu weer en wind trotseren en het gevaar dat loert diep in de ogen kijken. Misschien volgt een nog gruwelijker lot dan verbranding, maar kom Gaia zal geen kwaad woord kunnen spreken.
Nu gaan de boeken Belgie rond: bookcrossing heet de oplossing. Je registreerd een boek, legt het ergens in een bushokje of station en voila! Gedaan. De boeken worden op hun beurt meegenomen en gelezen en opnieuw geregistreerd en zo reizen ze rond. That's it.
-Een toelage van jaarlijks 50.000 euro en kost en inwoon plus gratis lessen Latijn. Oorlog met Italië en 1000 extra vertalers en archeologen. Ziedaar! De oplossing voor de boekrollen uit Herculaneum. Nog jaren wachten op die malle molen van Italiaanse maffia bureaucratie.
-Ontsla alle bibliothecarissen en stel bekwame literatuurminnende types aan. Of richt een bibliotheek op voor intellectuelen.
-Denktank 'politiek' bestaande uit 'de raad van de honderd' 100 met zorg uitgezochte filosofen van alle strekkingen die adviezen en wetsvoorstellen doen. Of beter schaf de senaat af en voila stel de raad in.
-Vertel de mensen dat ze ziek zijn en dat enkel cultuur hen kan redden. Zoeken naar de eerste intellectuele arbeider...
-Ostracisme was niet zo slecht...
-Brood en spelen en plant lenzen in bij het vee, zodat de mensen rustig en ongestoord kunnen waden in rust en intellectuele activiteit. De ogen zijn verzegeld, de oren zijn aangepast de zintuigen zijn dus in het geheel afgeregeld. ze doen hun ding en werken, eten, slapen en gaan op vakantie. Zonder ooit te beseffen dat er een andere wereld is met mensen.
-Geef gratis tweedehands gsm's en laptops aan Afrika plus zonnepanelen en windmolens. Ziedaar de Afrikaanse informatica economie ontstaat! Zoek maar eens op tot wat zij dar in staat zijn als je hen de middelen geeft. Verbluffend.
Hoe ziet mijn studeerkamer/bibliotheek er uit? Waarschijnlijk niet zoals die van Alberto Manguel uit zijn fenomenale boek 'De bibliotheek bij nacht'. Een prachtboek, een heel boek enkel en alleen over zijn bibliotheek en enkele historische bibliotheken, spannend zelfs! Uitgelzen in één nacht en een beetje.
Mijn studie/bibliotheek
Een mooi open vertrek met een degelijke plafondhoogte, twee ramen met gesplitste raamdeurtjes en een Engelse rooster structuur. Witte wanden, mooi parket bestaande uit oude eiken vloerplanken. Boekenkasten van wand tot wand met schappen die over de ramen en deuren overlopen in andere kasten. Niet te donker van kleur. In het midden van de ruimte, die je doorkomt door een gecapitonneerde met leder beklede donkerbruine deur, staat een mooi rechthoekig bureau/ schrijftafel met een Jugendstil inkpot en een niet nader te noemen briefopener. En bij het raam staat een grote Engelse fauteuil met een mooie Art nouveau staanlamp er naast. Een klein boekentafeltje en een voetenbankje maakt dit plaatje af. De ruime maatkasten zijn licht van kleur net als het bureau en de raamkozijnen. Een verlichte ruimte ondergedompeld in wijsheid. Geluiddicht, licht, aangenaam, oude Franse radiatoren bij het raam, die een mooie en behaaglijke warmte afgeven tijdens de koude wintermaanden.
Tussen de boekenschappen zijn er uitsparingen voor de bustes van Epicurus en Seneca. Marcus Aurelius' borstbeeld staat bij de vensterbank. Aan de andere kant van de ruimte kijken Rousseau, Napoleon en een gladiatorhelm toe hoe ik naar de reproductie van Gerôme's schilderij 'Pollice Verso'. Een uil bekijkt vanop een postje boven de deur het vertrek en vangt 's nachts achtergebleven muizenissen en ongure nachtgeesten.
Boven de deur van dit vertrek een spreuk van Epicurus en nee, niet Carpe Diem de zo vaak misverstane en te pas en te onpas gebruikte quote.
Gisteren of was het morgen? Liep ik in de stad aan het water over het plein waar literatuur, oude goden en nieuwere goden worden vermengd met de Zijderoute, een ware doorgangsroute doorheen de tijd en ruimte. Steeds vluchtig passeren de karavanen geen blijft. De dorst naar kennis wordt gelest, de geesten worden aanroepen en de maag wordt bedient. Een pracht van een kruispunt!
Mijn denken vervliedt regelmatig naar verre oorden en de gevoelens vloeien zich vermengend met mijn denkbeelden tot een zuivere beleving van het oude in het nieuwe of nog van de tijdloze wereld die ze is. De wereld van mysterie, avontuur en rauwe realiteit, deze van de fantasie. Een mooie wijdse wereld die haar raakpunten vind in oude boeken en verhalen zich vermengend met 'larger than life' verhalen uit deze tijd tot een tijdsoverstijgende reëele wereld die zoals we allen weten het individuele zijn uitmaakt. Mijn wereldbeeld net als het uwe is gevormd door feit, fictie en fantasie tesamen wordt het een wereld der werelden, een die uniek is en zowel schemer als licht laat spelen tussen de pilaren van het echte en het verzonnen.
