Ik ben Marcus Aurelius, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Winteroog.
Ik ben een man en woon in Herculaneum (Alexandria) en mijn beroep is woordendraaier/ sofist.
Ik ben geboren op 00/00/0000 en ben nu dus 2025 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Filosofie, lezen, talen, lopen, motorrijden, cultuur, auto's, techniek, kunst, wetenschap, mechanica, wapens, .
-Een toelage van jaarlijks 50.000 euro en kost en inwoon plus gratis lessen Latijn. Oorlog met Italië en 1000 extra vertalers en archeologen. Ziedaar! De oplossing voor de boekrollen uit Herculaneum. Nog jaren wachten op die malle molen van Italiaanse maffia bureaucratie.
-Ontsla alle bibliothecarissen en stel bekwame literatuurminnende types aan. Of richt een bibliotheek op voor intellectuelen.
-Denktank 'politiek' bestaande uit 'de raad van de honderd' 100 met zorg uitgezochte filosofen van alle strekkingen die adviezen en wetsvoorstellen doen. Of beter schaf de senaat af en voila stel de raad in.
-Vertel de mensen dat ze ziek zijn en dat enkel cultuur hen kan redden. Zoeken naar de eerste intellectuele arbeider...
-Ostracisme was niet zo slecht...
-Brood en spelen en plant lenzen in bij het vee, zodat de mensen rustig en ongestoord kunnen waden in rust en intellectuele activiteit. De ogen zijn verzegeld, de oren zijn aangepast de zintuigen zijn dus in het geheel afgeregeld. ze doen hun ding en werken, eten, slapen en gaan op vakantie. Zonder ooit te beseffen dat er een andere wereld is met mensen.
-Geef gratis tweedehands gsm's en laptops aan Afrika plus zonnepanelen en windmolens. Ziedaar de Afrikaanse informatica economie ontstaat! Zoek maar eens op tot wat zij dar in staat zijn als je hen de middelen geeft. Verbluffend.
Hoe ziet mijn studeerkamer/bibliotheek er uit? Waarschijnlijk niet zoals die van Alberto Manguel uit zijn fenomenale boek 'De bibliotheek bij nacht'. Een prachtboek, een heel boek enkel en alleen over zijn bibliotheek en enkele historische bibliotheken, spannend zelfs! Uitgelzen in één nacht en een beetje.
Mijn studie/bibliotheek
Een mooi open vertrek met een degelijke plafondhoogte, twee ramen met gesplitste raamdeurtjes en een Engelse rooster structuur. Witte wanden, mooi parket bestaande uit oude eiken vloerplanken. Boekenkasten van wand tot wand met schappen die over de ramen en deuren overlopen in andere kasten. Niet te donker van kleur. In het midden van de ruimte, die je doorkomt door een gecapitonneerde met leder beklede donkerbruine deur, staat een mooi rechthoekig bureau/ schrijftafel met een Jugendstil inkpot en een niet nader te noemen briefopener. En bij het raam staat een grote Engelse fauteuil met een mooie Art nouveau staanlamp er naast. Een klein boekentafeltje en een voetenbankje maakt dit plaatje af. De ruime maatkasten zijn licht van kleur net als het bureau en de raamkozijnen. Een verlichte ruimte ondergedompeld in wijsheid. Geluiddicht, licht, aangenaam, oude Franse radiatoren bij het raam, die een mooie en behaaglijke warmte afgeven tijdens de koude wintermaanden.
Tussen de boekenschappen zijn er uitsparingen voor de bustes van Epicurus en Seneca. Marcus Aurelius' borstbeeld staat bij de vensterbank. Aan de andere kant van de ruimte kijken Rousseau, Napoleon en een gladiatorhelm toe hoe ik naar de reproductie van Gerôme's schilderij 'Pollice Verso'. Een uil bekijkt vanop een postje boven de deur het vertrek en vangt 's nachts achtergebleven muizenissen en ongure nachtgeesten.
Boven de deur van dit vertrek een spreuk van Epicurus en nee, niet Carpe Diem de zo vaak misverstane en te pas en te onpas gebruikte quote.
Gisteren of was het morgen? Liep ik in de stad aan het water over het plein waar literatuur, oude goden en nieuwere goden worden vermengd met de Zijderoute, een ware doorgangsroute doorheen de tijd en ruimte. Steeds vluchtig passeren de karavanen geen blijft. De dorst naar kennis wordt gelest, de geesten worden aanroepen en de maag wordt bedient. Een pracht van een kruispunt!
