Ik ben Marcus Aurelius, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Winteroog.
Ik ben een man en woon in Herculaneum (Alexandria) en mijn beroep is woordendraaier/ sofist.
Ik ben geboren op 00/00/0000 en ben nu dus 2025 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Filosofie, lezen, talen, lopen, motorrijden, cultuur, auto's, techniek, kunst, wetenschap, mechanica, wapens, .
Een echte aanrader! Al was het maar om in de streek te verzwerven waar Petrarca (yes the famous mountaineer who conquered the vile steep Mont Ventoux in the 14th century!) zijn tijdelijke woonst had als banneling uit (het huidige) Italië. Geweldig verhaal, hij vervoegde zijn vader op een van de tochten van Avignon naar een handelsplaats en kwam voorbij die eeuwenoude wellness oord. Een stopplaats voor Romeinse handelsreizigers en een bloeiend kuuroord twee millenia geleden. Oude munten die als offergave dienden om de goden ter wille te zijn worden nu nog uit de ontspringende bron gehaald! Wat een sfeer! Veel toeristische zwijnen, maar een mooie leuke plek. Zelf heb ik hier de Petrarca wandeling afgelegd doorheen de omliggende bergen, een aanrader! Maar neem geen kaart mee, liever een gps met voorprogrammatie. De Fransen zijn zeer bedreven in het verpesten van bergwandelingen voor wandelaars en natuurgenieters. Ze maken er een sport van overal bij elke kruising dezelfde kleur neer te verven én verschillende routes aan te geven voor een en dezelfde weg. Het was al de derde keer dat een wandelweg verdubbelde van 3 uur er eentje werd van 6.5 uur! De laatste keer was dat 2 uur werd 8 uur!!!! Maar het was het waard. Meer dan waard.
Ga nooit de bergen in onder die bloedhete zon zonder: rugzak, mes, brood, kaas, minimum 3.5 liter water (twee personen), een pet met nekdeel, stevige of zeer comfortabele schoenen (sportschoenen werken het best), een goede zonnebril, regenscherm of jas.
Een donker huis, van spinnenwebben omgeven. Een vaal licht schijnt door de oude webben naar het trottoir. Het is nacht. Ik ga naar binnen onder de gestelde voorwaarden en zonder nog een woord te wisselen leg ik mij te slapen tijdens die eindeloze warmhartige en avontuurlijke nacht.
Tot laat in de avond hadden we over het wel en wee gesproken. Ervaringen uitgewisseld een toekomst geschetst en de degens gerkuist over verschillende onderwerpen. Een zeempje maneschijn verlichtte het pad langs de waterkant en de naar mijn gevoel Venetiaanse achterhuizen met boot uitsparingen in het water. Kleine aanlegsteigers, eeuwenoude aanlegplaatsen vol verhalen en mystieke sferen.
Geen mens te bekennen, alleen in de kamer, een kamer die lijkt het op de vlucht achter gelaten is, handtas, jassen en andere huiselijkheden nog kriskras aanwezig in de ruimte. Een grillige tuin met verdiepen en ommuringen van wel drie meter hoog. Honingraten met telkens één enkele boom, niet genoeg voor een wagen te stallen.
Ik wordt meermaals wakker tijdens de vroege uren van de morgend, herinnerend aan de afspraak die ik maakte met mijn goede vriend. De kunstenaar, de creatieveling, de tijdloze artistieke geest die bij louter toeval zich bevindt in dit tijdsgewricht, altijd klaar om in een oogopslag over te stappen naar die andere realiteit. Plots staat hij in de studeerkamer: boeken netjes gerangschikt naar onderwerp, mooie Perzische tapijten, een schrijftafel en zware gordijnen... Al pratend over de Boerenoorlog die net is uitgebroken besef ik dat mijn geest de connectie maakte met mijn hoogstpersoonlijke realiteitszin, ook wel fantasie genoemd.
Het is al vroeg in de morgen wanneer ik de deur met een ferme slag achter mij dichttrek. Geen mens te zien, een lichte mist over het binnensteedse kanaal. De afspraak nagekomen trek ik mijn slaapzak dicht tegen mij aan en vervolg mijn weg langs het stille water, spiegel tussen heden en verleden. Het is een nieuwe dageraad, maar de nacht is niet ver weg, ze debatteerd met de morgenstond over de vroege uren zo tijdrekkend een zinloos uitstel, de maan geeft nog een laatste knipoog en de nacht verdwijnt in de dag.