Voorbeeld
Het maakt niet uit of het verhaal van die Romeinsesoldaten waar is, het is een mooi verhaal en wordt door de schoonheid en tijdloosheid ervan opgenomen en bewaard in het onderbewuste, wat op zijn beurt bijdraagt in ons actuele denken.
De lieden van Ceres verhaalden hoe een vreemd leger in de woestijn werd waargenomen. Ze vielen aan in een ordelijke slagorde als een 'schildpad'. Getooid in harnassen en grote schilden zetten zij de aanval in. Julius Caesar droeg een zuivere zijden mantel als blijk van zijn rijkdom en macht die hij later ook daadwerkelijk zou verzilveren. De contacten waren er met Ceres (China), maar hoever deze gingen is niet zeker. De Ceres mensen beschouwden alle andere volkeren als barbaren... klaarblijkelijk waren de contacten heel wat losser dan gedacht om het grootse RR over het hoofd te zien...
Neen, de handelscontacten gingen zeer ver (Bactrië) etc. Ook de bekende graven van Mongoolse edellieden begraven in fijne Romeinse klederdracht of Griekse gewaden uit Byzantium...
Het idee hier is dat hoewel het feit dan wel fictie is, dit geen spel speelt in ons aanvoelen. De waarheid is een dogma een unicum een hoogste treffen. Het is ook een nogal simplistisch gegeven vooral voortgebouwd (in onze westerse contreien) uit het Christendom. Een verhaal waar of niet creeërt een zekere sfeer in onze belevingswereld en in ons wereldbeeld. De levensloop van de mens is kort, een aanvaarding en plaatsing van mooie verhalen in ons eigen leven betekent een verrijking.
Esthetisering van de eigen wereld en omgeving
Het uitbouwen van een eigen 'denkkader, wereldbeeld, belevingswereld' is uitermate boeiend de esthetisering van de omgeving en opgenomen ideeën of de afwijzing ervan kan ons een mooi nieuw perspectief bieden. Het is geen droomwereld, neen, een reeële omgeving met elementen die zorgvuldig gekozen zijn naar eigen inzicht en smaak. De kleur van de muren in de prive bibliotheek, de kleine buste die op de in Frankrijk gekochte 19e eeuwse secretaire staat. De geur van lavendel of vanille die laat in de avond 'Brieven uit China van Victor Segalen' lezend in je Chesterfield je zintuigen beroert.
Het is geen vlucht uit de realiteit, maar een personalisering van je eigen leven in al zijn facetten. Een meedrijven op de waas van het welbehagen en rust. Het is een fundamenteel inzicht dat er een creeëring van een eigen belevingsruimte mogelijk is. Het is een gegeven. Vrij non-conformistisch, maar goed. Zelfs Nihilistisch! Maar een gegeven is het. Een keuzevrijheid van wat je aanvaard en wat niet.
Geen ideale wereld die je najaagt maar een interessant en avontuurlijk bestaan. Je hebt geen melancholie nodig of een ziekelijk terugrijpen naar het verleden of een dam tegen de toekomst. Neen, een eenheid tussen jouw ideeën de échte wereld (ruwe info (pijn, schok etc.) en beelden) en de mooie verhalen en ideeën en geschiedenis. Een persoonlijk eigen leven. Het is in se een zich niet veel aan trekken van anderen en wél rekening houdend met gegevens je eigen inhoud aan het leven te geven door selectief te zijn. Grote doelen nastreven? een goed doel dienen? oorlog voeren? een immense taak afwerken? Iets betekenen binnen de bankwereld? De 100 km lopen? Paus worden? allemaal goed, het gaat niet om die keuzes, maar alles daarrond: drink jeje thee uit een 18e eeuwse Engelse theepot die nog buitgemaakt is tijdens de Boxeropstand? Of staar je graag naar dat vreemde hoofddeksel dat de Amerikaan Jeremahia Harlan nog droeg toen hij midden 19e eeuw met zijn privé leger de Engelsen in de Hindu Kush aanviel? heb je steeds dat pak kaarten bij dat handgemaakt werd door Houdini?
Het maakt niet uit. Je brein is tot veel meer in staat dan enkel deel te nemen aan de ratrace.
Uit de maalstroom die mijn brein heet komt niets voort... de zoveelste doodgeboren blog! Oneervol tenonder gegaan in de Blogosfeer! De gedachte alleen al maakt mij ziek, dit kan niet, dit mag niet gebeuren! De ideeën draaien door het hoofd theorieën vliegen op en dwarrelen neer. Maar niet op het elektronische papier, is de inkt op? Gaat het om onnozele spitsvondigheden? Nee, een glazen wand scheidt mij van de blogwereld. Er is een fundamentele connectiviteitsstoornis, de warrige breinsels vloeien niet over.