Mijn denken vervliedt regelmatig naar verre oorden en de gevoelens vloeien zich vermengend met mijn denkbeelden tot een zuivere beleving van het oude in het nieuwe of nog van de tijdloze wereld die ze is. De wereld van mysterie, avontuur en rauwe realiteit, deze van de fantasie. Een mooie wijdse wereld die haar raakpunten vind in oude boeken en verhalen zich vermengend met 'larger than life' verhalen uit deze tijd tot een tijdsoverstijgende reëele wereld die zoals we allen weten het individuele zijn uitmaakt. Mijn wereldbeeld net als het uwe is gevormd door feit, fictie en fantasie tesamen wordt het een wereld der werelden, een die uniek is en zowel schemer als licht laat spelen tussen de pilaren van het echte en het verzonnen.
Voorbeeld
Het maakt niet uit of het verhaal van die Romeinsesoldaten waar is, het is een mooi verhaal en wordt door de schoonheid en tijdloosheid ervan opgenomen en bewaard in het onderbewuste, wat op zijn beurt bijdraagt in ons actuele denken.
De lieden van Ceres verhaalden hoe een vreemd leger in de woestijn werd waargenomen. Ze vielen aan in een ordelijke slagorde als een 'schildpad'. Getooid in harnassen en grote schilden zetten zij de aanval in. Julius Caesar droeg een zuivere zijden mantel als blijk van zijn rijkdom en macht die hij later ook daadwerkelijk zou verzilveren. De contacten waren er met Ceres (China), maar hoever deze gingen is niet zeker. De Ceres mensen beschouwden alle andere volkeren als barbaren... klaarblijkelijk waren de contacten heel wat losser dan gedacht om het grootse RR over het hoofd te zien...
Neen, de handelscontacten gingen zeer ver (Bactrië) etc. Ook de bekende graven van Mongoolse edellieden begraven in fijne Romeinse klederdracht of Griekse gewaden uit Byzantium...
Het idee hier is dat hoewel het feit dan wel fictie is, dit geen spel speelt in ons aanvoelen. De waarheid is een dogma een unicum een hoogste treffen. Het is ook een nogal simplistisch gegeven vooral voortgebouwd (in onze westerse contreien) uit het Christendom. Een verhaal waar of niet creeërt een zekere sfeer in onze belevingswereld en in ons wereldbeeld. De levensloop van de mens is kort, een aanvaarding en plaatsing van mooie verhalen in ons eigen leven betekent een verrijking.
Esthetisering van de eigen wereld en omgeving
Het uitbouwen van een eigen 'denkkader, wereldbeeld, belevingswereld' is uitermate boeiend de esthetisering van de omgeving en opgenomen ideeën of de afwijzing ervan kan ons een mooi nieuw perspectief bieden. Het is geen droomwereld, neen, een reeële omgeving met elementen die zorgvuldig gekozen zijn naar eigen inzicht en smaak. De kleur van de muren in de prive bibliotheek, de kleine buste die op de in Frankrijk gekochte 19e eeuwse secretaire staat. De geur van lavendel of vanille die laat in de avond 'Brieven uit China van Victor Segalen' lezend in je Chesterfield je zintuigen beroert.
Het is geen vlucht uit de realiteit, maar een personalisering van je eigen leven in al zijn facetten. Een meedrijven op de waas van het welbehagen en rust. Het is een fundamenteel inzicht dat er een creeëring van een eigen belevingsruimte mogelijk is. Het is een gegeven. Vrij non-conformistisch, maar goed. Zelfs Nihilistisch! Maar een gegeven is het. Een keuzevrijheid van wat je aanvaard en wat niet.
Geen ideale wereld die je najaagt maar een interessant en avontuurlijk bestaan. Je hebt geen melancholie nodig of een ziekelijk terugrijpen naar het verleden of een dam tegen de toekomst. Neen, een eenheid tussen jouw ideeën de échte wereld (ruwe info (pijn, schok etc.) en beelden) en de mooie verhalen en ideeën en geschiedenis. Een persoonlijk eigen leven. Het is in se een zich niet veel aan trekken van anderen en wél rekening houdend met gegevens je eigen inhoud aan het leven te geven door selectief te zijn. Grote doelen nastreven? een goed doel dienen? oorlog voeren? een immense taak afwerken? Iets betekenen binnen de bankwereld? De 100 km lopen? Paus worden? allemaal goed, het gaat niet om die keuzes, maar alles daarrond: drink jeje thee uit een 18e eeuwse Engelse theepot die nog buitgemaakt is tijdens de Boxeropstand? Of staar je graag naar dat vreemde hoofddeksel dat de Amerikaan Jeremahia Harlan nog droeg toen hij midden 19e eeuw met zijn privé leger de Engelsen in de Hindu Kush aanviel? heb je steeds dat pak kaarten bij dat handgemaakt werd door Houdini?
Het maakt niet uit. Je brein is tot veel meer in staat dan enkel deel te nemen aan de ratrace.
Uit de maalstroom die mijn brein heet komt niets voort... de zoveelste doodgeboren blog! Oneervol tenonder gegaan in de Blogosfeer! De gedachte alleen al maakt mij ziek, dit kan niet, dit mag niet gebeuren! De ideeën draaien door het hoofd theorieën vliegen op en dwarrelen neer. Maar niet op het elektronische papier, is de inkt op? Gaat het om onnozele spitsvondigheden? Nee, een glazen wand scheidt mij van de blogwereld. Er is een fundamentele connectiviteitsstoornis, de warrige breinsels vloeien niet over.
Een manier van ons lichaam om overdag opgedane gebeurtenissen 's nachts te verwerken? Misschien, maar 'wie' maakt die dromen? Een gekke vraag, 'jij' natuurlijk luidt het antwoord. Goed hoor 'ik', maar laten we nu eens deze stelling bekijken: 'jij' bent nu 'aanwezig' en doet alles volgens 'jouw' wensen. Hiermee bedoel ik je plant gericht en voert gericht taken uit... Je 'bent erbij'. Niemand spreekt mij tegen wanneer ik zeg dat 'jij' dus het bewuste is. Enkel en alleen het bewuste zelf kan een persoonlijkheid hebben en deze ook uiten en tegelijkertijd van gedachten wisselen en uiting geven van emoties tegenover anderen. 'Jij' spreekt, niemand anders, alles is vastomlijnd. 'Jij' bent er. Dus 'jij' leeft gedurende de dag. Maar zeg nu zelf wie kan het juiste moment tussen in slaap vallen en het begin van de droom aanduiden? Lucide? Niemand. De overgang is gevoelloos en geruisloos wordt je een donkere duistere andere wereld gevangen in jezelf binnen gesluisd. De meesten staan er niet eens bij stil 'dat' ze dromen. Nu goed... Als jij droomt en de droom hebt gemaakt omdat het de jouweis, hoe komt het dan dat je verrrast bent door wat er gebeurt in de droom? Stel nu dat je ze niet op voorhand maakte... wie maakt ze dan terwijl het 'jij' gevangen zit in de droom? Wie reageert daar in 'jouw' droom op 'jouw' vragen...? Het bewuste treed in contact met iets in je droom... Wie is dat? Wie maakte de droom?
Psychologen zeggen: 'het onderbewuste' okay fijn hoor maar nog steeds zelfde vraag hoe komt het dat je het niet lucide kan controleren? Is het een apart deel? Hoe komt het dat je er geen vat op hebt maar toch deel zou zijn van het 'jij'? Duidelijk dat dit 'iets' anders is... Misschien 'zit' het ook in je lichaam, maar het is niet 'jezelf' als individu als redelijk wezen. Het is een verstandig en denkend iets dat tegelijkertijd deel van je is en vreemd van jezelf: want geen controle, geen geheugen en geen directe interactie. De droom toont duidelijk verbazing en angst, die gemeend zijn door het individu binnen de droom. Het zijn echte angsten, het zijn nieuwe situaties nieuwe beelden. Gestructureerd naar voren gebracht in een meestal coherent verhaal: er is een begin en een eind (indien je niet wakker schiet badend in het zweet).
Mijn idee is dat er een ander 'intelligent' deel actief is gedurende de nacht. Een intelligent, want hoe kan je bewust tegelijkertijd de droom beleven als 'echt' en tegelijkertijd 'bewust' tegen jezelf spreken in een doorlopend gesprek? Waarvan je 'bewust' de antwoorden niet kent? Dit is intelligent en zéér adaptief. Mensen en situaties in vreemde nieuwe settingen en nieuwe woorden en teksten.
Oude dromen
Niet zomaar herkauwen van wat er die dag voordien gebeurde... ook 'oude dromen' monsters uit het verleden, overledenen, onbekenden en mysterieuze schimmen uit vervlogen tijden komen terug te voorschijn zelfs na jaren van afwezigheid. Die terugkerende droom van die W.O. I die ik uitvocht in de loopgraven. Die verdrinkingsdood. Die zelfmoord mij vanop een klif het ongewisse instortend. Opgevreten wordend door een monster zonder duidelijk vorm of kop, het kraken van de botten horend in mijn kop. Sterke oude dromen: het oude huis alles koud en verlaten een laagje ijs bedekt alles wit grijs achtig. Ook binnen in het huis lijkt alles bevroren onder een dun laagje sneeuw. Ik adem wolkjes... waar is iedereen? Alles is in allerijl verlaten... ik zie een wezen dat ik ken en goed ken. Dan zie ik als ik naar buiten kijk hetzelfde wezen, ik glimlach tot ik besef dat er iets niet klopt, maar één van hen is 'echt', de andere (zo voel ik) is een monster de duivel in persoon... het is stil, koud en ik adem wolkjes...
Feiten
Het geheugen is dus een bron van dromen alsook de dagelijkse 'zichtbare' gebeurtenissen en emoties alsook gevoelens en aanrakingen sensaties etc. Vooral beelden die opgenomen zijn door je geheugen worden gebruikt. Ze worden verknipt en vaak aaneengekleeft tot hele verhalen en avonturen die vaak in een avonturenroman niet zouden misstaan.
Er is dus maar één conclusie mogelijk, 'jij' als bewuste individu bent deelnemer aan de droom, niet uitvoerder, nog schrijver... Wat leidt tot de vraag (nogmaals) wie of wat is dat dan die zo intelligent jouw dromen tot nachtmerrie maakt of tot de zoetste verhaaltjes?
Ding
Dit deel/ding heeft duidelijk een taalvaardigheid en een grote planningsvaardigheid. Het is als het ware een regisseur/acteurs monster in ons brein. Een brein in een brein... Want bedenk wij gebruiken ons brein overdag... geheel, maar 's nachts ook... in de dromenwereld... op dezelfde manier en soms zelf heftiger (emoties etc. zoals angsten). Dus we doen niets anders dan overdag... maar toch wordt een deel van ons brein ook gebruikt door dit ding zonder dat we het merken en wordt er in een moeite een hele wereld geschapen waarvan we zo verrast zijn dat we er in rondlopen dat we niet de vraag stellen of het een droom is of niet. En als we weten dat het een droom is zijn we niet verwonderd dat dit mogelijk is zonder dat we er controle over hebben met toch weer diezelfde hersenen.
Is elke mens dan een gespleten persoon? Steeds is het 'ik' daar én het volledig evenwaardige 'andere' onderbewuste? Dit is vaak ook actief overdag... bij een misspreking: zeggen wat je werkelijk wilt inplaats van het binnensmonds te zeggen tijdens een speech.
Indien ja, dan is deze andere wel rijk aan ideeën en sterk genoeg om ons te overvleugelen.
Experiment
Een tijd terug probeerde ik dit 'andere' de controle te geven over mijn zijn tijdens de dag... Vrijwel geen reactie op het eerste zicht... en dan begreep ik dat het onderbewuste altijd op de achtergrond meestuurt en bij wijze van spreken de rivier is waarop het bootje van ons bewuste vaart of beter wordt meegesleurd. Hoezo? Wel vaak merk je dat je een bepaalde handeling uitvoert of beter niet uitvoert op irrationele gronden zo besef je 'als in eend room' opeens. Je denkt eraan terug wat jed eed of niet deed en bedenkt hoe onredelijk die was. Zijn die remmingen weggenomen door je onderbewuste? Een bepalde idee waarvan je merkt dat dit helemaal niet wenselijk is en totaal niet strookt met je werkelijke plannen?
's nachts werkte het wél, ik kon de controle verkrijgen over delen van de droom: scenes veranderen, een pistool of mes wensen wanneer ik een monster te lijf ging... etc. Lucid dreaming heet dit. Ik weet dat het droom is en treed in interactie met het onderbewuste. Een vreemde ervaring, zelfs als ik weet dat ik droomde veranderde de andere wezens niet van tactiek, ze begonnen niet ineens een koffieklets over hoe lang het al was geleden dat ze nog eens een intelligent gesprek hadden gevoerd met een gelijkgestemde. Neen het was alsof het ding niet ebsefte dat ik 'wakker' was in de droom. Er kwamen nog steeds interessante situaties naar voren: nog steeds monsters, dieren, voorwerpen, gesprekken etc. geen verandering.
Rand corporation: operation brainwash
In elk geval zie ik hier toch mogelijkheden... als het onderbewuste zo stevig en origineel creatief en hypersnel informatieverwerkend is: film schrijven, regisseren en ontwerpen in 70-90 minuten, een samenvatting van een dag of zelfs week of meer (*), dan is dit een ideale computer voor beeldverwerking en film + 3D toepassingen. Beetje primitief, maar een uitschakeling van het bewuste van een proefsubject ten voordele van het onderbewuste is uitermate interessant. Alle mogelijkheden, niet van de nadelen van het vaak nutteloze 'bewuste' deel.
* Een enkele droom of twee, drie speelde het klaar om mij in het tijdsbestek van een nacht een heel mensenleven na te spelen: begin, trouw, kinderen en dood. Fascinerend! Zo ultiem en realistisch een uur was een 7 tal jaar zo leek het. Tijdsvervaging ten top.
